Groot aanbod aan garnalen
Smaak
Automaatje,
wat zullen
we eten?
Fruitige 'zwijnekeutel'
terug van weggeweest
De Beaujolais
Primeur '94
Ham der hammen
Vragen staat vrij
Rome beleeft een ijzig wonder
WOENSDAG 2 NOVEMBER 1994
REDACTIE HENRlETTEV
MENU VAN voorlichtingsbureau
voor de voeding
DE DAG
PINDASOEP
(zie onderstaand recept)
TEMPEHBLOKJES MET SESAMZAAD
SPRUITEN MET BANAAN
RISOTTO
Fruit een stukje zeer fijngesneden ui in 10 g
(dieet)margarine/boter. Roer er 2 eetlepels
pindakaas door. Voeg 3 dl bouillon en een
stukje in zeer fijne ringen gesneden prei
toe. Kook de soep enkele minuten. Maak op
smaak met ketjap. Verdeel 15 g taugé over 2
soepkommem, giet de hete soep er op en
strooi over elke kom 1 /2 eetlepel grof ge
hakte pinda's.
Per persoon: 610 kilojoules, 150 kilocalo
rieën, 5 g eiwit, 13 g vet, 3 g koolhydraten.
KOOLRAAP MET SHOARMAVLEES
(zie onderstaand recept)
AARDAPPELEN
CHOCOLADEVLA MET SCHUIMPJE
Fruit 1 kleingesneden ui in 15 g (dieet)mar
garine/boter in een pan met een anti-aan
bakbodem. Bak 150 g shoarmavlees al om
scheppend mee. Voeg 500 g schoonge
maakte en in reepjes gesneden koolraap, 1
eetlepel tomatenpuree, weinig water en pe
per en zout toe en stoof het geheel met de
deksel op de pan in 30 minuten gaar. Strooi
er voor het serveren wat fijngeknipte peter
selie over.
Per persoon: 750 kilojoules, 180 kilocalo
rieën, 15 g eiwit, 10 g vet, 3 g koolhydra
ten.
SNELLE GROENTE-TOMATENSOEP
(zie onderstaand recept)
RUNDERVINK
BLEEKSELDERU MET CHAMPIGNONSAUS
AARDAPPELEN
Maak 1 zakje groentesoep voor 1 kop vol
gens de gebruiksaanwijzing klaar in een
ldeine pan. Roer 1 blikje witte bonen in to
matensaus door de soep. Warm hem goed
door, verdeel hem over 2 kommen en strooi
er wat geraspte kaas over.
Per persoon: 520 kilojoules, 120 kilocalo
rieën, 9 g eiwit, 4 g vet, 14 g koolhydraten.
Alle recepten zijn bedoeld voor tivee perso-
LIEVELINGSRECEPT
Van de FAMILIE G. BONKE uit HAARLEM
komt een lievelingsrecept met frankfurter
_woistjes.
FRANKFURTER-SALADE
Nodig: 200 gram
venkel; 2 rode; 1
groene en 1 gele
paprika; ongeveer
200 gram jonge kaas;
1 blikfrankfurter-
worstjes.
Maak venkel en
paprika's schoon en
snijd alles in kleine
blokjes, ook de kaas.
Verwarm de oven 15
minuten op stand 5.
Beboter een vuur
vaste schaal en doe
alle ingrediënten in
de schaal, met bo
venop de in de leng-
te doorgesneden
worstjes. Zet dit al
les ongeveer 45 minuten in de oven tot de
kaas is gesmolten.
Geef hierbij warm stokbrood, kruidenboter
en een frisse salade.
Hebt u ook een lievelingsrecept, stuur dit
dan aan DamiateDagbladen, Postbus 507,
2003 PA Haarlem t.a. v. de redactie Smaak.
De inzender van het geplaatste recept krijgt
een VW-cadeaubon van f 25,-.
Wat zullen we vanavond weer eens
eten? Wie zelf geen antwoord weet te
vinden op deze alledaagse vraag kan
voorlopig op vijf plaatsen in Nederland
te rade gaan bij een automaat. In Su
per-winkels in Almere, Amersfoort,
Nieuwe Niedorp, Prinsenbeek en
Roosendaal staat een recept'omaat, een
computer met 15.000 recepten in het
geheugen. Als de consument aangeeft
of het die dag vis, vlees, pasta, chinees
of vegetarisch moet zijn en voor hoe
veel personen, verschijnen op het
beeldscherm suggesties waaruit kan
worden gekozen. Vervolgens wordt het
recept met boodschappenlijstje en be
reidingswijze uitgeprint op een kaartje.
De service is gratis, maar natuurlijk
gaat de zon niet voor niets op. Het ap
paraat (kosten 11.000 gulden) wordt
gesponsord door veertig merkartikelfa
brikanten. In de tijd dat het recept
wordt uitgeprint, zo'n twintig tellen,
worden plaatjes getoond van vier
merkartikelen, die nodig zijn voor de
maaltijd. Op de kaart worden bijvoor
beeld niet 'zomaar' bruine bonen, maar
juist die van Bonduelle aangeprezen.
Prijzen worden er niet bij vermeld.
,,In de computer zitten duizend in
grediënten van de veertig fabrikanten.
Als het recept wordt gesponsord, ver
schijnen de plaatjes met de merkartike
len", aldus de woordvoerder van le
vensmiddelengroothandel Unigro, het
moederbedrijf van Super. „Er zitten dus
ook recepten zonder merkartikelen in".
Super heeft ook aan de koopjesjager
gedacht. Elke week heeft de computer
zes maaltijd-suggesties met produkten
die in de aanbieding zijn. De klant die
op de kleintjes let, moet dan de knop
'Recept-Topper-van-de-Week' indruk
ken.
Drukke tijden voor de ongeveer tweehonderd vissers in Nederland
Het garnalenseizoen is dit jaar heel succesrijk. De goede
aanvoer die in september is begonnen, houdt nog steeds
aan. Op de visafslagen van Harlingen, Lauwersoog, Den
Oever en Goedereede, de belangrijkste aanvoerhavens
voor de Hollandse garnaal, worden dagelijks duizenden
kilo's garnalen verhandeld.
DEN HAAG GPD
Op het Wad en voor de Zeeuw
se kust zijn de garnalenkotters,
herkenbaar aan de kookpotten
op het dek, heel zichtbaar aan
wezig. Voor de tweehonderd
gamalenvissers in Nederland is
de herfst veruit het belangrijkste
seizoen. In deze periode wordt
het grootste gedeelte van de on
geveer zevenduizend ton ge
vangen.
Voor schipper Koos de Visser
en zijn twee bemanningsleden
van de Goedereede 58 zijn het
drukke tijden. Dag en nacht
wordt voor de Zeeuwse kust op
garnalen gevist. Elke twee uur
worden de netten ingehaald.
Aan boord worden de garnalen
machinaal gesorteerd en wor
den ze vervolgens door de be
manning in een paar minuten
gaar gekookt. Daama worden ze
uit de pan gevist en op een me
talen sorteertafel ontdaan van
de laatste ongerechtigheden
zoals kleine krabbetjes, schelp
jes of andere diertjes.
De garnalen worden vervol
gens in de gekoelde ruimen op
geslagen. Kortom, het is hard
werken. Weer of geen weer, de
GO 58 vaart vrijwel altijd uit.
„Alleen bij windkracht 8-9 is
voor ons de visserij echt onmo
gelijk, dan blijven we inderdaad
aan de kade liggen", aldus De
Visser.
Pel-ateliers
Niet alleen de visserij op garna
len is intensief, ook het pelpro-
ces is bewerkelijk. De Hollandse
garnaal is klein en daardoor
heel moeilijk machinaal te pel
len. Het handmatig pellen is
daarentegen in ons land, van
wege de hoge loonkosten, veel
te kostbaar.
Slechts op bescheiden schaal
worden hier in pel-ateliers gar
nalen handmatig gepeld. De
Nederlandse gamalensector
heeft daarom in lage-lonen-lan-
den, zoals Polen en Marokko,
pel-ateliers opgezet. Hier wor
den de garnalen volgens de
strenge Nederlandse normen
gepeld.
juist in de herfstmaanden be
zorgt de grote aanvoer de pel-
ateliers overuren, vandaar dat
er op dit moment een redelijk
groot aanbod ongepelde garna
len op de markt is. Het zelf pel
len van garnalen is niet alleen
een gezellig tijdverdrijf, het
scheelt ook aanzienlijk in de
prijs veel goedkoper dus. De
prijs van 100 gram gepelde Hol
landse garnalen ligt rond de zes
gulden. Ongepelde garnalen
kosten daarentegen slechts zo'n
tien gulden per kilo. Een aardig
verschil, maar je moet er wel
even voor gaan zitten.
Zelf pellen
De grootte van de garnaal is op
dit moment zodanig, dat het
handmatig pellen niet te moei
lijk is. Uiteraard vraagt het wel
enige handigheid. Voor de lief
hebbers volgt hier de werkwijze.
1. Leg de garnalen op een
gladde schone ondergrond.
Schaaltje erbij zetten.
2. Met de rechterhand garna
len met hun rug naar u toe aan
de staart vastpakken.
3. Nagel van linkerduim in
middelste rugschubben druk
ken en de rug doorbuigen tot
lichte knak.
4. Staartgedeelte eraf trekken.
5. Met rechterhand de garna
len in het midden vastpakken
en met linkerhand kopgedeelte
eraf trekken.
Gepelde garnalen in het
schaaltje doen.
De garnaal is een kwetsbaar
produkt. Bij het zelf pellen is het
belangrijk te werken op een
vlakke, schone ondergrond; was
i de handen en houd
de lege doppen gescheiden van
de gepelde garnalen. Indien
met deze zaken rekening wordt
gehouden, dan hoeft niet ge
vreesd te worden voor bacterie
als ze tijdens het pellen nog niet
direct opgegeten zijn, in de koe
ling bewaard te worden. Meer
dan twee dagen kunnen de gar
nalen niet bewaard worden. Het
is niet aan te raden de garnalen
zelf in te vriezen. Het invries-
proces bij huishoudelijke diep
vriezers verloopt te langzaam.
Het is daarom beter direct inge
vroren garnalen bij de vishandel
te kopen. Deze garnalen zijn in
ieder geval op een juiste wijze
ingevroren.
UIT VERRE KEUKENS
Uniek peertje op landgoed herontdekt
DRIEBERGEN GPD
Het is een onooglijk peertje met een onaangename
naam, maar toch is fruitspecialist D. Perdijk maar wat
blij met zijn vondst op landgoed Sterkenburg in Drie
bergen: de zwijnekeutelpereboom is terug van wegge
weest.
Het fruit, dat grote gelijkenis vertoont met de uit
werpselen van een zwijn, was voor de oorlog een lek
kernij voor, vooral, adellijke families. De rijken lieten
hun personeel het peertje meekoken met aardappelen,
waardoor een aangenaam aroma ontstond.
Aardappelen op deze manier gekookt waren dan ook
een geliefkoosde lekkernij voor deze welgestelden, legt
de Goudse hoogstamfruitspecialist uit. De zwijnekeu
telpereboom is zelfs niet te vinden in het zeer gespecia
liseerde Doetinchemse Fruitmuseum en dat illustreert
volgens Perdijk hoe bijzonder dit boompje wel is. Tij
dens zijn in opdracht uitgevoerde inventarisatietochten
door hoogstamboomgaarden is specialist Perdijk nooit
zo'n zwijnekeutelpereboompje tegengekomen.
Perdijk, die momenteel in opdracht van het Stichts
Landschapsbeheer hoogstamboomgaarden in het
Utrechtse in kaart brengt, wil de zwijnenkeutelpere-
boom bewaren voor het nageslacht. Daartoe wil hij de
zogenaamde entgriffels van de boom op een onder
stam zetten waardoor nieuwe bomen ontstaan, die
zwijnekeutelpeertjes als oogst geven.
Volgens Perdijk is na de oorlog deze toch wel bijzon
dere pereboom uit het landschap verdwenen, omdat er
nauwelijks nog belangstelling was van de fruittelers
voor de bewerkelijke fruitteelt.
Perdijk: „Zo'n zwijnekeutelboom nam onnodig veel
plaats in. Dus werd hij gerooid. Op die plek kon beter
een ander fruitras staan met een grotere opbrengst. Om
diezelfde reden is ook de zogenaamde trosjes- of klaas-
Fruitspecialist Perdijk met het herontdekte zwijnekeutel-
peertje. foto gpd
jespeer verdwenen. Dat peertje, ter grootte van een
aardbei, werd gebruikt bij de produktie van bonbons.
Die peertjes werden gevat in een laag chocolade, waar
door je een zoete en fruitig smakende bonbon kreeg.
Van die peersoort zijn nog wel wat bomen, maar toch
niet zoveel meer."
Alle eer
Perdijk, die een gespecialiseerd bedrijfje heeft in res
tauratie van hoogstambomen en leifruit en als deskun
dige vaak door de provinciale en de rijksoverheid wordt
'ingehuurd', vindt het jammer dat er zoveel appel- en
pererassen zijn verdwenen. Hij zou elk initiatief toejui
chen om bijzondere fruitrassen in ere te herstellen.
Zo'n zwijnekeutelpereboom is voor hem een voor
beeld van zo'n specifiek ras, dat hij straks graag weer in
de boomgaard of anders bij particulieren ziet staan.
Ook de klaasjespeer zag hij graag meer geteeld.
Perdijk: „Ik probeer entstof te krijgen uit de griffels
van zeg maar takjes van die Driebergse boom. Die ent
griffels komen dan op een onderstam waaruit vervol
gens een zwijnekeutelpereboom moet groeien. Ik heb
de vaste overtuiging dat het enten gaat lukken en we
straks weer nieuwe zwijnekeutelperebomen krijgen."
Perdijk: „Maar dan is het zaak om liefhebbers voor
dat specifieke fruitras te vinden. Dat moet volgens mij
wel lukken. Ie zou dan zwijnekeutelpeertjes als delica
tesse kunnen verkopen. En datzelfde geldt eigenlijk ook
voor de trosjes- of klaasjesperen.
de Beaujolais Primeur gaat
elk jaar weer gepaard aan een fikse recla
me- en PR-campagne zo ook weer dit
jaar. De eerste berichten maken melding
van de verschijndatum, te weten donderdag
17 november en van het feit dat, dankzij het
ideale wijnweer, de oogst in de Beaujolais
vroeg begonnen is. Ons wordt het volgende
wijntje in het vooruitzicht gesteld: soepel en
evenwichtig van smaak, met een mooi bou
quet en, wat de kleur betreft, een prachtige
robe...
Hatn heeft altijd een belangrijke rol ge
speeld in onze voeding. In de middeleeu
wen gold de ham zelfs als symbool van
overvloed en in de tijd van de Romeinen
waren hammen niet weg te denken van de
rijkelijke gedekte weldadige keizerlijke ta
fels.
Tegenwoordig wordt in bijna alle Europese
landen ham gemaakt en heeft ieder voor
zich een eigen receptuur ontwikkeld. In
vaktermen wordt ham ook wel aangeduid
als een van de betere delen van het varken
dat zowel aan een stuk als in plakken ver
krijgbaar is.
Helaas is de ham zoals wij die kennen veel
al gekookt en tegelijkertijd een fabrieksma
tig produkt. Er komt praktisch niets am
bachtelijks meer aan te pas, waardoor veel
van de oorspronkelijke smaak verloren gaat.
Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de
beste hammen ter wereld afkomstig zijn uit
landen als Italië en Spanje. Misschien heeft
dat ook alles te maken met het feit dat daar
nog echte varkenshoeders zijn, die ervoor
zorgen dat de dieren in de vrije natuur het
juiste voedsel tot zich nemen.
De beste ham is de uit Spanje afkomstige
Jamön Pata Negra (vrij vertaald: ham van
de zwarte poot). Zij wordt ook wel de 'truf
fel' onder de hammen genoemd die tegen
woordig als kwaliteitsaanduiding de naam
Jamön Serrano Ibérico draagt. Deze ham
onderscheidt zich van alle andere hammen
doordat zij afkomstig is van een scharrel
varken, dat in de vrije natuur tussen de ei
ken struint en zich uitsluitend voedt met ei
kels. Het vlees krijgt hierdoor een zachte en
tegelijk zoete smaak.
Diezelfde sublieme smaak heeft ook alles te
maken met het ambachtelijke en tegelijk
ouderwetse slachtingsproces, waardoor het
vlees mals blijft. Als de varkens geslacht zijn
wordt de ham enige tijd in het zout gelegd,
daama gewassen en vervolgens opgehan
gen om te drogen.
En ook dat gebeurt op natuurlijke wijze. Bij
deze ham neemt het drogingsproces in de
buitenlucht maar liefst twee jaar in beslag.
Alleen door de bijzondere klimatologische
omstandigheden (koud en droog) en de
kwaliteit van het varken kan deze ham ont
staan.
Dat dit tegelijkertijd een kostbaar produkt is
zal niemand ontgaan. Spanjaarden nuttigen
de Jamön Pata Negra het liefst puur natuur,
in combinatie met een goed glas wijn. Meer
heb je er ook niet bij nodig.
Maar gezien de prijs zal deze ham alleen bij
heel speciale feestelijke gebeurte
worden geserveerd.
JOHN BEEREN,
eigenaar van de
Bokkedoorns,
een met twee
Michelin-sterren
gedecoreerd
restaurant in de
duinen van
Bloemendaal.
Hebt u vragen over eten, drinken of zaken
die daar nauw verband mee houden, John
Beeren en de andere medewerkers van de
Smaakpagina, zullen alles in het werk stel
len om een antwoord te vinden.
De vraag kunt u opsturen naar Damiate
Dagbladen, Postbus 507, 2003 AP Haarlem
t.a.v. de redactie SMAAK.
Zalmpasteitjes
Martha de Jager
bracht uit het Ca-
ribisch gebied,
waar zij enkele ja
ren woonde, een
schat aan exotische
recepten mee. Re
cepten van gerech
ten die ze at bij de
buren en kreeg van
vrienden, traditio
nele gerechten die
bij bepaalde gele
genheden worden
klaargemaakt.
Pasteitjes zijn geliefd in Suriname, ze worden met
verschillende vullingen gemaakt. Deze heerlijke
zalmpasteitjes geeft men graag bij een feestelijke
gelegenheid. Door het gebruik van zalm en
groente uit blik kost de bereiding niet al teveel
tijd. Denk niet dat ik een loopje neem met het
traditionele recept. Het gebruik van importblikjes
geldt als een delicatesse.
BENODIGDHEDEN VOOR 6 STUKS: DEEG: 200
gram zelfrijzend bakmeel; halve (0,5) theel. zout;
100 gram koude boter; 0.75 dl koud water; 1 theel.
azijn. VULLING: 1 blik zalm van 400 gram; 40
gram boter, 2 uien; 250gram tomaten (ontveld); 1
theel. zout; zwarte peper; 1 blik gemengde groente
(400 gram); 15 gram fijngehakte peterselie; 2 eetl.
kappertjes; 3 hardgekookte eieren.
BEREIDING DEEG: Het bakmeel mengen met
zout en zeven boven een kom. Stukjes koude bo
ter erdoor mengen en onder toevoeging van
scheutjes water met azijn tot een samenhangen
de massa kneden. Het deeg afdekken en in de
koelkast laten opstijven.
BEREIDING VULLING: De boter smelten in een
pan en de gesnipperde uien hierin fruiten. De
kleingesneden tomaten meebakken en het vocht
laten verdampen. Ondertussen zout en royaal
zwarte peper toevoegen.
De pan van het vuur nemen en de uitgelekte
groente, peterselie, kappertjes en van vocht en
graatjes ontdane stukjes /.alm erdoor mengen.
VORMEN VAN DE PASTEITJES: Het deeg uitrol
len op een met bloem bestoven werkvlak. Onge
veer 6 vuurvaste puddingschaaltjes of pasteivor
mpjes (inhoud 2 dl) invetten, met bloem bestui
ven en tot over de rand met het deeg bekleden.
De vulling erover verdelen, de eieren in plakjes
snijden en erboven op leggen. Zes dekseltjes uit
het deeg snijden met behulp van een omgekeerd
schaaltje en hiermee de vulling bedekken. De
randen samendrukken en omvouwen. De pastei
tjes bestrijken met koffieroom of losgeklopt ei en
iets onder het midden van een op 200 graden
voorverwarmde oven bakken gedurende 30 mi
nuten. Pasteitjes uit de vormpjes halen. Serveren
met witte rijst, zuurgoed en eventueel een salade.
TIP:Eén grote zalmpastei maken in een vuurvaste
schaal die 1,5 liter kan bevatten. Hierbij de bak
tijd verlengen tot 45 minuten. Voor de schaalbe-
kleding tweederde van het deeg gebruiken en van
het resterende deel het deksel v
ROME EELCO V
Italianen houden van eten. Ze
weten er veel van en mogen er
vooral ook graag over praten.
In een land met een keuken
die zonder twijfel tot de beste
van de wereld behoort, hoeft
dit geen verbazing te wekken.
Het werkt bovendien aanste
kelijk. Praten over voedsel is
aangenaam en heeft een ont
spannende werking.
Ik betrap mijzelf er vaak op
dat ik als vanzelfsprekend aan
een vriend vraag wat hij de
avond ervoor gegeten heeft.
Als een geanimeerd gesprek
volgt over de wenselijkheid
van een halfrauwe tomaat in
een Napolitaanse spaghet-
tisaus, realiseer ik me even dat
Nederland erg ver weg is.
Italianen gaan in hun eet
cultuur ver. Er is waarschijnlijk
geen volk dat zo precies de ef
fecten van voedsel op het
menselijk gestel weet te analy
seren. Een voor ons ondefini
eerbaar pijntje in de buik, is
voor een Italiaan de lever die
opspeelt doordat paprika's en
ijs elkaar niet verdragen. Of
het kan ook zijn dat de maag
niet goed was 'geprepareerd'
voor het diner. Hoe vaak hoor
ik niet, als ik vraag naar het
waarom van een ongeruste
blik, dat 'het verteren vandaag
niet zo goed is gelukt'.
De innerlijke mens, in de
ijiimste zijn van het woord,
wordt in Italië gekoesterd.
Voorzichtigheid en een forse
dosis wantrouwen ten aanzien
van voedsel zijn daarom een
Restaurants worden
bij voorkeur pas bezocht als
een vriend er positief over
heeft gesproken of er in ieder
geval niet ziek is geworden. El
ke Italiaan weet je adviezen te
geven over eetgelegenheden
in vrijwel alle Italiaanse ste
den. 'De keuken is er schoon,
ze gebruiken uitsluitend verse
produkten, die alleen met 'ex
tra maagdelijke' olijfolie wor
den bereid', klinkt het dan.
Deze mond-tot-mond-re
clame neemt soms bizarre
vormen aan. Zo heb ik in de
loop van mijn Italiaanse jaren
van zeer veel mensen gehoord
dat de beste ijsmaker van Ita
lië zich in de Middenitaliaanse
havenstad Pescara bevindt en
Berardi heet. Vrienden vertel
den dat de kwaliteit zo goed is
en de ingrediënten zo 'gen-
uino', ofwel puur, zijn, dat ze
het er voor over hadden om
een reis naar Pescara te ma
ken, alleen om een ijsje te
eten. Dezelfde personen hiel
den bij hoog en laag vol dat er
in heel Rome geen enkele goe
de ijssalon is. „Je weet het,
voor ijs moet je nu eenmaal
niet in Rome zijn", was stee
vast het wijze commentaar.
Sinds kort is er echter in de
hoofdstad een revolutie gaan
de. Ik weet daar alles van,
want ze wordt veroorzaakt
door een ijssalon bij mij op de
hoek. Sint Crispino heet het
kleine zaakje van twee stugge
broers uit Alto Adige, de meest
noordelijke provincie van het
land. Ze maken niet meer dan
vijf of zes smaken ijs, maar het
is wel van een uitzonderlijke
kwaliteit. Fruit is fruit, room is
room alles 'genuino'
kortom. Sint Crispino is sinds
enkele maanden niet meer
een eenvoudige 'buurt-salon'.
Een artikel in de krant Corrie-
re della Sera, door beide
broers wijselijk uitvergroot en
in de zaak opgehangen, be
stempelde Sint Crispino als de
plaats waar het lekkerste ijs
van Rome te eten valt. Andere
kranten volgden, en zelfs de
vooraanstaande restaurant
gids 'Gambero Rosso' had lo
vende woorden voor de Noor-
ditaliaanse ijsmakers. Het hek
is sindsdien van de dam. De
zaak, waar net aan vijf mensen
kunnen staan, wordt over
stroomd door horden hongeri
ge Romeinen. Een nummer
systeem is ingevoerd om orde
te scheppen in de chaos.
Aan de wanden hangen nu
niet alleen kranteknipsels.
Zoals een heiligdom betaamt,
beheersen dankbetuigingen
en lyrische gedichten van in
extase geraakte klanten de
zaak. Kennissen die ik tegen
kom uit andere delen van de
stad hoor ik praten over het
wonder van Sint Crispino. En
ik sluit me bij hen aan.
Eindelijk heb ik ook de kans
de Italianen 'voedsel-advies' te
geven. Tegen iedereen die het
maar horen wil, zeg ik dat het
beste ijs van Italië in Rome
wordt gemaakt. Pescara heeft
afgedaan! Ook tegen eenieder
die dit stukje leest, zeg ik 'kom
naar Rome'. Niet voor het Co
losseum, het Vaticaan of het
Forum, maar voor Sint Crispi
no. Uw maag, lever en darmen
zullen u er eeuwig dankbaar
voor zijn.