Rookworst: soms ambachtelijk
en Gelders - en nu ook mager
Smaak
Midas Dekkers over lijnen
Te veel vitamine A en D
is schadelijk
Schapekop, een traditioneel Zuidafrikaans gerecht
De familie forel
OENSDAG 19 OKTOBER 1994
redactie henriëtte van der hoeven
1ENU VAN
iE DAG
voorlichtingsbureau
voor de voeding
HELDERE PAPRIKASOEP
LINZENCURRY
(zie onderstaand recept)
KOOLSALADE
Dok 200 gram gewassen linzen in ruim
ater in 45 minuten gaar. Fruit 1 kleinge-
jeden ui meteetlepel kerrie en 1 uitge-
erst teentje knoflook in 1 eetlepel olie. Bak
50 gram mager rundergehakt al ontschep
end mee. Voeg 200 gram Poesta groente-
fix en weinig water toe en stoof de groente
in[el de deksel op de pan 10 minuten. Roer
gare> uitgelekte linzen en 2 dl magere yo-
dipurt door de groente, warm het geheel
bed door en maak op smaak met chilipoe-
srattfr- peper en zout. Strooi er 1 eetlepel ge-
n wa> roosterde geschaafde amandelen over.
der ter persoon: 2400 kilojoules, 570 kilocalo-
'én, 45 g eiwit, 16 g vet, 61 g koolhydra-
RIBKARBONADE MET MOSTERDSAUS
RODE KOOL
AARDAPPELEN
CITROENPUDDING MET DRUIVEN
(zie onderstaand recept)
laak 200 gram druiven schoon, snijd ze
c loor en verwijder de pitjes. Verdeel het fruit
iver 2 coupes. Maak 'h pakje yoghurtbava-
ois met 1 'h dl magere yoghurt volgens de
;ebruiksaanwijzing klaar. Giet de yoghurt-
javarois over het fruit en laat dit op een
d coele plaats opstijven. Garneer met enkele
achtergehouden druiven.
dezPer persoon: 680 kilojoules, 160 kilocalo
rieën, 3 g eiwit, 3 g vet, 30 g koolhydraten.
BROODJE GEVULD MET GROENTERAGOUT
SCHELVIS UIT DE OVEN
(zie onderstaand recept)
PREI
AARDAPPELEN
Fruit 1 kleingesneden ui met eventueel 1
uitgeperst teentje knoflook in 1 eetlepel
olie. Bak 1 kleingesneden paprika mee.
Voeg blikje tomatenblokjes op tomaten
sap, een mespuntje tijm, paprikapoeder,
peper en zout toe en kook de saus in 10 mi
nuten op een zacht vuur. Leg 250 gram
schoongemaakte schelvisfilet in een oven
vaste schaal, schep de saus er op en zet dé
schaal afgedekt 30 minuten in een voorver
warmde matig hete (175 graden C) oven.
Per persoon: 750 kilojoules, 180 kilocalo
rieën, 25 g eiwit, 6 g vet, 6 g koolhydraten.
LIEVELINGSRECEPT
Omdat bloemkool de favoriete groente van
INGRID 't JONG uit HAARLEM is, experi
menteert ze nogals eens. Deze variant vindt
ze het lekkerst:
BLOEMKOOL-KERRIESCHOTEL
Nodig:1 kleine De bloemkool was-
bloemkool; 1 rook- sen en in roosjes
worst; 1 teentje knof- verdelen. Bloem-
look; 1 ui; klein blik koolroosjes en aard-
ananas in blokjes; en- appelblokjes voor-
kele aardappels in koken. De uitgelekte
blokjes; sesamzaad; roosjes; aardappel-
ongeveer 2 eetlepels blokjes en ananas in
bloem; flinke eetlepel beboterde oven-
kerrie. schaal verdelen.
Rookworst in plak
jes snijden en sa
men met een gefruit uitje en de knoflook
toevoegen.
Wat boter smelten en hierin de kerrie frui
ten, vervolgens de bloem toevoegen en
even laten pruttelen. Nu net zo veel water
toevoegen tot een gebonden, wat dunne
saus ontstaat. Deze over de gevulde oven
schotel gieten en het geheel bestrooien met
sesamzaad. Nu nog 30 minuten in de oven
op 180 graden warm laten worden.
Hebt u ook een lievelingsrecept, stuur dit
dan aan Damiate Dagbladen, Postbus 507,
2003 PA Haarlem t.a. v. de redactie Smaak.
De inzender van het geplaatste recept krijgt
een VVV-cadeaubon van f 25,-.
Branson (Virgin) komt
met eigen cola-merk
De Britse zakenman Richard Branson, die
naam heeft gemaakt met zijn luchtvaart
maatschappij Virgin Airlines en zijn platen
maatschappij Virgin Records, brengt nu ook
een Virgin cola-drank op de markt. Hier
mee wil hij de concurrentieslag aan gaan
met Coca- en Pepsi-Cola.
Branson noemt het de grootste uitdaging in
zijn loopbaan. De consument betaalt vol
gens hem te veel voor Pepsi- en Coca-Cola.
Zijn eigen cola wordt zeker 15 procent
goedkoper.
Branson verwacht binnen vijfjaar (wereld
wijd) een omzet te halen van minimaal een
miljard pond sterling (2.75 miljard gulden).
De totale cola-markt van Groot-Brittannië
goed is voor een omzet van omgerekend
1.75 miljard gulden. Coca-Cola neemt daar
van 30 procent voor zijn rekening en Pepsi
18 procent. Bransons cola komt op de
markt in rood-witte blikjes en zal ook te
koop zijn in een dieet-versie.
Willem Weidenaar staat in Niawier in het uiterste noor
den van Friesland bijna met beide benen in de Wadden
zee, maar dat hindert hem niet bij het roken van zijn
overheerlijke rookworst. Die is perfect van smaak. Even
als de rookworsten van René Wijnands in het diepe zui
den, Eric Duijn in het Noordhollandse Santpoort en Evert
van den Bovenkamp in het Gelderse Renkum. Een rondje
rookworst door Nederland is verrassend en o zo lekker.
alexander haje gpd
Wie denkt dat de 'Gelderse'
rookworst overal in ons land
hetzelfde smaakt, die moet
maar eens naar Niawier bij
Dokkum en Maasbree bij Venlo
gaan. Willem Weidenaar rookt
aan de Waddenkust zijn worst
nog naar traditioneel Fries re
cept: op beuke-, eikehout en
turf. Werd er vroeger nog jene
verbes aan de houtkrullen en
het zaagsel toegevoegd, nu vol
staat de worst zonder extra toe
voegingen van aromatische
kruiden.
„De worst heeft van zichzelf
al smaak genoeg", zegt hij. En
gelijk heeft-ie. Willems rook
worst is niet echt fijn en niet
echt grof van structuur („Ik
draai hem door de 3 millimeter-
oplaat") en is goed voor goud
met een randje.
In het Limburgse Maasbree,
waar René Wijnands zijn am
bachtelijke slagerij heeft, gaat
het roken en bereiden van rook
worst weer iets anders in zijn
werk. „De Limburgse rookworst
is zeer fijn van structuur", ver
telt Wijnands. „Anders dan de
originele Gelderse rookworst,
die van origine grof van samen
stelling is. De worsten hier lij
ken meer op die in Duitsland,
zoals de Bockwurst. Ik rook ze
op traditionele wijze boven
beukehoutkrullen en -zaagsel
en voeg daar geurige jenever
bessen aan toe. Het roken ge
beurt 's nachts. Bij het krieken
van de dag zijn ze klaar. Dan
worden ze geweld en gaan ze de
winkel in".
Weersinvloeden
Slager Eric Duijn in het Noord
hollandse Santpoort vertelt dat
het weer van invloed kan zijn
op het rookproces. „Bij nat re
genachtig weer slaat het vocht
neer op de worsten. Daardoor
kunnen ze lichter van kleur zijn
dan bij droog weer. Het is heel
belangrijk dat je vóór het roken
zorgt dat al het vocht is ver
dampt. Anders neemt de worst
te veel vocht op en dat is niet
goed".
Duijn rookt zijn rookworst
nog naar Gelders recept: op
beukemot (krullen) en -zaagsel.
„De krullen gaan boven op het
zaagsel om het af te laten koe
len. Dat is heel belangrijk, want
het roken gebeurt alleen bij
koude rook van zo'n 22 tot 23
Celsius. Zou de rook te heet
zijn, dan barst de worst letterlijk
uit zijn vel. Voor de smaak gooi
ik er wat jeneverbessen op. Zo
krijg je een prima en smaakvolle
worst".
Bij worstmaker Stegeman in
Deventer wordt maandelijks ge
middeld maar liefst drie ton
worst op fabrieksmatige wijze
geproduceerd. Het roken ge
beurt volgens een hypermodern
procédé in enorme rookkasten
met beukespaanders. Binnen
een half uur is de worst klaar
om afgekookt, nagepasteuri-
seerd en vacuüm verpakt te
worden. Thuis hoeft ze alleen
nog maar in heet water te wor
den geweld.
Echt Gelders
Terwijl de een houdt van de
voorverpakte fabrieksrookworst,
zweert de ander bij een am
bachtelijk bereide worst. Voor
die laatste is Evert van den Bo
venkamp in het Gelderse Ren
kum een uitstekend adres om
eens langs te gaan. Zijn Gelder
se rookworst wordt gerookt op
beukehout en eike- en populie
rehout.
Naast fijne rookworst bereidt
hij ook de echte grove Gelderse.
„Die draai ik door de 8-millime-
terplaat", vertelt hij bevlogen.
Want bevlogen is hij. „Terwijl
anderen graag naar een mooie
auto kijken, ligt mijn liefde bij
de rookworst en het slagersam
bacht", zegt hij lachend. „Zou
ik ooit reïncarneren, dan wil ik
alleen als slager door het leven
gaan. Met minder neem ik geen
genoegen". En gelijk heeft
Evert, want zijn rookworst is om
te zoenen.
Mager
En waar de ambachtelijke sla
gers hun gloeiende best doen
ons een smakelijk produkt vol
gens beproefde methoden voor
te schotelen, slaat een fabrikant
als Unox de weg van de ver
nieuwing in. Dit bedrijf introdu
ceert deze maand een rook
worstvariant en wel de magere
rookworst, met een vetgehalte
dat 35 procent lager ligt dan ge
middeld.
Deze worst, in een blauwe
verpakking van 250 gram, moet
dezer dagen in de winkels ver
krijgbaar zijn en zal ongeveer
3,95 gulden gaan kosten.
Gelukkig dat een mens van le
zen niet aankomt. Gelukkig
vooral voor de dikkerds die ho
pen op slankere tijden. Want
het boekje Over de lijn, waarin
Midas Dekkers zin en onzin van
diëten behandelt, is om van te
smullen. Het smakelijke taalge
bruik van de schrijver/bioloog
en zijn speelse populaire pre
sentatie van de toch niet gerin
ge hoeveelheid informatie heb
ben een hapklare brok leesvoer
opgeleverd.
Daaruit valt te leren dat een
mens er niet op is gebouwd om
dik te zijn. Daarom willen ook
zoveel dikkerds graag dun zijn.
De moderne mens gaat dan lij
nen. Vaak helpt dat niet echt, of
slechts tijdelijk. Dekkers legt uit
waarom.
Een dikkerd die echt wil,
schrijft hij, „moet zich gedragen
als een dunne: nerveus ijsberen,
altijd haast hebben, je de tijd
niet gunnen om te eten." Een
voudig is dat niet, want wie dik
is beweegt en handelt daar
naar, is derhalve traag en heeft
een afkeer van bewegen.
Lichaamsbeweging helpt vol
gens Dekkers toch weinig. Al
helemaal niet als na een in
spanning wordt toegegeven aan
de ontstane trek en dorst. Zon
der dat hij dat de lezers bele
rend voorhoudt, doemt tussen
de regels door voortdurend het
enige recept op dat echt helpt:
verstandig, matig en op basis
van enige kennis en inzicht
eten.
MIDAS DEKKERS
Daar helpt Over de lijn ook Over de lijn van Midas Dek-
nog een handje bij met recep- kers is een uitgave van Het Ne
ten voor salades, hoofdschotels, derlands Zuivelbureau en kost
toeties, sauzen en drankjes die ƒ8,95.
het lichaam niet overvoeren. reinier hopmans
ineke volkers diëtiste
Vroeger kwamen schemerblindheid
en Engelse ziekte geregeld voor. De
oorzaak was een tekort aan vitamine
A en D. Sinds deze vitaminen aan
margarine, halvarine en bak- en
braadvet worden toegevoegd, komen
genoemde ziekten nauwelijks meer
voor. Hoewel de reclame ons vaak an
ders wil doen geloven, is het gebruik
van een vitaminepreparaat dan ook
meestal niet nodig.
Vitamine A bevordert de groei van
kinderen, beïnvloedt het vermogen
om te zien in het donker, houdt de
huid in conditie en vergroot de weer
stand tegen bacteriën. Vitamine D is
nodig voor de opname van calcium in
de darmen en voor het vastleggen van
kalk in de botten en het gebit.
Beide vitaminen zijn in vet oplos
baar en komen behalve in boter en
braadprodukten ook voor in volle
melk en melkprodukten en kaas.
Vlees levert vitamine D en groente be
vat onder meer caroteen (een gele
kleurstof) waaruit het lichaam vitami
ne A maakt. Vitamine D doen we
vooral op doordat die in de huid
wordt gemaakt onder invloed van
zonlicht.
In het algemeen hebben volwasse
nen geen tekort aan vitamine D,
doordat ze voldoende in de huid vor
men. Kinderen hebben meer vitami
ne D nodig. Ter voorkoming van En
gelse ziekte wordt aanbevolen om
kinderen, afhankelijk van de leeftijd,
extra vitamine D te geven in de vorm
van druppels of tabletten:
1 tot 4 jaar: dagelijks, het hele jaar
door;
4 tot 7 jaar: dagelijks, maar alleen in
de maanden met een 'R';
7 tot 19 jaar: alleen kinderen met
een donkere huidskleur, dagelijks in
de wintermaanden, tot de groei vol
tooid is (in een donkere huid wordt
namelijk minder vitamine D ge
maakt).
Soms bevatten vitaminepreparaten
voor kinderen ook vitamine A. Deze
extra vitamine A is niet nodig omdat
de voeding al voldoende levert. Er is
evenwel geen risico voor de gezond
heid, zolang de aanbevolen dosering
op de verpakking niet wordt over
schreden.
Ook hebben aanstaande moeders
en vrouwen die borstvoeding geven
extra vitamine D nodig. Zij kunnen
het best vanaf de vierde maand van
de zwangerschap en gedurende de
periode van borstvoeding een vitami-
ne-D-preparaat gebruiken. Ouderen
die nooit buiten komen, kunnen ook
best wat extra vitamine Igebruiken.
Schadelijk
Het is bekend dal het gebruik van te
veel vitamine A en vitamine D scha
delijk is. Dat kan het gevolg zijn van
een verkeerd (overmatig) gebruik van
vitaminepreparaten. Maar ook lever
bevat extreem veel vitamine A. Van
daar het advies niet vaker dan één
keer per veertien dagen lever te eten.
Overmaat aan vitamine D kan een
verhoogd calciumgehalte van het
bloed tot gevolg hebben. Daardoor
kan kalk neerslaan in zachte weefsels
en bloedvaten, met als gevolg bescha
digingen aan nieren, hart en bloedva
ten. Het gebruik van extra vitamine-
D-preparaten kan het best in overleg
met de huisarts gebeuren.
Ook tijdens de zwangerschap is vi
tamine A nodig, maar een te hoge in
name kan schadelijk zijn voor de ont
wikkeling van het ongeboren kind.
Zwangeren wordt daarom afgeraden
lever te eten. Voor leverprodukten (le
verworst, leverpastei, paté, berliner,
hausmacher) is een veiligheidsgrens
gesteld van vijftien tot twintig gram
per dag.
johannesburg •john carlin
the independent
,Als je een schapekop bereidt, vertrouw
dan niet op de garanties van de slager. Ge
woonlijk wordt een schapekop in het abat
toir van wol ontdaan en met hete stoom
schoongeschroeid, maar toch moet je de
kop zelf nog goed wassen en scheren". Dit
is het advies van Dine van Zijl, schrijfster
van een aantal boeken over de traditionele
Zuidafrikaanse keuken.
Van Zijl benadrukt dat deze culinaire spe
cialiteit de diepe kloof van de apartheid
overbrugt. Het smakelijk bereiden van pens
en ander slachtafval is een van de weinige
gewoonten die blanke Afrikaners en zwarte
Zuidafrikanen gemeen hebben. Een gebra
den schapekop zou volgens van Zijl dan
ook een perfect symbool zijn van de natio
nale verzoening: een nationaal gerecht voor
het nieuwe Zuid-Afrika.
„Een snufje zout op de kop en in de bek
en wat water in de bakschaal is alles wat je
nodig hebt. Om het gerecht nog wat extra's
te geven, voeg ik zelf nog een scheutje witte
wijn aan het water toe en sprenkel ik wat
tijmblaadjes over de kop."
„Sommige mensen dekken de kop met
een papieren zak af, waardoor de huidkorst
knapperiger wordt. Anderen gebruiken alu-
folie om het vocht vast te houden, maar ik
laat de kop liever onbedekt. Alleen over de
oren schuif ik kleine hoorntjes van alufolie
als een viking anders drogen ze uit en
worden ze te taai om te eten."
„Dan gaat de kop ongeveer drie uur lang
in de oven op 100 graden Celsius. Als je tij
dens het braden in de oven kijkt, zie je de
kop steeds angstaanjagender worden. Het
vlees krimpt en de lippen wijken terug in
een gruwelijke grijns. Net iets uit Hamlet!"
Vandaar de naam van de gaargekookte
schapekoppen die in de zwarte woonoor
den van Zuid-Afrika kant en klaar worden
verkocht: smileys, oftewel lachebekjes.
Hoe moet je een schapekop eten? Van Zijl
stelt voor tijdens een intiem, romantisch di
ner voor twee. „Je zit samen aan tafel, met
een fles wijn en natuurlijk de schapekop.
Met een scherp mes snijd je voor elk een
oor af. Knapperig van buiten en stroperig
zacht van binnen: Erg lekker! Dan kun je de
ogen eruit wippen. Ze zijn niet drillerig, wat
je misschien zou verwachten, maar stevig
en kauwbaar. Hoewel ze bijzonder smake
lijk zijn, ben ik er niet gek op. Ze staren je
zo aan. De tong en de wangen zijn ook een
delicatesse."
„Tenslotte neem je de schapekop in één
hand en met de andere steek je het mes, of
een schroevedraaier als het moeilijk gaat, in
een klein gaatje in de achterkant van de kop
en wip je het schedeldak er af. En dan ligt
daar de verrukkelijke grijze massa!"
Voor wie het grootser wil aanpakken, ad
viseert van Zijl een 'overheerlijk' alternatief:
ossekop. Maar aangezien zij die nooit zelf
heeft klaargemaakt, verwijst ze naar een re
cept dat de Afrikaner dichter en Fijnproever
Louis Leipoldt in de jaren dertig neerpende.
Net als van Zijl hamert Leipoldt op het
belang van een grondige schoonmaak.
Daarna moet de ossekop met hoorns en al
een dag en een nacht in een grote
broodoven worden gegaard. Leipoldt erkent
dat de aanblik van de immense, weerzin
wekkende geroosterde kop op de eettafel
schokkend kan zijn. „De gezichtsuitdruk
king is potsierlijk en onheilspellend tegelijk.
De tanden zijn ontbloot in een snier die je
bij een levende os nooit ziet."
Maar de smaak van het gerecht maakt de
onaangename aanblik meer dan goed. „Het
kopvlees is zo mals als een jonge patrijs en
overtreft elk ander rundvlees in smaak. De
herinnering aan de goddelijke sappigheid
blijft je door de jaren bij en voedt het ver
langen naar een herhaald bezoek aan deze
culinaire hemel."
vertaung: margreet hesunga
Kan een vis romantisch zijn? Welzeker, de
forel bijvoorbeeld, het zilver-glanzende vrij-
buitertje dat in een kabbelend kristalhelder
beekje pijlsnel wegschiet tussen waterplan
ten en op warme zomeravonden zo sierlijk
boven het water uit springt, op jacht naar
mugjes.
Welke vis kan zich beroemen op onsterfelij
ke muziek, zoals het lied dat Franz Schubert
heeft geschreven voor de 'launische', de
grillige forel, met een verrukkelijk speelse
melodie en dansende, dartele begeleiding,
waarin het visje in al zijn dartele beweeg
lijkheid zo volmaakt is weergegeven. Schu
bert koos daarin partij voor de forel tegen
de arglistige hengelaar die dank zij een ver
troebeling in de beek het visje wist te ver
schalken. Melodie en begeleiding heeft hij
ook gebruikt in het overbekende, maar al
tijd weer boeiende Forellenkwintet.
Blauw
Romantisch? De forel is een felle roofvis,
zoals zijn Latijnse naam tructa, afgeleid van
het Griekse trooktès, de vraatzuchtige, al
aanduidt. Maar die kleine, wilde beekforel,
hoogstens 25 centimeter lang, die op zo'n
sierlijke manier zijn kostje opscharrelt van
allerlei minuscule schepseltjes in en boven
de beek is een van de allerfijnste delicates
sen. Vers, zó uit het koele water, 'blauw' ge
kookt. Waarschijnlijk een oorspronkelijk
Duitse bereidingswijze Duitsland is im
mers rijk aan vrolijke beekjes.
De visjes worden op het laatste moment ge
dood, opgebonden met een touwtje tussen
kop en staart, waarbij ze zo weinig mogelijk
gehanteerd moeten worden om de slijm-
huid intact te laten, even in hete azijn ge
doopt en daarna ongeveer acht minuten
gepocheerd in een geurige 'court-bouillon'
met wortel, ui, peterselie, peperkorrels en
plakjes citroen en een zeer goede azijn. En
geserveerd in pure eenvoud, met gesmolten
boter die als gouden tranen over het blanke
visvlees vloeit, en peterselie-aardappeltjes.
Gezegend de kok die dat nog kan.
Het allerfijnste zijn de gladde bolle wange
tjes, in hoffelijker tijden door de maitre
d'hötel die de vis fileerde op het zilveren fi
leermes aangeboden. Ach, en dan daarbij
zo'n frisse, bloemengeurige Moezelwijn.
Romantiek, of niet soms? Hier en daar vindt
men nog 'wilde' forellen in buitenrestau
rantjes, in de Pyreneeën, in Zwitserland en
Oostenrijk, zelfs in de Vogezen en Arden
nen.
Regenboog
Maar doorgaans zien we toch de gekweekte
regenboogforel, eind vorige eeuw uit Ame
rika geïmporteerd. Het is een stoere, min
der kieskeurige vis dan het beekforelletje,
dat zich zonder problemen laat kweken
waar maar schoon stromend en zuurstofrijk
water voorhanden is. Van Ardennen tot Py
reneeën, van Limburg tot Karpaten. De on
schuldigste bio-industrie.
In drie jaar is een forel volwassen. Als het
tijd wordt voor de voortplanting graaft va
der forel met zijn 'snoetje' een kuiltje, moe
der strijkt daarboven de kuit af, vader voegt
er de hom bij en zo ontstaat het jonge
broed, dat twee weken leven kan op het
voedsel in de kuit (ook een delicatesse: fo-
relle-kaviaar).
Ook die kan men blauw koken, en het is
een redelijke tweede keus na de wilde forel.
Maar hij wordt ook vaak gebakken, vooral
in Frankrijk, met heel veel bruine boter en
gebakken amandelen. Een van de visge
rechten waar een lichte, jonge rode wijn
heerlijk bij smaakt al zijn er nog altijd
obers die bij deze keuze bestraffend hun
wenkbrauwen optrekken. En bakken is voor
deze forel toch wel erg geschikt voor de
beekforel is het zonde om die lichte, delica
te smaak te verstoppen onder al die bruine
boter.
Zee
Er zijn meer familieleden, zoals zeeforel en
zalmforel. Verwarrende namen, die vaak
door elkaar gehaald worden. Zalmforel
hoort thuis in noordelijke zeeën en rivieren
en in heldere meren, zoals in Schotland en
Ierland en hoog in de bergen. Men ziet ze
hier zelden, hoogstens als diepvries.
Wat men hier zalmforel noemt is meestal
zeeforel, die langs de kust en in rivieren
leeft. De wilde is een prachtige vis, vaak ro
zerood, die vroeger op luxueuze koude buf
fetten in volle glorie lag uitgestald op een
broodsokkel. Hij rustte er met kop en staart,
het vel verwijderd, en op het roze vlees een
mozaïek van plakjes ei, olijf, truffel, of wat
de kok maar bedacht, in gelei.
Helaas, dat moois en lekkers ziet men niet
meer wat nu als 'zalmforel' wordt ver
kocht is maar al te vaak een ietwat zielig
kweekprodukt, de aristocratische familie
Forel onwaardig.
WINA BORN,
culinair publiciste
MINDER;
