I ZATE R DAG S B IJVOEG SE L Uitgekiende bingo-formule ZATERDAG 20 AUGUSTUS 1994 Dorpshuis De Terp in Valkenburg is wekelijks het strijdtoneel van bingoliejhebbers. Niet alleen streekgenoten weten de weg naar het multi-functionele centrum te vinden. Een speciale bus vervoert minstens tweemaal per week vanuit Rotterdam zo'n zestig bingofanaten naar Valkenburg. De plaatselijke sportclub draait, via een ingewikkelde formule, voor een goed deel op de winsten van deze 'olie bak'. Gemid- ild trekken de bin- avonden in Val- inburg honderdvijf- deelnemers. Valkenburg trekpleister voor spelletjesmensen bijeenkomsten. 'Als de avonden zouden verdwijnen, zou dat een absolute ramp betekenen. Als brave kinderen zitten ze in lange rijen. Doodse stilte, etui met vilt stiften en veel filtersigaretten bin nen handbereik. Ijverig worden alle cijfers die de 'meester' roept, genoteerd. Bingo- master Gijs de Jager is zich terdege bewust van-zijn macht en spreekt elk cijfer duidelijk articulerend uit. Tegelijkertijd worden op ze ven televisieschermen de getallen getoond. Af en toe gaat er een vinger omhoog; dit ge baar is bestemd voor de ober. In zwembroek en op sportschoenen serveert hij - zwijgzaam - Spaatjes en pilsjes. Degene die het waagt in de Valkenburgse De Terp dinsdag en vrijdag (en af en toe op zaterdagavond) tussen acht en half elf een woord, laat staan een zin, te spreken, kan re kenen op boze blikken en gesis. Alleen het woord BINGO is er toegestaan. Als dat is uit gesproken kan er worden gekucht en een nieuwe sigaret worden opgestoken. Voor de gemiddeld honderdvijftig deelne mers, voornamelijk oudere, weelderig uitge doste vrouwen, is de bingo-avond een bloed serieuze aangelegenheid waarop niet veel wordt gelachen. Weinig bezoekers zijn bereid met ons te praten en als de fotograaf dichtbij komt, draaien de meesten zich om, of duiken weg achter een bingovel. „Niemand hoeft te weten dat ik hier kom." Peter van de Laar, beheerder van De Terp begon acht jaar geleden met het bingospel. Hij wilde een vaste activiteit om zijn tent draaiende te houden. Als exploitant van het horeca gedeelte is hij uiteraard gebaat bij een behoorlijke omzet. Wel moest hij eerst allerlei omwegen bewandelen, omdat vol gens de Wet Kleine Kansspelen, waar het kienspel onder valt, bingo niet zonder meer is toegestaan in een horecagelegenheid. Omslachtig Peter van de Laar: „In principe mag je in Ne derland op dit gebied helemaal niets, maar er is een gedoogsituatie. Alleen een vereniging die drie jaar bestaat, wordt toegestaan bin go's te organiseren." Zijn 'truc' is omslachtig. Bingomaster Gijs de Jager uit Schiedam en zijn compagnon Jaap van de Molen dragen de lusten en lasten van de bingo in De Terp. Zij hebben daarvoor een contract met de omni-sportvereniging (o.m. jazzballet, volley bal'en badminton) De Valken afgesloten. Via deze omweg geeft de club aan De Jager en Van de Molen toestemming om in haar naam te kienen. De Valken krijgt in ruil voor dit recht jaar lijks een bedrag van 7500 gulden. Volgens de wet moet, nadat de onkosten zijn betaald, zestig procent van het inleggeld van de bingokaarten naar de organiserende club gaan. Een simpel rekensommetje leert dat de inkomsten van de bingokaarten per week in Valkenburg ruim 10.000 gulden opleveren (de meeste bezoekers nemen per avond twee a drie kaarten van 17,50 per stuk, er komen 300 bezoekers per week). Per jaar is dat een slordige 5,2 ton. De kosten (zaalhuur, lonen, winst voor de organisatoren, prijzengeld) bedragen totaal ruim vijf ton. Resteert 20.000 gulden, waar van de sportclub eigenlijk zestig procent zou moeten krijgen. Die regeling is door de orga nisatoren afgekocht met een vast bedrag van 7500 gulden en een aantal 'schenkingen'. „Als de bingo-avonden uit Valkenburg zou den verdwijnen, zou dat een absolute ramp voor de sportvereniging zijn. Iedereen, van justitie tot en met gemeente, heeft onze con structie inmiddels al bekeken. Wij zijn van al le kanten doorgelicht, maar wij zijn volledig legaal bezig. Ik heb mijn zaakjes pico-bello voor elkaar", zegt Van de Laar. Het belang Een oudere Rotterdamse („M'n naam krijg je niet") komt al jaren in Valkenburg. In haar woonplaats worden al sinds lange tijd geen grote bingo's meer georganiseerd. „Belache lijk toch dat je in je eigen stad niet kan spe len?! Wat veroorzaken wij nou voor overlast?! We zijn net muizen, zo stil", moppert ze. Ze komt wekelijks met de bus, die speciaal voor de Rotterdamse bingo-fanaten naar Val kenburg rijdt. Ze is gehecht aan dat uitje en wil voor geen goud haar bingo-vrienden mis sen. „Je wordt een beetje familie van elkaar. De kerels gaan biljarten en kaarten, wij heb ben dit." De hoofdprijs van 999 gulden en 99 centen heeft ze éénmaal ontvangen. „Je komt tenslotte om te winnen." Peter van de Laar schetst het algemeen be lang van de avonden. „Heel Valkenburg pro fiteert ervan, ik wil niet zeggen dat ons com plex erop drijft, maar het houdt dit centrum wel sterk." Bingo is volgens hem een 'schone business', zwart geld gaat er niet in om, be zweert hij. Per avond gaan er gemiddeld drie hoofdprijzen van f.999,99 uit, en voorts wor den er geldprijzen van vijftig en honderd gul den verdeeld. Hoofdprijswinnnaars moeten, voordat ze de duizend gulden minus een cent in ont vangst kunnen nemen, overigens eerst drie vragen beantwoorden. Dit quizelement is no dig om - alweer - te voldoen aan de wetge ving. „Het valt niet mee om steeds drie zeer simpele vragen op te stellen, want je kan het niet maken dat iemand zijn geld niet krijgt omdat hij niet weet wie de koningin van Ne derland is." Bingo-master Gijs de Jager is in het dage lijks leven makelaar en kroegbaas in Schie dam. „Ik heb een vlotte babbel en kan de zaak strak leiden. Da's belangrijk, want de mensen willen op tijd naar huis of naar de tent om daar nog effe een afzakkertje te ne men. Je vormt samen een familie. Soms haal ik deelnemers op en breng ik ze weer naar huis. Je vraagt hoe het is met de kleinkinde ren en of ze weer hersteld zijn na een zieken huisopname." „We hebben ook een jaar de verjaardagen bijgehouden", zegt hij. „De jarigen kregen dan een bos bloemen en een gratis bingo kaart, maar daar zijn we mee gestopt toen .sommigen twee keer per jaar hun geboorte feest gingen vieren." Beheerder Van de Laar vult aan: „Het suc ces is te danken aan het feit dat deze bijeen komsten voor veel vrouwen een betaalbare uitlaatklep vormen voor de sleur van het alle daagse leven. Ze zijn gezellig een avondje uit, ze voelen zich hier op hun gemak, voor vijf entwintig gulden zijn ze een flinke tijd onder de pannen. Geen overlast Ook burgemeester Sinke van Valkenburg is tevreden over de gang van zaken in zijn dorpshuis. „Als overheid zijn we er niet om een moreel oordeel te vellen over deze avon den. We zijn er om te kijken of deze bijeen komsten geen ordeproblemen geven. De bin- göers veroorzaken geen overlast, integendeel, ze zijn tijdens hun spel muisstil." Volgens Sinke voldoen de bingo-avonden in zijn plaats aan alle wettelijke normen. Dat er zoveel Rotterdammers komen, is volgens hem alleen te danken aan de Valkenburgse gezelligheid, want zowel Rotterdam als Val kenburg hanteert volgens de burgervader de zelfde normen ten aanzien van het bingo- spel. „We zijn er destijds diep ingedoken en hebben als gemeenten alles volledig op el kaar afgestemd." Het feit dat de bingo-avonden het funda ment vormen voor de exploitatie van De Terp, is voor hem zonneklaar. „Een dorps huis runnen is een moeilijke zaak, vooral nu steeds meer verenigingen een eigen clubhuis gaan beheren. Als ondernemer - Van de Laar is enerzijds gemeente-ambtenaar, anderzijds 'vrije man' - moet je wel creatief zijn en een zo breed mogelijke invulling van je gelegen heid proberen na te streven. Er is destijds wel een belangrijke afspraak gemaakt: Valken burgse activiteiten gaan altijd voor, want dit centrum is en blijft er in de eerste plaats voor de eigen dorpsbewoners. Een Rotterdamse familie (oma, dochter, kleinzoon), zit gezamenlijk de kaarten in te vullen. Als er een korte pauze is, sprint oma naar de bar om drankjes te halen. Ze komt eens in de drie weken met eigen vervoer naar Valkenburg. „In Rotterdam heb je dit soort avonden niet. Waarom zou ik thuis blijven als m'n man moet werken?! Ik word tureluurs van dat binnenzitten. Op deze manier zijn we lekker gezellig met z'n drietjes een avond je uit. Of ik wel eens gewonnen heb? Welnee! Alles wat je hier inzet ben je acuut weer kwijt. Maar gezellig is het wél..." BINGO! Vreugde in dorpshuis De Terp te Valkenburg.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 29