Al
'Ik ga een leuk feestje maken'
Mesdag hangt vol bomschuiten
Ballet op kantoorstoel
Cultuur&Kunst
VRIJDAG 9 DECEMBER 1994
chef* annemiekruygrok, 071-356471. plv -chef jan rijsdam. 071 -356472
Lezing compositie in de fotografie
leiden Karei Maat vertelt maandag 12 december over composi
tie in de fotografie in wijkgebouw Aktief in Leiden. De lezing is
een intiatief van fotoclub LAFV. Maat is vanaf 20.00 uur te be
luisteren aan de Berlagestraat 2.
Extra kaarten concert Corry Konings
Rotterdam Er is zo veel belangstelling voor het jubileumconcert
dat Corry Konings op maandag 12 december in Ahoy' geeft dat
de organisatoren hebben besloten ook de tweede ring van het
sportpaleis open te stellen. De zesduizend plaatsen die in eerste
instantie beschikbaar waren, zijn in korte tijd uitverkocht. Nu is
er plaats voor nog eens drieduizend fans. Corry Konings viert
met dit concert haar zilveren jubileum als artieste. Als gasten
ontvangt zij onder anderen De Rekels (haar vroegere begelei
dingsgroep), Pierre Kartner en Jorge Castro.
Expositie leesbare meubels
den haag In de Haagse Kunstkring is vanaf morgen t/m 4 janu
ari de tentoonstelling Leesbare Meubels, meubels geïnspireerd
op letters, taal en poëzie te zien. De werken zijn van de (meubel-
ontwerpers Marcel Douwe Dekker, Mark van den Heuvel en
Wim Salki. De Stichting Sofa, die de meubelkunst stimuleert,
heeft het drietal financieel ondersteund.
Uitvinder bossa nova Jobim overleden
Rio de Janeiro» Met Antonio Carlos Jobim heeft Brazilië een van
de aartsvaders van zijn muziek verloren. De grondlegger van de
bossa nova zette met 'The Girl from Ipanema' zijn land op de
muzikale wereldkaart. Gisteren overleed Jobim in New York tij
dens een hartoperatie. De componist is 68 jaar geworden. Jobim
speelde met jazz-giganten als Miles Davis, Sarah Vaughn, Ella
Fitzgerald en Frank Sinatra, op wiens cd Duets hij dit jaar te ho
ren was. Ook werkte hij onlangs samen met de Britse popzanger
Sting. Zijn 'The Girl from Ipanema' werd in 1962 een wereldhit
in de uitvoering van zangeres Astrud Gilberto en de Amerikaan
se jazzsaxofonist Stan Getz.
Soustrot dirigent Brabants Orkest
eindhoven De Franse dirigent Mare Soustrot wordt de nieuwe
chef-dirigent van het Brabants Orkest. Zijn benoeming gaat in
met ingang van september 1996. Vóór die tijd heeft hij andere
verplichtingen. Wel is hij al voor het volgend seizoen enkele ke
ren gecontracteerd als gastdirigent. Soustrot volgt de Hongaar A.
Jöö op, die eerder dit jaar na een hooglopend conflict door het
orkest is ontslagen. De Fransman heeft een lange staat van
dienst bij tal van internationaal vermaarde orkesten. Op 25-jari-
ge leeftijd stond hij al voor het London Symphony Orchestra.
Rodin en Rembrandt bij K&O
leiden Kunsthistorica Sandra Spijkerman geeft in januari de
cursus 'Rodin, bekend en onbekend' bij K&O in Leiden. In die
zelfde maand begint haar collega Erik Kreytz met een cursus
'Van Rembrandt tot Van Gogh, kunst van de Gouden eeuw tot
en met het impressionisme'. Op het voorjaarsprogramma staat
ook een serie dialezingen over de Andalusische steden Sevilla,
Córdoba en Granada. Voor inschrijving: K&O, Oude Vest 45, te
lefoon 141141.
Kaartverkoop Froger bij Sleuteipunt
leiden De Leidse VW heeft de kaartverkoop morgenochtend
voor concerten van René Froger en Wet wet wet verplaatst naar
het Sleuteipunt bij het stadhuis aan de Breestraat. Het bespreek
bureau denkt daar beter te kunnen inspelen op de verwachte
drukte dan op het eigen kantoor. Wet wet wet staat op 13 mei
1995 in Ahoy'. Froger doet op 24 juni het Rotterdamse sportpa
leis aan.
Kerstconcert Wibi Soerjadi in Amsterdams Concertgebouw
Wibi Soerjadi is er een beetje stil van. Na een summiere
aankondiging was zijn Kerstconcert op 26 december in
de Grote Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw al
snel uitverkocht. De directie van de concertzaal heeft nu
zelfs een tweede concert ingelast, een dag later. ,,Ook die
tweede avond in Amsterdam raakt het vol", reageert de
24-jarige pianist verbaasd. „Heel bijzonder, want ik heb
me laten vertellen dat zoiets vrijwel nooit gebeurt. Een
extra concert in de Grote Zaal. Een ongelooflijk gevoel.
Die belangstelling doet een beetje denken aan de toe
standen rond Horowitz, toen die naar Nederland kwam."
abbekerk hans visser
De oud-Leidenaar, hij is gebo
ren en getogen in de sleutelstad,
ziet dan ook uit naar de komen
de feestdagen. Verlekkerd bijna:
„Ik denk dat ik weer een leuk
programma breng. Voor de
pauze Chopin. Veel korte werk
jes omdat ik na de pauze maar
twee stukken speel. Allebei van
Liszt. Eerst 'Benediction de
Dieu dans la solitude'. Echt een
stuk voor de kerst. Zestien mi
nuten stilte eigenlijk, zo rustig is
het. Maar het is ook een van
zijn mooiste composities. Daar
na komt de 'Hongaarse Rhapso-
die' en dat is dan weer vuur
werk."
„Samen met de mensen in de
zaal maak je er een feestje van.
Je voelt gewoon: ze willen nu
nog een lekker toetje en daarna
nog een smakelijk gebakje. Je
merkt dat de mensen dan los
raken. De plechtige sfeer van
een concert is weg. Iedereen
durft eindelijk vrijuit te klappen.
Het is alsof het dan pas echt be
gint. Een sfeer die ik eigenlijk al
eerder probeer te scheppen."
„Tegenwoordig wordt het pu
bliek nogal eens onderschat.
Maar de mensen in de zaal voe
len wel degelijk heel goed aan
in welke vorm je bent. Het is me
ooit gebeurd dat ik een stuk was
begonnen, toen ik opeens een
lieveheersbeestje over de toet
sen zag wandelen. Ik stopte
even, want anders had ik hem
beslist vermorzeld. Opeens
vloog hij weg in het licht van de
schijnwerpers en je zag het pu
bliek naar hem kijken. Iedereen
begreep waarop ik dat moment
had gewacht en op slag hing er
een heel andere sfeer in de zaal.
We hadden contact, dachten al
lemaal hetzelfde, precies de
sfeer die ik wilde. Je ziet: je kunt
niet doen alsof het publiek er
niet is."
Daarom ook vindt Wibi dat
zijn concerten toegankelijk
moeten zijn. „Ook gezinnen
met kinderen moeten er plezier
aan kunnen beleven. Gedeelde
vreugde is dubbele vreugde. Ik
merk nu dat sommige mensen
me door het land heen begin
nen te volgen. Ze weten dat ze
bij mij gewoon rustig ontspan
nen kunnen zitten luisteren."
Verkrampt
„Bij mij heb je niet die dwang
matige entourage van een reci
tal, de sfeer die ik zelf vaak er
vaar als ik naar het Concertge
bouw ga. Het leidt af, vijftig pro
cent van de muziek ontgaat me
in zo'n verkrampte toestand.
Het is toch verkeerd als je bin
nenkomt met het idee dat je an
derhalf uur 'stil' moet zijn, zon
der vrij te kunnen genieten. Zo
dra dat het geval is beginnen de
mensen vanzelf al te kuchen."
Binnenkort speelt hij met het
Residentie-orkest onder leiding
van Svetlanov het tweede pia
noconcert van Liszt en dan
wachten de komende weken
nog de cd-opnamen van de pia
noconcerten twee en vier van
Saint-Saëns met het Radio Ka
merorkest onder leiding van
David Porcelijn. Zijn eerste cd
met orkest. Gezien zijn reputa
tie met Liszt had een opname
van diens concerten meer voor
de hand gelegen, maar Wibi ziet
dat anders. „Die Liszt-concer-
ten zijn al zo vaak opgenomen.
Liever kies ik minder bekende
werken, die ik toch graag
speel."
„Het is bovendien bij deze
muziek prettig werken met een
kamerorkest. Het klinkt verfijn
der, lichter, dan een vol symfo
nie-orkest. Ik heb dit repertoire
den haag rob bouber
Precies 100 jaar geleden teister-
de een decemberstorm de vis
sersplaats Scheveningen. Prak
tisch de hele vloot van bom
schuiten ging naar de kelder.
Een ramp voor de vissers maar
ook voor de schilder Mesdag,
wiens belangrijkste onderwerp
wegviel toen de gehavende
bomschuitvisserij werd vervan
gen door moderne visserijme
thoden. Met Scheveningen was
het gedaan. De kunstenaar
(Groningen 1831 - Den Haag
1915) kon terugvallen op zijn te
keningen. Die zijn nu te zien op
de overzichtstentoonstelling
'Hendrik Willem Mesdag
schilderijen en schetsen'. Lief
hebbers van zeegezichten en
strandtaferelen kunnen tot en
met 20 april hun hart ophalen
in het Panorama Mesdag, Zee
straat 65 in Den Haag.
Volgens ir. Johan Poort, Mes
dag-kenner bij uitstek, was de
bekendste schilder van de
Haagse School een man van de
wereld. „Hij was bankier tot hij
op 35-jarige leeftijd een punt
achter die carrière zette en voor
de schilderkunst koos. Zijn
vrouw kreeg een kleine erfenis
en dat was voor hem net het
duwtje dat hij nodig had. Hij
had zijn leertijd in Brussel bij de
schilder Roelofs, de neef van Al
ma Tadema. Al gauw ontpopte
hij zich tot de voorman van de
Haagse School. Ik ben nu bezig
met een boek over de brieven
die Mesdag schreef. Ik heb er
500 gevonden en je kunt daaruit
opmaken dat hij de Haagse
School op agressieve wijze Eu
ropa indramde. Op zeker mo
ment liep hij zelfs gearmd met
De storm in Scheveningen maakte een einde aan het fenomeen bomschuiten.
de Britse koningin Victoria
langs Haagse School-schilderij-
en om het werk te promoten."
„Aan Mesdag danken wij ook
de tentoonstellingsruimte Pul-
chri. Als voozitter heeft hij die
ruimte voor elkaar gebokst en er
zelf in geïnvesteerd. Flet verhaal
gaat dat hij en zijn broer hun
obligaties in het vuur gooiden
en daarmee een belangrijke
schenking deden aan de stich
ting Pulchri."
Mesdag is wijd en zijd be
roemd geworden door zijn pa
noramische schildering van
Scheveningen. Aan dat giganti
sche doek werkten onder ande
ren Theophile de Bock, George
Hendrik Breitner en Mesdags
echtgenote Sientje mee. Dit Pa
norama Mesdag ondergaat een
nu al twee jaar durende op
knapbeurt daar het 1680 vier
kante meter grote doek op
scheuren stond. Naar verwach-
foto gpd
ting is het project volgend jaar
afgerond. Het publiek kan de
restauratie op de voet volgen:
Panorama Mesdag is gewoon
open.
De tentoonstelling die nut te
zien is, markeert de start van
het Mesdagjaar 1995. Naast he
gerestaureerde Panorama zelf,
komen verschillende Haagse
musea en galeries met exposi
ties en in maart geeft de PTT
een Mesdag-postzegel uit.
Soerjadi: „Het is toch verkeerd als je binnenkomt met het idee dat je anderhalf uur 'stil' moet zijn", foto gpd
ook al veel in het land gespeeld samen achter de piano gaan zit- zich laten horen."
en ook volgend jaar ga ik het ten. Hij is anders dan ik. Hoeft Wibi Soerjadi speelt op 26 en
nog een keer of wat doen. Mis- zich niet zo nodig te laten zien. 27 december in de Grote Zaal
schien ook met mijn broer Ard- Ardjoena speelt ook ander re- van het Amsterdamse Concert-
joena als dirigent. Maar het kan pertoire. Wacht maar tot vol- gebouw. Het eerste concert is
ook best zijn dat we nog eens gend jaar, dan zal hij zeker van uitverkocht.
Belgen verbieden
wapens op toneel
eindhoven anp
De Belgische overheid heeft de
ze week in Turnhout een voor
stelling van het Zuidelijk Toneel
uit Eindhoven verboden. Artis
tiek directeur Ivo van Hove
heeft dit desgevraagd bevestigd.
Het gaat om een uitvoering van
Splendid's van lean Genet.
Daarin wordt gebruik gemaakt
van echte wapens waarmee los^
se flodders worden afgeschoten.
Volgens Van Hove heeft de
gouverneur van de provincie
Antwerpen, vergelijkbaar met
een commissaris van de konin
gin in Nederland, het verbod
uitgevaardigd omdat het vva-
pengebruik in strijd zou zijn
met de wet. De kleine schouw
burg was uitverkocht. Van Hove
zegt geen aanwijzingen te heb
ben dat de maatregel te maken
heeft met de inhoud van het
stuk. Splendid's verhaalt hoe
enkele gangsters en een overge
lopen politieman een meisje
gijzelen. In de uitvoering onder
regie van Van Hove komen
veelvuldig gewelddadige en
seksuele uitspattingen voor.
Het Zuidelijk Toneel heeft het
stuk al zeven keer zonder pro
blemen in Belgische schouw
burgen gespeeld. Van Hove
heeft tevergeefs geprobeerd om
uitsluitsel te krijgen over de vier
andere voorstellingen die in
België nog moeten worden ge
speeld. „Niemand wil daarover
een beslissing nemen. Ik wordt
van de een naar de nader ge
stuurd. Ik heb zelfs begrepen
dat de staatsveiligheid er al mee
bezig is", aldus de toneelmaker.
Roermond verkoopt
cultureel centrum
roermond anp
Het college van burgemeester
en wethouders van Roermond
verkoopt het cultureel centrum
De Oranjerie voor een gulden
aan het Van der Valk-concern.
Het gemeentebestuur heeft
daartoe gisteren een intentie
verklaring getekend.
Verder betaalt Roermond een
eenmalige afkoopsom van 15
miljoen. Van der Valk kan dit
geld gebruiken om het cultureel
centrum om te bouwen tot the
ater-hotel met 90 kamers. De
schouwburgzaal blijft in dat
plan gehandhaafd. Over over
name van het personeel vindt
nog overleg plaats. Volgens de
gemeente zal niemand worden
ontslagen.
Leenrecht slecht
voor bibliotheken
den haag anp
De positie van de bibliotheken
wordt uitgehold als er een totaal
verbod komt om cd's voor in
teractieve media als CD-ROM
en CD-i uit te lenen en een uit
leenverbod van een half jaar
voor nieuwe muziek-cd's. Ook
zal de jeugd in grote getale af
haken, als er voor jeugdboeken
een leenvergoeding moet wor
den betaald.
Dat zegt R. van der Velde, di
recteur van het NBLC, de ver
eniging van openbare bibliothe
ken. De voorstellen staan in het
wetsonwerp dat het verhuur- en
leenrecht regelt en dat maandag
in de Tweede Kamer aan de or
de komt. Het NBLC heeft grote
bezwaren tegen het wetsvoor
stel, dat van het vorige kabinet
stamt.
De angst van de multinatio
nale elektronicaconcerns dat zij
minder zullen verkopen als bi
bliotheken zich op het pad van
CD-ROM en CD-i begeven is
volgens Van der Velde volstrekt
ongegrond. Het tegendeel zal
eerder het geval zijn.
Het NBLC is wel bereid te
praten over een termijn waar
binnen nieuwe muziek-cd's niet
in de muziekafdeling van de bi
bliotheek verkrijgbaar zijn,
maar zes maanden vindt de or
ganisatie te lang.
Grote bezwaren heeft het
NBLC tegen een leenrecht op
jeugdboeken. Vijftig procent
van de Nederlandse bevolking
bezoekt geregeld een biblio
theek, maar bij de jongeren is
dat volgens Van Der Velde bijna
honderd procent. Het jeugdle-
zen moet gratis blijven, zo vindt
hij.
i
I door. Hans Croiset
|CHTERGROND
Gouden Gids-toneelprijs is fruitmand
recensie maarten baanders
Voorstelling: Programma II door Intro-
dans. Gezien: 8/12 Leidse Schouwburg
Programma II van Introdans
bevat nieuw werk van de cho
reografen Kirsten Debrock en
Mirjam Diedrich. Zoals wel va
ker in de programma's van In
trodans laat Aumelas Steps van
Debrock affiniteit zien met de
klassieke dans. Maar daar blijft
het niet bij. De voorbeeldige
balletstijl wordt door allerlei
contrasten gerelativeerd. Op
lieflijke pianoklanken van Cho
pin beginnen drie danseressen
met hun keurige bewegingen.
Ze roepen hiermee een brave
sfeer op, die echter al spoedig
doorbroken wordt. In lichte ma
te begint dit er al mee dat de
danseressen hun gebaren net
iets feller uitvoeren dan je bij de
zachte muziek zou verwachten.
Echt absurd en verrassend
wordt het wanneer drie dansers
op kantoorstoelen het toneel op
komen rijden. Terwijl ze zoveel
mogelijk vaart maken, bewegen
ze druk met de ellebogen. Hun
zwierige, grootse armbewegin
gen horen eigenlijk bij een ver
heven ballet. Het ziet er heel
grappig uit, maar Debrock be
reikt de relativering ook met
subtieler middelen, zoals het
wapperen met de handen, ko
mische imitaties en reacties en
andere kleinigheden tussen de
fraai gestileerde bewegingen
door.
De contrasten met de lieflijke
muziek leiden echter niet alleen
tot grappige scènes. De heftige,
viriele solopassages en een tur
bulent trio van de dansers ste
ken scherp af tegen de gracieu
ze passages van de danseressen
en zijn mooi en spectaculair. Al
deze mogelijkheden'om zich los
te dansen van de keurige bewe
gingstaal van het conventionele
ballet maken Aumelas Steps tot
een onderhoudende, veelzijdige
choreografie.
Heel anders is Rif van Mirjam
Diedrich. Dit dansstuk gaat uit
van een eenvoudig gegeven en
moet het meer van de sfeer
hebben dan van originele, ver
rassende dansbewegingen. Rif
is een reis die begint bij de rol
lende en omhoogspattende gol
ven van de zee, afdaalt naar de
diepe koraalriffen om dan weer
aan de oppervlakte terug te ke
ren. Met de waterige muziek
van Górecki (Symfonie nr. 3),
het licht, de kostuums en het
achterdoek waarop koralen zijn
afgebeeld, wordt de diepzees
feer duidelijk opgeroepen. Op
de voorgrond worden levendige
duetten en trio's uitgevoerd die
doen denken aan vissen. Er
worden veel golvende armbe
wegingen gemaakt, de dansers
draaien zich met een schichtige
blik om of bewegen vloeiend
om elkaar heen. Op de achter
grond beeldt de groep met trage
gebaren de dichtbevolkte zee
bodem uit. Het valt daarbij op
dat de kleuren op de kostuums
in combinatie met de gebaren
een fraai effect opleveren.
We hebben in ons toneelland
al een jaar of acht een mede
door zijn soms aanvechtbare
keuzes spraakmakend Thea
terfestival van de 'belangwek
kendste voorstellingen' van het
seizoen. Een jury van critici uit
Vlaanderen en Nederland wijst
de voorstellingen aan en houdt
zich strik aan de opdracht 'be
langwekkend', want pu
bliekstrekkers zitten er zelden
of nooit bij. En binnen die keu
ze van tien wijst een andere ju
ry nog eens de 'beste' aan voor
de Dommelsch Bier-prijs.
Dat er dan ooit wel eens een
Toneel-Bingo-idee zou worden
gelanceerd dat rechtstreeks,
zonder nuances, op de 'beste'
moet gaan mikken, ligt voor de
hand. Maar dat van alle Uitgeverijen van Naslag
werken in Nederland uitgerekend De Gouden
Gids Maurice de Hondt een systeem laat beden
ken, dat via nominaties groepen of voorstellingen
selecteert, waaruit aan het eind van een seizoen
er een wordt gekozen die het predicaat de 'beste'
plus een ton aan zijn zegekar mag hangen, ver
baast toch wel enigszins.
Waarom? Wat heeft die Gouden Gids met toneel
te maken; die Gids is toch een naslagwerk wan
neer je dringend om een Tandarts of een Lood
gieter verlegen zit?
In de Gids van mijn district staan ingeklemd
tussen Textielveredeling en Thuiszorg slechts
enkele Theaters en Theaterburo's, waarvan het
bureau van Van den Ende het meest opvalt, om
dat dat helemaal niet in mijn district gevestigd is.
Tussen Tolken en Touringcars worden enkele To
neelkappers en -spelers vermeld, waaronder een
enkele die al acht jaar geleden overleden is.
Hoe wil men nu te werk gaan?
Om tot een uiteindelijke keuze te komen is voor
een nominatiesysteem gekozen dat werkt met
stembiljetten. Bijna alle voorstellingen van de
Grote Gezelschappen en de Vrije Produktie doen
er aan mee. Aan het begin van drie voorstellingen
van een bepaalde produktie worden aan twee
honderd mensen in het publiek stembiljetten uit
gedeeld, waarop deze uitverkorenen hun beoor-
delingscijfers en naam en adres mogen invullen.
Dit nu levert iedere twee maanden enige nomina
ties op die aan het eind van het seizoen nog eens
door tienduizend bezoekers, geselecteerd uit de
stembiljetinvullers, aan een eindoordeel worden
oncjerworpen. Deze laatste schriftelijke
stemming levert uiteindelijk de gelukkige op!
Dat lijkt voorbeeldig, het lijkt zelfs eerlijk. Maar
waarom is het dat volgens mij niet?
Omdat er geen honderd bezoekers aan te wijzen
zullen zijn die alle voorstellingen zien. Zelfs be
roepskijkers redden dat niet: iedere zichzelf res
pecterende krant heeft twee tot drie critici in
dienst, anders is het niet bij te benen. En welke
norm hanteert een publieksjury die telkens uit
Hans Croiset. archieffoto gpd
andere leden bestaat?
En hoe moet dat met een reeds
bewezen succesvolle reprise in
Carré met elkaar positief beïn
vloedende duizenden bezoe
kers, tegenover een misschien
wel even positief beoordeelde,
maar 'moeilijke' voorstelling
met een klein publiek in een
kleinere zaal? Misschien heeft
Maurice de I londt daar al iets
op bedacht. Miscalculaties bij de
voorspellingen van de stembus
uitslag worden ons door hem als
volstrekt logisch voorgehouden.
Maar de schoen wringt volgens
mij nog ergens anders. De eerste
drie nominaties die korte tijd
geleden bekend werden ge
maakt, tonen ook op een ander
niveau aan dat er iets niet klopt.
Twee 'vrije' en een 'gesubsidieerde' voorstelling is
de eer van een nominatie te beurt gevallen en
ongetwijfeld verdienen ze die alle drie, het pu
bliek heeft immers gesproken? Ik zag tot nu toe
alleen de gesubsidieerde. Van mij geen kwaad
woord over welk soort toneel dan ook, maar waar
ik mee zit is dat alle voorstellingen op één hoop
worden gegooid. De pijler van het Nederlands to-
neelbestel, de subsidie, maakt nu eenmaal dltijd
een voorstelling mogelijk en noodzakelijk die ar
tistiek risicovoller is dan de voorstelling van de
louter op volle zalen geprogrammeerde Vrije Pro
duktie. De ramp van een mislukte voorstelling is
voor de laatste categorie immers vele malen gro
ter dan voor het gesubsidieerde toneel. Daar komt
nog bij dat een 'volle zalen succes' met een zeer
gecompliceerd stuk als het gesubsidieerde 'Rijke-
manshuis' van het Zuidelijk Toneel, vele malen
'belangwekkender' is, hoe zeer het ook toe te jui
chen valt dat Willem Nijholt in de ene en Carol
van Herwijnen in de andere vrije produktie, zulke
bijzondere en unaniem geprezen rollen spelen.
Het uitgangspunt wringt en levert op voorhand
een kwestieus eindresultaat op: appels en peren
gekweekt voor verschillende smaken, dus voor
verschillende consumenten, kun je immers niet
vergelijken.
De Gouden Gids gooit gemengd fruit op een hoop
en verwacht dat een steeds wisselende jury er het
beste uit zal plukken. (Overigens bestaat volgens
mij het béste in termen van kunst niet! Iedere
keuze in kunst is per definitie discutabel).
Ik hoop dat 'Rijkemanshuis' niet in de verleiding
wordt gebracht om op zijn advertenties 'Genomi
neerd voor de Gouden Gids Publieksprijs' af te
drukken. Rechtgeaarde theaterfanaten - dat soort
publiek bestaat ook in Nederland - willen zich
niet door dergelijke smaakmakers laten (ver)lei-
den, ook al valt er voor de winnaar een ton aan te
verdienen.
Acteur/regisseur Hans Croiset is oprichter en
voormalig artistiek directeur van Toneelgroep
Theater, Het Publiekstheater en Het Nationale
Toneel.
