Boogaard: met dank aan Zanoli
nr
'Een gewichtheffer heeft zelden
Baffi blijft Breukink voor
Sport
Indurain twijfelt over deelname aan Giro
WIE ZEI
DAT
1 MAANDAG 6 MAART 1995
'Tour-slachtoffersvooraan in Parijs - Nice
De waarde van vrienden in
het peloton laat zich niet in
geld uitdrukken. De
vriendschap van Niels
Boogaard met Michel Za
noli is een échte en dat
kwam de eerstgenoemde
zaterdag in de finale van de
Ster van Zwolle goed van
pas.
ZWOLLE FRED SEGAAR
GPD-VERSLAGGEVER
Toen Boogaard een paar hon
derd meter voor de finish de
marreerde uit de zeven man tel
lende kopgroep, keek iedereen
naar Michel Zanoli. De renner
uit het Vlaamse miniprofploegje
dat luistert naar de naam AS-
FRA, had zich de voorbije 166
kilomter immers de sterkste ge
toond en diende ook nu zijn
'verantwoordelijkheid' te ne
men. Maar de import-Braban
der zag in een flits dat de renner
die de groep ontvluchtte zijn
maatje was. Dus nam hij de rest
niet op sleeptouw en kon de
Noordhollander zegevieren. Het
is de basis van een 'wieler
vriendschap'. Boogaard zou
hetzelfde voor hem hebben ge
daan.
„Ik zag dat het Niels was die
weg reed", zei Zanoli na afloop.
„Dus ging ik er niet achteraan
jagen. Dan wint een ander en
dat is niet de bedoeling. Ik zag
liever dat Niels hier de zege zou
pakken. We gaan nogal goed
met elkaar om."
„Als het erop aankomt zoals
vanmiddag, gaan wij elkaar niet
bijten", zei Boogaard nader
hand. „Ik wist zeker dat Michel
mij niet zou terugpakken."
De beloning voor Zanoli? Een
deel van de tienduizend gulden
die de sponsor van Boogaard
per klassieke overwinning be
schikbaar stelt? Boogaard: „Ie
dereen heeft het maar over geld.
Er wordt niets verdeeld. Ik praat
niet over geld. Het gaat mij om
het plezier."
Voorwaarde voor een stilzwij
gend pact zoals Zanoli (4de) en
Boogaard dat zaterdag sloten, is
dat beide renners tot de aller-
besten behoren. Want wat moet
je met een 'krabber' als vriend?
Van een zeventien man sterke
groep die al na 43 kilometer
Niels Boogaard is ontsnapt uit een zeven man tellend kopgroepje en arriveert alleen aan de meet als winnaar van de Ster van Zwolle.
vertrok, hadden de leeftijdgeno
ten zich de renners-in-vorm ge
toond. Boogaard (26) won vori
ge week al Gent-Staden, Zanoli
(27) reed vrij gemakkelijk in de
Omloop Het Volk. Logisch dat
zij erbij zaten toen in de laatste
kilometers Steven de longh
(2de), Jan Boven (3de), Wim
Omloop, Aart Vierhouten en
Hans Pijpers vertrokken.
Beide coureurs kennen elkaar
al sinds ze als klein ventje voor
het eerst op een koersfiets
klommen. Toen Zanoli na zijn
ontslag bij Motorola in 1993 te
kende bij de ploeg van Jos Elen,
trof hij Boogaard weer. Na het
verdwijnen van het lelijke eend
je van het profpeloton, gingen
beide renners ieder hun eigen
weg. Totdat ze elkaar aan het
begin van dit seizoen ontmoe
ten bij Löwik, een meubelzaak
uit het oosten van het land die
zijn amateurs goed beloont.
Zanoli vertrok echter alweer
snel omdat hij aan de slag kon
bij ASFRA, ook wel de bezem
wagen van het profpeloton ge
noemd. Met Palmans en Coll-
strop was ASFRA één van de be-
roepsploegen die toegang had
gekregen tot de Ster, die op
nieuw was opengesteld voor zo
wel profs als amateurs.
Zanoli deelde de lakens uit in
de kopgroep, maar dat was vol
gens hem niet zo moeilijk. „In
een koers als deze wordt tien ki
lometer per uur zachter gereden
dan vorig week in de Omloop
Het Volk. Toen moest ik op m'n
tanden bijten om bij te blijven.
Nü had ik geen enkel probleem
voorin mee te rijden. Dat ik hier
goed reed, zegt dus niet zo héél
veel. Maar, je moet het wèl
doen."
Wim Omloop en John van
den Akker waren de andere be
roepsrenners die deel uitmaak
ten van de omvangrijke kop
groep die uiteindelijk tot zeven
werd gereduceerd. Alle anderen
zaten achterin het peloton toen
na 43 kilomter de slag werd ge
slagen. De groep breidde de
voorsprong gestaag uit, al snel
was duidelijk dit gezelschap
zich niet meer zou laten bijha
len. Zanoli voelde zich zó sterk,
dat hij twee keer een ontsnap
ping op touw zette. Beide keren
werd hij teruggehaald. Uiter
aard niet door Niels Boogaard,
die zijn energie voor de laatste
kilometers bewaarde. Er waren
toen nog zeven kanshebbers
over. „Met Steven de Jongh er
bij, zou ik in een sprint geklopt
zijn", wist Boogaard. „Dus
moest ik proberen te ontsnap
pen. Het is geweldig dat dat is
gelukt."
foto anp
Boogaard verwacht niet dat
hij met zijn zege in de hoogaan-
geschreven Ster van Zwolle de
ogen van de professionele
ploegleiders opent. „Ze zijn
blind. Of ze hebben oogkleppen
op, dat kan ook. De meesten
van de jongens die vanmiddag
voorin zaten, kunnen zó blij de
profs mee. Daar ben ik van
overtuigd."
Boogaard hoopt op een alter
natieve manier alsnog tot de rij
en der beroepsrenners door te
dringen. „Binnenkort gaan
profs en amateurs op in één ca
tegorie. Mijn sponsor is bezig
geldschieters binnen te halen
om volgend jaar al grote wed
strijden te kunnen rijden. Mis
schien geeft me dat alsnog de
kans te laten zien dat de heren
ploegleiders het verkeerd heb
ben gezien."
De opdracht voor Erik Breukink was zwaar. In
de afsluitende tijdrit van de Ronde van Murcia
23 seconden goedmaken op de Italiaanse klas
sementsleider Adriano Baffi. De Nederlander
in Spaanse dienst redde het ook niet, moest
zich zelfs als ervaren tijdrijder neerleggen bij
een verrassende nederlaag. Baffi onderstreepte
zijn supervorm door de chronorit te winnen.
Met de eindzege in Murcia kwam zijn totaal in
het nog prille seizoen op zes.
Dat de Italiaan al vroeg in blakende vorm
steekt, viel gisteren uit zijn gemiddelde op te
maken. De sprinter raffelde de elf kilometer af
met een moyenne van boven de vijftig in het
uur. Breukink bleef net onder die grens. Zijn rit
was wel voldoende voor een sprong naar de
tweede plaats in het eindklassement, maar hij
zal vreemd hebben opgekeken bij de achter
stand van zestien seconden op Baffi in het af
sluitende onderdeel.
De Nederlanders deden het opvallend goed
in Murcia. Naast Breukink klasseerden Maas-
sen (10), Hoffman (12) en Nijdam (18) zich bij
de eerste twintig in de eindrangschikking. Hof
fman veroverde bovendien een etappe-over
winning. Zijn ploeggenoot Blijlevens, die de
Omloop Het Volk van teambaas Priem moest
laten schieten om zijn magere klimmerskwali
teiten in Spanje op te vijzelen, won twee etap
pes.
Zaterdag liet de 23-jarige coureur zien dat
hij zich op dit moment met de sterkste sprin
ters van het peloton kan meten. Niet in de
laatste plaats door de begeleiding van Jelle
Nijdam. De voormalige wegkapitein van Raas
beschikt nog steeds over machtige benen en
een goed koersinzicht. Is bovendien in zijn
nieuwe omgeving zichtbaar opgeleefd.
Zaterdag hielp Nijdam Blijlevens aan een
goede uitgangspositie in de sprint. De rappe
Tsjech Svorada kon de Nederlandse sprinter in
Las Torres de Cotillas niet afstoppen. Hoffman
flitste naar de derde plaats. Voor Blijlevens was
het zijn vierde sprintzege van het seizoen.
Daarmee behoort hij tot de top van het sprin
terspeloton.
Nelissen
Met hun bizarre Tour-verleden hebben ze af
gerekend. Wilfried Nelissen en Laurent Jala-
bert waren in juli 1994 de voornaamste slacht
offers van een misselijkmakende valpartij op
de tweede dag van de Ronde van Frankrijk.
Gisteren waren ze in de openingsrit van Parijs
- Nice aan de voet van de kathedraal van Or-
léans opnieuw eikaars voornaamste concur
renten in de massasprint. De Belg Nelissen
won het duel in de regen.
De openingsrit van Parijs - Nice voltrok zich
onder grauwe omstandigheden. Het peloton,
dat het moet stellen zonder de winnaar van
1994 Toni Rominger, viervoudig Tour-winnaar
Miguel Indurain, de Italiaanse sprinters Baffi
en Cipollini en wereldkampioen Luc Leblanc,
reed 165 kilometer in de regen. Niet het favo
riete weer van Nelissen.
Zijn overwinning kwam tot stand omdat zijn
ploeggenoten van Lotto in de slotfase een suc
cesvolle jacht op touw zetten om de vroeg ont
snapte Litouwer Arturas Kasputis in te reke
nen. De ploeggenoot van de Nederlander Mar
co Vermey bij de Franse formatie Chazal reed
107 kilometer solo. Na zeventig kilometer be
droeg de voorsprong van de voormalige olym
pisch kampioen ploegenachtervolging (1988)
vier minuten.
Negen kilometer voor de finish kwam er een
eind aan Kasputis' dappere onderneming. Ne
lissen profiteerde van de samensmelting. Hij
gaf Jalabert en de Italiaan Martinello het nakij
ken. Voor de oud-pupil van Peter Post was het
zijn vierde seizoenszege.
MURCIA. ANP
Miguel Indurain twijfelt of hij
dit seizoen in de aanloop naar
de Ronde van Frankrijk op
nieuw de Giro d'Italia zal aan
doen. De Spanjaard, die de Itali
aanse ronde twee keer won,
vindt de Giro op het eerste ge
zicht erg zwaar. Een verkenning
van de voornaamste bergpassen
in het rittenschema moet hem
overtuigen van de noodzaak in
te schrijven.
Indurain, die afgelopen week
anoniem meereed in de Ronde
van Murcia, heeft zijn klassie-
kerprogramma wel rond. Mi
laan - SanRemo, op zaterdag 18
maart, is de eerste. Daarna vol
gen Waalse Pijl (12 april), Luik-
Bastenaken-Luik (16 april) en
de Amstel Gold Race (23 april).
Tussendoor meldt de viervoudi
ge Tour-winnaar zich ook in de
Catalaanse Week en de Grote
Prijzen van Estella en Amore-
bieta.
I V- en radiocommen-
I tator Hans Eijsvogel
in SI:
„Een paard heefteen beweging,
een ritme. In dat ritme gooit hij
de ruiter, hetzij veel, hetzij wei
nig, uit het zadel. Met stappen
zie je dat ook. Dan zie je die rui
ter van die onzedelijke bewegin
gen maken. Zo noem ik dat
maar. Ik zeg altijd: paardrijden
is de grootste vorm van porno-
grafie".
De in Zuid Afrika werkende
trainer Clemens Westerhof in
'Voetbal':
Het vliegveld zag zwart van de
mensen. Toen ik uit het vliegtuig
stapte, begonnen ze allemaal
naar mij te zwaaien. Ik keek nog
eens achter me, maar daar stond
toch echt niemand. Ongeloof
lijk".
Feyenoorder
Ulrich van
Gobbel in
"Voetbal':
„Ik snak naar
een lekkere lan
ge vakantie. Ver
weg. Sumatra,
Curacao of zo
iets. Geen gezeur
aan mijn hoofd.
Een tijdje gele
den was ik met
mijn vriendin
op Tenerife. Ik
had een pira-
tendoek om
mijn hoofd en
een zonnebril
op. Toch werd
ik tijdens het
eten voortdu
rend herkend".
Wereldkampioen bij de junio
ren Bob de Jong in De Volks
krant:
„Mijn vader was gek van
schaatsen en ik vond het zelf ook
een mooie sport. Je snapt al heel
gauw hoe het moet, want er zijn
bijna geen spelregels.
Feyenoord-voorzitter Jorien
van den Herik in de Volks
krant:
„Ik rijd net zo hard als het ver
keer toelaat. Dat is gepaste on
deugendheid. Toevallig kan ik
goed autorijden. Dat is, geloof
ik, het enige dat ik echt goed
kan, autorijden".
Idem:
„De KNVB mag nooit vinden dat
de voorzitter van Emmen of
Veendam evenveel zeggenschap
heeft als die van Ajax ofFeye-
noord. Dat is niet goed, want het
leidt tot nivelleringen onze
maatschappij heeftal laten zien
dat een verregaande nivellering
niet werkt".
Idem:
„Van Hanegem en ik,hebben die
Braziliaanse ventjes vooreen
paar weken naar Rotterdam ge
haald omdat ons dat wel leuk
leek voor ze. Meer niet.
Maarten Atmodikoro, voetbal
ler van Dordrecht '90, in VI:
Erwin Koeman is de meest
overschatte voetballer van Ne
derland. Het is een gewone
voetballer, hij springt er niet bo
venuit".
RKC-trainer Bert Jacobs in VI:
„In het leven zijn drie dingen
écht belangrijk: eten, drinken en
humor".
Idem:
Wat is nou een topper? Een
goeie trainer? Ik ben ook een
goeie trainer. Advocaat haalt
met PSVacht uit vijf, nou, ik
heb met RKC ook acht uit vijf
gehaald".
Idem:
„Internationaalgezien bevinden
wij ons in het
tijdperk van
Vrouw Holle.
Niet dat we
daarvan in
paniek moeten
raken, maar
we moeten in
Nederland ook
niet blijven
roepen dat het
niveau hier zo
verschrikkelijk
hoog is".
Columnist
Lex Kroon in
VI:
„Dat'bullshit'
uit de mond
van Jos Staat-
sen klonk voor
geen meter. Veel te netjes, zoge
zegd zonder 'kloten'. Ik vond het
een beetje lijken op de wijze
waarop journalist Joop van Tijn
jaren geleden sexuele voorlich
ting gaf op tv en daarbij het
woord 'neuken'zo steriel uit
sprak alsof hij voor de uitzen
dingzijn mond met lysol had
gespoeld".
Dordrecht'90-speler Maarten
Atmodikoro in VI over de nieu
we voorzitter Frans Derks:
„Derks ken ik helemaal niet. Ik
wist niet eens dat-ie scheidsrech
ter is geweest."
Sectie-voorzitter Jos Staatsen
in het Algemeen Dagblad:
„Ik wil het niet zien als een
machtsconflict. Het kan natuur
lijk nooit zijn dat een club, hoe
belangrijk ook, het betaald voet
bal de wet voorschrijft.
Idem:
„Als de KNVB Ajax slecht behan
delt, en Ajax wil in de toekomst
een betere behandeling, dan
zoek je toch geen ruzie met die
zelfde KNVB? Dan probeer je de
KNVB voor je standpunt te win
nen. Zo zou ik het doen.
9
Volgens Vivaldi is hij een van de
beste nieuwelingen in Neder
land, samen met Nijmegenaar
Dennis Rozalina, die gisteren
zelfs een complete tv-ploeg uit
zijn geboorteland Aruba op be
zoek kreeg. „Wim heeft enorme
mogelijkheden, als hij het niet
haalt, weet ik het niet." Van den
Berg: „Meedoen aan de Spelen
van Atlanta in '96 is mijn doel,
maar het is hard werken."
De kick voor de gewichtheffers
is het gevecht met de zwaarte
kracht. Telkens een kilootje er
bij. Is het niet ongezond om tel
kens die loden last boven de
schouders te tillen? Vivaldi:
„Noem mij een topsport die wel
gezond is. Maar ik durf te stel
len dat minder zwaar ogende
sporten belastender zijn voor
het lichaam. Gewichtheffers
hebben zelden rugklachten, ge
woon omdat ze alles op tech
niek en souplesse doen en om
dat ze weten waar hun grenzen
liggen. Ze doen geen gekke din
gen."
De sport zit in de verdachte
hoek als het gaat om dopingge-
bruik. Voor de enorme lêachts-
explosies die nodig zijn bij het
trekken en stoten, is het snoe
pen uit de pot met 'hagelslag'
erg verleidelijk. Vivaldi: „Deze
sport is absoluut clean. Dat
komt omdat de controles en
sancties heel streng zijn. De ge
wichtheffers worden straks al
voor de Spelen van Atlanta ge
test, dat is uniek. Een beetje de
omgekeerde bewijslast, dat is
om het imago zuiver te houden.
Bovendien ben je levenslang ge
schorst als je gepakt wordt. Nee,
de gewichtheffers passen wel
op."
ROB VAN DER ZANDEN
Jesus Gil, die scheidt van
trainers alsof het weg
werpartikelen zijn, gaat
zich toeleggen op het trouwen.
De flamboyante voorzitter van
Atletico Madrid voltrekt de
plechtigheden in het gemeente
huis van Marbella. Hij is burge
meester van het vakantieoord.
Volgens lokale autoriteiten is
het de bedoeling dat Gil tien
koppels tegelijk zal trouwen.
Tot nog toe zijn 1500 aanvragen
binnen van stellen die willen
dat de voorzitter van Atletico
hen in de echt verbindt. Daar
onder zijn enkele uit het buiten
land. Als voorzitter van Atletico
Madrid heeft Gil juist de acht
tiende trainer aangesteld in zijn
regeerperiode van acht jaar.
In Aalsmeer hebben ze er
genoeg van. Duizenden
guldens neertellen voor de
(pseudo)vedetten van het pro
fessionele wielerpeloton, die
vervolgens tijdens het criterium
in oktober hun startgeld komen
ophalen en nauwelijks bereid
zijn de trappers te beroeren.
Met ingang van dit jaar betalen
de organisatoren van het criteri
um in Aalsmeer dus geen start-
geld meer. Wel ligt er voor de
winnaar 20.000 gulden klaar en
krijgen de profs concurrentie
van 's lands beste amateurs.
De maatregelen liggen in het
verlengde van de eerder door de
Internationale Wielren Unie
(UCI) aangekondigde afschaf
fing van de scheidslijn tussen
prof en amateur, maar zijn
vooral bedoeld om de zuiver
heid in dit soort kermisachtige
koersen terug te krijgen.
Dat de toppers van het profpe
loton door de nieuwe aanpak de
■hallen van de bloemenveiling
waarschijnlijk links zullen laten
liggen, nemen de organisatoren
voor lief. „Afgelopen jaar lever
de zestig procent van de aanwe
zige profs een wanprestatie,
hebben we ruim 60.000 gulden
aan startgeld eigenlijk wegge
gooid", verklaarde Henk van
Houten van het organisatie-co
mité de drastische ingreep. De
Oezbeek Abdoesjaparov was
bijvoorbeeld voor tienduizen
den guldens naar Aalsmeer ge
lokt, maar lag al vrij snel ronden
achter op een groot gedeelte
van de meute.
Dat soort toestanden willen ze
in Aalsmeer tegengaan. De
profs krijgen een garantiesom
van 300 gulden en kunnen via
een prijzenschema van in totaal
67.000 gulden aardig wat bijver
dienen. „Vooreen Nederlandse
prof moet het aantrekkelijk zijn
voor een hoofdprijs van 20.000
gulden te rijden", meent Van
Houten.
De organisatoren beseffen dat
met het afschaffen van startgel-
den de buitenlandse vedetten
het zullen laten afweten. „Uit
een onderzoek is vorig jaar ge
bleken, dat bijna tweederde van
de bezoekers niet naar Aals
meer komt voor de vedetten,
maar voor het totaal-program
ma", verklaart Van Houten de
voor de organisatoren eenvou
dige ommezwaai. Hij verwacht
ook succes. „We willen hier de
komende vijf jaar mee door
gaan."
Het publiek is voor
even muisstil. Wim
van den Berg be
klimt het podium. Hij maakt
zich breed en kijkt in trance
naar de tribune. Voor zijn voe
ten ligt 180 kilo te wachten. Lek
ker laten wachten tot het een
ons weegt, zou een normaal
mens denken, maar deze
krachtpatser gaat het enorme
vrachtje optillen tot boven zijn
hoofd. De spanning stijgt. 'Her
cules' gromt wat, pakt de hal
ters beet en er klinkt een
oerkreet door de hal. De toe
schouwers reageren met al even
onverstaanbaar geschreeuw.
Het lijkt wel een kermisattractie
uit de vorige eeuw, maar dit is
het nationaal kampioenschap
gewichtheffen. Van den Berg -
Neerlands grote belofte in deze
tak van sport - lijkt even te gaan
'wandelen' met zijn bagage en
dat is volgens de reglementen
verboden. Maar dan blijkt dat
hij zich niet heeft vertild aan
deze loodzware klus. Het
lampje van de jury geeft 'goed'
en met een dreun ploft het ge
vaarte op de vloer. De 20-jarige
Leidenaar is nationaal kam
pioen, nog nooit stootte hij zo
veel kilo's de lucht in.
Als de krachtsexplosie voorbij is,
blaast Van den Berg achter de
coulissen uit. Beseft hij wel hoe
veel gewicht daar boven zijn
hoofd hing? Zo'n twintig kratjes
bier of daaromtrent. Van den
Berg: „Weet ik niet. Ik reken al
tijd in pakken suiker. Dan zijn
het er 180 geweest. Ach, het lijkt
heel wat, maar internationaal
gezien ben ik gewoon een klei
ne jongen."
Het is de tragiek van de ge
wichtheffers in Nederland. Ze
trekken en stoten zich een on
geluk, maar een gewichtige
sport zal het hier niet worden.
Alle kilootjes ten spijt. De tribu
ne van de universitaire sporthal
in Leiden is op zondagmiddag
goed gevuld tijdens de NK voor
mannen, maar het zijn bijna al
lemaal familieleden of kennis
sen van de 38 deelnemers aan
dit evenement, dat wordt geor
ganiseerd door de Leidse
Krachtsport Vereniging De
Spartaan. Het is een kleine
sport en een klein wereldje. De
bondscoach, Yves Vivaldi, doet
bijvoorbeeld zelf ook mee.
De krachtsport zit een beetje in
de verdomhoek. De Koninldijke
Nederlandse Krachtsport Bond,
zetelend in Voorhout, was de af
gelopen maanden in het nieuws
vanwege de noodlijdende situa
tie, het lage ledental en het
mislopen van rijkssubsidies. Nu
is de KNKB (bestaande uit ge
wichtheffen, powerliften, wor
stelen en binnenkort sluiten
wellicht ook de body-builders
zich aan) weer springlevend
met bijna 2600 leden.
Bondscoach Yves Vivaldi - zijn
sportschool heet 'Sportyves' -
wil met de gewichtheffers weer
een beetje tot de verbeelding
spreken, om te beginnen in Ne
derland. „Want dit is een eerlij
ke en mooie sport. Het is ook
een klassieke olympische sport
waarin het aankomt op souples
se, techniek en kracht. En psy
chologie, want ga er maar aan
staan, er ligt nogal wat op de
grond. Gewichtheffen is geen
kwestie van spierkracht. Daar
om hoeft de sterkste niet altijd
te winnen, sterker: je ziet die
enorme krachtpatsers nog wel
eens omvallen vanwege een ge
brek aan techniek en concen
tratie."
Wat Hagenaar Vivaldi aan
spreekt is het gebrek aan show
en uiterlijk vertoon tijdens wed
strijden. „Dit is geen powerlif
ten of fitness. Het zal die ge
wichtheffers een biet schelen
hoe ze eruit zien. Als je 170 kilo
boven je hoofd hebt denk je niet
aan show. De prestatie staat
centraal."
Die prestaties moeten binnen
afzienbare tijd resulteren in
deelname aan de Olympische
Spelen. Nederland behaalde
ooit drie keer brons op de Spe
len, maar dat is heel erg lang
geleden. In '68 was Piet van der
Kruk in Mexico de laatste Olym
piër, hij werd negende. „Het zal
steeds moeilijker worden, er
doen nu 160 landen aan ge
wichtheffen," zegt de nu 53-ja-
rige Van der Kruk, die uit een
goede lichting kwam en destijds
al 143 kilo trok en 187,5 stootte.
Het waren de jaren zestig, toen
Nederland meetelde. Vivaldi:
„Die tijd moet weer een beetje
terugkomen en ik bespeur dat
er weer aanwas van talent is.
Onder anderen bij De Spartaan.
Maar we lopen in vergelijking
met Duitsland, Frankrijk of
Griekenland achter de feiten
aan. Daar zitten professionals
die drie keer per dag trainen. Bij
ons doen de jongens het erbij."
Zoals Wim van den Berg. Het
talent van De Spartaan kreeg
het trekken en stoten van zijn
vader Wim (die gisteren ook
deelnam) mee. Hij werkt over
dag in de bouw en 's avonds
traint hij elke dag twee uurtjes.
Richard Ooyik van LKV De Spartaan in een stijlvol duel met de kilo's. foto loekzuyderduin
