Haagse Harry: tapijtnek en camping-smoking
Eureka, het is een 'beenbumper'
Aards verlegen bij een astronaut
Sïï
Kir"
Het Gesprek van de Dag
vkijdacj iu htbKUAKi iyyp
Supermarkt lost pijnlijk probleem op
De hielen en achillespezen
van winkelaars in de super
markten van Hoogvliet zijn
weer veilig. De winkelwa
gentjes krijgen zogenaamde
hielbeschermers. Alle karre
tjes - ruim drieduizend - in
de 26 winkels van Hoogvliet
in de Randstad worden met
deze hielbeschermers uitge
rust. Uitvinder Gerard
Lootens uit Zoetermeer
heeft, zo bleek na een proef
van een halfjaar in Alphen
aan den Rijn, een pijnlijk
probleem opgelost.
Het idee om de hielen en
achillespezen van de klan
ten te beschermen kwam
begin vorig jaar bij Hoog
vliet terecht. Lootens, die
zelf al enkele pijnlijke aan
varingen met een winkelwa
gentje had, verbaasde zich
erover dat er nooit iemand
een ingeving kreeg daar iets
tegen te bedenken. Dus be
sloot hij dat zelf maar te
doen. Hij trok zich terug in
z'n garage en sloeg aan het
sleutelen en testen. Knappe
koppen hielpen hem daar
bij. Na een maand of zeven
was hij eruit. Hij ontwikkel
de een beschermkap, een
soort 'beenbumper', die hij
in het televisieprogramma
'Het Idee' aan het volk
toonde. En Hoogvliet, die
daarvan kennisnam, hapte
meteen toe.
Hoewel het niet echt klach
ten regende, kwam het toch
nog wel eens voor dat
Hoogvliet de verbandtrom-
inel tevoorschijn moest ha
len om een pleister op een
beschadigde achillespees te
plakken. De meeste klanten
klagen daar niet over. Zij
denken dat dit er bij hoort
en dat er niets aan is te
doen. Maar het pakt ook
wel eens anders uit. Zoals
winkelaars die elkaar stijf
schelden of zelfs elkaar op
het gezicht timmeren, zoals
ooit in een supermarkt in
Den Haag gebeurde.
Aan die ellende komt nu
dus een eind. Voorlopig is
Hoogvliet de eerste super
marktketen in Nederland,
die de hielbeschermer op de
winkelwagentjes laat aan
brengen. De karretjes hoe
ven daarvoor niet buiten
bedrijf te worden gesteld.
De beschermkap wordt in
de winkels zelf gemonteerd.
En, zo is de verwachting, nu
blijkt dat het uitstekend
werkt, komen er meer win
kels, voorspelt assistent-be
drijfsleider Verschuren van
het Hoogvliet-filiaal aan de
Julianastraat in Alphen. Hij
noemt de hielbeschermer
één van de beste uitvindin
gen, die er zijn gedaan op
het gebied van de winkel
wagentjes. De kap is heel
simpel, zegt hij, maar bij
zonder nuttig.
Hoogvliet gaat nu in rap
tempo, maar wel in fasen,
de hielbeschermer op de
winkelwagentjes zetten. Het
prototype in Alphen wordt
vervangen door een origine
le en nog deze maand wor
den de karretjes in de filia
len in Vlaardingen, Maas
sluis, Den Haag en Voor
burg ervan voorzien. De rest
van de supermarkten in de
Randstad - dus ook die van
de Hoogvliet-winkels in de
regio Leiden - volgt zo snel
mogelijk.
aan de winkelwagen beves
tigd. Als het karretje tegen
iemand aanrijdt, klapt de
hielbeschermer naar bene
den. Het raakvlak wordt
daarmee van de achilles
pees verplaatst naar ergens
onderop de schoen. Gevolg:
de botsing is een stuk min
der pijnlijk, de pleisters
kunnen in de verbandkist
blijven en de klanten schel
den elkaar niet meer de
huid vol. Tevens blokkeert
de winkelwagen zodat door
rijden niet meer mogelijk is.
Over de kosten van de hiel
beschermer valt nog niet zo
bar veel te zeggen. De pro
totypes, die nu nog in Al
phen worden gebruikt, zijn
met de hand gemaakt. Zo
dra de kap eenmaal in pro-
duktie wordt genomen, ligt
de kostprijs waarschijnlijk
niet hoger dan vijftien gul
den. Lootens is in gesprek
met een fabrikant. Slaagt hij
er niet in een producent te
vinden, dan wil Hoogvliet
het octrooi van hem over-
JANWESTERLAKEN
De 'hielenbeschermer' van Gerard Lootens in beeld. Al in gebruik bij Hoogvliet in Alphen.
Alleen zijn atelier doet enigszins
denken aan de hoofdfiguur in
zijn strip: het is er op de Delft -
selaan, aan de rand van de
Schilderswijk, rommelig en cha
otisch. Maar verder heeft de te
kenaar Marnix Rueb totaal niets
gemeen met Haagse Harry, het
stripfiguurtje dat stormender
hand eerst de Residentie en nu
de rest van het land aan het ver
overen is. De vierde druk van
Kap Nah, zoals de titel van de
strip in plat Haags luidt, is vrij
wel uitverkocht. Hetgeen bete
kent dat er in tijd van drie
maanden bijna 60.000 exempla
ren van dit boekje aan de man
zijn gebracht.
Marnix Rueb intussen krabt
zich, maar weer eens gecon
fronteerd met dit succes, ver
baasd achter de oren. De 39-ja-
rige illustrator/schrijver heeft
nog altijd geen passende verkla
ring gevonden waarom zijn
grofgebekte creatie, een proleet
van de eerste orde, het niet al
leen in zijn Den Haag, maar ook
in de rest van het land, hele
maal aan het 'maken' is. Te
meer omdat Harry in feite een
toevalstreffer van de eerste orde
Tapijtnek
Het figuurtje verscheen, een
paar jaar terug, voor het eerst in
de Haagse uitgaanskrant Doen,
als illustratie bij artikelen. Een
stereotiep Haags mannetje - in
camping-smolang en getooid
met 'tapijtnek' - dat niet gehin
derd door enige kennis en be
schaving en voorzien van een
vocabulaire gevuld met vrijwel
louter scheldwoorden, zich
dwars door zijn stad heenslaat.
De begeleidende tekst is fone
tisch weergeven en dient - om
het platte effect te optimalise
ren - hardop te worden uitge
sproken. Harry werd, in zijn
'mooie stad achter de duinen',
in korte tijd een begrip van je
welste.
Het leidde uiteindelijk tot een
compleet stripboek, uitgebracht
in een oplage van 10.000 en
vooral bestemd voor de Haagse
markt. De eerste druk was bin
nen een week weg en ook de
volgende drukken vlogen de
winkels uit. Intussen wordt Har
ry op grote schaal 'geëxpor
teerd'. „Want Hany", verklaart
Rueb, „is in wezen natuurlijk
universeel. In alle steden lopen
Harry's rond, alleen het dialect
is anders".
Te koop dus nu van Groningen
tot Maastricht en er is zelfs een
exemplaar naar een oud-Hage
nees in Australië gegaan. In Lei
den, vlakbij Den Haag en dus
zéér herkenbaar voor de plaat
selijke Sjonnies, is Harry een ge
wild collectors-item. Vooral po
pulair bij de schooljeugd aan
wie 's mans optreden doorzijn
ongedwongen optreden, zijn
grove taal en specifieke platte
humor bijzonder appeleert. En
dan dat Haags natuurlijk. Dat
je, volgens les één voor in het
boek, 'hagtop moet leize' en
'binne ein uah ken lere'.
„Maar vergis je nu niet", zegt de
man die aan de wieg van dit
manneke stond, „want ook in
de betere kringen doet Harry
het goed. Zo was ik laatst aan
het signeren bij Paagman, een
hele nette boekhandel in Den
Haag. Daar kreeg ik een hele rits
van die Haagse kakmadams
achter mijn tafel. En maar
giechelen, van kankahoeah en
zo. Dat verwacht je dan toch
ook niet."
Maar hijzelf dan, dat wat artis
tieke type dat van die nette en
wervende posters maakt voor
bijvoorbeeld de Leidse uni
versiteit, hij komt toch zeker
ook niet daér waar Harry
vandaan komt? „Nee, inder
daad", lacht Marnix Rueb,
in wiens perfect uitgespro
ken Nederlands zelfs geen
vleugje zit dat doet denken
aan het Benoordenhout,
één van de betere buurten
van de Residentie. Daar
dus waar hij wél zelf is
geboren. „Ik heb zelf
niets gemeen met Har
ry. Waar die vandaan
komt? Hier", wijst hij
uit de raam van zijn
atelier, „hiervan de
overkant, van het Vail-
lantplein. Ga in deze
volksbuurt maar een
willekeurige super
markt in. Daar kom
je ze met bosjes te
gen. Ik heb dan ook
nauwelijks studie
hoeven te verrich
ten in cafés of in
koffietenten. Har
ry loopt hier ge
woon vrij rond,
het is simpelweg
een kwestie van
observeren en
vooral luisteren. Dat
was echt niet zo moeilijk. Daar
voor heb ik hier lang genoeg ge
■ÜA A
woond en gewerkt."
Zijn leven - dat daarvoor werd
beheerst door vooral 'serieus' il
lustratiewerk - is de
laatste maanden
door het opmerke
lijke succes van Har-
)ry in een gigantische
stroomversnelling ge
raakt. Want er moes
ten posters komen, T-
Jr shirts van Harry, strop
dassen, kaarten en
noem maar op. Rueb
krijgt daarnaast talloze
verzoeken voor inter
views en aanvragen om
te signeren. Plus - en
vooral dat legt een druk
op hem - er is nu al de
roep om een vervolg. Om
Harry 2. „Het is inderdaad
enigszins uit de hand gelo
pen. Wat begonnen is als
een geintje, blijkt een gat in
de markt te zijn. Natuurlijk,
ik word er ook wijzer van, dat
is honderd procent waar.
Maar voorlopig maak ik geen
haast met een opvolger. Ik
hoef er niet van te leven, ik doe
dit louter voor mijn lol. En zo
wil ik het ook wel blijven zien,
De doorbraak van Harry mag
dan plotseling gekomen zijn; te
kenen is altijd zijn lust en zijn
leven geweest. „Vroeger op
school al had ik meer oog voor
mijn tekenfiguurtjes op papier
dan voor de les. Het zou dus
ook nooit wat worden met me,
volgens de leraren. Het strip
blad MAD, daar stonden mijn
helden in. Wat ik wilde worden,
heeft mij nooit bezig gehouden,
ik tekende gewoon. Daar kon ik
ook van leven, later. Illustraties
maken voor brochures vooral.
Ik werk heel gedetailleerd. Elk
plaatje moet helemaal vol. Ik
kan dat ook niet, zoals bijvoor
beeld Dik Bruynestein, met drie
strepen iemand uitbeelden.
Heel knap, maar niet voor mij
Humor
Maar het is niet alleen het strip-
figuurtje van Haagse Harry dat
tot de verbeelding spreekt, het
zijn vooral de rake teksten en de
humor die dit platte figuurtje
boven zichzelf doen uitstijgen.
Marnix Rueb glimlacht veront
schuldigend. Vindt het een
mooi compliment. Want over
echt veel goede stripschrijvers
beschikt Nederland nu eenmaal
niet, dat is bekend. „Het is de
blocnote naast m'n bed", vindt
hij na enig nadenken de verkla
ring. „Driekwart komt 's nachts
tot me. Dat pen ik meteen op
en gebruik het later."
„Maar wat nu waarlijk de sleutel
is, dat weet je toch nooit van te
voren. Zo dacht ik dat de echte
Haagse jongens moeite zouden
hebben met Harry omdat ze
zich mogelijk in hem zouden
herkennen. Nou, zelfs de harde
kern bij FC Den Haag vindt het
prachtig. En pas één meneer
heeft in de Haagsche Courant
geklaagd over het grove taalge
bruik. Mijn ouders zijn hartstik
ke trots. Al met al toch niet gek
voor iemand die niks anders
kan dat poppetjes tekenen."
AD VAN KAAM
Meer dan
het geijkte
bloemetje
Bloemenveiling Flora uit
Rijnsburg is deze week be
gonnen met acties om ge
dupeerde telers uit het ri
vierengebied, die lid zijn
van de Flora, financieel te
ondersteunen. Met het ge 1
dat opgehaald wordt, zal
een fonds worden ge
vormd, waaruit de getrof
fen telers een financiële
vergoeding kunnen krijgeijd
Dinsdagmorgen vond er
een benefietveiling plaats S
van produkten die beschi
baar waren gesteld door
Floraleden. De klok stond 'J
speciaal voor dit goede
doel op stuivers in plaats
van op centen, zodat er
meer geld zou worden op
gehaald. In totaal leverde
de veiling 31.000 gulden
op.
De Flora-aanvoerders uit
Israël, hebben toegezegd
één procent van hun omzi
in de Valentijnsweek af te
staan aan hun door de wa
tersnood getroffen colle
ga's. Dit bedrag zal in de
tienduizenden guldens lo
pen.
Het bestuur van Bloemen
veiling Flora heeft beslotei
het bedrag dat door de ac
ties zal worden opgehaald
te verhogen tot een eindbi
drag van 200.000 gulden.
Duitser Merbold beantwoordt vragen van kinderen
Gadegeslagen door zijn zes jonge bewonderaars van het Rijnlands Lyceum
van de ruimtemissie Euromir.
zet Ulf Merbold e
Opeens waren de praatjes voor
bij, kleurden de koppies rood en
stonden ze met een mond vol
tanden. Verlegenheid ten top bij
de zes scholieren van het Rijn
lands Lyceum in Oegstgeest. Ze
ontmoetten gisteren in het
Noordwijk Space Expo de Duit
se astronaut Ulf Merbold, de
zelfde man die ze een paar
maanden geleden, toen hij nog
in het ruimtestation MIR ver
bleef, via de satelliet de oren
van het hoofd hadden gevraagd.
Merbold is al weer een tijdje te
rug op aarde en maakte gisteren
kennis met een aantal jeugdige
ondervragers. Ze kregen op
nieuw de gelegenheid de astro
naut aan de tand te voelen. Te
midden van allerlei hoogopge
leide technici die Merbold met
ingewikkelde vragen om de
oren sloegen, waren de kinder
vragen voor de Duitser een ver
ademing. „Kindervragen zijn
leuk. Kinderen zijn onbevan
gen, dit in tegenstelling tot veel
volwassenen. Ze vragen je bij
voorbeeld hoe je nu in de ruim
te naar het toilet moet. Leuke
vragen dus", stelt Merbold vast.
Het zestal van het Rijnlands had
in oktober via een directe satel
lietverbinding de Duitse astro
naut al gevraagd wat je in de
ruimte eet (astronautenvoer) en
hoe je je wast (met natte hand
doeken). „Ik had hem willen
vragen hoe het is om seks in de
ruimte te hebben", erkent Bas
Keyzer, 13 jaar oud Zijn
vraag is niet door de 'balllotage-
commissie' gekomen, maar om
het nu 'live' alsnog te doen, gaat
de jongen toch ook weer wat te
Eric van Diggele uit Rijnsater-
woude durfde, nadat alle tech
neuten alles haddedn gevraagd
over 'draadje zus en zo en
knopje hier en daar', ook nog
een vraag te stellen. Wat Mer-
bolds allermooiste ervaring was
daar in het ruimteschip? Mer
bold was duidelijk gechar
meerd: „De lancering was fan
tastisch, vanaf zo ver dè thuis-
planeet te zien is schitterend.
Maar misschien vond ik het
toch wel het aller- allerfijnst om,
toen ik weer terug op aarde was,
mijn vrouw weer in mijn armen
te sluiten."
De video die Merbold gisteren
toonde, waarin het dagelijks le
ven in het ruimtestation, de lan
cering en de opname van de
aarde en het heelal te zien wa
ren, maakte duidelijk grote in
druk op de kinderen. „Dat Moe
der aarde er zo mooi uit kan
zien. Da's toch fantastisch",
verzucht opnieuw Bas. „Oh, die
zonsopgang, wat prachtig",
voegt Callum Carter in vervoe
ring toe."
Marrigje Paymans ziet, ondanks
haar enthousiasme, ook proble
men bij het verblijf in de ruim
te. „Zo'n schip is heel nauw en
klein. Overal draden en spullen.
Volgens mij word je behoorlijk
claustrofobisch daarboven.
Het allermooiste vond Wille
nden Biemont de lancering.
"Die kracht die in de raketten
zit, dat snap je niet."
Hoewel Ulf Merbold zijn uiter
ste best deed de kinderen op
hun gemak te stellen, bleven ze
wat verlegen. Het is ook niet
niks om zo maar een arm om je
schouder te krijgen van iemand
die een paar maanden tevoren
nog in de ruimte was. De van
origine Italiaanse leerlinge van
het Rijnlands, Alessia Neyen-
dorff, durft Merbold dan ook
nauwelijks aan te kijken. De fo
to met de handtekening houdt
ze wel stevig vast. Wijze Bas
heeft een verklaring klaar: „Kijk,
Merbold kennen we niet zo
goed als Wubbo Ockels. Die was
er in oktober bij en toen hel
we lang met hem gepraat. D
ging makkelijker."
MONICA WESSELING
Reacties en suggesties vo
"Gesprek van de Dag"
Telefoon 071-356444
of
Postbus 54,2300 AB
te Leiden
Bruikbare tips worden I
beloond met een cadeaubf
van 25 gulden.
.Atüb
-V ÏEllfflM*
