WlTERKRANT
gaat
over
één
'De Staart'
nacht ijs
Miami Vice op het binnenwater
estemming: Thuishaven
Illegaal klussende recreant
verdwaalt in regelgeving
4
Nog gulle gevers voor Zuydtwijck
Er komt nog steeds geld binnen voor de actie 'Houdt de Zuyd
twijck in de vaart'. Een aantal gevers heeft dus niet in de krant
gestaan bij de 'reddingsbrigade'. Binnenkort plaatsen we daar
om een aanvulling op de lijst van mensen die een bijdrage heb
ben overgemaakt.
LOGBOEK
pensdag 17 augustus, Ring-
et alleen de kalender, ook ons
haam geeft aan dat er zo
igzamerhand maar eens een
nd moet komen aan zes we
ll Waterkrant. De psychische
pblemen die dit wezens-
temde bestaan met zich mee-
pngt mogen we dan gaande-
)g onder de knie hebben ge-
égen, fysiek is het bijna niet
eer op te brengen. Als onaan-
hame verrassingen in Hol-
ndse melkchocolade verhullen
ize gebruinde torso's magen
e van streek zijn door honder-
jn liters veel te koude cola en
lrmstelsels die niet meer we-
n hoe ze de zoveelste mod-
jrvette lunch moeten afbre-
in. De bockworst die er tussen
i middag op het terras van een
Itwijks strandpaviljoen in
jrtjes in gaat, komt er 's
jonds in zijn geheel weer uit.
in er langs het water dan niet
(zond worden gegeten? Ik zou
t waarachtig niet weten. Onze
en kijken op de menukaart
et dezelfde interesse naar de
joodjes gezond, de frisse sala-
|s en het verse fruit als een
ijgezelle slagersknecht de
intactadvertentie van een ve-
karische biologiestudente in
bh opneemt. Wat voor beteke-
s heeft de evolutie gehad als
dereen anno 1994 maar op
bte schaal rauw voedsel tot
bh gaat nemen? Aan die mo-
jgril doen wij niet mee. Als we
|n zo nodig eens wat ritami-
ïs tot ons willen nemen, fritu
ren we wel een keer plantaardig.
Dat onze ingewanden inmid
dels geen smulrol meer van een
liham-boutje kunnen onder
scheiden, zal ook wel te maken
hebben met onze dagprogram
ma's. Die beginnen steeds ex-
Nog maar nauwelijks zijn we
bekomen van een eerste bijna-
doodervaring in een varende ra
ket op de Kaag, of we vinden
onszelf dertien mijl uit de kust
terug op een Madurodam-kot-
ter die dezelfde weg lijkt te gaan
■els het wrak waarboven hij voor
anker ligt.
En zo strompelen we maar
voort naar het einde. Neem al
leen al deze week. De goede af
loop van onze woeste vistocht
vierden we met een immens
bittergarnituur met bijbehoren
de verteringen. Dinsdagavond
genoten we, alvast voor de af
sluitende pagina op zaterdag, in
het Voorschotense Allemans-
geest van een rijk besprenkeld
'captainsdiner' met vier rond
vaartbootkapiteins. En gisteren
konden we (gejaagd door de
wind) langs de Ringvaart in res
taurant De Hanepoel de verlei
dingen van de verse mosselpan
en het bijbehorende trapisten-
bier niet weerstaan.
Zo bedwingen we overdag de
steeds ruwer wordende opper
vlaktewateren in de Leidse re
gio. En dobberen we 's nachts
volkomen stuurloos op het
maag- en darmkanaal.
WATERPROEF
jiefkok A. Zwanenburg van
Btaurant Allemansgeest in
[orschoten kiest voor een zo-
fcrs recept met zalm: zalmfilet
bt reepjes tomaat en basili-
m-botersaus.
igrediënten voor vier perso-
platte zalmfilets van 150 gram
grote vleestomaten
bos verse basilicum
(0 gram boter
Deciliter olijfolie
igram pijnboompitten
in scheutje room
|n halve fles witte wijn
^bouillon
)or bereidingen: Reepjes to-
jaat: snijd de tomaten in en
le ze in kokend water. Schep
11 minuut de tomaten uit het
pter en laat ze schrikken in
|ud water. Het vel laat zich er
p makkelijk afpellen. Snijd de
(maten in weren, haal de pitjes
[uit en snijd het vruchtvlees in
nalle reepjes.
Isilicumboter: doe de helft van
c basilicum, 150 gram boter,
at zout en fijn gemalen peper
jeen blender/keukenmachine
I maal dit fijn.
[sta (Italiaanse basilicum-
lus): doe de andere helft van
de basilicum met olijfolie en
pijnboompitten of ongezouten
amandelen (eventueel een
kwart teentje knoflook toevoe
gen) in een blender/keukenma
chine en maal dit fijn.
Bereiding: Smeer de bovenkant
van de platte zalmfilets in met
de pesto en leg daarna de reep
jes tomaat erop. Strooi een wei
nig zout en peper op de zalm.
Beboter de bodem van een pan
en leg hierin de zalmfilets. Doe
een scheut droge witte wijn en
visbouillon in de pan. Dek de
pan af met een deksel of alumi
niumfolie. Breng de zalm aan
de kook en stoof hem zacht ge
durende ongeveer 5 minuten.
Haal de zalm uit de pan en leg
de vis in een warme schaal.
Houd de zalm warm in een licht
voorverwarmde oven. Doe een
scheutje room bij het kook
vocht, kook dit snel in tot onge
veer de helft en klop met een
staafmixer of een garde de basi
licum-boter door het ingekook
te vocht zodat een lichte boter
saus ontstaat. Leg de zalmfilets
op warme borden en schep de
saus erover. Serveer hierbij fijn
gesneden en in boter gestoofde
jonge prei en gekookte aardap
peltjes.
-iLeidsch Dagblad-boot vaart (als het weer het toelaat tenminste)
(ïdaag nog op en rond de Kagerplassen. Morgen, op de laatste dag
|i dit project, wordt koers gezet naar de thuishaven Leiden.
AGENDA
UDAG 19 AUGUSTUS
Regionale verwachting v
vrijdag 19 augustus
iNDERDAG 18 AUGUSTUS 1994
Noren krijgen
een lesje met
'Walvismenu'
Hotel-restaurant Edelman uit
Noordwijk adverteert deze
maand met een 'Menu de la Ba-
leine', of in goed Nederlands:
Walvismenu. Wie zich verheugt
op walvisborst, walvisbil of des
noods een walvisfileetje, komt
bedrogen uit. Het menu is juist
een aanklacht tegen de jacht op
walvissen en het biedt derhalve
geen grammetje walvisvlees.
Zelfs de aloude levertraan, waar
vroeger moeders kinderen tot
vervelens toe mee achtervolg
den, staat niet op de kaart van
deze Noordwijkse horecagele
genheid.
Waar is zo'n menu dan wel
goed voor? Het is een aanklacht
van de chef-kok, Nico de Louw.
Met dit gebaar uit hij zijn woe
de op Noorse vissers die volgens
hem op onverantwoordelijke
wijze jagen op walvissen. De
Louw sluit zich met zijn actie
aan bij de boycot van Green
peace. Van de prijs die het me
nu kost (55 gulden), gaat dan
ook 17,50 gulden naar deze in
ternationale milieu-organisatie.
Tot nu toe hebben zeker vijftig
gasten gebruik gemaakt van het
menu. ,,Van mij mag er iets
meer belangstelling voor ko
men, maar ik begrijp best dat
niet iedereen het menu, dat ge
heel uit vis bestaat, door de
strot kan krijgen. Veel mensen
happen echt tegen zo'n volledig
vismenu aan. Vreemd, want het
is gevarieerd eten." De maaltijd
begint met haring-tartaar, daar
na een romige vissoep en als
hoofdgerecht een lasagne van
zeevis. Afgesloten wordt met ijs
koffie, waarbij vanille-ijs wordt
geserveerd.
De Louw benadrukt dat hij niet
tegen het gebruik van vlees of
vjs is. „Dan was ik wel een vege
tarisch restaurant begonnen.
Het voortbestaan van de soort
moet echter absoluut gegaran
deerd zijn. Daarnaast heb ik ook
moeite met de wrede manier
waarop de walvis gedood wordt.
Met harpoenen wordt-ie omge
bracht en dat gaat me te ver.
Toen ik de eerste beelden van
de walvisvangst op de televisie
zag, heb ik gelijk alle Noorse
produkten er uit gegooid en
vervangen door andere, meren
deels duurdere produkten. Die
Noren moeten maar eens een
lesje krijgen."
IRENE NIEUWENHUUSE»
gemakkelijk een steiger bou
wen. Je kunt overal bij om palen
te slaan."
Vooral bij de eigenaren van
woonboten zijn de provincie
medewerkers weinig populair.
Maar die blijken dan ook gere
geld te zondigen tegen de regels
die tot doel hebben het land
schap zoveel mogelijk intact te
houden. „Het is de laatste tijd
nogal populair om op een
woonschip een dakterras te
bouwen. Dan verrijst er ineens
boven op zo'n boot nóg een
compleet bouwsel. En dat mag
dus niet."
De provincie is ook de instantie
die bedacht heeft dat het aantal
woonboten langs de Kaag op
termijn drastisch omlaag moet,
evenals het aantal zomerhuisjes
en steigertjes. „De woonboot
eigenaars hebben alleen de
meeste publiciteit gehad omdat
ze zich hebben verenigd en nu
het hardst op tafel slaan", weet
Van Schie. Ondanks de protes
ten is hij ervan overtuigd dat
het provinciale woonboten-be-
leid het enig juiste is. „Rond de
Kaag heb je iets van driehon
derd woonboten. Dan kun je
nummer 301 moeilijk weigeren.
Het gevolg is dan dat de Kaag
op een gegeven moment volle
dig dichtslibt."
De helft van de woonboten
moet daarom over dertig jaar
van de Kaag verdwenen zijn. De
provinciemedewerker heeft er
al een idee van wat dat tegen
die tijd gaat betekenen. „In
2024 staan er zo'n 120 eigenaars
van woonboten op de stoep bij
het Provinciehuis. Die komen
dan vragen waar ze met hun
woonschip naartoe moeten."
RUUD SEP»
Papiercontainer als hobbykamer voor 'HannesDuivenvoorden
Ze zijn de schrik van iedereen
die langs de Kagerplassen een
illegaal bouwsel optrekt. Of het
nu gaat om een woonboot, een
vakantiehuisje, een aanlegstei
ger of gewoon een zelf geslagen
meerpaal, de heren van de pro
vincie Zuid-Holland controle
ren op alles wat eventueel het
landschap in het plassengebied
zou kunnen aantasten. Wie zich
niet aan de regels houdt, mag
zijn met bloed, zweet en tranen
gebouwde aanlegplaatsje weer
met eigen handen afbreken.
En wie houdt zich nu altijd pre
cies aan de regels? Want waar
heb je als eenvoudige sterveling
allemaal wel niet mee te maken
als je op of om de Kaag iets wilt
ondernemen? „De Domeinen
zijn eigenaar van het water. Zij
willen een vergoeding voor het
gebruik. Het Hoogheemraade
schap van Rijnland stelt eisen
aan de doorstroming en de ver
ontreiniging van het water. De
•gemeente controleert of je je
aan de bestemmingsplannen
houdt en wij kijken naar de
landschapsplannen. Als je dan
ook nog geen eigenaar bent van
de grond waaraan je je boot wilt
aanleggen, heb je ook nog te
maken met de boer van wie het
land is", vertelt de Leidse pro
vinciemedewerker A. van Schie.
„Het is eigenlijk te gek. Nie
mand kan er nog wijs uit."
Eén dag per week zijn Van Schie
en zijn collega E. Zilstra te vin
den op de Kaag. In die ene dag
doorkruisen zij het hele gebied.
Over het algemeen doen zij dat
met hun provinciale motorvlet,
maar 's winters, als er ijs ligt,
binden zij de schaatsen onder
en gaan ze met de rugzak op
pad. „Juist dan valt er veel te
controleren. Als er ijs ligt kun je
Even is het Miami Vice op de Dieperpoel,
een plas nabij het Kaageiland. Twee politie-
boten scheuren vol gas weg, op witte vleu
gels van water. Even laten zien dat het bij de
politie toch nog wel avontuurlijk is.
Maar meestal .gaat het er tijdens de surveil
lancediensten van Menno Zeilstra en Peter
de Boer niet zo wild aan toe. Menno, die net
als zijn collega behoorlijk getaand is door de
zon, noemt ze met een knipoog 'zwaaisur-
veillances'. Met zijn collega moet hij in dis
trict 2 van regio Hollands Midden het reilen
en zeilen van de watersporters in de gaten
houden. Menno: „De mensen zijn op het
water gemoedelijker en vriendelijker dan op
de weg. Ze reageren minder knarrig. En wij
kunnen dat weten, want we surveilleren ook
op het land."
De twee agenten hebben net een boot veilig
gesteld die vermoedelijk is gestolen. Maar
de hoofmoot van hun taak is het toezicht op
de recreatievaart. Er wordt gekeken of de
maximum-snelheid niet wordt overschre
den en of de benodigde vergunningen en
vaarbewijzen aanwezig zijn. „We moeten
nogal eens ingrijpen bij te hard varende
speedboten", zegt Peter de Boer. „Maar met
de Kaagweek hebben we weinig meldingen
gehad. Het was gewoon te druk om hard te
varen. Dat is veel te gevaarlijk met al die sur
fers en zeilers."
Ook de stroperij op het water wordt in de
gaten gehouden. „Maar we krijgen daar bij
na geen meldingen van binnen. Het valt hier
wel mee, zo heb ik het idee", zegt Zeilstra,
„maar in het Noorden schijnt het toch een
behoorlijk probleem te zijn. Daar worden
enorme netten uitgegooid. En als de stro
pers dan gesnapt worden, laten ze die net
ten staan. Dan zit er voor tonnen rottende
ris in, ris waar niemand meer wat aan
heeft."
Het drankgebruik aan boord baart de twee
dienaars van veiligheid en recht niet echt
veel zorgen. „Maar er wordt wel gedron
ken", zegt De Boer. „Alleen voorziet de wet
nog niet in een artikel dat bepaalt hoeveel
schippers precies mogen drinken. Het is dus
niet zoals op het land, waar je bij een be
paald promillage niet meer achter het stuur
mag gaan zitten. Je ziet op het water ook
minder snel dat iemand dronken is. Je hebt
er geen belijning, zoals op de weg. Maar als
we werkelijk constateren dat iemand niet
meer kan varen, laten we hem blazen en
sturen we hem zo nodig van het water af.
Vaak komt dat niet voor. Je moet niet verge
ten dat schepen toch altijd al een beetje
zwabberen."
'Hannes' Duivenvoorden: „Bejaardenoorden zijn net gevangenissen."
klotsen en om negen uur ging ik I de Dieperpoel. Ik was nerreges
d'r over. Ik was de waaghals van bang voor. Hoe vaak ik er door-
Twee snelle boten voor wat bij de politie doorgaans 'zwaaisurveillances' worden genoemd. foto hielco kuipers
„Jullie zijn toch geen Jehovah's?
Schuifelend op zijn ongelakte
klompen bekijkt hij argwanend
de ongenode gasten. Achter
bergen oud ijzer, beddespiralen
en wasmachines blaft een mie
zerig hondje van onbestemde
herkomst. „Nee? Mooi, want ik
heb al een geloof. Een uurtje
per week naar de kerk, dat gaat
toch wel? Ik kan me niet voor
stellen dat mensen dét niet op
kunnen brengen."
Langs de Ringvaart, aan de Lis-
serdijk, staat een grote gele con
tainer. Het is de hobbykamer
van J.C. Duivenvoorden, beter
bekend als Hannes, in 1914 'er
gens aan een brede sloot' gebo
ren. Een tafel, een stoel en een
heleboel oud papier vullen de
container. Zorgvuldig scheidt
Hannes wit papier (twintig cent
per kilo) van andere papier- en
kartonsoorten die minder op
brengen. Hier en daar scheurt
hij de zwaar bedrukte delen uit
het verder vrijwel witte papier
en gooit de verschillende stuk
ken in aparte dozen. „Dit doe ik
niet voor de lol of voor het geld,
ik doe dit om de tijd te doden."
Omdat de bezoekers niet zijn
gekomen om de Sassenheimer
een ander geloof aan te praten,
mogen ze binnenkomen. Hij
pakt snel de enige stoel. „Ga
maar op tafel zitten." De hond
stopt met blaffen en Hannes be
gint vrijuit te praten.
Over vroeger, van voor de oor
log, toen ie z'n geld verdiende
als dagloner, klusjesman en
metselaar. F.n over twee eenza
me schaatsers die ergens op de
wijde vlakte door het ijs zakten.
„Ik riep nog naar ze dat ze links
moesten houden, maar door
het gekras van de schaatsen
hoorden ze me niet. Binnen de
kortste keren gingen ze door het
ijs. Die ene, dat was zo'n hele
fijne op geloofsgebied, klom bij
die ander op de rug. Ik werd me
daar een partij kwaad en riep
dat 'ie zich aan het ijs moest
vasthouden. Ik heb toen snel
een hek uit het weiland gehaald
om ze uit het water te helpen."
Hannes heeft trouwens een bij
naam waar hij bar trots op is.
De Staart, daterend - uiteraard -
van ver voor de oorlog. Als hij
schaatste, had hij steevast een
sliert kornuiten achter zich. „Ik
ging vaak over één nacht ijs.
Om vier uur lag het water nog te
dat gaf niks, behalve dat ik
zwart thuis kwam. Zwemmen
kan ik niet, daar heb ik geen be
hoefte aan. Ik blijf wel drijven,
maar als het water diep is, word
ik wel een beetje bang."
Terwijl de 85-jarige baas jeugd
herinneringen ophaalt, gaat hij
rustig door met het uitzoeken
van het papier. Af en toe even
bezorgd over z'n aardappelen
('daar lust ik er een hele zooi
van'), die binnen in zijn woning
staan aan te branden. Als hij
een in plastic gebonden rapport
tegen komt, wordt hij even op
standig en gooit het met kunst
stof kaft en al bij het papier.
„Die oud-papierhandelaar heeft
mij ook een keer bedonderd.
Nou zal ik hem eens terugpak
ken", meldt hij op een gemeen
toontje.
Ook over vrouwen heeft hij zo
z'n eigen mening. Eén is meer
dan genoeg in een man z'n le
ven. „D'r zijn er wel die er meer
nemen, maar daar komt altijd
heibel van. Mijn vrouw is al rijf
jaar dood, ik hoef maar 'ja' te
zeggen en ik heb er weer eentje
in huis. Maar daar begin ik
mooi niet aan."
Hannes staat op en loopt buiten
wat tussen zijn lorren. Hij trekt
zijn broek, die bijeen wordt ge
houden met een touwtje, eens
op en blikt over het water. „Ik
kan niet lezen en niet schrijven,
maar niemand maakt me iets,
want ik kan heel goed rekenen,
vooral als het om geld gaat. Bij
mijn moeder vergeleken ben ik
een miljonair, want ik heb een
vast inkomen, mijn AOW. Zij
zag zwart van de armoe. Wat
heb dat mens geleje. Enne, als
je me op maandag vertelt dat
Ajax heeft verloren, weet ik echt
wel of dat klopt, al lees ik geen
letter. Nog voordat het in jullie
krant staat."
Hannes is vast van plan om in
zijn huis aan het water te blij
ven wonen. Van rusthuizen,
verzorgingscentra en bejaar
denoorden wil hij niets weten.
„Dat zijn net gevangenissen.
Met zo'n heks van een directri
ce die je vertelt dat je je poten
moet vegen bij de ingang. En
zo'n lange gang met aan twee
kanten kamertjes. Als ik verhuis,
dan is dat nog één keer, naar
een plekje achter de kerk..."
IRENE NIEUWENHUUSE/RUUD SEP
I gezakt ben? Vaak, maar alleen
in van die baggerslootjes. Dus
