9 Sport Sflj Vechtlust moet Kagia verder helpen Tip voor Eltingh: Eve Rijkaard bellen do wie zei dat jiyiam the u/prqtpljn ia/ffk van de de visievan 2MAANDAG 12 DECEMBER 1994 ïefl ste an tudio-sportcommen- V j tator Theo Reitsma in Vrij Nederland: „De ijdelheid op televisie neemt af en toe grenzeloze vormen aan. j Ook bij sport. Ik vind Mart 2 Smeets, Frits Barend en Henk in- van Dorp respectabele journalis- :rd| ten, maar ze laten hun eigen iatj persoonlijkheid wel erg sterk gel- 2r-| den." ïeti »ori Idem: de „Ik vind het voetbal steeds saaier cjej worden. Daarom hou ik het meest van spelers die weieens dingen doen die niet helemaal 5. vooropgezet zijn. Zo'n pingelaar als Peter van Vossen, die zegt: ier u. met de bal en nu ga ik naar het [ati doel. Zalig! Omdat het zo'n uit- ie. zondering is geworden. 'at de Idem: J „Ik wil het niet dramatiseren jej maar tegen een verblijf van zes iaj! weken in een wild- ;et vreemde stad moet 0_: je echt gewapend egi zijn. Bij het EK in ?ni Zweden heb ik ,r. geen fijne tijd ge- I had. Ik dacht dat ik langzaam gek werd. Ik zat ver van het Necler- i lands elftal. Af en I toe liep ik een trai ner of collega tegen het lijf. Voor de rest: eeuwig zin gende bossen. 's Avonds de wilde man uithangen is er ook niet meer bij. Dat is de keer zijde: de wanhoop die je kan bevan- I gen als je weer eens op een hotel kamer zit. Werkend om de hypo theek af te lossen van een huis waar je bijna nooit inzit. Autocoureur Jos Verstappen in Italië Magazine: „De eerste keer dat ik in een For mule 1-auto stapte, had ik even het gevoel dat ik werd afgescho ten, zo snel accelereert zo'n ding. Maar ik weet intussen hoever ik met zo'n auto kan gaan. De openbare weg is gevaarlijker. De nu in Mexico werkzame Leo Beenhakker in VI: „je moet in Mexico minstens zo geconcentreerd rijden als Mi chael Schumacher. Ben jij wel eens een ezel tegengekomen'op een circuit? Of twee parende honden Keurige snelweg hoor, maar je moet niet denken dat die alleen is voorbehouden aan auto's." Idem: „Wie Mexico zegt, zegt luchtver vuiling. Ik heb wel eens van KLM-piloten gehoord dat ze door een complete roetlaag vlie gen voordat ze hier hun toestel aan de grond zetten, je merkt het natuurlijk zelf ook. Drie keer per dag een schoon shirtje is niks. Go Ahead-spits Jack de Gier in VI: „Als ik een minister op tv zie, schakel ik meteen over. Idem: „Ik ben sterk bijgelovig. Op wed strijddagen draag ik altijd de zelfde onderbroek, ik probeer om 18.40 naar het toilet te gaan en ik heb altijd mijn kousen om- laag." Monne de Wit, ex-fysiothera peut PSV, in Het Parool: Romario en Vanenburg zeiden Westerhof in november 1992 in zijn gezicht dat het met hem als trainer gedaan was. Een Feye- noord- hooligan in Nieuwe Re- vu: „Als je John de Wolf te genkomt in de stad groet hij nooit terug. Vroeger wel. Ik snap het wel, hoor. Al die wijf- fies kicken op hem en dat bouwt- ie helemaal uit. Hij heeft ons niet meer nodig. Idem: „Ajax heeft mijn hele jeugd ver gald.... Elke bloeddruppel in mijn lichaam haat Ajax. Jordi Cruijff in De Volkskrant: „Het voetbal leeft in Barcelona zo erg. En dan ben ik ook nog eens blond. Ik word zelfs in de bioscoop herkend als het licht al uit is. Bij de slager kan ik amper binnenkomen. Nou ja, de slager. Maar ik haal wel eens brood hoor, op zaterdag. De bij AZ ontslagen Piet Schrij vers in VI: „Ik heb AZ-voorzitter Scheringa gezegd, dat je in het voetbal niet met machines, maar met men sen te maken hebt. Als een ma chine koopt, heb je er garantie op. Doet-ie 't niet goed, geef je hem terug en krijg je een ander. Maar een voetballer is een mens met gevoelens, geen robot. Gaat- iedoorz'n knie, dan krijg je je geld niet terug. Opvallend aanwezig Naam: Mark Ens Leeftijd: 24 Beroep: verkoper in sportzaak Club: FC Lisse Mark Ens is weer volop in beeld bij zaterdageersteklasser FC Lis- se. De blonde spits kwam dit seizoen nog niet vaak in aan merking voor een basisplaats. Maar vorige week maakte hij er als invaller twee tegen Noord- wijk en afgelopen zaterdag scoorde hij opnieuw tegen Kat wijk. Lisse trekt altijd nieuwe spe lers aan, altijd kom je op de bank terecht en altijd ook duik je weer op na verloop van tijd. „Zo is het jarenlang gegaan. Ze trekken spelers aan, maar altijd kom ik toch weer aan mijn wed strijdjes. Ik ken mijn plaats en weel dat de concurrentie groter wordt. Maar ik blijf hopen en knokken en altijd blijf ik plezier houden. Nu heb ik opnieuw be wezen dat ik goed bezig ben. De fans van Ens zullen weer blij zijn. „Ja, ze mogen me graag in het eerste zien en ik moet zeggen dat de supporters me er al regelma tig doorheen hebben gesleept. Het was pas je tweede wed strijd als basisspeler dit sei zoen. Ben je nu een zeker- heidje? „Dat kun je niet zeggen, de trai ner maakt een keuze. Feit is wel dat ik scoor en dat het spel van Lisse me ligt. We spelen aanval lend en opportunistisch en dan kun je Mark Ens wel gebruiken in de spits. Je had er wel een paar meer kunnen maken tegen Katwijk? „Zeker weten. Het had in deze wedstrijd moeten gebeuren, door de nederlaag zijn we toch wel op een erg grote achterstand gezet. Jammer voor ons en jammer voor de competitie, toch heeft Katwijk sinds lange tijd niet zo onder druk gestaan als tegen ons. Hoe is er door de ploeg gerea geerd op het feit dat jullie nu al kansloos zijn voor de titel? „Het is een klap, maar wat moet je zeggen. Katwijk is zo ver schrikkelijk degelijk. Ze speelden bij ons niet goed, maar ze win nen dan toch en clan ben je vol gens mij een echte kampioen. Richard Trompert e Richard Trompert was zaterdag ibij Kagia - Koudekerk misschien niet cle beste voetballer, maar v\wel de beste aanvoerder. Samen ."met zijn Koudekerkse collega 'Ron Paling viel hij cd snel in cle smaak bij Foreholte-trainer rdd\Mart de Groot. Trompert scoor- vaij de, sleurde, holde en coachte. n Paling voetbalde na een aarze- e' lend begin goed. De eerste helft He! was voor Kagia (Trompert), de ■rïjj tiveede voor Koudekerk (Paling). "jjEen gelijkspel in alle opzichten. Maar de titel 'man of the match' te kan niet worclen gedeeld. Het stimuleren van medespelers gaf de doorslag. Trompert (29), 'mis- -)ei| ter Kagiais allang niet meer cle ^Igoaltjesclief van vroeger, ook al staat de teller inmiddels al weer ,<al"iop 15. „Als aanvoerder moet ik 6 er vooral voor zorgen clat er bij "j Kagia niet te veel wordt geouwe- 'aj hoerd. Gebeurt clat wel, clan )0n gaat het onherroepelijk mis. TIM BROUWER DE KONING Qua accommodatie en qua en tourage hoort Kagia thuis in de Afdeling Leiden. Het handjevol toeschouwers dat afgelopen za terdag onder erbarmelijke weersomstandigheden binnen druppelde op het enige sport complex dat Lisserbroek rijk is, had de hoop op het doorgaan van de topper tegen Koudekerk al bijna opgegeven. 'Misschien kunnen we nog wat zand over het hoofdveld strooien' en 'An ders moeten ze maar op het bij- veld voetballen' waren nog de meest optimistische klanken, zo rond de klok van half drie. Maar 'omdat de scheidsrech ter zo graag wilde dat de wed strijd zou doorgaan' en ondanks de drassige staat van het Lisser- broekse hoofdveld liet leidsman Metzier om vier minuten over half drie aftrappen. De werk- voetballers van Kagia benutten de kennis van het eigen terrein en het windvoordeel in de eer ste helft door de gasten op een 2-0 achterstand te zetten. Met dank aan Koudekerk overigens. Na een kwartier ging doelman Cock Dorrepaal opzichtig in de fout bij een vrije trap van de ijverige Richard Trompert. Tien minuten later passeerde de Koudekerkse verdediger Eric Smit na een vloeiende Kagia- aanval diezelfde Dorrepaal. Koudekerk bleef lange tijd het antwoord schuldig op het recht - toe-recht-aan-voetbal van de ambitieuze Lisserbroekers, die zo snel mogelijk terug willen naar de vierde klasse KNVB. Wat de gasten in hun mars heb ben, bleek pas toen zij de wind in de rug hadden. Na de rust, die Koudekerk met een door Pe ter van Asch gehalveerde ach terstand (2-1) inging, bepaalden aanvoerder Ron Paling en con sorten het spelbeeld. De laatste man durfde zich toen wel vóór zijn zwakke verdediging te ver tonen. Eïij had na de gelijkma ker van Andres van der Bom (2- 2) de winnende treffer op zijn schoen, maar miste. Een nederlaag zou Kagia ook niet hebben verdiend. Daarvoor toonde het elftal van trainer Jan van Bemmelen, dat acht zeges op rij had geboekt, te veel vechtlust en teamgeest. „Op ba sis daarvan moeten wij de afde ling kunnen verlaten. Het is uniek om in deze omgeving te werken en ik heb vergelijkings materiaal, want ik heb ook bij andere clubs gewerkt. Het is een eindje rijden van mijn woonplaats Voorschoten naar Lisserbroek, maar die 26 kilo meter heb ik er graag voor over. Keihard knokken op het veld en na afloop gezellig een biertje drinken in de kantine." De gebreken van de vereni ging neemt de trainer op de koop toe. Van Bemmelen kijkt er allang niet meer van op dat de bal tijdens een wedstrijd met een zekere regelmaat in de sloot of op een boerenerf terecht komt. Net zo min vindt hij het vreemd dat het boerenbedrijf naast het voetbalveld ook op za terdagmiddag gewoon doorgaat en toeschouwers soms tot hun enkels in de bagger staan. Ster ker nog, omdat de vaste ver zorgster Ellen van Noort negen weken in het buitenland ver blijft, draaft Van Bemmelen („Ik heb er de papieren voor") bij blessures met spons en water zak het veld in. Dat is nu een maal de charme van een club uit een klein dorp. Koudekerk komt uit een gro ter dorp en wil dat weten ook. Als de pupillen van trainer Peter Vlasveld de mouwen al opstro pen, doen zij dat het liefst zon der dat iemand dat ziet. Moei lijkheden in het veld lossen zij bij voorkeur voetballend op. Het eigen doelpunt van Smit (uit een voorzet van André Mar kus) was bijvoorbeeld een punt gave trap. De snoekduik van spits Mark Bakker (a la Bep Bak huis) aan de andere kant ver diende zelfs de schoonheids prijs, maar de kopbal trof geen doel. Ook Koudekerk denkt dit sei zoen aan niets anders dan de vierde klasse. Qua accommoda tie en qua entourage horen de roodwitten er zeker thuis. Maar op het punt van beleving en be zieling kunnen zij nog een puntje zuigen aan Kagia. Al kan het allemaal nog uitdraaien op een 'happy end' voor beide par tijen, als koploper TAW ten minste wil meewerken. In dat geval promoveren Kagia en Koudekerk allebei. „Ik vind alles best", zei Kagia-aanvoerder Trompert, „als wij maar kam pioen worden." Kagia - Koudekerk 2-2 (2-1) 14. Trom pert, 29. Smit 1-1 (eigen doel), 45. Van Asch, 68. Van der Born 2-2. Scheids rechter: Metzler. Toeschouwers: 150. Gele kaart: Schellingerhout (Koude kerk) Mart de Groot „Er was eens een roodharig jon getje met pukkeltjes." Alleen niet in een land hier heel ver vandaan, maar afkomstig uit het Duitse Leimen. Het mag er dan op lijken, Paul Foortse, de voormalige juridisch adviseur van Boris Becker, wil de jeugdi ge tennistalenten in het War- mondse tenniscentrum van Dekker bepaald geen sprookjes vertellen. De doorbraak van het roodharige en pukkelige jonge tje tot de rijen der grootverdie ners was een unieke gebeurte nis. Een waar gebeurd sprookje, dat in Nederland gewoon tot de onmogelijkheden behoort. „Sportief Duitsland zocht hel den en er was heel veel geld be schikbaar", houdt de jurist die Becker op fiscaal gebied vele ja ren kon en mocht begeleiden, de aanstormende nationale ta lenten voor. „Die combinatie daar was uniek. Zeker toen de jonge Boris in 1985 op zijn ze ventiende jaar de titel van Wim bledon op zijn naam wist te schrijven. In Nederland is het anders. Hier willen we geen hel den hebben. En de bedrijven zijn wat sponsoring bepaald krenterig." Een gemakkelijke uitspraak, als op hetzelfde mo ment in München de eindstrijd om de poenige Grand Slam Cup wordt afgewerkt. In een paar kernachtige zinnen helpt fiscalist Foortse de ten- nistop bij de jeugd uit de droom. Ondanks de goede re sultaten ligt het grote geld voor hen niet voor het oprapen. De aanwezigen, onder wie de Leid- se coryfeeën Jolanda Mens en Martin Verkerk, zijn meteen ook weer bij de les. De studiedag, georganiseerd door de (oud-)in- ternationals gebundeld in de I.C. van Nederland, is pas hal verwege en voor een betere ten- nistoekomst moet nog veel 'ge leerd' worden. Een goede relatie met de geldgever is voorwaarde. Foortse neemt Beckers sponsor overeenkomst met automobiel gigant Ford, die jonge en spor tieve mensen wilde identifice ren met een oude-mannenauto, als voorbeeld. De overeenkomst kwam pas na bijna een jaar on derhandelen tot stand. De jonge Boris was immers net als zijn leeftijdsgenoten meer geïnteres seerd in andere typen. Het con tract werd pas getekend toen als extra regel was opgenomen dat Becker 'net zoveel in andere au tomerken mocht rijden als een zakenman in de auto van zijn vrouw rijdt'. De clausule stemde een Duitse Hoe angst te overwinnen was een van de thema's, die op de derde I.C.-Academie op het programma stonden. Siemerink en I.C.-voorzitter Loek Sanders gaven antwoord op de vele vragen. dealer van snelle sportwagens overigens zeer tevreden. De Wimbledonwinnaar haalde met de hem beschikbaar gestelde toernooi-auto in een week tijd driemaal de pers. Hij stond zon der benzine, kreeg een bekeu ring voor veel te hard rijden en werd na foutief parkeren weg gesleept. „Goed omgaan met de media", stond 's ochtends, onder leiding van communicatiedeskundige Theo Bollerman, op het pro gramma van de I.C.-studiedag. Het is zo ongeveer de enige te genprestatie, die de sponsor vraagt. En Becker leverde die uiteindelijk op maat. Foortse bekende dat niet alles in een overeenkomst te onder vangen was. De grens tussen al dan niet juist gedrag tegenover de sponsor, werd enkele malen door de rechter bepaald. En maar al te vaak greep de spon sor de kans van een te duur contract af te komen. Tegen de roddelpers is weinig kruid ge wassen. De 'Fraülein', die de 'Tennisballe von dem Boris ge sehen' heeft is nauwelijks te ontwijken. Sterk in je schoenen staan en je niet van je doel, het hoogste in tennis bereiken, la ten afleiden. Aldus het advies. De mentale kracht stond cen traal in het laatste gedeelte van de I.C.-Academie de forumdis cussie tussen de nieuwe lichting kandidaat-professionals en de gevestigde orde. De 'fine fleur', zoals Jacco Eltingh, Jan Sieme rink, Miriam Oremans, Stepha nie Rottier, Manon Bollegraf en Caroline Vis was aangevuld met Frits Don. Vooral Eltingh, geen wereldkampioen maar wel de nummer 1 tér wereld in de dub bels, bleek de pukkels ont groeid. De beste mentale voor bereiding is voor hem een vast ritueel, dat vaak de dag voor de wedstrijd al begint. Zijn nacht rust liet en laat hij er echter niet door verstoren. De rituelen, hoe laat sta je op, ontbijten, inspelen, hoe laat kleed je je om voor de wedstrijd, ga je nog even naar de eerdere partij op jouw baan kijken, leve ren een vast patroon op. Bijge loof komt in het woordenboek van Eltingh niet voor. Hij heeft niet zoiets als een favoriet on derbroekje, waarin hij de betere wedstrijden speelt. De remedie wordt overigens ter plekke aan gedragen: 'Even Frank Rijkaard bellen'. Martina Navratilova heeft geen probleem, zij begint elke partij met een nieuw racket. Hetgeen Bollegraf de op merking ontlokt: „Zoveel rac kets krijg ik niet eens van mijn sponsor." De voorbeelden over mentaal gedrag en hoe goed te handelen rijgen zich aaneen. Gemeen hebben ze alle een ding. Richt je op de toekomst en vergeet de last van het verleden. Ga de vol gende strijd blanco aan. Eltingh: „Ook als ik een matchpoint in de tweede set heb verspeeld, denk ik in de derde nog steeds, dat ik de wedstrijd ga winnen. Maar misschien moet ik die vi sie herzien. Ik had nog nooit een partij verloren, nadat ik een wedstrijdpunt had gehad. Maar tegen Volkov overkwam mij dat onlangs toch." De I.C-Ieden hebben dan wellicht een misser, de I.C.-Academie scoorde giste ren ook op haar derde match point. Wat mij het meeste opvalt bij het voetbal op dit niveau, is clat spelers soms als toeschouwers op het veld staan. Kijk, daar staan er weer een paar met hun handen in de zij, omdat de bal niet in de buurt is. Terwijl bewegen zonder bal ook heel belangrijk is. Voetballers moe ten vooruitdenken. Nu moet ik zeggen clat de wind goed voetbal op voorhand onmoge lijk maakt. Toch hoeven die laatste man van Kagia (Erik Wijnhout) en die doelman van Koudekerk niet zo achterin te blijven hangen. Dan doet doelman Frank Roubos het beter, die sluit met de rug in de wind goed aan bij zijn verdediging. Zoals ik de aansluiting bij Kagia in de eerste helft helemaal goed verzorgd vind. Het midden veld speelt heel gegroepeerd. Kagia speelt scherper in cle duels. Alleen snap ik niet waarom zij de bal niet wat vaker breed leggen. Die lan ge halen leveren met de wind mee toch niets op. Ron Paling, de laatste man van Koudekerk, zorgt pas voor gevaar als hij vóór zijn verdediging gaat spelen. Als hij eruit komt, neemt hij zijn verdediging goed mee. Maar dat durfde hij in liet begin niet aan, waarschijnlijk omdat die verdediging een zwakke indruk maakt. Achterin hield hij het slot erop. Maar het heeft ook geen zin om met vier verdedigers twee Kagia-spitsen te bewaken. Die twee, Trompert en Den Butter, voelen elkaar goed aan. Met die nummer 4 (Peter Daalman) er vlak achter stichten zij regelmatig ge vaar. Laatste man Wijnhout is maar twee keer mee naar voren ge- weesten zorgt dan ook prompt voor dreiging. De aanval van Koude- ook niet slecht. Bakker gaat uit. De andere ook de rnid- vielen mij aan- op. Nummer genaar) heeft techniek, maar dat zijn broek nogsteeds Koudekerk delijk van de ben, probeert lend op te los- wm jr mm* Met de wind het Koude- de tweede zijn recht. Ka- steeds minder zich ook geen gen wind. Trompert laat zich minder zien dan voorde pauze, al blijf ik Item een waardevolle voetballer vinden. Hij doet zo veel dat hij wel eens een foutje mag maken. Met de uitslag, 2-2, kan ik vrede hebben. De eerste helft was voor Ka gia, de tweede voor Koudekerk. Even dacht ik dat Koudekerk zou doordrukken, maar aan de andere kant staat de lat vlak voor de tijd de overwinning voor Kagia in cle weg. Gerechtigheid. Kagia: Roubos 6; Clemens 7, Wijnhout 7, Kattenberg 7, Van der Flam 7, Hulsbos 6, Kortekaas 6, Kortekaas 6, Markus 6,5, Daalman 7; Den Butter 7, Trompert 8 Koudekerk: Dorrepaal 6; Paling 8, Schellingerhout 6, Potman 6, Smit 6; Nieuwenburg 7, Gordijn 6,5, Kagenaar 6,5; Van der Born 7, Bakker 7,5, Van Asch 7 Scheidsrechter Metzler 7

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 23