'Amerika is totaal overspannen' Film Giant' markeert start carrière Dennis Hopper Hallucinerende honeymoon van twee massamoordenaars Verbitterde moeder vecht voor kinderschare DONDERDAG 6 OKTOBER 1994 FILMS IN LEIDEN Filmhuis LVC richt spot op rebels acteur film voorbeschouwing Edna Ferber o' Regisseur Oliver Stone roeit graag tegen de stroom in annemiek ruygrok Filmhuis LVC. Breestraat 66. Leiden: It's Dennis Hopper Time - 'Ciant'. regie George Stevens, do 6 en vr 7 oktober, Het was zijn maatje uit Rebel without a cause, James Dean, die Dennis Hopper een bijrol in Giant bezorgde. De film carrière van Hopper kwam pas toen goed op gang. Het LVC wijdt in de maand okto ber met zeven films aandacht aan deze acteur, wiens carriè re overigens bepaald niet over rozen ging. Als grootverbruiker van do pe en drank werd 'rebel' Hop per lange tijd uit het Holly- woodse verbannen. Zelfs het 'Born to be wild'-manifest Ea sy Rider veranderde daar wei nig aan. Wanneer Francis Ford Coppola zijn oog op hem laat vallen, gaat het bergopwaarts met deze 'bad guy', die op dit moment een van Amerika's meest gevraag de acteurs is. In Giant van George Ste vens wordt outcast James Dean plotseling een steenrijke oliebaron. Zijn vermogen en energie gebmikt hij vooral om zijn haat jegens veeboer en voormalig werkgever Rock Hudson te stillen, en diens vrouw Elisabeth Taylor voor zich te winnen. Een welhaast legendarisch episch verhaal, gebaseerd op een roman van twee gene- van Texas. Schitterend van begin tot eind. Met Rock Hudson in zijn beste rol, Liz Taylor in bijna haar beste rol èn James Deans' laatste film. Stevens kreeg er een Oscar voor. Der Amerikanische Freund was de eerste grote film van Wim Wenders. Voor Dennis Hopper betekende deze pro- duktie zijn come back na het fiasco van The last Movie. Een spel over integriteit en mis daad, met als thema een ge geven van lm Lauf der Zeit de veramerikanisering van de (Europese) maatschappij. De aan een ongeneselijke ziekte lijdende Jonathan laat zich overhalen tegen een fors bedrag een mafioso in de Pa- rijse metro te vermoorden. Nadat de klus is geklaard, wordt hem een tweede op dracht opgedrongen. Deze keer moet in de sneltrein van Parijs naar Hamburg een slachtoffer worden koudge- maakt. Het dreigt een kat-en- muis-spelletje te worden. Tot dat Tim Ripley, een mysteri euze handelaar in valse schil derijen (Dennis Hopper), op duikt om hem een handje te helpen. Deze verfilming van Ripley's Game van Patricia Higsmith was bijna een klassieker ge worden, maar haalde het nèt niet door de mixage van stij len. Gastrollen: Sam Fuller, Jean Eustache en Nicholas liver Stone is moe. Erg moe. De Amerikaanse filmmaker ligt aan het eind van een dag vol interviews horizontaal op een stoel in een suite van het Amstelhotel, de benen nonchalant op tafel. ,,Jij bent nummer 22 vandaag", grapt hij, maar zijn stem verraadt dat hij misschien niet eens écht overdrijft. amsterdam rob de kam (gpd) Wat hij vindt van de kritiek dat hij met zijn snoeiharde nieuwe film Natural Bom Killers zelf óók meedoet aan de stroom ge weld in de media, die hij met zijn film juist aan de kaak zegt te willen stellen? De filmmaker slaakt een diepe zucht: ,,Met de negatieve kritieken viel het heus wel mee. Het chagrijn over de film komt toch vooral van de Britse media." „De Engelsen", vervolgt Sto ne, „scheppen er blijkbaar be hagen in mij te zien falen. Dat is bitter, maar vooruit: de film werkt provocerend en zo is-ie ook bedoeld. We hebben in Amerika ook een aantal nega tieve recensies gekregen. Per soonlijk ben ik overigens heel tevreden over de ontvangst, want vooraf was ik bang dat ik alléén maar negatieve recensies zou krijgen. Dat we nu een pu bliek hebben gevonden en keu rige kritieken krijgen, is méér dan ik had verwacht. Een film als deze roeit binnen de Ameri kaanse samenleving immers te gen de stroom in. Het is daar één en al 'political correctness' wat de klok slaat en de tijd schriften staan bol van de arti kelen tegen al het geweld in films." Mensen die zich storen aan het gewelddadige karakter van Natural Born Killers, maken zich er volgens Stone te gemak kelijk af: „Dan negeer je waar de film verder over gaat. De film neemt eenzelfde geestestoe stand aan als de moordenaars hij kruipt in hun geest, de film neemt je mee in hun trip. Je móet wel mee; zij vinden het leuk om te doden en jij vindt dat op een gegeven moment ook leuk. Mijn film maakt je medeplichtig en daar voelen mensen zich ongemakkelijk bij: ze verzetten zich." Een film óver geweld zónder geweld is volgens Stone niet denkbaar: „Je kunt niet iets zin nigs over geweld zeggen, terwijl je je er op hetzelfde moment aan probeert te onttrekken. Amerika is totaal overspannen, 'totally hyped up'. Mijn film neemt de gespierde, opgefokte stijl van de tv over om dat te la ten zien, hij maakt gebruik van de visuele, verbale en muzikale aanval op de zintuigen die tv te genwoordig in Amerika is. Zoals een opmerkzame criticus over Natural Bom Killers zei: Dit is twee weken televisie samenge perst in twee uur film". Obsessie De omvang van het geweld is in de VS volgens Stone al veertig jaar hetzelfde, maar de media hebben er nog nooit zo veel aandacht aan besteed. Door die Aan de gewelds-geilheid van de media valt volgens Stone weinig te veranderen: „Media handelen alleen in hun eigen belang. Het gaat puur om de centen, ze zenden alles uit wat maar publiek trekt. O.J. Simp son heeft hen méér geld opgele verd dan welke andere gebeur tenis ook. We praten dan over honderden miljoenen dollars. Of neem de zogenaamde inva sie op Haïti. Dat leek wel een mini-serie: Showdown in Haïti. Om vier uur ziet u de landing, om vijf uur ziet u de eerst pa trouille door de straten.... etce- Ze i er per se een naken, ook al obsessie zijn de tijden feitelijk Simpson, die zijn vrouw zou gewelddadiger dan ooit: „Een hebben vermoord, de meest be- tijd waarin een vrouw de penis keken gebeurtenis uit de gc- van haar afsnijdt is geweldda- schiedenis van de televisie kan dig, omdat ze erom geprezen worden zo'n tijd is inderdaad wordt. Een tijd waarin O.J. gewelddadig." gebei gebeurt er niks. „Waar de ontwikkeling zal eindigen? Ik weet het niet. Dat is aan de jongere generaties, denk ik. Die zijn, en dat vind je ook terug in Natural Bom Kil lers, aardig sceptisch aan het worden over de media. Mis schien dat ze er in slagen de za ken om te draaien, om niet alles te geloven, om de tv uiteindelijk uit te zetten." Kunst Zoiets klinkt wat vreemd uit de mond van een filmmaker, maar Stone bestrijdt dat: „Ia, want film is een heel ander feno meen. Een film behoort niet tot de media. Film is kunst. Een film zie je in een bioscoop, je moet een bewust besluit nemen erheen te gaan. De televisie is er altijd, die stroomt maar door met haar oppervlakkige beelden die alleen een eerste indruk ge ven. Een film hoort dieper te gaan, een tweede of een derde laag aan te boren." Stone wil met zijn film men sen aan het denken zetten. De woeste stijl, waarin elementen van de videoclip, de televisie en de experimentele film door el kaar worden gemengd, laat ech ter weinig ruimte voor overpe inzing. Stone: „Je bent niet de eerste die dat zegt. Maar de be langrijkste vraag is wat er van de film blijft hangen, wat je bij blijft. De film is heel bewust in een nieuwe stijl gemaakt, als om het begin van een nieuw tijdperk aan te kondigen. Je moet hem zien als een soort in wijdingsritueel in een nieuwe tijd, gebaseerd op een analyse van wie en wat we nu zijn. Dat is hard nodig: we krijgen zoveel indrukken dat we ons ernstig moeten bezinnen op de vraag hoe we als menselijk wezen in deze tijd functioneren". „Jonge mensen pikken het hoge tempo van Natural Bom Killers heel goed op, ze zijn er op ingespeeld. De stijl is een weerspiegeling van de tijd. van het moderne leven. We zullen daardoor zeker een deel van het publiek afstoten, maar dat is onze keuze." De meerdere kanten van Na tural Born Killers zijn volgens Stone erg belangrijk: „Er zijn mensen die zeggen dat ze van de film hebben genoten en zichzelf er tegelijkertijd om haatten. Er zijn ook mensen die zeggen dat ze een hekel aan de film hebben, maar na het zien ervan wel uren rondgelopen hebben met de gedachte ie mand te vermoorden... De film haalt dan toch iets naar boven, hij legt de duivel in zo iemand bloot". Oliver Stone schiet met lichtbeelden in Natural Bom Killers FILM ^RECENSIE HENK MAURITS Natural Bom Killers. Te zien: Lido 2, Leiden; Euro Cinema 1Alphen a/d Rijn; Asta 1Den Haag. „Onze samenleving is niet alleen vergeven van de misdaad, maar ook van de verslagge ving daarover door de media." Dat schrijft Oliver Stone in het voorwoord van het boek Mickey en Mallory, dat de basis vormt voor zijn nieuwste film Natural Born Killers. Een film die aankomt als een mokerslag. Een hallucinerende 'bad trip' van oorlogsvete raan Oliver Stone, die ditmaal de strijd aan bindt met de media, die misdaad en geweld ontdekt hebben als het belangrijkste wapen in de oorlog om de kijkcijfers. Sinds Vietnam is Stone gefascineerd nee, gebrandmerkt door oorlog en geweld. En dan vooral door de waanzin daarvan. Hij liet dat zien in harde, confronterende films als Platoon en Born on the Fourth of July, waarin werd afgerekend met de waanzin van het Vietnam-avontuur, waarvan Stone ooit zelf getuige is geweest. Ook Natural Born Killers is een soort oorlogsfilm: met als wapens de filmcamera versus de televisieca- In het eerder genoemde voorwoord citeert Stone de Spanjaard Octavio Paz. die schreef, dat vroeger de mensen een visie hadden en tegenwoordig alleen nog maar tele-visie. Volgens Stone betekent het dat we veroor deeld zijn tot een nieuwe visie op de hel. Te levisie heeft de behoefte gecreëerd om een ander te zien lijden en daarom staan we dan ook aan de vooravond van een Execution Channel, met vergassingen, dodelijke injec ties, gedramatiseerde laatste avonden en galgemalen van ter dood veroordeelden. Natuurlijk is dat zwart-wit denken, en toont Stone in Natural Born Killers een on waarschijnlijk zwart scenario, zijn persoon lijke Apocalypse Now. In Stone's nachtmer rie volgt het publiek ademloos op de TV de verrichtingen van het duo Mickey en Mal lory die op hun honeymoon moordend door het land trekken en in drie weken al 52 slachtoffers op hun geweten hebben. Ze worden achtervolgd door de demonen en geesten in hun hoofd, maar ook de spookrij ders van de televisie die alles live willen ver slaan. De televisie is er ook bij als ze worden ge pakt, en in een exclusief interview, live vanuit zijn zwaar bewaakte cel, verklaart Mickey gnuivend dat alleen Charles Manson destijds betere kijkcijfers had. Volgens Mic key is een moord op zich 'zuiver', maar zijn het de media die er een potje van hebben gemaakt door moord te verkopen via de te levisie. Het is de pseudo-filosofische wartaal van een schizofrene psychopaat, die even la ter wéér toeslaat door de televisieploeg te gijzelen en een oorlog in de gevangenis te ontketenen. Sterverslaggever Wayne Gale slaat helemaal op tilt en kiest juichend de zijde van Mickey en Mallory. Maar nèt als hij denkt erbij te horen, wordt hij door het tweetal als laatste in de rij vermoord waarmee Stone symbolisch het licht uitdoet bij de televisie. Naast de nadrukkelijke boodschap, een directe oorlogsverklaring aan de steeds ab- surdistischer vormen aannemende televisie- verslaggeving, is het vooral de vorm die van Natural Born Killers een ongeëvenaarde, verontrustende sensatie maakt. In tegenstel ling tot trage, gestileerde geweldfilms als The Bad Lieutenant, Reservoir Dogs en Henry, Portrait of a Serial Killer, is Natural Born Killer een bombardement van beelden, waarbij Stone gebruik heeft gemaakt van een kaleidoscoop aan techieken: veel bewe ging door gebruik van de handcamera, kleur afgewisseld met zwartwit-beelden, slow motion, dubbelopnamen, ongewone kaders, videotechnieken, animaties af en toe schiet er een mangastrip over het doek en vooral ook een verpletterende geluidsband. Stone creëerde een soundtrack met meer dan zeventig muziekfragmenten, van opera tot heavy metal, die ook op de set bij het draaien van de film het tempo van de actie bepaalden. Het heeft geleid tot een film waar je onrustig van wordt. Briljant in zijn vorm, eenvoudig in zijn boodschap, met daarin verpakt een levensgrote angst voor de virtual reality die steeds meer bezit neemt van de media. BIOSCOPEN s Crissy Rock in de film Ladybird Ladybird van <en Loach. Crissy Rock formidabel in Ladybird Ladybird FILM RECENSIE HENK MAURITS Ladybird, Ladybird Te zien: Filmhuis Den Haag Als er één reden is om naar de nieuwste film van Ken Loach te gaan, dan is dat wel het formi dabele optreden van Crissy Rock. Zij kreeg voor haar hoofd rol in Duly bird Duly bird dit jaar op het filmfestival van Berlijn terecht een Zilveren Beer. En dat is niet alleen héér verdien ste, maar ook die van regisseur Ken Loach, die er keer op keer in slaagt om films te maken met échte mensen. Loach staat erom bekend dal hij het liefst werkt met niet-pro- fessionele acteurs en actrices. Hij plukt ze soms gewoon van de straat zo gaf hij in Raining Stones, zijn vorige film, een hoofdrol aan Bruce Jones, in het dagelijks leven melkboer en ca baretier. Gok Crissy Rock plukte hij zonder enige filmervaring weg van het podium, na haar als comediènne te hebben ge zien in' een soort one woman- show. Loach zag in haar de ver bitterde moeder, die in Didy- bird Didvbird machteloos moet toezien hoe haar kinderen één voor één onder toezicht worden geplaatst. Ixjach begint dit op ware fei ten gebaseerde verhaal op het moment dat er thuis brand uit breekt, terwijl moeder Maggie (Rock) met vriendinnen bij de karaoke zit in het café. Haar vier kinderen worden met brand wonden in het ziekenhuis opge nomen, maar de pijn komt har der aan bij Maggie zelf, wan neer haar kort daarop de ouder lijke macht wordt ontzegd. Ze zoekt troost bij Jorge, een zacht aardige politieke vluchteling uit Paraguay, van wie ze snel weer in verwachting raakt. Maar ook dit kind wordt haar afgenomen, evenals het volgende, omdat ze volgens de vooringenomen hulpverleners die haar voort durend voor de voeten lopen te weinig intellect en zelfbe heersing heeft om haar kinde ren zelf op te voeden. Ixiach concentreert zich in ladybird Duly bird volledig op het onrecht dat de kwetsbare, maar opvliegende Maggie wordt aangedaan. Ze is met haar vier kinderen weggelopen bij haar echtgenoot, die haar mishandelde. Maar ze krijgt pas écht een psychologische dreun als de hulpverlening zich met haar gaat bemoeien. In het be lang van de kinderen wordt het gezin uit elkaar gehaald en Loach laat dat zien in schrijnen de, emotionele scènes. De goe de bedoelingen van rechterlijke macht en maatschappelijk werk hebben een averechtse uilwer king op Maggie, die steeds woe dender reageert op wat haar wordt aangedaan. Als ze weer eens staat te blèren tegen een hulpverlener, zegt Jorge heel treffend: 'Wat je hoort is pijn', maar het blijkt aan dovemans oren gezegd, want het signaal wordt niet opgepakt. Misschien dat I.oach deze Maggie iets te veel neerzet als een martelares, een slachtoffer van een systeem, waarin hulp verleners de criteria bepalen waaraan je als opvoeder moet voldoen, maar het verhaal gaat je niet in de kouwe kleren zit ten. Je voelt onbewust medelij den met de vrouw, die door haar achtergrond en afkomst typisch een mulliproblem-gezin heet dat in hulverlenersjargon vermalen wordt door een overbczorgde samenleving. Ixiach toont dat in harde, realis tische beelden, zonder enige opsmuk. Een opgefokt, gekweld dier in een kooi, waar Ixiach met zijn camera omheen cir kelt, op zoek naar de ware aard van het beestje. Waarin hij he- grip toont voor de opgekropte aggressie van het gekooide slachtoffer en de schuld neer legt bij de dompteur én de toe schouwers. Het razend populaire moordenaarsduo Mickey en Mallory (Woody Harrelson en Juliette Lewis) in Natural Bom Killers. 21.30 TUSCHINSKI 3 When a Man loves a Woman dag. 13.15, 16, 18.45, 21.30 TUSCHINSKI 4 The Client 16) dag. 18.45,21,30, dovrmadiook 13.15, 16 TUSCHINSKI 5 Schindler's List 12 j., dag. 20.15, do vr ma di ook 14 TUSCHINSKI 6 Speed 12 dag. 13.15, 16. 18.45, 21.30 TUSCHINSKI CINEAC Philadelphia dag. 11.45, 14.15, 16.45, 19.15,21.45 DE UITKIJK tel. 6237460 Fresa y Chocolate 16 j., dag. 17.30, 19.45, 22. zo ook 15 Het programma van de Haagse en Leidse bioscopen staat op de pagina 'Info'.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 25