<0
Huisman Tweewielers
'Tennis is een middel om te overleven'
varans i-srim
gazette fietsen
TENNISVERENIGING MEERBURG
K0ET§ijaa§
Levendaal 80 Leiden
tel.:071-131515
VAN 11.00 TOT 16.00 UUR
100,-**)
NU LID WORDEN: NU TENNISSENBIJ MEERBURG
Tennisvereniging Meerburg Zoeterwoude-Rijndijk
Tennis '95
Theo Bakker
Een gazon vol gekeuvel
bij aanschaf van een paar tennis- of hardloopschoenen
de Burcht'
IlEXDEH
SPECIALE MENU-ACTIE TOT 30 APRIL
Keuze 4-gangenmenu's v.a. ƒ49,50
Per 2 personen menu dingt u mee in onze officiële voorjaarsloterij
met 10 mooie prijzen zoals: Weekend Barbizon Centre A'dam
Champagne-ontbijt (aan huis verzorgd) enz....
BEIDE PAASDAGEN 16 en 17 APRIL
Ook voor uitgebreide brunch van (11.00 tot 15.00 uur) met
gezellige live-muziek ƒ37,50 p.p. Kinderen tot 12 jaar 1/2 prijs
Kinderen tot 7 jaar gratis.
Inlichtingen en reserveringen
071-121688 - 130338
Burgsteeg 13 - Leiden
Voor service
en
kwalteit
KOOIKERSPAD TEL. 071 - 89 60 40
WAAROM MEERBURG
UNIEKE KANS VOOR JEUGD
EEN GEZELLIGE KLEINE VERENIGING
ALL-WEATHER BANEN: DUS
12 MAANDEN TENNISSEN
VERLICHTING: DUS OOK 'S AVONDS
EEN BALLETJE SLAAN (voor senioren)
LAGE CONTRIBUTIE
NU GOEDKOOP TENNISSEN
HET EERSTE JAAR SLECHTS
VOOR JEUGD EN SENIOREN VAN 18 EN 19 JAAR
CONTRIBUTIE INCL. 12 GROEPSLESSEN
INCLUSIEF 12 TENNISLESSEN
ENGRATIS RACKET in bruikleen
VOOR INLICHTINGEN: TELEFOON 071 - 41 08 75, 071 -41 21 89 OF 071 - 89 59 10.
Contributie: senioren 225,- eenmalig inschrijfgeld 25,- Enige voorwaarde: geen lidmaatschap van TV Meerburg gedurende het afgelopen jaar.
Jeugd is degeen, die op 31 december nog 17 jaar is.
U vindt de tennisvereniging Meerburg in Zoeterwoude-Rijndijk bij het multifunctionele gebouw "De Eendenkooi"
Adidas Utopian anti-pronatie
Hardloopschoen 189,9S
MAART 1995 m
Dat deze tenniskrant nog vol is
gekomen. Tennis en sterke ver
halen verdragen elkaar niet.
Voor sterke verhalen moet je bij
voetbal zijn. Doelmannen die
meeuwen uit de lucht schieten,
mistduels met de mooiste on
zichtbare doelpunten, goddelij
ke handsballen, prachtige eeu
wige regenjassen, spelers die
hun wat al te enthousiast kan
kerende trainer in de sloot kie
peren, onze eigen Leidse topar-
biter Piet de Raadt die ooit bij
UVS een sublieme doodsmak
over de corner vlag maakte,
ploegen die na enkele minuten
nog maar met vier man op het
veld staan, keepers die 'los' roe
pen en dat vervolgens zelf ook
doen, kom om dat soort anec
dotes maar eens bij tennis.
Als de oud-voorzitter van
Unicum, de heer Meijer, wat
naar de kant roept, wordt er we
ken schande van geschreven.
Eén keertje vergelijkt Richard
Krajicek zijn vrouwelijke colle
ga's met vette varkens en ik heb
het er nu nog over. Als John
McEnroe voetballer was ge
weest, hadden zijn medespelers
hem toegeroepen dat-ie eens
wat feller van zich af moest bij
ten en zijn scheur opentrekken.
Nee, als de voetbalwereld een
jungle is vol sterke verhalen,
dan is de tenniswereld een ga
zon vol gekeuvel.
Tennis is een prachtsport,
haar beoefenaren goede atleten.
Maar vergelijk de bevolking van
de boxen bij het ABN/Amro
toernooi eens met het volk op
de voetbaltribune. Rekenen we
die kleine groep gajes die erge
dingen roept even niet mee,
dan staat staan tussen voetbal
volk gelijk aan lachen, gieren,
brullen, daar waar zitten in zo'n
hoge heren loge een slaapmid
del is. De genodigden bij een
tennistoernooi komen niet ver
der dan zich aan elkaar voor
stellen, omdat de stoel dan al
weer om stilte verzoekt. En als
er een minuutje wat gezegd
mag worden, dan volstaat die
tijdsduur nog ook. Ik werk hard,
hoe hard werk jij, krijgen jullie
acceptabele bonussen, ik wel,
wat is jouw handicap?, nee,
zelfs daar heb ik nog nauwelijks
tijd voor, hoelang doe je nou
over dit soort geciviliseerd ge
reutel?
Toernooidirecteuren willen
geld verdienen, alle mensen in
en rond tennis willen geld ver
dienen. Zij zoeken en vinden
sponsors die in de tenniswereld
een 'prettige ambiance' vinden
om relaties te ontvangen. Een
middagje tennis moet aanvoe
len als een warm bubbelbad en
de spelers worden geacht vooral
geen aanstootgevende foute
passen te maken in deze dans
om het geld. Niet dat toptennis-
sers behalve atleet ook cabare
tier zouden moeten zijn - de
meesten zijn zichzelf en laten
terecht hun racket spreken -
maar als er al eens een uitbun
dige persoonlijkheid bijloopt,
wordt die wel erg snel 'be
schaafd'.
Twee jaar geleden, het gras-
toemooi in Rosmalen. De Rus
sische nieuwkomer Andrei
Medvedev heeft in de vooraf
gaande weken op Roland Gar
ros gesteund door het dochter
tje van zijn coach amusante
persconferenties gegeven. Ik wil
graag een interview met hem
maken.
'De Beer' traint in de bran
dende zon dat het een aard
heeft. Gaat zitten, hijgt na, met
zijn verbrande kop met ijs.
'Nee, flikker op. Ik wil geen in
terview geven. En ik zal je ook
vertellen waarom. Omdat elke
journalist een schoft is, schrijf
dat maar op.' Mijn misdienaars
gezicht moet er beteuterd uit
zien, want zegt-ie ineens: 'Pro
beer het morgen nog eens, mis
schien vind ik je dan een iets
minder grote klootzak.' Uitein
delijk spreek ik hem de week er
na in Halle. Eerst waarschuwt
Andrei dat 'persoonlijke vragen'
uit den boze zijn, vervolgens
loopt-ie op 'hoe komt een Oek-
raiens jochie tot tennis' hele
maal leeg.
Niet lang daarna veegt hij tij
dens de US Open even grappig
als hard de vloer aan met de or
ganisatie. Twee dagen later
vraagt de starreporter van de
New York Times er weer naar,
waarop Medvedev zegt:' Werke
lijk, heb je mijn klachten serieus
genomen en erover geschreven.
Maar ik vind dit veruit het beste
toernooi.' Goeie verwarring.
Medvedev is leuk, wil ik maar
zeggen, een man met een sterk
verhaal.
Ik moet zeggen 'was leuk'.
Andrei stootte zijn kop, werd
het zat om voor 'zonderling' te
worden versleten alleen omdat-
ie zei wat-ie dacht, ontving
goedbedoelde PR-adviezen van
iedereen die daar belang bij
had, ruilde zijn Russische orgi-
naliteit in voor Westerse luxe,
bleef zichzelf niet en is inmid
dels zowel op als naast de baan
een schim van de speler en de
man die hij had kunnen zijn.
Tennis is van de lui die tegen
woordig eigenlijk het liefst gol
fen, want onderscheid moet er
blijven, niet. Tennis is niet van
het volk. Sterke verhalen zijn
van het volk.
New York Junior Tennis League wil kinderen waarden en nonnen bijbrengen
NEW YORK» JANET VAN PUK
Tientallen keren per dag stopt
metro 7 pal voor het raam van
de New York Junior Tennis Lea
gue. Lijn 7, dat is de route die
leidt naar Flushing Meadow,
waar elk jaar in augustus de
U.S. Open worden gespeeld. Op
de rit naar Newyorks beroemd
ste tennispark ligt het kantoor
van de organisatie die dit sei
zoen 40.000 kinderen gratis laat
tennissen. Het is meer dan sym
bolisch.
Hoewel het opleiden van top-
tennissers absoluut niet het be
langrijkste doel is van de New
York Junior Tennis league. De
medewerkers weten immers
maar al te goed dat slechts en
kelen van de londeren uiteinde
lijk aan de professionele toer
nooien gaat meedoen. Zij heb
ben het uitgangspunt voor ogen
van Arthur Ashe en de andere
stichters, die in 1968 wilden dat
recreatietennis mogelijk moest
worden voor zoveel mogelijk
kinderen, ongeacht hun achter
grond.
Waarden
De oprichters wilden niet alleen
de tennissport promoten, zij
wilden vooral op deze manier
Prikkers
Lodewijk Kallenberg en Ed
dy de Vries horen tot de ca
tegorie 'prikkers', spelers die
er niet op uit zijn zelf een
punt te maken, maar rustig
wachten op de fout van de
tegenpartij. In het begin van
de jaren '70 ontmoetten bei
de spelers elkaar tijdens het
tennistoernooi van Leidse
Hout. De slagenwisselingen
waren lang, het aantal fou
ten was gering games duur
den geen minuten, maar
soms zelfs een kwartier. Na
3,5 uur spelen stapten beide
spelers van de baan af.
De uitslag: 6-1, 6-2.
jongeren waarden
bijbrengen, die zij later zouden
kunnen gebruiken. De ontwik
keling van het tennis voor kin
deren in New York moet de vo
rig jaar overleden Ashe goed
hebben gedaan. Het aantal
deelnemers is gestaag gegroeid
tot de ruim veertigduizend.
Hoewel het project in alle vijf
gebieden van de stad New York
draait, komt de grootste groep
deelnemers uit de arme wijken,
de ghetto's waar geweld net zo
gewoon is als de zonsonder-
Rijkere ouders kunnen het
zich immers wel veroorloven
om hun kinderen naar privé-
lessen te sturen. Die kinderen
zijn lid van gewone clubs", zegt
David Owens, stafmedewerker
en coach van de league.
Voor de jongeren die 'grote ri
sico's lopen-om te ontsporen' is
het tennisproject een veilige ha
ven. Zelfs op de scholen neemt
het geweld immers enorm toe.
De laatste vier maanden van vo
rig jaar werden er 104 leerlingen
van middelbare scholen betrapt
met (vuur)wapens. In datzelfde
kwartaal werden 1227 scholie
ren gearresteerd om andere
overtredingen, zoals geweldple
ging of drugsgebruik.
Door het tennisproject leren
de jongeren hoe ze met anderen
moeten omgaan, maar ook dat
er wegen en manieren zijn om
vooruit te komen in het leven.
„Tennis alleen is niet meer
dan een spel", geeft Owens toe.
„Maar wij proberen door dit
spel de kinderen vaardigheden
mee te geven die zij in het leven
kunnen gebruiken: doorzet
tingsvermogen, besluitvaardig
heid, verantwoordelijkheid, res
pect."
De tenniscoaches proberen
de kinderen ook duidelijk te
maken hoe belangrijk een oplei
ding is. Er zijn speciale huis
werkklassen en er zijn beurzen
zodat getalenteerde jongeren
naar een high school kunnen
gaan. In 1993 zat er in deze pot
1,5 miljoen dollar.
Voordat Arthur Ashe stierf, schreef hij in zijn boek Days of Grace dat een
opleving van de tennissport in de VS moet beginnen in de steden, in de
buurten. foto archief
Basketbal
In New York zijn de basketbal
programma's voor kansarme
kinderen veel bekender. De
avondlijke wedstrijden op de
pleintjes om de jongeren 'van
de straat' te houden zijn enorm
populair. Owens is het niet eens
met de stelling dat de basket
balprogramma's nuttiger zijn,
omdat jongeren meer leren van
een pure teamsport. „Inderdaad
ben je als tennisser vaak alleen
bezig met de bal en je tegen
stander. Dat is goed voor je zelf
vertrouwen en je zelfdiscipline.
Maar wij wijzen er nadrukkelijk
op dat ze spelen voor een team.
Als coach zeg ik altijd: "There is
no 'I' in the word team'. Ze spe
len samen, dat is belangrijk."
De 'inner city youth' kan zich
ook met veel donkere basket
ballers identificeren: Patrick
Ewing van de New York Knicks,
Shaquille O' Neal van Orlando
Magic en Michael Jordan zijn
de super-idolen.
„Ze vinden datgene leuk wat
ze vaak zien", is de verklaring
van Owens. „Er komt hier zo
veel basketbal op tv. En dan heb
ik het niet alleen over de wed
strijden, maar ook over de com
mercials. En weet je hoeveel uur
kinderen hier in de week televi
sie kijken? Dat is ongelooflijk."
Er zijn echter ook maar wei
nig proftennissers die de voor
beelden van de jeugd in de
ghetto's kunnen zijn. Er zijn nu
eenmaal niet veel donkere spe
lers die de top hebben bereikt.
Het is al zo lang geleden dat Ar
thur Ashe en Athea Gibson hun
successen vierden. Nu moet de
donkere jeugd het doen met
subtoppers als Malivai Was
hington en Zina Garrison-Jack
son. „Tennis is zo lang een wit
te, rijke sport geweest", weet
ook Owens.
Sponsors
Het is bijna verbazingwekkend
dat het tennisproject nog steeds
groeit in de stad waar de bas
ketballers van de Knicks heer
zijn en de honkballers van de
Yankees meester. Niet alleen
het aantal deelnemers neemt
toe, ook het budget wordt elk
jaar hoger. Het meeste geld is
afkomstig van de stad New
York, maar er zijn ook genoeg
sponsors die een bijdrage ge
ven.
„Voordat Arthur Ashe stierf,
schreef hij in zijn boek Days of
Grace dat een opleving van de
tennissport in dit land moet be
ginnen in de steden, in de buur
ten", zegt David Owens, die ook
official is van de Amerikaanse
tennisbond. „Daar zitten ont
zettend veel goede atleten. Al
leen moeten ze nog ontdekt
worden."
De New Yorkr Junior Tennis
League heeft dit jaar 2,5 miljoen
gulden tot haar beschikking.
Het is een behoorlijk budget,
maar het betekent absoluut niet
dat de organisatie geld over de
balk kan smijten. Er zijn hon
derden vrijwilligers actief en
veel tennislessen worden gege
ven op schoolpleinen, waarop
lijnen zijn geverfd. Een net is zo
neergezet.
De deelnemers hoeven zelfs
overigens geen cent te betalen
voor het steeds groeiende aan
tal activiteiten. De tennisrackets
krijgen zij in bruikleen. Wie
daar voorzichtig mee omgaat en
bovendien altijd aanwezig is,
mag het racket houden.
Het tennis is een middel om
te overleven in de soms wrede
wereld. Maar ook de veilig» ha
ven van de tenniscompetitie is
soms niet meer dan alleen maar
een tijdelijke reddingsboei, be
seft David Owens. „Een meisje
had via onze league een studie
beurs gekregen. Toen ze een
weekeinde naar huis kwam,
werd zij doodgeschoten. Ver
keerde tijd, verkeerde plek. Ga
ranties dat het goed gaat kun
nen ook wij niet geven, want er
zijn geen garanties in het le
ven."
Janet van Dijk was tot 1 januari
sportversla^geefster bij het Leidsch
Dagblad. Zijls nu freelance journalis
te in New York.
