Altijd gewoon Wint Kieft Alkmania gaat voor kampioenschap Sport Jonge Kikkers moeten het doen in derby VAN DE STRun lAIECIf Voor vrouwen Foreholte is promotie mogelijk UVS-jeugd kijkt al voorzichtig omhoog Baresi terug in selectie Bij UDWS moet het vooral gezellig zijn 22 ZATERDAG 3 SEPTEMBER 1994 CHEF ROB ONDERWATER, C Rob Kiebert als deskundige bij Lugdunum - Roodenburg I LEIDEN ROB ONDERWATER |„Een leuke pot." Rob Kiebert, i de trainer van Rijnsburgse Boys, verheugt zich op de Leidse kra ker van zondag: Lugdunum - Roodenburg. De derby in de [tweede klasse is uitgeroepen tot [wedstrijd van de week. Kiebert lis de eerste trainer die zijn tech nische/taktische visie geeft. De joefenmeester, die toevallig met zijn ploeg afgelopen dinsdag op [bezoek was in De Kikkerpolder j(en met 0-2 won), benoemt [voorts een man van de wed strijd. j Cees van Tongeren, libero [van Lugdunum, zal in elk geval [geen man van de wedstrijd wor den. Van Tongeren klapte vori- Ige week door zijn enkel en loopt momenteel op krukken. Voorts [vieren de steunpilaren Harm de Vos en Hans van As vakantie. [Vandaag keert het duo terug en het is zeer de vraag of trainer Fer Nijhuis de steunpilaren op stelt. Tot overmaat van ramp gaf Edwin Verhoogt te kennen vanwege zijn studie liever in het tweede te willen spelen. „Er blijft op deze manier niet veel over", meldt Fer Nijhuis. „De jonkies zullen het moeten doen." Toch wanhoopt de oe- fenmeester niet, want met de zelfde jonkies als Alexander Re- del en Henk de Cler junior be haalden de Kikkers op het Mo- torhuistoernooi een 2-2 deling tegen Roodenburg. „Ik weet op voorhand dat die gasten een stapje harder zullen lopen. Roodenburg spreekt aan, deze wedstrijd leeft ontzettend onder die gasten." Ook al omdat de trainer van Roodenburg een oud- Lugdunummer is. Wat heet, Hennie de Klerk is nog steeds lid van groenwit. Onlangs vroeg elftalleider Kees Vermeulen De Klerk of hij weer voor het eerste zaterdagelftal wilde spelen, net als vorig seizoen. De Klerk twij felt. „Want ik word toch ook een jaartje ouder." In tegenstelling tot Lugdunum kampt Roodenburg nauwelijks met blessures. Het elftal staat op de rails, ondanks wisselende resultaten in de oefenperiode. De 1-0 zege op UVS gaf De Klerk veel vertrou wen voor de toekomst. „We gaan spelen in een 4-3-1-2 for matie met Marcel van den Burg als diepste spits. Marcel doet het goed op die plek, heeft er al zes gescoord in de oefenperio de. Mare Helder is de tweede spits en doet het ook goed. Kort daarachter speelt Paul Pikaar, die heeft een beetje vrije rol." Het bericht dat Lugdunum kampt met veel blessures neemt De Klerk voor kennisgeving aan. „Hoe dan ook: Lugdunum is een technische ploeg met veel creativiteit. Roodenburg zal ze ker niet behoudend gaan spe len, we gaan voor de winst." Jonge ex-prof gaat misschien trainerspad op Voor veel vrouwen was Wim Kieft de populairste voetbal ler van allemaal. Ze waren stilletjes een beetje verliefd op zijn blonde kop, het stekelige haar, de blauwe ogen, het subdele cynisme en de ontwapenende eerlijkheid. HAAG ANP Maar Kieft had meer te bieden dan een aardige tronie. Als jon gen van negentien was hij Euro pees topschutter van het jaar, 32 doelpunten. Zijn treffer te gen Ierland op het EK van 1988 is legendarisch. De invaller voorkwam uitschakeling met cje vreemde kopbal. Vorig weekeinde kondigde hij zijn afscheid aan, ruim veertien jaar na zijn debuut in Ajax 1. Bij PSV moest hij weg. Andere goe de clubs dienden zich wel aan, maar de partijen kwamen niet rond. Kieft is pas 31 jaar. Wim Kieft, leeftijdgenoot van Gullit en Rijkaard, was de eerste van een gouden generatie voetballers die naar Italië trok. Eigenlijk was de jongen uit de Indische buurt, via Madjoe als 12-jarige bij Ajax beland, nog niet hele maal volwassen. Pisa trok hem aan. Hij was twintig, zijn vrien din Sylvia zeventien. In feite moest hij weg bij Ajax, want daar hadden ze een betere: Marco van Basten. In de keiharde wereld van het Italiaanse voetbal, waar een buitenlander alleen waardering krijgt als hij scoort, maakte hij pas na 23 duels een doelpunt. Op de vraag wat zijn slechtste wedstrijd was, antwoordde hij wel eens: „Alle dertig van dat eerste seizoen in Italië." Kieft had een sterk ontwik keld rechtvaardigheidsgevoel. Hij wilde in 1990 per se w'eg bij PSV, toen hij merkte dat Vanen burg bij manager Ploegsma was geweest om te pleiten voor de aanvalslinie Povlsen/Romario. Hij verliet het trainingskamp van het Nederlands elftal voor een wedstrijd tegen Grieken land omdat de Ajacieden hem een 'boomstam' noemden. Dat was zijn eer te na. Okay, Kieft was geen Van Bas ten. In zijn beginjaren scoorde hij vaak met het hoofd, inko mend bij de eerste paal,'na een voorzet van de altijd aanwezige Ajax-flankspelers. Later, bij Pisa en Torino en ook na zijn terug keer in Nederland, ontwikkelde hij zich steeds meer tot een spits die je altijd in de voeten kon aanspelen. Hij kaatste de bal of schermde die af, totdat de aansluiting een feit was. Afgelo pen seizoen scoorde hij te wei nig, mede omdat hij in het ziel togende PSV veel te ver van het vijandelijke doel speelde. Zijn leven veranderde, toen hij als 17-jarige debuteerde in Ajax 1 en de kleedkamer mocht delen met al die sterren. Hij, die wat verlegen knul. Meisjes aan baden hem, belden hem op, ko zen de Amsterdamse volksjon gen tot hun idool. Vanenburg was de trucendoos, Kieft de lie ve jongen. Hij leerde leven met de belangstelling. Maar hij was eigenlijk wel blij dat hij niet zo'n persoonlijkheid was als Gullit, die altijd omgeven was met pu bliciteit en altijd zijn mening gaf over van alles en nog wat. Wim Kieft bleef gewoon Wim Kieft, ondanks de rijkdom van het bestaan als voetballer. Hij woonde dan wel in een groot huis, in Bordeaux of Bergeyck, maar zou met zijn Sylvia zo kunnen verhuizen naar een flat in Amsterdam. „Het lijkt me schitterend om anoniem, er gens waar niemand me kent, lekker een partijtje te voetbal len. Op een grasveld, met een paar jongens. Geen publiek er omheen, geen druk, niet achter je man aan moeten lopen als je dat niet wilt. Dat is het leukste wat er is", zei hij in 1990 tegen NRC Handelsblad. Na vier jaar Italië (Pisa en To rino) keerde hij terug in Neder land, bij PSV. Hij had het leven in de laars leren waarderen, maar was moe van trainings kampen en de overal aanwezige journalisten. Bovendien wilde hij wel weer meer scoren. In Ita lië, waar verdedigers de instel ling van een moordenaar heb ben, gebeurde dat niet zo over dreven vaak. En scoren is voor een aanvalsleider het allerbe langrijkste. Bij PSV waren Gullit en Van der Gijp juist vertrokken. De ploeg wenste te laten zien dat het ook zonder de twee kon en won alles, inclusief de Europese beker voor landskampipenen. Kieft bleef drie jaar en zocht weer het buitenland op. Bor deaux. Maar de club in de wijn stad zakte weg in een financieel moeras en Kieft brak bovendien een arm. Na een seizoen sloot hij zich weer aan bij PSV. In 266 wedstrijden in de hoogste klasse van Nederland scoorde hij 158 keer. Hij was 43 keer soldaat van Oranje (debuut september 1981, Zwitserland-uit), maakte daarin elf doelpunten, maar speelde slechts zeventien inter lands in zijn geheel. Zestien keer viel hij in, negen maal werd hij vervangen. Op 16 okto ber 1985, in een kwalificatie wedstrijd tegen België voor het WK, kreeg hij al na vier minuten de rode kaart van scheidsrech ter d'Elia, na een onbesuisde actie tegen Vercauteren. Zijn laatste 'cap' dateert van 22 sep tember 1993, toen hij een helft meedeed tegen San Marino en een ongelooflijke kans miste. Wat hij gaat doen, weet hij nog niet. Misschien dat hij wel een verkorte trainerscursus zal volgen, waarop spelers met meer dan veertig interlands recht hebben. Verder kan hij in tens genieten van gewone za ken des levens. Thuis op de bank met een spannend boek, slenteren door Amsterdam. Het liefst anoniem. Het gevecht voor geluk hoeft niet zo moeilijk te zijn. Uit Elsevier, over geluk: „Soms een kwartier lang ont roerd naar de schouder van Syl via kijken." LEIDEN FRANK BONTE HANDBALMEDEWERKER In de veldhandbalcompetitie komen in de regionale tweede klasse uit de vrouwen van HVV'70 (Voorschoten), de mannen van TKS-Saturnus (Leiden) en Rijnstreek (Al phen aan den Rijn). In de afdelings eerste klasse de vrouwen van Oase (Oud Ade) en MSV (Noordwijk) en de mannen van Fore holte (Voorhout) en TKS/Saturnus 2. Voor de vrouwen van HW '70 lijkt een te rugkeer op het hoogste veldniveau, de re gionale eerste klasse, niet onmogelijk. De Voorschotense ploeg komt in praktisch de zelfde opstelling als de vorige competitie binnen de lijnen. In de eerste klasse werd wat ongelukkig gespeeld in de slotwedstrij den, waardoor de ploeg degradeerde. Daar bij kwam dat in sleutelwedstrijden belang rijke en geroutineerde speelsters als Bettina Lamboo en Monica Zeeuw door blessures niet konden spelen. Beiden zijn nu fit en dat scheelt voor de Voorschotense ploeg. Bovendien verschilt het niveau in de regio nale tweede klasse aanmerkelijk met dat van de eerste klasse. De volledige ploeg van TKS-Satumus zou natuurlijk ook de stap omhoog kunnen doen, maar het vizier is nu duidelijk gericht op de zaalcompetitie. Aansluiting van de mannen bij de eredivisie van de vrouwen lijkt ook een eerste vereiste. Met de komst van Paul Timmermans (ex-Volendam) en LEIDEN «JOB DE KRUIFF MEDEWERKER In de landelijke jeugdcompetitie die vandaag begint, zijn de A- junioren van zowel Quick Boys als UVS in de tweede divisie A ingedeeld bij ploegen die ze nog niet kennen. Het doel van de Katwijkers is vooral handha ving, trainer Fred Filippo gaat nvt het vorig jaar gedegradwr- de UVS voor een plaats bij de Bij de Katwijkers is Arie va Duijn de opvolger van Arie va der Werf. Hij gaat werken mc een heel jong elftal en wil da >ral 'ir ester vol- Trainer Fer Nijhuis mist e Roodenburg. anco Baresi maakt deel uit n de Italiaanse voetbalselectie e woensdag in en tegen Slove- aantreedt. De 34-jarige libe- van AC Milan had eerder aangekondigd zich niet meer beschikbaar te stellen voor de EK-kwalificatiereeks. Baresi, aanvoerder van de finalist tij dens het WK in de Verenigde Staten, veranderde vorige week van gedachte. gend jaar'. „Handhaving in de tweede divisie staat voorop." De belangrijkste spelers bij Quick Boys zijn nieuweling Michel van llooij op het middenveld en aanvoerder Wouter Tavenier achterin. Quick Boys heeft altijd tegen Rotterdamse ploegen gespeeld, maar zit nu in de afdeling met teams uit de buurt van Amster dam. Ook de tegenstander van vandaag, het Amsterdamse DWV, is 'totaal onbekend', maar dit is voor Van Duijn geen reden voor een voorzichtige speelwijze: „In principe gaan we voor twee punten." Ook voor UVS zijn de meeste ploegen nieuw. Quick Boys werd in de voorbereiding al met 5-2 versla gen en ook een toernooi met UW, Olympia en VVOG zorgde voor het nodige optimisme bij trainer Fred I'ilippo. „We heb ben een goede, positieve groep die graag wil werken, we kun nen meedoen om de eerste vier plaatsen", aldus Filippo die gro tendeels hetzelfde elftal heeft dat vorig jaar degradeerde. UVS gaat vandaag dan ook optimis tisch van start bij het hoofdste delijke Zeeburgia. „We gaan ie dere wedstrijd met de intentie het veld in om twee punten te halen. Zo proberen we het ver- loren gegane terrein te herwin- De trainers van de beide B- elftailen zijn voorzichtiger. Bij Quick Boys ziet Dirk van Duijn zijn 'vrij jeugdige' ploeg in de middenmoot eindigen. IJVS trainer Ed van I ïuyl kent de të genstanders slecht, maar vindt de drie eerste wedstrijden zwaar. Na Elinkwijk (vandaag) spelen de Leidenaars tegen DWS en Ajax B2. „Na drie we- staan: Ik verwacht in ieder geval niet dat we degraderen." Als aan het einde van het sei zoen iedereen zegt: 'Dit was leuk, ik blijf hier voetballen', dan is John Verschoor een te vreden man. De trainer van UDWS heeft maar één doel voor het komende seizoen: een goed sfeertje creëeren. „En alles wat we verder meepakken, is mee genomen. Dit is een club met een wankele financiële basis, we moeten ervoor zorgen dat de spelers niet weglopen." En dus zag de oud-prof het in de oefenperiode vooral als zijn taak een teamgeest te kweken. Hij wilde voorkomen dat er groepjes spelers waren, die zich afzijdig hielden van de rest. Hij lette erop dat er tijdens de trai ningen af en toe tijd was voor een 'dolletje'. Tot nu toe is hij tevreden over het resultaat: „Het plezier druipt ervan af." En misschien komen dan de resultaten ook nog wel. Want als de Leidse bloemist kijkt naar de spelersgroep, dan verwacht hij dat UDWS bovenin de ierde klasse meedraait, en zeker niet onderin. De club kreeg er twee spelers bij: het jonge UVS-talent Michael de Roode en LFC-kee- per Peter van der Wal. „Ik denk dat een ereplaats of een perio- detitel er best in zit met dit ma teriaal", aldus de trainer. Verschoor gaét ook voor de hoofdprijs. „Waarom niet, ik ben er nu toch." Maar hij hoeft niet. Hij beseft heel goed dal het bestuur van de Boshuizerkade- club het prima vindt in de vier de klasse, waarin veel ploegen uit Leiden en omgeving spelen. Die derby's zijn publiekstrek kers en daarom goed voor de kantine-omzet. En die is niet onbelangrijk, voor een club waarvan de toekomst vorig sei zoen nog aan een zijden draad je hing omdat de huur van de velden niet op tijd was betaald. De trainer John Verschoor verkeert in heel andere omstan digheden, een heel andere sfeer, werkt met een heel andere in stelling ook dan de speler John Verschoor. Die had drie jaar een contract bij Telstar, daarna drie jaar bij Haarlem. Waar hij de hoogtepunten van zijn carrière beleefde in twee wedstrijden te gen Ajax. De eerste was thuis. Tegen het elftal met spelers als Marco van Basten, Ronald Koe man en Sören Lerby stond Flaarlem binnen de kortste ke ren met 3-0 achter. Bij rust had het al 6, 7-0 voor Ajax moeten zijn. 'Als we met 6-0 verliezen hebben we het nog goed ge daan. Tegen dit team valt niet te voetballen', hield trainer Hans van Doorneveld zijn spelers in de rust voor. Het werd uiteinde lijk een gelijkspel, onder meer dankzij een doelpunt yan de Leidenaar. Datzelfde seizoen ('83-'84) vernederde Haarlem Ajax in De Meer, het werd toen 0-3, en weer scoorde Verschoor. Na die wedstrijd werd Ajax-trainer Aad de Mos ontslagen. De Mos, die de Leidse voetballer al eerder op zijn weg was tegengekomen. Eerst op de trainerscursus in Den Haag, waar De Mos les gaf. Vervolgens toen Ajax belang stelling had voor de Haarlem voetballer, en De Mos de trans fersom van een half miljoen gulden te hoog vond. Het waren mooie dagen, maar zij duurden niet eeuwig. Flet ging slecht met Haarlem en de club verhuurde de aanval lende middenvelder aan Veen- dam. Veendam, dat is Gronin gen. Dat was 512 kilometer, heen en weer naar Leiden. Ver schoor hoefde maar een keer per week in het noorden te trai nen, de rest van de week zou hij niet UVS meetrainen. Maar hij liet daar zelden of nooit zijn ge zicht zien. „Op een gegeven moment zei de trainer van Veendam dat hij eens contact wilde opnemen met de trainer van UVS. Hij vroeg naar het te lefoonnummer. Ik zei: 'Hij heeft geen telefoon, want hij woont op een boerderij'." den zat Verschoor op de reser vebank, het was uit, hij kwam er niet meer vanaf. De Leidenaar kwam weer 'thuis'. Speelde nog wat wedstrijden voor de ene Leidse club en een seizoen of wat voor de andere, tot hij drie jaar geleden als trainer aan het roer kwam bij UDWS en met dat elftal kampioen werd. En nu is hij opnieuw trainer bij de club aan de Boshuizerkade. „Ik heb er schik in, vooral als ik zie wat die jongens voor me over hebben." Heel af en toe krijgt hij er weer zin in om zijn 'kicks' apn te trekken en een balletje mee te gaan trappen. Maar tie jaren gaan tellen voor de 38-ja- rige Leidenaar. „Ik kan niet meer de sterren van de hemel voetballen. Ik zou het best nog wel willen, hoor, voetballen op hoog niveau. Maar het kan niet John Verschoor (rechts) neemt met Haarlem-trainer Van Doorneveld keeper Stanley Menzo op de schouders na het onvèrwachte gelijkspel tegen Ajax. archieffoto anp 'lk ben bang dat we een beetje te lief zijn de terugkeer van Nico Mooren van het Haagse Hermes moet de slap omhoog in de zaal niet tot de onmogelijkheden worden gerekend. Op het veld zal wel worden ge mikt op handhaven. Ook de mannen van Rijnstreek zullen dat doen. Niet omdat de veldcompetitie in Al phen minder hoog wordt aangeslagen dan de zaalcompetitie, maar omdat de Alph'en- se ploeg sterk is verjongd. Een pluspunt is de entree van André van Leeuwen (ex-Sa- turnus) in de Rijnstreek- gelederen. Dat biedt in de toekomst perspectief, vooral omdat hij speelt met de ervaren broers Ge rard en Wim Rijn. De regionale ploegen in de afdelings eerste klasse rekenen voorals nog niet op promotie. HOOGMADE GERARD BAAS MEDEWERKER Alkmania-trainer Kees van Rijn windt er geen doekjes om. „We gaan voor het kampioenschap", is zijn vaste overtuiging. De 37- jarige oefenmeester heeft een paar redenen voor het vertrou wen: „Vorig jaar zijn we gedega- deerd wegens gebrek aan sco rend vermogen en dat hebben we voor dit jaar ondervangen met de 'Opdammetjes'. De broers Michel en Rob Opdam zijn levensgevaarlijke spitsen en vinden elkaar blindelings." Los van de offensieve verster kingen, is er ook in de hoofden van de Alkman ia-spelers iets veranderd ten opzichte van vo rig jaar: „De mentaliteit was verkeerd. Ik was de énige die door leek te hebben hoe diep we in de degradatie-zorgen za ten, maar die gasten hadden een instelling van 'we redden het wel' en 'rustig trainer, het komt wel'. Nou het kwam dus niet." Dit jaar zal het beter gaan: „Het kampioensgevoel heerst bij de spelers. Flet zal voor mij makkelijker zijn om ze te moti veren want ik kan ze met die uitspraken confronteren." Het op scherp zetten (én hou den) van de ploeg is voor Van Rijn, werkzaam als 'allround vakman' bij Woningbouwvere niging Alkemade, het moeilijk ste gedeelte van het werk bij Alkmania: „Er is een groot ver schil tussen de oudere en de jongere spelers. De ouderen hebben zo'n beetje mijn menta liteit, mouwen opstropen en géén, maar die jonkies zijn veel 'te gemakzuchtig. Ik heb alles geprobeerd om mijn instelling over te brengen en dat ging dan één of twee duels goed en dan begon het weer van voren af aan. Heel frustrerend, maar het is een teken van de tijd. Overal is de jeugd makkelijker." De goedlachse Hoogmader („Ik zal hier waarschijnlijk nooit meer weg gaan") is niet bang dat hij met zijn instelling 'de laatste der Mohicanen' is: „Het lukt nog niet helemaal, maar mijn vrouw en ik doen er alles aan om dat fanatisme over te brengen op de kinderen." Kees en Hannie van Rijn hebben ze ker hun best gedaan: sport staat centraal in het gezin Van Rijn. Bij binnenkomst valt direct het prikbord op waar alle trainings- en wedstrijdschema's hangen. „We hebben ook een schema waar de etenstijden ophangen en dat is hard nodig. Er wordt door de kinderen geschaatst, gewielrend en gezwommen. En goed ook want ze winnen al aardig wat prijzen. Tot vorig jaar trainde ik ook de El van MMO, waar mijn dochter Saskia speelde. Het mooiste is dat ze mijn stijl als voetballer heeft, vol inzet en op karakter, prachtig om te zien." „Als ik naar de concurrentie in de afdeling kijk, moet ik zeg gen dat al die clubs bovenin mee kunnen draaien. Ik denk dat Randstad Sport, Slompwijk, ASC en Kickers de verenigingen zijn om in de gaten te houden." Van Rijn houdt voor zijn team een slag om de arm. „Aan onze voetbal-kwaliteiten zal het niet liggen. We zijn dan weliswaar Marlijn Mastenbroek en Roel I loogenboom kwijtgeraakt, maar dat zal ons de kop niet kosten. Ik ben bang dat we een beetje te lief zijn voor de afde- ling. Dat zag je vorig seizoen aan het lage aantal geie kaarten dat we kregen. De mouwen moeten worden opgestroopt." Op taktisch gebied zal er niet veel veranderen bij Alkmania: „Ik blijf gewoon met drie spit sen spelen, dan kun je beter van je eigen krachten uitgaan. Ie moet aanvallen. Alleen laat ik mijn laatste man niet zoveel in schuiven als vorig jaar. In de oe fencampagne heb ik gemerkt dat we op die manier te veel ruimte weggeven. Tegen Oogst geest ging het helemaal fout. Komend seizoen zal het dus beter gaan. Kees van Rijn vat het nog even samen. „Het is mijn doel om Alkmania terug te brengen en daarna nog een sei- laten dat goe de middenmoter zijn in die vierde klasse. Daar horen we thuis."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 23