Brandend zand en gebroken harten
Betis Se villa houdt zich in tegen VVSB
Lire-miljardairen snijden
dollarstroom naar Cuba af
Weer drama rond de familie Stibbe
Voltige is geen circus
Danvers in finale voltige
Dure belofte
bondscoach
MAANDAG 1 AUGUSTUS 1994
NOORPWUKERHOUT JANET VAN PUK
De spelers van WSB hadden
welgeteld nul trainingsminuten
achter de rug toen ze gisteren
aan het einde van een broeieri
ge zondagmiddag het speelveld
betraden. Toen ze er na negen
tig minuten speeltijd weer af
kwamen, waren ze kapot. Maar
ontevreden hoefden ze niet te
zijn. Tegenstander Betis Sevilla
was niet verder gekomen dan
zeven doelpunten.
En dat was niet veel, gezien
het niveauverschil (Betis is vorig
jaar gepromoveerd naar de
Spaanse eredivisie, WSB naar
de tweede klasse van de zon
dagamateurs), en het verschil in
trainingsuren. Betis Sevilla is
sinds een week in trainings
kamp, bij WSB staat vanavond
de eerste training op het pro
gramma.
Dat WSB de eindstand op 7-0
kon houden, hadden de spelers
maar voor een klein gedeelte
aan zichzelf te danken. Trainer
Paul van der Zwaan besloot na
de rust met twee in plaats van
drie spitsen te gaan spelen,
waardoor de verdediging wat
meer lucht kreeg. Dat hielp,
maar wat vooral hielp was dat
de Spanjaarden de tweede helft
een stuk matter speelden en bo
vendien kans op kans misten.
Hoewel de wedstrijd zich na
rust vrijwel geheel op de helft
van WSB afspeelde, scoorde
Betis slechts twee keer. De
Spanjaarden mochten die helft
één corner nemen.
Trainer Lorenzo Serra Ferrer
kon zich er nauwelijks druk om
maken. „We hebben een och
tendtraining van twee uur ach
ter de rug. Ze trainen nog maar
zeven dagen en er moet nog
wat bijgespijkerd worden. Zeker
wat de afronding betreft."
„Het is hier nu ook wel warm,
maar in Sevilla is het twee keer
zo heet. We kunnen hier veel
Betis Sevilla - hier in de aanval - scoorde zeven keer tegen WSB.
Zijn collega Paul van der
Zwaan verbond uiteraard nog
veel minder conclusies aan de
oefenpartij. „Het is leuk voor
die gasten om tegen zo'n club te
spelen, maar verder is het nut
alleen in het conditionele vlak
te vinden. Tactisch of technisch
gezien heeft zo'n oefenwed
strijd geen nut, niet alleen om
dat zij langer trainen dan wij,
vooral ook omdat zij op een
veel hoger niveau spelen.
Dat WSB totaal onvoorbereid
Voltige is turnoefeningen uitvoe
ren op de rug van een galoppe
rend paard. Een foute opmer
king, beweren de fervente fans.
Met circuskunstjes lieeft deze
piepjonge hippische discipline
volgens hen ook niets te maken.
Zij houden glashard vol: voltige
is echte paardesport en hoort
i dus thuis op de Wereldruiterspe-
ten. Vandaag worden in het
Haagse Zuider
park de finales
verreden.
De strijd om de
drie titels,
teams,
de
ge elf jaar geleden als volw
dige discipline. Inclusief eigen
reglementen. Al worden
regeltjes nog steeds pittige dis
cussies gevoerd. De koers is nog
niet duidelijk uitgezet.
,,Als het te veel op turnen gaat
lijken, is het niet goed", meent
Schweimann. Maar niet ieder
een deelt die opvatting. Frans
solo, wordt af
gewerkt in een
enigszins weg
gestoken tent.
De deelname is
uiterst mon
diaal met com
binaties uit on
der meer België, Duitsland, Po
len, Finland, Amerika en Argen
tinië. En Nederland natuurlijk,
al behoren de thuisrijders niet
bij de serieuze medaillekandida
ten. Wij zijn hier eersten voor
al om ervaring op te cloen", ver
klaart Ans Schweimann uit
Maartsendijk de matige resulta
ten. De chef d'equipe zag dat
haar pupillen al bij de eerste de
beste voorstelling door zenuwen
werden overmand. „Weten ze
ook eens wat dat is. Daar leren
ze alleen maar van.
Voltige stamt uit Duitsland.
Daar werd de sport vlak na de
oorlog bedacht om de paar
desport in de belangstelling te
houden. Omdat veel mensen
geen geld hadden om zelf een
paard te houden, werd in voltige
een goedkoop alternatief gevon
den. De internationale hippische
federatie (FE1) accepteerde volti-
DEN HAAG ANP
Cynthia Danvers heeft zich ge
plaatst voor de finale van het
WK voltige. De Nederlandse
handhaafde zich in de tweede
ronde van de verplichte figuren
op de tiende plaats. De overige
Nederlandse deelnemers wer
den uitgeschakeld.
Alphense Boys deelt punten
met tweedeklasser Wilhelmus
ALPHEN AAN DEN RUN
Hoofdklasser Alphense Boys speelde gisteren tegen tweedeklas
ser Wilhelmus voor 200 toeschouwers met 1-1 gelijk. Na rust
opende de 18-jarige Jurriaan de Vries na aangeven van nieuwe-
'vling Hein van Heek (ex-Noordwijk) de score. Tien minuten voor
V tijd kwam de gelijkmaker op het scorebord. Trainer Paul Bahl-
mann was zeker te spreken over de nieuwelingen Hein van Heek
en Joop Tegelaar. Vooral eerstgenoemde was door zijn loopver
mogen een aanwinst. Tegelaar bleek het voeltballen nog niet
verleerd te zijn, maar viel door conditiegebrek ver terug. Verder
v opvallend was de terugkeer van Frank Bakker na anderhalfjaar
'vrevalidatie keerde hij in de hoofdmacht terug.
aan de wedstrijd begon, komt
omdat pas vorige week bekend
werd dat Betis Sevilla tegen de
Noordwijkerhouters wilde oefe
nen. De Spaanse club zit tien
dagen in trainingskamp in con
grescentrum Leeuwenhorst en
zocht nog een tegenstander
naast Halsteren (morgen), Spar
ta (woensdag) en Volendam
(vrijdag).
Het is de eerste keer dat de
Spaanse club zich in Nederland
voorbereidt op de competitite.
FOTO BEN DE BRUYN
Barcelona doet dat al een paar
jaar, en ook Athletic de Bilbao
slaat zijn tenten in Nederland
op. Betis Sevilla zonderde zich
aan het begin van het seizoen
altijd een tijdje af in een hotel in
de buurt van Sevilla, maar dat
beviel de vorig jaar aangetrok
ken coach niet. „Het is daar on
geveer 45 graden. Veel te
warm."
Op aanraden van Johan
Cruijff koos hij vóór Nederland.
En hij vindt het een goede keus.
Handhaven wordt het parool
voor de vroegere club van Ger-
rie Mühren, die alweer drie jaar
de beschikking heeft over veel
voudig international Raphael
Gordillo, de voormalige dyna
mische middenvelder van Real
Madrid. De inmiddels 37-jarige
Gordillo speelt nog immer met
afgezakte kousen, maar deed al
leen de tweede helft mee. En
hield zich toen behoorlijk in.
Met een perfecte pass op Cuel-
lar, die tegen reservekeeper Rob
van de Berg schoot, liet hij even
zien dat zijn glorie nog niet is
vergaan. „Ach, het was een heel
rustige wedstrijd", zei hij na af
loop. Eén (Spaanse) toeschou
wer vroeg om zijn handteke
ning. „In Spanje herkennen
heel veel mensen me", aldus
Gordillo, die twee wereldkam
pioenschappen meemaakte en
zijn hoogtepunten met Real
Madrid beleefde.
Het Spaanse team kon niet
beschikken over de Tab Ramos,
de Amerikaanse international
die in de achtste finale van het
laatste WK moest worden afge
voerd na een elleboogstoot van
de Braziliaan Leonardo. Ramos
liep een kleine schedelbreuk op
en is drie maanden uitgescha
keld. „Leonardo? Wie is dat?",
vroeg zijn trainer aan de tolk
toen hem werd gevraagd of hij
niet ontzettend boos is op de
Braziliaanse verdediger. Even
later zag hij de overtreding weer
voor zich: „Het was een onspor
tieve handeling. Onacceptabel."
WSB - Betis Sevilla 0-7. Scheidsrech
ter Pieter Vink. Toeschouwers 200. 28.
Sabas 0-1. 35. Sabas 0-2, 36. Aquino 0-
3, 44 Aquino 0-4, 46. Canas 0-5. 80.
Vidkovic 0-6.84. Cuellar 0-7.
Italië wint World Volleybal League
MILAAN ANP
Het eerste lustrum van de World Volleybal Lea
gue heeft niet de ideale finale gekregen in Mi
laan, wel de meest logische winnaar. Italië verf
de in de eindstrijd het maar voor de helft gevul
de „Forum Assago" blauw. De Azzurri, die geen
briljant toernooi speelden en maar net ten koste
van Nederland doordrongen tot de laatste vier,
versloegen Cuba zaterdag met 3-0 (15-13 15-8
15-9).
Uitgerekend de lire-miljardairen sneden dus
de dollarstroom naar Havana af. De Italianen,
die het evenement al voor de vierde keer won
nen, streken voor hun laatste verrichting een
miljoen dollar op. tegen de huidige koers onge
veer 1,8 miljoen gulden. De Cubaanse deviezen-
leveranciers moesten het met iets minder dan
de helft doen en brachten hun WVL-totaal op
780.000 dollar. „Voor de sport in Cuba", zei
coach Juan Diaz namens politiek leider Fidel
Castro.
De Cubaanse volleyballers, in de voorronde
liefst drie keer verslagen door Nederland, zien
financieel nauwelijks iets terug van hun inspan
ningen. Zo langzamerhand gaat hun dat steeds
meer en openlijker tegenstaan. „Ik zou ook
graag in de Italiaanse competitie spelen", lucht
te aanvoerder Joël Despaigne, die pas in de slot
fase van het toernooi in actie kwam. zijn hart.
„Maar in Cuba wordt daar erg moeilijk over ge
daan."
Het gejuich van de 6000 uitzinnige tifosi op
de tribunes, de geldregen die op de juiste plaats
viel, de voortdurende, brede lach van van FIVB-
voorzitter Ruben Acosta, de vader van de World
League, stelden de kritiek in de schaduw. Toch
was die er ook. „Dit speelsysteem deugt niet",
was de mening van de te vroeg uitgerangeerde
Braziliaanse vedette Carlao, die volgend jaar
voor zeker 20.000 landgenoten een herkansing
krijgt. Want Acosta wil in 1995 met de eindron
de natuurlijk naar Brazilië.
Wim Ernes deed gistermiddag
een dure belofte na afloop van
de Grand Prix Special. Volgens
de bondscoach van de dres-
suurploeg kan Nederland vol
gend jaar Duitsland klop geven
in een landenwedstrijd: „We
zullen ze dan niet alleen bena
deren, maar zelfs overtreffen."
Na de wereldtitel van Anky van
Grunsven in de kür en de bron
zen medaille van Sven Rothen-
berger, gisteren in de Grand
Prix Special vertoeft Ernes met
zijn hoofd in de wolken.
De dressuur werd tijdens de
Wereldruiterspelen in elk geval
nog gedomineerd door de af
vaardiging uit Duitsland. Dat
onderstreepten Isabell Werth
met Gigolo en Nicole Uphoff-
Becker met Rembrandt door
respectievelijk de gouden en zil
veren plak op te strijken in de
Grand Prix Special. Het verschil
met het Nederlandse duo Sven
Rothenberger met Dondolo en
Ellen Bontje met Heuriger N be
droeg bijna honderd punten.
Toch mogen Ernes en, co hoop
koesteren. Waar Werth en Up-
hoff al lange tijd een combinatie
vormen met hun viervoeter,
daar werken de Nederlanders
pas sinds kort samen met hun
paarden. Rothenberger voerde
dat feit ook aan als excuus voor
de fouten in zijn proef: „Ik heb
pas sinds juni de beschikking
over Dondolo, dat ook nog eens
het een na jongste paard in de
ze finale was. We waren alle
twee behoorlijk nerveus in het
begin van de proef. Halverwege
de Special verdween dat gevoel.
Daarna maakte ik zelf nog een
fout door mijn paard bij de eer
ste pirouette te sterk terug te
nemen. Een fractie van een se
conde stond hij daarom stil.
Dondolo kan echter veel beter.
Ik hoop dat de komende tijd te
bewijzen."
Waar Rothenberger met Don
dolo nog aan het begin staat
van een mogelijk fraaie dres-
suurcarrière, daar is het einde
nabij voor Rembrandt van Up-
hoff.
De military ontsnapt in de 'vuurzeevan de Vlasakkers
Als het goed L
het paard r
peert of van tempo vanandert,
worden er strafpunten gegeven.
Er mag nooit te veel spanning
op het paard komen. Op het
moment dat de voltigeurs op het
paard zitten, is hetgeen turnen-
meer. Zo'n dier is geen turntoe-
stel.
Voltige is een evenwichtssport.
Daarbij speelt leeftijd geen grote
rol. In het team moeten juist
voltigeurs van verschillende
lengte en leeftijd zitten. Jongens
en meisjes kunnen daarbij in
hetzelfde team zi tten. Sch wei -
mann: „Dat is juist zo leuk van
voltige. Een goed voltigeteam is
net een groot gezin, waarin ie
dereen zijn eigen verantwoorde
lijkheden heeft. Je kunt het dus
een familiesport noemen.
TOM VAN DEN BERG
Maandag vindt in het Haagse
Zuiderpark de kür plaats, daar
aan nemen twaalf combinaties
deel.
Zowel bij de vrouwen als bij
de mannen wordt het klasse
ment aangevoerd door Duitsers:
Tanja Benedetto en Christoph
Lensing.'
De paarden grepen zater
dag de macht in de mili
tary. De wereldkampioen
dook in een greppel, de
grote favoriet beet in het
stof. De dierenarts betastte
in de schaduw zijn schrij
nende schenen. In het
brandend zand van de
Vlasakkers - waar 60.000
toeschouwers en 93 paar
den de zon trotseerden -
waren het de ruiters die
bijna verongelukten. Met
dikke builen en gebroken
hart krabbelden zij moei
zaam overeind tijdens de
Wereldruiterspelen.
SOESTERBERG GPD
Jorg Bodenmuller - veterinair te
Zwitserland - heeft altijd gezegd
dat slechts de hippische slijta
geslag paardvriendelijk is. Dres
suur en springen zijn te kunst
matig en te belastend, oordeelt
de voormalig springruiter. „Al
leen in de military werken
paard en ruiter optimaal samen,
het is het meest natuurlijk". Als
arts heeft Bodenmuller enig
recht van spreken. Als ruiter
kent hij nu ook de achterkant
van zijn gelijk. Bij een van de
obstakels stort hij in het water,
de 600 kilogrammen botten en
spieren van Fancy Hill missen
hem op een haar. "Het persbe
richt meldt zaterdagmiddag: 'In
het ziekenhuis is bij ruiter Bo
denmuller een gebroken sleu
telbeen en een zware hersen
schudding geconstateerd'. En in
een adem: 'Het paard, Fancy
Hill, is kerngezond'.
Later blijkt het magere li
chaam van Bodenmuller slechts
een paar kneuzingen te tellen.
Hij is verwisseld met zijn land
genoot, Burger, die wel geha
vend in het ziekenhuis ligt.
Maar wat zegt een naam op de
Vlasakkers. De ruiters zijn figu
ranten, de paarden ontsnappen
en stelen de show. Achteloos
werpen ze hun bazen uit het za
del, of ze nu Mark Todd, Blyth
Tait, Bruce Davidson of Mandy
Stibbe heten. Om daarna ver
koeling te zoeken onder de gro
te open tent aan de finish. Waar
De Zwitser Bodenmüller ziet tot zijn
parcoursbouwer Jan Stokkentre
op hen wacht met 5000 kilo ijs.
Tankwagens vol. En slangen vol
ijskoud water.
Voor Stokkentre is D-day in
de military altijd een rotdag. Hij
is gespannen als een veer, zijn
grote hoofd loopt naarmate de
tijd verstrijkt en de temperatuur
stijgt steeds roder aan. De me
taalbewerker uit Enschede vindt
het heel aardig om voor ruim
een miljoen gulden het militaire
oefenterrein vol te stouwen met
obstakels. Maar hij vindt het
naar om te zien hoe ruiters uit
23 landen zich vervolgens op
zijn kunstwerkjes uitleven. „Ik
zou een onmens zijn als me dat
niks deed". Ditmaal heeft Stok
kentre af en toe echter zijn bul
derende lach laten horen. „Het
was geen harde selectie", zegt
hij aan het eind van de langste
dag. „Het was een leuke... Niet
de paarden vielen, maar de rui-
ontzetting dat zijn paard Fancy Hill gestrekt gaat.
Voor een wereldkampioen
schap had Stokkentre de deel
nemers niet overvraagd. De
brokkenpiloten uit Brazilië
overleefden zelfs alle opgaves.
De houtstapels, keien en vijvers
waren zo gerangschikt, dat zwa
re ongelukken uitbleven. Maar
gesidderd en gebeefd werd er
wel, daar rondom Soesterberg.
Waar op werkdagen volwassen
mannen soldaatje spelen, ont
snapte nu de military-sport op
de 'vuurzee' van de Vlasakkers.
Ynze Kwast, de bekende in
specteur van de Dierenbescher
ming, noemde de tocht van
paard en ruiter over zand en
heide zelfs 'een marteling'. „Ik
heb gisterochtend veertien
nieuwe leden kunnen inschrij
ven", zegt Kwast met zorgelijke
blik. „Veel vermoeide paarden,
vermoeide ruiters en slechte
vallen". Het waren er 22, waar
bij zeven keer ook het paard de
dupe was. Kwast zucht: „Hoe
moet het nu verder met de mili
tary?"
De organisatie had zich veel
moeite getroost ook haar vijan
den vredig te stemmen. Een rits
dierenartsen was opgetrom
meld om dollemannen tijdig te
traceren en hun paarden te red
den van het slachthuis. Profes
sor dokter Breukink was hoogst
persoonlijk ter plekke om de
rondjakkerende tijdbom met
een simpel stopteken te ont
mantelen. Het werkte niet vol
gens de inspecteur, het werkte
wel volgens de professor dokter.
Dat is het vertrouwde menings
verschil rond een military. Waar
ligt de grens?
Slopend
De prof: „Geen paard is overno-
men, geen paard is overver
moeid. Al was het natuurlijk slo-
FOTO ANP
pend in deze hitte. Achteraf was
het een tikje te zwaar, maar on
gelukken bleven uit". Ynze
Kwast, volhardend: „Het is za
terdag niet goed gegaan, wat
welke professor dokter ook mag
zeggen. Veel paarden hadden
moeten worden gestopt en dat
is niet gebeurd. Het blijkt op
nieuw dat de ruiter de verant
woordelijkheden niet aan kan.
Voor ons is nu de maat vol. En
na drie uur zendtijd zal in Ne
derland een storm van kritiek
losbreken". Henk Breukink, iet
wat geirriteerd. „Ik heb niks aan
lekenpraat. Het was zwaar, er
zijn fouten gemaakt, maar de
wedstrijd was goed".
Het werd niet het wereldkam
pioenschap dierenleed, al was
dat vermoedelijk dom geluk.
Het werd wel het wereldkam
pioenschap menselijk drama.
Topruiters maakten een knieval
voor hun paard. En maakten
plaats voor nieuwelingen. Mark
Todd stond moederziel alleen
na zijn race, ver van de euforie.
De nummer 94, de laatste star
ter, een heel seizoen zo superi
eur en nu zo diep getuimeld. En
hij overdacht in stilte hoe 'Just
an Ace' zich zo had kunnen ver
stappen, dat hij, de ruiter die
vergroeid is met zijn paard, par
does had kunnen vallen. Voor
de derde keer op rij bij een WK
gesneuveld op het water. Hij
dacht aan de ongewenste duik
van Bruce Davidson, de wereld
kampioen van '82. Aan de een
zame aftocht van Blyth Tait, de
regerend wereldkampioen. Aan
de angstige ogenblikken van
Mandy Stibbe, de favoriete van
het thuispubliek.
„De hitte en het zand zullen
een rol hebben gespeeld",
zuchtte Toddy. „Van onder
schatting is geen sprake ge
weest. Al heb ik me over de
cross nooit zorgen gemaakt. Het
leek goed te doen". De tranen
in Nieuwzeeland werden ge
droogd door Vaughan Jefferis,
die andere Kiwi die vier sterke
vrouwen van zich afschudden.
Todd: „In de military kan alles
gebeuren, dat weten we. Hier is
zeker alles gebeurd. De brave
merrie van Blyth is nooit eerder
in haar leven gevallen. Die van
mij zette in geen twee jaar een
voet fout. En op een moment
dat wij kansloos lijken, haalt
Vaughan goud".'
Filosoof
Honderd meter verderop leef
den de duizend fans uit Down
Under mee, in hun eigen sup
portershome. 'That's eventing',
relativeerde een filosoof de aan
slagen. 'Yeaah', zeiden anderen.
Zij spraken over de stoere Jeffe
ris, wiens horloge het halverwe
ge de cross begaf. Maar puur op
zijn gevoel slechts twee secon
den buiten de tijd finishte. En
zij spraken over de stille mars
van Blyth Tait. Hoe hij te voet
de vuurzee op de Vlasakkers
verliet, met de dappere merrie
Delta in zijn kielzog. Daar ging
de wereldkampioen van 1990.
'Never mind', glimlachte de
kleine Tait. Zijn ziel was ge
kneusd. Maar het paard was
goed gezond.
SOESTERBERG GPD
Alice Loozeman ontmoette de
koningin en kreeg een compli
ment voor haar rood-wit-blau-
we helm. Adriaan Smeulders
werd bijna overreden door de
ochtendspits rond Soesterberg.
En Martin Lips bemerkte onder
weg dat hij vergeten was Win
chester vol te tanken. De Neder
landse military-equipe beleefde
bij de Wereldruiterspelen vele
avonturen. Maar aan de beleve
nissen van Mandy Stibbe-
Jeakins, kon geen Oranje-met-
gezel tippen.
De Engelse durfal, door Ne
derland zes jaar geleden gea
dopteerd, zag zaterdag rond de
klok van vier de wereld in vele
gedaanten. King's Jester lan
ceerde mooie Mandy over De
Vlasakkers. En liep na de lan
ding in paniek over haar heen.
De enige Nederlandse kandida
te voor een topklassering krab
belde nog wel overeind, maar
viel bij de eerstvolgende berke-
tak opnieuw. En werd gedis
kwalificeerd.
Vier 'echte' Engelse amazones
deden het veel beter. Zij haal
den het mondiale goud terug
naar Groot-Brittannië, nadat
het acht jaar in het bezit was
van 'down under'. „We waren
vastbesloten terug te slaan", zei
Mary Thomson. Twee fouten
van haar paard King William in
het afsluitende springparcours -
een fitheidstest - kostten haar
het individuele goud. „Maar het
was al een wonder dat het
slechts twee fouten waren", ju
belde Thomson.
Het was ook een wonder dat
de nieuwe individuele wereld
kampioen alsnog uit Nieuwzee
land kwam. Zijn horloge ging
tijdens de wedren kapot, maar
Vaughn Jefferis (32) nam toch
de erfenis van Todd Tait over.
„Ik ben blij voor mezelf, maar
verdrietig voor Nieuwzeeland",
aldus Jefferis, sinds begin dit
jaar wopnachtig in Engeland.
Vergeleken bij de lijdensweg
van Mandy Stibbe was het ver
loren goud van Nieuwzeeland
een drama in zakformaat. Het
echtpaar Stibbe investeert for
tuinen in deze risicovolle sport.
Eerder miste Eddy (44) het we
reldkampioenschap omdat hij
na een val zijn been lelijk brak.
En nu werd Mandy (34) dus uit
geschakeld. Met kniebanden
verrekt en het lijf beurs spron
gen de Stibbe's gisterochtend
op de boot terug naar Engeland,
hun thuisbasis.
Mandy Stibbe was 'stikner-
veus' voor haar start. „Eigenlijk
moet je gek zijn om dit steeds
weer mee te willen maken", zei
kwamen niet
door de herinneringen aan haar
doodsmak van vier jaar geleden,
toen zij het zicht in een oog ver
loor en enkele dagen op het
randje van de dood zweefde.
„Het was een zwaar ongeluk,
maar het heeft me mentaal niet
gebroken".
Het kwam omdat Mandy
Stibbe veel verwachtte van haar
optreden in 'eigen' land. Maar
behalve het lood dat zij mee
nam in de uithoudingsproef -
om aan het vereiste gewicht van
75 kilo te komen - liftte ook het
noodlot mee. „Eeuwige zonde",
verwoordde Adriaan Smeulders
de ontluistering onder de land
genoten. „Ze was zo kansrijk".
