s De Vliet doet het nog goed Valkenburg: zonnetje in huis uperprijs kan ook hier vallen Het Gesprek van de Dag Ouderwetse telefoon in Eendje 'Zappen' door een nieuw jongerenblad (RIJDAG 26 AUGUSTUS 1994 Bas Nikkels, een jongen van deze tijd. Ook hij beschikt over een auto met auto-telefoon. Alleen zoeft de 31-jarige Bloe mendaler niet over Neerlands wegen in een dure bolide vol gepropt met geavanceerde communicatie-apparatuur. Bas rijdt rond in een twaalf jaar oude Eend met een dofzwarte ouderwets rinkelende bakelie ten telefoon, die naast hem op de vloer staat. „Ik vind het wel passen, zo'n autotelefoon uit vroeger tijden in een 2CV'tje. 't Is een beetje plagen hè, zo'n ouderwetse te lefoon in je auto. Mensen kij- ken toch altijd een beetje on gelovig als ze me zien bellen. Ze zien ook geen antenne op mijn dak. Ik denk dat ze den- ken: ,,Dat is nep". Laat ze maar." rry De telefoon is van zijn oma ge- I XI weest. ,,Ik hoorde dat het tech nisch mogelijk bleek om er een 1 va| auto-telefoon van te maken, leek me dat wel geinig, 't Ziet er toch leuk suffig uit? Ik noem die zwarte telefoon in mijn Eend 'consuminderen'. We moeten produkten toch zoveel mogelijk hergebruiken? Nou dan. Die telefoon in mijn auto is hèt voorbeeld van doelmatig hergebruik." Bas Nikkels (,,ik ben adviseur van beroep") kan niet zelf bel len met het opgelapte afdan kertje van oma. ,,Ikkan alleen gebeld worden. Maar dat komt doordat ik ook nog een moder ne zaktelefoon heb met het zelfde nummer. En ik zou er, met wat technische ingrepen, ook zelf mee kunnen bellen, maar ik laat het maar zo." Opzichtig bellen bij het stop licht of op de snelweg zodat andere weggebruikers.de ou derwetse hoorn aan zijn oor wel moéten zien, dat doet hij niet. ,,Ik hou hem express een beetje uit het zicht. Ik loop er niet mee te koop. Ik vind het gewoon leuk. 't Is weer eens wat anders. En zeg nou eerlijk, I^ÉLwat Het 'nieuwste van het nieuwste': een eend met telefoon. FOTO UNITED PRESS DE BOER zo'n moderne zaktelefoon met bijpassende antenne, dat hoort toch niet bij een ouwe Eend?" Als de fotograaf zich meldt, wordt Bas toch een tikkeltje nerveus. „Kun je die auto zo fotograferen dat-ie niet goed herkenbaar is. Want ik ben als Meeste aantal uren van Nederland Alsof we onverwacht de hoofd prijs hebben gewonnen in een loterij. Valkenburg blijkt vorige maand de zonnigste plek van Nederland geweest te zijn. Zo heeft het KNMI althans becij ferd. Wie in deze regio vorig maand dus verzuchtte dat hij of zij zo door de koperen ploert geslagen werd, had daarin geen ongelijk. 322 Uren scheen de zon in en rond Valkenburg en dat was net luttele minuten meer dan op Schiphol. Valken burg komt dus glansrijk als eer ste aan de finish, de nationale luchthaven mag zich eervolle tweede noemen. Voor een reisje naar de zon hoefde je voor de verandering het vliegtuig niet meer in. Nou heeft het KNMI niet overal apparatuur staan die de zonne straling meet - dat is op zo'n dertig plaatsen in het land, waaronder marinebasis Valken burg. Daarom kunnen we rustig stellen dat we hier in de zonnig ste regio van het land hebben gezweten. En wie een goed heenkomen zocht ter verkoeling moest dus eigenlijk niet naar de kust, maar het binnenland in. Het was immers overal minder zonnig. Bovendien is de kans op bewolking in het binnenland groter. Omgekeerd moeten Kat wijk en Noordwijk het wel heel goed hebben gedaan. Op Valkenburg werd door de weerdienst zelf ook het aantal zonne-uren gemeten. Volgens meteoroloog Van Heteren van de marinebasis Valkenburg meette zijn dienst maar liefst 330 uur en 12 minuten. Het ver schil van acht uur tussen wat het KNMI opgeeft en waar Val kenburg mee komt, ontstaan uit de twee verschillende wijzen van meting. Het KNMI laat op Valkenburg zonnestraling met een sensor meten, waarbij ook al voor zonsopgang en na zonsonder gang die straling wordt geme ten. Als het zonnetje zich dus niet laat zien, tikt de teller cfoor. Gegevens worden dan later ge corrigeerd en omgerekend. Marinebasis Valkenburg meet ook nog op de ouderwetse wij ze: met een glazen bol die als een soort vergrootglas met stro ken op de stralende zon rea geert. Woordvoerder Van Hete ren vindt dat zuiverder als het daadwerkelijk om het aantal zonne-uren gaat. Maar volgens Harry Geurts van het KNMI leidt dat bij bewolking weer tot afwijkingen. Hoe dan ook, acht uur verschil in meting is te ver waarlozen op zoveel zonne- uren. Beide methoden zijn vrij nauwkeurig. Er is echter een groot verschil tussen warm en zonnig. Warm is nog niet zonnig en zonnig be tekent nog niet warm. Het klinkt tegenstrijdig, maar de warmste plek van het land in ju li was tevens de minst zonnige. Arcen (239 zonuren) heet de plek en die plaats met zo'n klei ne honderd zonuren minder dan Valkenburg ligt in Noord- Limburg. Het werd er gemid deld echter wel bijna dertig gra den. Maar op die warme plek word je niet zo snel bruin. Juist dank zij die warmte is er meer kans op bewolking als er koudere luchtlagen bij komen, zo meldt althans het KNMI. En dus op minder zonuren, want bewolking verduistert natuur lijk. „Al is het in het geval van het warme Arcen toeval dat die plaats juist de minste zon uren heeft", zegt KNMI-woordvoer- der Harry Geurts. Wel neemt hij de tijd uit te leggen dat warmte juist tot bewolking leidt. „Je ziet het aan cle kust. De zee is door de hittegolf van juli opge warmd, daar komt koude lucht overheen en dat leidt nu tot buien en 'waterhoosjes' aan de kust." Voorjaar en zomer zijn aan zee zonniger dan in het binnenland, omdat in het binnenland dooi de grotere warmte gemakkelij ker stapelwolken ontstaan. Het ligt aan een verschil in tempera tuur tussen de kust en het bin nenland. 'Zonnig' is bij de weer- meters een nauwkeurig om schreven begrip. De 'zonnigste maand' is dan mei (gemeten over het tijdvak 1961 - 1990) en de 'zonnigste periode' van het jaar is eind mei, begin juni. Maar deze zomer vormt daar wel een uitzondering op. EMIEL FANGMANN öed, de kans dat je 'm wint ag dan zoiets zijn als het vin- 'in van die welbekende speld die even befaamde hooiberg, aar nimmer geschoten - niet- aar - is natuurlijk altijd mis. ps is het nooit weg als je, zoals ick van Paridon, op dit mo- ent een actueel formuliertje n de Duitse Lotto in huis :bt. Hij zal toch vallen, mor- :n, die prijs van 26 miljoen D- ark. Dan is er toch geen haar je hoofd die er aan denkt, Sals in het geval van deze Leid- kapper mooi opgaat, om ooit )g een vinger uit te steken, "in op de 150 miljoen. Dat is, mag worden aangenomen, igeveer de kans die je hebt om it Duitse lottoformuliertje dit- aal ook daadwerkelijk te gelde :maken. Niet iets waar je je op voorhand sappel over kunt (aken, want het zou wel héél g toevallig zijn dat uitgere- ind-jlj die prijs pakt. Maar hoe in ook, vallen zullen die num- ers morgenavond en er moet ch ergens iemand in Duits- nd of omstreken zijn die om Iht uur die gigantische pot et geld vindt. Na twee maan- in sparen kan het haast niet eer mis of iemand heeft die s getallen en dat supergetal ant daar draait het allemaal n goed op een rijtje gezet, et loopt storm in Duitsland lor de superprijs en zoveel for- ülieren als nu zijn er nog nim- er verkocht. Het moment van waarheid is derhalve aange- Telefoon 011-356444 of Postbus 54,2300 AB te Leiden Bruikbare tips worden reloond met een cadeaubon yan 25 gulden. broken. In navolging van Amerika en Canada hebben ze in Duitsland tegenwoordig het systeem dat als niemand de hoofdprijs wint het bedrag voor de winnaar au tomatisch doorschuift naar de volgende week. Of naar de week daarop, als opnieuw niemand de zes getallen (uit 49) goed heeft geraden. Of, zoals nu het geval is bij onze oosterburen, acht weken verderop, want zo lang al wist niemand de getallen juist aan te kruisen. Waardoor de hoofdprijs intussen is opge schroefd tot het onwaarschijn lijke bedrag van 26 miljoen mark. Wie dat bedragje pakt, kan alleen al van de rente een luizeleven leiden. „Dus goed dat we een tijdje ge leden zijn gestopt met het in vullen van die formulieren", zegt Hans Seisveld, eigenaar van café De Kruik in het cen trum van Leiden. „Want wat moetje nou met zo'n enorme berg geld. Nee, dat meen ik echt, dat kan toch nooit goed zijn voor je. Een prijsje winnen is leuk, maar dit is natuurlijk niet meer normaal. Dan ga je toch alleen maar gekke dingen doen. Daar word je als mens echt niet beter op, geloof mij maar." De mogelijkheid op het winnen van een 'leuk' prijsje was, een jaartje of tien terug, voor hem en nog een stuk of tien stam gasten de reden om wekelijks de Duitse Lotto in te vullen. „Er kwam hier toen een jongen die had net 35.000 mark gewonnen. Hij maakte ons een beetje gek en sindsdien vulden we die for muliertjes in. Voor een behoor lijk bedrag, hoor, want dat kost te al gauw acht tientjes per keer. Nooit wat gewonnen, nee. Ja, een keertje 100 mark of zo. Je kent dat wel van de Staatsloterij, dan heb je net je inleg terug. Op een gegeven moment zijn we er maar mee gekapt. En onze ei gen huislotto begonnen. Die keert tenminste om de zoveel weken een aardig prijsje uit." Dick van Paridon ondertussen hoopt stiekem dat hij wel het winnende papiertje in huis heeft. Wat de Leidse kapper met die berg geld gaat doen mocht hij onverhoopt die speld in de hooiberg vinden, dat weet hij nog niet. „Laat ik eerst maar eens kijken of ik dat formuliertje nog kan vinéfen," lacht hij. „Want ik heb geen idee waar ik het heb gelaten. Dat zal je toch gebeuren, zeg. Datje 26 miljoen mark wint en je formulier is on vindbaar." AD VAN KAAM Baantjes trekken in zwembad De Vliet. Het kon volop deze zomer. FOTO HOLVAST/MARK LAMERS „Gooi dat kleine rotbad maar dicht, De Zijl!", roept een oude re badgast vanuit het water van zwembad De Vliet. „Moet je toch eens kijken, wat een rijk dom hier! En dan hebben ze het telkens over sluiten, ontmoedi gingsbeleid", zegt Lenie Koem ans. Een paar weken geleden brak ze haar enkel toen ze even buiten het zwembad over een trottoir struikelde. Lopen gaat nog niet zonder kruk, zwem men al des te beter. Een stad van 110.000 inwoners moet een openluchtbad heb ben, vincjt de zwemster. „Of er nou 20 of 1000 bezoekers ko men. De stad heeft toch ook een bibliotheek en een schouwburg? zo vraagt Lenie zich af. Dit jaar was er vrij weinig dis cussie rondom het openlucht zwembad De Vliet. Een van de mooiste zomers van deze eeuw zorgde er voor dat het streefge tal van 80.000 bezoekers net werd gehaald. Tot afgelopen donderdag waren er precies 82.500 binnen. „Hoe meer al gen in de buitenwateren, hoe meer mensen hier", luidt de mening van velen. Kantinejuf frouw Tiny van Trooyen meldt dat het 'gigantisch druk' werd toen de provinciale binnenwa teren tot verboden zwemgebied werden verklaard. „Er moet meer controle daarop komen. Moeten er eerst mensen ziek worden?" 'De Vliet: open of dicht komt pas aan de orde als het aantal bezoekers bedenkelijk zou da len. Vorig jaar werd besloten dat Leidens enige allround open luchtbad open mocht blijven, mits het zich de komende vijf jaren maar zou bewijzen. Dat wil niet zeggen dat de actie groep 'De Vliet moet blijven' op haar lauweren is gaan rusten. Als het bad dicht gaat, verzui pen we de burgemeester", roept iemand. De dames Miep, Suze, Riet, Toos, Janny en Ria onder steunen het luidkeels vanaf het water en beginnen actieliederen te zingen om 'het mooiste bad uit de regio' te ondersteunen. 'Schandalig' vinden de dames het dat De Vliet zondag al dicht gaat voor dit seizoen. „Ja, geen personeel en er moet worden gestookt. Wat je op de begroting hebt gewonnen, gaat weer ver loren als het'bad langer open zou zijn, zeggen ze", aldus Ria. Deze week vroeg ze tijdens de avondvierdaagse mensen om in de taptoe mee te lopen. Vijftig mensen zeiden al ja. Op 2 okto ber neemt De Vliet voor de tweede maal in successie aan de taptoe deel. Nadrukkelijk niet als actiegroep, want dat mag niet, wel ter promotie. Badmeester Wim Kooien zegt evenwel dat er weinig te verdie nen valt op al die vaste bezoe kers die dagelijks op gezette tij den komen en voor wie de soci ale contacten in de loop der ja ren heel belangrijk geworden zijn. „Nee, die zwemmen voor twee kwartjes per keer, ze heb ben een seizoensabonnement." Maar de vroege zwemmers staan wel al om vijf over half ze ven voor de poort, die pas een half uur later open gaat. De Vliet is van oudsher een ont moetingsplaats voor jongeren, zo stelt juffrouw Tiny vast. Daarom staat er een flipperkast in de kantine. „Het grote pu bliek komt met mooi weer. Jon geren komen toch altijd wel. Ontmoeten is belangrijker dan zwemmen. Misschien omdat de clubhuizen dicht zijn", zegt be drijfsleider Piet Kantebeen. Ou deren kaarten op het terras. Onder de vroegzwemmers is ook studente Sabine van Gestel; „Ik heb hier vroeger veel lol ge had. Al die zwemparadijzen hoeven van mij niet. Het het haalt de fantasie van het kind weg. Maar kinderen van nu zouden zich hier misschien wel vervelen". Met graagte wijst de bedrijfslei der op een oudere heer die zich nabij de kleedhokjes van zijn witte hemd ontdoet. „Kijk, die man komt hier ook altijd. En hij is 93." Meneer Crevecoeur zwemt al in De Vliet zolang het open is en komt op de fiets naar het bad. Hij legt nog met gemak vijfhonderd meter - tien banen - af. „Ik rust nooit als ik een maal in het water ben. Na een goed half uur ben ik er weer uit. Nou, ik ga er in hoor, het wordt me te fris. En ja, ik zal hier zo'n beetje wel de oudste zijn." EMIEL FANGMANN Altijd al willen weten hoe je met een vliegtuig de ideale noodlanding maakt (tegen de wind in), hoe boeienko- ning Houdini om het leven kwam (een stomp in zijn maag) of hoe je van die jeu kende muggebult afkomt (speeksel erop en er daarna met een suikerklontje over heen strijken)? Dan is het nieuwe jeugdblad Zo Zit Dat wat voor jou. Het populair-wetenschappe- lijke maandblad - een uitga ve van de Haarlemse tijd- schriftengroep VNU - moet het jongere broertje worden van het blad Kijk uit dezelfde stal. „Kijk is 25 jaar geleden begonnen voor jongeren, maar is uitgegroeid tot een blad voor volwassenen", zegt Zo Zit Dat-eindredacteur Kees Loogman. „Wij richten ons met Zo Zit Dat weer op de jeugd tussen 10 en 15 jaar." Omdat de tijden zijn veran derd, en de jeugd ook, hante ren de makers van Zo Zit Dat een speciale formule. Veel fo to's, illustraties, aparte ka dertjes en teksten die maxi maal 15 zinnen lang zijn. Als een artikel langer is, wordt het verknipt in korte stukjes. Met de hapklare brokken wordt de huidige tv- generatie op haar wenken bediend. „We gaan uit van de manier van tv-kijken die bij de jon geren gebruikelijk is. Ze zap pen veel. Dat kan ook met Zo Zit Dat. Je kunt ergens mid denin beginnen, je hoeft niet eens het hoofdartikel te le zen. Je leest een kadertje, be kijkt wat foto's. Als je het niet leuk vindt, lees je ergens an ders verder. Of je legt het blad weg en gaat wat later, als je weer zin hebt, verder. Hét klinkt chaotisch, maar dat is de bedoeling." Dat de artikelen geen diep gang hebben, vinden de ma kers geen bezwaar. „Als je er dieper op ingaat, haken ze af. Dat heeft niets te maken met domheid, maar met hun ma nier van inforrpatie opne men. Die-is vluchtig. Toch worden ze, op een leuke ma nier, wat wijzer op het gebied van natuur, techniek en sport. Daarnaast staan er tal van leuke raadsels en trucs in." Zo Zit Dat wordt nu vooral gevuld met vertaalde artike len uit een vergelijkbaar Deense blad. Er is een voor raad artikelen waar Zo Zit Dat jaren uit kan putten. Als het 'zapblad' aanslaat (een oplage van 50- tot 60.000 exemplaren) hoopt de Ne derlandse redactie ook eigen artikelen te kunnen gaan schrijven. Zo Zit Dat 4,60) ligt vanaf morgen bij de boekhandel, supermarkt en kiosk. Kapelaan deelt gele kaart uit Met het uitdelen van gele kaarten probeert kapelaan J. Braun van de Sittardse paro chie de Baandert sinds kort 'zondaars' in het gareel te houden. De waarschuwingen zijn bestemd voor mensen die niet of nauwelijks bijdragen in de kosten van de parochie. De kapelaan is geschrokken van de opbrengst van de actie Kerkbalans. De maand juli vertoonde volgens hem wel een inhaaleffect. „Maar deze inkomsten zijn bijna uitslui tend van mensen die al bijd roegen of zelfs alvast vooruit betaalden. Dat betekent dat we op korte termijn serieuze problemen krijgen," vreest Braun. De hogere bijdragen in juli waren niet voldoende om het gat te vullen dat in mei en ju ni was gevallen. Braun blijft daarom somber gestemd. De zorgelijke woorden heeft de kapelaan op een geel papier tje laten drukken. Aaruhet slot van zijn oproep aan de paro chianen om mee te doen aan kerkbalans, schrijft hij: „Een gele kaart geldt in de sportwe reld als een serieuze waar schuwing om erger te voorko men. Neem deze kaart daar om ter harte!"

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 15