if Kameraadschap houdt op als wedstrijd begint'
E
A|
w—
Shorttrack verveelt Harold Janssen nooit
Sport
lATERDAG 19 NOVEMBER 1994
j Wftraathof en Hersman binden strijd aan met andere 'ego'sin schaatskernploeg
jeroen en Martin. Het klinkt nog niet zo vertrouwd als
Ird en Keessie. Toch zijn Jeroen Straathof en Martin Her-
pgman. net als hun illustere voorgangers Schenk en Ver-
ierk een kwart eeuw geleden, de beste Holléndse schaat-
(enrijders van hun tijd. Als Friesland niet bestond, zou-
jen de 22-jarige Zoeterwoudenaar en de 20-jarige Sas-
lenheimer ook in de Nederlandse kernploeg de dienst
iitmaken. En nu de Noorse veelvraat Johann Olav Koss
aangijn schaatsen definitief heeft opgeborgen, lonkt boven-
H..hIFen bovenste tree van het wereldpodium. Straathof
Jn Hersman dromen van de wereldtop, maar hebben ge-
spelluld. ,,In 1998, tijdens de Olympische Winterspelen van
agano, moeten wij er staan."
JIDEN TIM BROUWER DE KONING
jot die tijd hebben de nuchtere
Hollanders maar één doel voor
jgen: zo hard mogelijk schaat-
De olympische rode draad
sinds de vorige Winterspe-
van Lillehammer 1994 door
eider carrière loopt, verliezen
daarbij nooit uit het oog. De
mmers acht (Hersman) en
egen (Straathof) van de olym-
ische 1500 meter hebben de
pelen van 1998 in hun agen-
aangekruist. In Nagano, Ja-
het land waar volgens de
upillen van Wopke de Vegt de
Koss vandaan kan ko-
gaat Hersman voor de
erste plaats. ,,Daar train ik al
jaren voor." Straathof, iets
oorzichtiger: ,,Ik ben tevreden
ls ik tegen mezelf kan zeggen
it ik er alles aan heb gedaan."
De weg die beiden hebben
itgestippeld, vertoont opval-
nde overeenkomsten. In de
inters voorafgaand aan Naga-
o willen Straathof en Hersman
öoral investeren. Te beginnen
iet de Nederlandse afstands-
ampioenschappen op 16, 17
n 18 december op de Haagse
Jithof, waar Straathof en Hers
tot de kanshebbers op de
500 meter behoren. Beiden
open bovendien uit te groeien
|ot allrounders, ook al raken af-
jtandskampioenschappen
steeds meer in zwang. Straat
hof: „In deze jaren krijg je toch
de meeste publiciteit als je deel
neemt aan de Europese en we
reldkampioenshappen all
round."
Langebaanschaatsen is in de
ogen van Straathof en Hersman
een wereldsport. En inderdaad,
zij hebben al heel wat meer van
de wereld gezien dan de Leidse
ijshal, de Haagse Uithof en
schaatspaleis Thialf in Heeren
veen. Als zij hun trainingskamp
in het Zuidduitse Inzeil hebben
opgeslagen, zijn zij blij met elke
dag die zij langer kunnen weg
blijven uit ons kikkerlandje. Al
zijn er volgens Straathof gren
zen. „Na een dag of vijftien heb
je het in zo'n trainingskamp wel
gezien."
„In Inzeil kennen wij inmid
dels de weg", zegt Hersman, op
het eerste gezicht de spraaklus-
tigste van de twee. „De omstan
digheden zijn er ideaal. We heb
ben meestal mooi weer en kun
nen ons er in alle rust concen
treren op het schaatsen. In Ne
derland is het veel drukker."
Straathof: „Thuis zijn er altijd
mensen die je moeten spreken.
Op Thialf kun je alleen 's mid
dags ongestoord trainen, anders
zit je midden tussen de recrean
ten. En als je in de auto naar De
Uithof rijdt, ben je in de spits
zeker drie kwartier onderweg. In
Inzeil kunnen we alles lopend of
op de fiets af."
Dat zij 's winters wekenlang
van huis zijn, accepteren beiden
zonder morren. „Het enige na
deel vind ik de hoge telefoonre
kening", zegt Straathof, die
vanuit het trainingskamp regel
matig naar zijn vriendin belt.
Vrienden moeten maar van
hem pikken dat ze hem zo wei
nig zien, vindt Hersman. „An
ders zijn zij geen goede vrien
den." Hij ziet alleen maar voor
delen van zijn keuze voor top
sport: „Lekker hotelletje, goed
eten en gelukkig geen last van al
die verjaardagen. We maken
bovendien nog wel eens een
leuk uitje. Vorige maand heb
ben we de voetbalwedstrijd Bar-
celona-Compostella nog be
zocht."
Dat er minder schot zit in zijn
maatschappelijke loopbaan dan
in zijn schaatscarrière neemt de
Sassenheimse Heao-student op
de koop toe. „Gelukkig kan ik
met mijn school in Haarlem het
een en ander regelen. Soms
maak ik tentamens bij leraren
thuis. Op die manier heb ik
mijn propedeuse logistiek en
economie gehaald. Je moet als
sporter wel zelf de contacten
leggen. In Nederland heerst na
melijk geen topsportklimaat.
Dat moet je zelf creëren."
Toch klagen de Zuidhollan
ders niet over de moeilijke om
standigheden waaronder zij
hun 'beroep' moeten uitvoeren.
Zij beschouwen zichzelf name
lijk nog steeds als hobbyisten.
„Maar dan bedoel ik wel een uit
de hand gelopen hobby", zegt
Straathof, die de reis van Inzeil
naar Zoeterwoude nog in de be
nen heeft zitten. Samen met
Hersman, een stel fietsen en
voor enkele weken bagage op
gevouwen in de door de spon
sor beschikbaar gestelde auto
van Bart Veldkamp. Voorwaar
geen plezierreis, maar dat heb
ben zij graag over voor 'de
sport die er is'. Hers
Martin Hersman (links) en Jeroen Straathof, net terug van hun trainingskamp in Inzeil, staan alweer klaar voor hun volgende
man: „Ik train zo'n dertig uur
per week. En nog haal ik mijn
schaatsen soms stiekem uit de
kast."
Een nadeel van zijn beroep
dat topsport heet, vindt Straat
hof de omgang met pers en pu
bliek. Toegegeven, er zitten ook
leuke kanten aan. Zo heeft de
Zoeterwoudenaar een heuse
fanclub, die niet eens in zijn ei
gen sportgekke woonplaats is
ontstaan. Het spontane initia
tief van Marga en Anita uit
Amersfoort is inmiddels uitge
dijd tot 85 personen. „Vergis je
niet, het gaat hier niet om ver
liefde tienermeisjes. Marga en
Anita zijn gek van schaatsen. Zij
lopen alle wedstrijden af. In In
zeil zijn ze ook nog langsgeko
men. Zij rijden er zelf ook hun
rondjes. Met hen heb ik een an
der contact dan met de door
sneefan."
Ook in de omgang met de
pers is Straathof, inmiddels in
het bezit van zijn MTS-diploma,
selectief. Sommige media legt
hij geen strobreed in de weg. Als
de Telegraaf hem echter bena
dert voor een verhaal over zijn
botsing met een koe in Zwitser
land, vraagt hij vooraf inzage in
het artikel. „Dan weet ik zeker
dat het geen opgeklopt verhaal
wordt. Zo'n journalist houdt er
bij het schrijven al rekening
mee dat ik het stuk nog onder
ogen krijg."
Hersman, ruim een jaar jon
ger dan Straathof, heeft minder
ervaring met fans en op sensatie
beluste journalisten. „Ik weet
nog goed dat ik bij de opening
van een sportzaak in de regio
aan Hein Vergeer een handte
kening ging vragen. Nu staan
foto henk bouwman
wij zelf in het middelpunt van
de belangstelling. Al kan ik in
Sassenheim nog steeds rustig
over straat lopen. Bij mij staan
nog geen mensen op de stoep
zoals bij Rintje Ritsma. In Fries
land gaat het er anders aan
toe." Straathof: „Dat onder
scheid met de Friezen zie je ook
in de kernploeg." Hersman:
„Maar we kijken niet op tegen
Ritsma, I alko Zandstra en Ids
Postma. Toevallig drie Friezen,
daarvóór gaven Hage-
laars de t
Straathof en Her;
i besef
fen dat zij zich in een situatie
bevinden, die sterk afwijkt van
die van de meeste van hun leef
tijdsgenoten. „Ik zou nooit van
negen tot vijf willen werken",
zegt Straathof. „Maar soms
word je geleefd. Dan bestaat het
gevaar dat je kapsones krijgt."
Hersman: „Zo'n kernploeg be
staat uit een stelletje ego's bij
elkaar. Bij iedereen draait de
wereld om hém. Kun je nagaan
wat dat voor een coach bete
kent, die acht personen in de
gaten moet houden. Dat is bijna
niet te doen, maar de financiën
zijn niet toereikend voor een
grotere technische staf."
De persoon van de trainer,
Wopke de Vegt, kan beider
goedkeuring wegdragen. Straat
hof, die nog onder Ab Krook
heeft gediend, beschikt over
vergelijkingsmateriaal. „Iedere
coach heeft zijn eigen visie op
schaatsen. Maar ik vind het so
wie so goed als er na vier of vijf
jaar een nieuwe trainer komt."
Hersman: „Wopke is van een
andere generatie dan Krook en
Leen Pfrommer. Hij is ook an
ders in de omgang. Dat werkt
verfrissend."
Toch zal geen coach erin sla
gen de acht individuen waaruit
de mannenkernploeg bestaat
helemaal op één lijn te krijgen.
„Daarvoor zijn wij allemaal te
verschillend", zegt Flersman.
„We kaarten wel samen en gaan
hebben als mannen onder el
kaar onderling geen proble-
Maar om nu te zeggen dat
Straathof en Hersman, die nog
geen twintig kilometer van el
kaar af wonen, de deur bij el
kaar platlopen, dat niet. „Ik ben
wel eens bij Martin geweest en
hij weet sinds vandaag ook waar
ik woon. Door het schaatsen
hebben wij elkaar leren kennen.
Wij zijn geen vrienden, maar
wel méér dan collega's. Noem
ons maar kameraden. Maar bij
de start van de wedstrijd houdt
die kameraadschap op."
'engdige Leidenaar in nationale seniorenselectie
fl
I
I door: Gert-Jan Onvlee
1
1CHTERLIJN
JIDEN
)0
^estien jaar is hij pas, en hij zit
nu al in de Nederlandse short-
rackploeg. Harold Janssen is
roeg gekomen, maar i$ de Lei-
tenaar ook een blijverdje? „Ik
nog lang niet. Ik moet
ooral sterker worden. Mijn
k loogtepunt moet liggen op de
Mympische Spelen over vier
Nagano. En daarna, ach
vat ik dan doe weet ik nog niet.
ihorttracken is leuk, maar niet
Willes." Het verhaal van een am-
litieuze jonge sportman, die
2t wat nog gebeuren
noet.
iede.
Beuljjr
)SV'
it de
Fr« larold Janssen zit in zijn
ïingspak in de luie stoej
pap jjn moeder. De schema'
oi :ijn kersverse bondscoach Peter
■laar Ireukel die hij net nog
;hors jestuderen, legt hij even weg.
hlmaDm het over zijn grote hobby
lebben: de shorttrack. Dag
^ey a< lag uit is hij bezig met deze
val i iport en vervelen doet het hem
onegi
s OVf
:n. In
seizcpj
spel
n§:
Toch acht Janssen de kans
;root dat hij op zijn 25e iets to-
:aal anders zal doen. „Weet je,
ontzettend leuk. Alles wat
ior het shorttracken doe en
heb ik er voor over. Ik ver-
I lien hier niets mee. Het kost
geld. Het enige wat de bond en
sponsor betalen zijn de trainin-
en, ijsuren, vliegtickets en kle-
ing. Maar mijn schaatsen zijn
iet de hand gemaakt en kosten
lijna 1200 gulden. Die móet ik
zelf betalen." Zijn moeder
schraapt even haar keel. „Eh,
betaalt m'n moeder natuur
lijk", herstelt hij snel.
„Rijk zal je hier dus nooit van
rorden. Daarom moet je op tijd
toppen. Ik ga door totdat teveel
nderen me voorbij gaan
it schaatsen. Dan ga ik wat anders
doen, want de lol gaat er op die
manier snel af. Een eigen sport-
ak lijkt me later wel wat." Om
die zaak later te kunnen ope-
'olgt Janssen nu een oplei-
ding aan de detailhandelschool.
Momenteel'loopt de oud-l/TS-
stage bij slagerij Koekenbier.
In het weekeinde schaatst
lanssen, die op zijn negende
shorttrack begon, zijn wed
strijden. Onlangs was hij in zijn
rste toernooi van het seizoen
in Groningen nog winnaar. Het
betekende de 42ste zege voor de
sprinter. In februari zijn de
leugd Olympische dagen in An-
lorra, waar hij zich op ver-
leugt; daarvoor nog de wereld
kampioenschappen in Calgary,
beide toernooien wil hij
A eei
ft
StiOp
vlammen. „Harder 1
niet, ik ga alleen meer aandacht
besteden aan duurwerk en
krachttraining."
Hij beseft dat hij het van zijn
kracht zal moeten hebben in de
strijd tegen de oppermachtige
Chinezen en Koreanen in An
dorra. „Zij zijn maar 1.50, 1.60
lang," zegt de Leidenaar, die zelf
180 centimeter meet. „Zij zitten
zó veel lager. Dat halen wij
nooit. Ze kunnen in elk gaatje
schieten. En een beuk uitdelen
doe ik niet zo snel. Ik moet er
op kracht langs, ik moet er meer
voorwerken."
lanssen roemt de centrale
aanpak van bondstrainer Breu-
kel. „We doen nu meer als
groep. Krachttrainingen,
schaatstrainingen, de techniek.
Dat deed de vorige bondscoach
Gijs Rijneveld minder goed. Bij
hem was iedereen individueler
bezig en had ook twee verschil
lende wedstrijdschema's, een
voor de club en een voor de
kernploeg. Peter heeft met onze
clubs geregeld dat we overal
hetzelfde schema kunnen rij
den. Onze tijden verbeteren nu
al", aldus Janssen.
Die moeten volgens hem ook
beter wil Nederland weer bij de
beste drie van de wereld ko
men. Hij vindt dat de Neder
landse ploeg makkelijk terug
kan naar het niveau van de gou
den tachtiger jaren toen Charles
Veldhoven, Jeroen Otter (de
huidige bondscoach van de Ver
enigde Staten), Erik Duyvelshof
en Peter van der Velden furore
voor ons land maakten. „Ons
land stond toen in de top drie
van de wereld. We zijn afgezakt
door te weinig trainingsfacilitei-
Janssen hoeft zich hier geen
zorgen meer over te maken. De
Koninklijke Nederlandse
Schaats Bond(KNSB) en Inter
nationale Schaats Unie(ISU)
hebben immers besloten dat 35
procent van de aandacht naar
shorttrack zal gaan. Hier horen
ook de trainingsfaciliteiten bij.
Het lange-baanschaatsen zal
het, ondanks de populariteit en
de traditionele toppers, met
veel minder aandacht moeten
gaan doen.
„En dat wordt tijd," vindt
Janssen. „Ik begrijp niet dat ie
dereen maar zo gek is van dat
lange-baanschaatsen. Bij ons
staan er altijd maar een paar
man te kijken, terwijl het toch
veel spannender is. Bij de all
rounders weet je van te voren
wel wie de kampioen zal wor
den. Wij rijden met vier man te-
Harold Janssen, stagiar bij slagerij Koekebier: „Rijk zal je met shorttrack nooit worden. Daarom moet je op
tijd stoppen." foto loek zuyderrduin
gen elkaar, en niet tegen zo'n China. Ik hoorde van Jan Hoog- net als hier in Thialf. Ik zou dat
suffe klok. Bij ons is het veel eveen dat het daar bij short- toch wel mooi vinden, als wij
meer een loterij. Nee, dan in trackwedstrijden stampvol zit, dat ook zouden hebben."
Mariska de Haas
speelt even niet
voor Rijnsoever.
De Katwijkse tafeltennisster
houdt niet van opzettelijk ver
liezen. Op zich lovenswaardig:
een redenering waar geen speld
tussen valt te krijgen. Je doet
aan sport om te presteren. Op
welk niveau ook. En presteren
betekent zo veel mogelijk win-
Zo gesteld ziet het er allemaal
heel simpel uit. Natuurlijk had
Mariska de Haas gelijk toen ze
een paar weken terug weigerde
op het verzoek van haar coach
in te gaan om haar partijen te
gen Shot 'te laten lopen'. Shot
zou door een dikke winst op de
Katwijksen alsnog in de promo
tiepoule belanden en het min
der sterk geachte Flotak zou
door dat resultaat, als kind van
de rekening, met Rijnsoever in
de degradatiepoule terecht ko
men. Waardoor de Katwijkse
formatie een betere kans zou
hebben om aan degradatie te
ontkomen.
Bij die redenering echter, begint
te schoen te wringen, wordt de
gedachte van De Haas ('Ik speel
om te winnen') minder sterk.
Immers: met welke doelstelling
is De Haas met Rijnsoever de
competitie ingegaan? Ik neem
aan dat dat was om 'zo hoog
mogelijk te eindigen'. En mis
schien dat daar dan wel bij is
gesteld dat 'degradatie moest
worden voorkomen
Als je als ploeg hoger kunt ein
digen door een wedstrijd te ver
liezen, moetje dat dan niet
doen? Je zou toch wel gek zijn
als je het jezelf moeilijker maak
te door twee, of drie partijen ex
tra te winnen?
In strijd met de statuten of het
wedstrijdreglement van de Ne
derlandse Tafeltennis Bond
(waarin ongetwijfeld is opgeno
men dat je als ploeg of speelster
wordt geacht je sportieve belan
gen zo goed mogelijk te verde
digen) kan dat allemaal ook niet
zijn. Want uiteindelijk ben je op
dat moment als team druk
doende om er een zo goed mo
gelijk eindresultaat uit te sle
pen.
De NTTB (in dit geval de com
petitiecommissie van de I laagse
regio) buigt zich inmiddels over
deze zaak. Er zal wel geen sanc
tie uitrollen, omdat alle betrok
kenen, op Mariska de Haas na,
ongetwijfeld zullen doen alsof
hun neus bloedt. Seponeren
wegens gebrek aan bewijs, zo
iets.
Ik vind dat bij voorbaat jammer.
Want nu zullen we nooit weten
of Riinsoever-coach Bonsen het
allemaal fout heeft gezien, of
dat het door de bond gehan
teerde poule-systeem dit soort
kronkels in de hand werkt.
Ik bedoel maar: in een 'gewone'
competitie ligt het allemaal veel
simpeler. Dan moet je in elke
wedstrijd, in elke partij wel ge
woon voor de winst gaan...
Damon Hill zei afge
lopen weekeinde
niet in opzet te ge
loven. De auto van Michael
Schumacher was praktisch on
bestuurbaar geworden, dus de
crash die vervolgens ook Hill de
koers en het wereldkampioen
schap in de Formule 1 kostte,
was een toevallige, zij het verve
lende samenloop van omstan
digheden.
Knap toch, dat je je zo profes
sioneel kunt opstellen als Hill
dat deed. Ie zou hem bijna een
wereldtitel gunnen. Maar die
zat er dus dit jaar niet in door
dat 'ongelukje'.
Nou, ja, ongelukje. Ik heb zel
den iemand zo bewust zijn wa
gen richting een andere auto
zien sturen als Schumacher dat
deed. Zelfs in hel verkeer van
Parijs kom je dat soort acties
maar wéinig tegen. Dat zegt
toch wel wat. En dan dat toneel
stuk direct erna. Schumacher
zou helemaal kapot hebben ge
zeten. Het verdriet van een
sportman, heette het. Natuurlijk
zat Schumacher op dat moment
stuk. Maar de enige reden was
natuurlijk dat hij niet wist of hij
Hill voldoende had geraakt.
Dat bleek dus wel het geval te
zijn. Zodat Schumacher zich als
wereldkampioen mag gaan
voorbereiden op weer een nieu
we cyclus om de wereldtitel.
Op de kermis waarschijnlijk, in
de botsautootjes. Want die on
zekerheid na zo'n botsing zal
hem echt niet lekker zitten. Er
moet worden getraind. De vol
gende keer moet het direct goed
raak zijn.
voor zijn doel?
Een redelijk actuele vraag na
het optreden van de invaller
doelman van FC Utrecht, vriend
René Ponk. Tot tweemaal toe
werd Ponk (door Vurens en
Boerebach) met een verrassen
de lob geklopt, bijna vernederd.
De commentator vond het fou
ten van Ponk, maar dat viel wel
mee. Als doelman moet je je
doel 'verkleinen' op het mo
ment dat de vijand in schietpo-
komt. Ie calculeert
moment het risico van een
boogbal in.
Ponk had zondag echter de
pech dat zowel Vurens als Boe
rebach in staat is tot het verzen
den van zo'n leep balletje. Maar
vooral had Ponk het misfortuin
dat de commentator van Studio
Sport niet begrijpt hoe je je als
doelman moet opstellen. In
combinatie met de eerste regel
rechte blunder (een bal door ar
men èn benen laten gaan is
echt het summum) moet dan
ook gevreesd worden voor de
toekomst van Ponk als topkee-
komen.
Volgend jaar speelt-ie bij zon
daghoofdklasser Holland. Als ze
'm daar tenminste willen heb
ben.
De strijd om de IJssel
Cup ligt weer achter
ons, het schaatssei
zoen is begonnen. Het moge
duidelijk zijn dat de tijd dat ik
me daarop verheugde al weer
een tijdje achter me ligt. Veroni
ca dobberde nog op zee, ik was
jong en wilde ook wat. En coach
Anton Huiskes en schaatsers als
Jan Bols, Ard Schenk, Kees Ver
kerk (hij vooral, door die bont
muts van zijn moeder) en zelfs
Eddie Verheyen, ach ze spraken
me gewoon aan.
De huidige generatie doet dat
niet. Aardige jongens hoor, daar
niet van. Maar ze zijn het niet
helemaal. Te jong, te weinig in
houd, dat soort dingen. De één
is gek van auto's en verbouwt
z'n huis, de ander gaat in de zo
mer surfen. Ik bedoel maar: de
heroïek gaat er toch wel van af.
Daarbij hebben ze natuurlijk de
pech dat ze dit seizoen hele
maal geen serieus internatio
naal weerwerk zullen treffen. De
periode na Koss zal de geschie
denis ingaan als het tijdperk
waarin de Nederlandse sub-top
nog in staat bleek alle interna
tionale 'toppers' weg te schaat
sen. En dat met een twee
derangs-coach als Wopke de
Vegt aan het roer.
Gelukkig is het vrouwen schaat
sen er ook nog. Daar verwacht
ik dit seizoen aanzienlijk meer
van. De vraag of Annamarie
Thomas deze winter al definitief
aansluiting zal vinden met de
top, maakt dit schaatsja^r op
voorhand interessant.
Maar laten we er wel van genie
ten. Want voor we twee seizoe
nen verder zijn is die spanning
ook al weer verdwenen.
Dan heerst Thomas als een
Koss.
Helaas.
