Edwin Schimscheimer: 'Je moet
j ezelf elke keer weer be wij zenI
'Een leven zonder muziek
kan ik me niet voorstellen'
"1 1
Rtv show
Overzicht programma's
Geromantiseerd beeld
van joelende bokkerijders
verleden herleven
Kalende gouwe ouwen laten
VRIJDAG 21 OKTOBER 1994
157
1JDAC
De Gouwe Ouwe Zender introduceerde bij de officiële start een actie, waarbij luiste
raars een roze Cadillac Sedan de Ville uit 1959 en een Wurlitzer jukebox uit 1950
konden winnen. De prijzen gaan er begin volgend jaar uit.
De programmering van de zender is als volgt: werkdagen 7-9 uur Typisch (Peter)
Teekamp; 9-11 uur Meta (de Vries) In de morgen; 11-14 uur Will (Luikinga) Wil wel;
14-16 uur Her dossier (Wim) van Putten en 16-19 uur Jeffrey Willems. De uren op
zaterdag worden gevuld door Jeffrey Willems, Bob van Beeten. Peter Teekamp en
Zeno Groenewegen. Op zondag nèemt Stan Haag met het aloude Jukebox de eerste
drie uur voor zijn rekening. Vervolgens gaan de programma's van Bob van Beeten,
Peter Teekamp en Zeno Groenewegen de lucht in.
Dertiendelige jeugdserie op KRO-TV Componist, arrangeur en pianist paart talent aan werklust DEJ
De Deunen Van Vroeger,
uit de 'Happy Days' toen
we allemaal nog zo fijn
jeugdig knap slank wa
ren, we kunnen er maar
geen genoeg van krijgen.
Er bleek dan ook behoefte
te bestaan aan een radio
station dat zich richt op
muziek uit de 'fifties' en de
'sixties'. En -hiep hiep!- de
tijden van de petticoats en
de vetkuiven herleven,
want zo'n radiostation is er
nu: 'De Gouwe Ouwe Zen
der'. En dat is niet zomaar
een zender, maar -nou
veauté!- de allereerste zen
der mèt toebehoren. De
GOZ beschikt namelijk
over een eigen 'Café Diner'
naar Amerikaans model,
waar bij de 'sound' van
toen gesmuld kan worden
van 'giant burgers' en aan
verwante oergezonde
maagvullers uit de USA. De
stoelen zijn er van nostal
gisch leder, er staat -uiter
aard- een enorme jukebox
en regelmatig zullen be
kende gouwe-ouwe-DJ's
'live'-uitzendingen verzor
gen vanuit deze kersverse
'hot-spot' aan het Amster
damse Max Euweplein.
Dezer dagen had de offi
ciële opening plaats, fees
telijk opgeluisterd door
coryfeeën uit de jaren van
weleer. 'Het Wereldje' -ook
al bijna middelbejaard-
was erbij.
De eerste coryfee die
de Diner komt bin
nenschrijden, is Le
ger des Heils gigante Luitenant
Kolonel Generaal Majoor -excu
ses als ik nog wat rangen verge
ten ben- Bosshardt. Aan haar
rechterarm bungelt een jonge
blonde heilsoldaat, de linker
arm bungelt zelf. In een mitella.
Heeft het een met het ander te
maken? Neen. De Kolonel is
enige weken geleden van een
brug gevallen, waarbij ze haar
pols en onderarm brak. Erg
T<
di
En de nostalgische favorie}aci
van La Valk? „Elvis Presley frgt
tuurlijk! Die heb ik in de jaede
'60 nog eens geïmiteerd. l?^r
een afgeknipte spijkerbroek ^ns
en een cowboyhoed op tus|cr
honderdvijftig jongens. En Cedei
nie Francis. En Pat Boone, d
zwijmelde ik helemaal bij v»mp
Prima dus, deze zender. h|®®
stikketof!" £tp
Met Ria's fonkelnieuwe cajeki
ère als schilderes gaat het ovr
gens prima. Vier van haar sci"*
derijen (nog tot 14 november^
zien in het Zandvoortse Casijia,
zijn verkocht en drie gouaclikoi
zijn gereserveerd. Voor de ké^r
nog een Valkje boven
schoorsteen? Haast u! lJJ
Sjoukje Dijkstra, sportief bd
immer in een witte ijstrui, h«N'
ook al Elvis Presley als grotefed'
voriet. „Vooral dat langzar
nummer, kom, hoe heet l"!
nou... Ik heb er nog op gerednl
maar ik ben de naam vergeteij"^
Peter Koelewijn vond indjRI
tijd zowat alles mooi. „Als Itot
maar muziek was. Het begotfa*
met Jezabel van Frankie Laf*
Kun je nagaan, toen was ik efe(
jaartje of twaalf. Long tall s4èn
van Little Richard, prachtig, ied
Beatles, fantastisch. De Stoiu
ook. Maar ook de Nederland^"
artiesten natuurlijk. De Kilih"
Hawaïans, de Selvera's, Eoik
ChristianL Ik luisterde naar jro
les. Zelfs naar Olé guapa vFi
Malando, al was ik zelf nojn
zo'n danseur." Lv
foi
Kraker je!
Koelewijn-fans, opgelet, als zfTI
drukke werkzaamheden als pd0
ducer het toelaten, komt Neliii
lands middelbare rocker nurb
mer één binnenkort weer itf
een onvervalste Koelewijn-k#
ker. „Maar eerst nog een fliro
whisky. Ober!" la
Tot slot een mededeling -\we
zeg ik, een primeur!- van ex-sfe
ciety-reporter van de Weekejr
en ex-manager van Holland f\r
Ger Lammens: hij begint ov^t
enige tijd met een eigen telev
sie-talkshow. „De omroep I'
nog geheim, maar het contrar
is getekend. De show gaat hetöp.
Late, Live, Lammens! en hij,
gaat èn ontroerend èn humorifc
tisch èn vrolijk èn onvoorsp#
baar worden." Nederland, ve.
heugt u. Maar eerst gaan we l
lemaal lekker luisteren naar l
Gouwe Ouwe Zender en har j
burgers eten in de bijbehoren<3
Diner. Don't forget to put I
your blue suede shoes.
Lm
De KRO zendt met ingang van
morgen de dertiendelige jeugd-
en familieserie De legende van
de bokkerijders uit. Hierin wordt
een geromantiseerd beeld gege
ven van benden die het Lim
burgse land in de achttiende
eeuw onveilig maakten.
Bokkerijders worden geken
merkt door hun maskers en
door hun gejoel. Ze overvallen
geldbewaarplaatsen, bestraffen
mensen die de zijde kiezen van
de keizerin van Oostenrijk en de
kanunnik van Rolduc, de be
heerder van de kolenmijnen. De
raddraaiers opereren onder
aanvoering van de mysterieuze
Zwarte kapitein. Ze weten de
sympathie van het onderdrukte
volk te verwerven.
Het verhaal begint in 1762. In
aflevering 1 maken we kennis
met Lei de Tinnegieter (Joost
Prinsen), die een paar kinderen
vertelt over de duivelse bokke
rijders, die 'op bokken door de
lucht' reden. Lei speculeert over
hun komst en lijkt er ook iets
mee te maken te hebben. Amb
tenaren heffen buitensporige
belastingen, het boerenland le
vert bijna niets meer op. De
landmannen zijn gedwongen in
de onveilige mijn te gaan wer
ken. De ontevredenheid over de
werkomstandigheden in de
mijn groeit met de dag; er broeit
iets. Het lijkt een kwestie van
tijd vooraleer de vlam in de pan
slaat.
De kijker beleeft de avonturen
door de ogen van de veertienja
rige Martien, die zeer begaan is
met het lot van zijn familie en
de mensen in het dorp. Het
wordt meteen duidelijk dat hij
banden heeft met de bokkerij
ders. Als er een aanslag wordt
gepleegd op het woonhuis van
zijn ouders wordt hij tevoren
gewaarschuwd door de bokke-
Scène uit 'De legende van de Bokkerijders': Lei de Tinnegieter onder
houdt zich met zigeuners. foto cpd
rijders. De legende van de bok
kerijders is een spannend jon-
gensverhaal dat door iedereen
bekeken kan worden. De serie
doet denken aan de avonturen
van Robin Hood, de bosridder
die de rijken bestal ten gunste
van de armen. De makers van
de serie hebben veel zorg be
steed aan de opnamelocaties,
de uitgekozen landschappen -
25 plekken in Nederland en Bel
gië - zijn kleurrijk. De handeling
is soms een beetje statisch, gro
te volksbewegingen zijn kenne
lijk moeilijk in scène te zetten.
Het acteren verloopt vrij goed
hoewel jonge spelers bepaalde
teksten nogal eens snel en on
duidelijk uitspreken. Een opval
lend sterke rol is die van de vad
sige kanunnik van Rolduc (Huib
Broos). Het allerbeste is de op
bouw van het verhaal. Span
nende elementen worden knap
verweven met persoonlijke dra
matiek.
Jammer dat de afleveringen
zo kon duren: 25 minuten. Aan
vankelijk was de serie geschre
ven voor edities van 50 minu
ten. Echter, de Duitse medefi-
nancierder ZDF eiste kortere af
leveringen. De serie ging twee
weken geleden op de Duitse te
levisie al van start. Andere part
ners zijn de BRTN en France 3.
Het is de eerste keer dat een in
ternationale dramaserie Neder
lands als voertaal heeft.
De produktie is in handen
van Belbo Films. Karst van der
Meulen tekende voor de regie,
terwijl het scenario werd ge
schreven door Dick van den
Heuvel. De voorbereidingen na
men zeven jaar in beslag. Van
den Heuvel baseerde zijn tekst
op het boek Ontsnapt aan de
galg door Ton van Reen. De se
rie heeft 5 a 6 miljoen gulden
gekost. De Nederlandse partici
panten namen de helft hiervan
voor hun rekening, gesteund
door het Stimuleringsfonds en
hetCoBo-fonds.
(Nederland 1, morgenavond
om 18.50 uur)
pert aan het systeem van het
geven van prijzen."
„Neem nou de Zilveren Harp.
Carmen Sars heeft in 1992 zo'n
Harp gekregen voor haar de
buutalbum Silent Eyes waaraan
ik ook heb meegewerkt, leder
een blij natuurlijk om de erken
ning van talent. En je denkt
dan: nu gaat het, voor Carmen
in dit geval, beginnen. Maar
niks hoor. Ik heb wel eens ge
dacht: ze zouden aan zo'n prijs
iets moeten verbinden waar je
als artiest iets aan hebt: een
paar gegarandeerde optredens
bijvoorbeeld."
„Maar tot nu toe is dat nooit
gebeurd. Zodat je niet anders
kan dan langzaamaan het vak
discutabel te stellen. In elk geval
moet je de droom dat iemand
jou oppakt en je de weg wijst la
ten varen. Je moet je realiseren:
als ik zelf niet doe, doet nie
mand het voor je."
„Je blijft toch hopen. Toen ik
vorig jaar de BUMAJSTEMRA
Award kreeg, dacht ik: n.u zullen
er wel grote opdrachten komen.
Maar nee. Ja, ik kreeg wel op
drachten, maar die vloeiden
voort uit mijn eigen harde wer
ken. Je moet constant zelf din
gen doen, jezelf elke keer weer
bewijzen. Ik wil niet negatief
klinken, hoor. Maar af en toe,
als je wat afstand neemt, kan je
tot geen andere conclusie ko
men."
„Je verliest ook een paar illu
sies. Je komt tot de ontdekking
dat dit ook gewoon een vak is,
net als alle andere. Bovendien
leer je en misschien is dat
ook wel goed dat er nog an
dere dingen in het leven be
staan. En dan is er altijd nog ge
woon de verplichting om cent
jes te verdienen."
Diepgang
Gesteld mag worden dat Edwin,
sinds hij in 1984 van het Mu-
zieklyceum in Hilversum kwam,
dat niet onverdienstelijk en zeer
zeker creatief heeft gedaan. Hij
gaf tientallen schoolconcerten
en hij begeleidde mensen zoals
Fay Lovski, The Dolly Dots en
Berdien Stenberg, met wi_
ook twee concertreizen dor
pan maakte. Hij werkte al
rangeur, pianist en keybL-
speler mee aan CD's van (P
anderen Anita Meyer, Lee
wers, Gordon en Rene Frogu-
Ook componeerde hij
maakte hij de liedjes voor
Cramers CD Alles wordt ar±^
die in 1992 een Edison kf
En twee keer kon het grote
bliek met hem kennismake
1992 toen Humphrey Camj l
het Nationale Songfestival
met Edwins Wijs me de ivt
vorig jaar toen Willeke Albe
Dublin Waar is de zon op
ziek van Edwin zong. De in
mentale versie van Waar
zon staat ook op zijn CD Vii
„Dat heb ik gedaan omd
het een mooi liedje vind. D
in Dublin geen punten aant^
den gegeven, snap ik nog sn.
niet. Maar voor mij is die c
positie de moeite waard. Ik
dat op deze manier willen 1
horen aan de mensen. lil
muziek zit wel degelijk c
gang. Dat geldt trouwens
alle andere nummers op dt
ook. Kijk, ik heb veel met ai
ren gewerkt, dat doe ik nol
vond het fijn om nu eens
helemaal van mezelf te ma n2
te kunnen laten horen: zo
doel ik het nou."
„Ik geloof niet dat ik er al i
Je moet je blijven ontwikke
Dat moet je ook durven,
grote voorbeeld op dit teij-c
blijft Rogier van Otterloo.
had behalve het talent en
professionalisme ook de i
zichzelf te zijn. Als ik aam
persoonlijkheid denk, vine
dat ik pas begin." |32
„Daarom leer ik ook nog
volg ik nu een studie om
gent te worden. Dat doe ik
André Presser die de dirigeï
van het Münchener Ballen
kest. De achtergrond daarva
dat ik het fantastisch zou ?c
den om ooit mijn muziek
m'n eigen orkest uit te voer—
Dan kan je helemaal goed 1C[_
zien wie je bent en wat jet-
doeU." ||Jt
Na een paar maan
den proefdraaien is
deze week officieel
de Gouwe Ouwe Zender, een
dochteronderneming van Sky
Radio, begonnen. Het commer
ciële muziekstation, dat zich
met rock 'nroll uit de jaren vijf
tig en zestig richt op de doel
groep 'dertig jaar en ouder',
deelt de frequentie met Euro
Jazz. Beide zenders nemen per
dag elk twaalf uur voor hun re
kening: de Gouwe Ouwe Zender
rockt van zeven uur 's ochtends
tot zeven uur 's avonds. 'Gouwe
ouwen' als Meta de Vries, maar
ook Will Luikinga, Peter Teek
amp, Wim van Putten en zelfs
Stan Haag praten de platen, die
overigens door de computer
worden uitgezocht, aan elkaar.
Meta de Vries - drie jaar gele
den boos en teleurgesteld opge
stapt bij de AVRO, nadat die
omroep haar goedbeluisterde
avondprogramma had ge
schrapt - is op werkdagen van
negen tot elf uur 's morgens te
horen. In het weekeinde verlaat
ze de rockmuziek en richt ze
zich - net als in de afgelopen
drie jaar - bij 'zusterstation' Eu
ro Jazz op muziek variërende
van jazzdance tot blues. In brui
ne kroegen is ze overigens ook
geregeld aan te treffen en wel
als ze optreedt met haar jazzfor
matie de Gooise Compagnie.
„Ik kan me een leven zonder
muziek niet voorstellen. Als er
geen muziek was geweest, had
ik het zelf uitgevonden", zegt de
radioveterane. Muziek houdt
een mens ook jong, absoluut
waar; voor mij geen teven ach
ter de plantjes."
Ze heeft zin in haar program
ma bij de Gouwe Ouwe Zender.
„We moeten het station met z'n
allen nog volkomen van de
grond tillen. Daar gaat wel een
flinke tijd mee heen. Maar er is
behoefte aan zo'n station. Een
dergelijke zender was er nog
niet in Nederland."
Meta de Vries, temidden van haar collega's Will Luikinga (achter het
stuur), Peter Teekamp en Jeffrey Willems. „De liefde voor het vak ont
breekt bij vele radiomakers." foto cpd
Dat Sky Radio achter het station
zit, geeft haar vertrouwen. „Ne
derland wordt overspoeld door
commerciële zenders. Maar ze
verdwijnen ook weer, kijk maar
naar de Concertzender. Je redt
het niet zonder centjes. Sky Ra
dio is zeer succesvol en had nog
ruimte voor een tweede sta
tion."
In drie jaar tijd is het verschil
tussen publieke en commercië
le radio haar meer dan duidelijk
geworden. „In ons gebouw,
waar behalve de Gouwe Ouwe
Zender, Sky, Radio 538 en Euro
Jazz onderdak hebben, wordt
leuk en goed samengewerkt. Er
is een onderlinge band. Ik heb
het in de afgelopen vijfentwintig
jaar nog nooit zó leuk gevonden
als nu. Er wordt veel gelachen,
maar ook heel hard gewerkt.
Vroeger bij de publieke omroep
had je niet het gevoel dat men
sen zich over de kop werkten.
Maar hier is het van vroeg tot
laat pezen. Het is er ook niet al
lemaal zo overdreven gestructu
reerd. Als iemand hulp nodig
heeft, staat er iemand klaar. Ik
ga 's morgens fluitend naar m'n
werk."
Terugverlangen naar de publie
ke omroep doet De Vries niet.
„Ik heb er een leuke tijd gehad,
maar het werd op een gegeven
moment steeds minder. Ik heb
die periode afgesloten. En kijk:
het is er nu allemaal kommer en
kwel. Ik verlang niet terug, maar
ik dénk wel terug aan de tijden
dat we met een ploeg een pro
gramma maakten. Ik heb daar
échte radio gemaakt. Nu is het
gewoon CD's draaien en een
praatje daarbij. Neem Radio 2,
de hete dag muziek en plaatjes.
Ze noemen het de familiezen
der, maar de familie wordt wel
laag aangeslagen.
De liefde voor haar vak, de
muziek, is iets dat De Vries
koestert. „Ik geef ook les aan de
Media Academie. De nieuwko
mers bij de radio probeer ik eer
bied voor muziek bij te bren
gen. De liefde voor het vak ont
breekt bij vele radiomakers en
dat is te horen. Op radio en TV
wordt het steeds minder. Dat
komt omdat het een centen»
kwestie is. Tegenwoordig wordt
niet gevraagd of iets uit te voe
ren is, maar wat het kost. En het
mag eigenlijk niets kosten."
„Het is prettig dat bij de Gouwe
Ouwe Zender wel van alles kan.
Technisch is het perfect in orde.
We hebben een mooie studio,
een fijne omgeving. Als je bin
nenkomt heb je echt het idee: ik
ben thuis. En nu hopen we met
z'n allen dat de zender een
groot succes wordt, maar daar
heb ik alle vertrouwen in."
Gouwe ouwen op een rij: Ada Kok, La Valk, ex-miss World Corinne Rottschafer, 'Brandend Zand', Sjoukje
Dijkstra, 'Kom van het dak af', 'Sofietje' en 'Ploem Ploem Jenka'. foto frank fahrner
pijnlijk, maar als immer draagt
ze haar smart met een glimlach.
Of ze even, ten behoeve van een
gezellige persfoto, plaats wil ne
men achter het stuur van de
oogverdovend roze Cadillac die
voor de deur geparkeerd staat?
Best hoor, jongelui. En zacht
krakend drapeert de Kolonel
zich bevallig op de voorbank
van de opvallende bolide. Die
overigens te winnen valt. Hoe?
Luister naar De Gouwe Ouwe
Zender (dagelijks van 7.00 tot
19.00 op de kabel) en u hoort
het.
Wat heeft de Kolonel hier
trouwens vanavond heenge
voerd? Behoeven de zieltjes van
de Elvis en Supremes-lovers
acuut redding?
Kolonel Bosshardt aarzelt. „Ik
weet het eigenlijk zelf allemaal
ook niet zo goed. Het heeft iets
te maken met eeh.., die ouwe
gouwe of zo. En dan moet ik
straks voor de radio een kleine
anekdote vertellen
Over uw favoriete hits uit die
tijd? Wat waren die?"
„O... Dat weet ik niet. Nee.
Geen idee. Ik moet altijd zo vre
selijk nadenken. Ik ben van
1913, weet u. dus ik weet nooit
precies welke jaren dat waren,
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
de jaren '60. Maar ik denk Aan
de voet van die ouwe Wester, dat
vind ik een prachtig lied. Of is
dat niet uit die tijd? Nou ja, als
ik het verkeerd zeg, dan geeft
het ook niets."
Tand des tijds
Inmiddels is Café Diner behoor
lijk volgelopen en wordt er en
thousiast gehapt van het Ameri
kaanse buffet vol 'zonverse in
grediënten uil de Californische
keuken'. De tand des tijds blijkt
onze sterren van weleer niet ge
heel onaangetast te hebben ge
laten. Anneke Grönloh Bran
dend zand) strompelt vermoeid
op hoge hakken, Johnny So-
fietje) Lion heeft een buikje, Ada
Kok een eeh.., kontje, Peter
Koelewijn {Kom van het dak af
eeh kalende kruin, en het kapsel
van Trea Dobbs valt nog slechts
in model te houden met zo veel
lak dat je er met gemak met z'n
tienen de Ploem Ploem Jenka op
kunt dansen. Alleen Ria Valk
heeft nog een perfect maatje
zesendertig en ook Donald Jo
nes ziet er nog zo onbedorven
uit dat je hem het liefst in een
doosje zou willen doen.
Wat waren zijn favoriete '50-
'60 nummers? Jones: „Heel wei
nig. Ik houd van jazz, Miles Da-
vis, Dizzie Gillespie. En van
klassiek. Bach, Brahms en
Beethoven. Elvis Presley vond ik
klote. Hem en Bill Haley mag je
van mij zo doortrekken in de
WC. Eerlijk opschrijven wat ik
gezegd heb, hoor. Ik heb Henk
van der Meyden ooit eens bijna
gewurgd, dus kijk uit!"
r zit muziek in de fa-
I milie Schimscheimer.
Ga maar na: je hebt
Bob, je hebt Marcel en je hebt
Edwin. Drie broers die worden
gerekend tot de top van de Ne
derlandse amusementsmuziek.
Op gezette tijden doet ieder op
zijn terrein van zich spreken.
Ditmaal is het Edwin die alles
wat hij aan talent in huis heeft
als componist, arrangeur en
pianist heeft geïnvesteerd in
een CD. De titel van het pro-
dukt luidt Vision
De geluidsdrager blijkt de
oogst van al weer negentien jaar
ervaring in wat te boek staat als
'de showbizz'. Nu is hij jong be
gonnen, dat moet gezegd. Hij
was vijftien toen hij in 1975 met
zijn broers z'n televisiedebuut
maakte in het programma Stuif
es in. Dat moet haast betekenen
dat hij muziek van huis uit heeft
meegekregen.
„Je stak elkaar aan. En we
hebben ontzettend veel aan on
ze ouders te danken. Die heb
ben ons steeds gestimuleerd.
Onze vader stond bijvoorbeeld
altijd klaar om ons te halen en
te brengen."
Vader en moeder Schimschei
mer bleken niet alleen te staan
in hun muzikale geloof in hun
zonen. Ook de mensen uit het
vak bleken oog te hebben voor
het aanstormende talent uit
Uden, alwaar het gezin destijds
woonachtig was. Zo werd
Edwin in 1980 met zijn band
Martin Diary in 1980 uitgeroe
pen tot hèt poptalent van de ja
ren tachtig. Een mens en zeker
een jong mens zou van al die lof
waarachtig zeer optimistisch
van worden.
„Dat ben je ook, zeker in het
begin. Dan is het vak ook alles
voor je. Erbuiten bestaat vrijwel
niets. Je denkt ook dat het altijd
wel zo zal doorgaan. Maar op
zeker moment kom je er achter
dat je het toch allemaal zelf
moet doen. Uit het feit dat je
prijzen krijgt, wanneer iedereen
om je heen staat te juichen, leid
je al gauw af dat je altijd hulp
zal krijgen. Maar dat valt te
gen."
Prijzen
„Het is misschien afgezaagd om
te zeggen dat het typisch Ne
derlands is. En het is wellicht
ook gewoon onzin. Ik weet niet
hoe het in andere landen gaat.
Misschien moet je daar net zo
hard knokken, of harder. Hoe
dan ook: ik vind dat er iets ha-
Edwin Schimscheimer: „Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat aan op
het Eurovisie Songfestival aan 'Waar is de zon' geen punten werd gege
ven." foto cpd
