Euro-portefeuille van
Van den Broek mikpunt
Criminaliteitscijfers onbetrouwbaar
Nationaal
debat over
asielzoekers
Feiten &Meningen
Zwart geld meestal vi
buitenland wit gewasst
WOENSDAG 26 OKTOBER 1994
'Nacht van de lange messenvan Europese Commissie
Hans van den Broek, nu nog Europees commissaris buitenlandse betrekkingen.
Van oudsher heeft de verdeling van de portefeuilles onder de Europese Commissarissen de bij
naam 'de nacht van de lange messen'. Dit keer aanstaande zaterdag zal het er nog feller aan
toe gaan dan Europa al was gewend.
De nieuwe voorzitter van de Europese Commissie,
de Luxemburger Jacques Santer, die in januari de
Fransman Jacques Delors opvolgt, moet niet min
der dan 21 mannen en vrouwen tevreden stellen,
waar dat er tot nu toe zeventien waren. Onzeker is
echter of al die 21 uiteindelijk wel in Brussel zullen
aantreden.
Finland en Oostenrijk zijn geen vraagtekens meer.
Zij worden op 1 januari leden van de Europese
Unie. De Zweden en de Noren kunnen echter als
nog bij hun referenda in november hun kandidaten
voor Brussel terugfluiten. Om hen wat Euro-gezin
der te stellen, kan Santer in de verleiding komen de
Scandinaviërs aantrekkelijke portefeuilles toe te be
delen. Als ze zich daar echter niet door laten over
tuigen, stort het hele kaartenhuis weer ineen.
Floe moeilijk het is om alle EU-landen tevreden te
stellen, bleek twee jaar geleden. Als gevolg van het
Verdrag van Maastricht was het toen nodig om een
portefeuille voor het gemeenschappelijke buiten
land- en veiligheidsbeleid van de EU in het leven te
roepen voor de nieuwe Nederlandse commissaris
Hans yan den Broek. Dat draaide uit op een
schaamteloze competentiestrijd met de Britse com
missaris Sir Leon Brittan voor buitenlandse han
delsbetrekkingen en de Spanjaard Manuel Marin
voor ontwikkelingssamenwerking.
Het ziet er naar uit dat Van den Broeks portefeuille
ook nu op het Luxemburgse kasteeltje Senningen
het mikpunt van vele aanvallen wordt, van zowel
zittende als nieuwe commissarissen. Maar de rege
ring in Den Haag heeft Santer duidelijk gemaakt
dat de portefeuille van Van den Broek niet te veel
mag worden uitgekleed, anders hoeft Nederland
hem niet meer. Het wordt voor de nieuwe voorzit
ter één van de hardste noten om te kraken.
Marin staat nog steeds op zijn strepen. Dat liet hij
vorige week nog eens blijken, toen hij een EU-pro-
gramma voor samenwerking met de Middellandse-
Zeelanden presenteerde. Maar ook de zittende Por
tugese commissaris Joao de Deus Pinheiro wil ho
gerop. Deze voormalige minister van buitenlandse
zaken speelt thans met de portefeuille 'betrekkin
gen met het Europees Parlement' een onderge
schikte rol. Ook hij eist een stuk van de buitenland
se koek.
Brittan op zijn beun zou zijn oog hebben laten val
len op de landen in Midden- en Oost-Europa,
waarvan enkele waarschijnlijk rond de eeuwwisse
ling tot de EU zullen toetreden. Tot nu toe was het
Van den Broek die de uitbreiding (met Finland.
Noorwegen, Oostenrijk en Zweden) bestierde én de
politieke betrekkingen met het Oosten onderhield.
Ten slotte hebben ook enkele commissarissen-in-
spe interesse getoond voor Van den Broeks opera
tiegebied, onder wie de socialistische ex-premier
van Frankrijk Edith Cresson. Bij dit gevecht zal, al-
dus een Euro-veteraan, slechts één motto gelden:
„Macht krijg je niet, die moetje veroveren".
Het is voor Santer een complicerende factor dat de
EU-landen stuk voor stuk ambitieuze mensen af
vaardigen, die zich niet laten afschepen met een
minderwaardige post. Weliswaar moeten de com
missarissen zweren dat zij het algemeen belang van
de Unie dienen en geen instructies van hun eigen
regeringen aanvaarden, maar in de praktijk wil ie
dereen een post waarmee zijn of haar land de
meeste eer kan inleggen.
Zo krijgt Frankrijk het hoe dan ook al moeilijk in de
nieuwe Europese Commissie, nu het na twaalf jaar
het belangrijke voorzitterschap verliest. Santer zal
zowel Mitterrands oogappel Cresson tegemoet
moeten komen als de Franse conservatief Yves-Thi-
bault de Silguy.
Italië heeft de benoeming van zijn kandidaten voor
de commissie deze week tot het laatste moment
uitgesteld om Santer onder zo groot mogelijke druk
te zetten om Rome prestigieuze portefeuilles te ge
ven. En ook de nieuwe lidstaten van de EU rekenen
op eervolle posten als landbouw (wellicht Oosten
rijk) en milieu (mogelijk Zweden).
Behalve met dit soort nationale ambities heeft San
ter ook met politieke wensen rekening te houden.
Zo heeft de Duitse bondskanselier Helmut Kohl sa
men met de christendemocratische fractievoorzit
ter in het Europees Parlement Wilfried Martens vol
gens Finse kranten de regering in Helsinki onder
druk gezet om een conservatief voor Brussel aan te
wijzen.
Kohl en Martens vonden dat de Europese Commis
sie waarvoor al negen socialistische kandidaten
zijn benoemd te rood dreigde te worden. In ruil
voor een benoeming naar zijn wil drong Kohl er bij
zijn politieke vriend Santer op aan Finland een
hoogst welkome nieuwe portefeuille zoals telecom
municatie toe te schuiven.
Op het Senningen-kasteeltje zullen zaterdag hoe
dan ook oude portefeuilles uit elkaar worden gera
feld en nieuwe geschapen. Zo is al sprake van een
commissaris voor een nieuw directoraat justitie- en
politie en van een commissaris '1996', die de voor
bereidingen moet treffen voor de Intergouverne
mentele Conferentie over twee jaar, die de taken en
bevoegdheden binnen de Europese Unie opnieuw
moet verdelen.
Nóg worden overal in Europa de messen geslepen.
Slechts één ding staat vast: de nieuwe Europese
Commissie zal meer vrouwen tellen dan die ene
van nu. Behalve Frankrijk hebben ook Denemar
ken, Zweden en Duitsland vrouwelijke kandidaten
aangewezen.
brussel alyknol
correspondent
DA v
j haag
ti tweedf
:ht kunn
begrotii
.eningsti
De financiële wereld werd het
afgelopen weekeinde opge
schrikt als zouden criminelen
mogelijk zijn geïnfiltreerd op
de Amsterdamse Effecten
beurs. Bron was een hoofdarti
kel in Het Financieele Dagblad
van zaterdag, waarin gewag
werd gemaakt van een geheim
onderzoek naar onder meer
het witwassen van zwart geld
via effecten. In drie gevallen
wordt mogelijk tot vervolging
overgegaan.
Uiteraard is de pers in zo'n ge
val benieuwd wie of welke fi
nanciële instelling wordt ver
volgd en om hoeveel zwart
geld het gaat. Daarnaast vraagt
de financiële wereld zich af of
binnenkort tot arrestatie
wordt overgegaan en hoeveel
mensen verdacht zijn. Alle
maal vragen die de Centrale
Recherche Informatiedienst
doorverwijst naar landelijk of
ficier van justitie mr. H. Smid,
voorzitter van de landelijke
stuurgroep achter het onder
zoek waarin CRI en Fiscale In
lichtingen- en Opsporings
dienst samenwerken. Smid
vindt het 'nog veel te vroeg' om
pasklare antwoorden de we
reld in te sturen. „Dat zou
mensen kunnen beschadigen",
zegt hij ietwat mysterieus.
In algemene termen wil hij
echter wel wat achtergronden
geven. Crimineel geld witten of
legaal maken, zo blijkt uit zijn
relaas, is vooral een kwestie
van een 'heler' vinden. Dat kan
in dit geval een (buitenlands)
bedrijf of bank zijn, die als het
ware de crimineel zijn eigen
geld bijvoorbeeld 'legaal' te
rugleent. De crimineel kan
vervolgens tegenover belasting
en politie in eigen land de ver
moorde onschuld spelen en
dat geld gebruiken voor ogen
schijnlijk legale investeringen.
Er bestaan vele van dergelijke
constructies. In de zakenru-
brieken van de grote landelijke
kranten worden dagelijks bui
tenlandse rechtspersonen te
koop aangeboden. Je kunt zelfs
eigenaar worden van een bank
in Panama of op een eiland in
de Pacific. Althans de rechts
persoon in kwestie mag ter
plekke bank worden genoemd,
zodat je op heus briefpapier
met het woord 'bank' in het
briefhoofd aan jezelf in Neder
land kan schrijven dat de le
ning zal worden verstrekt of
iets dergelijks.
Het is moeilijk vanuit Neder
land goed zicht te krijgen op
de directie van die bedrijfjes.
Het is nogal eens voorgekomen
dat een bedrijf waarmee via
een filiaal in Nederland zaken
werd gedaan allang niet meer
officieel bestond. Dat zal de
crimineel doorgaans een zorg
zijn. Zolang hij in Nederland
maar kan aantonen dat hij zijn
effecten, onroerend goed of
restaurant met 'eerlijk' geld
heeft gekocht. En dan heeft hij
er overigens vaak best een ton
of twee voor over als een tus
senpersoon kan helpen om een
miljoen gulden te 'witten'.
Of geschetst raamwerk ook in
dit geval van toepassing is, wil
Smid niet kwijt. Belangrijk is
in elk geval, zegt hij, dat het
criminele geld op de een of an
dere manier op een giroreke
ning wordt gezet, zodat er mee
kan worden geschoven kris
kras over de wereldbol via al -
lerlei bedrijfjes. „Vanuit h< 1*011 V
buitenland is bijna alles m. yj(
lijk. Vervolgens kim je mef—r n„.
geld hier gaan beleggen." f A Q
Het onderzoek van CRI en
FIOD in samenwerking mey -
het landelijke openbaar m)omcj
terie komt uiteraard niet u"
lucht vallen. Al jaren is her11 L
titie, politie en fiscus een
doorn in het oog dat crimii)()k
len met bijvoorbeeld buitel
landse rechtspersonen in l>idhover
derland zaken doen en verond (AC
gens niet betalen. SchuldeUvet, he
vissen dan vaak achter het am zijn
Reden voor iemand als fratEtlen vi
rechercheur W. Debets vaitn wete
Amsterdamse politie om teen part
pleiten voor maatregelen. leleden
onderzocht vele zaken, wadnn'8 c
hij vooral veel te maken krt
met flessentrekkerij oftewer r
kopen zonder te betalen.
zaam maar zeker probeert jEN HAA<
titie nu greep te krijgen op
dergelijke misstanden. rok var
Het witten van crimineel ge(omm
via beleggingen verloopt waejpCn
licht soortgelijk, al wil Smiaen en
daar weinig over kwijt Het rijn", a
kost echter net zo weinig vej,rjga(j(
beelding om je een crimine^weeci
voor te stellen, die via een 'r
te' BV in Nederland een lenir
krijgt van een Amerikaanse OOCl
Antilliaanse Incorporation
(Ine, een soort BV) of van eepMP-
Limited (Ltd.) in Groot-Brit-P1118, c
tannië of op de Paaseilandeip
Het doel van de stuurgroep,"00
waaraan Smid leiding geeft, pen'l1
van meet af aan het in kaart 8en
brengen van gebruikelijke ei"ieo 1
ongebruikelijke geldstromeiieen e
in het 'effectenwezen'. Dat
laatste in de breedste zin van\q\
het woord. Zoals eerder ge
meld vergeleken de diensten' almef
sinds augustus vorig jaar jaaj volgt
verslagen, prospectussen bijjscho
uitgifte van nieuwe aandelen een
en kranteberichten met eigei tie g<
informatie en die van de regi| een
ters van de Kamers van Kood kind
handel en Fabrieken. Door
lerlei kruisverbindingen kwa
men op het spoor van moge!
verdachte transacties.
Uiteraard is de zaak van het
enkele jaren geleden in op
spraak geraakte effectenhuis
Nusse Brink bestudeerd. Daa
uit is duidelijk geworden hoe
moeilijk het is om vermeend
witwassen van zwart geld via
beleggingen juridisch hard te
maken. De landelijke coördi
nator fraudebestrijding mr. Y
van Kuyck zei gisteren nog in
een ochtendblad: „Wanneer j
maar genoeg tussenfasen ii
last (administratieve handelii
gen via bijvoorbeeld BVs-red.
krijgen transacties uiteindelij
ogenschijnlijk een legaal ka
rakter".
In de publiciteit lijkt het nu
alsof de dossiers rond zijn en
Barbertje overmorgen hangt.
Dat is echter helemaal niet ze
ker, zegt Smid. „We zijn nog
niet verder dan dat we een
aantal zaken ongebruikelijk
vinden tot verdacht", licht hij
toe. „Daaruit concluderen we
voorzichtig dat er aanwijzin
gen lijken te zijn dat ook het
effectenwezen wordt gebruikt
voor het witten van criminele
gelden. Nu nog een sluitende
bewijslast vinden. Over de ter
mijn waarbinnen we de zaken
misschien rond krijgen kan ik
echter nu nog niets zeggen".
haarlem jan peter versteege
en li
P\
Ro
'De gemiddelde burger hoeft zich niet bedreigd te voelen
COLUMN
Mevrouw Schmitz, de oud-burgemeester
van Haarlem, nu staatssecretaris van justitie
met als voornaamste portefeuille het asiel
beleid. doet flink van zich spreken. De
PvdA-bewindsvrouw van D66-huize, het
paarsgevoel in hoogst eigen persoon, wil
een interneringskamp voor uitgeprocedeer
de asielzoekers in het hoge Noorden en
meldt tezelfdertijd dat we het volgend jaar
mogen rekenen op een nog groter aantal
gelukzoekers: namelijk 45.000.
Die laatste mededeling zal ook in het be
narde buitenland worden opgepakt en wer
ken als zichzelf vervullende profetie. Als je
weg wil of weg moet. ga dan naar dat gast
vrije luilekkerland dat Nederland heet. Niet
direct een prettig klimaat, maar je wordt er
niet weggepest en de verhoudingen thuis in
acht genomen, riant opgevangen. Na een
aanlooptijd krijg je een huis met centrale
verwarming en een inkomen om in de kos
ten van je levensonderhoud te voorzien. Za
ken waar menigeen zijn vingers bij aflikt,
zeker als je komt uit een land waar slechts
een kleine bovenlaag in weelde leeft en de
rest van de bevolking maar moet- zien rond
te komen van minder dan niks.
Dat interneringskamp mag van mevrouw
de staatssecretaris overigens weer niet zo
heten. Het zal iets worden in de trant van
opvangmogelijkheid voor uitgeprocedeerde
asielzoekers. Het zal er echter ongeveer zo
uit zien als dat kamp in .Amsterdam Zuid-
Oost. Een hoog hek er omheen en zoals de
oud-minister van justitiè, Korthals Altes,
eens zo prachtig stelde met de deurknop
slechts aan één kant en wel de buitenkant.
Laten we het dus maar gewoon een ge
vangenis noemen met een mild regime
waar je niet uitkunt, totdat de reis naar el
ders moet worden ondernomen. Zo'n kamp
is er natuurlijk slechts voor de dommerdjes
onder de asielzoekers. De iets slimmeren
wachten de opsluiting in zo'n kamp natuur
lijk niet af en duiken bijtijds onder fn de il
legaliteit. Dat is in Nederland niet al te
moeilijk. Als je naar
Amsterdam gaat
loop je zelfs geen
enkel risico, als je
maar zorgt niet in
handen van de poli
tie te vallen doordat
je in ernstige mate
de wet overtreedt.
De politie maakt al
lang van uitzetting
geen halszaak meer.
Indien je je fatsoen
lijk gedraagt, word
je als illegaal geen
strobreed in de weg
gelegd, ook niet als
je de kost verdient
in het grijze en zwarte circuit. Zolang je je
niet met misdaad bezighoudt, laat men je,
met rust.
Hoeveel illegalen er inmiddels in ons land
huizen weet intussen niemand bij benade
ring. Het aantal illegale Ghanezen in Am
sterdam bijvoorbeeld werd door de autori
teiten die daar iets vanaf kunnen weten ge
schat op tienduizend. Zeker weten doen we
niets, maar het moeten er inmiddels toch
gauw een paar honderdduizend zijn. Deze
komen naast de legale instroom en naast al
die gezinnen die zich in de loop der jaren
hebben herenigd, nadat de status van gast
arbeider is ingewisseld voor die van blijver.
Al die mensen vermenigvuldigen zich en
een groot deel van hen voegt zich noodge
dwongen bij het leger van mensen dat niet
in staat is om in de kosten van het eigen le
vensonderhoud te voorzien. De grote con
centraties ontstaan natuurlijk niet op het
platteland, maar in de grote steden waarvan
de grote vier in de Randstad het leeuwen
deel voor hun rekening nemen.
Eenieder kan het zien: steden als Rotter
dam, Amsterdam. Den Haag en Utrecht
kunnen dit nauwelijks meer bolwerken. Of
zoals een hoge politiefunctionaris het uit
drukt: wij zijn hier om de vrede te bewaren.
Vrede bewaren, heel wat, meer ligt niet in
de mogelijkheden. Het is natuurlijk de
vraag of op den duur met deze bescheiden,
maar in zijn uitvoering uiterst ambitieuze
doelstelling, kan worden volstaan.
Sterker nog, is er op den duur wel vrede
mogelijk in een land waar de opvanginstan-
ties mogen dweilen met de kraan open. Is
er vrede mogelijk als er voor al deze men
sen, en hun getal en last nemen nog maan
delijks toe, onvoldoende werk is, als van het
inburgeren niets terecht komt, als de talen
cursussen bij voortduring meer dan overbe
zet zijn, als er zoveel mensen van verschil
lende afkomst in één buurt terecht komen
dat veruit het merendeel vreemdeling is en
dan niet uit één land afkomstig, maar zoals
bijvoorbeeld in de Rotterdamse wijk Feye-
noord wel uit zestig landen?
De staatssecretaris is een schat, maar wel
een naïeve schat die het land opscheept
met een bijna niet meer te hanteren pro
bleem. Het wordt de hoogste tijd dat we ons
geen rad meer voor de ogen draaien c.q. la
ten draaien. Nederland is aan de rand en
wellicht al over de rand van zijn opnameca
paciteit. We kunnen het gewoon niet meer
verwerken: Nederland is vol.
Daarmee is de oplossing overigens nog
niet gegeven. Aan spierballentaal zonder
daarbij behorend beleid hebben we niets.
Dat schept slechts de illusie dat we er iets
aan doen en dat maakt de kater alleen maar
groter. Flet indammen van de stroom
vreemdelingen kan slechts op Westeurope-
se schaal gebeuren en vereist draconische
maatregelen als het daadwerkelijk sluiten
van de grenzen. Misschien is dan het mid
del wel erger dan de kwaal. Maar laten we
in elk geval onze kop uit het zand trekken
en een nationaal debat beginnen over onze
mogelijkheden en onmogelijkheden aan
gaande de verdere opname en toestroóm
van vreemdelingen.
Criminelen zouden infiltreren in het ef
fectwezen en in de aannemerij. De be
zorgdheid over de criminaliteit wordt
steeds groter. Justitie en politie blijven
vragen om meer mogelijkheden, meer
mensen, meer geld. Maar is criminaliteit
wel 'het.grootste probleem aller tijden',
zoals sommigen willen doen geloven?
Ogenschijnlijk spreken de cijfers boekdelen.
Elk jaar wordt meer gestolen, bedreigd en
gemoord. De criminaliteit lijkt de pan uit te
rijzen. Maar zo eenvoudig is hét niet, zegt
de Utrechtse criminologe C. Brants. „Crimi
naliteitscijfers zijn notoir onbetrouwbaar.
Elk onderzoek van de overheid, elke enquê
te onder slachtoffers is voor meerdere uitleg
vatbaar. Het kan een indicatie geven, meer
waarde moet je er niet aan hechten. Statis
tieken zijn te betrekkelijk om een precies
beeld te krijgen van de criminaliteit."
Zo is het aantal aangiften van verkrachtin
gen vergeleken met enkele decennia gele
den fors gestegen. Maar betekent dat ook
dat het vaker voorkomt? „Misschien wel,
misschien niet", meent Brants, in het dage
lijks leven docente aan het Willem Pompe
Instituut, de vakgroep strafrechtweten
schappen van de Rijksuniversiteit Utrecht.
Het instituut vierde vorige week zijn 60-ja-
rig bestaan met een congres.
„Verkrachting werd vroeger in elk geval an
ders ervaren. Vrouwen deden vaak geen
aangifte, in de veronderstelling dat ze aan
leiding hadden gegeven. Dat beeld is veran
derd, met als gevolg dat het aantal aangif
ten toeneemt. Maar of er ook meer wordt
verkracht? Dat is niet duidelijk."
Vergelijkingen met het buitenland hebben
vaak het manco dat appels met peren wor
den vergeleken. Nog niet zo lang geleden
scoorde Nederland heel slecht in een Euro
pees onderzoek naar criminaliteit in de ver
schillende lidstaten. Brants: „Het bleek dat
de onderzoekers de fietsendiefstallen had
den gekwalificeerd als zware vermogensde
licten. Tja, dan zitten we natuurlijk meteen
bovenin. Nergens worden zoveel fietsen ge
stolen als in Nederland. Nergens zijn er na
melijk ook zoveel fietsen".
Daarmee wil Brants niet beweren dat crimi
naliteit een non-probleem is. „Het is een
probleem om de doodeenvoudige reden
dat het als zodanig wordt ervaren. Veel
mensen voelen zich onveilig op straat. Niet
omdat ze zelf slachtoffer zijn geweest. Dat is
de meesten nog nooit overkomen. Nee, ze
hebben gehoord dat je wel eens kan wor
den bedreigd. Diverse onderzoeken hebben
dat aangetoond. Veel angstgevoelens zijn
niet gestoeld op persoonlijke ervaringen."
Dat het onheilspellende gevoel desondanks
wijdverbreid is, schrijft Brants voornamelijk
toe aan de invloed van de media. „Veel
mensen doen hun informatie nu eenmaal
op via televisie en krant. En daar is de aan
dacht voor criminaliteit de laatste jaren
enorm toegenomen. Vooral incidenten krij
gen veel ruimte, waardoor het perspectief
soms wat vertroebeld raakt. Ik bedoel, je
kunt je opwinden over het toenemende
aantal afrekeningen in het criminele milieu.
Maar moet een gemiddelde burger zich
daardoor bedreigd voelen? Ik denk het
niet".
Anderzijds hebben ook overheidsdiensten
zo hun belangen. Niet toevallig signaleerde
de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD)
de opkomst van de georganiseerde misdaad
op het moment dat De Muur viel. Brants:
„Dat was nota bene voorspeld. Zodra de
dreiging van buiten zou wegvallen, kon het
zoeken naar the enemy within beginnen. En
zo geschiedde".
De politiekorpsen zullen de zaken niet erger
voorstellen dan ze zijn. „Maar natuurlijk is
het hun belang dat er aandacht blijft voor
problemen waarin zij de experts zijn. Je ziet
ook dat de politie zich meer als een onaf
hankelijke partij gaat opstellen. Zowel naar
Justitie als naar de criminelen toe. Ze pre
senteert zich als de good guys, gehard in de
dagelijkse strijd, die veel beter dan het
openbaar ministerie weten hoe je de crimi
naliteit moet aanpakken."
De gang van zaken rondom de aanleg van
de nieuwe metrolijn in Amsterdam, is wat
Brants betreft typerend voor de nieuwe ver
houdingen. Hoewel Justitie geen enkele
aanwijzing heeft dat zoiets bestaat als een
bouwmaffia, wil het Amsterdamse korps de
gehele aanbesteding doorlichten op moge
lijke malversaties. Onderzoeken in het bui
tenland zouden uitwijzen dat gemiddeld
tien procent van het bouwbedrag in de zak
ken van de onderwereld verdwijnt. Brants:
„Waar zo'n cijfer vandaan komt, is volstrekt
onduidelijk. Maar voor je er erg in hebt,
leidt het een eigen leven".
Dat euvel hangt voortdurend om het hele
onderwerp 'georganiseerde misdaad' heen,
vindt Brants. Tien jaar geleden had de Cen
trale Recherche Informatiedienst (CRI) er
nog geen gegevens over. Twee jaar later
bleek Nederland thuisbasis van tweehon
derd misdaadondernemingen, een aantal
dat vorig jaar opliep tot bijna zeshonderd.
Wie het zijn en wat ze precies doen blijft
schimmig.
„Je moet maar aannemen dat het om een
groot probleem gaat", zegt Brants. „Zonder
dat er een maatschappelijk debat over is ge
voerd, breidt de overheid haar bevoegdhe
den steeds verder uit. Speciale afluisterap
paratuur, inldjkoperaties en infiltratie
teams; het is al gewoon geworden. Dat vind
ik een verontrustende onwikkeling".
utrecht erik van der struus
PIM FORTUYN
medewerker
