Nep-Beatles met lef
Uit noodzaak creatief geworden
4
H
Cultuur Kunst
Fans zijn lief
voor Roxette
Joke de Kruijf moet nog wennen aan ster-status als musical-ster
Vier vroege Mondriaans in
Rijksmuseum Amsterdam
Prijs voor Arnon Grunberg
OENSDAG 21 SEPTEMBER 1994
1 Grunge leeft in het LVC
leiden Om te bewijzen dat grunge nog leeft houdt de Popunie
aanstaande zaterdag een zogeheten 'Grunge Factory' in het
UIS' Leidse LVC. Vijf veelbelovende Zuidhollandse bands treden op:
Cheech Wizard, Maya, Lalas Alexi, Ursa Minor en Lemmingz Ed
ge. Verder worden een aantal acts opgevoerd, waaronder een
spectaculaire modeshow door dansgroep X. In de filmzaal zijn
vanaf 22.00 uur drie films te zien waarin grunge centraal staat.
De zaal gaat open om 20.30 uur en de entree bedraagt f 7,50.
3uü|
Mode-ontwerper Moschino overleden
milaan» Franco Mochino, de non-conformistische ontwerper
die een belangrijke rol in de Italiaanse modewereld speelde, is
zondag op 44-jarige leeftijd aan kanker overleden. Het overlijden
is door zijn modehuis bekendgemaakt na de uitvaart en begrafe
nis in Abbiate Grasso, het geboortedorp van de ontwerper in de
buurt van Milaan. Moschino die in 1983 zijn eerste ontwerpen
onder eigen naam presenteerde, kreeg bekendheid door de ma
nier waarop hij de draak stak met de gevestigde modewereld.
Tot zijn creaties behoorde onder meer een jasje met het op
schrift 'Ben ik niet erg chic?'
Japanse theeceremonie in museum
leiden In het Rijksmuseum voor Volkenkunde aan de Steen
straat in Leiden wordt morgen (14.00 uur) een Japanse theecere
monie gehouden. De theeceremonie speelt in het Japanse Zen
boeddhisme een centrale rol als meditatieve kunst. Niet zozeer
het genieten van de thee is belangrijk maar meer de waardering
voor de kunstvoorwerpen die bij deze streng aan regels geboden
ceremonie gebruikt worden. De theeceremonie wordt begeleid
door een theemeester, Ronald Nado.
Kinderkunst in Groninger Museum
Groningen Het Groninger Museum in Groningen besteedt van
24 september tot en met 29 oktober aandacht aan kinderteke
ningen. Onder de titel 'Children's Art 1994' zijn in het museum
tekeningen te zien uit onder meer Peru, Zaïre en Israël. Een an
dere expositie toont tekeningen uit de Tweede Wereldoorlog en
recent werk uit het voormalig Joegoslavië. Verder zijn er teke
ningen van kunstenaars uit hun kindertijd. Initiatiefnemer
'Children's Art Foundation' geeft met de exposities een beeld
van de uiteenlopende meningen over de waarde van de kinder
tekening. Aanleiding is een onderzoek van vorig jaar. Daaruit
kwam naar voren dat in de kunsthistorie weinig over kinderteke
ningen is gepubliceerd.
Uniek in oplage
den haag In de Haagse Kunstkring is van 24 september tot en
met 19 oktober een expositie met het werk van Nella Wagemans
te zien. De expositie toont wandkleden, collages en wandobjec-
ten met glas-appliqué. Het werk van Wagemans hangt ook in
het Provinciehuis van Zuid-Holland en het Nederlands Congres
gebouw in Den Haag. Tegelijkertijd is in de Haagse Kunstkring
de tentoonstelling 'Uniek in oplage' met werk dat te koop is voor
een lage prijs. Hiermee wil de Haagse Kunstkring het publiek la
ten zien dat kunst niet duur hoeft te zijn.
Zita Duson in De Burcht
leiden Zangeres Zita Duson treedt aanstaande zondag op in so
ciëteit De Burcht in Leiden. Haar repertoire loopt uiteen van jazz
en blues tot pop. Ze zingt nummers van Billy Holiday en Eartha
Kitt, maar ook van Bette Midler en Lenny Kravitz. Zita Duson
wordt op de piano begeleid door pianist Erik van der Kroft. Het
concert begint om 21.30 uur.
Zita Duson: van jazz tot pop.
CHEF ANNEMIEK RUYGROK. 071 -356471. PLV CHEF JAN RIJSDAM. 071-356472
Uitgelaten publiek in Leidse Schouwburg 'twist en shout'
recensie hans keuzers
Concert The Bootleg Beatles. Gezien:
20/9, Schouwburg, Leiden.
Aan het lijstje Wild Child, Björn
Again kan gemakkelijk de Boot
leg Beatles worden toegevoegd.
Samenbindend element is het
zo perfect mogelijk vertolken
van een live-optreden van een
supergroep in ruste. En dat be
tekende gisteren natuurlijk de
oude Beatlespakjes, de kapsels,
de obligate buiginkjes en niet te
vergeten de verbindende tek
sten van de hoofdrolspelers
John Lennon en Paul McCart
ney. Waar Paul de nette vrien
delijke jongen blijft: „Will you
clap your hands, please? Thanks
very much!", gooit de kauw-
gumkauwende pseudo-Lennon
een grote dosis droge humor de
zaal in. „There were a lot of re
quest about 'Imagine' but Sorry
I haven't written the song yet."
En tegen Ringo Starr: „You're
definitely better than Jimmy Ni
chols."
Buiten het uiterlijk vertoon
speelde gelukkig de muziek de
belangrijkste rol. Met veel voor
spelbaar materiaal - van 'She
loves me' tot aan 'Yesterday' -
werd voor de pauze de periode
tot aan Rubber Soul behandeld.
De Bootleg Beatles spelen niet
helemaal op zeker. Zo is het B-
singletje 'This Boy', het door
George Harrison vertolkte hefti
ge 'Roll over Beethoven' en het
pauze-nummer 'Daytripper' ze
ker geen handreiking naar het
publiek.
De flower-power staat cen
traal na de pauze. Wierook - of
werden er wellicht echte joints
doorgegeven in de schouwburg?
- en vloeistofdia's waren te rui
ken en te zien. Lef toonde de
band zeker door naast 'Taxman'
en 'While my guitar genüy
weeps' het meesterstuk van de
Beatles 'A Day in the Life' te
vertolken. De honderdtwaalf
maten in het middenstuk - des
tijds opgevuld door een symfo
nie-orkest met een kakofo-
nische climax - werd bijzonder
geloofwaardig neergezet en met
een enorme dosis rook afgeslo
ten.
De laatste nummers mogen
er wezen. Het publiek, dat de
hele avond vrij plichtmatig ap
plaus heeft gegeven, gaat ineens
uit zijn dak bij het outro van
'Hey Jude', om daarna swin
gend en dansend bij 'Twist and
De Bootleg Beatles: oude Beatlespakjes en obligate buiginkjes.
Shout' de band niet meer los te tion" meldt lookalike John Len-
laten. non aan het eind van de set nog
„I hope we passed the audi- even, net als op de laatste LP
Toneelgezelschap Het Volk morgenavond in Leidse Schouwburg:
'Nooit meer dansen' heet de nieuwste voorstelling van
het kleine Haarlemse toneelgezelschap Het Volk dat
slechts drie acteurs en een technicus telt. In deze voor
stelling vol spanning, humor en tragiek klopt een in het
leven mislukte man, meneer De Ridder, aan bij zelf
moordbureau 'Nirwana', waar hij hulp zoekt voor het
sluitstuk van zijn sterfscenario, dat op een hoog artistiek
plan moet worden uitgevoerd.
'Stervende zwaan' op muziek
van Camille Saint-Saëns. Hij
heeft zich voorbereid met een
afgebroken historische film van
de legendarische Russische bal
lerina.
„Hoe serieus De Ridder ook
wordt gespeeld, je moet toch
om die man in maillot lachen
omdat hij totaal niet het uiter
lijk of fysiek van een danser
heeft. Hij weet op een dermate
steekhoudende manier zijn zelf
moord te beargumenteren, dat
je helemaal met hem kunt mee
voelen. Hij komt na een mislukt
leven broodnuchter tot een
conclusie. Als de onsympathie
ke consulent Arthur,probeer ik
op allerlei treiterige en vernede
rende manieren van mijn lasti
ge klant af te komen. Als dat
goed wordt gespeeld, leidt dat
tot woede bij het publiek."
Het Volk werkt tijdens de
voorstelling met unieke film
beelden van Pavlova uit de ja
ren twintig. Ze werden uitge
leend door Rudi van Dantzigdie
ze van Noerejev cadeau heeft
gekregen.
LEIDEN ANNEMIEK VAN DER VEGT
Hoewel in de door de acteurs
Bert Bunschoten en de broers
Joep en Wigbolt Kruijver samen
met regisseur Aike Dirkzwager
geschreven produktie integer
wordt omgegaan met het on
derwerp zelfdoding, wordt ste
vig uitgehaald naar de toene
mende vercommercialisering
bij hulpverlenende instanties.
Wigbolt Kruijver: „Het idee van
een zelfmoordbureau lijkt ab
surd, maar is misschien niet
eens zo ver weg, zelfs in een
maatschappij als de onze waar
euthanasie nog zeer omstreden
is. 'Nirwana' wordt door de
consulenten een consultatiebu
reau voor levensbekortende
handelingen genoemd, een eu
femisme dat er een doodgewo
ne instantie van maakt, die
ogenschijnlijk heel iets anders
voorstaat dan een zelfmoordbu
reau."
Taboe
Bert Bunschoten: „We hebben
veel gelezen over culturen waar
zelfdoding een volkomen geac
cepteerde eindgang is. Maar
ook in Nederland, waar een ta
boesfeer heerst, kan een situatie
ontstaan van 'Zelfmoord is niet
te voorkomen, dus laten we die
rotzooi dan maar reguleren'."
„Het door ons gekozen uit
gangspunt lijkt misschien een
zware voorstelling, maar door
de sterke uitvergroting van de
karakters - het gaat om drie hele
typische mannen - zit het stuk
vol absurde humor, die veelal is
gebaseerd op de realiteit. Het
idee door een groteske dood de
vergetelheid te ontstijgen is im
mers heel herkenbaar."
Het zelfmoordscenario van
meneer De Ridder (Wigbolt
Kruijver) bestaat uit een door
hemzelf bedachte, in het cre
matorium uit te voeren choreo
grafie, ontleend aan Pavlova's
Onvermogen
Het onvermogen een voorne
men ten uitvoer te brengen is
ook in de eenakters 'Blauwdruk'
en 'Het laatste kievitsei' het
hoofdthema. Ook in deze zelf
geschreven stukken overheerst
het handelsmerk van Het Volk:
bitter smakende humor, over
goten met melancholie. Het zelf
schrijven van repertoire kwam
voort uit de geringe financiële
armslag en uit de behoefte Het
Volk een eigen gezicht te geven.
Wigbolt Kruijver: „Uit noodzaak
zijn wij creatief geworden. Ik
denk niet dat er veel acteurs zijn
die zelf repertoire willen en
kunnen schrijven, als het nodig
is decors ontwerpen en maken,
laden en lossen en hun eigen
publiciteit doen. Aan het begin
van 'Nooit meer dansen' zit ik
achter de lichttafel, omdat onze
'Nooit meer dansen' zit vol absurde humor, die veelal is gebaseerd op de realiteit.
technicus dan een zwijgende rol
heeft. Om te overleven moeten
wij wel duvelstoejagers zijn,
maar voor ons betekent dat ge
lukkig een enorme uitdaging."
'Nooit meer dansen' is mor
genavond te zien in de Leidse
Schouwburg. 'Blauwdruk' op
12 november in Theater Impe
rium aan de Oude Vest, in het
kader van de Iste Leidse VSB
Theatermarathon.
'Let it Be', en van het op het
eind uitgelaten publiek mogen
ze best nog eens terug komen.
RECENSIE LOUIS DU MOULIN
Concert Roxette Gehoord 20/9. Ahoy'
Rotterdam
Roxette nam 'even' vrijaf en
werd prompt als vaandeldrager
van de luchtige Zweedse hitpa
radepop overvleugeld door Ace
Of Base. De ontvangst van het
rentree-album 'Crash Boom
Bang!' was dit voorjaar dan ook
alom lauwer dan Marie Fre-
driksson (zang) en Per Gessle
(gitaar, zang) sinds hun wereld
wijde doorbraak (vijf jaar gele
den met 'The Look') gewend
waren geweest.
Dat het opgeruimde duo on
danks een geringere hitgevoe
ligheid in ons land nog een flin
ke pot kan breken, werd gister
avond in Ahoy' binnen de
kortste keren duidelijk: de ruim
9500 fans (onder wie Feyenoor
der Henryk l^rsson) waren
maar al te vaak zelf de grootste
gangmakers en poetsten zo
doende menig schoonheids
foutje van het podium.
Na twee concertloze jaren
startte Roxette haar wereldtour
nee op 7 september jl. in Hel
sinki. Het herenigde koppel plus
hun zes begeleiders hebben dus
nog niet te veel samen 'in vol
ornaat' opgetreden en dat was
bij het eerste avondje Ahoy'
(vanavond is het tweede) gen-
geld te merken. De overgangen
tussen de nummers verliepen
nogal eens verre van vlot. Ook
werden de diverse speciale uil
voeringen (zoals semi-akoesti-
sche) lang niet zo gesmeerd ge
presenteerd als gewenst.
Jammer, temeer daar Roxette
zich flink heeft ingespannen om
fris voor de dag te komen. De
variatie tijdens de nieuwe 'joyi i
de' is ten opzichte van het vori
ge pretpakket zowel muzikaal
als visueel aanmerkelijk toege
nomen. Marie (36) en Per (35)
soleren elk beduidend meer: zij,
bij voorkeur in haar eentje ach
ter het toetsenbord (onder meer
de eerste toegift 'Spending My
Time'), hij, het liefst bij het op
rekken van zijn veelal zelfge
schreven songs. Alles best leuk
en aardig (inclusief de stem van
l.a Fredriksson, die beter klonk
dan, drie jaar geleden), zou je
zeggen, maar een stevig min
punt blijft toch hot teii dal
Roxette toch heel wel sterk
leunt op de successen uit de pe
riode van voor de rustpauze.
Het Spook van de Opera krijgt eind oktober een ander liejje
AMSTERDAM MARTIN HERMENS
Het Spook van de Opera krijgt
een ander liefje. Eind oktober
ruilt musical-ster Joke de Kruijf
de catacomben van de Parijse
Opéra in voor het aardse leven
van 'onze' volkszangeres Wille-
ke Alberti. Een opzienbarende
overstap. „Ik ben daar heel dub
bel in", bekent ze. „Dat zit nou
eenmaal in mij. Aan de ene kant
vind ik zo'n nieuwe rol heerlijk.
Tegelijkertijd is het doodeng. Ik
ben van nature een tobber; ik
kijk niet zorgeloos de wereld
in."
Gemengde gevoelens sieren
ook haar vertrek uit de cast van
de Lloyd Webber-musical in het
Scheveningse Circustheater,
waar Joke vijftien maanden lang
haar brood verdiende. „Ik vind
het heel moeilijk om dat werk
los te laten. Ook al weet ik dat ik
verder moet. Ik speel in 'The
Phantom' een heel mooie rol,
absoluut de mooiste rolvan
mijn leven. Maar ik ben toe aan
iets nieuws, iets opwindends.''
Christine, het liefje van het
Spook van de Opera, is haar
tweede natuur geworden. Ze
speelde Christine al eerder in
Duitsland en Oostenrijk. Pas in
Nederland kon ze er een eigen
draai aan geven. Joke moet die
rol straks overlaten aan haar op
volgster Els Bongers. Daar heeft
ze moeite mee. „Christine is
een deel van mij geworden. Het
is niet leuk om dat te verliezen.
Aan de andere kant: ik heb die
rol in Nederland als eerste ge
speeld en ben te horen op de cd
die gemaakt is."
Bekendheid
Haar rol in 'The Phantom of the
Opera' lanceerde haar als natio
nale musical-ster. Ze stond
daarvoor al in 'Les Misérables'.
„Daarin speelde ik een kleine
rol. De publiciteit was gericht
op hoofdrolspelers als Ernst-
Daniël Smid, Henk Poort en
Danny de Munk. In die publici
teit was geen plaats voor Pia
(Douwes), Vera (Mann) en mij."
Toch dankt Joke haar bekend
heid op straat vooral aan haar
deelname aan het televisiepro
gramma 'Hints'. „In 'The
Phantom' draag ik een donkere
pruik en veel make-up. Daar
door zag ik er helemaal niet uit
zoals ik eigenlijk ben."
Ze kan genieten van die ster
status. „Mensen doen graag
meer moeite voor je. In Duits
land en Oostenrijk was dat veel
erger. Daar gaan ineens dlle
deuren voor je open. Mensen
zijn geneigd je sneller te helpen
en meer aandacht aan je te be
steden. Ik heb daar nooit mis
bruik van gemaakt. Je moet wel
steeds afwegen in hoeverre je
daar gebruik van maakt. Het is
vaak heel verleidelijk. Maar ik
vind het verkeerd dat ik een
streepje voor heb op anderen
omdat ik toevallig een bekend
iemand ben."
Miljonair
De nadelen van beroemd zijn
kent ze ook. „Mensen letten
meer op je. Als ze mij in een
versleten spijkerbroek en zon
der make-up zien, valt dat soms
tegen bij het beeld dat ze van
me hebben. Ik moet echt overal
op letten. Ze zijn ook geneigd te
denken dat je meteen miljonair
bent, dat je je alles kunt veroor
loven. Dat is niet zo. De musical
in Nederland is geen super be
taalde job. Voor mijn gevoel kan
dat beter. Al heb ik niet te kla
gen. Absoluut niet; ik heb de
ster-status bereikt.
Haar bewondering voor Wil-
leke Alberti was aanleiding om
auditie te doen voor de musical
over het leven van deze zange
res. „Ik vind Willeke's repertoire
AMSTERDAM ANP
'Stilleven met sinaasappels' en
'Riviergezicht met boot' en de
gouaches 'Boerderij aan het wa
ter' en 'Gezicht op Winterswijk'.
De werken zullen geen deel uit
maken van de grote Mondri
aan tentoonstelling die dit na
jaar in het Haagse Gemeente
museum wordt gehouden.
Tot de nieuwe aanwinsten
behoren verder onder meer
werken van Isaac de Burijn, van
Jacob Maris en schilderijen uit
de romantische school zoals
'Bosgezicht' van J.J. Cremer. De
tentoonstelling duurt tot en met
30 oktober.
Het Rijksmuseum Amsterdam
exposeert vanaf deze week
twaalf aanwinsten, waaronder
vier vroege werken van Piet
Mondriaan (1872-1944). De
aanwinsten zullen bij opening
in 1996 een plaats krijgen in de
gerenoveerde zuidvleugel van
net museum.
Een particulier heeft de Mon
driaans langdurig in bruikleen
gegeven. De werken dateren
van rond 1900, toen de kunste
naar nog figuratief schilderde.
Het gaat om de schilderijen
DEN HAAG ANP
Joke de Kruijf met Willeke Alberti: „Ik vind Willeke's repertoire heel mooi."
heel mooi. Nummers als 'Tel
kens weer' zijn toch waanzinnig
goed. Daarnaast vind ik haar
een prachtig mens. Iedereen
heeft een zwak voor haar. Ze is
één van de weinige ladies in
Nederland."
„Willeke heeft dominante moet leren jezelf te manifeste
personen in haar leven gehad, ren en niet constant de mening
ik ook. Daar ben je mee opge- van een ander te vragen. Ik be
groeid. Dat patroon van domi- wonder Willeke's kracht om
nante mannen zoek je ook in je steeds weer overeind te krabbe-
relaties. Je moet hard vechten len in dat proces. Dat is iets heel
om je daar van los te maken. Je goeds in haar."
Arnon Grunberg krijgt voor zijn boek 'Blauwe maandagen' de An
ton Wachter-prijs 1994. De onderscheiding, bedoeld om de schrij
ver Simon Vestdijk te eren, gaat elke twee jaar naar een opmerkelijk
romandebuut.
Aan de prijs is een geldbedrag van tweeduizend gulden en een
bronzen beeldje van Anton Wachter verbonden. Het originele
beeld van Wachter, de hoofdpersoon uit Vestdijks romandebuut,
staat in Harlingen, de geboorteplaats van Vestdijk.
Grunberg krijgt de prijs omdat zijn debuut „briljant stylist isch is
geschreven", ze menen de juryleden Maarten 't Hart, Martin Ros,
Rudy van der Paardt, Ko Pop en Hans Oele.
De weduwe van Vestdijk, Mieke Vestdijk-Van der Hoeven, over
handigt de prijs op 15 oktober in Harlingen aan Grunberg.
