UIT 'De liedjes slaan aan bij het volk, zo simpel is het' nr 'Ik wil het kind in mij niet kwijt' Rtv show Zelfs verliezen geeft gevoel van opwinding MAANDAG 5 DECEMBER 1994157 GESPROKEN Wim de Bie in Humo: „Er gaan stem- men op die zeggen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met de ironie. Maar het is een eeuwenoud verschij- sel, dat je niet zomaar even af schaft. Ik word er zelf ook wel eens moe van, hoor altijd maar iets beweren, terwijl je iets anders bedoelt maar ik zou niet zonder kunnen. Mijn opa, die huisarts was, zei altijd: 'Een dagelijkse portie ironie, is goed tegen de apathie en de hysterie!' Hier daar gaan we weer: dat zei mijn opa nooit. En hij was ook geen huisarts." Joanna Johnson, alias Caro line terug als tweelingzus Faith in 'The Bold' in Veronica: „Faith kreeg een onbedui dend rolletje in The Bold'. Heel jammer. Ik wilde graag dat Faith een verhouding zou krij gen met Ridge, maar net als bij Caroline wisten de script-wri ters niet wat ze met me aan moesten. Toen ze dat na twee jaar nóg niet wisten, ben ik maar wéér weggegaan, Weder om overleden dus." Actrice Ellen ten Damme in TV Studio: „Mijn ouders zijn gescheiden toen ik acht was. Als ik dan bij vriendjes kwam, was ik ver baasd dat die ouders iets liefs met elkaar hadden. Dat had ik nog nooit gezien. Ik heb eigen lijk altijd gedacht dat het met mijn relaties met mannen nooit iets zou worden. Ik bedoel: ik heb zoveel getrouwde mannen op mijn dak gekregen, die wat van me wilde, dat ik niemand Acteur Jack Nicholson in de AVRO bode: „In Hollywood heerst een groot gebrek aan stijl. Men klaagde decennia geleden over de meedogenloosheid van de studiobazen, maar die hadden tenminste wel liefde en gevoel voor film. Tegenwoordig weet je niet eens wie aan de top beslis singen neemt. Alle studio's zijn opgeslokt door grote bedijven. En die zijn alleen maar geïnte resseerd in het geluid van geld." John Travolta: „Ik maak me niet te veel illusies meer." foto archief Acteur John Travolta in Hu- „Ik heb geen idee of ik het succes van de film 'Pulp Fiction' zal kunnen verlengen. Ik maak me niet te veel illusies meer. De ervaring heeft me geleerd dat wie me vandaag ophemelt, me voor hetzelfde geld morgen neersabelt." Acteur Jason Connery, zoon van Sean in TV Studio: „Ik werd al heel jong gecon fronteerd met de beroemdheid van mijn vader. We waren ver huisd van een klein huis naar een kast met zes verdiepingen. Ik werd op zolder geparkeerd en verzorgd door de ene 'nannie' na de andere. Het bleek dat die eerder voor mijn vader waren gekomen dan voor mij." Zanger Johnny Holliday in Humo: „Als ik in Noord-Frankrijk op treed steek ik soms stiekem even de grens over om op een Belgische landweg een pak friet te gaan eten. Daar geniet ik méér van dan van zo'n akelig gala-diner met allemaal mensen die een hekel aan elkaar heb ben." Zangeres en actrice Loes Lu- cainHP/DeTijd: „Humor, ik heb het aan mijn kont kleven. Ik vind humor een van de belangrijkste dingen in mijn leven. Ik hou van schuine, van guitige teksten, het is makkelijk ver zonnen, het zijn voor mij alledaagse grappen die ik er zo uitflap." De hitgevoeligheid van het Nederlandse platenprodukt et Nederlandse pla tenprodukt boert goed. Van vader landse bodem waren Engelstali ge popgroepen en house-acts als Lois Lane en 2 Unlimited al lan ger succesvol, maar in de slip stream van Marco Borsato en Paul de Leeuw is nu ook het Ne derlandstalige populaire werk Marco Borsato: zijn droom ooit een gevierd platenartiest te worden is geen bedrog gebleken. foto cpd opgerukt naar ongekende ver koopresultaten. Nog maar heel kort geleden waren de eerste drie plaatsen van de Top 50 be zet door popliedjes in het Ne derlands. De windhoos van Nederlands succes blaast ook groepen en artiesten tevoorschijn die tot voor kort in de anonimiteit van de hockeyclubkantine en stu- dentensoos opereerden. Een spraakmakend voorbeeld hier van is de Rotterdamse Hermes House Band. Jarenlang zongen en speelden ze nagenoeg onop gemerkt het nummer I will sur- i'ive. Maar opeens is het lied op gerukt naar de hoogste regio nen van de hitparade. Marco Borsato mag zich sinds kort nationaal recordhouder noemen: van zijn Dromen zijn bedrog gingen er in totaal meer dan 200.000 exemplaren over de toonbank. De hoogste ver koopcijfers van alle singles sinds de komst van de CD. Sterke opkomst De sterke opkomst van het Ne derlandse produkt laat zich vol gens Lou Beerens van platen maatschappij Polydor eenvou dig verklaren. „Ër worden in Nederland gewoon prima lied jes geschreven. Ze doen abso luut niet onder voor buiten landse produkties. Ik ben blij dat het publiek er ook zo over denkt." Polydor heeft enkele toppers onder contract: Marco Borsato, Lois Lane en Robby Valentine zijn daarvan de bekendsten. Jos Lauwers van Sony Music deelt de mening van Lou Bee rens. „Het zijn mooie liedjes. Zo simpel ligt dat." Paul de Leeuw is Sony's grootste troef. Van de nieuwste CD van de zanger/ca baretier, ParaCDmol, zijn cr in middels 150.000 stuks verkocht. „Dit soort werk slaat bij de hele bevolking aan, net zoals de hit van Marco Borsato. De grootste afnemers zijn bij ons tieners." Tegen alle verwachtingen in bestaat de singlemarkt nog steeds. De verkoopcijfers van singles daalden een aantal jaren dramatisch. De nieuwe CD- singles werden over het alge meen te duur gevonden. Bee rens: „Maar in tegenstelling tot wat velen dachten, is de single- markt niet weggezakt naar de vergetelheid. Het komt zelfs weer terug, gezien Borsato's re cord. De singles zijn weer popu lair bij de jeugd vanaf 13 tot een jaar of twintig en de horeca." Of de nog vrij jonge en snel gegroeide Nederlandstalige ra diozenders Holland FM en Ra dio Noordzee Nationaal te ma ken hebben met de opkomst van de Nederlandstaligen, weet Beerens niet. „Enige invloed zullen beide stations misschien wel gehad hebben, maar dat meten kan volgens mij niet. Bo vendien zijn de hitlijsten geen exacte kopieën van het repertoi re dat die stations uitzenden." Ook Jos Lauwers laat in het midden of deze zenders een bij drage hebben geleverd aan de successen van Nederlandstalige muziek. „In Hilversum wordt nu meer dan vroeger Neder landstalig gedraaid. Of Radio Noordzee dit zo heeft beïnvloed is moeilijk na te gaan, het kan net zo goed precies andersom zijn gegaan." Ruud van Dulkenraad van CNR, het Nederlandse platenla- Een veel gevraagd Nederlands duo: 2 Unlimited. bel bij uitstek, vermoedt dat de hausse weer overwaait. „Ik denk niet dat het platenkopend pu bliek anders over het Neder lands produkt denkt dan een jaar geleden. Het kan best rijn dat Marco Borsato en Paul de Leeuw een weg vrijmaken voor anderen, maar toch denk ik dat deze successen maar tijdelijk zijn. Hetzelfde verhaal gaat vol gens mij ook op voor de ople ving van de singleverkoop. Dat neemt niet weg dat ik benieuwd ben hoe dit allemaal afloopt." De CNR-artiesten maken al lerlei soorten muziek. Zo heb ben de vertolkers van het le venslied zoals Corry Konings en Benny Nijman er een contract, maar ook het 2 Unlimited-ach- tige 2 Brothers on the 4th floor hoort bij dit label. En CNR ver zorgt ook de distibutie van Het dikke lid lied van de Dikke Lul- band. „Die band is een verhaal apart. Iedereen vindt het de lul ligheid ten top. maar ondertus sen loopt het als een trein. Het succes ligt 'm hier vooral in het hoge meebrulgehalte. Het num mer is daarvoor gemaakt. Voor al in cafés wordt die plaat heel vaak gedraaid." Dikke Lui-haters gaan nog een moeilijke tijd tegemoet als de nieuwe produkties van deze groep net zo populair worden als het eerste liedje. De band, waar ene Arie en ene Arjen uit Sneek in zitten, heeft inmiddels het album Op je ballen naar de wallen uitgebracht. Er staan vijftien nummers op die min stens zo plat zijn als de eerste hit. De nieuwe single die eraan komt heet: Wie zeurt krijgt een beurt. Muzikaal De Hermes House Band, be staande uit de elf meest muzi kale studenten van de Rotter damse Hermes sociëteit en di recte omgeving, bevalt het plot selinge succes wel. Toch wordt lang niet alles ondersteboven gegooid in de levens van deze hardcore-studenten, zoals pro ducer, voormalig toetsenist en begeleider Mark Snijders de band in één woord omschrijft. „De muzikanten leiden over het algemeen hetzelfde leven als voor de Grote Doorbraak", zegt Snijders. „Serieuzer is de groep niet geworden. Uiteraard staat de Hermes House Band wat meer in de belangstelling, dat is de laatste tijd wel te mer ken aan een toenemend aantal interviews op radio en omroep bladen en verzoekjes voor het inspreken van korte radiobood schappen." Zangeres Wendy Hofman: archieffoto united photos de boer „Wij speelden altijd al liedjes in het Nederlands, omdat die in studentenkringen heel erg po pulair zijn. Als wij tijdens optre dens veel Engelse nummers uit voeren komen er altijd reacties uit het publiek, dat ook Neder landstalig werk willen horen." Wat de Hermes House Band tot zo'n succes maakt is niet met zekerheid vast te stellen. Misschien de binding met hun aanhang, suggereren de bandle den zelf. „De groep bestaat uit doodnormale jongens en meis jes", zegt Mark Snijders. „Er is vrijwel geen afstand tussen ons en het publiek." Wendy: „Na het optreden mengen wij ons altijd zo veel mogelijk tussen de feestgangers. Het is ons vaak overkomen dat wij de deur uit werden getrapt, omdat het feest uren geleden afliep en de organisatie wilde opruimen." Ondanks de stijgende vraag naar optredens en CD's is de Hermes House Barrd niet van plan vaker het podium te be klimmen. Wendy: „Eens in de week optreden is genoeg. Als wij het vaker zouden doen, wordt het een sleur." Of-ie nou wint of verliest, maakt hem eigenlijk niet zoveel uit. Het gaat om het gevoel van opwinding. Natuurlijk is dat gevoel negatief als hij op het verkeerde paard heeft gewed, maar de opwinding is er niet minder om. De Amerikaan heeft er een dagtaak aan: gokken. In de documentaire Gokken in Amerika laat de Nederlandse filmer Bernie IJdis de gekte rond het gokken in de Verenigde Staten zien. De documentaire is de verkorte versie van de oor spronkelijk 90 minuten durende film A Dreamscape die ook in Amerika succesvol is. De documentaire is de start van een cy clus bij de NCRV-TV over de Nederlandse documentaire. Voor het thema is gekozen in het kader van het 7e Internationale Documentaire Festival dat van 7 tot 15 december in Amster dam gehouden wordt. De NCRV heeft in totaal vier documen taires op het programma staan. Dat zijn naast Gokken in Ame rika, Domweg Gelukkig (12 december), Het feit dat ik besta (19 december) en Karrenregen (26 december). De beelden in de film Gokken in Amerika spreken voor zich. De ontbrekende commentaarstem is geen moment een gemis. Bernie IJdis legt op een subtiele manier de verspreiding van het gokken in de maatschappij vast. Zo kan een oud indianenre servaat in Minnesota alleen blijven voortbestaan omdat de in dianen er een goedlopend casino hebben laten bouwen. Hun enige wapen tegen de economische teruggang. De beelden van de grote gokpaleizen met honderden knip perende en rinkelende speelautomaten en roulettetafels zijn niet nieuw, maar geven wel de absolute gekte en verslaving van de spelers weer. Triest is het fragment waarin een oudere man bij de bank van lening een paar ringen probeert te verpatsen. Hij kan er 35 dollar voor krijgen. „En wat leveren alleen deze twee op", vraagt hij voorzichtig. De koper kan er niet meer dan 26 dollar voor geven. In stilte schuift hij de twee ringen over de toon bank. Hij steekt de schamele dollars in zijn zak en de verkoper wenst hem en passant 'veel geluk'. Het klinkt bijna morbide. (Dokument, vanavond, 22.54 uur, Nederland 1) Zakenman/zanger Eddy Ouwens hunkert naar meer creatieve armslag Documentaire over gokken in Amerika Winnen of verliezen bij het gokken, de opwinding is er niet minder om. foto archief HILVERSUM SUSANNE VAN VELZEN jonge, wat een com motie veroorzaakte -A. Eddy Ouwens in au gustus 1977, vlak na het overlij den van The King. Ouwens be stond het toen onder het pseu doniem Danny Mirror de plaat remember Elvis Presley op te ne men. Menigeen herinnert zich nog de genadeloze reactie van Felix Meurders: 'Lijkenpikkerij'. Eddy Ouwens haastte zich te verklaren niet op goedkoop suc ces uit te zijn: „Ik was écht on der de indruk, ik móest dat nummer schrijven." Nu zegt hij: „Ik was helemaal niet van plan dat nummer zelf op te nemen. Ik componeerde, schreef teksten en ik produceer de in die tijd ook al voorname lijk voor anderen. Ik had hele maal niet de intentie zanger te zijn, met het toeren, het promo ten en alles wat aan dat vak vast zit. Toen ik het nummer afhad, stelde ik als altijd de mensen in mijn omgeving de vraag: 'Wie zullen we dat nummer laten op nemen?' En unaniem was het antwoord: 'Jij.' Dat het een hit zou worden, heb ik niet kunnen voorzien, zoals niemand die een lied schrijft vantevoren weet of dat een hit wordt." Proces Omdat Ouwens zich destijds door Meurders in z'n goede naam en faam voelde aangetast, kwam er zelfs nog een gerechte lijk proces van. Zeventien jaar na dato vormen die verwikke lingen nog aantrekkelijke kost. Dat is ook te zien in de vijfde af levering van het NOS-program- mareeks Single Luck. Veelzijdige jongen, Eddy Ou wens. Hij is componist, tekst schrijver. En sinds hij z'n eigen produktiebureau heeft ook manager. In het verleden volgde hij met goed gevolg ook de TV- regiecursus. Hij maakte en pre senteerde programma's. En, la ten we dat vooral niet vergeten, Ouwens zingt. „Toen ik kind was had ik één groot verlangen: beroemd wor den. Daarvan ben ik later terug gekomen, omdat er iets andere en grotere waarden in het leven zijn. Maar wist ik in die tijd veel! Als jochie zat ik vaak op de trap Zanger Eddy Ouwens blikt terug in 'Single Luck'. van het Zuidpleintheater in Rot terdam. Nu zouden ze zeggen: een handtekeningenjager. Maar dat was het niet alleen, ik was oprecht geïnteresseerd in het vak dat die mensen uitoefen den. En er waren erbij die dat op de een of andere manier op pikten. Zo iemand was Rob de Vries, de grote acteur. Ik vroeg hem om een handtekening en kennelijk zag hij iets in mijn houding waardoor hij dacht: dat joch onderscheidt zich van an deren. Hij speelde destijds de vader in Het Dagboek van Anne Frank." Wijlen De Vries vroeg de 13- jarige Eddy hoe laat hij thuis moest zijn. Ja, niet al te laat na tuurlijk. „Maar hij heeft me mee naar binnen genomen, heeft me laten zien hoe hij zich schmink te en daarna heeft hij een stoel tje tussen de coulissen gezet. Zo heb ik, totdat het tijd was voor kleine jongetjes om naar huis te gaan, naar de voorstelling zitten kijken. Die wereld van artiesten fascineerde me. En echt waar, toen ik dertien was organiseer de ik shows. Ik haalde Anneke Grönloh naar Rotterdam. En Rob de Nijs. Ik haalde toen tel kens de grootste krant van Rot terdam. Dat was toen Het Vrije Volk." Redelijk populair Niet veel later formeerde hij zijn eigen zanggroep: The Eddysons. „Geloof het of geloof het niet, we waren nog redelijk populair ook. Nu nóg zeg ik van die groep: muzikaal was het goed wat we deden. Dat werd ook door mensen uit het vak er kend. Groepen als The Morions en The Golden Earring kwamen naar ons kijken. We hebben ook wel een hit gehad: Ups and downs. Eerst speelden we in dancings, later in echte zalen, waar het publiek alleen voor ons kwam. Maar verdere hits bleven uit en na verloop van tijd werden we gedwongen weer in dancings te spelen. Ik had het daar moeilijk mee. Ik ervaarde het als een weg terug." Nu trof het dat Ouwens als lid van The Eddysons tijdens pla- tenopnamen nogal de aandacht op zich had gevestigd. „Sommi gen vonden dat op het gebied van techniek en sound goede ideeën had. Ik kreeg een aan bieding van Cees van Zijtveld, de discjockey van de AVRO. Hij had in die tijd een opnamestu dio. En ik kon bij hem producer worden. Ik heb meteen ja ge zegd. Het was geen vetpot, maar ik was allang blij. Ik ben hem er nog dankbaar voor. En bovendien moet je in je leven wel eens investeren, niet zo zeer in geld, maar in creativiteit." Van het een kwam het ander. Hij produceerde platen van top artiesten als Bolland en Bolland (The Summer of '71), Teach In (See the Sun), Ria Valk (Leo), Thijs van Leer (The Bolero), Al Martino, Petula Clark en Mac and Katie Kissoon, met wie hij uitstekend verkopende albums maakte. „Mijn produktiebedrijf loopt zo goed dat ik middenin allerlei zakelijke beslommeringen zit. Ik heb mezelf al toegesproken. Zo van: hé, daarvoor ben je de mu ziek niet ingegaan. Niet dat m'n medewerkers bang hoeven te zijn. Ik zou wel gek zijn als ik ze zou laten zakken. Alleen, ik wil zelf meer creatieve armslag. An ders gaat het kind in me verlo ren en dat wil ik niet." (De aflevering 'Single Luck' met Eddy Ouwens wordt uitge zonden op 27 december en herhaald op 28 december via Nederland 3.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 12