V&TERKRANT
'Wild-west op het water'
Geen studenten of kinderen aan boord
Rondvaartkapitein met aow
j~Bestemming: voor anker
Leiden niet doorvaarbaar te maken
.ATERDAG 20 AUGUSTUS 1994
Waterkrantboot vaart vanaf vandaag niet meer. Het trotse
acheepje is definitief voor anker gegaan. Daarmee is het project
°A~ jVaterkrant in ieder geval voor dit jaar afgesloten.
AGENDA
Al
[ATERDAG 20 AUGUSTUS
_r Jlationale Kampioenschappen Zeilen,
Clyestienkwadraat (vergrote BM), inl. W.V.
tel. 01713-16573.
<atwijk
Activiteiten in het centrum, org. PAC
587Jel. 12509.
gevfiuiterwedstrijden bij Manege Jonker op
het parkeerterrein Noordduinen, org.
00Rijnmondruiters.
Finale Zomer-bridge-drive in De Ros-
jtam. Katwijk a/d Rijn, inschrijven vanaf
J9.45 uur, aanvang 20.00 uur.
Leiden
Summerjazz, jazzfestival rondom de
Doezastraat, van 14.00 tot 24.00 uur.
Noordwijk
Rainbow Valentines op het Vuurtoren
plein, van 17.00 tot 21.00 uur.
Warmond
Zomerkunstmarkt op het Pleintje bij de
Pomp, demonstraties en verkoop kunst
werken door div. kunstenaars, van
11.00 tot 16.00 uur.
LOGBOEK
r-30^djdag 19 augustus, Trekvliet.
bestaan nog, de mensen die
Ikonjta Hans Brinkers, Johan van 01-
denbarnevelt en Ralph Inbar
worcien bijgezet in het
rijtje 'Goede Vaderlanders'. Bij--
75cpia was het ons gelukt dit pro-
□eet in stijl af te sluiten, maar
ANClnevrouw Aniba van het Lam-
"iu menschansplein stak daar per-
n)- soonlijk een stokje voor. Vanuit
AKljiaar woning aan de overzijde
hetvan de Trekvliet - onze vaste
(75 banmeerplaats naast de krant -
jaag ze woensdagavond tot haar
lEM*rote schrik hoe ons bootje
ooor de harde wind aan de ach-
terzijde van het meertouw was
Eerlosgeslagen. En dat had één van
ken de bemanningsleden - u weet
°wel, de jongen die bij het zee
vissen heel omslachtig het aas
zijn dobber uitspuugt - die
toch nog met een keuri-
a. /ge strik vastgemaakt. Met zijn
i-P- (schoenen heeft hij nooit proble
men.
Mevrouw Aniba is niet alleen
^^een goede buur die ons van der-
I gelijk onheil op de hoogte stelt,
1 Jzij is ook een abonnee (wat haar
■vermelding in het rijtje 'Goede
nog eens extra
geeft). Wekenlang heeft ze
ons vrijwel dagelijks zien sjou-
jWen met computerapparatuur,
Jdë koffer met de draagbare tele-
Lrittoon en de veel te volle koel-
zo liet ze ons telefonisch
Over ons aanmeren kan
niet praten zonder de slappe
te krijgen. En hopelijk heeft
Ize niet gezien hoe een (hoogge-
Incl B\)laatst) redactielid op een kwa
de dag meende vanaf het bootje
8,58in de Trekvliet te moeten wate-
jren. (U weet inmiddels dat ons
(toiletje daar niet toe uitnodigt).
jZes weken lang zwierven wij -
5,72yoor mevrouw Aniba en al die
2 gg'andere abonnees - als water-
.sportnomaden door de regio,
0,01hongerend naar nieuws, het
-j ijlmenselijk verhaal en scha-
|duwrijke terrassen. Uit de resul-
4,30taten van een a-selecte enquête
1 ponder lezers die we onderweg
jontmoetten, blijkt nu al dat 95
procent van mening is dat we
ogk volgend jagr weer minimaal
zes weken (bij éarïhoudend
goed weer acht weken) op het
binnenwater moeten terugke
ren. Drie procent meende zelfs
dat we helemaal niet meer aan
wal moeten komen en slechts
twee procent (de bemanning
van het motorvletje dat we op
16 juli hebben aangevaren) wil
ons niet meer op het water heb
ben.
Van de ondervraagden pleit ver
der 85 procent ervoor om het
dagelijkse budget voor de be
manning met zestig procent te
verhogen. De gezamenlijke ho
recabedrijven rond de Kaag en
de Braassem (goed voor 13 pro
cent) spreken zelfs van een
noodzakelijke verdubbeling.
Slechts twee procent (weer dat
vletje) wil dat we gedurende de
periode dat het project loopt op
ons salaris worden gekort.
Bij de vraag 'Geef een profiel
van de schipper' waren de
meest genoemde trefwoorden
'sympatiek en innemend', 'inte
ger' en 'niet onknap' (twee 13-
jarige meisjes in een rubber
boot). Het antwoord van die on
verlaten in dat motorvletje
('Blinde makreelkop') werd één
keer genoemd en zal bij de eva
luatie van dit project verder
geen rol spelen.
Ruim honderd procent van de
geënquêteerden is voorstander
van een Leids referendum,
waarmee de bewoners zich
kunnen uitspreken over de
vraag of onze aanlegplaats moet
worden uitgebaggerd en voor
zien van een deugdelijke aan
legsteiger.
Mevrouw Aniba zal vast laten
weten dat het in de Trgkvliet zo
ondiep moet blijven als het nu
is. Van Brinkers en Van Olden-
barnevelt durf ik het niet te zeg
gen, maar ze heeft in elk geval
met Ralph Inbar nóg iets ge
meen. Ze mag graag op een af
standje toekijken, als iemand
een modderfiguur slaat.
DICK VAN DER PLAS
(t»"l
Regionale verwachting voor zon
dag 21 augustus
CHEF GERT VISSER. 071 -356439,PLV -CHEF PAUL VAN DER KOOIJ. 071 -356441
Rondvaartkapiteins over recreanten:
Het gesprek is nog maar net op
gang of Ton Diepenhorst roept:
,,Het is wild-west op het water.
De mentaliteit, de sfeer is volle
dig veranderd. Er zijn veel
stressgevoelige mensen, die in
een bootje zitten." Jacq. Slin
gerland valt hem bij: ,,Ga maar
eens op een mooie zomerdag
kijken bij de sluis in Leidschen-
dam. Daar vliegen de booteige
naren elkaar met pikhaken in
de haren voor het beste plaats
je."
Aan tafel in het rustiek gele
gen Voorschotense restaurant
Allemansgeest zit meer dan 150
jaar vaar-ervaring. Henk van
Hulst van het gelijknamige
rondvaartbedrijf uit Warmond
zit nog het kortst in het vak:
'slechts' 24 jaar. Koene Parmen-
tier, onder meer van het Leidse
salonbootje 'Schuitje Vaart',
vaart al zo'n 30 jaar. Ton Die-i
penhorst van de Katwijkse rede
rij Triton een halve eeuw. Maar
de man met de meeste vaarer-
varing blijft de Leidenaar Slin
gerland. Deze nestor van het
rondvaartwezen in de Leidse re
gio vangt inmiddels AOW, maar
staat ook nog regelmatig aan
het roer van zijn Olympia. En
dat al meer dan 51 jaar.
Alle vier vertellen ze met grote
stelligheid dat het op het water
minder leuk is. De rijkspolitie te
water is verdwenen en vervan
gen door jongens van het land
die 'geen begrip hebben' voor
wat er op het water gebeurt. Het
is steeds drukker geworden en
er zitten steeds meer onervaren
schippers aan boord van de vele
(zeil-) boten. De ouderwetse
brugwachter die nog wel eens
wilde bedienen na sluitingstijd,
heeft plaatsgemaakt voor video
camera's die onverbiddellijk
zijn. Wie een avondje praat met
de heren hoort een waslijst van
klachten, maar ook een telkens
terugkerend gelach. Want er ge
beurt zoyeel in het leven van
een rondvaartbootkapitein dat
er maar een conclusie is: het is
eën leuk vak.
„Als wij zouden varen zoals de
wet voorschrijft, varen we elke
dag tien andere boten in de
prak. Steeds meer mensen zit
ten op het water zonder enig
begrip. Of de invoering van een
vaarbewijs de situatie heeft ver
beterd? Welnee, je kunt een
vaarbewijs halen zonder dat je
enige praktijkervaring hebt. Dat
zou moeten veranderen. Je zou
eerst een praktijkexamen moe
ten afleggen voordat je een boot
mag besturen", vertelt Warm-
onder Van Hulst.
De pleziervaart is een conti
nue bron van ergenis geworden
voor de rondvaartbootkapitein.
Er zijn steeds meer boten, en
veel roergangers .kunnen er
geen hout van. „Steeds meer
mensen", zegt Leidenaar Par-
mentier, „huren een boot voor
Drie concurrerende rondvaartkapiteins vreedzaam bijeen op de Waterkrantboot, Jacq Slingerland (aan het roer), Henk van Hulst en achteraan Koe
ne Parmentier. De vierde kapitein, Ton Diepenhorst, wilde liever niet op de foto.
een dagje. Vaak hebben ze nog
nooit gevaren, maar gaan ze er
wel zo mee weg." Van Hulst:
„Als wij een huurboot zien, va
ren we automatisch vijf meter
om. Soms varen mensen tegen
me aan en dan vraag ik vriende
lijk of ze schade hebben. Dan
roepen ze terug: sorry voor de
aanvaring, maar ik kon de rem
niet vinden. Het gebeurt werke
lijk."
„Maar ja", gaat Katwijker
Diepenhorst verder, „als een
bootverhuurder aan elke klant
moest vragen of-ie vaarervaring
heeft, werd er geen boot meer
verhuurd. Het gaat overigens
niet alleen om huurboten, er
zijn zóveel eigenaren van jach
ten die niet eens de belangrijk
ste signalen van het water ken
nen. Mijn boot is vijftig meter.
Bij een brug in het Oegstgees-
terkanaal moet ik daarom links
gaan varen omdat ik het anders
niet red. Zie ik beroepsvaart,
dan meld ik dat via de mari
foon. Maar de meeste jachten
hebben die niet aan boord, dus
blaas ik op mijn toeter. Eén keer
lang, twee keer kort, wat bete
kent dat je over de verkeerde
wal vaart. Dat snappen ze niet
en dan gaat het steeds bijna
fout. Als ze dan langs, varen
roep ik ze toe: één keer lang en
twee keer kort betekent de ver
keerde wal varen. De reactie? Ze
roepen: dag!, tot de volgende
keer. Die mensen hebben echt
nergens notie van."
„Maar dat weet je toch", rea
geert Leidenaar Slingerland. „Ik
weet vijfhonderd meter van te
voren al wat voor uilenbal er
aankomt."
In vroegere tijden konden de
kapiteins nog wel eens rekenen
op wat begrip van de rijkspolitie
te water. Maar die tijd is veran
derd. Controles op het water -
en met name op de pleziervaart
- wordt meer en meer overge
nomen door de gewone korp
sen. En die weten er niets van,
zo stellen de schippers. „De
jongens van de waterpolitie
hadden een jarenlange oplei
ding en nu varen er politiemen
sen die geen enkel begrip heb
ben", vertelt Diepenhorst. „Vaar
ik op de Ringvaart, dan tuffen
ze een tijdje achter me aan met
hun tellertje en krijg ik een bon
omdat ik twee kilometer te hard
zou varen. Ik weet niet of ik zes,
zeven of acht kilometer vaar. Ik
heb geen snelheidsmeter aan
boord. Ik kijk gewoon achter
om, zie wat de golfslag is en
denk: het gaat goed."
Op snelheid is de politie heel
alert, maar als er werkelijk wat
aan de hand is, zie je ze nooit.
„Ik zie ze regelmatig varen,
meer dan vroeger", zegt Par
mentier. „Maar als je ze nodig
hebt, zijn ze er niet. Er wordt bij
voorbeeld zo ontzettend hard
gevaren in Leiden. Als mijn boot
aan de kant ligt, wordt-ie daar
door beschadigd. En als wij va
ren gebeurt het vaak genoeg dat
de golven zo hoog zijn dat al
mijn gasten drijfnat worden."
„Ik merk hetzelfde. Regelma
tig worden wij in de Haarlem
mertrekvaart bekogeld met bag
ger en water door jeugd. Dan
bel je de politie, maar dan heb
ben ze niemand om te sturen.
Ik wil het de agenten nog niet
eens persoonlijk verwijten,
maar het systeem klopt gewoon
niet. Ze hebben veel te veel op
de politie bezuinigd", vult Die
penhorst aan.
Behalve de politie krijgt ook
het Hoogheemraadschap van
Rijnland veel kritiek. Weer komt
de snelheid op het water aan de
orde. Diepenhorst: „Neem het
Oegstgeester Kanaal, daar mag
je nu 7,2 kilomter per uur varen.
Dat willen ze terugbrengen naar
zes kilometer. Terwijl er stalen
damwanden zijn, dus je niets
kapot kunt varen. Dat heeft
toch helemaal geen zin. Maar
als je je niet aan die snelheid
houdt, trekken ze je vergunning
Van Hulst: „De boten krijgen
altijd de schuld als de walkan
ten beschadigd worden. Maar
in negen van die tien gevallen
trapt fiet vee de oever kapot. En
als je notabelen aan boord hebt,
dan roepen ze ineens: vaar wat
harder want ik heb zo een af
spraak. Zo heb ik een keer tegen
de commissaris van de konin
gin gezegd: ik vind het best,
maar geeft u me dan een briefje
FOTO DICKHOGEWONING
dat ik te hard moest varen? En
dat gaf-ie. En daar gingen we.
Met een politieboot ervoor en
erachter. Ik ging zo hard, ze
konden me niet eens bijhou
den."
De politie, het hoogheem
raadschap, de scheepvaartin
spectie, het is een en al ellende.
Slingerland: „Komt er laatst een
inspecteur van de scheepvaart-
inspecitie aan boord. Zegt die
man: je moet driehonderd nieu
we zwemvesten kopen. Maar ja,
als mijn boot zinkt, dan zeg ik
tegen de mensen: ga even naar
het tussendek.' Want hét is
overal zo ondiep, omdat er ner
gens wordt gebaggerd, dat het
tussendek altijd boven water
blijft. Die zwemvesten, die
15.000 gulden kosten, komen
nooit uit het cellofaan.
Bovendien, zeg ik tegen die
man, heb ik allemaal houten ta
fels aan boord. Als we zinken
kunnen de mensen zich daar
aan vasthouden. Zegt die man:
een houten tafel is geen red
dingsmiddel. Waarop ik hem
het volgende vraag: stel we va
ren op de oceaan en we zinken.
Kom ik voorbij op een stuk hout
en roep tegen jou: kom erbij.
Zeg jij dan: nee, meneer Slin
gerland, ik ga er niet op zitten
want dit is geen officieel red
dingsmiddel."
HENNY VAN EGMOND
Captainsdiner
besluit
zes weken
Waterkrant
Hoe kunnen zes weken Wa
terkrant beter worden afge
sloten dan met een Cap
tains diner met vier kapi
teins van rondvaartboten?
Dagelijks varen zij beroeps
halve met recreanten door
Leiden en de wijde regio,
waardoor ze als geen ander
inzicht hebben in de knel
punten op en rond het wa
ter.
Maar ze aan tafel krijgen
voor een afsluitend verhaal
is geen gemakkelijke klus.
De één wil niet, omdat de
ander nooit naar hem
zwaait. En de derde mag de
vierde niet. En Ton Diepen
horst wil niet op de foto,
omdat het Leidsch Dagblad
een keer naar over hem
heeft geschreven. Alle kapi
teins zeggen een goede bo
terham te verdienen met
hun boten. Maar wat is er
aan de hand op het water?
De schippers van Van Hulst
zwaaien nooit naar de bo
ten van Triton, zo vertelt
Diepenhorst als hij wordt
benaderd voor het Captains
dinner. „Wij zwaaien al-
lijd", zegt Van Hulst, die
het een 'unicum' noemt dat
iedereen is gekomen. Maar
tijdens het gesprek blijken
niet alle schippers te zwaai
en. „Er is bij jullie een
schipper die nooit zwaait",
zegt Diepenhorst. „Ik weet
ook wel waarom. Soms lig
gen we voor een lage brug
en dan moeten alle mensen
van ons bovendek. Dat
duurt wel eens lang en dan
ligt een boot van Van Hulst
achter ons te wachten. Wij
gaan ook niet altijd op zij,
dat geef ik eerlijk toe. Dus
zijn zijn schippers boos."
„Het is altijd hetzelfde",
zegt de nestor van de rond
vaarten Slingerland. „Is er
één rondvaartbedrijf dan
gaat het goed, zijn er twee
of drie dan breekt de pest
uit." „Ga maar eens kijken
in Amsterdam", vult Die
penhorst aan, „daar is het
nog veel erger en rollen de
petten regelmatig over
straat."
„We blijven natuurlijk con
currenten van elkaar", ver
klaart Diepenhorst het ge
drag. „Ik heb liever zijn
passagiers." En dat is het
voordeel van de concurren
tie. „Het houdt ons scherp.
En dat is een gezonde
zaak", meent Van Hulst.
O N D V A A R
CANAL TOUR
Folders van de vier rondvaartbedrijven uit de Leidse regio.
FOTO HIELCO KUIPERS
Alles kan en mag op de rondvaartboten,
Imaar sommige mensen zullen wat lan-
iger moeten zoeken voordat ze een tocht
[over het water kunnen maken. Triton,
|Van Hulst en Slingerland nemen geen
studenten mee, Parmentier heeft niet
auisqzo'n moeite met deze groep. En bij Slin-
^gerland komen er geen kinderen meer
l;aan boord.
i „Laatst belde iemand mij op en die zei:
Slingerland, het wordt een lustrumtocht,
we gaan dit keer voor de vijfde keer met
ju varen. O ja, zeg ik. Daar weet ik niets
i van. Het ging om schoolkinderen, maar
rekejldie komen bij mij niet meer aan boord.
De laatste keer had ik een boot vol. Krij-
—H gen ze een zak vol snoep en rotzooi. En
dan is het dus aan het eind van de tocht
een zooitje aan boord. Overal zat kauw
gum geplakt. En de kinderen hadden 350
stidkers gekregen. Aan het eind van het
seizoen was ik nog bezig die eraf te pul
ken. Bij elkaar ben je dertien uur in de
weer voor 700 gulden. Dat doe ik dus
nooit meer", vertelt Slingerland.
Studenten weigert hij ook, evenals Tri
ton. Slechte ervaringen is de reden. Maar
ook jongerenfeestjes kunnen uit de hand
lopen. „Eenmaal gaf een jongen uit War
mond een house-feestje op de boot. In
anderhalf uur tijd 40.000 gulden schade.
Ze hadden staan springen op het dak,
dat helemaal werd ingedeukt. En alle ra
men waren ontzet", zegt Van Hulst. „Ge
lukkig wilde pa de schade betalen."
„Confetti en rijst, dat is ook zo'n ramp",
vult Parmentier aan. „Ik zeg dat het niet
mag, maar laatst stond er weer op een
brug met vijf kilo rijst. Aan de ene kant
de helft, de andere helft toen we er on
derdoor waren. Dan ben je tijden bezig
'om je boot schoon te maken." Van
Hulst: „Als ze bij mij confetti gooien,
stijgt de rekening met 200 gulden." Par
mentier vaart overigens wel studenten
feestjes. „Als het uit de hand loopt,
spreek ik ze direct aan. Luisteren ze niet,
dan leg ik aan en vraag ze vriendelijk uit
te stappen."
Vreemde verzoeken krijgen de rederijen
ook wel eens. „Ik heb wel eens een tocht
gehad waarbij mensen as wilden ver
strooien. Het mag eigenlijk niet en als ze
reserveren zeggen ze het ook niet. Soms
heb je het wel door. Je merkt het aan de
reservering: ze willen naar een plek, even
stilliggen en dan weer terug."
„Bij ons liggen er wel eens stelletjes'te
vrijen. Vooral tijdens vrijgezellenavon-
den gebeurt dat nog wel eens. Ze huren
dan een paar meisjes in en gaan dan op
het achterdek aan de gang", zegt Van
Hulst. Parmentier lachend: „Bij mij ge
beurt dat nooit. Ik heb wat dat betreft ei
genlijk een saaie boot."
HENNY VAN EGMOND.
Leiden is niet meer doorvaar
baar te maken. Wil je dat berei
ken, dan moet er enorm veel
geld worden gestoken in nieuwe
bruggen en het baggeren. En
dat is onbetaalbaar, zo zeggen
de vier schippers van rond
vaartboten. Jarenlang, zo ver
wijten zij de gemeente Leiden,
is er niets gedaan voor de rond
en pleziervaart. „Nu er eindelijk
een wethouder zit die water-
mindedis (Walenkamp - red.),
is het te laat. Nu gaat het zoveel
geld kosten", zucht Jacq. Slin
gerland.
Jarenlang verzette de Leidse
rondvaart-ondernemer tegen
allerlei snode plannen van de
gemeente Leiden, maar tever
geefs. „Achteraf ja, achteraf
hebben ze me allemaal gelijk
gegeven. Maar hadden ze toen
maar naar mij geluisterd. Nu
stoppen ze miljoenen guldens
in het beweegbaar maken van
de Blauwpoortsbrug, maar waar
kom je dan. Honderd meter
verder. En nu willen ze de door
gang naar de Oude Vest open
maken, de Turfmarktbrug. Maar
daar schiet je weer niets mee
op. Kom je voor weer een paar
miljoen nog eens een paar hon
derd meter verder. Het is alle
maal weggegooid geld."
Bovendien loopt de gemeente
spaak met de bagger. „Alle bag
ger is vervuild. Geen gemeente
weet waar ze het moet laten. En
in Leiden ligt zoveel bagger. Dat
kost nog eens miljoenen."
Nee, dan vroeger. Diepenhorst:
„Vroeger voeren wij door de
Oude Vest met onze boten zo
naar de Kagerplassen. Maar de
laatste dertig jaar is het een
ramp in Leiden. Vroeger voeren
de kotters uit Katwijk zo de stad
in." Slingerland: „De grote
rond- en pleziervaart naar Lei
den halen is een verloren zaak."
Hij is de 65 inmiddels gepas
seerd maar staat nog met enige
regelmaat achter het roer van
zijn Olympia: Jacq. Slingerland.
„Je behoort langzamerhand af
te bouwen, maar als het spul
niet goed van de hand gaat sta
ik op m'n 75ste nog op de
brug", zegt hij over zijn toe
komst. „Toen ik m'n eerste aow
kreeg, heb ik een feestje gege
ven. Een maand later vroegen
ze waarom er niet weer een
feestje was. Maar ik ben eigen
lijk uitgerangeerd, kreupel. En
ik ben moe. Het werk is zo
zwaar. Je moet er voor de volle
honderd procent achter staan.
En je vrouw ook. Anders red je
het nooit. Want we blijven kleb
ne middenstanders.
Maar Slingerland kan niet zo
maar wegblijven, daarvoor is hij
te bekend in Leiden en omge
ving. „Als ik een paar weken
niet heb gevaren en ik kom te
rug, dan zeggen de mensen dat
ze me gemist hebben. Want ze
zijn zo aan je gewend. Maar
waarom missen ze me? Ik heb
een uitstekende vervanger, die
goed vaart en z'n verhaal goed
doet."
Bijna alle schippers vinden het
varen leuk. Van Hulst: „Als ik
vaar, dan geniet ik er elke keer
weer van. Dan heb ik pas rust.
Maar ook als ik in het buiten
land ben en ik zie een rond
vaart, dan zal ik altijd een tocht
je maken." Vroeger had Van
Hulst nog een eigen bootje, nu
vaart alleen Slingerland nog wel
eens privé. Ton Diepenhorst
van de Triton heeft helemaal
geen drang het water op te
gaan. „Als ik morgen een goede
schipper heb, vaar ik geen dag
meer. Volgend jaar stop ik toch.
Ik kan meer verdienen als ik.me
met andere zaken in het bedrijf
bemoei, dan achter het roer."
De verdiensten, daarover klaagt
niemand. De drie grote reders
geven grif toe een goed belegde
boterham te verdienen. Koene
Parmentier drukt zich iets voor
zichtiger uit. „Als je rijk niet al
leen in geld uitdrukt, word je
zeker rijk van het varen, want je
ontmoet zoveel leuke mensen.
Maar ik kan ook m'n boterham
ermee verdienen."
Volgens Van Hulst kan Parmen
tier beter klein blijven. „Ik ben
jaloers op iemand als Koene
Parmentier. Als hij met zijn
twee bootjes z'n brood kan ver
dienen, moet hij zo klein blij
ven. Dat is een welgemeend ad
vies, want hoe groter hóe meer
zorgen."
