'Je moet doen watje kunt
voor de mensen in Bosnië'
Feiten &Meningen
Versoepelen
WAO-keuring
lost niets op
Van Mierlo's ster
valt niet, zij dooft
Vendex 'staken' zitten niet te wachten op beursintroductie
ZATERDAG 10 DECEMBER 1994
COMMENTAAR
De WAO, het nationale drama bij uitstek, is
het volgende bedrijf ingegaan. PvdA en D66
willen de keuringsnormen verruimen zodat
meer mensen dan een WAO-uitkering krij
gen of houden. Vooral dat laatste, want bij
de herkeuringen vallen harde klappen: de
helft gaat zonder of met een lagere uitke
ring terug naar huis. Slechts één op de tien
van hen vindt vervolgens een baan, de rest
verdwijnt in de WW en naar het zich laat
aanzien uiteindelijk in de bijstand.
Die cijfers zullen de komende jaren nog
dramatischer worden: dit jaar worden de
WAO'ers tot 35 jaar herkeurd, de groep die
gezien de leeftijd en relatief korte verblijfs
duur in de WAO nog de beste kansen op
werk heeft. Naarmate de herkeuringen vor
deren, komen de veertigplussers onder de
hamer. Zij zijn veelal onder een veel soepe
ler (af)keuringsregime in de WAO beland en
van hen zal dus waarschijnlijk een groot
deel weer arbeidsgeschikt worden ver
klaard. Tegelijkertijd is het een groep die
gezien leeftijd en lange verblijfsduur in de
WAO veel slechtere kansen heeft op de ar
beidsmarkt.
De vraag waar het in feite om draait, is
dezelfde als die bijna twee jaar geleden
speelde bij de WAO-besluiten: hoe kun je
'onomkeerbare gevallen' scheiden van* de
WAO'ers die nog wèl aan de slag zouden
kunnen komen. Iedereen vond destijds dat
je dat onderscheid zou moeten maken,
maar niemand zag kans om daarvoor werk
bare criteria te ontwikkelen. Het kabinet
kwam uiteindelijk niet verder dan een leef
tijdsgrens: iedereen boven de 50 hoefde
niet te worden herkeurd, omdat die man of
vrouw toch geen enkele kans meer op werk
had.
Ontegenzeggelijk waar, maar ook toen
wist iedereen natuurlijk wel dat die grens in
werkelijkheid een fiks aantal jaren lager ligt.
Wellicht hoopte de PvdA nog stilletjes dat
de herkeuring niet zo hard zou uitpakken,
maar die hoop is ijdel gebleken. PvdA en
D66 gooiden daarom deze week nieuwe
balletjes op over een definitie van dat 'on
omkeerbare geval'. D66 opperde een lijst
van tweehonderd chronische ziekten die de
lijders automatisch recht op WAO geven.
De eerste waag is dan natuurlijk welke kwa
len op die lijst moeten komen. Elke lijst is
aanvechtbaar, merkte staatssecretaris Lin-
schoten (sociale zaken) al terecht op. Daar
komt nog eens bij dat veel chronische ziek
ten lang niet bij iedereen in hetzelfde tem
po verlopen en een zelfde effect op de ar-
beids(on)geschiktheid hebben. De D66-lijst
heeft als voorspelbaar effect dat er opnieuw
een tamelijk willekeurige en ongecontro
leerde instroom in de WAO komt en dat is
nu juist niet de bedoeling.
Het plan van de PvdA zit echter geen haar
beter in elkaar. Woordvoerster Adelmund
stelde voor de keuringsartsen meer vrijheid
te geven bij de keuring. Daarmee begeeft ze
zich echter net als haar D66-collega Schim
mel op het spiegelgladde ijs van willekeur.
Het plan is des te ijzingwekkender als wordt
bedacht dat veel van de beste keuringsart
sen inmiddels al onderdak hebben gevon
den bij de ARBO-diensten.
Zijn er dan geen oplossingen? In feite
niet. Je kunt door veranderingen in de keu
ringscriteria de uitkomsten van de herkeu
ringen manipuleren, maar de mensen die
bij de herkeuring (gedeeltelijk) worden
goedgekeurd, hebben geen reële kans op de
arbeidsmarkt. Zo bezien is het enige eerlijke
het stoppen van alle herkeuringen en ieder
een laten houden wat hij heeft. De PvdA
zette daar indertijd ook op in. Dat plan
haalde het echter niet, omdat het niet was
te verkopen aan de nieuwkomers in de
WAO die wèl streng zouden worden ge
keurd, èn omdat het een enorm financieel
probleem opleverde. In die situatie is nog
niets veranderd.
Linschoten heeft nu besloten tot een uit
stelmanoeuvre. Hij gaat eerst nog eens pra
ten met de keuringsartsen over de vraag of
die niet te streng de hand aan de normen
houden (overigens onvoorstelbaar na de
stortvloed van kritiek de afgelopen jaren dat
de artsen juist veel te soepel keurden). De
uitkomst van dat gesprek is voorspelbaar:
als de politiek vindt dat de nieuwe regels te
hard zijn, moet ze die maar veranderen in
plaats van de keuringsartsen verwijten dat
ze hun werk nauwgezet doen.
Daarmee verschuift de discussie naar het
voorjaar, als het door Linschoten beloofde
onderzoek naar de effecten van de nieuwe
regels is afgerond. Maar opgelost is er dan
niets en de discussie volgend jaar zal daar
aan niets veranderen. Want ook dan draait
alles om het onoplosbare probleem dat de
onomkeerbare gevallen wel bestaan, maar
dat niemand ze objectief kan aanwijzen.
Voorhoeve wil niets weten van terugtrekking blauwhelmen
Blijven of weg gaan, blijven of weg gaan. De argumenten voor en tegen voortgezette aanwezigheid van Nederland
se blauwhelmen in Bosnië golven dezer dagen heen en weer. Voor de Nederlandse minister van defensie, Voor
hoeve, is het geen vraag. De blauwhelmen moeten blijven anders is straks het leed helemaal niet meer te overzien.
Toen hij nog directeur was van Clin-
gendael, instituut voor buitenlandse
betrekkingen, merkte Voorhoeve in
een interview tamelijk cynisch op: ,,Er
wordt een hoop diplomatieke schijn-
actie uitgevoerd en er wordt veel hu
manitaire hulp verleend, maar wat
baat het om iemand voedsel en me
dicijnen te geven wanneer zijn keel
wo rd t afges n ed en?
Nu, twee jaar later, wordt in Bosnië
nog steeds voedsel rondgereden en
worden er nog altijd kelen doorge
sneden. Voorhoeve nu: ,,Ik heb echt
de stellige overtuiging dat de afgelo
pen jaren, onder meer dankzij de Ne
derlandse inzet, duizenden, zo niet
tienduizenden mensenlevens zijn ge
red. Ik had óók een effectieve interna
tionale reactie op de crisis in het
voormalige Joegoslavië gewild. Ik had
óók gewild dat er een vredesregeling
was geaccepteerd. Natuurlijk ben ik
óók gefrustreerd. Maar ondanks die
frustratie moeten we binnen de mo
gelijkheden die we nu hebben onze
verantwoordelijkheden zo goed mo
gelijk zien waar te maken."
Maar wat valt er nog waar te maken?
De Serviërs hebben feitelijk de oorlog
gewonnen. De leiders in het Ameri
kaanse Congres willen dat de VN-
troepen uit Bosnië worden terugge
trokken en dat het wapenembargo te
gen de moslimregering wordt opge
heven.
Voorhoeve is het daarmee niet eens.
„Dan besluit je vanachter je bureau
over vele tienduizenden mensenle
vens. Nederland wil zo veel mogelijk
levens zien te redden. Mijn lijn is: Ne
derland moet doorgaan met de taken
die wij als troepenleverancier van
Unprofor hebben om de eenvoudige
reden dat er ontzettend veel
afhankelijk van ons zijn. Wie rijdt i
Minister Voorhoeve.
in het licht van de hongersnood
voedsel rond in Bosnië als wij de
handdoek in de ring gooien? Wie pa
trouilleert langs de bestandslijnen in
de oostelijke enclaves? Wat men in de
kranten leest, zijn de berichten over
gijzeling van VN-militairen en be
perkte luchtaanvallen die weinig ef
fect hebben. Maar wat men niét leest
is alles wat door de aanwezigheid van
blauwhelmen op de grond in Bosnië
wordt voorkomen. Kijk naar het Ne-
derlands-Belgischetransportbataljon.
Dat heeft al fors meer dan honderd
duizend ton voedsel door dat land
heen en weer gereden."
„Ik ben in Srebrenica geweest. Dat is
een bergdal waar zo'n veertigduizend
moslims samengedreven zitten. De
bevolking verkeert in een hopeloze si
tuatie. Daar omheen zitten Servische
milities met veel artillerie. Als de 700
Nederlandse blauwhelmen niet iede
re dag de bestandslijnen zouden in
specteren, dan zouden de moslims
weerloos zijn tegenover de Serviërs."
De kritiek vooral uit de VS is
juist dat de humanitaire hulp de oor
log nodeloos verlengt. De VN zorgen
immers voor voedsel en medicijnen;
daar hoeven de strijdende partijen
(lees: de Serviërs) zich dus niet druk
over te maken. Daarom zei het pro
minente Amerikaanse Congreslid
Newt Gingrich onlangs ook dat de VN
incompetent zijn en door hun optre
den meewerken aan de dood van
De altijd correcte Voorhoeve wordt
zowaar een beetje kwaad. „Dat Gin
grich dat zegt, betekent niks! Gin
grich, met alle respect, zegt soms bui
tengewoon vreemde dingen over in
ternationale politiek. Ik heb zelf ge
zien wat de blauwhelmen hebben be
reikt. Ze moeten levens redden, be
standslijnen inspecteren en als het
kan bijdragen tot een politieke oplos
sing. Dat laatste kunnen de blauwhel
men nu niet. Degenen die nu zeggen
dat Unprofor weg moet uit Bosnië,
hebben geen antwoord op de vraag
wie de bevolking in de oostelijke en
claves voedt en beschermt. Dat laten
ze maar op z'n beloop."
„Ik ben een heel goede kennis van
Bosnië's ambassadeur bij de VN,
Sacirbey, die mij zegt wat-ie er wer
kelijk van vindt. En de Bosnische re
gering heeft één duidelijke prioriteit:
het overleven van de bevolking. Als in
het licht van de komende winter de
blauwhelmen worden weggehaald,
breekt daar een geweldige hongers
nood uit. Als wij in Srebrenica inpak
ken en naar huis gaan, is het afgelo
pen met de moslims. Als het aan mij
ligt, gaat Unprofor dus niet weg uit
Bosnië."
In Londen en Parijs gaan steeds meer
stemmen op om dat nu juist wel te
doen. Voorhoeve: „Ik maak mij zor
gen over berichten dat de Franse mi
nister Juppé heeft gezegd dat het tijd
is om naar huis te gaan. De enige die
je daarmee treft, is de bevolking van
Bosnië. Het gaat toch om het redden
van mensen? Soms moet een land
zich ernstige beledigingen laten wel
gevallen, zoals de Servische blokka
des van onze blauwhelmen, omdat je
door je humanitaire doelstelling nu
eenmaal in de klem zit."
En over twee jaar, zit Nederland dan
nog steeds in de klem in Bosnië?
Voorhoeve: „Ik weet het niet, ik weet
het niet. Het enige wat ik weet, is dat
je moet doen wat je kunt."
DEN HAAG MARIJN DELAERE
D66-leider heeft zich op functie verkeken
Het diner in de Nieuwzee-
landse hoofdstad Welling
ton duurde veel langer dan
was voorzien. En hij was ei
genlijk al moe toen hij eraan
begon. Het geserveerde
druivensap port bij het
voorgerecht, rode en witte
wijn bij het hoofdgerecht,
muskaat na steeg de be
windsman langzaam naar
het hoofd. Toen het dessert
eenmaal was opgediend,
zag de toenmalige woord
voerder Bertens zijn minis
ter van buitenlandse zaken
boven de slagroom knikke
bollen. Een seconde later
was Van der Klaauw in slaap
gevallen en met zijn neus in
het toetje gedoken. Bertens
aarzelde geen moment en
deed hetzelfde, uitroepend:
This is a Dutch habit!, Dit is
een Nederlandse gewoonte.
Daarmee was een diploma
tiek incident voorkomen. De
Nieuwzeelandse minister
van buitenlandse zaken kon
de grap wel waarderen.
Deze anekdote, zonder twij
fel de smakelijkste uit de re
cente geschiedenis van het
ministerie van buitenlandse
zaken, circuleert de laatste
tijd weer in politiek Den
Haag. De vermoeidheid die
is af te lezen van de huidige
bewindsman, Hans van
Mierlo, heeft de herinnering
aan Chris van der Klaauw
(1977-1981) weer wakker
gemaakt. De D66-leider
heëft zich volgens vriend en
vijand behoorlijk verkeken
op het slopende bestaan dat
hét reizende visitekaartje
van de regering moet leiden.
Van Mierlo voerde afgelo
pen zondag zelf zijn ver
moeidheid op als excuus
voor zijn alom als 'zwak' ge
kwalificeerde optreden in de
Tweede Kamer. Bij de* ver
dediging van zijn begroting
werkte de minister centime-
tersdikke stapels ambtelijk
proza door, soms geïrriteerd
reagerend als hij door ka
merleden werd onderbro
ken. Terwijl zijn collega-be
windslieden van D66 Wij-
ers, Borst en Sorgdrager
met glans voor hun kamer
examen slaagden, kwajjyde
doorgaans mild oordeleiïde
GPV'er Van Middelkoop na
het optreden van Van Mier
lo tot de conclusie: „Dit had
wel iets van éen déconfitu-
In zorgwekkend snel tempo
is Van Mierlo zijn krediet als
minister van buitenlandse
zaken aan het verspelen. De
incidenten rijgen zich zo
snel aaneen dat voorzichtig
de vraag klinkt hoe het ver
der met hem moet. Het ge
weeklaag na het begrotings
debat was nog niet ver
stomd, of hij beging een
nieuwe misstap. Tijdens de
NAVO-top in Brussel deed
Van Mierlo, zonder daarover
eerst zijn collega van Defen
sie te raadplegen het royale
aanbod Nederlandse troe
pen te leveren voor de in
oorlog gedompelde Ar
meense enclave Nagorno
Karabach. Op hetzelfde mo
ment was defensieminister
Voorhoeve in de minister
raad aan het uitleggen dat
'onze jongens' pas naar de
Kaukasus afreizen als aan
een vijftal onmogelijke
voorwaarden is voldaan.
„De klokken van Voorhoeve
en Van Mierlo lopen niet
helemaal gelijk", reageerde
de woordvoerder van Voor
hoeve zuinigjes.
De voorbarige uitspraken
over de uitzending van troe
pen vormen niet het enige
kerfje op Van Mierlo's stok.
Kort voor zijn begrotingsbe
handeling in de Tweede Ka
mer schoffeerde hij de
WEU-assemblee (West-
europese Unie) in Parijs
door voortijdig te vertrek
ken; de WEU-parlementari-
ërs kregen geen tijd meer
voor hun traditionele vra-
genrondje. De volgende dag
stuurde het departement
een excuustelegram. Ver
warring zaaide de minister
met zijn uitspraken begin
november dat de 'kritische
grens' bij de defensiebezui
nigingen bereikt was. Er
moest een persconferentie
belegd worden om duidelijk
te maken dat hij daarmee
niet bedoeld had dat verder
bezuinigen onmogelijk is.
Het internationale toneel
blijkt voor Van Mierlo toch
een stuk glibberiger dan de
beslotenheid van de D66-
fractiekamer, waar hij de af
gelopen jaren als 'gouwe
ouwe' van zijn eigen bewe
ging op handen werd gedra
gen. Dat de D66-leider soms
dagenlang niet aanspreek
baar was als hij een speech
moest voorbereiden en ge
prikkeld reageerde als een
fractielid zijn wijdlopige be
togen niet helemaal kon vol
gen, werd hem graag verge
ven. Van Mierlo en nie
mand anders had er im
mers voor gezorgd dat D66
na het rampzalige tijdperk-
Terlouw uit zijn as herrees.
Als kroon op zijn restaura
tiewerk trakteerde hij de na
tie ook nog op het paarse
kabinet.
Maar de 'rechtse houwde
gens' van CDA en WD in de
Tweede Kamer, de buiten
landspecialisten Jaap de
Hoop Scheffer en Frans
Weisglas, hebben minder
clementie. Het moment na
dert dat dit tweetal de twij
fels over Van Mierlo's diplo
matieke gaven openlijk gaat
ventileren.
Moet de D66-leider zich
daar grote zorgen over ma
ken? Het antwoord op die
vraag luidt verrassend ge
noeg: nauwelijks. Van Mier
lo kan zich er immers op be
roepen dat hij een aantal
andere dossiers van zijn mi
nisterie wel met succes
heeft afgerond. Zo verliep
de lobby voor CDA-Euro-
commissaris Van den Broek
zonder brokken. Dat was
méér dan een verademing
na het mislukte kampioen-
schap-Lubbers op Korfu.
Bij de lobby voor Van den
Broek bleek tevens dat de
verhoudingen met Duits
land en Frankrijk inmiddels
aanzienlijk verbeterd zijn en
ook dat is geen geringe ver
dienste.
Waar het gefilosofeer van
Van Mierlo over de nieuwe
Europese Unie eindigt, weet
nog niemand. Maar diplo
maten achten het uitgeslo
ten dat hij net als zijn voor
ganger Van den Broek tegen
de muur loopt met utopi
sche vergezichten over een
'federaal Europa'.
Nog belangrijker is het feit
dat Van Mierlo als vice-pre
mier en D66-voorman in
het kabinet een welhaast
onaantastbare positie be
kleedt. Wie aan zijn stoelpo:
ten zaagt, zet tevens het
kwetsbare 'paarse experi
ment' op scherp. Kritiek op
H AF.M.O. is nog tot daar
aan toe, het beschadigen of
zelfs heenzenden van de
D66-voorman zullen de De
mocraten nooit toestaan.
Het zal daarom met Van
Mierlo, zelfs in het zwartste
scenario, niet anders ver
gaan dan met Van der
Klaauw. Zijn ster zal niet
vallen, maar doven.
Het is nog even afwachten wat
de Kerst opbrengt, maar als het
in het vierde kwartaal meezit,
gaat Vendex International nog
volgend jaar naar de Amster
damse effectenbeurs. Mits de
aandeelhouders akkoord gaan.
Want: willen de machtige fami
lie 'staken' Vroom, Drees-
mann, Vehmeijer. Barge en
Peek hun jarenlang gekoes
terde aandelen eigenlijk wel zo
snel mogelijk verkopen?
Ja. zegt voorzitter mr. J.M. Hes
sels van de hoofddirectie. „Zij
willen net als alle andere fami-
lies ook wel eens hun hypo
theek aflossen." Wie een kijkje
neemt op de onderhandse
markt, die vier banken ABN
AMRO, Van Lanschot, Staal
Bankiers en MeesPierson
sinds 1990 in de aandelen on
derhouden, moet Hessels op
het eerste oog gelijk geven.
Door de stijgende winsten en
de beursplannen is de koers
van de aandelen spectaculair
gestegen van 2.800 a 3.000 gul
den begin dit jaar tot 4.400
4.600 gulden begin december,
ruim achttien keer de winst per
aandeel. Een wel zeer hoge
waardering. Bij branchegenoot
KBB (Bijenkorf, Hema) ligt die
ratio net onder de tien.
Vooral institutionele beleggers
tonen een opvallende belang
stelling. Familieleden die hun
stukken bij de bank hebben be
leend, happen gretig toe. Maar
schijn bedriegt. De handel is
bijzonder dun. „Als er per
maand meer dan tien aandelen
van eigenaar verwisselen, is dat
veel", zegt een vertegenwoordi
ger van één van de staken. Vol
gens deze ingewijde zitten de
aandeelhouders niet te wach
ten op een introductie. „Er is
niet zoveel nood onder de aan
deelhouders. Als we zouden
willen, kunnen we onze stuk
ken nu toch ook onderhands
kwijt?"
Zeker nu de resultaten bij V&D
aantrekken, wordt de drang om
het familiebezit te verzilveren,
steeds kleiner. „U moet het
zien als een huis waarin je ple
zierig woont. Zolang het droog
blijft, zit je lekker. Maar als er
lekkage optreedt, wil je er zo
snel mogelijk vanaf. Met de
Vendex-aandelen is het net
zo."
Beursnotering is volgens de
prominente grootaandeelhou
der zeker niet de enige optie.
As ik Hessels was, zou ik ook
voor de beurs kiezen. Voorzit
ter zijn van een beurs-NV is na
tuurlijk prachtig. Maar v
of een ge
deeltelijkebeursintroductie
wellicht veel lucratiever. Er zijn
genoeg alternatieven.
Over een beursintroductie in
delen wordt druk gespeculeerd.
Zo zouden bijvoorbeeld de
Food-groep (Edah, Konmar,
Dagmarkt en Basismarkt), de
detailhandelspoot (ondermeer
Kijkshop, Kien en Dixons) en
de uitzendbureaus (ASB, Ve-
dior, Dactylo) heel goed apart
naar de beurs kunnen. Voor
een eventuele overname van
de warenhuizen rouleert onder
meer de naam van de Britse
warenhuisketen Marks Spen
cer.
Medewerking van de invloed
rijke staken bij een eventuele
introductie is van eminent be
lang. Minimaal een derde van
de 850 familie-aandeelhouders
moet het plan steunen, wil de
operatie slagen.
De clans mogen dan nog steeds
oppermachtig zijn, van een ex
clusieve familie-aangelegen
heid is al bijna tien jaar geen
sprake meer. De in totaal
383.385 gewone aandelen zijn
voor tien procent in handen
van institutionele beleggers
(pensioenfondsen en verzeke
raars). Bij de beursintroductie
komen allereerst deze stukken
in aanmerking. Aegon (16 pro
cent), Nationale-Nederlanden
(10 procent), Ameven Delta
Lloyd (5 procent) bezitten sinds
1985 gezamenlijk 35 procent
van de 365 miljoen preferente
aandelen. De rest van het kapi
taal is eigendom van de familie,
die een groot deel van haar be
langen heeft ondergebracht in
Vede BV, goed voor 41 procent
van de gewone aandelen en 13
procent van de prefs.
Bekende particulieren die zich
inmiddels toegang hebben ver
schaft tot het familiebastion
zijn Joep van den Nieuwenhuy-
zen (Begemann), Jaap Blokker
van de gelijknamige winkelke
ten en Jaap Rosen Jacobsen
van investeringsmaatschappij
Wolters Schaberg. Hoe de aan
delen precies zijn verdeeld over
de verschillende staken, is al
leen bekend op De Klencke,
Vendex' hoofdkantoor in Am
sterdam. In 1974, bij het ont
staan van het huidige Vendex,
was het merendeel van de A-
en B-aandelen eigendom van
de families Vroom, Dreesmann
en Vehmeijer.
De familie Vroom, de Amster
damse tak, vtas destijds met
een belang van 37,5 procent de
grootste aandeelhouder, ge
volgd door de Dreesmannen
(26,4 procent) en Vehmeijers
(21,6 procent). De aangetrouw
de Barges en Peeken hadden
beide participaties van 7,2 pro
cent. Bij de preferente aande
len (prefs) lag die verdeling iets
anders. De Vehmeijers bezaten
daarvan slechts 16,3 procent,
terwijl de andere staken naar
verhouding over iets meer prefs
dan gewone aandelen beschik-
Prof. Anton Dreesmann, de
voormalige peetvader van de
warenhuisdynastie, deed in
zijn hoogtijdagen vaak alsof hij
persoonlijk eigenaar was van
het bedrijf. Hij heeft naar alle
waarschijnlijkheid nooit meer
dan 13,7 procent van de gewo
ne aandelen en 15,4 procent
van de prefs in handen gehad.
Deze aandelen, gedeeltelijk on
dergebracht in Port O'Call, zijn
inmiddels formeel eigendom
van zijn zoons en dochter.
Bestaat er bij de vierde genera
tie aandeelhouders voldoende
animo om het familiebezit te
verzilveren? De officiële kana
len doen er het zwijgen toe.
Jhr. mr. W. Calckoen, voorzitter
en woordvoerder van de in
vloedrijkeaandeelhouders-
verwijst naar Hes
sels. Die noemt de kwestie
'prematuur'.
Directe consultatie van aan
deelhouders leert dat de mees
te familieleden de kat uit de
boom kijken. De Peeks, Veh
meijers en Vrooms hebben
geen commentaar. De Barges,
die binnen het aandeelhou
derspresidium tevens de aan
getrouwde families Nauta, Kor-
tenhorst, Kerckhoff en de niet-
familieleden representeren,
vinden een beursintroductie
'beslist niet zaligmakend'. Ook
de kinderen van Anton sr. staan
'niet te trappelen'. Zolang 'me
neer Anton' nog in leven is, zal
dat niet gebeuren, weet een fa
milielid. Anton, inmiddels 72
jaar en geveld door twee be
roertes, is nog steeds 'bijzonder
happy met zijn belang'.
Vluchtelingen uit Bihac wachten in door de VN beveiligd gebied op een arts.
FOTO-
- SASA KRAU