WlTERKRANT Duitser laat 'echte Nederland' zien Laagvliegende speedboten doorn in oog van Warmondse campingbaas 'Ergens anders kan ik niet meer aarden' DINSDAG 16 AUGUSTUS 1994 )e Leidsch Dagblad-boot vaart vandaag in Leiden. Morgen voert le tocht over de Kagerplassen naar Lisse en Sassenheim. Wie tips ïeeft voor de bemanning kan bellen naar het speciale telefoon- ner op de redactie van het Leidsch Dagblad: 071-356401 of rechtstreeks met de schipper aan boord: 06-52801476. AGENDA [4.00 tot 21.00 uur. [eimuiden 16t/m 19 augustus, WOENSDAG 17 AUGUSTUS Katwijk Zomeravondzang in de Oude Kerk, Bou levard, 20.00 uur. Leiden Curiosamarkt op het Stadhuisplein, van 8.00 tot 17.00 uur. - Warmond 11.00 tot Kindervakantieweek voor kinderen van 4 t/m 13 jaar op recreatie-eiland Kouden- hoorn, van 10.00 tot 15.30 uur. Woubrugge Braderie aan de Comriekade, van 10.00 tot 18.00 uur. LOGBOEK Maandag 15 augustus, Trek- vliet. Sinds we een collega aan boord hebben gehad die een hang buikzwijntje als huisdier houdt, mag ik mijn bemanningsleden 'et meer voor 'varkens' uitma- n. Varkens schijnen namelijk le aardige, intelligente en schone dieren te zijn. Niet dat :r geen aardige en intelligente 'erslaggevers bij het Leidsch Dagblad werken ik kan er zo opnoemen maar iemand die deze eigenschappen combi met een grote mate van properheid is net zo zeldzaam n acne-explosie op een congres van bejaardenbonden. ia afloop van de werkdag het redactielokaal overziet, denkt dat twee vuilniswagens richting Wijster ter hoogte van uwjde Rooseveltstraat uit de bocht zijn gevlogen. Dat varkens de naam hebben zich in hun eigen drek te wente len, heeft volgens die collega met-dat-hangbuikzwijntje (hij heeft ook gewoon een vrouw, 3 overigens) alles te maken met de omstandigheden die de mens voor hen creëert. Als je die beesten laat kiezen tussen een keurig gestoffeerd hok met meubilair van Jan des Bouvrie volgescheten, ijzeren er in de vloer, schijnen ze optie e'e'n te nemen. Daarmee kun je afleiden dat hun natuur lijke hang naar zindelijkheid groter is dan hun afkeer van Jan des Bouvrie. (Of daarmee ook hun intelligentie is verklaard, kan ik u niet vertellen. Toen ik die bewuste collega belde om daarnaar te informeren, weiger de dat stomme hangbuikzwijn me door te verbinden). Het grote onderscheid met ver slaggevers is nu dat zij welbe wust de omstandigheden cre- ■eren die het wentelen in hun ei gen drek zo dicht mogelijk be naderen. Stop er vier in een po lyester kuip met een dieselmo tortje en ze zullen onmiddellijk beginnen om pakken kranten, stoffen petjes, folders, bonnen boekjes en zakjes pepermunt allemaal voorzien van het Leidsch Dagbladlogo te vermengen met de inhoud van omgevallen plastic bekertjes, etensresten van de meest uit eenlopende aard, klodders zon nebrandolie en alles wat zich op de walkanten (van oudsher be faamde hondentoiletten) onder het profiel van hun schoenzolen heeft verzameld. Daarna draai en ze een sjekkie, inhaleren ver genoegd de rook en informeren bij de schipper: 'Zo, waarheen voert de reis vandaag?' Die collega-met-dat-hangbuik- zwijntje heeft gelijk: dat heb ik een varken nog nooit zien doen. DICK VAN DER PUS LEVENSWATER De 'kikker in de tuin', dat krui pende en wat slijmerige ding, is bijna altijd een pad. Er zijn na melijk gewoon veel meer pad den dan kikkers. Het verschil is goed te zien. De pad heeft een hobbelige huid, is bruin en springt lang zo goed niet als de kikker. Het dier beschermt zich tegen belagers door met klieren gif af te scheiden. Niet gevaar- 'aaien' van een pad (op zoek naar die prins) eerst de handen moeten worden gewassen voor het oog wordt aangeraakt. De pad keert terug naar zijn ge boortewater om te paren. Ze krijgen allemaal tegelijkertijd de kolder in de kop: de enorme rij padden levert de paddentrek op. Mannen liften hierbij nogal eens mee op de mg van het vrouwtje: niet zelden zeult een vrouw zelfs dagen achtereen meerdere mannen op haar rug rond. Een pad blijft zijn hele leven (kan wel twintig jaar oud worden) doorgroeien. ïn die tijd peuzelt hij honderden slakken, wormen en ander kleine dieren op. Van de vijf soorten Neder landse padden, is in Leiden al leen de 'gewone' pad te vinden en in de duinen de rugstreep- pad. Kikkers komen voor in een brui ne en een groene variant. De groene mannetjes (waterkik kers) zijn als enige in staat luid ruchtig te kwaken. De bruine (de landkikker) kwaakt binnen- monds met inwendige keelzak ken. Kwaken is altijd bedoeld om de aandacht van de vrouw tjes te trekken. Hopelijk letten bruine vrouwtjes alleen op brui ne mannetjes, want de groene overstemt de bruine ruim schoots. De kikker springt ruim een meter ver. Met een vlie gensvlugge uithaal van de tong, grijpt het dier vliegjes en mug gen en ander vliegend voer. Kik kervisjes voeden zich met plan ten. Een aantal jaren geleden nog leek de kikker tot uitsterven gedoemd, maar nu gaat weer goed met hem. De kwaliteit van het, water is de afgelopen jaren duidelijk verbeterd en de kikker vaart daar wel bij. MONICA WESSELING Regionale verwachting 19 graden Zuid AA/est 3-4 voor woensdag 17 augustus Fiets/vaarvakanties in Holland daverend succes bij oosterburen Spielmann Reisen staat er op de brug, maar wie over de loop plank het schip betreedt kan 'gewoon' Hollands praten. Het 'können war Ihnen etwas fragen' dat bij de stuurhut van de 'Syl via' in de Zijlsingel uit de mond rolt, wordt beantwoord met een verbouwereerd 'Wat zegje?'. Na de uitleg verwijst de Nederland se kapitein naar de volgende boot die ligt afgemeerd vlakbij de Meelfabriek. Daar, op de 'Madeleine', is Ma nuel Spielmann aan het werk, eigenaar van de twee fraai ver bouwde Rijnaken. Ook de gebo ren en getogen Duitser blijkt perfect Nederlands te spreken. „Komt omdat ik hier al heel wat jaartjes rondloop", verklaart de uit Aken afkomstige schipper die voor landgenoten 'en ande re Duitstaligen' (Oostenrijkers, Zwitsers en Luxemburgers) fiets/vaarvakanties door Neder land organiseert. Voor 900 gulden per persoon per week, 'inclusief maaltijden, een nieuwe huurfiets en een reisleidster', vaart hij met zijn drijvende hotel voor de opva renden uit naar de plaats waar zijn passagiers heentrappen. Vanuit vertrekplaats Utrecht volgen ze een route die onder meer via Schoonhoven, Gouda, Alphen aan de Rijn, Leiden, Haarlem en Amsterdam terug voert naar de Domstad. Via al lerlei 'omwegen', zoals de Reeuwijkse Plassen, de kust streek, polders en grote steden. „Zodat ze heel wat van Neder land zien", aldus Spielmann. „En dat is de bedoeling ook. De meeste Duitsers die hier op va kantie komen, racen naar Zand- voort, gaan daar een poos bij el kaar op het strand liggen en ra cen dan terug. Wij wdllen het andere, mooie Holland laten Ook de gasten van Spielmann komen weliswaar in Zandvoort, maar alleen op de fiets waar mee ze het traject volgen dat Spielmann heeft laten uitstip pelen door het Nederlands Bu reau voor Toerisme, 's Avonds Manuel Spielmann en zijn komen de passagiers altijd weer terug op de schepen, waar de maaltijd wacht ('elke avond een gerecht uit een ander land') en de nacht wordt doorgebracht. Daartoe zijn respectievelijk tien en veertien hutten ingebouwd op de Madeleine en Sylvia, die op de gang toiletten en douches bevatten en elk 28 mensen kun- „Veel gezinnen, maar in het voor- en naseizoen ook vaak ouderen", aldus Spielmann die van begin mei tot midden okto ber 26 weekreizen maakt. „En we zitten altijd vol", zo schetst hij het succes van de formule die hij zelfbij toeval ontdekte. „Van '80 tot '87 heb ik met pas sagiers op het IJsselmeer ge zeild", vertelt hij. „In de zomer, waarna ik steeds een half jaar thuis was. Op een gegeven mo ment las ik dat je met platte mast helemaal naar Parijs kon varen en dat leek me wel wat voor die winterperiode. Dus heb ik een advertentie gezet. Daarop belde een man met de vraag of hij zijn fiets mocht meenemen en die man fietste in Frankrijk hele stukken mee op de paden naast het water. Dat wilden de andere passagiers ook wel en na een paar dagen moesten er lijs ten worden gemaakt voor het gebruik van de fiets. Dat heeft me op het idee gebracht." Spielmann sloopte de masten van zijn zeilschepen, stalde er fietsen op en trok vanaf 1987 met fietsende passagiers over de Hollandse wateren. Vier jaar geleden kocht hij de Madeleine (genoemd naar zijn vrouw) en vervolgens de Sylvia (genoemd naar haar zuster). Hij verbouw de de vrachtschepen en maakte er drijvende hotels van. „En dat is het grote voordeel van deze reizen", zegt hij. „Je hoeft niet van hotel naar hotel, maar het vaart met je mee. Dat spreekt mensen aan. Bovendien \inden ze het leuk dat ze elke dag een andere route kunnen fietsen, onder leiding van die reisleidster. Die route heb ik overigens zelf een beetje aange past. Het NBT wilde me eerst naar Rotterdam sturen, maar daar vond ik niks aan. Leiden is mooi, dat heeft historie, de oud ste universiteit van Nederland. Deze stad is het bekijken waard en past precies in de opzet. Wij willen geen toeristische route volgen, maar een traject door polder en woonwijk. Kortom, wij laten het echte Nederland Een speedbootkapitein die te gen speedboten is. Huh...? Nou, tegen speedboten voor zijn ei gen steiger, met name. Daar wordt-ie helemaal stapelgek van: L. de Haas, eigenaar van jachthaven/camping De Hori zon in Warmond, langs de oe vers van De Kaag. Vooral die joekels die snelheden van 125 kilometer per uur ha len, zijn hem een doorn in het oog. Jankgevallen noemt-ie ze. De Haas heeft veel meer last van hun 200 pk's dan van de ge staag overvliegende vliegtuigen. Sterker nog: ze geven hem en de campinggasten van 'De Ho rizon' het idee dat ze naast de landingsbanen van Schiphol wonen. „We kunnen hier 's avonds niet rustig r i het En dat terwijl de 'speedmeer- tjes', Norremeer en Dieperpoel, niet bepaald aan De Horizon grenzen. Er zit een meer tussen, plus twee eilandjes. „Maar", legt De Haas uit, „op water draagt geluid ver." Bovendien ziet hij met lede ogen dat de snelheidsmonsters ook buiten de aangewezen gebieden 'oe- rend' hard gaan: „Dan gaan ze even tanken en weten ze dat er toch geen politie in de buurt is." De Warmonder wal gemeente en provincie dan ook vragen om de speedboten niet langer vrij baan te geven op het Norre meer en de Dieperpoel. Het Joppe lijkt hem een veel betere plek voor speedboten. De groot ste en zuidelijkste Kagerplas heeft geen riet, maar grind aan de kanten en de bodem is zó diep dat de golfslag beperkt blijft en vissers er weinig te zoe ken hebben. Natuurreservaten en eendekooien liggen wat ver der uit de buurt en je kunt er makkelijker langs de scheep vaartroutes blijven dan in de smalle plassen die de gemeente nu heeft aangewezen als speed zones. Ook ligt het Joppe wat verder van camping De Horizon af.... Warmond is wel om de hoek. Maar dat vindt De Haas juist een voordeel.Als het dorp een jaartje naar dat gejank heeft ge luisterd, is het afgelopen. Dan moeten de snelste joekels uit wijken naar de Braassem." Volgens De Haas gaat het slechts om een handvol fanatie kelingen, 'bijna allemaal hande laren'. „Ze willen mensen gek maken, de indruk geven dat het écht wat is." Zelf houdt hij zich verre van die 'riskante handel'. Het bootje dat hij vandaag in de aanbieding heeft, haalt hooguit 80 kilometer. „En dat is echt ge noeg", meldt hij aspirant-ko pers. RUUD SEP/PAUL VAN D Appeltaart met uitzicht op spelevaarders Koffie en verse appeltaart. Alleen al voor deze lekkernij zou je op het terras van het botenverhuurbedrijfaan het Leidse Galgewater plaatsnemen. Maar het aar digste van dit fraaie punt is het zicht op pleziervaarders die met stramme benen proberen om behendig in een kano of roeiboot te glij den. De enige Leidse botenver huurder beleeft hoogtijda gen. De ene na de andere gebronsde klant meldt zich aan. Dat de meeste spe levaarders geen enkele affi niteit hebben met het be dienen van peddels of roei spanen blijkt al snel. Toch huurt de ene na de andere kneus een boot. Een jeugdige Japanner kan er werkelijk geen hout van. De jongeman is net een hond die enthousiast een kuil probeert te graven. Met de roeispanen schept hij grote hoeveelheden water omhoog. Omdat hij eerst de ene en vervolgens de ande re roeispaan in het water boort, tolt het bootje om zijn as. Toch staat een en thousiast familid met een Minolta voor zijn buik op de brug druk te gebaren. Ondanks het onverstaanba re taaltje is zijn bedoeling duidelijk. Of de jonge held alsjeblieft dichterbij wil ko men, zodat hij foto's kan maken. Even later stappen drie vrouwen in een roeiboot. Datje - als het mee zit - vooruit kan komen door de roeispanen van achteren naar voren te bewegen, we ten ze niet. Ze planten de spanen verkeerd en schie ten dan ook niet op. Maar voor de toeschouwers is het beslist leuk om te zien hoe het trio druk gebarend om de vijf minuten van plaats wisselt. Alsof dat iets uit haalt. Na een kwartier lijkt te ge beuren waarop iedere ter- rasganger stilletjes heeft ge hoopt. Een oudere dame wal uit een kano stappen. Heeft ze nooit gehoord dat je daarbij met beide han den de zijkant van de kano moet vastgrijpen voordat je jezelf omhoog kan heisen? Nee dus. Onzeker grijpt ze met één hand de steiger beet, terwdjl ze met de an der zichzelf via de kano omhoogdrukt. Hij hangt scheef, schever... Maar hij kantelt niet. Een jongeman - de ideale schoonzoon blijkbaar - snelt toe om haar te helpen. Een zucht van teleurstelling ontsnapt uit de kelen van de kijkers. Maar daar komt weer een Canadese kano aan. Volgende keer beter? DORITH LIGTVOET Jachtwerf Princehaven met sluiting bedreigd Half turend over haar brillegla- zen morrelt 'tante' Bep Moree met een schroevedraaier aan een kapotte stekker. Vrolijk pra tend met de gasten die de bar van 'Het Ruime Sop' bevolken, maakt ze duidelijk gewoon te zijn om haar eigen boontjes te doppen. Maar voor hoe lang nog? Woningbouwplannen dreigen jachtwerf Princehaven - waarvan ook het café deel uit maakt - van de kaart te vegen. „Ik woon hier al vanaf mijn twintigste en geloof niet dat ik ergens anders zal aarden", zegt Verscholen tussen bomen en struikgewas biedt jachtwerf Princehaven vanaf het water een idyllisch uitzicht. Bezoekers die niet beter weten, krijgen het idee dat de werf in een landelijk gebied ligt, maar ingeklemd tussen de Zijlwatering en de Van Zuylen van Nijeveltstraat is het domein slechts enkele mi nuten van de kern van Wasse naar verwijderd. „Ik heb het idee dat het gemeentebestuur de stofkam door het dorp wil halen. Alle lelijke plekjes moe ten worden gladgepoetst. De in dustrie moet plaats maken voor woonwijken", reageert Henk Kloots op de woningbouwplan nen van de gemeente. Samen met tante Bep zette hij het be drijf in 1983 voort toen haar man plotseling overleed. „Nu wallen ze het hele spul voor zo'n twintig woningen oprui men. Het is toch kolder." Ter wijl tante Bep dat zegt, zijn haar gedachten bij de vele booteige naren die van de jachtwerf ge bruik maken. „De loods ligt in de winter helemaal vol met bo ten. Waar moeten die heen? Ze kunnen die i toch niet zomaar wegschuiven. Er is geen alternatief en we lig gen niemand in de weg." Vele booteigenaren zullen de dupe worden als de woning bouwplannen daadwerkelijk doorgaan. Naast de 60 vaartui gen die in de winterdagen op het halve hectare grote terrein liggen opgeslagen, kunnen be zitters van plezierjachten zelf op de jachtwerf onderhoud en klei ne reparaties uitvoeren. Kloots: „De werkzaamheden die zij niet kunnen, doe ik: van staalver werking tot het restaureren van oude houten schepen.Kloots wijst op de uitzonderlijke band die de jachtwerf met de Wasse naars Watersportvereniging heeft. „De leden hebben daar niet de mogelijkheid om tus sentijds schepen uit het water te halen en onderhoud te plegen." De dreigende sluiting, waarover de Wassenaarse politiek pas in een later stadium een definitie ve beslissing neemt, wekt niet alleen onbegrip bij de direct be trokkenen. Een spontane actie Omzoomd door groen vormt Princehaven e i het centrum van Wassenaar. leverde enkele maanden gele den toch al gauw zo'n 520 handtekeningen op. Omwonen den en winkeliers steunen de jachtwerf in haar verzet. Het ge meentebestuur is bestookt met bezwaarschriften. Zo zijn ook de carnavalsvereniging De Deylknotsen en Amnesty Inter national, die gebruik maken van de jachtwerf voor respectievelijk een jaar- en boekenmarkt, fel gekant tegen woningbouw. „De sfper is hier zo leuk", vreest tante Bep de gemeentelijke plannen. „Ik geloof niet dat het er ergens anders zo aan toe gaat. Als mensen niet bij ons passen omdat ze zich agressief gedragen dan zeg ik: 'Doe me een lol. Ga door de deur en doe hem aan de andere kant dicht, want je past niet in ons gezel schap'. Het is wel eens voorge komen dat iemand bij kop en kont is opgepakt en boven aan de straat weer is neergezet." Hoe hecht de hobbyisten met elkaar omgaan, blijkt elke maandagavond. Sinds enkele FOTO BEN DE BRUYN weken nemen vele vrijwilligers de kwast ter hand om de jacht werf weer van een mooi kleurtje PETER VAN DER H

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 11