Georgette Dee: duivels en decadent
'Dwing Nuis tot aftreden'
Overweldigend jubileumfeest K&G
Cultuur&Kunst
Betty Serveert: eentonig
Tijdloze Barrelhouse
Oude en nieuwe Corneille
Ongewone klank Lokhorstkerk
MAANDAG 12 DECEMBER 1994
lv
chef annemiek ruycrok, 071 -356471plv. -chef
RECENSIE WUNAND ZEILSTRA
Chanson Total door Georgette Dee. Muzi
kale begeleiding: Terry Truck. Gezien:
10/12, schouwburg Leiden.
Echte diva's zijn vandaag de
dag een zeldzaamheid gewor
den. De Duitse Georgette Dee
maakt aanspraak op de titel, als
is ze er wel een van het verloe
derde soort. Frau Dee brengt
haar chansons al rokend en
drinkend ten gehore. Die ver
loedering is gestileerd maar
toch niet kitscherig onecht.
Want daar ligt waarschijnlijk de
kracht van Georgette Dee: het
zijn niet de vocale kwaliteiten
die in dit chansonprogramma
opvallen, maar de doorleefde
vertolkingen van grotendeels
bekend en beroemd repertoire.
Alles is echt en onecht tege
lijk; Georgette Dee is een moei
lijk te typeren fenomeen. Haar
optreden doet sterk denken aan
het Duitse cabaret uit de jaren
idertig maar is tegelijk ook ge
heel eigentijds. Ze gebruikt de
istijlmiddelen van een der
derangs act zonder op dat ni
veau te blijven steken. Vrouwe
lijk gezicht en mannelijk
postuur: Georgette Dee (de ech
te naam blijft angstvallig ge
heim) is een vrouw in een man
nenlichaam. Hij/zij was naar
Verluidt de ster van de Duitse
homo-scene, maar krijgt nu ook
buiten deze 'schwule Subkultur'
steeds meer erkenning.
Het is een komen en gaan van
minnaars in haar werk. Ze praat
er over en ze zingt er over. In
haar chansons schuwt Georget
te Dee het grote gebaar niet, de
verbindende teksten daarente
gen zijn doordrenkt van ironie,
relativering en zelfspot. Als al
Lachende pessimist Hermans prikkelt op feest Bezige Bij
W.F. Hermans, de lachende pessimist, zoals hij zichzelf
noemt, was het afgelopen weekeinde in Amsterdam te
gast op het jubileumfestival van zijn uitgeverij De Bezige
Bij. In een 'goed' gesprek met interviewer Theo van Gogh
in de volgepakte Nassaukerk omschreef hij columnist
Hugo Brandt Corstius als 'een psychopaat, iemand die
niets voelt bij wat hij zegt of schrijft'. En de huidige cul
tuurminister Aad Nuis moet volgens Hermans eigenlijk
maar zo snel mogelijk ontvoerd worden en gedwongen
zich in het geheel niet meer met politiek bezig te houden.
Met die uitspraken was de auteur meteen het meest prik
kelende onderdeel van het literaire weekeinde.
amsterdam monique brandt
Het feest speelde zich op ver
schillende locaties rond het
Leidseplein af, met de Stads
schouwburg als onbetwist mid
delpunt. De openingsavond
vrijdag met als thema 'Het vrije
woord', leverde echter weinig
vuurwerk op. De openings
avond vrijdag met als thema
'Het vrije woord', leverde echter
weinig vuurwerk op. Ook Adri-
aan van Dis, die met de direc
teur van de Britse uitgeverij
Penguin praatte over het uitge
ven van boeken, kon hierin
geen verandering brengen.
'Alles van waarde is weerloos'.
Die dichtregel van de onlangs
overleden dichter/kunstenaar
Lucebert was het thema van de
zaterdagse dichtersmarathon,
waaraan door 24 dichters uit de
Bezige Bij-stallen werd deelge
nomen. Op het podium van de
Schouwburg lazen Simon Vin
kenoog, Remco Campert, Hans
Verhagen, Sybren Polet, Bart
Chabot, Hugo Claus en anderen
voor uit hun werk. Zij werden
omringd door kortgerokte da
mes, die om onduidelijke rede
nen als decorstukken over de
fauteuils op het podium gedra
peerd lagen.
De poëtische uitputtingsslag
was opgedragen aan Lucebert,
die nog eens extra werd geëerd
door zijn vrienden Bert Schier-
beek en Frank Koenegracht: ,,Je
bent nu in een graf gelegd/dus
je begrijpt dat dit hier niet voor
de gezelligheid is gezegd".
De moe-gedichte festivalbe
zoekers konden onderwijl uit
wijken naar de Melkweg waar
Nouveau Violence losbarstte:
een gevarieerde avond, be
staande uit een filmprogramma,
alwéér een forumdiscussie, en
voorlezingen, alle met geweld
als onderwerp. Daverend slot
spektakel op die avond zou een
modeshow van aangeklede pitt-
bulls moeten zijn, maar bij die
vertoning kwam vooral een
groot verlangen op naar een
rustig plekje en een goed boek.
Veel telefoontjes
met 'Van Goghs'
amsterdam anp
Het Van Goghmuseum in
Amsterdam heeft de afgelo
pen dagen flink wat tele
foontjes gehad van mensen
die denken dat ze een echte
Van Gogh in huis hebben.
Aanleiding is de bekendma
king afgelopen week van de
ontdekking van een Bloem-
stilleven van de Nederland
se schilder. Het schilderij
had jarenlang op een zolder
Het museum neemt alle
bellers serieus, zegt een
woordvoerster van het mu
seum. „We zijn altijd geïn
teresseerd in wat er rond
zwerft." De standaardpro
cedure is dat mensen foto's
en zoveel mogelijk informa
tie over het werk sturen. De
conservator bekijkt dat ma
teriaal. Als het interessant
lijkt, mag de eigenaar het
werk laten zien.
Het museum krijgt nor
maal gesproken ongeveer
twee drie telefoontjes per
week. Ze komen van over
de hele wereld. De woord
voerster verwacht dat de
toename van het aantal bel
lers nog even aanhoudt.
Het is een komen en gaan van minnaars bij diva Dee.
dat gerook en al die bubbelwijn
biologisch noodzakelijk tot een
oprisping leidt, verontschuldigt
ze zich lichtelijk provocerend
voor 'die Dividende des Cham-
pagners'. Het geheel vormt de
opzienbarende act van een diva
die een en al duivelse lust en
decadentie wenst te belicha
men.
Het door haar zelf geschreven
Raggamufïin-zanger Silk gedood
Kingston De Jamaicaanse raggamuffin-zanger Garnet Silk en
zijn moeder zijn vrijdag omgekomen bij de explosie van een
gastank in hun huis, die brand tot gevolg had. Dat' heeft de poli
tie zaterdag bekendgemaakt. De gastank ontplofte volgens de
politie doordat hij werd geraakt door kogels uit een geweer, dat
waarschijnlijk per ongeluk afging. Twee broers van de 28-jarige
Silk (echte naam: Garnett Smith) en een bezoeker raakten ge
wond. Raggamuffin is een mengsel van hip hop en reggae.
Manuscripten gestolen Sint-Petersburg
MOSKOü/siNT-PETERSBURGDieven hebben in de staatsbibliotheek
van Sint-Petersburg oude Aziatische manuscripten gestolen. Een
politiewoordvoerder in de Russische stad schat de waarde van
de Chinese, Mongoolse en Tibetaanse handschriften op meer
dan 170 miljoen gulden. Dat heeft het persbureau Itar-Tass vori
ge week gemeld. De dieven slaagden erin de alarminstallatie van
de bibliotheek uit te schakelen. De daders zijn spoorloos.
Vijf winnaars Poetryprijs 1994
Rotterdam Vijf dichters hebben gisteren de Poetry Park Poëzie
prijsvraag van 1994 gewonnen. Zij mogen als beloning op 11 ju
ni in Rotterdam, tijdens het festival Poetry Park, voordragen uit
eigen werk. De winnaars zijn de Turkse Nurten Dogan met haar
gedicht Biz, de Ghanees K. Osèi-Boahene met The gifted lin
guist, de Marokkaan Mahjoub Benmoussa met Vrouw uit Mek-
nes, de Surinamer Guillaume Pool met Ze zullen nooit weten
waarom en de Amerikaan Steven Daniels met Inside Blues. Hun
werken waren volgens de jury het beste op het gebied van origi
naliteit, zeggingskracht en taalgebruik. Er waren 81 inzendingen
binnengekomen.
Tweede Kuipconcert voor René Froger
Rotterdam (GPD) René Froger geeft een extra concert in de
Rotterdamse Kuip. De belangstelling voor zijn optreden 24 juni
volgend jaar was zo overweldigend dat Mojo Concerts besloot
een tweede concert in te gelasten. Afgelopen zaterdag begon de
voorverkoop voor het eerste optreden. Binnen twee uur waren
alle 50.000 kaarten aan de fan gebracht. Formeel moet burge
meester Peper van Rotterdam nog toestemming verlenen voor
het tweede optreden in het Feyenoordstadion.
Carmen Gomes beste jazzvocalist
zwolle De uit Amsterdam afkomstige zangeres Carmen Gomes
is gistermiddag in Schouwburg Odeon in Zwolle winnaar gewor
den van het Jazz Vocalisten Concours. De prijs bestaat uit 2500
gulden, een optreden in Odeon met pianist Louis van Dijk en
een radio-opname met het Metropoie Orkest. Samen met twee
de prijswinnares Marie-José uit Utrecht krijgt zij bovendien drie
betaalde optredens op gerenommeerde jazzpodia aangeboden
door het Nederlands Impresariaat. Derde werd Mirjam Visser uit
Zwolle. De finalisten krijgen een masterclass van Greetje Kauf-
feld aangeboden. Met hen wordt bovendien een cd opgenomen,
die volgend voorjaar op de markt zal komen.
Concerten Ferry en Cash
Rotterdam Bryan Ferry, die eerder dit jaar met het album 'Ma-
mouna' terugkeerde aan het popfront, komt volgende maand
voor twee concerten naar ons land. De voormalige zanger van
Roxy Music treedt op maandag 30 januari op in het Haagse Con
gresgebouw en een etmaal later in Muziekcentrum Vredenburg
in Utrecht. Johnny Cash zorgde eind juni in Nighttown voor een
van de concertsensaties van 1994. Vandaar dat Mojo Concerts er
sindsdien alles aan heeft gedaan om The Man In Black zo snel
mogelijk weer op een Nederlands podium te krijgen. Inmiddels
is de onverwoestbare countiy-veteraan ook gestrikt: voor een
optreden in het Haagse Congresgebouw op maandag 8 mei. De
voorverkoop van deze concerten begint aanstaande zaterdag.
werk gaat over liefdesleed. Het
komt evenzeer tot uitdrukking
in befaamd repertoire dat bij
haar veelal een opmerkelijke
vertolking krijgt. 'Die Seerau-
ber-Jenny' van Brecht Weill
de toegift, waartoe die Frau Dee
- zoals een echte diva betaamt -
zich pas na lang applaus laat
vermurwen. Het onlosmakelijk
met Mariene Dietrich verbon
den 'Von Kopf bis Füss auf Lie-
zingt ze half beschonken half be eingestellt' brengt Georgette
afraffelend; verstaanbaarheid is
kennelijk niet nodig, want het
lied is immers bekend genoeg.
Iets dergelijks haalt ze uit met
Dee als een invuloefening met
gebarentaal: zachtjes zingend
vult de zaal de tekst in.
pop
recensie hans keuzers
Betty Serveert: Carol van Dijk - zang, gi
taar, Peter Visser - gitaar, Herman Buns
koeke - bas, Berend Dubbe - drums. Ge
zien: 11/12, LVC, Leiden.
Het is bijzonder snel gegaan
met Bettie Serveert. Het de
buutalbum 'Palomine' kon re
kenen op laaiende recensies
van de pers, goede verkopen, en
daarnaast waren de live-optre
dens in Nederland, Engeland en
de Verenigde Staten zonder
meer bijzonder succesvol. Bet
tie Serveert sloot een mega-pla-
tendeal met het Amerikaanse
Atlantic. Na een vrij lange rust
pauze komt de band begin vol
gend jaar met hun langver
wachte tweede album 'Lam-
prey'.
Bassist Herman Bunskoeke
begon het concert gisteravond
in het LVC bijna verontschuldi
gend: „We gaan flink wat nieuw
werk spelen, dat vinden jullie
toch niet erg?"
De fans kunnen na het optre
den gerust gesteld worden. Ook
de nieuwe nummers zijn meer
dan de moeite waard om aan te
horen. Alleen zit er één groot
maar aan vast. Na een uur Bet
tie Serveert klinken de num
mers wel vreselijk eenvormig.
Dat komt omdat de band ten
eerste bijna cliché-matig iedere
keer gewild naar een climax toe
werkt, en ten tweede gaat het
iele stemgeluid van Carol van
Dijk naarmate je er meer naar
luistert steeds meer tegen staan.
Een echte nieuwe weg slaat
de formatie dus niet in. Met
'Cybord' levert de band echter
een perfecte popsingle af. Juist
de harmonieuze baslijnen van
Bunskoeke vallen hier het
meeste op. Breekbaar zijn voor
al het rustige 'Ray, ray rain' en
het vrij iele '21 days'.
Gelukkig speelde Betties Ser
veert tijdens het optreden ook
nog de pakkende songs van hun
debuutalbum zoals 'Leg', 'Kid's
Allright' en de heerlijke toegift
'Tom Boy'.
Als Amerika plat gaat voor de
Engelse Sundays en the Cran
berries moet Bettie Serveert met
het nieuwe album ondanks de
beperkingen haar succes moei
teloos kunnen continueren.
recensie marco van pelt
Jubileumconcert Kunst Genoegen. Gehoord: 10/12
Stadsgehoorzaal, Leiden.
De Leidse Christelijke Muziekvereniging
Kunst en Genoegen bestaat 40 jaar en dat
was wel een jubileumconcert waard. Wie
afgelopen zaterdagavond naar de Stadsge
hoorzaal was gekomen, hoefde in elk geval
Paul de Leeuw niet te missen. De junioren
van K&G openden het concert met zijn lied
je 'De schreeuw van de Leeuw'. Weliswaar
zonder het virtuoze pianospel van De
Leeuws rechterhand Cor Bakker, maar ze
ker niet minder geslaagd.
Teuntje van Delft, gehuld in een turquoi
se japon, praatte de avond aan elkaar. Op
het programma stonden zowel het heden
als het verleden van K&G. Voor het histo
risch onderdeel waren oud-dirigenten ge
vraagd. De zaal, voornamelijk gevuld met
trotse familieleden („Kijk, daar staat Guus-
je."), onthaalde de dirigenten op een dave
rend applaus. Ondersteund door oude di
a's, die op een scherm boven het orkest te
zien waren, werkten de junioren zich door
het roemruchte verleden van K&G heen.
Toppers van toen, zoals 'March of the High
lands' uit 1966, passeerden de revue. Op
een enkele zwakke partij van de dwarsflui
ten, met name in 'Mambo 626', na klonken
de uitvoeringen uitstekend.
Een kort optreden van het pas opgerichte
K&G 3 gaf de junioren kans weer wat op
adem te komen. De opvolgers van de oude
Stageband lieten horen wat er in slechts
drie maanden allemaal mogelijk is. Het was
wel even wennen om Mozarts muziek in
een modern popjasje te horen. De schitte
rende uitvoering van het liedje 'The Beauty
and the Beast' was goed voor kippevel, ter
wijl een frivole dwarsfluitpartij luisterde het
bekende deuntje van 'The Flintstones' op.
Hoewel het een overweldigend muzikaal in
termezzo was, reageerde het publiek maar
lauwtjes.
Zo vlak voor de pauze was de beurt nog
even aan de junioren, nu met het huidige
repertoire. In 'Dad's Army March' hadden
de dwarsfluiten zich hersteld. Van het vele
onbekende en bekende werk, zoals het the
ma van 'Soldaat van Oranje', dat volgde,
bleef uiteindelijk alleen de levendige picco
losolo van 'Cavalry of the Steppes' overeind.
En natuurlijk de grote verassing: de jongen
die midden in een stuk wegliep om even la
ter vanaf het balkon een knappe trompetso
lo ten gehore te brengen.
Gehuld in een nieuw outfit, zoals het een
echte gastvrouw betaamt, kondigde Van
Delft na de pauze de Show- and Marching-
band aan. Deze groep, vorig jaar nog we
reldkampioen in Kerkrade, presenteerde
een bijna nieuw repertoire. De 'Andrew Sis
ters Medley' liep alvast vooruit op de bevrij
dingsfeesten van 1995. Het thema van 'The
Godfather' sprak het publiek erg aan: sa
men met het orkest deinde het op de maat
mee. Het muzikale geweld van de tam
boerssolo's in 'Slag voor Slag' en de 'Noten
kraker' ontlokte het publiek veel bewonde
ring, maar de solo's duurden te lang en wa
ren te veel van het goede. Met een vette
knipoog naar zijn muzikanten liet dirigent
Peter IGeine Schaars het orkest zich naar
hartelust uitleven in de 'Wie Flet Hardste
Kan Mars'.
Al met al zorgden de drie groepen van K
&G voor een overweldigend jubileumcon
cert. Geen wonder dat de bekendheid van
deze Leidse muziekvereniging tot ver over
de landsgrenzen reikt: de muzikanten
speelden met Kunst en Genoegen.
MUZIEK
recensie hans keuzers
Barrelhouse: Tineke Schoemaker - zang,
Han van Dam - piano, Johnny Laporte -
gitaar, Guus Laporte - gitaar, Jan Willem
Slighting - bas, Bob Dros - drums.
Gezien: 10/12, LVC, Leiden.
Wie begin jaren tachtig de for
matie Barrelhouse aan het werk
zag - vaak met een sublieme
gastrol van saxofonist Hans
Dulfer - kreeg ieder optreden
een spetterend bluesconcert
voor zijn neus. Zaterdag in het
LVC leek het net of de tijd stil
had gestaan. Barrelhouse weer
heropgericht en zelfs met een
nieuwe CD Fortune Changes'.
Dat laatste is eigenlijk volstrekt
onbelangrijk want de groep
moet het hebben van zijn ge
dreven live-optredens.
Opener 'Donkey Shot', tradi
tioneel de eerste song, wordt
naadloos opgevolgd door het
koebel-intro van publiekslieve
ling 'Beware'. De snerpende gi
taartandem Johnny en Guus
Laporte staat, dat bleek al na de
eerste tonen, samen met de
heerlijke boogie-piano-soli van
Han van Dam nog steeds vast
en zeker op de rails.
De slow-blues 'Tell me more',
een cover van Billie Holiday,
wordt door Tineke Schoemaker
gedreven neergezet. Haar stem
heeft opzienbarend genoeg in
tien jaar tijd nog geen centime
ter aan kracht en overtuiging
verloren. Johnny Laporte maakt
het nummer met een snerpen
de gitaarsolo waar iedere noot
op zijn plaats valt, compleet af.
De band, in het middenge
deelte van het concert met
Gestolen kunst
Ghana gevonden
rotterdam anp
De douane in Rotterdam-Botlek
heeft in een container, afkom
stig van het onder Liberiaanse
vlag varende- schip Kuhawa,
voorwerpen gevonden die be
horen tot het culturele erfgoed
van de West-Afrikaanse staat
Ghana. Een groot deel van de
lading had niet uit dit land ge
ëxporteerd mogen worden, zo
meldde de Ikon-radio. De la
ding was bestemd voor een Ne
derlandse kunsthandelaar.
Bij de lading trof de douane
onder meer een servies aan, dat
afkomstig is uit een koningsgraf.
Volgens de Afrika-conservator
van het Tropenmuseum in Am
sterdam Harry Leyten zijn de
schalen illegaal opgegraven en
hadden ze het land nooit uit ge
mogen. Ze maken onderdeel uit
van het Ghanese culturele erf
goed, waarvan export bij wet is
verboden. Hoe hoog de markt
waarde van de goederen is, wil
de Leyten niet zeggen. Op basis
van catalogi zou het gaan om
tussen de half en een heel mil
joen gulden. De douane heeft
nog enkele dagen nodig om de
inhoud te taxeren.
Volgens Charlotte van Rap-
pard-Boon, hoofd afdeling
Rijksinspectie Beeldende Kunst,
bestaat er geen verdrag tussen
Ghana en Nederland, op grond
waarvan een Nederlandse rech
ter kan gelasten gestolen of ille
gaal uitgevoerde objecten, die
deel uitmaken van Ghanees cul
tureel erfgoed, terug te geven.
Het enige dat de douane kan
doen is de waarde van de lading
vaststellen en dat bedrag verge
lijken met het in de üadingbrief
vermelde bedrag. Vermoedelijk
is de waarde van de lading veel
hoger dan op die documenten
aangegeven is. Over het verschil
kan de douane invoerrechten
berekenen.
Amsterdam Ku
nstschilder Com
eille was zaterdag
even in Amster
dam om aanwezig
te zijn bij de ope
ning van zijn ex
positie bij galerie
Jaski Art. Op de
tentoonstelling is
zowel recent als
vroeg werk te zien,
zoals hier'Les
temps des abeil-
les'uit 1965.
FOTO ANP
nieuw werk o.a 'I'm bound to
be your lover', iets te mager
naar voren tredend, eindigt met
John Lee Hookers Tm in the
mood'. Het publiek - voorna
melijk oudere bluesliefhebbers -
neemt tijdens de solo van Guus
Laporte alvast een voorschot op
het meezingrefreintje van 'Too
many people'. Helaas zingt de
band het vroegere succesnum
mer niet. Gezien de hartstoch
telijke toejuichingen wordt de
band dat zeer snel vergeven. De
blues van Barrelhouse lijkt tijd
loos. Nog even wachten en wel
licht komt Hans Dulfer weer
eens een gast-partijtje meebla-
zen.
Pianist Simon
breekt duim
den haag gpd
De beroemde Amerikaanse pia
nist Abbey Simon kon gister
middag geen recital geven in
het Haagse Diligentia. Hij en
zijn vrouw werden zaterdag
avond aangereden door een au
to. Dat gebeurde op een over
steekplaats vlak voor station
Den Haag Centraal, toen zij
naar hun hotel liepen. Abbey Si
mon (72) brak de duim van zijn
rechterhand, terwijl zijn vrouw
met een gecompliceerde been
breuk moest worden weggedra
gen. „Hoe het precies gebeurde
weet ik niet", zegt de pianist
een dag later in zijn hotel. „Ik
loop wat moeilijk en misschien
was ik nog niet aan de overkant
toen het licht voor de auto op
groen sprong." De Amerikaanse
pianist zou gisteren op een 'ex
tra concert' van de Stichting
Kunstkring Diligentia een aantal
buitengewoon virtuoze compo
sities van onder anderen
Brahms en Liszt ten gehore
hebben gebracht. Een vervan
ger van het niveau van Simon
kon op zo korte termijn niet
worden gevonden.
MUZIEK
recensie susanne lammers
Kamermuziek van Telemann, Ledair, Ber-
tali, Handel e.a. Door Rien de Reede,
Thies Roorda, Brian Pollard, Frans-Robbert
Berkhout en Siebe Henstra. Gehoord:
10/12, Lokhorstkerk, Leiden.
Heel wat anders dan beloofd
werd. Om te beginnen was daar
een dulciaan. Het woord wekt
associaties met Dulcinea, de ge
liefde van Don Quichotte. Het is
echter een instrument, de vader
van de fagot, en het klinkt ei
genlijk het meest naar een hou
ten saxofoon. Een wat schorre,
maar bijzondere klank. Deze
kennismaking was te danken
aan het optreden van een twee
de fagottist, Frans- Robbert
Berkhout. Zijn medewerking
maakte ook de uitvoering mo
gelijk van Telemanns Quartet in
A groot voor twee fluiten en
twee fagotten met basso conti
nuo.
Hiermee openden Rien de
Reede en consorten het concert
vol kamermuziek uit de Barok.
Fraai en muzikaal vertolkten de
fluiten Telemanns heldere me
lodielijnen waaronder de fagot
ten warme klanken zetten. Zij
kwamen het best tot hun recht
in het langzame largo. Daar
mochten ze somberen; ze zijn
nu eenmaal niet op de wereld
gezet om te kwinkeleren. Aan
het eind van de avond keerde
Telemann nog even terug in de
wat tamme toegift: een deeltje
uit deTafelmusik.
De sonate voor dulciaan en
basso continuo van Bertali is
bepaald de moeite waard, nog
afgezien van de verrassing van
de ongewone klank van dit in
strument. Berkhout beschikt
over zeggingskracht, maar ook
enige virtuositeit is hem niet
vreemd. Het motief wordt
steeds verder uitgewerkt en ver
sierd, en vergt dus steeds meer.
In het hele snelle speelt hij bijna
jazzy. Glijdende, haast over el
kaar heen buitelende noten. De
dulciaan klinkt dan als een te
gensputterend holebeest, dat
behoorlijk op zijn tenen moet
lopen. Zoals Berkhout vooraf
stelde, waren technische verbe
teringen van de dulciaan be
paald niet overbodig.
Het trio in G groot voor twee
fagotten en basso continuo van
J.P. Schiffelholz moet het voor
namelijk hebben van de prach
tige klank van de fagotten. Flet
adagio heeft een bijzonder lief
lijk motief met fraaie samen
klanken. Minder indrukwek
kend is de Sonate van Grone-
man voor twee fluiten. Drie de
len vol kwetterende vogeltjes,
die zich niet echt onderschei
den in tempo, sfeer, toonsoort
of dynamiek.
Veel meeslepender is de suite
Deuxième Récréation de Musi-
que van Jean-Marie Leclair. De
ouverture klinkt fris en de forla-
ne mooi. De fagot versterkt hier
de basso continuo, waardoor
deze wat warmer klinkt dan bij
een clavecimbel alleen en ook
de soms bizarre harmonieën
beter hoorbaar worden. Maar
het aardigst is de tambourin,
waarin de fluitisten op piccolo
overstappen en zodoende de
melodie als het ware aan de fa
got geven. Een betere uitsmijter
dan de toegift.
