De huismus is eindelijk onder de pannen
wat noten op zijn zang
met
flink
Een koor
Het Gesprek van de Dag
Rijvaardigheidstest
voor vijftig-plussers
Ook op Rhijnhof kan as
straks in een medaillon
Eindelijk kan de huismus zijn
naam eer aan doen. Het diertje
mag nu een mensenwoning be-
treldcen, zonder dat Vrouwe Jus-
titia ingrijpt. Nou ja, betrekken,
het ligt iets genuanceerder. Het
is voor de méns niet langer
strafbaar om een huismus in
een volière te stoppen. Met ech
te tralies, gaas of glas voor zijn
snavel, zodat hij niet kan weg
vliegen. Kortom, de mus gaat
nu de bak in en de mussenhou-
der niet meer.
Datzelfde geldt sinds 1 septem
ber voor de spreeuw en de
zanglijster. En voor ons leken de
minder bekende soorten als de
barmsijs, de goudvink, en de
ringmus. Wat moeten wij daar
nu mee? Hoort een mus niet ge
woon op straat en is een sner
pend fluitconcert hier dus op
zijn plaats? Of snappen wij er
niks van en moeten we onze
snavel houden?
Kweken
Dat laatste, meent J. Luyster-
burg uit Bergen op Zoom, voor
zitter van de Nederlandse Bond
van Vogelliefhebbers. Hij wijst
er op dat de huismussen
voor het gemak houden we het
in de rest van dit verhaaltje ook
maar voornamelijk bij dit vogel
tje niet zomaar uit bomen en
van terrastafeltjes geplukt mo
gen worden. „Vangen mag niet.
Maar kweken wel."
Daar hebben we meneer de
voorzitter klem! Het houden
van mussen heeft dus toch iets
illegaals. Per slot van rekening,
als je ze niet mag vangen, kun je
ook geen vogels krijgen om te
kweken. Of anders gesteld: wie
nu mussen heeft, is er illegaal
aan gekomen. „Nee, meneer",
tsjilpt Luysterburg. „Ten aan
zien van mussen en spreeuwen
golden lange tijd bijzondere re
gels. Het ene moment waren ze
beschermd, het andere moment
niet. Dat was natuurlijk een on
houdbare toestand voor ons vo
gelliefhebbers. Maar in de pe
rioden dat het wel mocht is er
natuurlijk wel mee gekweekt.
Bovendien is de nieuwe rege
ling te zien als een eerste stap in
de richting van een uniforme
regeling voor de Benelux. In
België en Luxemburg mogen
huismussen al wel gehouden
worden. Daar kun je ze dus ook
kopen."
Voetring
En de kluit belazeren is er niet
bij. Elke in een volière gehou
den vogel dient te zijn voorzien
van een zogeheten vaste voet
ring. „Vaste voetringen kunnen
alleen bij vogels van vijf tot zes
dagen oud worden aange
bracht. Het bewijs dat ze zijn
gekweekt en niet gevangen.
Voor elke vogelsoort is namelijk
een vaste maat vastgesteld, de
dikte van een pootje op dat tijd
stip van vijf, zes dagen. Een
paar dagen later krijg je de ring
niet meer om datzelfde pootje."
Prima geregeld. Dan begrijpen
we ny wel waarom de volières
van Luysterburg vol zitten met
•huismussen. „Nou eh, nee. Ik
heb helemaal geen vogels meer.
Daar heb ik geen tijd meer voor
door mijn werk. Maar geloof
me. De vogelwereld is blij met
het feit dat huismussen en
Reacties en suggesties voor
"Gesprek van de Dag"
Telefoon 071-356444
of
Postbus 54,2300 AB
te Leiden
Bruikbare tips worden
I beloond met een cadeauboni
van 25 gulden.
16 WOENSDAG 7 SEPTEMBER 1994
een lust voor het oog. Sinds binnenkort in datzelfde getraliede theater: de
Gekooide vogels, voor de liefhebb
spreeuwen nu mogen worden
gehouden. Een huismus in de
natuur is mooi. Maar in gevan
genschap ook. Wist u dat in be
paalde streken de mus al bijna
is verdwenen? Dat komt door
het gebruik van andete daken
bij het bouwen van huizen.
Mussen huizen graag onder
dakpannen. En er zijn steeds
minder paarden. Hun vijgen
Goudvink
Nog even elders nagevraagd of
de vogeliefhebber blij is met de
nieuwe wetgeving. Secretaris J.
Fielemon van Vogelvereniging
Avibus uit Leiden beaamt dat.
„Er wordt door ons volop over
gediscussieerd. En er zijn al ver
schillende leden die die vogels
hebben aangeschaft. Vooral de
goudvink. Die springt er voor de
liefhebbers toch echt uit. Je
moet dat beestje eens van
dichtbij bekijken. Prachtig! En
er is al mee gekweekt. Het is
mooi dat er zo competitie kan
komen. Wedstrijden en ten
huismus en de spreeuw.
ARCHIEFFOTO HENK BOUWMAN
toonstellingen. Het is boven
dien nuttig. Het beestje komt
steeds minder voor in de na
tuur. Met kweken doe je zo toch
wat terug."
Weest dus gerust lezer. De huis
mus is eindelijk onder de pan
nen!
17
Krijg je als vijftig-plusser nog
net zo gemakkelijk het stuur
om als, pakweg 30 jaar gele
den toen je rij-examen deed?
Is je reactievermogen bij on
verwachte verkeerssituaties
nog net zo scherp als vroeger?
Ben je nog op de hoogte van
alle regels? Voor wie twijfelt
als oudere weggebruiker
is er nu de BROEM -rijvaardig
heidstest.
Deze draak van een afkorting
staat voor een nog grotere
draak van een praatgroep die
Breed Overleg Ouderen en
Mobiliteit heet, maar waar
achter wél een prima initiatief
schuilgaat. Want elke vijftig
plusser in de regio is deze
maand in de gelegenheid om
in eigen auto zijn rijvaardig
heid te lesten onder begelei
ding van een deskundig advi
seur.
Die rijdt een ritje mee door de
bebouwde kom en over de
snelweg en geeft na afloop
eventueel aan op welke pun
ten het rijgedrag verbeterd
kan worden. Verder is er een
theoretische gedeelte en een
test van het gehoor-, gezichts-
en reactievermogen. ionse
quenties voor het rijbewijs
heeft dit alles niet en het hele
gebeuren kost slechts 25 gul
den.
De test die overigens al
eerder en met succes is ge
houden - wordt ditmaal op
twee plaatsen georganiseerd
Op woensdag 28 september
in het Gemeentecentrum aan
de I.ijtweg in Oegstgeest en
op donderdag 29 september
in de Scheppingskerk aan de
Dtan van Ouderzorg in
I .eiderdorp.
Vijftig-plussers die aan de test
willen meedoen, kunnen zich
aanmelden bij de heer Boe
ser, telefoon 071-614748. En
het goede voorbeeld wordt
gegeven door de Warmondse
burgemeester mevrouw V.d
Wel-Markerink die morgen
als eerste de vuurdoop krijgt,
/.ij legt in haar gemeente om
11.00 uur de rijvaardigheids
test af. Hoe de burgemeester
het er vanaf brengt, dat kunt
u vrijdag lezen.
AP VAN KAAM
Stoplicht blijft op rood staan
En zo stond het pas getrouw
de echtpaar Remko Bakker
(29) en Renate van Bruggen
(27), net terug van de huwe
lijksnacht in I loofddorp, za
terdagmiddag hogelijk ver
baasd te wachten voor het ro
de stoplicht. Op zich niets bij
zonders, alleen, dat stoplicht
stond opeens wel pal voor
hun huis aan de Van Eg-
mondstraat in Haarlem. „We
keken wel vreemd op", vertelt
bruid Renate.
Het verkeerslicht was. als
grap. neergezet door collega's
van Remko. die bij de afdeling
engineering van het energie
bedrijf Haarlem werkt.
Het stoplicht was zo afgesteld
dat het aan e'e'n stuk door op
rood bleef staan. „Want rood
is de kleur van de liefde. Als
we het op groen hadden ge
zet, wus iedereen misschien
binnen gekomen en dat was
de bedoeling niet", zegt een
collega. Het stoplicht, afkom
stig uit „de puinbak" van het
energiebedrijf, is door colle
ga's in hun vrije tijd opge
knapt. Jndertussen is het ver
keerslicht verhuisd van de
voordeur naar de tuin.
Het komt voor. Iemand wordt
gecremeerd en de familie vraagt
of ze wat as mee kunnen krijgen
in een lucifersdoosje. Maar wat
moet je dan vervolgens. Welnu,
de bij het CVN aangesloten cre
matoria bieden de mogelijkheid
om de as in een medaillon te
doen. Verguld, verzilverd of on
der een stolp. Tegen een prijs
van een paar honderd gulden.
Het Leidse 'Rhijnhof is geen lid
van de Crematorium Vereniging
Nederland, maar krijgt Leiden
desondanks die mogelijkheid
ook? „Ik heb er nog geen con
tact over gehad, maar als de be
hoefte ontstaat, dan zeker. We
zullen in elk geval zorgen voor
begeleiding en voorlichting",
zegt G. Swinkels, directeur van
de Stichting Crematorium lei
den en tevens van de Stichting
Crematoria in Best, waarin er
een aantal verenigd is.
De medaillon-mogelijkheid is
het resultaat van een wetswijzi
ging. Vroeger had de familie wel
de beschikking over de as. maar
die moest thuis in een urn blij
ven. Nu zijn de mogelijkheden
verruimd. De familie mag de as
meenemen, zelf desnoods ver
strooien en dus ook as in een
medaillon bewaren. De rest van
de as kan dan ook nog worden
verstrooid op een dierbaar plek
je. in de tuin bijvoorbeeld, of
desnoods elders in de gemeente
als de familie daar toestemming
voorheeft.
Nog steeds blijven de 'oude'
mogelijkheden over om de as
boven land, zee of lucht te ver
strooien. „Als het op land ge
beurt, het nationaal strooiveld
te Arnhem, kan de familie mee.
Ook op zee kan de familie er bij
aanwezig zijn. Het schip vaart
dan 20 mijl uit de kust. dat ge
beurt regelmatig. Alleen in een
vliegtuig kan er geen familie bij
zijn. maar met de nieuwe wet
kunnen nabestaanden zelf een
vliegtuigje huren. Dan gebeurt
het verstrooien trouwens ook
boven zee", vertelt Swinkels.
Daarnaast kan de urn hegraven
worden hij het crematorium of
opgenomen worden in een co
lumbarium, een grote bewaar
plaats van urnen alsof het om
een aantal graven gaat. I loc dan
ook, voor nabestaanden is het
aantal mogelijkheden nu flink
vergroot.
EMIEL FANGMANN
Brancard verslaat
Alle pogingen van Geveke In
tern Transport ten spijt, het be
roemde WK - blessurekarret je,
dat in Amerika gewonde voet
ballers in no-tinu> naar de zijlijn
vervoerde, moet het op de va
derlandse velden voorlopig af
leggen tegen de oude vertrouw
de nrancard. „Want was is er
mis met twee of vier vier sterke
mannen die een brancard sjou
wen?" zegt bijvoorbeeld Telstar-
voorzitter Evert Jan Meijer.
In een folder met begeleidend
En maar weer
De spanning in Duitsland is
te snijden omdat de Jackpot
in de I-otto aldaar opnieuw
niet is gevallen en de te win
nen prijs na tien weken een
ontzagwekkende omvang
heeft aangenomen. Iets in de
orde van 42 miljoen mark of
zo. De commotie is intussen
zo groot, dat zelfs Karei
Schimmel even door de bo
men het bos het niet meer
zag.
De Ix-idenaar mag dan met
vrienden en kennissen al 28
jaar trouw zijn formuliertjes
invullen en die maandelijks
eigenhandig over de grens
brengen; helemaal juist was
VK-blessurekar
schrijven brengt het Amster
damse bedrijf het wagentje on
der de aandacht van alle betaal
de voetbalorganisaties.
In Amerika, schrijft Geveke,
werd de platformwagen ook In
gezet om VIPS rond te rijden en
materiaal en drinken aan te
voeren tijdens de trainingen. E.n
dat alles gebeurde geruisloos en
milieuvriendelijk. En volgens
het bedrijf zijn de karretjes ook
uitermate geschikt voor onder
steuning van terreinonderhoud.
liet gevallen
zijn weergave over die Super
Zes vorige week in deze krant
toch niet. „Want je moet in
derdaad eerst zes kruisjes
goed hebben en dan nog dat
laatste getal opje formulier",
fluit hij zichzelf - hij is per slot
van rekening ook scheids
rechter terug
„Schoonheidsfoutje. Maar ik
hou jullie op de hoogte van
de ontwikkelingen, want het
is daar waarlijk een gekken
huis. Iedereen wil spelen, ie
dereen ziet alleen dat bedrag
nog maar. Kan je nagaan wat
geld los kan maken bij de
mensen."
AD VAN KAAM
'Het Zingend Hart' terug uit Oxford
Tiende eeuw
Het was toeval dat ze vlak na de
officiële steden-uitwisseling
naar Oxford togen. „We hadden
er een première", vertelt so
praan - 'vroeger alt' - Laetitia
Smit. „We zongen voor het eerst
in de Bodleian Library op mu
ziek van onze componist Wal-
ther Stuhimacher de oudste Ne
derlandse dichtregels. Die date
ren uit de tiende eeuw. Het ma
nuscript bevindt zich uitgere
kend in die bibliotheek en wij
boden onze compositie aan, die
zo'n vier minuten duurt."
De regels werden door de man
nen en de vrouwen gesplitst, te
genover elkaar gezongen, dan
weer in het I^atijn dan in het
Nederlands: Hebban olla vogala
nestas hagunnan, hinase hic
enda thu. Wat unbiddan we nu.
(Zijn alle vogels nestjes begon
nen, behalve jij en ik. Waar
wachten we op?'
Recentelijk optreden van 'Het Zingend Hart' in de Bodleian bibliotheek in Oxford. foto laetitia smit
Er werd onder leiding van Ellen
Looyestijn ook twee keer opge
treden in de universiteitskapel,
de Anglicaanse kerk van St.
Mary the Virgin, met onder
meer de 'Missa Brevis' van Ton
de Leeuw. „Dankzij ons gebalk
op straat, in café s en op de
markt en het zelf plaatsen van
posters rolde er op de laatste
dag van het bezoek nog een ex
tra uitnodiging in de bus. Het
koor mocht zingen in Freud's,
een tot restaurant verbouwde
kerk 'waar je elke vork die je
neerlegt vijf keer terughoort
door de galm'. „Maar toen wij
zongen hield iedereen zijn
mond."
Knipoog
'Het Zingend Hart' heeft meer
noten op zijn zang. Zo is er een
nummer als 'De Elfstedentocht'
van Ivo de Wijs. Dat wordt op
muziek van Jetse Bremer met
een grote knipoog gebracht.
„Bart van Gerwen doet dan zijn
skeelers aan en zijn skibroek en
wij dragen allemaal mutsen en
wanten. Hij 'schaatst' door de
zaal. roepend nog zoveel ste
den te gaan. Tamelijk hard, hij
ging in Oxford bijna onderuit",
lacht Smit. „The Librarian (bi
bliothecaris red.) in the
Bodleian moest ervan schrik
ken, die hadden we hierover
niet ingelicht."
Er werd tevens een uitstapje ge
maakt naar een cocktail-party
op de Britse ambassade in Lon
den. „Daar hadden we een lich
ter programma in kleine bezet
tingen, waarbij bijvoorbeeld
kindergedichtjes gezongen wer
den. 'Mein kleiner, grüner Kak-
tus' van 'The comedian harmo
nists', daar hebben we een plas
tic cactus bij."
'Het Zingend Hart' is genoemd
naar een dichtbundel van Ge
rard Reve, een idee van koorlid
Jaap de Jopg. „De diversiteit
trekt. Ook de verschillende be
zettingen. Wij willen geen tradi
tioneel koor in zwart-wit-kledij
zijn", zegt Smit. „Eigenlijk ge
ven we nooit zelfstandige con
certen", vertelt ze verder. „We
zingen bij de opening van expo
sities en op literaire dagen. Bin
nenkort ook bij een zoveel-jarig
huwelijksfeest", vertelt Smit. die
toevoegt op zoek te zijn naar
nieuwe repetitieruimte.
Lid worden van 'Het Zingend
Hart' is niet zo makkelijk. „We
willen niet groter worden dan
we zijn", verklaart laetitia Smit,
„dus er moet plek zijn. Er is ook
een soort ballotage, want je
moet kunnen zingen. En daar
naast moet je wel jé vreemde
talen beheersen." Dat laatste
lijkt inderdaad geen overbodige
luxe. Want het kuur draait er
zijn hand niet voor om Japanse
haiku's, Franse psalmen én ge
dichten van de Portugees Pes-
soa en de Duitser Heine op het
repertoire te zetten.
Zaterdag 10 september treedt
'Het Zingend Hart' op tijdens
de opening van de leidse IJit-
dag. Zondag 27 november is er
ter gelegenheid van het 10-ja-
rig jubileum een matineecon
cert in de Leidse Ixtkhorstkerk.
De dominee van de kerk St.
Mary the Virgin leende ze een
grote pan uit, zodat het Leidse
koor 'Het Zingend Hart' zeifin
hun Oxfordse College kon ko
ken. Vorige week keefden ze na
een tournee van een week uit
Engeland terug, de twintig le
den van de tien jaar opgerichte
zanggroep. Ooit begonnen tij
dens een zangcursus van het
LAK heeft 'Het Zingend Hart'
inmiddels een aardige staat van
dienst. Eerder reisden ze al met
hun nobele zangkunst naar Por
tugal en Spanje en maakten een
zogenaamde Zuiderzee-tour-
nee. Hun liederen zijn apart.
Het kan gaan om oud-hollandse
liederen, liefdesliederen, litera
tuur in meerdere talen, close
harmony of religieuze gezan
gen.
