'Homoseksualiteit is
niet vanzelfsprekend'
Hink-stap-sprong door de rode historie
Adèle en Jenny wel samen op TV
Rtv show
'Je bent net zo goed,
als je laatste plaat is
DINSDAG 23 AUGUSTUS 1994
Initiatiefnemers geloven nog steeds in kansen recalcitrant GTv
De aanmeldingen stromen nog niet binnen bij de nieuwe omroep-in-oprichting GTv
Nederland. Toch heeft initiatiefnemer Jhim Lamoree, freelance-journalist van onder
meer het blad HP/De Tijd, de hoop nog niet opgegeven dat hij voor 1 oktober 60.000
tientjesleden weet te werven. Pas dan kan hij een zendvergunning voor 'zijn' omroep
voor homoseksuelen aanvragen. Lamoree schat dat er nu zo'n zevenduizend aanmel
dingen binnen zijn. „Dat is een redelijk aantal, maar natuuurlijk lang niet genoeg om
aan te nemen: we halen het. Maar we zullen ook de komende maand acties voeren, en
daarbij staat er nu ook een artikel over ons in het COC-blad. Dus wie weet."
Het idee voor een speciale homo-
omroep ontstond begin dit jaar
tijdens een etentje met wat col
lega-journalisten. Toen het aanvankelijk va
ge plan meer vorm kreeg werden de lande
lijke homo-belangenorganisatie COC en de
Gaykrant benaderd. Toen die hun steun
toezegden, kwam Lamoree met het plan
naar buiten. Lamoree: „We vroegen ons af
hoe het mogelijk is dat er wel zoiets bestaat
als een EO, een KRO en een VARA, maar dat
er geen omroep is die geschoeid is op ho
moseksuele leest. Dat is toch gek? Volgens
onze sociale orde mag je een omroep be
ginnen als je een bepaalde maatschappelij
ke stroming vertegenwoordigt. Vandaar
Gtv."
Lamoree staat een eigenzinnige, tegen
draadse omroep voor ogen die homoseksu
aliteit in al zijn facetten laat zien. „Een heel
gekleurde programmering dus. En daarbij
hoeft echt niet constant een homo in beeld
te komen. Bij de KRO zie je toch ook niet el
ke minuut een priester opduiken? Ik denk
dat Gtv een belangrijk platform kan wor
den. Want er wordt wel steeds gezegd dat
de integratie in Nederland zo ver is gevor
derd, maar ik zet daar mijn vraagtekens bij.
Integratie bestaat slechts aan de oppervlak
te, want homoseksualiteit is nog steeds niet
iets vanzelfsprekends, het blijft een subcul
tuur. Dat moet veranderen. En GTv kan in
dat proces wel degelijk een rol vervullen.
Televisie is immers een machtig medium."
Karikaturen
Niet iedereen ziet de noodzaak van een ho
mo-omroep in, zo bleek Lamoree uit de re
acties op zijn plannen. „Er is, ook vanuit
Hilversum, nogal 'verwend' gereageerd.
KRO-voorzitter Braks bijvoorbeeld zei dat
zijn leden geen behoefte hadden aan pro
gramma's over homoseksualiteit en dat een
homo-omroep niet in het bestel hoort. Wie
is hij om dat te zeggen? Op dit moment zie
je op de televisie slechts karikaturen van
homo's: een leernicht die het Duits volks
lied begint te zingen in Seth en Fiona, trut
tige kookmieten in De Vlaamsche Pot. En
aan de andere kant wordt homoseksualiteit
in programma's altijd in de probleemsfeer
getrokken. Het gaat altijd weer over AIDS,
of homostellen die geen kinderen kunnen
krijgen. Dat werkt stigmatiserend."
Maar alle plannen ten spijt moet er natuur
lijk eerst wel een zendvergunning komen.
En dat is nog een lange, misschien wel
doodlopende weg, geeft Lamoree ruiterlijk
toe. Hij is realistisch genoeg om nu al na te
denken over wat te doen a'.s het benodigde
ledental niet wordt gehaald. Omdat de
zendvergunningen nu voor vijfjaar gaan
geleden, kan er pas dan opnieuw een po
ging worden gedaan. „Maar je moet maar
afwachten of het publieke bestel dan nog
bestaat." Ook wordt overwogen om binnen
de omroep een homo-belangengroep op te
zetten of om een produktiebedrijf te star
ten. Er wordt al gewerkt aan twee TV-pro-
gramma's: een schets van het bestaan van
jonge allochtone homo's en 'Roze rimpel',
een film over oudere homoseksuelen, die
terugkijken op de tijd dat zij jong waren.
Lamoree: „We hebben genoeg ideeën, maar
voorlopig gaat alle energie in Gtv zitten. Als
homoseksueel Nederland deze kans niet
aangrijpt, dan kan ik er ook niets aan
doen."
i de oprichters van de GTv-homozender.
VARA-discussie over Honderd jaar sociaal-democratie in Nederland
Of de sociaal-democratie nog bestaat,
is de vraag, en of de sociaal-demo
cratie nog toekomst heeft. In de dis
cussie die morgenavond het programmaatje
'Honderd jaar sociaal-democratie in Nederland'
besluit, worden die vragen niet echt beant
woord, laat staan de vraag wat sociaal-democra
tie eigenlijk is.
De VARA is vanzelfsprekend de aangewezen
omroep om zich met de 'rode' geschiedenis be
zig te houden, maar heeft zich niet echt geroe
pen gevoeld de viering van het feit dat honderd
jaar geleden in Zwolle de SDAP (Sociaal Demo
cratische Arbeiders Partij, voorloper van de
PvdA) werd opgericht, grote luister bij te zetten.
Het herdenkingsprogramma duurt, inclusief de
tafeldiscussie onder leiding van VARA-boegbeeld
Paul Witteman, nauwelijks zestig minuten, en
wordt op een luw kijkuurtje vertoond: van even
na elf tot even na twaalf, als de Arbeiders al on
der de wol liggen om zich te prepareren op een
nieuwe Werkdag.
De honderd rode jaren worden met grote
hink-stap-sprongen in een keurig historisch
overzichtje.doorgerend, met veel meiboomdan-
sen, gedreven toespraken, betogingen en beel
den van slecht doorvoede fabrieksarbeiders.
Samensteller Remi Vlek heeft geprobeerd een
rode draad door de archiefbeelden te vlechten:
de emancipatie van protestbeweging tot orden
telijke parlementaire partij, maar dat moet je te
voren weten om het te kunnen herkennen.
Daarvoor is een half uurtje ook veel te kort na
tuurlijk: voor een gedegen aanpak van zo'n
enorm brok politieke en maatschappelijke ge
schiedenis heb je eigenlijk (op zijn minst) een
thema-avond nodig. Nu blijven al die beelden,
Joop den Uyl tijdens een debat in de Tweede Kamer, eind 1982.
met Troelstra, Vorrink, ('de oude') Drees en Den
Uyl als markante beeldvormers, voornamelijk
een kaleidoscoop.
In de discussie aan het slot neemt Witteman
de sociaal-democratie even door met PvdA-
voorzitter Felix Rottenberg, oud-vakbondsleider
Arie Groenevelt, politica Margreet de Boer en
FOTO ROLAND DE BRUIN
historicus Jan Bank. Opvallend in de ontwikke
ling van het gesprek zijn vooral het elan en de
heldere scherpte in het formuleren van Groene
velt. Dit in flagrante tegenstelling tot de wollig-
pathetische retoriek van de toch veel jongere
Rottenberg die, lijkt het, vooral zijn baantje c.q.
status als voorzitter wil beschermen door te plei
ten voor het belang en het behoud van de stro
ming.
Daarnaast zijn pikant de onbekommerde poli
tiek geladen uitspraken van De Boer. Ze was op
het moment van de opname nog Commissaris
der Koningin in Drenthe en kon dan ook met
een gerust hart roepen dat ze vond dat de luxe
van goedbetaalde tweeverdieners maar eens
flink moet worden afgeroomd. Inmiddels is ze
geroepen tot het ministerspluche en worden
haar die uitspraken niet echt meer in dank afge
nomen.
De VARA vindt dat wel aardig, losgekoppeld
als de omroep inmiddels is van de socialistische
partijpolitiek. De VARA-persdienst lanceerde vo
rige week haar stellingname in de discussie als
een 'hot item' in de eindfase van de kabinetsfor
matie. Net alsof ze het zojuist gezegd had, met
ministeriële verantwoordelijkheid op de achter
grond.
Maar het is dus een praatje van meer dan een
maand oud, al doet de VARA ook in het pro
gramma de schijn voorkomen alsof het 'live'
wordt uitgezonden: Witteman heeft het in het
begin over 'morgen' als het gaat om de herden
king in Zwolle, en kijkt aan het eind op zijn hor
loge en constateert dan dat het inmiddels 'van
daag' is geworden, middernacht is gepasseerd.
Nep dus. Wat ook pijnlijk duidelijk wordt uit
het ontbreken van hét hete hangijzer uit het so
ciaal-democratische deel van de samenleving
van de laatste weken: de manier waarop de
PvdA'ers Van Thijn en Nordholt handjeklap
speelden om de laatste te verlokken naar Am
sterdam te komen. Er is al veel over gezegd,
maar deze smet op het rode blazoen had in het
programma van morgenavond natuurlijk ook
niet mogen ontbreken.
(Honderd jaar sociaal-democratie in Neder
land, morgenavond, 23.05 uur, Nederland 3)
Vriendschap moeder van succes 'Take Tha
HILVERSUM GPD
De platenmaatschap
pij heeft gezorgd
voor een giganti
sche, vierkante taart. Welcome
Take That staat erop. En yerder
zijn er lekkere broodjes, snoep
jes, chocola. Ertussen staan de
plunjezakken, de vliegtuiglabels
hangen er nog aan. „Een van de
problemen van succes hebben,
is dat het lijkt alsof je je koffer
nooit meer uitpakt", zegt Gary
Barlow. „Maar de mensen van
de maatschappij zijn zo aardig,
dat maakt veel goed".
Ook dat heeft alles te maken
met succes. De vijf jongens van
Take That zijn al drie jaar een
leuk melkkoetje. Gelukkig heeft
het er alle schijn van dat het
succes het vijftal niet naar de
bol is gestegen. „God zij dank",
verzucht de meereizende
manager, „ik heb het wel eens
anders meegemaakt."
Hun optredens worden ge
kenmerkt door taferelen die we
alleen nog van de archiefbeel
den van The Beatles en The Sto
nes kennen, compleet met fans
die elkaar onder de voet lopen
en flauwvallen. Uiteraard ont
breekt de veiligheidsdienst niet.
Een ontmoeting met Gary
Barlow (geboren 20-1-1971) en
Robbie Williams (geboren 13-2-
1974). Gary is niet alleen de
leadzanger, hij schrijft ook de
meeste nummers voor de band.
En benjamin Robbie geniet wijd
en zijd faam als de grappenma
ker van de band.
Williams excuseert zich voor
de blauwwit gestreepte sokken
die hij draagt. En het valt niet te
ontkennen, ze zijn afgrijselijk.
We zeggen het recht uit het hart
en Robbie kan daar wel waarde
ring voor opbrengen. Het moet
gezegd dat de heren heël aardig
overkomen, en dat terwijl ze
toch aardig 'doorgereisd' zijn..
Gary: „Een van de nadelen
van de vlucht die ons leven drie
jaar geleden heeft genomen, is
dat je soms 's morgens in een
hotelkamer wakker wordt en je
je afvraagt: waar ben ik?"
Robbie: „En het allerergste
dat je je op zo'n moment kan
afvragen is: wie ben ik? En die
vraag dringt zich vooral op, als
je de avond ervoor een behoor
lijke hoeveelheid alcohol naar
binnen hebt gewerkt."
„Laat hem maar", zegt Gary,
„je weet toch dat iedere' band
een zwart schaap heeft. Robbie
is ons zwarte schaap".
Het wordt allemaal gezegd in
een sfeer van vriendschap en
dat blijkt ook de kurk te zijn
waarop de groep drijft. Gary:
„We zijn echt vijf vrienden. Ik
denk dat dat ons behoud is. Als
je zou weten wat wij allemaal
meemaken met fans... Dan is
het goed dat als je elkaar weer
ziet, je kunt vertellen over wat je
is overkomen en dat je vervol
gens de zekerheid hebt dat de
ander precies weet waarover je
het hebt."
Robbie: „We hebben erover
nagedacht. En we zijn tot de
conclusie gekomen dat het voor
een artiest die een solo-carrière
hééft zo veel moeilijker is, om
dat hij of zij niemand heeft die
op dezelfde golflengte zit.
Wanneer is de hysterie n
de groep eigenlijk begonniQ
Gary: „Die is niet 1
dag op de andere ontstaan,
lukkig is het geleidelijk op g
gekomen. Het heeft ons.de k
gegeven er langzaam
wennen. Drie jaar klinkt n
schien niet zo lang
naar ons idee een aanzienlioo
periode. En vergeet i
al een dik jaar als band bij
kaar waren voordat
succes kregen."
Robbie: „We hebben vrij 1;
in jeugdclubs en homobars
werkt als onbekende attrac
Dat heeft een aantal voorde
gehad. We konden goed op
kaar ingespeeld raken en h
ben geleerd te relativeren."
Gary: „Want de populi
muziekbusiness is een wispe
rige wereld. Je bent net zo g
als je laatste plaat is. Het kan
voorbij zijn. Misschien koml
een tijd dat we moeten c
teren dat we gewoon te oud i
om te bewegen zoals
de podia doen. Maar tegelij||,25
tijd: als we zo ver komen dal 1
dat onder ogen moeten zieri?
dat zeggen dat we het. g
hebben gedaan. Want dan n
den we immers al een aanialjOENS
ren meedraaien en dat zegt i t Ame
in deze business. Dan zou ck. Di
gebleken dat de muziek die °PEet
brengen de tand des tijds do j^[jj
staat. Dat zouden we al gev Jur n
dig vinden, want we zijn g ne Mi
groep die een boodschap fvoori
straalt. Dat hoeft misschien n00lt
niet. Wij willen plezierige r
ziek maken, goed in het geh enaai
liggend, zonder al te veel zwa p.
wichtigheid. Maar wel met k lerlar
liteit."
Als schrijver van het leeu
deel van de nummers is hij d_cje'^
gelijk kwaliteitsbewaker. echie
Barlow maakt heet dance, m van c
de Motown-invloeden zijn dzich
delijk hoorbaar. Gary: „Kl(^etver
Die invloed is althans voor
heel duidelijk. En dat komt ntë
door mijn moeder. Die draa lemei
toen ik klein was heel veel 1este 1
town. Daarvan neem je het !00k
en ander mee. Ik heb er in ldegs
geval aam overgehouden da igt 2e
heel ouderwets liedjes scl lerlar
met een couplet en een refi
en een bruggetje daartus:
Misschien is die vorm op
duur zo gek nog niet. We h
ben aanwijzingen te over
ons publiek zich naar alle li L
tijdscategorieënuitbreidt."
Waarmee het gesprek op 1 DENi
respectievelijke moeders is
komen en over hen kunnen iv,
heel lang praten en dat d(wse
dat ook. Dat hun moeders ^kt
genlijk blij zijn dat hun jong
zo'n bestemming hebben ;2
vonden (Gary: „Voorheen
ze veel meer reden zich bezor'
over me te maken. Zo reed ik ;^°e
een maniak in mijn auto, lterd
doe ik niet meer."). En dat ze beert
le vijf hun moeder vanuit M ika.
Chester („Daar willen we n<:2
weg") naar Londen hebben j[)eLj
ten overkomen. Gary: tuurr
moesten optreden op Wem! i mge
en we hebben onze moec leen
opgehaald met limousines. indru
ze voelden zich als... als
Queen zeg maar. Kijk, dat 1
de allerleukste dingen die
succes horen."
behoud." foto hard
Take That: „We zijn echt vijf vrienden
AVRO neemt 'Meisjes In De Grote Stad' op
De AVRO begint eind deze maand met de opnamen van 'Meis
jes In De Grote Stad', een muzikaal TV-programma rond Adèle
Bloemendaal en Jenny Arean. Het is het programma waarmee
Bloemendaal en Arean aanvankelijk het theater zouden in
gaan, maar dat vanwege gezondheidsproblemen van Bloemen
daal op het laatste moment werd afgelast.
In 'Meisjes In De Grote Stad' nemen Bloemendaal en Arean
de kijker mee op een tocht door Amsterdam en zien we de stad
door de ogen van de cabaratières, de plekken van hun jeugd en
de plaatsen die ze liefhebben. Volgens de AVRO gaat het om
een 'eigenzinnige en humoristische kijk' op Amsterdam. „Ze
leven in het kleurige decor dat de toeristenfolders bieden,
maar hebben ook oog voor de grauwe realiteit van de zelf
kant."
Adèle Bloemendaal blijkt daarbij aangetrokken te worden
tot het oudste deel van de stad en dan vooral tot die gedeelten
waar een fatsoenlijk mens niet graag gezien wordt. Jenny
Arean voelt zich het meeste thuis op de grachten en in haar ei
gen buurt, de Jordaan.
Voor 'Meisjes In De Grote Stad' worden teksten gebruikt van
Jacques Klöters, Hans Dorrestijn, Lévi Weemoedt, Jan
Boerstoel en Simon Carmiggelt. De muziek is van Martin van
Dijk, Tom Barlage, Robert Long en Nino Rota. De regie is in
handen van Jacques Klöters. De AVRO zal het programma vol
gend jaar januari uitzenden.
Jenny Arean heeft haar hart ver
pand aan de Jordaan.
FOTO ARCHIEF
