Leiden
■'Hier valt niets te beleven'
Personeel nu de baas in Camino Real
Man steekt cel in brand
MEUBELPLEIN
LEIDERDORPS
MAANDAG 2 JANUAR11995
Geschiedenis
De zusters van het
I eerste uur van huize
St. Liduina in Warmond
waren keiharde onderhan
delaars.
Het aantal Bastion
I Hotels moet ver
dubbelen. De goedkope
overnachting is een gat in
de markt.
Een 26-jarige Leidenaar, die in de nacht van vrijdag op zaterdag
door de politie was aangehouden voor een inbraak in de mensa,
kon zijn verblijf in de politiecel klaarblijkelijk niet waarderen. Hij
werd bijzonder agressief toen agenten hem wilden insluiten. Een
maal in de cel stak de man een laken in de fik met een meegemok-
kelde aansteker en riep vervolgens dat er brand was. De schade
bleef beperkt tot smeulend beddegoed. De Leidenaar had bij de
mensa in de Kaiserstraat een ruit vernield en werd binnen met een
aantal kleine voorwerpen op zak op heterdaad betrapt.
Terughoudende opstelling politie heeft effect
Bedrijfsleven
betaalt mee
aan restauratie
Met een driedaagse reis naar
de Poolse stad Torun, zuster
stad van Leiden, wil de stich
ting 'Het poortgebouw aan
de Podmurna' bedrijven over
de streep trekken om de res
tauratie van een poortge
bouw in de stad te sponso
ren. De restauratie- van het
poortgebouw aan de Pod
murna (straat bij de muur)
kost naar schatting een half
miljoen gulden. Een poging
om subsidie te krijgen bij het
Europees Sociaal Fonds is
mislukt. Daarom wil de
stichting bedrijven en de Lei-
denaars zover krijgen elk
50.000 gulden bij elkaar te
sprokkelen. Het college heeft
eenzelfde bedrag beschik
baar gesteld. In mei vèrtrek-
ken de wethouders Tjeerd
van Rij en Pex Langenberg
naar Torun om de donatie
van het college te overhandi
gen. De bedoeling is dat vijf
tig Leidse ondernemers met
hen meegaan om kennis te
maken met de zusterstad en
collega's in Polen.
Hoewel de driedaagse reis
eigenlijk maar duizend gul
den kost, betalen de onder
nemers het dubbele om mee
te mogen. Zo kan Leiden nog
eens 50.000 gulden overhan
digen voor de restauratie van
het poortgebouw.
De reis wordt georgani
seerd door de stichting 'Het
poortgebouw aan de Pod
murna', die speciaal voor de
restauratie is opgericht. Het
gebouw dateert uit de vijf
tiende eeuw en is voor Torun
van grote historische beteke
nis. Het karakteristieke pand
ligt aan de rivier de Wisla en
werd gebouwd met stenen
van de vroegere Teutonen-
burcht, die werd verwoest
toen de stad zich losmaakte
van de Duitse ridderorde.
Achter het poortgebouw, ligt
een grote tuin waar vroeger
de schutterij oefende. Torun
ondernam al eerder een po
ging het pand te restaureren,
maar moest de werkzaamhe
den door geldgebrek staken.
De stichting 'Het poortge
bouw aan de Podmurna' wil
ook onder Leidse burgers
50.000 gulden inzamelen
voor de restauratie. Wie
meer wil weten over de
sponsorreis kan bellen met
de secretaris van de stich
ting: W. Hettinga, 071-
125953.
'Werknemers
verplicht
op de fiets'
leiden «ruud sep
Hij heeft er sinds ruim een jaar
zo'n beetje een dagtaak aan:
vertegenwoordiger in lease-fiet
sen. Willem Walenkamp, zoon
van de Leidse rijwielhandelaar
Tom Walenkamp, probeert be
drijven zo ver te krijgen dat zij
voor hun werknemers fietsen
huren. Met een beetje hulp van
de overheid. ,,Over vijf jaar zal
iedereen die een beetje in de
buurt van Leiden woont, wor
den gedwongen om met de fiets
naar zijn werk te komen."
Toch wil de lease-fiets in Lei
den nog maar niet aanslaan.
Een groot aantal bedrijven is in
middels benaderd, maar tot nu
toe zonder resultaat. ,,Het grote
probleem waar je tegen aan
loopt is dat de mensen die het
verhaal van de lease-fiets in het
bedrijf zouden moeten uitdra
gen, allemaal een auto van de
zaak hebben", vertelt Walen
kamp junior. ,,En in de meeste
bedrijven hebben ze gewoon
nog niet door dat ze straks ver
plicht worden om iets aan het
autogebruik te gaan doen."
Met name in en rond Amster
dam loopt het al wat beter. Ook
Walenkamp kan hier een graan
tje van meepikken, dankzij het
feit dat er op dit moment in Ne
derland nog maar een handvol
fiets-leasebedrijven is. Walen
kamp heeft zo 'tussen de tien
en de vijftien' bedrijven aan de
lease-fiets geholpen. Tot de
klanten behoren naast over-
heids- en semi-overheidsinstel-
lingen ook grote verzekeraars
en advocatenkantoren. Hoeveel
rijwielen de Leidse fietsenmaker
op deze manier heeft afgezet,
willen vader en zoon Walen
kamp niet kwijt. „Alleen mijn
boekhouder hoeft te weten hoe
veel ik omzet", aldus vader
Tom. „Maar we zijn redelijk te
vreden en we rekenen op een
verdere groei. Het gebruik van
de fiets zal sowieso toenemen.
De overheid zal bedrijven dwin
gen om ervoor te zorgen dat
minder werknemers met de au
to naar hun werk komen. En ik
vind dat bedrijven verplicht
zouden moeten worden om bij
nieuwbouw te zorgen voor een
goede, afsluitbare fietsenstalling
en kleedruimte met douches."
In het Leidse hoopt Walenkamp
na de jaarwisseling meer vaste
voet aan de grond te krijgen.
Vanaf januari gaan de voorlich
ters van het vervoercoördinatie-
centrum Leidse bedrijven bena
deren met voorstellen voor ver
voerplannen.
'Dit hadden ze nog niet meegemaakt bij de Kamer van Koophandel
Zo rond half één verzame
len de eerste manschappen
zich op de kruising van de
Marnixstraat en de Willem
de Zwijgerlaan. Geen grote
groep. Het vuurwerk dat de
jongeren bij zich hebben is
niet echt indrukwekkend.
„Waar is de politie dan?"
vraagt een jongen ver
wachtingsvol. Geen blauwe
uniformen te bekennen.
Een hondenwagen van het
korps staat een kruising
verderop weliswaar even
stil, maar vertrekt weer
snel. De politie stelt zich
terughouden op, zo had de
woordvoerder gezegd. De
dienders houden zich aan
hun woord.
Sieraden gestolen
oegstgeest» Enkele sieraden en een setje van tien girobetaalkaar
ten zijn gestolen uit een woning aan de Frans Halslaan in Oegst
geest. De inbraak werd zaterdagochtend ontdekt. De inbreker
kwam binnen door de voordeur open te breken. Een andere be
woner van de Frans Halslaan deed zaterdagmiddag aangifte van
inbraak. Ook hier werd de voordeur opengebroken. Nog niet be
kend is wat er weg is genomen.
Brutale insluiping
warmond Een bewoonster van de Warmundastraat in War
mond is oudejaarsavond het slachtoffer geworden van een bru
tale insluiping. De wouw lag ziek op bed. Haar man was even de
deur uit om iets tè halen. Toen hij net weg was, stapten er twee
jongens via de achterdeur naar binnen. Ze zeiden 'goeden
avond' en liepen de trap op. Daar namen ze een doos met siera
den weg en verlieten de woning.
Voorschotenaar gewond
leiden» Een 24-jarige automobilist uit Voorschotelt is zaterdag
met een hoofdwond naar het AZ gebracht na een botsing op de
kruising Lammenschansweg/Tomatenstraat. Een 68-jarige Leid-
se automobilist, die vanaf de Tomatenstraat de Lammenschans-
weg op wilde rijden, gaf geen voorrang.
Sieraden en papieren gestolen
leiden In een woning aan het Professorenpad is zaterdag inge
broken. De dader, die vermoedelijk met een 'flipper' binnen
kwam, nam sieraden, een paspoort, girobetaalkaarten en een
onbekend bedrag aan geld mee.
Politie druk met inbraakalarm
leiden De politie had vannacht haar handen vol aan een groot
aantcfl inbraakalarmeringen ten gevolge van de harde storm.
Maar liefst 29 maal ging er een alarm af maar in geen van de ge
vallen was er sprake van inbraak. De schade door de harde
storm viel mee. Hier en daar braken takken af en'vielen er hek
ken om.
IN MEMORIAM
EMIEL FANGMANN
Zoveel mensen om je heen. Zoveel vrienden, familie, colle
ga's en kennissen en toch zo verdomde eenzaam. Het zijn
woorden die nagalmen op bleek papier, want de mens voor
wie ze zijn bedoeld is niet meer. Onze collega Emiel Fang-
mann heeft zijn ogen gesloten. Een mooi mens is van ons
heengegaan.
Juist in een periode waarin mensen bij elkaar schurken, was
het leven voor Emiel niet meer te dragen. Vrienden en colle
ga's hadden zijn oudjaarsavond geregeld; wilden hem door
donkere dagen heensiepen. Hij verkoos het nieuwe jaar niet
meer mee te maken.
Nog vlak voor kerst poogden wij iets zinnigs te formuleren
over het aardse bestaan, over het nut en de betekenis ervan.
Het was een gesprek zoals hij dat met vele van zijn vrienden
en collega's voerde. Emiel kon zijn vertwijfeling moeilijk on
der woorden brengen, begreep ook zelf niet wat hem zo
ontzettend veel pijn deed.
Taal, woorden, veel zinnen, lange gesprekken. Emiel had de
gave van het woord. Geen holle frasen, geen loze zinnen.
Het waren doordachte, soms fraai verwoorde meningen,
ontleend aan zijn grote intelligentie en kennis. 'Ik lees twaalf
kranten en tijdschriften, maar dat heb ik nog nooit ergens
gelezen', repliceerde hij eens toen hem een mening werd
opgedrongen.
Het laatste jaar was Emiel vaak afwezig. Telkens als hij te
rugkeerde na zo'n ziekteperiode, was de redactie een beetje
blij, een beetje hoopvol gestemd dat het misschien weer de
goede kant opging. De krant was zijn lust en zijn leven, een
klein stukje houvast.
Hoewel hij het zelf waarschijnlijk nooit zo zou hebben ge
formuleerd, had hij lef. Hij had de charmante durf om op
mensen af te stappen, of dat nou Sarah Ferguson, Frank
Govers of Elco Brinkman was. Waar collega's het lieten af
weten, stapte Emiel er zonder aarzelen op af. Dat leverde
mooie verhalen op.
Alle deskundigen zijn op Emiel stukgelopen. Niemand kon
hem dat houvast bieden waarnaar hij zo verlangde. Woor
den en antwoorden waren niet toereikend. Emiel is niet
Namens redactie,
Henk van der Post
De gasten zullen er niet direct
veel van merken. Hooguit valt
het ze op dat het personeel van
Camino Real aan de Doelen
steeg nog wat harder voor ze
loopt en nog wat toegewijder
werkt. Want de acht medewer
kers van het restaurant werken
sinds 1 januari niet meer voor
hun baas, maar voor zichzelf.
Sinds het begin van het nieuwe
jaar zijn ze allemaal mede-eige
naar en wordt het horecabedrijf
door hen en hun voormalige
baas op voet van gelijkheid ge
rund. Voor Leiden een unieke
constructie.
Het idee ontstond een half
jaar geleden bij André Polm, tot
1 januari formeel de baas bij
Camino. Bijna tien jaar geleden
richtte hij samen met twee an
deren het restaurant op in het
voormalige koetshuis aan de
Doelensteeg. De andere twee
hebben al jaren geen recht
streekse bemoeienis meer met
de zaak. Ze waren bovendien
bereid hun belang van de hand
te doen. Wel blijven ze samen
met Polm eigenaar van het
pand aan de Doelensteeg.
De gedachte om het restau
rant vervolgens samen met het
vaste personeel te gaan runnen
stoelde op verschillende rede
neringen. „De meeste mensen
werken hier al heel lang. Het is'
dan een vorm van beloning om
zo samen verder te gaan. Een
praktische overweging is dat het
scheelt in de loonkosten. Als
zelfstandig ondernemer betaal
je geen sociale premies. Met het
geld dat vfijkomt kun je ook je
zelf op een heel behoorlijke ma
nier verzekeren.
Polm voert samen met chef
kok Harbert van der Kaap het
woord namens de huidige ne
gen firmanten van het restau
rant. Ze vertellen dat aan het
besluit om op deze manier ver-
Acht van de negen firmanten van Camino Real. Rechts op de achterste rij André Polm, die tot 1 januari de scepter zwaaide. Tweede van rechts
(staand) chef-kok Harbert van der Kaap. foto holvast/mark lamers
der te gaan heel wat discussie
vooraf is gegaan. André Polm
heeft volledige opening van za
ken gegeven over het reilen en
zeilen van de zaak. Er zijn rege
lingen getroffen voor het geval
iemand wil uitstappen en er zijn
afspraken gemaakt over de ma
nier waarop wordt gewerkt. „Ie
dereen doet zijn huidige werk,
maar achter de schermen ne
men we de belangrijke beslui
ten gezamenlijk. Bijvoorbeeld
over de vraag of we geld moeten
steken in de inrichting van ,het
restaurant of dat zo'n bedrag
naar onszelf gaat."
Voordat werd gekozen om sa
men een VOF, een Vennoot
schap Onder Firma, te vormen
waarin ieder een even groot be
lang heeft, werd ook extern ad
vies ingewonnen. „Onze ac
countant had geen enkele erva
ring met deze opzet. Ook bij de
kamer van Koophandel hadden
ze nog nooit zo'n grote VOF
meegemaakt. In Leiden is dit
nooit voorgekomen. We weten
wel dat er in Amsterdam een
restaurant op soortgelijke basis
draait, maar daar gaat het ook
om minder mensen", zegt Har
bert van der Kaap.
Over de financiële risico's zijn
de firmanten kort. „Natuurlijk
zijn die er. Maar dit is een al ja
ren goedlopend restaurant,
waar dezelfde mensen nu ook
van leven. Dat moet in de toe
komst ook kunnen, sterker nog
de kosten zijn dan zelfs lager."
Hoewel ze terughoudend zijn
met veranderingen, staat wel al
vast dat er iets verandert in de
presentatie van Camino Real.
„We hebben onze kaart altijd
gepresenteerd als 'Cuisine Sau-
vage', wilde keuken. Dat wds
gebaseerd op het idee dat we
ingrediënten uit de hele wereld
met elkaar kunnen combineren.
Daar gaan we op zich mee door,
maar we willen het wat minder
gek doen, wat evenwichtiger.
Daarom veranderen we dat
'Cuisine Sauvage' in 'Cosmopo-
litische Keuken'."
Een andere vernieuwing is
dat Camino Real een afhaalser-
vice gaat beginnen met Japanse
gerechten. Nu al is Camino het
enige restaurant in Leiden waar
sushi kan worden gegeten. Ge
bleken is dat er ook vraag is
naar gerechten uit Japan om
thuis te eten. Hoe de Japanse
gerechten in Camino zijn be
land is een apart verhaal. Kok
I larbert van der Kaap beoefent
in zijn vrije tijd kyudo, Japans
boogschieten. „Van het een
komt het ander. Als je Japanse
sporten op een bepaald niveau
beoefent, krijg je ook interesse
voor de cultuur en als kok na
tuurlijk vopr de Japanse keuken.
Uiteindelijk hebben we die ook
in het restaurant geïntrodu
ceerd."
Vervolg van voorpagina
Ook als de eerste verkeerspaal -
eentje met het bekende blauwe
bord 'fietspad' - uit de grond
wordt getrokken, volgt geen re
actie. Een jongen die aan eeh
solotour begint, met stukken
trottoirtegel zoveel mogelijk
verkeerslichten uitgooien, valt
slechts goedkeurende lachsal
vo's van de anderen ten deel. Er
knallen wat zware vuurwerk-
bommen, 'home made', maar
nog steeds is er geen politie te
bekennen. „De volgende auto
pakken we. Met zijn allen", zegt
een jongen. Hij wil actie, maar
die krijgt hij niet echt. Zonder
publiek is baldadig gedrag
klaarblijkelijk minder leuk.
Ondanks de betrekkelijke rust
lijken sommige passanten op de
kruising toch het noodlot te tar
ten. Een auto blijft minutenlang
voor het rode stoplicht staan.
Vuurwerk boven Leiden. De Sleutelstad luidde het nieuwe jaar in met grote vuurpijlen en veel harde knallen. Het was betrekkelijk rustig. Grote on
geregeldheden bleven uit al sneuvelden er veel verkeerslichten, bushokjes en straatmeubilair. foto hielco kuipers
Een ronkende uitnodiging.
„Snap je die lui nou?" vraagt ie
mand zich lacherig af. Maar ook
deze "'moedige' automobilist
wordt met rust gelaten. Een
paar andere automobilisten
krijgen wel een paar stenen
voor de kiezen. Zonder grote
schade echter.
Een passerende student op de
fiets heeft het moeilijker. Direct
hangt er een jongen aan zijn ba
gagedrager. Angstig kijkt de stu
dent achterom. Een paar strij
kers later kan hij zijn weg ver
volgen.
Maar dan ineens ontstaat er
opwinding. Schuin aan de over
kant van de Marnixstraat ont
dekken de jongeren een knippe
rend rood lampje. „Daar staat
iemand te filmen", roept er één.
„Een smeris", roept een ander.
Sommigen trekken de sjaal iets
verder voor het gezicht. De
mutsen worden dieper over de
ogen getrokken, in een seconde
is de zaak beslist. „Kom op, we
gaan-er naar toe."
Als de man en zijn met porto
foon bewapende maat dreigen
te worden klemgezet, nemen ze
met gepaste spoed de benen. Ze
krijgen als afscheid een stenen
regen. Het blijkt echter een
kortdurende stenenoorlog.
Rond half twee slaat de verve
ling toe. „Hier valt niets te ble
ven", zegt er één. De groep ver
spreidt zich en de rust keert
weer. De bewoners van de Mar
nixstraat kunnen onveiwacht
vroeg naar bed.
Meubelplein Leiderdorp
ligt pal aan- de A4 tussen
Rotterdam en Amsterdam,
afslag Leiderdorp.
Info: 071-416585.
