WlTERKRANT
Duitser laat 'echte Nederland' zien
Laagvliegende speedboten doorn in
oog van Warmondse campingbaas
'Ergens anders kan
ik niet meer aarden'
DINSDAG 16 AUGUSTUS 1994
)e Leidsch Dagblad-boot vaart vandaag in Leiden. Morgen voert
le tocht over de Kagerplassen naar Lisse en Sassenheim. Wie tips
ïeeft voor de bemanning kan bellen naar het speciale telefoon-
ner op de redactie van het Leidsch Dagblad: 071-356401 of
rechtstreeks met de schipper aan boord: 06-52801476.
AGENDA
[4.00 tot 21.00 uur.
[eimuiden
16t/m 19 augustus,
WOENSDAG 17 AUGUSTUS
Katwijk
Zomeravondzang in de Oude Kerk, Bou
levard, 20.00 uur.
Leiden
Curiosamarkt op het Stadhuisplein, van
8.00 tot 17.00 uur. -
Warmond
11.00 tot Kindervakantieweek voor kinderen van 4
t/m 13 jaar op recreatie-eiland Kouden-
hoorn, van 10.00 tot 15.30 uur.
Woubrugge
Braderie aan de Comriekade, van 10.00
tot 18.00 uur.
LOGBOEK
Maandag 15 augustus, Trek-
vliet.
Sinds we een collega aan boord
hebben gehad die een hang
buikzwijntje als huisdier houdt,
mag ik mijn bemanningsleden
'et meer voor 'varkens' uitma-
n. Varkens schijnen namelijk
le aardige, intelligente en
schone dieren te zijn. Niet dat
:r geen aardige en intelligente
'erslaggevers bij het Leidsch
Dagblad werken ik kan er zo
opnoemen maar iemand
die deze eigenschappen combi
met een grote mate van
properheid is net zo zeldzaam
n acne-explosie op een
congres van bejaardenbonden.
ia afloop van de werkdag
het redactielokaal overziet,
denkt dat twee vuilniswagens
richting Wijster ter hoogte van
uwjde Rooseveltstraat uit de bocht
zijn gevlogen.
Dat varkens de naam hebben
zich in hun eigen drek te wente
len, heeft volgens die collega
met-dat-hangbuikzwijntje (hij
heeft ook gewoon een vrouw,
3 overigens) alles te maken met
de omstandigheden die de
mens voor hen creëert. Als je
die beesten laat kiezen tussen
een keurig gestoffeerd hok met
meubilair van Jan des Bouvrie
volgescheten, ijzeren
er in de vloer, schijnen ze
optie e'e'n te nemen. Daarmee
kun je afleiden dat hun natuur
lijke hang naar zindelijkheid
groter is dan hun afkeer van Jan
des Bouvrie. (Of daarmee ook
hun intelligentie is verklaard,
kan ik u niet vertellen. Toen ik
die bewuste collega belde om
daarnaar te informeren, weiger
de dat stomme hangbuikzwijn
me door te verbinden).
Het grote onderscheid met ver
slaggevers is nu dat zij welbe
wust de omstandigheden cre-
■eren die het wentelen in hun ei
gen drek zo dicht mogelijk be
naderen. Stop er vier in een po
lyester kuip met een dieselmo
tortje en ze zullen onmiddellijk
beginnen om pakken kranten,
stoffen petjes, folders, bonnen
boekjes en zakjes pepermunt
allemaal voorzien van het
Leidsch Dagbladlogo te
vermengen met de inhoud van
omgevallen plastic bekertjes,
etensresten van de meest uit
eenlopende aard, klodders zon
nebrandolie en alles wat zich op
de walkanten (van oudsher be
faamde hondentoiletten) onder
het profiel van hun schoenzolen
heeft verzameld. Daarna draai
en ze een sjekkie, inhaleren ver
genoegd de rook en informeren
bij de schipper: 'Zo, waarheen
voert de reis vandaag?'
Die collega-met-dat-hangbuik-
zwijntje heeft gelijk: dat heb ik
een varken nog nooit zien doen.
DICK VAN DER PUS
LEVENSWATER
De 'kikker in de tuin', dat krui
pende en wat slijmerige ding, is
bijna altijd een pad. Er zijn na
melijk gewoon veel meer pad
den dan kikkers. Het verschil is
goed te zien. De pad heeft een
hobbelige huid, is bruin en
springt lang zo goed niet als de
kikker. Het dier beschermt zich
tegen belagers door met klieren
gif af te scheiden. Niet gevaar-
'aaien' van een pad (op zoek
naar die prins) eerst de handen
moeten worden gewassen voor
het oog wordt aangeraakt. De
pad keert terug naar zijn ge
boortewater om te paren. Ze
krijgen allemaal tegelijkertijd de
kolder in de kop: de enorme rij
padden levert de paddentrek
op. Mannen liften hierbij nogal
eens mee op de mg van het
vrouwtje: niet zelden zeult een
vrouw zelfs dagen achtereen
meerdere mannen op haar
rug rond. Een pad blijft zijn hele
leven (kan wel twintig jaar oud
worden) doorgroeien. ïn die tijd
peuzelt hij honderden slakken,
wormen en ander kleine dieren
op. Van de vijf soorten Neder
landse padden, is in Leiden al
leen de 'gewone' pad te vinden
en in de duinen de rugstreep-
pad.
Kikkers komen voor in een brui
ne en een groene variant. De
groene mannetjes (waterkik
kers) zijn als enige in staat luid
ruchtig te kwaken. De bruine
(de landkikker) kwaakt binnen-
monds met inwendige keelzak
ken. Kwaken is altijd bedoeld
om de aandacht van de vrouw
tjes te trekken. Hopelijk letten
bruine vrouwtjes alleen op brui
ne mannetjes, want de groene
overstemt de bruine ruim
schoots. De kikker springt ruim
een meter ver. Met een vlie
gensvlugge uithaal van de tong,
grijpt het dier vliegjes en mug
gen en ander vliegend voer. Kik
kervisjes voeden zich met plan
ten. Een aantal jaren geleden
nog leek de kikker tot uitsterven
gedoemd, maar nu gaat weer
goed met hem. De kwaliteit van
het, water is de afgelopen jaren
duidelijk verbeterd en de kikker
vaart daar wel bij.
MONICA WESSELING
Regionale verwachting 19 graden Zuid AA/est 3-4
voor woensdag 17 augustus
Fiets/vaarvakanties in Holland daverend succes bij oosterburen
Spielmann Reisen staat er op de
brug, maar wie over de loop
plank het schip betreedt kan
'gewoon' Hollands praten. Het
'können war Ihnen etwas fragen'
dat bij de stuurhut van de 'Syl
via' in de Zijlsingel uit de mond
rolt, wordt beantwoord met een
verbouwereerd 'Wat zegje?'. Na
de uitleg verwijst de Nederland
se kapitein naar de volgende
boot die ligt afgemeerd vlakbij
de Meelfabriek.
Daar, op de 'Madeleine', is Ma
nuel Spielmann aan het werk,
eigenaar van de twee fraai ver
bouwde Rijnaken. Ook de gebo
ren en getogen Duitser blijkt
perfect Nederlands te spreken.
„Komt omdat ik hier al heel wat
jaartjes rondloop", verklaart de
uit Aken afkomstige schipper
die voor landgenoten 'en ande
re Duitstaligen' (Oostenrijkers,
Zwitsers en Luxemburgers)
fiets/vaarvakanties door Neder
land organiseert.
Voor 900 gulden per persoon
per week, 'inclusief maaltijden,
een nieuwe huurfiets en een
reisleidster', vaart hij met zijn
drijvende hotel voor de opva
renden uit naar de plaats waar
zijn passagiers heentrappen.
Vanuit vertrekplaats Utrecht
volgen ze een route die onder
meer via Schoonhoven, Gouda,
Alphen aan de Rijn, Leiden,
Haarlem en Amsterdam terug
voert naar de Domstad. Via al
lerlei 'omwegen', zoals de
Reeuwijkse Plassen, de kust
streek, polders en grote steden.
„Zodat ze heel wat van Neder
land zien", aldus Spielmann.
„En dat is de bedoeling ook. De
meeste Duitsers die hier op va
kantie komen, racen naar Zand-
voort, gaan daar een poos bij el
kaar op het strand liggen en ra
cen dan terug. Wij wdllen het
andere, mooie Holland laten
Ook de gasten van Spielmann
komen weliswaar in Zandvoort,
maar alleen op de fiets waar
mee ze het traject volgen dat
Spielmann heeft laten uitstip
pelen door het Nederlands Bu
reau voor Toerisme, 's Avonds
Manuel Spielmann en zijn
komen de passagiers altijd weer
terug op de schepen, waar de
maaltijd wacht ('elke avond een
gerecht uit een ander land') en
de nacht wordt doorgebracht.
Daartoe zijn respectievelijk tien
en veertien hutten ingebouwd
op de Madeleine en Sylvia, die
op de gang toiletten en douches
bevatten en elk 28 mensen kun-
„Veel gezinnen, maar in het
voor- en naseizoen ook vaak
ouderen", aldus Spielmann die
van begin mei tot midden okto
ber 26 weekreizen maakt. „En
we zitten altijd vol", zo schetst
hij het succes van de formule
die hij zelfbij toeval ontdekte.
„Van '80 tot '87 heb ik met pas
sagiers op het IJsselmeer ge
zeild", vertelt hij. „In de zomer,
waarna ik steeds een half jaar
thuis was. Op een gegeven mo
ment las ik dat je met platte
mast helemaal naar Parijs kon
varen en dat leek me wel wat
voor die winterperiode. Dus heb
ik een advertentie gezet. Daarop
belde een man met de vraag of
hij zijn fiets mocht meenemen
en die man fietste in Frankrijk
hele stukken mee op de paden
naast het water. Dat wilden de
andere passagiers ook wel en na
een paar dagen moesten er lijs
ten worden gemaakt voor het
gebruik van de fiets. Dat heeft
me op het idee gebracht."
Spielmann sloopte de masten
van zijn zeilschepen, stalde er
fietsen op en trok vanaf 1987
met fietsende passagiers over
de Hollandse wateren. Vier jaar
geleden kocht hij de Madeleine
(genoemd naar zijn vrouw) en
vervolgens de Sylvia (genoemd
naar haar zuster). Hij verbouw
de de vrachtschepen en maakte
er drijvende hotels van.
„En dat is het grote voordeel
van deze reizen", zegt hij. „Je
hoeft niet van hotel naar hotel,
maar het vaart met je mee. Dat
spreekt mensen aan. Bovendien
\inden ze het leuk dat ze elke
dag een andere route kunnen
fietsen, onder leiding van die
reisleidster. Die route heb ik
overigens zelf een beetje aange
past. Het NBT wilde me eerst
naar Rotterdam sturen, maar
daar vond ik niks aan. Leiden is
mooi, dat heeft historie, de oud
ste universiteit van Nederland.
Deze stad is het bekijken waard
en past precies in de opzet. Wij
willen geen toeristische route
volgen, maar een traject door
polder en woonwijk. Kortom,
wij laten het echte Nederland
Een speedbootkapitein die te
gen speedboten is. Huh...? Nou,
tegen speedboten voor zijn ei
gen steiger, met name. Daar
wordt-ie helemaal stapelgek
van: L. de Haas, eigenaar van
jachthaven/camping De Hori
zon in Warmond, langs de oe
vers van De Kaag.
Vooral die joekels die snelheden
van 125 kilometer per uur ha
len, zijn hem een doorn in het
oog. Jankgevallen noemt-ie ze.
De Haas heeft veel meer last
van hun 200 pk's dan van de ge
staag overvliegende vliegtuigen.
Sterker nog: ze geven hem en
de campinggasten van 'De Ho
rizon' het idee dat ze naast de
landingsbanen van Schiphol
wonen. „We kunnen hier 's
avonds niet rustig r
i het
En dat terwijl de 'speedmeer-
tjes', Norremeer en Dieperpoel,
niet bepaald aan De Horizon
grenzen. Er zit een meer tussen,
plus twee eilandjes. „Maar",
legt De Haas uit, „op water
draagt geluid ver." Bovendien
ziet hij met lede ogen dat de
snelheidsmonsters ook buiten
de aangewezen gebieden 'oe-
rend' hard gaan: „Dan gaan ze
even tanken en weten ze dat er
toch geen politie in de buurt is."
De Warmonder wal gemeente
en provincie dan ook vragen
om de speedboten niet langer
vrij baan te geven op het Norre
meer en de Dieperpoel. Het
Joppe lijkt hem een veel betere
plek voor speedboten. De groot
ste en zuidelijkste Kagerplas
heeft geen riet, maar grind aan
de kanten en de bodem is zó
diep dat de golfslag beperkt
blijft en vissers er weinig te zoe
ken hebben. Natuurreservaten
en eendekooien liggen wat ver
der uit de buurt en je kunt er
makkelijker langs de scheep
vaartroutes blijven dan in de
smalle plassen die de gemeente
nu heeft aangewezen als speed
zones. Ook ligt het Joppe wat
verder van camping De Horizon
af....
Warmond is wel om de hoek.
Maar dat vindt De Haas juist
een voordeel.Als het dorp een
jaartje naar dat gejank heeft ge
luisterd, is het afgelopen. Dan
moeten de snelste joekels uit
wijken naar de Braassem."
Volgens De Haas gaat het
slechts om een handvol fanatie
kelingen, 'bijna allemaal hande
laren'. „Ze willen mensen gek
maken, de indruk geven dat het
écht wat is." Zelf houdt hij zich
verre van die 'riskante handel'.
Het bootje dat hij vandaag in de
aanbieding heeft, haalt hooguit
80 kilometer. „En dat is echt ge
noeg", meldt hij aspirant-ko
pers.
RUUD SEP/PAUL VAN D
Appeltaart met
uitzicht op
spelevaarders
Koffie en verse appeltaart.
Alleen al voor deze lekkernij
zou je op het terras van het
botenverhuurbedrijfaan
het Leidse Galgewater
plaatsnemen. Maar het aar
digste van dit fraaie punt is
het zicht op pleziervaarders
die met stramme benen
proberen om behendig in
een kano of roeiboot te glij
den.
De enige Leidse botenver
huurder beleeft hoogtijda
gen. De ene na de andere
gebronsde klant meldt zich
aan. Dat de meeste spe
levaarders geen enkele affi
niteit hebben met het be
dienen van peddels of roei
spanen blijkt al snel. Toch
huurt de ene na de andere
kneus een boot.
Een jeugdige Japanner kan
er werkelijk geen hout van.
De jongeman is net een
hond die enthousiast een
kuil probeert te graven. Met
de roeispanen schept hij
grote hoeveelheden water
omhoog. Omdat hij eerst de
ene en vervolgens de ande
re roeispaan in het water
boort, tolt het bootje om
zijn as. Toch staat een en
thousiast familid met een
Minolta voor zijn buik op
de brug druk te gebaren.
Ondanks het onverstaanba
re taaltje is zijn bedoeling
duidelijk. Of de jonge held
alsjeblieft dichterbij wil ko
men, zodat hij foto's kan
maken.
Even later stappen drie
vrouwen in een roeiboot.
Datje - als het mee zit -
vooruit kan komen door de
roeispanen van achteren
naar voren te bewegen, we
ten ze niet. Ze planten de
spanen verkeerd en schie
ten dan ook niet op. Maar
voor de toeschouwers is het
beslist leuk om te zien hoe
het trio druk gebarend om
de vijf minuten van plaats
wisselt. Alsof dat iets uit
haalt.
Na een kwartier lijkt te ge
beuren waarop iedere ter-
rasganger stilletjes heeft ge
hoopt. Een oudere dame
wal uit een kano stappen.
Heeft ze nooit gehoord dat
je daarbij met beide han
den de zijkant van de kano
moet vastgrijpen voordat je
jezelf omhoog kan heisen?
Nee dus. Onzeker grijpt ze
met één hand de steiger
beet, terwdjl ze met de an
der zichzelf via de kano
omhoogdrukt. Hij hangt
scheef, schever... Maar hij
kantelt niet. Een jongeman
- de ideale schoonzoon
blijkbaar - snelt toe om
haar te helpen.
Een zucht van teleurstelling
ontsnapt uit de kelen van
de kijkers. Maar daar komt
weer een Canadese kano
aan. Volgende keer beter?
DORITH LIGTVOET
Jachtwerf Princehaven met sluiting bedreigd
Half turend over haar brillegla-
zen morrelt 'tante' Bep Moree
met een schroevedraaier aan
een kapotte stekker. Vrolijk pra
tend met de gasten die de bar
van 'Het Ruime Sop' bevolken,
maakt ze duidelijk gewoon te
zijn om haar eigen boontjes te
doppen. Maar voor hoe lang
nog? Woningbouwplannen
dreigen jachtwerf Princehaven -
waarvan ook het café deel uit
maakt - van de kaart te vegen.
„Ik woon hier al vanaf mijn
twintigste en geloof niet dat ik
ergens anders zal aarden", zegt
Verscholen tussen bomen en
struikgewas biedt jachtwerf
Princehaven vanaf het water
een idyllisch uitzicht. Bezoekers
die niet beter weten, krijgen het
idee dat de werf in een landelijk
gebied ligt, maar ingeklemd
tussen de Zijlwatering en de
Van Zuylen van Nijeveltstraat is
het domein slechts enkele mi
nuten van de kern van Wasse
naar verwijderd. „Ik heb het
idee dat het gemeentebestuur
de stofkam door het dorp wil
halen. Alle lelijke plekjes moe
ten worden gladgepoetst. De in
dustrie moet plaats maken voor
woonwijken", reageert Henk
Kloots op de woningbouwplan
nen van de gemeente. Samen
met tante Bep zette hij het be
drijf in 1983 voort toen haar
man plotseling overleed.
„Nu wallen ze het hele spul voor
zo'n twintig woningen oprui
men. Het is toch kolder." Ter
wijl tante Bep dat zegt, zijn haar
gedachten bij de vele booteige
naren die van de jachtwerf ge
bruik maken. „De loods ligt in
de winter helemaal vol met bo
ten. Waar moeten die
heen? Ze kunnen die i
toch niet zomaar wegschuiven.
Er is geen alternatief en we lig
gen niemand in de weg."
Vele booteigenaren zullen de
dupe worden als de woning
bouwplannen daadwerkelijk
doorgaan. Naast de 60 vaartui
gen die in de winterdagen op
het halve hectare grote terrein
liggen opgeslagen, kunnen be
zitters van plezierjachten zelf op
de jachtwerf onderhoud en klei
ne reparaties uitvoeren. Kloots:
„De werkzaamheden die zij niet
kunnen, doe ik: van staalver
werking tot het restaureren van
oude houten schepen.Kloots
wijst op de uitzonderlijke band
die de jachtwerf met de Wasse
naars Watersportvereniging
heeft. „De leden hebben daar
niet de mogelijkheid om tus
sentijds schepen uit het water te
halen en onderhoud te plegen."
De dreigende sluiting, waarover
de Wassenaarse politiek pas in
een later stadium een definitie
ve beslissing neemt, wekt niet
alleen onbegrip bij de direct be
trokkenen. Een spontane actie
Omzoomd door groen vormt Princehaven e
i het centrum van Wassenaar.
leverde enkele maanden gele
den toch al gauw zo'n 520
handtekeningen op. Omwonen
den en winkeliers steunen de
jachtwerf in haar verzet. Het ge
meentebestuur is bestookt met
bezwaarschriften. Zo zijn ook
de carnavalsvereniging De
Deylknotsen en Amnesty Inter
national, die gebruik maken van
de jachtwerf voor respectievelijk
een jaar- en boekenmarkt, fel
gekant tegen woningbouw.
„De sfper is hier zo leuk", vreest
tante Bep de gemeentelijke
plannen. „Ik geloof niet dat het
er ergens anders zo aan toe
gaat. Als mensen niet bij ons
passen omdat ze zich agressief
gedragen dan zeg ik: 'Doe me
een lol. Ga door de deur en doe
hem aan de andere kant dicht,
want je past niet in ons gezel
schap'. Het is wel eens voorge
komen dat iemand bij kop en
kont is opgepakt en boven aan
de straat weer is neergezet."
Hoe hecht de hobbyisten met
elkaar omgaan, blijkt elke
maandagavond. Sinds enkele
FOTO BEN DE BRUYN
weken nemen vele vrijwilligers
de kwast ter hand om de jacht
werf weer van een mooi kleurtje
PETER VAN DER H