'Ik vecht voor de cultuur'
Reeks evenementen ter
herdenking Peter de Grote
Cultuur&Kunst
Regiewisseling bij TGA Kunst en 'Winkeldochters' niet trefzeker
Niets is meer heilig voor het CDA
vliegwerk
in een
gouden lijst
1 |U"ERDAG 29 OKTOBER 1994
19
CHEF ANNtMlfKRU> GSOK. 0^1-356471, PIV CHEF «FAN RIJSOAM.OF1 }W1
Collectie Mauritshuis Van Laer rijker
0n haag Het Mauritshuis in Den Haag heeft deze week een
)af Onlangs ontdekt schilderij van Pieter van Laer ontvangen. 1 Iet
lu,c) gjchilderij, getiteld landschap met jagers, werd kort geleden ont-
dekt in een particuliere Engelse verzameling. Het is een van de
(zeldzame schilderijen van de Hollandse zeventiendf-eeuwse
heester Pieter van Laer. Het werk. 31 bij 43.5 centimeter is een
(geschenk van Procter and Gamble Nederland. Landschap met
artierjja8ers 's een van mooiste panelen van Van Laer (1599-1642).
|Hij schilderde het tussen 1635 en 1640.
Poppen in hal CS Den Haag
den haag Liefhebbers van poppen, poppenhuizen, miniaturen.
quilt kunnen dit weekeinde hun hart ophalen in
het Centraal Station van Den Haag. In zeven zalen van het Za
lencentrum van het CS zijn ruim 1500 bijzondere en vaak zeld
zame poppen te bewonderen.
Masterclass Christina Deutekom
amsterdam De sopraan Cristina Deutekom geeft morgen een
masterclass in Salon Cristofori in Amsterdam. Zij zal met zes
zangers werken aan hun voordracht van het operarepertoire. De
lessen worden 's avonds afgesloten met een concert. Pianist Han
Louis Meijer begeleidt zowel lessen als concert.
Kindermuseum vier maanden dicht
amsterdam Het Kindermuseum (onderdeel van het Tropenmu
seum) in Amsterdam sluit morgen zijn deuren voor vier maan
den. Daarmee komt een eind aan de expositie Onzichtbare Gas-
Ruim 60.000 zichtbare gasten maakten vanaf juni 1992 ken-
net een tempelverjaardag op Bali. De komende tijd wordt
gewerkt aan de opbouw van de tentoonstelling 'Verhalen om
verdwalen'. Deze presentatie gaat over het leven van
Aborigines in Arnhemiand, Australië.
Confrontaties met Strijkkwartet
Het Rotterdamse muziekfestival Confrontaties is dit
jaar gewijd aan het strijkkwartet. Ensembles als het Britten
Quartet, Schönberg Kwartet en Arditti Quartet geven een 'con
fronterend' overzicht van de hedendaagse kwartet-literatuur.
Het festival omvat vier premières en wordt afgesloten met een
Rembrandthuis neemt tijdelijk
extra veiligheidsmaatregel
amsterdam gpd
Pex Langenberg sluit pijnlijke beslissingen niet uit
O
Het Rembrandthuis in Amster
dam heeft tijdelijk 'een extra
veiligheidsmaatregel' getroffen
ieuwe diefstallen te voor
komen. Directeur Ed de Heer
wilde geen mededelingen doen
de aard van deze noodop
lossing. ..Dat zou iemand maar
i een idee brengen. We willen
elk geval voorkomen dat hier
'g een derde keer wordt inge
broken. Ik was na de tweede
'keer al behoorlijk kapot".
De Heer wilde wel kwijt dat
begin oktober, direct na de
tweede diefstal binnen enkele
maanden, meteen een werk
groep met specialisten is inge
steld. ,,Ze zijn nog bezig een
heel nieuw beveiligingsysteem
te ontwerpen. Alle voors en te-
gens worden uitgebreid onder
zocht en intussen blijft de tijde
lijke maatregel van kracht."
'Het museum is nog steeds
met een elektronisch waarschu
wingssysteem beveiligd. Bij de
diefstallen in juli en oktober
sloeg dit systeem meteen alarm
maar toen de politie arriveerde
waren de daders al verdwenen.
In juli werden twee werken van
Rembrandts leermeester Pieter
Lastman ontvreemd, begin ok
tober betrof het een werk van
een navolger. Volgens de politie
ontbreekt nog elk spoor van de
daders en zijn ook na het uitge
loofde tipgeld van "35.000 gul
den nog geen reacties binnen
gekomen.
Onder normale omstandig
heden zou D66-wethouder
Pex Langenberg voor het
verstrijken van zijn wet
houdersperiode de ver
nieuwde Stadsgehoorzaal
of de nieuwe vleugel van
Stedelijk Museum De La
kenhal feestelijk openen.
Maar de omstandigheden
zijn niet normaal. Collega
wethouder Walenkamp (fi
nanciën) kondigde een be
zuinigingsoperatie aan van
18 miljoen gulden. Verzet
de cultuurwethouder zich
tegen de dreigende kortin
gen op zijn cultuurbegro
ting of legt hij het hoofd in
de schoot? Langenberg wil
er eigenlijk niet over pra
ten. ,,Ik kan nog niets zeg
gen. Alles is mogelijk." Pas
na enig aandringen stemt
hij toe in een gesprek. Een
interview tegen heug en
meug. ,,De nieuwe vleugel
Lakenhal? Wie zegt dat dat
niet doorgaat?"
Uiterst behoedzaam begint
Langenberg, net een half jaar
wethouder, aan een uiteenzet
ting: „We hebben afgesproken
in het college van B en W dat
we vooruitlopend op een besluit
over de bezuinigingen niet in
detail treden, nog niet zeggen
waarop nu wel en waarop niet
bezuinigd gaat worden, ook
omdat we het nog niet weten.
Pas begin december hebben we
resultaten en dan moeten we
voor 18 miljoen gulden, tussen
nu en 1998, aan kortingen heb
bengevonden."
Dat de cultuursector niet ge
heel buiten schot kan blijven is
volgens Langenberg onont
koombaar. „Maar in het colle
geprogramma staat ook dat de
k'T
eerste die er uitgaan. Of: dit of
dat moeten jullie doen om de
eigen inkomsten te vergroten. Ik
verwacht dat de instellingen
daar zalf over meedenken, we
hebben De Lakenhal opgedra
gen volgend jaar de eigen in-
komsten met 23.000 gulden te
vergroten. Dat kan bijvoorbeeld
via de entreegelden. Zelf ben ik
daar niet zo'n voorstander van.
Maar, ik wacht de voorstellen
van de directeur af."
„Ik zou het gek vinden als het
college eerst afspreekt twee mil
joen gulden te stoppen in De
Lakenhal, voor de uitbreiding
en dan grootscheeps zou gaan
bezuinigen op het museum.
Daar ben ik dus tegen."
Te grabbel
„Het
allee
'Grote saaiheid'
slaat nooit toe
recensie lidy van der spek
Gottfuu-Concert door Jaco van Leeuwen-
orgel en lourens Kuyper-hobo. met wer
ken van o a Frescobakti, Buxtehude. H.ln-
del en Tclemann Gehoord op 28 oktober
In de Dorpskerk te Sassenheim
In de oude gedeeltelijk Ro
maanse Dorpskerk te Sassen
heim werd onder een zee van
kaarslicht weer een mooi fun
dament gelegd voor de serie
Goltfus/ concerten. Het Golt
fus/-orgel bezit lang niet zo veel
manuaal- en pedaal registers als
het gemiddelde concertorgel.
Nadeel: slechts renaissance
muziek komt volledig
recht. C irote voordeel da
gen: z'n warme timbre, de hel
dere overzichtelijke registratie
en bovenal de directheid waarir
de muziek op je afkomtniei
over 'i hoofd heen, maar recht
streeks naar het hart. De combi
naties met andere instrumenter
in deze serie zijn elke keer wcei
verrassend; de 'grote saaiheid
zijn
Pex Langenberg: „Wie zegt dat de n
cultuur zoveel mogelijk wordt
ontzien. Daar houdt ik mijn col
lega's aan. Daarmee wordt cul
tuur toch op een andere manier
behandeld dan andere terrei
nen, met uitzondering van de
sport. Zoveel mogelijk ontzien
dus, maar niet voor honderd
procent."
„Als we gedwongen zijn de
hoeveelheid geld voor cultuur te
verminderen, dan wil ik dat dat
gebeurt met visie. Dus niet door
de botte bijl te zetten in een cul
turele voorziening omdat er
misschien wat minder bezoe
kers komen dan in een zwem
bad, maar omdat we vinden dat
er op cultuur gewerkt kan wor
den aan vergroting van de eigen
inkomsten, of omdat we zeggen
dat een bepaald onderdeel van
de cultuur geen kerntaak meer
is van de gemeente. In die dis
cussie zitten we nu."
„Alles is mogelijk," zegt Lan
genberg om keuzes nu uit de
weg te gaan. „Gedwongen ont
slagen in de culturele sector of
euwe vleugel v
het sluiten van instellingen sluit
ik niet uit. Ik zeg bijvoorbeeld
niel dat molenmuseum De Valk
altijd in gemeentelijke handen
moet blijven. Maar er moet wel,
een redenering achter zitten'
een visie op grond waarvan we
zenen: dii is niet meer een
kerntaak van de gemeente."
Sluiten
Welke instellingen behoren vol
gens de wethouder absoluut wel
tot de kerntaken van de ge
meente? Langenberg: „Dat zijn
bijvoorbeeld De Lakenhal en di
verse podia, maar ook zaken als
cultuurparticipatie, instellingen
die cultuur onder de Leidse be
volking brengen. Dat een stede
lijk museum en een schouw
burg tot de kerntaken van een
gemeente behoren staat voor
mij buiten kijf."
De vraag of het Centrum
Beeldende Kunst daar ook toe
behoort brengt de wethouder
enigzins in verwarring. „Ik ga in
dit stadium niet concreet over
bepaalde instellingen praten.
Dan ga ik verder dan de bedoe
ling is van dit interview. Ik wil
eigenlijk geen instellingen noe
men... ik trek dat terug... Ik wil
gewoon zeggen; we hebben een
lijstje van instellingen die geza
menlijk zorgen voor het ge
meentelijk cultuurbeleid. Daar
horen bijvoorbeeld ook het
LAKtheatcr, de Waag en de
Stadsgehoorzaal bij. En binnen
dat hele conglomeraat van in
stellingen zijn er die heel veel
bijdragen aan de doelstellingen
van cultuur, cultuurparticipatie,
en anderen die dat minder
doen. Zo wil ik de discussie be
naderen. Dus discussiëren over
de vraag of wat ze doen alle
maal tot de kerntaken van het
gemeentelijk cultuurbeleid be
hoort. En als je nu een volgende
vraag stelt, dan ga ik daar niet
op in..."
Na een korte pauze: „Op dit
moment zeg ik tegen geen van
die instellingen, jullie zijn de
de", wil Langenberg graag kwijt.
„Het project Lakenhal staat op
de rails, bij het GBK wordt orde
op zaken gesteld, in de tweede
helft van '96 gaat de nieuwe
Stadsgehoorzaal open. Daar re
ken ik op."
Aan het slot van het gesprek
zegt Langenberg zich af te vra
gen welke kop er hoven z'n ver
haal /al staan, om vervolgens
op onderwijzerstoon te recapi
tuleren: „De. boodschap is niet
'Langenberg gooit de cultuur te
grabbel', de cultuursector kan
er op rekenen dat ik voor ze
vecht, tegelijkertijd vecht ik
voor de uitvoering van het col
legeprogramma. Die 18 miljoen
is onder meer nodig voor nieuw
beleid. Daaronder vallen ook
nieuwe taken in de cultuursec
tor. Want we bezuinigen ook 18
miljoen om die twee miljoen in
De lakenhal te kunnen investe
ren. Zo is het. Dat is best een in
gewikkelde boodschap. Ik ben
bereid te vechten voor de cul
tuursector. als de cultuursector
ook bereid is een bijdrage tc le
veren aan vernieuwingen. En
voor die vernieuwingen moet
een aantal budgetten worden
herschikt."
Al werden de snelle loopjes
met name in het lage register
niet altijd even mooi gearticu
leerd gespeeld, de eerste vier
variaties van Sweelinck moch
ten er zijn door de frisse aanpak
van Jaco van Leeuwen zonder
<-niK etecdMjag weemgeven,
evenals de 'Gan/.ona prima' van
I rescobaldi met het opvallend
helle/schelle register van de
quintfluit.
De dorpskerk herbergt ook
een piano en dat kwam gister
avond goed uit. De hoboïst l ou
reus Kuyper had zich tijdens de
voorbereiding van dit concert in
de maand augustus goed verke
ken, liever gezegd verhoord op
de lage toonhoogte van dit ha
rok orgeltje (hij had het natuui
lijk kunnen weten).
De piano bood uitkomst en
eigenlijk klonk de Sonate in c
voor hobo en orgel (clavecym
hel?) wél zo leuk. IV klank van
Kuypers' hobo is bijzonder
warm en gedekt, zeer geschikt
voor de barok-muziek. Kuypers
heeft zijn opleiding dan ook
hoofdzakelijk in Duitsland ge
noten, waar deze klank 'bon
Titus Muizelaar en Gijs de Lange hebben de regie overgenomen
van de Ilias, de nieuwe produktie van Toneelgroep Amsterdam. De
voorstelling van regisseur Peter Oosthoek zou op 12 november in
het Transformatorhuis op het Westergasterrein in Amsterdam in
première gaan. Verschil van artistiek inzicht leidde tot de wisseling.
1CHONE
ÏCHIJN
De Leidse schouwburg en con
certzalen zijn nog maar net uit
hun zomerslaap ontwaakt of
CDA-wethouder Walenkamp
kondigde aan het mes te zullen
zetten in dè cultuursector. „Het
wordt steeds moeilijker om te
verdedigen dat je iets moois
volledig in stand moet houden
als het publiek nauwelijks be
langstelling toont," verklaarde
de wethouder. Hij doelt daar
mee ongetwijfeld op de
schouwburg, waar voorstellin
gen niet de kijkdichtheid scoren
van de SoundmLxshow, of op de
belangstelling voor het Centrum
Beeldende Kunst, die zich niet
kan meten met de schare be
wonderaars van Jomanda.
Walenkamp kijkt ook zeker met
een schuin oog naar het Stede
lijk Museum De Lakenhal waar
17de eeuwse meesters, jonge
kunstenaars met een
(inter)nationale reputatie, de
geschiedenis van deze stad en
meer van dat soort oppervlak
kigheden zijn te aanschouwen
die niet thuis vanaf het leren
bankstel te volgen zijn.
I Die Joop... Eerst het evangelie
op z'n buik geschreven, toen de
heilige koe de binnenstad uitge-
I werkt, en nu moeten dus de
kunsten er aan geloven. Niets is
I meer heilig voor het CDA.
Wat moeten we in dit godverge
ten land ook met kunst? Kunst
is nu eenmaal iets waar de
mensen niet van houden, de
kwebbelkonten in de gemeente
raad moeten er ook niet veel
van hebben, dus waar zou je je
als wethouder druk om maken?
Efficiency en de economie van
deze stad. dat is waar het vol
gens Walenkamp om draait.
Waarom denk ik toch dat de
economie-wethouder Walen
kamp op het verkeerde spoor
zit, dat hij bezig is het ezeltje
achter de wagen te spannen?
Wel. laat ik het maar eerlijk be
kennen, soms sta ik gewoon
vierkant achter Elco Brinkman.
Een paar jaar geleden verklaar
de de toenmalige kroonprins
van het CDA in een interview
het volgende: „Een goed kunst-
Joop Walenkamp: „Het wordt
steeds moeilijker iets moois volle
dig in stand te houden." archie
ffoto loek zuydfrduin
Elco Brinkman: „Een goed kunst
beleid is in staat om de economie
te stimuleren." archieffoto p.
beleid is in staat om de econo
mie te stimuleren. Als een stad
een goed cultureel klimaat
heeft, dan trekt het mensen aan
om zaken te doen, te winkelen,
2 leve
Een stad moet een zekere varia
tie bieden in kunstzinnige acti
viteiten: grootschalig toneel
naast kleinschalige produkties.
Theaters en musea naast terras
jes, cafés en restaurants. In een
kunstzinnig actieve stad voelen
mensen zich veilig. Mensen vin
den het niet plezierig om in een
uitgestorven stadscentrum te
komen. Cultuur kan daarin een
motorfunctie vervullen. Een
goed voorbeeld van een buiten
gewoon actieve stad is mijn ei
gen woonplaats Leiden. Na vele
jaren van restauratie en uitste
kend museumbeleid is het er
aangenaam toeven," aldus
Brinkman.
Nu weet ik wel: Elco staat niet
hoog aangeschreven als kunst
paus, en \touw Janneke is nou
ook niet bepaald een 'nieuwe
wilde', maar in het bovenstaan
de heeft Brinkman gelijk. Lei
den is een aantrekkelijke stad.
met prachtige musea, een fraaie
schouwburg eq tal van andere
uitstekende accomodaties.
Maar een sprankelend cultureel
leven komt pas tot stand bij een
allesomvattende visie op het
economisch- en kunstbeleid. En
dat ontbreekt.
Neem nu De Lakenhal, in een
topjaar trekt het museum
50.000 bezoekers, onlangs nog
stond het (inter)nationaal in de
schijnwerpers met de Vivienne
Westwood-expositie, en direc
teur Jetteke Bolten slaagt er in,
in twee jaar, meer dan een mil
joen aan sponsorgelden binnen
te halen. Welke gemeentelijke
dienst doet haar dat na? Trek
ken B en W meer en meer hun
handen van het museum af,
dan kan het niet anders dan
langzaamaan wegzakken in het
moeras van het provincialisme.
Als u het mij vraagt wordt het
tijd voor een nieuwe Aktie To
maat. Voor de nieuwe genera
tie: de Aktie Tomaat was een
iniatiefvan ontevreden theater
makers die eind jaren zestig
ageerden tegen de vastgeroeste
verhoudingen binnen het thea
ter. De gevolgen waren van gro
te betekenis voor het toneel na
dien. Het is niet zo moeilijk om
een parallel te trekken tussen de
verstarde situatie in het theater
toen, en de gemeentelijke over
heid nu, die in tijden van bezui
nigingen op net zo verkrampte
wijze het culturele klimaat dic
teert. Niet op grond van artistie
ke motieven, daar moeten ze de
komende maanden nog op stu
deren, maar op basis van ach
terhaalde kosten/baten gedach
ten.
Nu effe concreet: ik stel voor dat
theatermakers, museumdirec
teuren enz. zich opwerpen als
'De NieuweTomatisten'. Het
Nederlands toneel kan mis
schien zonder tomaten, maar
de politiek niet. Dus: op met
een kratje*naar de kwebbeltafel
van de gemeenteraad. Niet met
van die stevige Hollandse vlees
tomaten, maar meer die van het
waterige soort, een tikkeltje
overrijp, liefst. Men gooie ze,
met gestileerde schoonheid,
richting politiek, onder het sla
ken van de kreet 'Leiden, cultu
rele hoofdstad van Europa'.
Zouden Bolten en Wallis de
Vries een beetje goed kunnen
mikken?
Ze wil niet meer, ze heeft zelfs
een ander. Terwijl jij in een Pa-
rijse hotelkamer je wonden zit
te likken en hypnotherapie
overweegt om er overheen te
komen. Liefdesradeloosheid is
zo universeel, dat idereen daar
over wel eens een voorstelling
wil maken. Sommigen laten het.
Robert Lepage niet.
Het programmaboekje maakt
je lekker. Het noemt de Cana
dese regisseur Robert Lepage
'een ster die tovert met ideeën'.
Het vergeet echter te zeggen dat
het wel andermans ideeën zijn
waar dit 'theatrale genie' het
best mee aan de slag kan gaan.
Hij'tovert inderdaad, met licht,
beelden en geluid, maar hij
weet de boel niet aan elkaar te
heksen. Observaties van Coc-
teau brengt hij als het neefje
van inspecteur Clouseau. Aardi
ge citaten, heus, maar door dat
accentje gaan ze wel op je zenu
wen werken. Deze teksten wor
den afgewisseld met stukjes
film, existentialisme in de per
soon van Juliette Gréco en mu
ziek van Miles Davis. Allemaal
trucs van de hoofdpersoon om
Haar te vergeten. Of trucs die de
hotelkamer uithaalt, want Gré
co en Davis (en Sartre trou
wens) hebben ook ooit deze ka
mer bewoond. Maar het blijven
trucs, die niet overtuigend aan
elkaar worden gepraat.
Het is misschien een beetje
flauw om hartverscheurend lief
desverdriet zo te beoordelen,
want Labrèche weet wel duide
lijk te maken dat hij vreselijk op
zijn hart is getrapt. Dat voel je
het duidelijkst hij het hopeloze
telefoongesprek dat hij met zijn
ex probeert te voeren, terwijl in
de kamer naast hem een vrouw
in liefdesextase verkeert. Met
zulke eenvoudige middelen
overtuigt hij wel. Maar de rest
heeft veel van pretentieuze
bombast, hoe kunstig en door
dacht het ook in elkaar zit en
hoe mooi het ook is om naar te
kijken.
Gocteaus opmerking dat het
in New York - en bij uitbreiding
in het hele continent aan de
overkant van de oceaan - altijd
tocht, zodat ideeën geen tijd
krijgen om te rijpen, moet mis
schien wel ernstiger worden ge
nomen dan de makers van deze
voorstelling lief is.
Arsenaal Spel Lisette van Öosterhout,
Mirjam de Bont, Ruud Wessels en Willem
Schouten Regie Jaap MeUlar Gezien
28/10, LAKtheater Leiden Aldaar nog te
Het toneelbeeld is helder en ef
ficiënt. Voor zover er een
raampartij om naar buiten te
kijken nodig is, wordt daar door
een eenvoudig toneelwandje in
voorzien. Verder wordt de ruim-
beheerst door vele, vele
choenendo
Met'
s dui
delijk: dit was ooit een schoe
nenzaak. en wat we zien, zijn de
talloze 'winkeldochters', dat wil
zeggen de moeilijk verkoopbare
schoenen.
De titel van het stuk heeft
echter ook nog een andere be
tekenis. De in deze winkel
woonachtige dochter zit nog al
tijd als een oude vrijster bij haar
ouders. Het zijn drie mensen
die tegenover elkaar om aan
dacht schreeuwen, maar niet bij
machte blijken om dat echt aan
elkaar te geven.
Ma vlucht in al dan niet gefin
geerde kwalen, muisgrijze
dochter lijdt aan anorexia en pa
zoekt zijn heil regelmatig ergens
anders. Hun maatschappelijk
isolement vertaalt zich in voort
woekerend geruzie die groten
deels hun conversatie bepaalt.
Dat zou zo eindeloos kunnen
door gaan, maar het is uiteinde
lijk moeder die meent haar ei
gen radicale weg te moeten kic-
De Leidse theatergroep Het
Arsenaal ziet dit stuk als een
bittere lachspiegel. Ruud Wes
sels, die meestal als regisseur bij
het gezelschap optreedt, is dit
maal als acteur actief en treft
over het algemeen de vereiste
toon het best. Zijn wanhopig
Het Arsenaal staat met 'Winkeldochters' ook vanavond nog In het LAK-
Theater.
gefoeter roept in weerwil van al
le ellende gelach op. Mirjam de
Bont speelt op haar sterkste
momenten een grauwe kleur
loosheid waarachter verdriet,
frustratie en woede schuil gaat.
Maar de moederrol moet hier
de spil van het stuk zijn. Helaas
grijpt Lisette van Oosterhout
hier iets boven haar macht. Er is
gegarandeerd heel veel aan
dacht aan haar tekstregie be-
foto pr/marjol fi
steed. De noten, de akkoorden
en het tellen kloppen om zo te
/.eggen, maar het geheel wil
jammer genoeg geen muziek
worden. De kunstmatige ma
nier waarop zij met toneelmid
delen is dik gemaakt, kieeit ook
aan haar spel. Het leidt ertoe,
dat de produktie als geheel niet
trefzeker is. Er sluipt een be
paalde mate van ongepaste
Koddigheid in.
Met een reeks tentoonstellin
gen, publikaties, films, weten
schappelijke congressen en an
dere activiteiten herdenken Ne
derland en Rusland in 1995,
1996 en 1997 het feit dat Peter
de Grote driehonderd jaar gele
den naar Nederland kwam.
De Russische tsaar verliet St.
Petersburg in augustus 1696
voor een verblijf van een half
jaar als scheepsbouwer op de
werven van de Verenigde Oost-
indische Compagnie in Amster
dam. Het zwaartepunt van de
herdenking ligt dan ook in
1996 1997, maar een aantal ac
tiviteiten begint volgend jaar al.
Tevens is in 1996 de herdenking
van het 300-jarig bestaan van
de Russische vloot.
Tentoonstellingen zijn onder
meer Oranje en de Romanovs
(in Nederland in Het Haags His
torisch Museum, winter 1996-
97), De Schatten van het Krem
lin (Bovmans-van Beuningen.
winter 1995-96), Schatten uit de
kunstkamer van Peter De (irote
(Amsterdams llistorisih Muse
um, i996-'»7(, Peter de irote in
Nederland: feit en fictie (Neder
lands Scheepvaartmuseum Am
sterdam, 1996-97), en De
Kunstschatten van de Yous-
sopovs (1996) en Het Kabinet
van de Tsaar (1995-96), beide in
het Noordbrabants Museum in
i )en Bom h.
In 1996 zijn in St. Petersburg
Nederlandse en in Zaandam
Russische cultuurdagcn en is er
in St. Petersburg en in Moskou
een Nederlandse filmweek
plaats. De bedoeling is dat bei
de landen de herdenking ook
aangrijpen om de handeiscon
tacten te intensiveren.
