Rusland op nucleair gebied zo lek als een mandje BI Ook kabinet-Kok wil confrontatie met belangengroepen niet aan Feiten Meningen Atoomsmokkel is storm in een glas water Bn ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1994 IDELBL f jaar juni. I oude jmen man natril I Iet is mogelijk dat Rusland nucleair mate riaal dat geschikt is om wapens van te ma ken, laat weglekken, zoals Duitse agenten momenteel proberen te bewijzen. Maar de vraag die zelfs leden van de Duitse gevestig de politieke orde zich steeds vaker stellen is: welk bewijs is er dat iemand het koopt? Kwalijke regeringen? Iran? Pakistan? Als we moeten geloven wat ons deze week is ver teld, staat Pakistan al bol van het spul. Om de atoomsmokkel te bestrijden, heeft Duitsland deze week een hoge functionaris naar Rusland gestuurd. Het is 'niemand minder dan Bernd Schmidbauer, Kohls be langrijkste adviseur uit de wereld van de in lichtingendiensten. Schmidbauer heeft vo rig jaar met zijn Iraans^ collega, AJi Fel- lahyan, nog een akkoord gesloten voor bila terale samenwerking. Zij zijn daarbij over eengekomen niet op eikaars grondgebied te opereren. Schmidbauer, die voor een man in zijn positie opmerkelijk weinig de publiciteit uit de weg gaat, heeft de nucleaire lekken pu bliekelijk als 'dramatisch' omschreven. De Duitse staat wordt gegrepen door paniek. Een Duitse functionaris verklaarde echter onlangs: „De discussie gaat nu over wat voor verschrikkelijke dingen zouden kun nen gebeuren. De discussie moet eigenlijk gaan over de vraag wie het spul koopt. Iran wordt in dat verband herhaaldelijk ge noemd. Maar alleen door politici en journa listen. Waar is het bewijs?" De functionaris trekt alle mogelijke ko pers in twijfel. Hij vraagt zich af wat terro risten aan moeten met iets wat duur en moeilijk hanteerbaar is. Aan de andere kant vraagt hij zich af wat landen als Pakistan, Irak, Iran en Noord-Korea aan moeten met de relatief kleine hoeveelheden nucleair materiaal die vrijkomen. „Denkt u echt dat zij hun bommen maken door vijfhonderd gram per week te kopen, van mensen die zij Kohl staat in oktober voor zijn herverkie zing. „Hij kreeg in de gaten dat mensen zeer nerveus werden van het lekken van kernmateriaal, en vond het nodig snel te re ageren". aldus de functionaris. En dus stuurde hij Schmidbauer naar Rusland. Maar als de smokkel onwelkome paniek veroorzaakt, waarom staat Bonn dan toe dat zijn agenten met veel uiterlijk vertoon de. smokkel aanpakken. „De mogelijkheid dat er plutonium uit Rusland komt, is al ja ren bekend. De geheime diensten moesten dus met iets nieuws komen. Nu proberen ze te achterhalen of het mogelijk is het spul te kopen." Na de ineenstorting van het communis me die het einde van de Koude Oorlog be tekende. moesten de inlichtingendiensten nieuwe bezigheden zien te vinden. Er wen den drie gebieden uitgekozen: terrorisme, verdovende middelen en de verspreiding van nucleair materiaal. De Fransen hebben het vorige week op het eerste gebied zeer goed gedaan, met de arrestatie van Carlos. De Duitsers hebben vooral gescoord op het laatste onderwerp. De budgetten van de Europese inlichtin gendiensten staan sinds het einde van de Koude Oorlog onder druk. Door een zoge naamd nieuw gevaar (atoomsmokkel) te komen dat wordt gesnoeid op hun begro tingen. ANNIKASAVILL IND Nederland zit vol met merk waardige paradoxen. Waar het sociale minimum ongeveer 20.000 gulden netto is. zal tach tig procent van de Nederlanders nooit netto méér verdienen dan het dubbele daarvan. Deson danks vindt een meerderheid dat de inkomens nog te ver uil elkaar liggen. Maar, en dat is de tweede para dox, tegelijkertijd is bijna nie mand bereid om daarvoor in te leveren. Alleen de tien procent rijkste Nederlanders is daad werkelijk bereid om wat in te le veren voor een gelijkere inko mensverdeling. Als de overheid het van die vrijwilligheid zou moeten hebben, zou er van elke benodigde gulden voor uitke ringen en subsidies slechts een stuiver binnenkomen. De derde paradox: toch ziet de overheid kans om zonder al te veel ge mor de overige 95 cent binnen te krijgen. Voor een paar van die para doxen heeft topambtenaar Ge rard de Vries van het ministerie van sociale zaken wel een ver klaring: de inkomensherverde ling via de overheid is steeds ondoorzichtiger geworden. De lagerbetaalden profiteren van de huursubsidie, terwijl de ho- gerbetaalden de subsidies op koopwoningen incasseren. En waar vooral de lagerbetaalden profiteren van de gezondheids zorg, zijn het de beterbetaalden die de cultuurgelden opsoupe ren via bijvoorbeeld zwaar ge subsidieerde operakaartjes. In het recent verschenen boek 'Inkomen en overheid' licht De Vries de financiële doopceel van de Nederlandse verzorgings staat. Van de 300 miljard die jaarlijks bruto op de loonstrook- jes staat, verdwijnt ongeveerde helft naar de schatkist en de so ciale fondsen vooreen herver THE INDEPENDENT De Duitse autoriteiten kwamen de internationale plutonium smokkel op het spoor na een overval in mei op het huis van Adolf Jakle in het Duitse stadje Tengen, waar de politie een val semunterij vermoedde. Er werd echter alleen een loden contai ner aangetroffen met een op het eerste gezicht onschuldige in houd van glasscherven, borstelharen en een metaalachtig poe der. Maar toen de container bij nader onderzoek uit Rusland af komstig plutonium bleek te bevatten, raakten veiligheidsdien sten, wetenschappers en politici in rep en roer. De paniek veran derde in een regelrechte nachtmerrie toen de Duitse politie twee weken geleden driehonderd gram plutonium-239 (de splijtstof waarvan atoombommen worden gemaakt) onderschepte. u". -j Een veiligheidsbeambte controleert bij het Koertsjatov Instituut een auto. Functionarissen houden vol dat f king niets mis is. foto reuter alex vooraanstaande Amerikaanse des kundige. De zuiverheid van het plutonium is een van de kenmerken waar weten schappers op letten: welke isotopen variaties bevat het spul en in welke hoeveelheden? Voor het ma ken van een atoombom is een hoge concentratie van de isotoop pluto- mium-239 vereist. Het is met pluto nium nét als met cocaïne: hoe zui verder, hoe duurder en hoe moeilij kerverkrijgbaar. De lading die in Jakles garage in be slag werd genomen, bleek de droom van elke liefhebber: zes gram hoog waardig plutonium met de opmer kelijk hoge zuiverheidsgraad van 99,7 procent. Voorwetenschappelij ke speurders was dit plutonium van uitzonderlijke kwaliteit echter erg nuttig, omdat de zuiverheid het aantal verdachten aanzienlijk ver kleinde. De volledige analyse van de vondst beslaat zo'n vijftig pagina's. Om nu te bepalen waar het plutonium pre cies vandaan komt, moeten de we tenschappers toegang krijgen tot de 'vingerafdrukken' van verdachte atoominstallaties in de voormalige11' Sovjetunie. Daarvoor moeten ze zich wenden tot spionnen. Ameri kaanse en Europese inlichtingen diensten hebben veel geld en tijd geïnvesteerd in het opzetten van databanken met de technische ken merken van nucleaire fabrieken op het grondgebied van de voormalige vijand. Dat is niet makkelijk. Neem het Koertsjatov Instituut in Moskou. Het werd in de jaren veertig opge richt onder de verhullende naam 'Laboratorium Nummer 2', maar heeft die vermomming inmiddels afgeworpen. Dat wil niet zeggen dat de deuren nu zijn geopend. Vladi mir Koeznefsov, een nucleair inge nieur die tot 1992 belast was met de eiligheidsinspectie in het comdAter zegt dat geheimhouding er nog L.„a|. steeds een obsessie is. „Alles is gry heim, topgeheim of uitermate gy u"Jm. Er heerst een cultuur van:: J branden vóór het lezen." LnipV Omdat de westerse databank mé v nucleaire vingerafdrukken verref? g compleet is, is het vaststellen var herkomst van gesmokkeld pluto: um vaak natte-vingerwerk. Eurajg^J] (Europese Gemeenschap voor Atoomenenergie) liet vorige wpqastrk weten dat het aantal verdachten? hij v fideel was teruggebracht tot driem, oj vier installaties, waaronder Arzafring i mas-16, Tsjeljabinsk en Jekaterijrechi burg. Officieus wijzen deskundigen echter naar Arzamas-16. jld. De zuiverheid van de vondst in J) les garage herinnerde diverse we tenschappers ook aan een lezin%Q(>] ze afgelopen najaar op een conft rèntie in de Amerikaanse staat NTj»- Mexico hadden gehoord. Het orP-ü- derwerp: ultra-zuiver plutonium 239. De auteur: Nikolai Polyno een natuurkundige die op Arzan y 16 werkt. Dit mysterie lijkt daarmee zo gofHAAG als opgelost, maar er blijven nnj wat losse eindjes over. Als het pB0 tonium inderdaad uit Arzamas |rs komt, is het dan ook daar gestolf °P* of is het uit een ander laborator^.6 A ontvreemd? En hoewel het te zuP10er is voor het maken van een bom.pV zi zegt de diefstal over de bewakinPe^ Russische installaties? isting Maar uiteindelijk zal de diplom#ne x ke fallout van het hele drama w^aar( eeiïs schadelijker kunnen blijkeipoot; dan de miniscule hoeveelheden' 's plutonium die tot nog toe naar J ten zijn gesmokkeld. fng'! Iheef MOSKOU ANDREW HIGGINSIs EZ VERTALING: MARGREET HESLINGA P'ger ft Wi aakt nrou deling via de overheid. In de loop der jaren is dat steeds er geworden. Die herverde ling heeft paradoxaal genoeg kunnen oprukken door de indi vidualisering: iedereen kwam steeds meer op voor zijn al dan t vermeende rechten en eiste boter bij de vis. Actiegroep na ctiegroep trok richting Binnen hof en werd daar veelal met open armen en open porte nnee ontvangen. Een subsi die of andere regeling kostte ners omgeslagen over alle belastingbetalers maar een chijntje. Zo kwam er een woud 'an regelingen en subsidies dat steeds meer geld ging kosten én het zicht ontnam op waarvoor in verzorgingsstaat in de eer- 2 plaats hoort te staan: het ga randeren van een fatsoenlijk be- Het groeiende beslag van de verzorgingsstaat op het natio naal inkomen heeft zijn prijs. Hoewel het niemand ooit is ge lukt om met harde cijfers te ko men, geven onderzoeken aan wijzingen dat die hoge lasten druk de economische groei heeft geremd. Mensen zijn nu imaal niet geneigd risico's te nen of zich grote inspannin gen te getroosten als daar geen evenredige beloning tegenover at. Dat verklaart bijvoorbeeld arom voor een deel van hel ivoudige ongeschoolde werk geen mens te krijgen is terwijl de werkloosheid onder laagop geleiden onevenredig hoog is. Met onwillige honden is het nu eenmaal slecht hazen vangen. De commissie-Andriessen re kende een paar maanden gele den voor dat wie vanuit de bij stand voor het minimumloon aan de slag gaat, er meer dan honderd gulden netto op ach teruit kan gaan. Als je de belastingen en premies verlaagt, blijft er meer over van het bruto-loon en wordt werken aantrekkelijker. Die redenering volgden de kabinetten-Lubbers en die redenering volgt ook het nieuwe kabinet: Kok en de zij nen willen achttien miljard be zuinigen en daarvan de helft besteden aan lagere belastingen en premies. De vraag is dan waarop je be zuinigt, want er is vrijwel geen sociale uitgave waarvan ieder een evenveel profiteert. Neem de voorgenomen nieuwe kor tingen op de studiefinanciering. Voor mensen zonder kinderen geen probleem, maar ouders van opgroeiende kinderen gaan er dik op achteruit: zijn zullen zich veel grotere financiële of fers moeten getroosten om hun kroost te laten studeren. De Vries zet tien grote regelin gen op een rijtje (zoals huur subsidie. studiefinanciering, kruiswerk, openbaar vervoer en woningbouw) met een geza menlijke waarde van zeventien miljard gulden per jaar. Ruim vier miljard gulden aan uitke ringen/subsidies gaat voorna melijk naar de minderbedeel den, terwijl van de overige mil jarden met name de hogere in komens profiteren. Verwonder lijk is dat natuurlijk niet, voor wie in gedachten houdt dat subsidies bij uitstek worden af gedwongen door belangengroe pen. En beter opgeleiden ken nen nu eenmaal overal, dus ook in Den Haag, beter de weg dan Jan-met-de^pet. Hun acties zul len dus vaker effect sorteren. Heel grofweg kun je stellen dat kortingen op subsidies vooral de midden- en hogere inkomens treffen, en bezuinigingen op de uitkeringen vooral de lagere in komens. Als de verzorgingsstaat vooral een schild voor de zwak- ken wil zijn, ligt het dus voor de hand om bij bezuinigingen vooral de subsidies aan te pak ken. Maar het tegendeel is ge beurd: vooral de uitkeringen hebben het in de jaren tachtig moeten ontgelden. Dat lijkt vreemd, maar uitkeringsont vangers vormen nu eenmaal geen politiek machtige lobby's en weten vaak nauwelijks de weg in Den Haag. Bovendien kun je op uitkerin gen heel sluipend bezuinigen: door ze te bevriezen. Het aantal guldens op de giro vermindert niet, maar door de geldont waarding hakt het er toch stevig in. Om soortgelijke opbrengsten bij kortingen op subsidies te ha len, moet je al snel de hele rege ling overhoop halen - zie de stu diefinanciering. Dat springt veel meer in het oog en lokt alleen al om die reden protest uit. In de jaren tachtig werden met name de uitkeringen de dupe van de bezuinigingsdrift. Dat werd verdedigd met het argu ment dat deze uiteindelijk de uitkeringsontvangers zelf ten goede zouden komen: de daar door mogelijke extra economi sche groei zou op termijn im mers koppeling van de uitkerin gen aan de lonen weer mogelijk maken én werk scheppen. Die koppeling-op-termijn is uiter aard slechts een sigaar uit eigen doos. Wat die extra banen be treft: de tweede helft van de ja ren tachtig heeft inderdaad da enorme banengroei laten zi£ An die mede aan de bevriezing danken was. Het pijnlijke wa echter dat vijf van de zes nie| we banen ten goede kwame O i aan schoolverlaters en herin)**"' dende vrouwen en niet aan i -n keringsontvangers.Zij 'beta£|£ den' dus voor de banen van| deren. Het kabinet-Kok weet echtepAG niets beters te bedenken. In subsidies wordt niet echt gej h< den, vooral de uitkeringen nl'er ten de komende jaren het ge als ophoesten om via lagere belf bi tingen en premies een klimtf vo te scheppen voor een 'door pre 1 jaren heen vol te houden bejrijke reidheid om genoegen te nedt te men met een zeer gematigd>orv\ contractloonstijging'. Alles bel d elkaar moeten er de komen<j>orz jaren 350.000 banen bij korrier. waarvan er al 300.000 nodigde E voor de nieuwkomers op de'se f beidsmarkt. Zoals het er nu Nedi ziet, zullen ook de komendéen ren de uitkeringsontvangersde 1 vooral banen voor anderen fl op« nancieren en blijven ze zelf P 6 s steeds minder geld langs depen kant staan. ge: Het resultaat is een verzorgii mii staat die de mensen aan de Pnla derkant steeds minder een fj ove soenlijk bestaan garandeertknis deze groep ook geen perspepn i op werk - en daarmee op eejopc betere toekomst - kan bieddwet Eigenlijk hoef je geen De Vri de te heten om te constateren 4- Pi de verzorgingsstaat de verwi be; tingen niet heeft waargemajk di HAARLEM SJ AAK SMAKMAN Et k mai Inkomen en overheid, Gers let de Vries (red.) Uitgeverij wdni ters Noordhoff, 69,00 pr I lags pen een atoombom te komen, is door het verwerven of stelen van een kernkop. Tijdens het hoogtepunt van de Koude Oorlog beschikte de Sovjetunie over zo'n 45.000 kern koppen. De ontwapeningsverdra gen Start I en Start II beperkten de Amerikaanse en Russische voorra den tot 3.500 stuks elk. Deze beper king geldt echter alleen voor de midden- en lange-afstandsraketten. Beide grootmachten bezitten elk ook nog eens 3.500 kernkoppen op korte-afstandsraketten. Er is echter nog nooit een kernkop op de inter nationale zwarte markt ontdekt. Een minder snelle manier om aan een kernbom te komen, is door de hand te leggen op plutonium of su per-verrijkt uranium, dat speciaal voor kernwapens wordt geprodu ceerd. Amerikaanse deskundigen schatten dat het Russische leger over zo'n 165 ton plutonium be schikt. Zolang dit splijtingsmateri aal zich in een kernkop bevindt, is het redelijk veilig. Maar bij de grootschalige ontwapening zijn hele arsenalen inderhaast ontmanteld. Het hierbij vrijgekomen plutonium is op verschillen locaties opgesla gen. De zwakste schakel in de Russische nucleaire keten wordt echter ge vormd door de tientallen onder zoekslaboratoria, die veelal voor het leger werken, maar niet onder strik te militaire controle staan. De herkomst van nucleaire splijt stoffen kan in principe met een gro te mate van nauwkeurigheid door wetenschappers worden vastge steld. Elke lading plutonium draagt in haar nucleaire samenstelling de 'handtekening' bij zich van de reac tor of verrijkingsfabriek waar ze is gemaakt. „Als je weet hoe een reac tor werkt, kun je ook nauwkeurig bepalen welke ladingen er vandaan komen", zegt Thomas Cochran, een Het plutonium was in München aangekomen in een met lood ge voerde koffer aan boord van een Lufthansa-vlucht vanuit Moskou, maar de Russische autoriteiten ont kennen bij hoog en bij laag dat ze ook maar een gram plutonium kwijt zijn. De Russische atoomfaciliteiten wa ren eens zó geheim, dat de naamlo ze steden waarin ze stonden op geen enkele kaart werden vermeld. Maar nu richt zelfs het bezorgde Westen zijn kritische blik op de in stallaties. „Het is verontrustend te zien dat steeds meer Russische atoomgeleerden in staking gaan, omdat ze al maandenlang geen loon ontvangen", zegt de Ameri kaanse atoomdeskundige Stan Nor- ris. „Zeker 99 procent van de geleer den heeft voldoende verantwoorde lijkheidsbesef, maar voor de rest durf ik mijn handen niet in het vuur te steken." Ook veel voormalige KGB-agenten uit het Sovjet-tijdperk zijn 'voor zichzelf begonnen'. Dat het kernmateriaal juist via Duits land Rusland uit wordt gesmokkeld, wijst volgens deskundigen op de nauwe banden die de KGB altijd heeft onderhouden met de voonna- lige Oostduitse veiligheidsdienst Stasi. De snelste manier voor een staat of een politieke groepering om aan Smokkel Nucleair Materiaal Afgelopenjaar jaar zijn in Duitsland ruim twee honders gevallen van atoomsmokkel aan het licht gekomen. Volgens inlichtingendiensten ligt er in Europa zo'n 150 kilo plutonium illegaal opgeslagen Van levering verdachte bedrijven/instituten CT Arzamas-16: onderzoeksinstelling v wapens en tevens opslagplaats van nucleaire brandstof Koertsjatov Instituut: nucleair onderzoekscentrum HTsjeljabinsk-65 1 opwerkingsfabriek PJïomsk-7: opwerkingsfabriek Onderzoek heeft aangetoond dat in Duitsland onderschept plutonium uit fabrieken afkomstig is Plutonium smokke]_ Gewoonlijk opgeslagen Oroote van plutonium balletji Verpakt in verzegelde plastics containers. Die kunnen zonder beschermende kleding of loden schild worden bedandeld contact met plutonium kan leiden tot ernstige weefselbeschadeging en kanker INFOGRAFIEK The Scotsman Paul Stephenson, Graphic News RLV

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 2