doe ik niet' Natrappen is altijd makkelijk, dat 'Kleiduivenschieten zit in je hoofd' 'Alecto echte familieclub' Sport Boksers al in het vliegtuig knock out fERDAG 20 AUGUSTUS 1994 „Er zijn vaak moeilijkheden geweest bij Swift. De ene keer konden ze het goed met elkaar vinden en de andere keer weer niet. Maar ik heb me daar nooit mee bemoeid. Voor mijn part sloegen ze elkaar dood. als ik maar kon fietsen." Cock van der Hulst (51) uit Zoeterwoude is erelid. Als veld rijder werd hij zes maal natio naal kampioen. 'De lange van de Ommedijkseweg' nam deel aan verschillende wereldkam pioenschappen voor crossers, een derde plaats in 1968 was zijn beste prestatie. Van der Hulst zat ook lang in het Swift- bestuur; tot 1990 was hij voor- „De verhuizing naar De Bult, het maken van het parcours en van het clubhuis zijn voor mij de hoogtepunten geweest. Het is gerealiseerd in de twaalf jaren dat ik voorzitter was. Het zijn mijlpalen waar ik groots mee ben. We hadden helemaal geen parcours en nog steeds is het zo dat niemand in Nederland zo'n mooi clubhuis heeft als Swift." „Over slechte herinneringen praat ik niet. Natrappen is altijd makkelijk, dat doe ik niet." Joop Ouwerkerk is al zestien jaar beheerder van de kantine op het complex aan de Willem van de Madeweg. De hele zo mer wonen hij en zijn vrouw in een caravan naast het clubhuis. „Het leuke is dat je altijd mensen om je heen hebt. Er is hier altijd een heel gezellig ploegje. Wielrenners zijn zeker geen plakkers. Doordeweeks ben ik meestal om elf uur wel weer thuis. Op zondagavond wordt het wel laat: tussen half twee en twee uur. De energie drankjes gaan hier met liters over de toonbank, maar dat is pas sinds een jaar of vier, vijf zo. Vroeger namen ze dan een co laatje of een seven-upje. En wat de laatste tijd ook veel gedron ken wordt: een alcoholvrij bier tje. Dat verhoogt ook de sfeer." „Ik heb weinig problemen ge had met deze mensen. Alles gaat altijd even prima." Pieter Evelein (32) fietste zelf al jaren bij Swift toen aan hem werd gevraagd voorzitter te worden. In februari 1990 kreeg hij deze functie. Nu is de Leide- naar bezig aan zijn vijfde en laatste jaar als voorzitter. „Het mooiste moment was op 29 maart 1994, omstreeks half zeven. Ik reed op mijn gewone fiets langs het Rijn-Schiekanaal, draaide het hek door richting Swift-parcours en zag nog wat damp van de nieuwe asfaltlaag af komen. Het asfalt zag er hard uit, dus ik heb er een rondje op gereden op mijn gewone fiets. Ik hoorde later dat het eigenlijk niet had gemogen. Het was zo ontzettend belangrijk voor de club, dat die nieuwe asfaltlaag op het parcours was aange bracht. Ik heb me er ook met hart en ziel op gestort, in sep tember 1991 voerde ik er het eerste gesprek over met de wet houder van sportzaken. Het was al die tijd echt afzien, om in wielertermen te spreken." „Aan Swift heb ik niet echt slechte herinneringen. Ik herin ner me wel een grote teleurstel ling. Op 17 september 1983 was het clubkampioenschap van Nederland en ik was geselec teerd voor de ploeg die de tijdrit reed. Dat was op zichzelf al een hele prestatie maar het bijzon dere was dat Joop Zoetemelk ook in de ploeg zou meerijden. Dat was echt geweldig. Op de ochtend van de tijdrit verzamel den we bij de club en toen hoorde ik dat hij niet mee zou rijden. Ik was heel erg teleurge steld. Hij had contractbespre kingen met zijn sponsor, een geldige reden natuurlijk, maar het was wel heel erg jammer. Die tijdrit werd trouwens nog een klein drama want ik werd na tien kilometer al gelost." ift 75 jaar over bergen en door dalen het mooiste. Ik was toen be stuurslid. Het team dat de tijdrit moest rijden bestond uit de be roepsrenners Gerben Karstens en Bart Zoet. Joop Zoetemelk en Nol Kloosterman kwamen erbij, die jongens hadden het ge woon. Dat is later ook wel ge bleken. Het kampioenschap was een enorme stimulans voor de club. Die huldigingen kost ten wel geld, maar ach, dat had den we er wel voor over." Gerben Karstens (52), de 'Leidse notariszoon', was een van de meest talentvolle en suc cesvolle leden van Swift. Hij won zeven etappes in de Tour de France, en twee keer de klas sieker Parijs-Tours. Karstens werd vier maal' Nederlands kampioen, op verschillende on derdelen. Hij is nog steeds actief in de wielersport. „Ik was wel lid van Swift, maar ik ben nooit een echte clubman geweest. Ik was meer een wedstrijdman. Een mooie herinnering bewaar ik aan de vijf maal dat we met Swift het clubkampioenschap van Neder land wonnen. Ik was prof en zei steeds dat ik geen wedstrijden wilde laten schieten voor dit kampioenschap. Maar Joop Riethoven kreeg het dan toch voor elkaar om ons team bij el kaar te brengen. Het lukte hem vijf keer, en vijf keer was het raak." „We vertrokken altijd bij de Driegatenbrug bij de Zijl, tegen over de villa's in de Merenwijk. Daarvandaan reden we naar Oud Ade en Rijpwetering, en daar draaiden we. Op dat punt raakte ik eens een auto waar door ik op de weg klapte en mijn fiets in de sloot terecht kwam. Ik lag te kramperen van de pijn maar dc anderen keken helemaal niet naar mij om. Zij lieten mij liggen en haalden de fiets uit de sloot. Terwijl ik enorm toegetakeld was, vooral op mijn gezicht. Dat vind ik een nare herinnering. Het gebeurde Clubkampioenschap van Nederland 1965. Piet Bregman wordt door de speaker ondervraagd. tijdens een trainingswedstrijd, 's avonds." Mark Varkevisser (21) werd op zijn 13de jaar lid van Swift. De Rijnsburger fietst nog steeds bij de club, hoewel hij er wel over /zit te denken om met een stichting uit Genemuiden mee te gaan doen aan de topcompe- titie. Daar neemt Swift volgend jaar niet meer aan deel, omdat Casba is afgehaakt als sponsor. Varkevisser wil echter ook lid blijven van de in zijn ogen 'ge zellige' Leidse wielervereniging. „Ik heb een hoop leuke mo menten beleefd, maar de eerste overwinning is iets wat je het langste bij blijft, zeker als die ook nog op je eigen clubpar- cours is, zoals in mijn geval. Ik had pas een paar wedstrijden gereden toen ik een landelijk jeugdtoernooi won op De Bult. Het was een zware wedstrijd, want er deden clubs aan het he le land aan mee. Op De Bult la gen toen nog allemaal steentjes. Het was een massale sprint, ik eindigde net voor iemand uit Uden." „De slechte herinneringen hou je meestal over aan valpar tijen. Ik herinner me nog goed dat ik bij een rit voor nieuwelin gen in de Maasvallei op mijn kokosnoot ging. Het was al na vijf kilometer. Het was ook de eerste keer dat mijn fiets on bruikbaar was geworden door Barend Kruit (75) is het oud ste lid van Swift. Hij kwam in 1938 bij de club, fietste tot 1953 en werd toen lid van de sport- commissie. Halverwege de ja- foto pr ren zestig pakte hij de sportieve draad weer op en fietste hij nog twee jaar bij de veteranen. Nu fietst hij nog zeer regelmatig toertochten: een paar keer in de week maakt hij ritten van zo'n 60 kilometer. Vandaag rijdt hij de jubileumtocht van 80 kilo- „Ik heb altijd heel veel plezier in het fietsen gehad, dus eigen lijk zijn alle herinneringen goed. Ik weet nog goed dat ik mijn eerste wedstrijd reed. Die was vanwege het regeringsjubileum van Koningin YVilhelmina, die toen veertig jaar regeerde. De wedstrijd was op de Witte Ro zenstraat, de Jan van Goyenka- de en de Witte Singel. Omdat ik pas was begonnen, reed ik in de C-klasse. Ik eindigde als vier de." hgtepunten zijn er genoeg geweest, gedurende het 75- b bestaan van Swift. Maar liefst 23 nationaal kampioe- l, twee olympisch kampioenen, een wereldkampioen Ben winnaar van de Tour de France had de Leidse •rclub in haar gelederen. Dieptepunten waren er vooral op het bestuurlijke vlak. Scheuringen in de ja- ^dertig en in de jaren vijftig betekenden echter niet de lergang van de club, die.dit weekeinde het jubileum tt. Een aantal prominente en minder prominente le- i over hun eigen bergen en dalen bij Swift. [Wallet (64) was een goede pter, die zeven maal deel- I aan de clubkampioen- ppen van Nederland. Hij to'n twintig jaar in het be- t van Swift, en was acht jaar [zitter. Nu is de Leimuiden- ptsenmaker lid van verdien- nijn slechtste herinnering ik overgehouden aan de tijd ICees Schijff overleed. Dat gebeurde tijdens de Ronde van Kortenhoef. Hij kreeg iets aan zijn hart, en hij was in één keer weg. Dat was een grote slag. Niet alleen voor de club, vooral ook voor zijn vrouw. Ik zie ons nog staan bij het graf: die moe der met die twee jonge kinde- „Het mooiste vond ik het eer ste kampioenschap van Neder land in Wijk bij Duurstede in 1966. Daarna werden we nog vier keer Nederlands kampioen, maar de eerste keer was toch iSwift-renners poseren aan het Utrechts Jaagpad 1919. V.l.n.r. Gé swijk, Jan Hageman, Cock Hulst en Pim Rombout. foto pr Op weg naar Gemenebest Spelen Zo vaak reizen ze niet. Zeker niet op kosten van de nationale bond. En dus nam de boks- selectie van de Salomonseilanden het er don derdag in het vliegtuig naar de Gemenebest Spelen in Canada goed van. Met het gevolg dat het hele stel, bij aankomst in Canada, veel te zwaar was. Het kwartet vuistvechters had tijdens de lange vlucht veel gedronken en gegeten. Na een korte nachtrust, van vijf uur, moesten de boksers naar de weging die slecht uitviel. Het viertal haastte zich naar de sauna, om op tijd afgevallen te zijn voor het tweede bezoek aan de weegschaal. Het werkte slechts voor één van hen. „Na twee dagen eten en drinken in het vliegtuig, was ik nier al een beetje bang voor", sprak de delegatieleidster van de Salomonsei landen, Barbara Hanwell. „Ze zullen nu in zwaardere klassen mee moeten doen, zijn dus kansloos. We hebben overwogen ze weer naar huis te sturen, maar het zijn zulke aardige jongens. Ze werden helemaal opgewonden van de bordjes 'Welkom op de Gemenebest Spelen'." DRT OP TV Rijnsburgse Nella Heemskerk-Krol voor achtste keer Nederlands kampioene Kleiduivenschieten zit volgens haar in je hoofd. Het gaat om opperste concentratie. De Rijnsburgse Nella Heemskerk- -Krol(39) is dit jaar voor de achtste keer Nederlands kam pioene geworden in deze schietsport. En ze hoopt vol gend jaar aan het Europees kampioenschap te kunnen meedoen. Misschien dat het haar weer wat boze brieven op levert. Want nog altijd zijn er mensen die denken dat er in deze sport op echte duiven wordt geschoten. De Rijnsburgse presteerde het dit jaar om voor de achtste keer in haar leven om Nederlands Kampioen Kleiduivenschieten te worden, alle acht keren ver brak ze hierbij ook het Neder lands record. Dit jaar maakte ze haar rentree bij de Nederlandse Kampioenschappen na zo'n twee jaar niet meer te hebben meegedaan. „Zo'n 15 jaar geleden maakte ik toevallig kennis met deze sport. Mijn man probeerde dat jaar zijn jachtexamen te halen en ik ging mee, vooral om de natuur een beetje te leren ken nen. Bij zo'n jachtexamen moet je allerlei manieren van schie ten leren, en ook het kleidui venschieten. Ik durfde aanvan kelijk zelf nog geen schot te los sen, het leek me doodeng," zegt de Rijnsburgse. Bij de eerste pogingen ging het kleiduivenschieten haar nog niet zo goed. „Pas toen Neder lands kampioen Eric Swinkels mij wat aanwijzingen gaf, ging het de goede kant op. Eric zag in wel wat in mij, en beloofde toen dat - als ik goed zou trai nen - ik binnen drie jaar Neder lands kampioen zou worden." Dat lukte de Rijnsburgse schutter uiteindelijk niet één keer, maar wel acht keer. Haar goede resultaten leidden er toe dat ze ook in het buitenland in wedstrijden mocht uitkomen. „Op Europees niveau was het heel moeilijk. Door de extra spanning haalde ik in het bui tenland minder resultaat. Ook merkte ik dat deze sport voor vrouwen een ondergewaar deerd onderdeel is. De coach was op het moment dat de wedstrijd bezig was bij de heren aanwezig, en ik moest het zelf maar uitzoeken. Het meest op vallend was dat voor de man nen een goede schietbaan aan wezig was, terwijl de wouwen vaak op een veldje achteraf hun prestaties moesten leveren." Bij de Olympische spelen is het onderdeel kleiduivenschie ten voor vrouwen inmiddels ge schrapt. Dit jaar hebben de da mes dan zelf maar een alterna tieve wedstrijd georganiseerd, de ladies Grand Prix, waarbij de top en de beginners van heel Europa hebben meegedaan. Heemskerk behaalde hierbij een tweede plaats. „In het buitenland hecht men veel meer waarde aan de schiet sport, vooral in een land als Ita lië. Zo'n ploeg heeft dan een ei gen kok, een eigen fysiothera peut en een eigen dokter. Ne derland is niet zo'n 'schietmin- ded' land, op het moment dat je een geweer in de hand hebt, word je uitgemaakt voor crimi neel, het is voor Nederlanders moeilijk te begrijpen dat dit een echte sport is." Het kleiduivenschieten is vooral een sport waar je men taal sterk voor moet zijn. „Het zit in je hoofd," zegt Nella Heemskerk. „Iedereen kan in het begin wel aardig schieten, maar het gaat vaak om opperste concentratie, en de laatste serie schoten. Mannen zijn vaak ster ker in zo'n sport." De Rijnsburgse hoort wel eens dat men de sport zo zielig voor de kleiduiven vindt. „Dan is het moeilijk uit te leggen dat een kleiduif een schoteltje is, die van klei is gemaakt. Het is zelfs zo erg dat ik wel eens dreigbrieven heb gehad, waarin stond dat ik een vuile moorde- Twee jaar gelden stopte Heemskerk met haar sport, gaf ze alleen nog maar training. „Omdat ik op het moment zo'n leuke ploeg dames train ben ik ook zelf weer gestimuleerd om te gaan schieten. Vorig Jaar deed ik voor de lol aan het NK mee, zonder vooraf getraind te hebben, en toen behaalde ik de tweede plaats. Dat overtuigde mij ervan om nu weer op te gaan voor het Nederlands kam pioenschap. Nog twee wedstrij den en dan weet ik definitief of ik weer mee kan'doen voor de Europeese kampioenschappen Leiderdorpse hockeyvereniging in 25 jaar de grootste van de regio De Rijnsburgse Nella Heemskerk-Krol: „Op het moment dat je in Nederland een geweer in de hand hebt, word je uitgemaakt voor crimineel. Het is voor Nederlanders moeilijk te begrijpen dat dit een echte sport is." foto loekzuyderduin LEIDERDORP LOMAN LEEFMANS „Alecto is het best te omschrij ven als een echte familieclub. We zijn niet vies van prestaties, maar leggen de nadruk nog steeds op een combinatie van gezelligheid en veel aandacht voor de jeugd. Daardoor is het grote ledental verklaarbaar." Zo typeert B. Tönjann, woordvoer der van de jubileumcommissie zijn club die binnenkort een kwart eeuw oud is en met 900 leden de grootste hockeyvereni ging is in de regio. Het feit dat 25 jaar geleden op een maquette voor een nieuw sportpark (de Bloemerd) hoc keyvelden stonden ingetekend, was voor een aantal Leiderdor pers aanleiding om dan ook een hockeyclub op te richten. Maar de Bloemerd was nog lang niet af en de eerste maanden dien den diverse plaatselijke 'knollenvelden' als thuisbasis voor Alecto, een naam die in het oprichtingsjaar 1970 werd be dacht door een van de eerste jeugdleden. Er werd gespeeld en getraind in park De Hout kamp, nabij het zwembad de Does of op het buurtvoetbal- veldje tussen de Splinterlaan en de Van der Marckstraat. De laatste locatie werd na een grondige renovatie in 1971 de eerste officiële thuishaven voor de inmiddels tot elf teams aan gezwollen Leiderdopse club die werd gekenmerkt door een rela tief grote groep 'marinelui' in de gelederen. Via een kort uitstapje naar de Hoogmadeseweg be landde Alecto in 1975 dan toch op de Bloemerd. Oud-voorzitter en erelid D. Ottervanger heeft het in een Voorzitster T. de Sitter en B. Tönjann (de middelste twee) vormen sa men met de J. Hes, E. Westerduin en nog zeven leden de jubileumcom missie van de Leiderdorpse hockeyclub Alecto. foto loek zuyderduin kleine historische beschrijving van de hockeyvereniging meer malen over de grote zelfwerk zaamheid en de goede begele- ding van de jeugd. Het zijn as pecten die nu nog door de le den worden geroemd en die als reden worden gezien voor de grote groei die de vereniging heeft doorgemaakt. In 1985 werd het eerste kunstgrasveld aangelegd, vijf jaar later gevolgd door een tweede. In beide ge vallen bleek de inbreng van vrij willigers (en sponsors) brood nodig. Een commissie van elf leden onder leiding van Thea de Sitter is inmiddels dl een poosje bezig om de diverse festiviteiten voor het vijfde lustrum te organise ren. Zeker zijn al een wedstrijd tegen het gemeentebestuur, een rolstoelhockeyduel, een reünie van oud leden en kampen en toernooien voor de jeugd. De commissie hoopt dat er ook een sportief hoogtepunt te vieren zal zijn in de vorm van promo tie van het eerste damesteam naar de hoogte Nederlandse klasse. „Hoewel de officiële op richtingsdatum pas op 2 april 1995 is, staan in feite alle activi teiten dit jaar, vanaf de seizoen start dit weekeinde, in het teken van het jubileum", aldus De Sit-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 21