i)e doorbraak is nu wel gekomen, ja'
prker liet basketbal in Leiden leven
-fe Leiden
'o sport
stad
Sport
FINA gaat
doping
aanpakken
CHTERLIJN
_^DAC 11 FEBRUARI 1995
CHEF WILLEM SPIERDIJK, 071 -356464, PLV.-CHEF ROB ONDERWATER. 071-356463
te nee Seedorf, een wijs man van achttien
vreemd. Drie jaar geleden noemden ze hem al 'een
ian van vijftien'. Nu is 'die oude man in dat jonge li-
h' ineens het Talent van het Jaar. Clarence Seedorf
.-Je op z'n zestiende al Europa Cup. Hij is Hiddinks
de bange Oranje-dagen die gaan komen. En hij
gedoodverfde opvolger van de Frank Rijkaard, de
kracht van Ajax. Maar Clarence Seedorf is en blijft
vu april 1976. Een tiener. Het 'Talent van het Jaar'
kei de tussenstand van zijn carrière op.
de ik het tenminste. Driekwart
van de Nederlandse voetballers
voelde dat niet zo. Dat is toch
het verschil met een land als
Italië. Daar zou die waardering
er wel zijn. Maar dat mag je de
Nederlandse spelers natuurlijk
nooit kwalijk nemen".
Het is nu eenmaal een harde
wereld. Ook bij Ajax. Seedorf:
„Er zijn natuurlijk altijd span
ningen in een spelersgroep.
Tussen bepaalde spelers. Het
klikt met de een gewoon beter
dan met de ander". Het klikt
met Edgar Davids. Vlak voor de
wedstrijd kijken ze elkaar een
moment in de ogen. Even héél
diep en doordringend. Ze stel
len zich dezelfde vraag: 'Staan
we er?' En dan staan ze er, door
die telepathische peptalk.
rij ijbeest'. Een nieuwe gene-
te «n nieuwe tijd, een nieu-
ecjl. Clarence Seedorf bla-
ijdie foto's door van het
roraala. Patrick Kluivert, ook
depneerd, kijkt over de
vanjer mee. 'Nee, die, die is
zegt Kluivert. 'Echt
I stemt Seedorf toe. Er
»een 'leuke', 'mooie' of
prachtige' foto bedoeld,
en Kluivert poseren op
lium. De schoen met de
ist vangt de accenten,
lus beest.
Jvas een gedenkwaardige
-jVoor de Ajacieden. Voor
alle Ajacieden. Seedorf
Ijn prijs opgehaald. Het
[n was op de bekendma-
de Speler van het Jaar.
iest, dat vond ook Johan
j Frank Rijkaard worden.
>rd Ronald de Boer. See-
|cht de blik van de 'verlie-
)ij voelde mee. „Ik had
im te doen", zegt de an-
Jrijswinnaar. „Puur voet-
tnisch verdienden De
Rijkaard en Litmanen die
jledrie. Maar ik had ver
dat het extra emotionele
Jde waardering voor Rijk-
fijn naderende afscheid -
(rslag zou geven. Zo voel
Nadenken
Met anderen is dat contact er
niet. Of minder. „Daar ga ik dan
over nadenken. Hoe krijg ik het
beste uit die relatie? Ik probeer
altijd het positieve naar voren te
halen. Dat is een stuk moeilij
ker, want vaak wordt toch het
negatieve belicht. Bovendien
maakt de concurrentie en de
spanning de voetbalwereld op
pervlakkig. Nu hoef je elkaar
heus niet ieder moment van de
dag te zien of te spreken. Als er
maar respect is voor elkaar".
Clarence Seedorf stapt zon
dag tegen Feyenoord als voor
proefje op volgend seizoen in
de gouden voetsporen van
Frank Rijkaard. Een lógische
stap in een stormachtige ont
wikkeling. Het talent ziet dat
niet zo. „Tenminste, ik kan m'n
progressie moeilijk beoordelen.
Maar dat geldt ook voor m'n
broertjes. Die zie ik iedere dag.
Dan is het moeilijk om vooruit
gang te zien".
Natuurlijk is het allemaal an
ders dan twee jaar terug. Toen
hij nog hele kleine stiekeme
stukkies in vaders auto reed. Nu
heeft hij een rijbewijs en een ei
gen auto. Toen werd hij nog be
schermd tegen de opdringerige
buitenwereld die alles wilde we
ten van het nieuwe wonderkind.
Nu is er Oranje, vlak na z'n de
buut al een vaste waarde. Nu is
er de constante prestatie bij
Ajax. En de waardering. „De
doorbraak", zegt hij, „is nu wel
gekomen, ja".
Maar één ding blijft hetzelfde.
Seedorf blijft, achttien lentes
jong, op zoek naar het hart in
de mens, naar de mens in de
voetballer. In Frank Rijkaard.
„Een voetballer waar je je heel
snel aan kunt optrekken. Als hij
als vrije man doorschuift naar
het middenveld, dan staat er
ook iemand. Dat is respect, dat
dwingt hij af. Door zijn spel,
door zijn uitstraling". De toon
wordt zachter. „En vooral door
zijn hart. Z'n persoonlijkheid".
Identiteit
Toch probeert Seedorf Rijkaard
niet te veel naar de ogen te kij
ken. „Natuurlijk kijk ik hoe be
paalde spelers bepaalde situa
ties oplossen. Naar Rijkaard, ja,
Ie deel - de waardering voor Rijkaard, zijn naderende afscheid - de doorslag zou geven."
dan ga je het
maar ook naar Baresi. Maar ver
der gaat dat niet. Als je jezelf
met een ander gaat vergelijken,
verlies je je identiteit. Het is ook
zo moeilijk om bepaalde din
gen, aanwijzingen, raadgevin
gen direct toe te passen. Je slaat
het op, voor later. Maar je moet
alles zélf ervaren, alles zelf mee
maken. De mooie dingen, de
hoogtepunten, de fouten, de
dieptepunten,
begrijpen".
„Je leert van de fouten die je
maakt in een goede wedstrijd.
Van een slechte wedstrijd leer je
niets. Je hebt slecht gespeeld,
misschien alleen maar hard ge
werkt. Als je goed hebt ge
speeld, kun je zien wat er beter
kan".
Seedorf leerde. „Ik ben wat
agressiever, scherper geworden.
Het winnen van duels is heel
belangrijk. En het gevóel dat je
hebt dat er niets meer inzit. Dat
je een duel gewoon moet uit
spelen. Ik ben ook weer wat
doelgerichter, maar dat is niet
nieuw. Zo was ik in de jeugd
ook. Dat gevoel begint weer een
beetje terug te komen".
Het gevoel. Dat woord valt
weer. Het is de basis van alles.
Zoals in: „Je moet ergens een
oordeel over kunnen vellen
voordat je je gevoel kunt uit
drukken".
Of in: „Het gevoel van zelfver
trouwen, het geloof in eigen
kunnen, mag je als topsporter
nóóit verliezen".
Dat zegt Clarence Seedorf,
een wijs man van achttien.
LAUSANNE RTR
De wereldzwembond (FINA)
heeft vrijdag strenge maatre
gelen aangekondigd in de
strijd tegen doping. De bond
overweegt de schorsing van
twee jaar voor een zwemster
of zwemmer die voor de eer
ste maal is betrapt op het ge
bruik van verboden midde
len, langduriger te maken.
Behalve van een aanzien
lijke vergroting van het aan
tal controles buiten het wed
strijdseizoen, spreekt de FI
NA van een plan een speciale
commissie naar China te stu
ren. Die moet de betrokken
heid van coaches, artsen en
ploeggleiders bij de positieve
dopinggevallen van vorig jaar
bij Chinese zwemmers on
derzoeken. Zeven leden van
de Chinese zwemploeg, on
der wie twee wereldkam
pioenen, reageerden vorig
jaar oktober positief bij een
controle tijdens de Aziatische
Spelen in Hiroshima. Bij hen
werden sporen aangetroffen
van het anabool steroid de-
hydrotestosteron. Tijdens het
WK korte baan, dat eind no
vember/begin december in
Rio de Janeiro op de agenda
staat, zal een buitengewoon
congres van de FINA plaats
hebben.
Het congres moet dan be
slissen over vijf wijzigingen
van de reglementen. Eén
daarvan betreft de tekst be
treffende de schorsing voor
twee jaar bij een positieve
doping controle. De nieuwe
regel moet dan luiden een
minimum van twee jaar".
Andere voorstellen betreffen
maatregelen met terugwer
kende kracht bij een positie
ve dopingcontrole.
^ruinsma: 'Het was het sterkste team waar ik ooit in heb gespeeld'
door: Gert-Jan Onvlee
n kaart brengen van
als tQp-sportstad
tegenwoordig niet
ijd meer in beslag,
de rugbyvereniging
is zo'n beetje de eni-
ib genoemd die natio-
:en rol van betekenis
In andere sporten
de Sleutelstad de
liting met de Neder-
top volledig verlo-
ilf jaar geleden eindig-
liden nog eens als der-
iortstad van Neder-
•otfin de jaarlijkse verkie-
van de AVRO. Maar
-nidat gaf al een verte-
jJ beeld. Het was im-
in de jaren zestig en
tig dat Leidse vereni-
in veel sporten wel
is meededen.
om deze weken in
ielen terug te blikken
tijd dat Leidse clubs
op tal van sportieve
a lieten gelden,
a in deel negen een
betrokkenen discus-
over 'de toekomst
df Leiden als topsport-
Vandaag in afleve-
v8: de basketbalvereni-
vjParker Leiden.
GERT-JAN ONVLEE
Stars zette de toon. Het
.Ton Kallenberg in 1958 op
(jonaventura College opge-
en in 1967 tot de eredivi-
>orgedrongen clubje reikte
waar nooit verder dan de
plaats: de namen van de
irs van toen zijn bij me-
n nog in het geheugen ge-
Paul Ruijsenaars, Pieter
grfTuyll, André en Peter de
sd Harrie en Wim Stol, Jaap
jofsen, Wim Petrici, Ben van
zij en nog vele anderen
informeerden,de Vijf Meihal
Bona-Kuipje'.
club die ook onder de na-
BS Leiden en Mercasol op
-joogste niveau meehobbel-
eed als Elmex Leiden even
van zich spreken. Met
Harrewijn als coach en
De Groenoordhal, op 21 april 1979.
tingen van Parker en Den Bosch op
met Emill Hagens, Bert Kragt-
wijk, Randy Wiel en Toon van
Helfteren als toonaangevende
spelers legde de ploeg in het
seizoen 1983-194 zelfs nog een
keer beslag op de tweede plek.
Maar in de periode dat bas
ketbal in Leiden als nooit tevo
ren leefde, heette de club Par
ker. Sponsor Robert Bockweg
was op zoek naar een jeugdiger
image voor zijn pennen, vond
de basketbalsport een passend
podium en werd de grootste
geldschieter die basketballend
Nederland in die periode van
'77 tot en met '82 kende. Parker,
de club ook van kapper Bos
man, de man van het wel zeer
gifgroene pak. En natuurlijk de
vereniging van een aantal meer
dan aansprekende spelers. Ar
thur Collins, de zeer doelgerich
te Amerikaan, kon in zijn Leidse
periode bij de supporters niets
fout doen. Maar ook Vic
Bartolome, Mitchell Plaat, Er
ving Giddings, Jimmy Woud
stra, Dave Downey, Everett
Fopma, Steve Puidokas en John
Washington waren in die perio
de nadrukkelijk aanwezig. Ze
De finale van de play-offs. Tienduizend toeschouwers volgen de verrich-
de voet archieffoto kees van den burg
waren met z'n allen goed voor
één landskampioenschap, drie
tweede plaatsen en een derde
plek, plus nog wat ereplaatsen
in Europese competities. Waar
na de vereniging als Elmex,
weer BS en Luba de status van
topclub verder afbouwde.
Groenoordhallen
De geleerden zijn het er nog al
tijd niet over eens. Vormde nu
dat eerste en enige landskam
pioenschap in 1978 het absolute
hoogtepunt van Parker Leiden
of werd dat later bereikt, in de
Groenoordhallen. Op de door
André de Jong speciaal voor de
basketballers ingeslagen vloer,
speelden zich daar schitterende
partijen af. Tegen de Italiaanse
toppers Cantu en Varese, in het
seizoen 1979-1980, bijvoor
beeld. Of die nationale kraker
een jaargang eerder, tegen 'eeu
wige concurrent' Den Bosch.
Werden die Europa Cupduels
door vijf- zesduizend toeschou
wers bezocht, die ene partij te
gen EBBC (toen: Nashua)
bracht op 21 april 1979 bijna
10.000 mensen bijeen in de vee
markthal. Dat duel werd overi
gens met 80-78 verloren. In de
laatste seconden zag Arthur
Collins zich op weg naar de 80-
80 door James Lister gestuit.
Sid Bruinsma vindt de keuze
niet moeilijk. De in 1977 uit Mi
chigan overgekomen 'Neder
landse Amerikaan' die als enige,
met Plaat en Harry Kip, de vijf
Parker-jaren stuk voor stuk
meemaakte, kiest na ampele
overweging voor een compleet
seizoen als hoogtepunt. Het is
de jaargang 1979-1980, het der
de van de vijf. Bruinsma: „Dat
jaar was Parker op z'n best. Het
team dat we toen hadden, is het
sterkste waar ik ooit in heb ge
speeld."
Bruinsma verhaalt enthou
siast: „Parker had toen de beste
Amerikaan die Leiden ooit heeft
gehad. Erving Giddings. Die
speelde basketbal zoals het
hoorde, was eigenlijk veel te
goed voor de Nederlandse ere
divisie. Hij speelde constant,
was er als het moest en liet het
hele team beter spelen. Mede
door hem werkte ik in dat jaar
ook mijn beste seizoen af. Op
de plaats van tweede spelverde
ler werd ik toen topscorer van
de ploeg, met 24 punten gemid
deld."
Leiden was dat seizoen in de
competitie ongenaakbaar, won
37 van de veertig wedstrijden en
begon als de te kloppen ploeg
aan de play-offs. Het werd voor
Parker en Bruinsma een grote
desillusie. In de eindstrijd tegen
Den Bosch kreeg niet Bruinsma,
maar Ron Kruidhof van coach
Hennie Blom om onduidelijke
redenen de voorkeur als starter.
Bruinsma is er nu nog altijd van
overtuigd dat dat gegeven Par
ker dat jaar het kampioenschap
heeft gekost. Zoals «de tegen
woordig in Voorschoten wonen
de en werkende Bruinsma (con
tacten met vrouwelijke Parker
fan Trudy van Dorp bleken van
blijvende aard) er eveneens ze
ker van is dat Leiden vaker door
dwalingen van coach coach
Hennie Blom titels is misgelo
pen.
In het tweede en vierde jaar
van Parker, bijvoorbeeld. Bruin
sma: „Blom was een aardige
man, maar veel verstand van
basketbal had hij niet. In het
kampioensjaar was dat allemaal
niet zo erg. Toen hadden we
een hele smalle basis, kwamen
vanzelf de goede mensen wel in
het veld. En bepaalden de spe
lers ook zo'n beetje hoe er werd
gespeeld. Maar in de jaren erna
werd dat anders. Was de selec
tie breder en moest de coach
dus meer keuzes maken."
Kennis
Ook in het aantrekken van
nieuwe spelers kwam dat ge
brek aém kennis regelmatig naar
boven, weet Bruinsma. „Met
Parker had de club de beste, de
grootste sponsor van Neder
land. Er was geld te besteden,
maar als een geldschieter niet
goed wordt geadviseerd, heb je
aan geld natuurlijk niet zoveel.
Vooral met het aantrekken en
afstoten van Amerikanen ging
nogal wat fout. Vic Bartolome
speelde sterk en constant in het
kampioensjaar, maar moest
toch weg. En wat er na dat der
de seizoen gebeurde, was hele
maal merkwaardig. We hadden
een heel sterke ploeg, maar toch
moest de bezem er door. Toen
werd Tony Parker ook gehaald,
leuk voor de reclame, maar
geen echte aanwinst voor de
ploeg."
Met Ton Boot als opvolger
voor de combinatie Blom/ Han
Wallaart, bereikte Leiden in het
vijfde en laatste jaar van Parker
vervolgens niet eens de finale
van de play-offs. Bruinsma:
„Ton Boot was een goede, con
sequente coach. Maar ik denk
dat hij dat jaar de eenmaal uit
gezette lijn al te strak volgde.
Met Emill Hagens op de positie
van Mitchell Plaat vroeg Leiden
elke wedstrijd weer om proble
men. En je kan je ook afvragen
of het wel zo verstandig was om
met zware, bepaald niet snelle
spelers als Fopma en Puidokas
continue te pressen."
Boot deed dat wel, liet de spe
lers daarbij dermate veel trai-
ningsarbeid verrichten dat de
Leidse club in de halve finale
van de play-offs geveegd werd
door NN Donar en verliet ver-
volgens met de sponsor Leiden
om plaats te maken voor Elmex
en Theo Kinsbergen. Ook
Bruinsma vertrok, naar Ameri
ka. Speelde daarna nog even bij
Den Helder en een paar jaar bij
Hatrans Haaksbergen, maar
spreekt veel te enthousiast over
zijn Parker-tijd om te kunnen
verbloemen dat dat in Neder
land zijn mooiste periode was.
Bruinsma staat in die conclu
sie niet alleen. Ook de duizen
den die Leiden in die jaren tot
een basketbalgekke stad maak
ten, zullen die mening onge
twijfeld aan alle kanten onder
schrijven.
(Eerder verschenen in deze ru
briek: de wielrenners van Swift
Leiden, de gewichtheffers van
LKV/ De Spartaan, de water-
poloërs van De ZijlLGB, korf
balvereniging De Danaïden, de
schakers van Philidor Leiden,
de tafeltennisvereniging Scylla
en de voetbalvereniging UVS)
UVS maakt een, op
z'n zachtst gezegd,
wat onfortuinlijk
seizoen door. Het vorig jaar
weer naar de hoofdklasse ge
promoveerde blauwwitte vlag-
geschip, dat de vergelijking met
de Volendamse 'Heen-en-Weer'
zo langzamerhand een beetje
kan doorstaan, bewijst met eni
ge regelmaat voetballend gezien
wel op het hoogste amateur
platform thuis te horen. De
jeugdige volgelingen van Gerard
Désar verzuimen evenwel te
vaak aan dat spel ook winstpun
ten te koppelen. Vandaar dat de
situatie er halverwege de com
petitie niet bepaald rooskleurig
uitziet. Een blik op de stand
maakt dat treurig duidelijk.
AFC
14-22
Holland
14-21
Hollandia
14-18
AFC '34
15-18
ADO '20
14-15
Tonegido
14-15
ADO
13-14
Papendrecht
13-12
OSV
14-12
DHC
13-11
DWV
13-11
UW
13- 9
UVS
13- 7
Alphense B.
15- 7
Een dertiende plaats, derhalve.
Op vier punten afstand van de
veilige elfde plek. Het kind is
nog niet overboord, per slot van
rekening zijn er nog dertien
duels te spelen en 26 punten te
verdienen. Maar toch: fleurig en
florissant is anders.
Nu wil het verhaal van de Kik-
kerpolderclub dit seizoen dat
die ranglijst er heel anders zou
hebben uitgezien, als de KNVB
wedstrijden van vijfenveertig
minuten op het programma
had gezet.
De Leidenaars gingen deze jaar
gang immers opmerkelijk vaak
met een rustgevende score de
pauze in, om die prettige stand
vervolgens in het deel na rust
uit handen te geven. AFC, Hol
land, Hollandia, AFC '34 (twee
keer), zo maar wat voorbeelden
van tegenstanders die na ne
gentig minuten beter uit de slag
kwamen dan na vijfenveertig
minuten voetbal. Hetgeen de
vraag alleen maar interessanter
maakt: welke positie zou UVS
nu bezetten als de ruststanden
van de dertien gespeelde wed
strijden tot eindstanden werden
gepromoveerd?
Een volstrekt irrelevante vraag
natuurlijk, maar daarom wel
licht juist zo aardig om te be
antwoorden. Daarom bij deze:
de nieuwe stand.
AFC
Holland
Hollandia
UVS
AFC '34
ADO '20
Tonegido
ADO
Papendrecht
DHC
DWV
OSV
UW
Alphense B.
14-15
13-14
>1)3411
13-11
13-11
14-10
13- 9
15- 7
UVS staat nu niet meer op de
dertiende plaats, maar op de
vierde plek. Waarbij de ploeg in
verliespunten nog maar drie
punten achterstaat op koploper
AFC. Van degradatiekandidaat
tot een gegadigde voor de titel.
Dit jeugdige UVS moet de tijd
hebben, zo heet het al enige tijd
in de Kikkerpolder. Een stelling
waar AFC '34-oefenmeester
Dick de Boer het zondag na de
1-1 tegen UVS ook mee eens
was. Maar evenmin als AFC '34,
zullen de tegenstanders UVS de
komende maanden die tijd
gunnen. 'Dat leuke ploegje' (De
Boer) mag volgend jaar best
eerste klasse spelen, als zij maar
in de hoofdklasse blijven.
De conclusie is dus duidelijk.
UVS zal zelf de tijd naar z'n
hand moeten zetten.
Te beginnen met die tweede
vijfenveertig minuten van elk
duel.
Het Nederlands Davis
Cupteam heeft zich
voor de kwartfinales
geplaatst. De bondsbonzen van
de KNLTB wrijven zich al weer
de handen rijk. Met Duitsland
als tegenstander in de Utrechtse
Jaarbeurs is groot financieel ge
win nu al een zekerheidje. Dat
evenement was goed te verko
pen, daar komen de supporters
wel op af. Stich (zeker) en Bec
ker (misschien), dat zijn tennis
sers die een aantrekkelijke te
genstander vormen.
Ik houd m'ni hart nu al vast.
Want als de voorbije jaren iets
hebben bewezen, is het wel dat
de Nederlandse tenniswereld
nog altijd niet goed weet hoe
om te gaan met zoiets moois als
de Davis Cup.
De Nederlandse tennissers bij
voorbeeld niet. De mannen
hebben het tot nu toe vaker la
ten afweten dan dat er leuke
dingen op het gravel, hard
court, dan wel tapijt werden ge
legd.
Maar vooral het publiek niet. In
uitbeurten is dat al een trauma
tische ervaring voor een goed
willende thuisblijver. Speciaal
door de KNLTB ingehuurde stu
denten dienen rondom de vij
andelijke arena voor sfeer te
zorgen. Een hoop oranje en
ontzettend weinig, vaak tegen
staande wol. Maar bij thuiswed
strijden van het Davis-Cuptcam
schaam je jezelf als tennislief-
hebber helemaal. Zo 'nage
maakt' als op het Haagse Malie
veld, de Rotterdamse Müllerpier
of straks in de Utrechtse Jaar
beurs zie je het echt nergens.
Ik weet wel, Davis Cup kan niet
altijd zo mooi zijn als toen in
Frankrijk. Met showmasters als
Henri Leconte en Yannick
Noah. Maar het moet toch be
ter, spontaner kunnen. Op de
tribunes, maar ook op de baan.
Ik bedoel maar: als een voor
zichtig verplicht hossende
bondscoach Franker met een
oranje pruik nu het summum
moet zijn, weet ik het wel beter
gemaakt.
Laat het Davis Cupteam dan
maar gewoon, zonder publiek,
los tegen die Duitsers. Dan vol
gen de liefhebbers de partijen
wel op teletekst (646). Per slot
van rekening werkt dat met het
I loogovens Schaaktoernooi ook
heel best.
