America Today: het gat in de markt Zoeken naar gif in een lijk Trends Gezondheid 'Stil leed' bij slechthorende oudere zonder hoorapparaat DINSDAG 7 MAART 1995 Een Calvin Klein voor 99 gulden Het verging Mike Spits zoals het iedereen vergaat, die voor het eerst in de Verenigde Staten komt. Verbazing alom. Niet in de laatste plaats over de prij zen van vele artikelen. Van kleding bijvoorbeeld. Het is in 1976. Spits verhuist met zijn ouders naar het land van de onbegrensde moge lijkheden. Vier jaar later keert hij terug. Met een idee in het achterhoofd dat hem nooit meer zou losla ten. 'Als je in Amerika een spijkerbroek kunt kopen voor 25 dollar, waarom moet datzelfde ding hier dan 150 gulden kosten?' JAN VAN DER NAT Dat 'moet' dus niet, weet Spits inmiddels. Hij en zijn vrienden, de broers Ivo en Bart Hulshoff, verkopen nu spijkerbroeken en tal van andere (Amerikaanse) zaken veel goedkoper dan in de reguliere winkel. Spits, Hulshoff Hulshoff zijn inmiddels eige naar van liefst elf winkels onder de naam America Today en het einde is nog (lang) niet in zicht. Als alles volgens plan verloopt, opent het drietal nog dit jaar vijf nieuwe winkels, ondermeer in Leiden en Haarlem. Maar even terug naar het begin. Naar 1990. Plaats van hande ling: een strand ergens in Zuid- Europa. Spits en de beide Huls- hoffen zijn op vakantie. Naast de gebruikelijke interesses op en rond zo'n zonnige enclave, hebben de drie het vooral over 'Het Idee'. „Ja", zegt Mike Spits in zijn so bere kantoor in Amsterdam Zuidoost, „toen zeiden we te gen elkaar: why not try? Nou, de volgende stap was dat Bart op zoek ging naar een pandje en dat Ivo en ik in het vliegtuig stapten naar Seattle. Daar ken de ik iemand in de kledingbran- che. We zijn door die man als vorsten behandeld, dat week einde. Maar toen we 's maan dags onze bestelling opgaven, schrok-ie zich rot. Het ging om kleine aantallen, terwijl die man dacht dat wij gigantische hoe veelheden zouden gaan afhe- We verkopen grote merken een stuk goedkoper door de rechtstreekse import. foto united photos de boer babette stapel men. Maar hij had wel sympa thie voor ons en wilde dus toch wel leveren." Bart Hulshoff had inmiddels een winkelpand opgedoken in de Amsterdamse Sarphatistraat. Nou ja, een winkel...Spits zelf spreekt van een 'gat in de muur'. De inrichting was uiterst sober en de noodzakelijke spul len al evenzeer. Een eenvoudige advertentiefolder, een geldkist je, een bonnenboekje en een stempel. Dat was het zo onge veer wel. De voorraad bestond uit misschien 500 spijkerbroe ken. Van de grote merken, dat wel. „Op zaterdag 13 oktober gingen we open. Kort daarvoor had er een verhaal in Het Parool ge staan. Ik was er zelf niet die za terdag. Maar toen de anderen kwamen, stonden er een hele boel mensen te wachten in de straat. Ze dachten op de tram. Maar toen de deur openging, stormde iedereen naar binnen. Binnen drie, vier dagen waren we uitverkocht. Het probleem was dat we geen aanvoer had den. Met heel veel vallen en op staan hebben we de zaak toen kunnen redden. We moesten de mensen vragen terug te komen. De aanvoer was en bleef een groot probleem. De VS zette vrijwel alle vrachtvliegtuigen in voor de bevoorrading van de troepen in de Golfoorlog. Maar wij moesten spullen hebben. Op slag werden we toen de grootste klant van UPS, een koeriersbedrijf. Op die manier konden we spullen naar Neder land halen." Het succes was er derhalve on middellijk. De winkel in de Sarphatistraat kreeg een vervolg in Rotterdam en binnen vijf jaar volgden een tweede zaak in Amsterdam en vestigingen in tal van andere steden. Allemaal op locaties buiten de dure winkel gebieden. Enige uitzondering is de zaak in Magna Plaza, het luxueuze winkelcentrum in het voormalige Amsterdamse hoofdpostkantoor. Op dit mo ment hebben Spits en de Huls- hoffen zo'n zeventig mensen in dienst en onlangs werd de keten overgenomen door Vendex, de holding met V&D als voor naamste partij. „Zonder dat we overigens onze identiteit verliezen", zegt Spits. „We profiteren van de know how van Vendex, maar onze formule is heilig. Het ligt soms heel gevoelig, want wij verko pen grote merken. Een stuk goedkoper door de rechtstreeks import. Een van onze nieuwste produkten is een een jeans van Calvin Klein. Die verkopen we voor 99 gulden. De normale prijs is 189 piek. En dat doet soms pijn..." Slechthorende ouderen komen vaak in een isolement terecht. foto archief GRONINGEN. ANP Slechts veertig procent van ouderen met een hoorstoornis maakt gebruik van een ge hoorapparaat. Meer dan een kwart gaat niet eens met de problemen naar de huisarts en 35 procent ziet bij nader inzien af van de hulpmiddelen. Schaamte, gewenning, on wetendheid of ontkenning hebben 'stil leed' tot gevolg. Dat concludeert R. van den Brink in een onderzoek, waarop hij op 8 maart promoveert aan de Rijksuniversiteit Gro ningen. Stil leed is de omschrijving voor het isole ment waar slechthorende ouderen zonder gehoorapparaat in terechtkomen, doordat ze niet meer naar clubs, verjaardagen of schouwburg gaan. Door het sluipende ka rakter van de slechthorendheid hebben ze er zelf nauwelijks erg in. Ook veroorzaken de com municatieproblemen wel irritatie en span ning in de directe omgeving van de oude- Belangrijkste reden om geen hulpmiddel te gebruiken, is dat het de getroffenen te veel confronteert met het ouder worden. Ook vinden ze het niet leuk dat iedereen kan zien dat ze een gebrek hebben. Volgens Van den Brink signaleren huisart sen het probleem nauwelijks, tenzij de pa tiënt er zelf mee komt. In de spreekkamer is het immers rustig en kan men elkaar tijdens het gesprek aankijken. De eerste gehoorproblemen doen zich voor in ruimten waar geroezemoes is. De onder zoeker stelt, dat huisartsen zelf alerter op slechthorendheid bij ouderen zouden kun nen zijn. Bijna de helft van de 75-80-jarigen komt in aanmerking voor een gehoorappa raat, boven de 80 jaar is dat zelfs meer dan 60 procent. Als ouderen na jarenlange gewenning aan slechthorendheid toch overstappen op een gehoorapparaat, valt het leven met geluid vaak flink tegen. Ze worden er volgens Van den Brink doodmoe van: het verkeerslawaai is een ergernis en ze schrikken van elk dichtklappend kastdeurtje. De onderzoeker heeft een tip voor slechtho rende ouderen die zich nog verzetten tegen een gehoorapparaat: in Nederland kunnen zij vrijblijvend, zes weken lang, een appa raat op proef krijgen. Computer staat tegenwoordig ook aan forensisch onderzoek ten dienste NWO investeert in apparatuur Van politieseries op televisie kennen we de laborant, die de speurneus al snijdend in het lijk helpt bij het oplossen van de misdaad. De werkelijkheid spreekt meestal minder tot de verbeelding. Moderne technie ken helpen laboranten bij hun speurtocht naar een doodsoor zaak, of aanwijzingen om een moordenaar te identificeren. Die technieken komen niet uit de lucht vallen. Daar ligt weten schappelijk onderzoek aan ten grondslag. Met dit zogeheten forensisch onderzoek houdt dr. Jan Piet Franke van de Rijksuni versiteit Groningen zich al zo'n vijftien jaar bezig. Er staan het forensisch onder zoek tegenwoordig veel geavan ceerde technieken ten dienste. DNA-techniek, ballistiek, on derzoek naar vingerafdrukken en giftige stoffen zijn de meest bekende. Franke heeft zich vooral met die giftige stoffen beziggehouden. Een heel klein deeltje van het forensisch on derzoek, noemt hij het zelf. Het werk van de forensische stoffenonderzoeker in het ge rechtelijk laboratorium in Rijs wijk begint, als de patholoog anatoom bij een overledene geen doodsoorzaak kan vast stellen. Op grond van bloed- en urinemonsters en stukjes or gaanweefsel moet de onderzoe ker vaststellen, of en vooral wel ke stoffen daarin te ontdekken zijn. Juist omdat dit onderzoek straf rechtelijke gevolgen kan heb ben, moet de uitkomst van het onderzoek eenduidig zijn. In de ondersteuning van het werk van die onderzoeker op een gerech telijk laboratorium, ligt de kracht van het Groninger insti tuut. Franke: „Wanneer je wat vindt, is de vraag: hoeveel, en is het inderdaad de doodsoor zaak? Vaak gaat het om meer dan één stof. Hoe zoek je daar nu het beste naar?" Het onderzoek naar giftige stof fen begint met opwerking van de monsters. Daarop gaan de stoffen in een instrument, om de aard en hoeveelheid te bepa- Jan Piet Franke in het Groningse laboratorium: Hoe zoek je daar het beste naar? len. De derde stap is het duiden van de antwoorden, die be schikbaar komen. Wat kun je ermee aantonen? Combineren Franke: „Het gaat ons er niet om een bepaalde zaak op te los sen. Wij zoeken naar methodes en procedures die het gerechte lijk onderzoek ondersteunen. Vroeger werd dit werk op ver schillende plaatsen gedaan. De uitkomsten waren nogal ver schillend. Wij hebben gepro beerd vast te stellen hoe goed de gebruikte methoden zijn. We hoefden niet opnieuw het wiel uitte vinden." Franke's instituut ontwikkelde een computerprogramma om een aantal methoden objectief te beoordelen. „Met één metho de kun je een stof niet identifi ceren. Je moet verschillende methoden combineren. Als je dan aanwijzingen voor de aan wezigheid van een giftige stof heb, kun je verder op zoek. Daarvoor hebben we weer een computerprogramma ontwik keld, dat op zoek gaat in gege vensbanken naar meer infor matie." De identificatie van een stof kan op verschillende manieren. Zo is er de tijd, die een stof nodig heeft om zijn aanwezigheid prijs te geven. Ook is er de ab sorptie van licht. Elke stof heeft een eigen spectrum van geab sorbeerde lichtgolven. Heb je op die manier een aantal gege vens verzameld in de vorm van getallen, dan gaat het compu terprogramma op zoek naar de Waarde Heb je een keer een aantal stof fen, dan is het mogelijk gerich ter te bepalen welke stof je pre cies onder handen hebt. De waarde van het programma ligt vooral in de zorgvuldigheid waarmee stoffen vrij snel te identificeren zijn. Bovendien is zo de hoeveelheid ook vast te stellen. Het programma heeft inmiddels zijn waarde bewezen en is op de markt gebracht. Het is ook ge schikt voor ziekenhuizen en bij controle op gebruik van genees middelen bij verkeersongeval len. DEN HAAG ANP De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onder zoek (NWO) heeft ruim 25 mil joen gulden uitgetrokken voor de aanschaf van apparatuur ten behoeve van het wetenschappe lijk onderzoek. Met deze investeringen wil NWO kwalitatief hoogstaand onderzoek ondersteunen. De medische wereld wordt dankzij' een deel van het geld verrijkt met een procise protein se quencer, voor onderzoek van immuuntherapie bij kanker en chronische ziekten en een du- plexscanner voor het registreren van de eigenschappen van bloedvaten. Hersenonderzoekers beschik ken binnenkort over een mag- neto-encefalograaf. Dit is een apparaat waarmee de activiteit, van de menselijke hersenen nauwkeurig is te meten. Op die manier krijgen zij meer inzicht in de werking van het geheugen en taalfuncties bij zowel gezon de personen als patiënten met een hersenaandoening. Nieuw medicijn voor diabeten met nierschade De sterfte onder suikerpatiën ten die insuline gebruiken en een langzaam verslechterende nierfunctie hebben, kan aan zienlijk worden verminderd. Ook het aantal diabetes-patiën: ten met nierfalen kan fors naar beneden. Dit blijkt uit een on derzoek van de Erasmus Uni versiteit Rotterdam naar een nieuw geneesmiddel. Nederland telt ongeveer 50.000 suikerpatiënten die afhankelijk zijn van insuline. Ongeveer 30 procent van deze groep heeft een nier die langzaam minder werkt. Het gros van deze pa tiënten krijgt uiteindelijk te ma ken met nierdialyse, -transplan tatie of overlijdt vroegtijdig. Vol gens de onderzoekers kan dit door het gebruik van captopril, dat de bloeddruk verlaagt, aan zienlijk afnemen. Design Award '95 voor foetus-piama HENRIETTE VAN DER HOEVEN In Frankrijk moest er een plak- kertje over de foto. De beursor- ganisatoren wilden het ontwerp van de Enschedese Anne Claire Kersten (voor hem een string met bretels in geruit elastiek) niet zo laten zien. Over hypo criet gesproken.... De organisatie van de Lingerie- beurs in Utrecht maakte er bij Bodyfashion Design Contest '95 geen punt van. En de jury nog minder, die kende Anne Claire Kersten de eerste prijs toe in de categorie mannenondermode. Er gingen trouwens heel wat meer dressmen met de - vaak fraaie - billen bloot en ook het front-aanzicht liet weinig te ra den over. En waarom niet, een werkt in het fitness-centrum mag toch best gezien worden? Voor alles is een tijd en plaats, ook voor een zachtglanzend, roomwit, klokkend mannenrok- broek waar een deel van de bil len onderuit gluurt. Bij vrouwen is niet meer zoveel bloot nodig, althans dat vinden de leerlingen van de Nederland- het meer om de sensuele vor- se modeacademies die aan de men. wedstrijd deelnamen. Hier gaat Een barokke beha in goud/geel en groen met een aparte kant- verwerking en en een keurige String met bre- slip (Britta Eckertz Maastricht) tels van geruit kreeg de eerste prijs bij vrou- elastiek. lïM wenondermode. En hoewel er foto pr w- bij nachtmode beste gekke ideeën waren (een duster die je tegelijk als dekbed kunt gebrui ken en een Japanse piama die je op wel zeven manieren kunt dragen, ging de eerste prijs én de overall Award '95 toch naar een heel praktisch ogend ont werp van Linda Truijens uit Utrecht. Zijn bedrukte rood (voor het - jasje) en oranje (voor de broek) en blauw (voor de jas) satijn met een bed- desprei-motief en maakte daarvan een piama waarin je heel comforta bel in foetushouding kunt slapen. Niet erg elegant om te zien die 'blubberende knieën en ellebogen, alleen de ruimvallende rug van het piamajasje had wel iets. De ook in foetus ge vormde jas kreeg het pu bliek niet te zien. Die was voor de show op ongeluk kige wijze verdwenen, zo- compleet beeld i i i van het Award,-wmnende ;h ontwerpontbrak. Foetus-piama. foto pd Bra-Art De beha als i kunstobject. Ook dit was een on derdeel van de Bodyfasion Constest. De beha in haar meest bizarre vorm, want het ging om het idee, niet om draag baarheid, was het omgekeerde windschermpje voor op de flets. Dat ook de eer ste prijs kreeg, i En wat nog het meest van een beha weghad, een geval van kippegaas, kwam gehavend uit de strijd, want in zijn ijver zo dicht moge lijk bij de winna res en haar crea tie te komen ging een foto- graaf er prompt op zitten. 1 iu-ÜJW I

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1995 | | pagina 18