doe ik niet'
Natrappen is altijd makkelijk, dat
'Kleiduivenschieten zit in je hoofd'
'Alecto echte familieclub'
Sport
Boksers al in het vliegtuig knock out
fERDAG 20 AUGUSTUS 1994
„Er zijn vaak moeilijkheden
geweest bij Swift. De ene keer
konden ze het goed met elkaar
vinden en de andere keer weer
niet. Maar ik heb me daar nooit
mee bemoeid. Voor mijn part
sloegen ze elkaar dood. als ik
maar kon fietsen."
Cock van der Hulst (51) uit
Zoeterwoude is erelid. Als veld
rijder werd hij zes maal natio
naal kampioen. 'De lange van
de Ommedijkseweg' nam deel
aan verschillende wereldkam
pioenschappen voor crossers,
een derde plaats in 1968 was
zijn beste prestatie. Van der
Hulst zat ook lang in het Swift-
bestuur; tot 1990 was hij voor-
„De verhuizing naar De Bult,
het maken van het parcours en
van het clubhuis zijn voor mij
de hoogtepunten geweest. Het
is gerealiseerd in de twaalf jaren
dat ik voorzitter was. Het zijn
mijlpalen waar ik groots mee
ben. We hadden helemaal geen
parcours en nog steeds is het zo
dat niemand in Nederland zo'n
mooi clubhuis heeft als Swift."
„Over slechte herinneringen
praat ik niet. Natrappen is altijd
makkelijk, dat doe ik niet."
Joop Ouwerkerk is al zestien
jaar beheerder van de kantine
op het complex aan de Willem
van de Madeweg. De hele zo
mer wonen hij en zijn vrouw in
een caravan naast het clubhuis.
„Het leuke is dat je altijd
mensen om je heen hebt. Er is
hier altijd een heel gezellig
ploegje. Wielrenners zijn zeker
geen plakkers. Doordeweeks
ben ik meestal om elf uur wel
weer thuis. Op zondagavond
wordt het wel laat: tussen half
twee en twee uur. De energie
drankjes gaan hier met liters
over de toonbank, maar dat is
pas sinds een jaar of vier, vijf zo.
Vroeger namen ze dan een co
laatje of een seven-upje. En wat
de laatste tijd ook veel gedron
ken wordt: een alcoholvrij bier
tje. Dat verhoogt ook de sfeer."
„Ik heb weinig problemen ge
had met deze mensen. Alles
gaat altijd even prima."
Pieter Evelein (32) fietste zelf
al jaren bij Swift toen aan hem
werd gevraagd voorzitter te
worden. In februari 1990 kreeg
hij deze functie. Nu is de Leide-
naar bezig aan zijn vijfde en
laatste jaar als voorzitter.
„Het mooiste moment was op
29 maart 1994, omstreeks half
zeven. Ik reed op mijn gewone
fiets langs het Rijn-Schiekanaal,
draaide het hek door richting
Swift-parcours en zag nog wat
damp van de nieuwe asfaltlaag
af komen. Het asfalt zag er hard
uit, dus ik heb er een rondje op
gereden op mijn gewone fiets.
Ik hoorde later dat het eigenlijk
niet had gemogen. Het was zo
ontzettend belangrijk voor de
club, dat die nieuwe asfaltlaag
op het parcours was aange
bracht. Ik heb me er ook met
hart en ziel op gestort, in sep
tember 1991 voerde ik er het
eerste gesprek over met de wet
houder van sportzaken. Het was
al die tijd echt afzien, om in
wielertermen te spreken."
„Aan Swift heb ik niet echt
slechte herinneringen. Ik herin
ner me wel een grote teleurstel
ling. Op 17 september 1983 was
het clubkampioenschap van
Nederland en ik was geselec
teerd voor de ploeg die de tijdrit
reed. Dat was op zichzelf al een
hele prestatie maar het bijzon
dere was dat Joop Zoetemelk
ook in de ploeg zou meerijden.
Dat was echt geweldig. Op de
ochtend van de tijdrit verzamel
den we bij de club en toen
hoorde ik dat hij niet mee zou
rijden. Ik was heel erg teleurge
steld. Hij had contractbespre
kingen met zijn sponsor, een
geldige reden natuurlijk, maar
het was wel heel erg jammer.
Die tijdrit werd trouwens nog
een klein drama want ik werd
na tien kilometer al gelost."
ift 75 jaar over bergen en door dalen
het mooiste. Ik was toen be
stuurslid. Het team dat de tijdrit
moest rijden bestond uit de be
roepsrenners Gerben Karstens
en Bart Zoet. Joop Zoetemelk en
Nol Kloosterman kwamen erbij,
die jongens hadden het ge
woon. Dat is later ook wel ge
bleken. Het kampioenschap
was een enorme stimulans voor
de club. Die huldigingen kost
ten wel geld, maar ach, dat had
den we er wel voor over."
Gerben Karstens (52), de
'Leidse notariszoon', was een
van de meest talentvolle en suc
cesvolle leden van Swift. Hij
won zeven etappes in de Tour
de France, en twee keer de klas
sieker Parijs-Tours. Karstens
werd vier maal' Nederlands
kampioen, op verschillende on
derdelen. Hij is nog steeds actief
in de wielersport.
„Ik was wel lid van Swift,
maar ik ben nooit een echte
clubman geweest. Ik was meer
een wedstrijdman. Een mooie
herinnering bewaar ik aan de
vijf maal dat we met Swift het
clubkampioenschap van Neder
land wonnen. Ik was prof en zei
steeds dat ik geen wedstrijden
wilde laten schieten voor dit
kampioenschap. Maar Joop
Riethoven kreeg het dan toch
voor elkaar om ons team bij el
kaar te brengen. Het lukte hem
vijf keer, en vijf keer was het
raak."
„We vertrokken altijd bij de
Driegatenbrug bij de Zijl, tegen
over de villa's in de Merenwijk.
Daarvandaan reden we naar
Oud Ade en Rijpwetering, en
daar draaiden we. Op dat punt
raakte ik eens een auto waar
door ik op de weg klapte en
mijn fiets in de sloot terecht
kwam. Ik lag te kramperen van
de pijn maar dc anderen keken
helemaal niet naar mij om. Zij
lieten mij liggen en haalden de
fiets uit de sloot. Terwijl ik
enorm toegetakeld was, vooral
op mijn gezicht. Dat vind ik een
nare herinnering. Het gebeurde
Clubkampioenschap van Nederland 1965. Piet Bregman wordt door de speaker ondervraagd.
tijdens een trainingswedstrijd, 's
avonds."
Mark Varkevisser (21) werd
op zijn 13de jaar lid van Swift.
De Rijnsburger fietst nog steeds
bij de club, hoewel hij er wel
over /zit te denken om met een
stichting uit Genemuiden mee
te gaan doen aan de topcompe-
titie. Daar neemt Swift volgend
jaar niet meer aan deel, omdat
Casba is afgehaakt als sponsor.
Varkevisser wil echter ook lid
blijven van de in zijn ogen 'ge
zellige' Leidse wielervereniging.
„Ik heb een hoop leuke mo
menten beleefd, maar de eerste
overwinning is iets wat je het
langste bij blijft, zeker als die
ook nog op je eigen clubpar-
cours is, zoals in mijn geval. Ik
had pas een paar wedstrijden
gereden toen ik een landelijk
jeugdtoernooi won op De Bult.
Het was een zware wedstrijd,
want er deden clubs aan het he
le land aan mee. Op De Bult la
gen toen nog allemaal steentjes.
Het was een massale sprint, ik
eindigde net voor iemand uit
Uden."
„De slechte herinneringen
hou je meestal over aan valpar
tijen. Ik herinner me nog goed
dat ik bij een rit voor nieuwelin
gen in de Maasvallei op mijn
kokosnoot ging. Het was al na
vijf kilometer. Het was ook de
eerste keer dat mijn fiets on
bruikbaar was geworden door
Barend Kruit (75) is het oud
ste lid van Swift. Hij kwam in
1938 bij de club, fietste tot 1953
en werd toen lid van de sport-
commissie. Halverwege de ja-
foto pr
ren zestig pakte hij de sportieve
draad weer op en fietste hij nog
twee jaar bij de veteranen. Nu
fietst hij nog zeer regelmatig
toertochten: een paar keer in de
week maakt hij ritten van zo'n
60 kilometer. Vandaag rijdt hij
de jubileumtocht van 80 kilo-
„Ik heb altijd heel veel plezier
in het fietsen gehad, dus eigen
lijk zijn alle herinneringen goed.
Ik weet nog goed dat ik mijn
eerste wedstrijd reed. Die was
vanwege het regeringsjubileum
van Koningin YVilhelmina, die
toen veertig jaar regeerde. De
wedstrijd was op de Witte Ro
zenstraat, de Jan van Goyenka-
de en de Witte Singel. Omdat ik
pas was begonnen, reed ik in de
C-klasse. Ik eindigde als vier
de."
hgtepunten zijn er genoeg geweest, gedurende het 75-
b bestaan van Swift. Maar liefst 23 nationaal kampioe-
l, twee olympisch kampioenen, een wereldkampioen
Ben winnaar van de Tour de France had de Leidse
•rclub in haar gelederen. Dieptepunten waren er
vooral op het bestuurlijke vlak. Scheuringen in de ja-
^dertig en in de jaren vijftig betekenden echter niet de
lergang van de club, die.dit weekeinde het jubileum
tt. Een aantal prominente en minder prominente le-
i over hun eigen bergen en dalen bij Swift.
[Wallet (64) was een goede
pter, die zeven maal deel-
I aan de clubkampioen-
ppen van Nederland. Hij
to'n twintig jaar in het be-
t van Swift, en was acht jaar
[zitter. Nu is de Leimuiden-
ptsenmaker lid van verdien-
nijn slechtste herinnering
ik overgehouden aan de tijd
ICees Schijff overleed. Dat
gebeurde tijdens de Ronde van
Kortenhoef. Hij kreeg iets aan
zijn hart, en hij was in één keer
weg. Dat was een grote slag.
Niet alleen voor de club, vooral
ook voor zijn vrouw. Ik zie ons
nog staan bij het graf: die moe
der met die twee jonge kinde-
„Het mooiste vond ik het eer
ste kampioenschap van Neder
land in Wijk bij Duurstede in
1966. Daarna werden we nog
vier keer Nederlands kampioen,
maar de eerste keer was toch
iSwift-renners poseren aan het Utrechts Jaagpad 1919. V.l.n.r. Gé
swijk, Jan Hageman, Cock Hulst en Pim Rombout. foto pr
Op weg naar Gemenebest Spelen
Zo vaak reizen ze niet. Zeker niet op kosten
van de nationale bond. En dus nam de boks-
selectie van de Salomonseilanden het er don
derdag in het vliegtuig naar de Gemenebest
Spelen in Canada goed van. Met het gevolg
dat het hele stel, bij aankomst in Canada, veel
te zwaar was.
Het kwartet vuistvechters had tijdens de
lange vlucht veel gedronken en gegeten. Na
een korte nachtrust, van vijf uur, moesten de
boksers naar de weging die slecht uitviel. Het
viertal haastte zich naar de sauna, om op tijd
afgevallen te zijn voor het tweede bezoek aan
de weegschaal. Het werkte slechts voor één
van hen.
„Na twee dagen eten en drinken in het
vliegtuig, was ik nier al een beetje bang voor",
sprak de delegatieleidster van de Salomonsei
landen, Barbara Hanwell. „Ze zullen nu in
zwaardere klassen mee moeten doen, zijn dus
kansloos. We hebben overwogen ze weer naar
huis te sturen, maar het zijn zulke aardige
jongens. Ze werden helemaal opgewonden
van de bordjes 'Welkom op de Gemenebest
Spelen'."
DRT OP TV
Rijnsburgse Nella Heemskerk-Krol voor achtste keer Nederlands kampioene
Kleiduivenschieten zit volgens
haar in je hoofd. Het gaat om
opperste concentratie. De
Rijnsburgse Nella Heemskerk-
-Krol(39) is dit jaar voor de
achtste keer Nederlands kam
pioene geworden in deze
schietsport. En ze hoopt vol
gend jaar aan het Europees
kampioenschap te kunnen
meedoen. Misschien dat het
haar weer wat boze brieven op
levert. Want nog altijd zijn er
mensen die denken dat er in
deze sport op echte duiven
wordt geschoten.
De Rijnsburgse presteerde het
dit jaar om voor de achtste keer
in haar leven om Nederlands
Kampioen Kleiduivenschieten
te worden, alle acht keren ver
brak ze hierbij ook het Neder
lands record. Dit jaar maakte ze
haar rentree bij de Nederlandse
Kampioenschappen na zo'n
twee jaar niet meer te hebben
meegedaan.
„Zo'n 15 jaar geleden maakte
ik toevallig kennis met deze
sport. Mijn man probeerde dat
jaar zijn jachtexamen te halen
en ik ging mee, vooral om de
natuur een beetje te leren ken
nen. Bij zo'n jachtexamen moet
je allerlei manieren van schie
ten leren, en ook het kleidui
venschieten. Ik durfde aanvan
kelijk zelf nog geen schot te los
sen, het leek me doodeng," zegt
de
Rijnsburgse.
Bij de eerste pogingen ging
het kleiduivenschieten haar nog
niet zo goed. „Pas toen Neder
lands kampioen Eric Swinkels
mij wat aanwijzingen gaf, ging
het de goede kant op. Eric zag
in wel wat in mij, en beloofde
toen dat - als ik goed zou trai
nen - ik binnen drie jaar Neder
lands kampioen zou worden."
Dat lukte de Rijnsburgse
schutter uiteindelijk niet één
keer, maar wel acht keer. Haar
goede resultaten leidden er toe
dat ze ook in het buitenland in
wedstrijden mocht uitkomen.
„Op Europees niveau was het
heel moeilijk. Door de extra
spanning haalde ik in het bui
tenland minder resultaat. Ook
merkte ik dat deze sport voor
vrouwen een ondergewaar
deerd onderdeel is. De coach
was op het moment dat de
wedstrijd bezig was bij de heren
aanwezig, en ik moest het zelf
maar uitzoeken. Het meest op
vallend was dat voor de man
nen een goede schietbaan aan
wezig was, terwijl de wouwen
vaak op een veldje achteraf hun
prestaties moesten leveren."
Bij de Olympische spelen is
het onderdeel kleiduivenschie
ten voor vrouwen inmiddels ge
schrapt. Dit jaar hebben de da
mes dan zelf maar een alterna
tieve wedstrijd georganiseerd,
de ladies Grand Prix, waarbij de
top en de beginners van heel
Europa hebben meegedaan.
Heemskerk behaalde hierbij
een tweede plaats.
„In het buitenland hecht men
veel meer waarde aan de schiet
sport, vooral in een land als Ita
lië. Zo'n ploeg heeft dan een ei
gen kok, een eigen fysiothera
peut en een eigen dokter. Ne
derland is niet zo'n 'schietmin-
ded' land, op het moment dat je
een geweer in de hand hebt,
word je uitgemaakt voor crimi
neel, het is voor Nederlanders
moeilijk te begrijpen dat dit een
echte sport is."
Het kleiduivenschieten is
vooral een sport waar je men
taal sterk voor moet zijn. „Het
zit in je hoofd," zegt Nella
Heemskerk. „Iedereen kan in
het begin wel aardig schieten,
maar het gaat vaak om opperste
concentratie, en de laatste serie
schoten. Mannen zijn vaak ster
ker in zo'n sport."
De Rijnsburgse hoort wel
eens dat men de sport zo zielig
voor de kleiduiven vindt. „Dan
is het moeilijk uit te leggen dat
een kleiduif een schoteltje is,
die van klei is gemaakt. Het is
zelfs zo erg dat ik wel eens
dreigbrieven heb gehad, waarin
stond dat ik een vuile moorde-
Twee jaar gelden stopte
Heemskerk met haar sport, gaf
ze alleen nog maar training.
„Omdat ik op het moment zo'n
leuke ploeg dames train ben ik
ook zelf weer gestimuleerd om
te gaan schieten. Vorig Jaar
deed ik voor de lol aan het NK
mee, zonder vooraf getraind te
hebben, en toen behaalde ik de
tweede plaats. Dat overtuigde
mij ervan om nu weer op te
gaan voor het Nederlands kam
pioenschap. Nog twee wedstrij
den en dan weet ik definitief of
ik weer mee kan'doen voor de
Europeese kampioenschappen
Leiderdorpse hockeyvereniging in 25 jaar de grootste van de regio
De Rijnsburgse Nella Heemskerk-Krol: „Op het moment dat je in Nederland een geweer in de hand hebt, word je uitgemaakt voor crimineel. Het is
voor Nederlanders moeilijk te begrijpen dat dit een echte sport is." foto loekzuyderduin
LEIDERDORP
LOMAN LEEFMANS
„Alecto is het best te omschrij
ven als een echte familieclub.
We zijn niet vies van prestaties,
maar leggen de nadruk nog
steeds op een combinatie van
gezelligheid en veel aandacht
voor de jeugd. Daardoor is het
grote ledental verklaarbaar." Zo
typeert B. Tönjann, woordvoer
der van de jubileumcommissie
zijn club die binnenkort een
kwart eeuw oud is en met 900
leden de grootste hockeyvereni
ging is in de regio.
Het feit dat 25 jaar geleden op
een maquette voor een nieuw
sportpark (de Bloemerd) hoc
keyvelden stonden ingetekend,
was voor een aantal Leiderdor
pers aanleiding om dan ook een
hockeyclub op te richten. Maar
de Bloemerd was nog lang niet
af en de eerste maanden dien
den diverse plaatselijke
'knollenvelden' als thuisbasis
voor Alecto, een naam die in het
oprichtingsjaar 1970 werd be
dacht door een van de eerste
jeugdleden. Er werd gespeeld
en getraind in park De Hout
kamp, nabij het zwembad de
Does of op het buurtvoetbal-
veldje tussen de Splinterlaan en
de Van der Marckstraat.
De laatste locatie werd na een
grondige renovatie in 1971 de
eerste officiële thuishaven voor
de inmiddels tot elf teams aan
gezwollen Leiderdopse club die
werd gekenmerkt door een rela
tief grote groep 'marinelui' in de
gelederen. Via een kort uitstapje
naar de Hoogmadeseweg be
landde Alecto in 1975 dan toch
op de Bloemerd.
Oud-voorzitter en erelid D.
Ottervanger heeft het in een
Voorzitster T. de Sitter en B. Tönjann (de middelste twee) vormen sa
men met de J. Hes, E. Westerduin en nog zeven leden de jubileumcom
missie van de Leiderdorpse hockeyclub Alecto. foto loek zuyderduin
kleine historische beschrijving
van de hockeyvereniging meer
malen over de grote zelfwerk
zaamheid en de goede begele-
ding van de jeugd. Het zijn as
pecten die nu nog door de le
den worden geroemd en die als
reden worden gezien voor de
grote groei die de vereniging
heeft doorgemaakt. In 1985
werd het eerste kunstgrasveld
aangelegd, vijf jaar later gevolgd
door een tweede. In beide ge
vallen bleek de inbreng van vrij
willigers (en sponsors) brood
nodig.
Een commissie van elf leden
onder leiding van Thea de Sitter
is inmiddels dl een poosje bezig
om de diverse festiviteiten voor
het vijfde lustrum te organise
ren. Zeker zijn al een wedstrijd
tegen het gemeentebestuur, een
rolstoelhockeyduel, een reünie
van oud leden en kampen en
toernooien voor de jeugd. De
commissie hoopt dat er ook een
sportief hoogtepunt te vieren
zal zijn in de vorm van promo
tie van het eerste damesteam
naar de hoogte Nederlandse
klasse. „Hoewel de officiële op
richtingsdatum pas op 2 april
1995 is, staan in feite alle activi
teiten dit jaar, vanaf de seizoen
start dit weekeinde, in het teken
van het jubileum", aldus De Sit-