'In Leiden is alles te zien' Waar UIT Sprinten hoeft niet meer na hoofdgerecht LAK-Theater rond de kerstdagen weer open '94/95 LAK en Schouwburg samen met andere theaters in marathon onald Helmer vindt dat er echt genoeg goede dingen te zien zijn in Leiden. Men sen die nog naar Amsterdam of Den Haag gaan, hebben volgens hem het programmaboekje niet goed be keken. „Alles komt hier ook", aldus Helmer. „We hebben be halve het LAK en de Schouw burg nog een aantal interessan te podia. Hik met zijn eigen ken merken." Drie daarvan, de X, de Kapelzaal van K&O en Imperi um doen met Schouwburg en LAK mee aan de eerste Leidse Theater Marathon op 12 no vember. Op die dag wordt een 400-koppig publiek langs de vijf theaterpodia gevoerd. In elk theater is een voorstelling van 30 minuten, daarna volgt een andere voorstelling in een twee de theater, enzovoort. Om zes uur 's middags wordt de voorstellingencyclus onder broken voor een diner in het LAK. De avond wordt gezamen lijk in de schouwburg doorge bracht waar Mathilde Santing haar programma 'Under a blue roof brengt. Het swingende Rit- mico Especial verleent ter af sluiting medewerking aan het feest dat tot in de kleine uurtjes duurt. Geknok „Zoiets kun je alleen organise ren als de samenwerking goed is. En die is goed in Leiden", al dus Helmer. Er is een schema opgesteld om in de kleinste the atertjes (X en Imperium), waar 100 mensen in kunnen, geen geknok om een plaats te krijgen. Alle deelnemers aan de mara thon (300 bij voorinschrijving, 100 via losse kaarten-verkoop) kunnen alle programma's zien, zonder in het gedrang te ko men. Helmer: „We verzinnen nog iets grappigs om de men sen naar het volgende podi um te leiden." Let dus goed op: in etalages, op straat hoeken of langs Leidse ste gen kunnen wel eens vreemd uitgedoste manne tjes of vrouwtjes staan, die als levende bewegwijzering fungeren. Waarom juist deze drie podia erbij gehaald? Hel mer: „Omdat ze alle drie af zonderlijk iets voor het Leidse theaterleven betekenen. Imperium heeft dan wel geen eigen programmering, maar biedt gelegenheid aan andere Zuidhollandse amateurtheater gezelschappen voor hun uitvoe ringen. Daarmee voorzien zij in een behoefte. En de X ontwik kelt zich erg tot podium van we reldmuziek. Dat werkt daar heel goed." „De Kapelzaal van K&O wordt Drie jaar duurt de samenwerking tussen Leidse Schouwburg en LAKTheater al. Samen presenteren ze het maandelijkse theater aanbod en ze bieden het publiek gezamenlijke pakketten voor stellingen aan. Concurrenten zijn ze niet van elkaar, maar Rol and Helmer (LAK) en Pim Wallis de Vries (Schouwburg) vinden het wel leuk om eikaars publiek naar hun eigen tent te lokken. Waar in andere plaatsen theaters onderling soms een strijd op leven en dood uitvechten, is in Leiden sprake van een creatieve kruisbestuiving. Het komend seizoen is er zelfs een groot scheepse theatermarathon, waarbij ook drie andere podia zijn betrokken. steeds meer vanuit de schouw burg ingevuld. Vorig jaar met die maandelijkse voorstelling van jong cabaret-talent, een cy clus die we ook komend seizoen voortzetten. En er zijn nog wel wat plannen", aldus Wallis de Vries. De vijf betrokken podia zijn niet tegen elkaar uit te wis selen. „Daarom kunnen we zo goed met elkaar om de tafel zit ten. Ieder heeft zijn eigen auto nome inzichten. Samen bieden we een goed pakket van activi teiten." Wallis de Vries vindt het vooral belangrijk dat geen van allen het gevoel heeft de vijand of concurrent van de ander te zijn. „Natuurlijk heeft het publiek bepaalde voorkeuren voor een soort theater of zelfs voor een gebouw. Maar er is geen sfeer van animositeit. En dat werkt FOTO HIELCO KUIPERS voor het totale theaterkli maat positief." Natuurlijk, geven beiden toe, staat of valt die samenwer king met het feit of het tus sen personen wel of niet klikt. Helmer en Wallis de Vries kunnen goed met el kaar en met de anderen op schieten. „Vertrouwen in de ander is vertrouwen hebben in jezelf. Je moet van je eigen produkt overtuigd zijn. Door die samenwerking van IAK en schouwburg zie je dat mensen van, zeg maar 35-plus, nu meer naar het IAK komen dan vroe ger. Ie kunt het niet exact me ten, maar ik merk het aan de onwennigheid van het publiek. Die mensen weten dan de in gang van de zaal niet te vinden of ze vinden het vreemd dat een voorstelling een kwartier later dan in de schouwburg begint." „Het is het leukst als ze Wil lem (l'Hcluse, suppoost van de Leidse Schouwburg - red.) voor het eerst zien. L'Hcluse draait immers altijd een hele riedel af als hij de kaartjes afscheurt. Dan vragen die mensen: 'Hoort dit bij de voorstelling?' Ia je ziet het aan onwennig gedrag", al dus Wallis de Vries. Ook hij vindt het moeilijk te meten of er meer IAK-publiek naar de schouwburg komt, maar: „In 1993 hebben we 10 procent meer kaarten verkocht dan het jaar daarvoor. Daar moeten ook LAK-gangers bijzitten." Stimulerend Helmer denkt dat vooral de Vlaamse voorstelingen in de Schouwburg het afgelopen sei zoen veel IAK-publiek hebben getrokken. „In de planningsfase houden we ook rekening met elkaar. Dat er niet twee Vlaamstalige voorstellingen op één avond staan." En in twijfel gevallen vragen ze elkaar of een voorstelling bij de een of de an der moet komen. Wallis de Vries: „Ik denk dat zoals wij werken niet zoveel vertoond wordt. En ik vind het ook lekker om met Roland zoveel over the ater te kunnen praten. Dat is heel stimulerend." Helmer: „Met de theaterma rathon proberen we vooroorde len te slechten. Dat het IAK er niet alleen voor studenten is. En dat mensen met eigen ogen zien dat de X geen krakersbol werk is, maar een cultureel cen trum waar serieus gewerkt wordt. Het voormalige Shaffy- theater in Amsterdam zag er be- roeder uit dan de X. Toch gin gen mensen uit Leiden er naar toe. Maar om goed theater te zien, hoef je echt loeiden niet uit. Dat willen we met die mara thon bewijzen." ANNEMIF.K RUYGROK Lekker eten in een onbekende stad: waar doe je dat? Theater makers Shirley Constapel, Sari Kraak en impresario Hanna de Mink geven het antwoord in het boek Waar eet Freek in Sneek De drie reizen voor hun vak veelvuldig langs de podia in Ne derland. En omdat ze er genoeg van hadden steeds maar uit te komen op die toch niet zo sma kelijke hap in een veredelde snackbar schreven ze hun colle ga's aan. Theatermakend Ne derland gaf de tips. Wie een 'zenuwenvoorstel ling' heeft, moet het Haarlemse De Ark mijden. Veel te veel en te lekker. De mooiste obers en serveersters vind je in restau rant Zeezicht in Utrecht. De Stadsschouwburg in Utrecht houdt niet van napraten na een voorstelling. Een half uur na het laatste applaus moeten bezoe kers en artiesten het pand uit zijn. Eenzelfde regeling geldt ook voor cultureel centrum De Maaspoort in Venlo. Waar eet Freek in Sneek? ver telt theatermakend en -min nend Nederland hoe 104 thea ters in 92 plaatsen bereikbaar zijn met een handige routekaart erbij plus parkeertips. Naast restaurants beschrijft het boek hoeveel stoelen het theater heeft, wat de openingstijden van de kassa zijn en of een ring- *H°E- WH-JEJE ENnRECOTE' lEkKE1?Lo&PEKI<^, SUf- CCJODOÉkP cjp -20'u BEE~oe SLAp RKreN 'M. TEKENING PETER VAN STRAATEN leiding voor slechthorenden aanwezig is. Ook de nazit en de foyers komen aan de orde. Tussen de nuttige informatie door vertellen theatermakers, zowel artiesten als mensen ach ter de schermen, op vaak heel vermakelijke wijze over hun er varingen in schouwburgen, kleedkamers, restaurants of tij dens hun nachtelijke autoritten. Erik van Muiswinkel stelde zelfs 'De tien geboden van het Thea ter-eten met korte toelichting en uitzonderingen op'. Num mer vier luidt: „Gij zult roze ser vetten vermijden als de zwarte pest." Volgens de cabaretier be taalt de klant dan geheid te veel geld voor te weinig eten en komt hij ook nog eens te laat voor de voorstelling. „Niet doen! Geen uitzondering." Jo hannes van Dam, culinair jour nalist, voegde daar in het Parool aan toe dat ook bij gele servet ten alle waarschuwingsbellen moeten gaan rinkelen. En waar Freek nu eet in Sneek? In restaurant Onder de Linden en anders in café Pea nuts. LFITYSTAM Shirley Constapel, Sari Kraak, Hanna de Mink: Waar eet Freek In Sneek? Handboek voor publiek en professio nals. Met tekeningen van Peter van Straaten. Uitgeverij Gerard Timmer Prods, Amsterdam, 25,= Rundvlees gestoofd in wijn, tomaten en cognac was het favoriete gerecht van Cyrano de Bergerac. Het staat dan ook op het theatermenu van Chopin in de Utrechtsedwarsstraat in Amsterdam. Bijna dagelijks kijkt de restauranthouder tegen de man met de grote neus aan die op fors formaat de voorgevel van Carré siert. Geen wonder dat het idee om een menu te wijden aan deze charmante bon-vi- vant al snel was gevonden. In Leiden lopen produkties geen maanden. Sa lade la Youp staat dan ook niet op het speciale theaterarrangement van een aantal Leidse restaurants. Wel treffen de gasten naast hun bord de kaartjes van de voorstelling en krijgen ze een kopje koffie van de zaak. Schouwburggangers kunnen te recht bij De Brasserie en De Koekop. „Vroeger was het zo dat onze gasten na het hoofdgerecht even een sprintje trokken om kaartjes op te halen om vervolgens weer achter het toetje te schuiven," vertelt Dirk Ruwaard van De Brasserie. „Nu is het zo dat men sen die hier willen eten, dat opgeven aan de Schouwburgreceptie. Zij geven dat aan ons door. Wij reserveren een tafel, halen en betalen de kaartjes. We nemen de folder mee over de vóor- stelling van die avond. En als de men sen dan hier komen, treffen ze de kaartjes naast het bord." De Brasserie heeft geen speciaal theatermenu. „Stel dat je het als gast niet lekker vindt", zegt Ruwaard. „Dan zit je er toch aan vast. Wij bie den zeven voor-, hoofd- en nagerech ten zodat de mensen zelf kunnen kie zen. Vis, vlees en vegetarisch. En elke twee maanden wisselen we de kaart." De Koekop is het andere restaurant waar Schouwburggangers kunnen eten. Wegens vakantie van de eige naar is niet te achterhalen of de gas ten hier een speciaal menu krijgen ge serveerd. Mensen die naar een voorstelling in het LAK-theater gaan, kunnen terecht bij De Grote Beer en Le Forestier. Laatstgenoemd restaurant heeft een speciaal theatermenu. „Als voorge recht hebben we tongrolletjes gevuld met zalm", vertelt woordvoerder Kamphuus. „Daar hebben we carpac cio (flinterdun gesneden vis - red.) van gemaakt. Dat klinkt lekkei hé? Het water loopt je al bijna in de mond. Als hoofdgerecht hebben we lamsbiefstukjes met sauce proven«;a- le. En toe is er een kopje koffie. We verlenen volledige service. A la carte eten kan natuurlijk ook. De spelregel is wel dat de mensen redelijk op tijd moeten komen. Zo tegen half zes, zes uur." Ook restaurant De Grote Beer heeft een speciaal theatermenu. De IAK- ganger krijgt vooraf Cocktail De Grote Beer geserveerd, gerookte kipfilet met appel, selderij, walnoot en perziken- saus. Noorse zalmfilet met dillesaus is het hoofdgerecht. Sinaasappelbava- rois met frambozencoulis („Geen jam maar gepureerd. Het is een soort saus", zo laat de Grote Beer weten) besluit de maaltijd. FOTO» MOJO Puur voor je eigen genoegen een theaterpro- duktie in elkaar draaien, dat staat niet automa tisch garant voor een genoeglijke avond voor de toeschouwer. Het akeligste voorbeeld van zo'n opzet is de middelbare school-revue. Het leukste voorbeeld is het programma dat 1 eoni Jansen voor het Bosche Theaterfestival in el kaar heeft gezet en dat rond de kerstdagen in het LAK- Theater te zien zal zijn. De formule is simpel: kies een aantal liedjes die je leuk vindt. Om te horen of om te doen. Meestal kom je dan uit bij het wat oudere re pertoire. Zorg vervolgens voor een aantal stem men, die solo de moeite waard zijn. maar ook in een ensemble bij el kaar kloppen. En ver geet vooral de begelei ding niet. Dat moeten vaklieden zijn met ster ke ego's, die best een avondje zonder schitte ren kunnen. Onno Krijn, Hans Eikenaar, Hein Offermans, Nico van der linden, Magie Frank en Marnix Stas- sen zijn vaklieden met sterke ego's en goede stemmen bovendien. Lobbesen van oudere broers die kleine zusjes behoeden voor mis stappen. De 'zusjes' zijn afkomstig uit alle hoeken. Een actrice, een Waalse chansonière, een iv- presentatrice, een popzangeres of een combi natie van één en ander. Voor een deel zingen ze samen, soms zelfs a-cappella. Maar de da mes laten ook solo zien waartoe ze in staat zijn. In dat geval worden ze gesteund en van com mentaar voorzien door het ad hoe achter grondkoortje, dat bestaat uit hunzelf. Brein achter 'dit leukste feestje van het jaar' is Leoni Jansen. Het feestje wordt mogelijk ge maakt door haar naam. Toch zijn haar vocale kwaliteiten niet de grootste. Maar dit nadeel is niets vergeleken bij haar vastgeroeste glimlach. Actrice Renee Soutendijk blijkt ook te kun nen zingen. En hoe. Haar gevoileerde stem maakt van de jazzy nummers verrukkelijk der derangs nachtclub-vermaak. Zoiets als een frietje: eigenlijk te vet, maar wel reuzelekker. Voor Jo Lemaire verkoop je je ziel. I laar stem vibreert la Piaf, maar is veel dieper en zwoeler. Bovendien vormt het Frans een aardi ge afwisseling met het Engels met een Neder lands accent. Sympa thiek is ook dat zij zich niet zo angstvallig houdt aan de voorge schreven choreografie. Wanneer er al te over dreven gebaartjes ge vergd worden, gaat ze even 'volledig op' In de muziek. Ze is tenslotte gekomen om te zingen. Dit geldt minder voor Bea (Tm a liar, I'm a cheater') van der Maat. Haar stem is moeilijk te omschrijven. I laar présence ook. Zangeres Plattèl staat ook garant voor de no dige muzikale verrassingen. Maar de grootste verrassing bereidt Sandra Roemer. Eerst zet ze je op het verkeerde been door een suffe balade niet helemaal zuiver te zingen, waardoor je af vraagt of ze niet beter met Wieteke van Dort zou kunnen optreden. Maar dan haalt ze uit met een superswingend, up-tempo soulnum- mer. Niks tempo doeloe, gewoon Rockln' Ramona. Met deze muzikale theaterproduktie zet het IAK de tradille voort die ze vorig jaar begon met de muziekproduktie 'Dietrich': rond de kerst een feestelijke voorstelling op het pro gramma zetten. De 'Boulevard Speciaal' van leoni Jansen e.a. is te zien van 26 tot en met 30 december in het LAK-Theater, Cleveringaplaats 1 in Leiden. SU5ANNT I.AMMFRS FOTO KIPPA FOTO FIIFLCO KUIPIRS

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 39