f399
WlTERKRANT
COMPUTER
IBM-STUNT
'Op elk raam een ander televisiekanaal'
Tirade aan het water
ap Acht zwemmers uit mui gered
Kagerplassen
t
Vlietland hoopt op
spoedige ontsluiting
Golven maken jong
,,z.e neDoen aiiemaai anKers op nun armer
laten tatoeëren. Nogal wiedes dat ze niet
meer werken. Door die ankers kunnen ze
hun klauwen niet meer omhoog krijgen
voor het verrichten van eerlijk werk. Want
u gaat mij toch niet vertellen dat ze dat al
lemaal met eerlijk werken hebben ver
diend? Moet je die jachten waar ze in va
ren eens zien. Moetje die patsers eens
achter het stuurrad zien zitten."
„Heeft u wel eens goed naar die koppen
gekeken? Als ze twee jaar lagere school
hebben gehad, is het veel. De tafel van
tien? Hebben ze nog nooit van gehoord.
De enige tafel die zij kennen, is de tafel
waaraan ze 's avonds zitten te barbecuen.
Maar één ding kunnen ze goed: jatten. Jat
ten zonder dat iemand het merkt. Wat
hebben zij dan toch in godsnaam wat ik
niet heb? Vertelt u mij het geheim eens.
Fluister het maar in mijn oor. Dan zal ik
het niet doorvertellen. Waarom kan ik al
die weelde in nog geen drie levens bij el
kaar verdienen en zij wel? Penose is het, je
reinste penose.'"
„Kijk ze eens breeduit zitten op dat boven
dek. Watersport noemen ze dat. Heb je al
die kratten bier op het dek zien staan? Wa
tersport? Biersport zul je bedoelen! Als
heersers kijken ze op je neer. Als koningen.
Je ziet ze denken: 'Moet je die vent daar
eens in het gras zien zitten met zijn ther-
moskannetje. Wat een zakken wasser!' De
domheid is aan de macht, meneer. De
domheid komt voorbij in varende palei-
„Heeft u al die kasten van huizen daar
ginds aan het water zien staan? Het ene is
nog mooier dan het andere. Prachtig ge
schoren gazonnetjes, mooie antieke
windwijzers, bootje voor de achterdèur.
Weet u wat het is, meneer? In die villa's
wonen de roofridders v3n deze tijd. Die
woonden vroeger ook allemaal in kastelen
langs het water. Ze duiken als alen door de
mazen van de wet. En wij maar schokken.
Als jij je vakantiegeld krijgt, zegt de belas
tingdienst: 'Hier die poet! Kip, ik heb je!'
Dat klopt niet. Dat klopt aan geen kanten."
„Ik denk vanmorgen: ik pak de fiets, ik ga
er eens lekker op uit. Maar ik had nog geen
kilometer langs het water hier in Wou-
brugge gefietst of ik begon me al te erge
ren. In wezen is het een martelgang. Ze
drukken je met je neus op het feit dat jij
niks hebt en ook nooit iets zal krijgen."
„Ik zie u kijken, meneer. U denkt dat u te
maken hebt met een gek. Maar ik ben niet
gek. De wereld is gek. Schrijf dat maar eens
in die krant van u."
toetsenbord, 3,5" disk drive,
VGA scherm, 20MB harde schijf
OVERIGE AANBIEDINGEN
690; CGA Kleurensch
125; CO-processoren: v.a. 69;
60 MB Tapestreamer: 99;
IBM 386 Notebook: 2090;
Canon Laserprinter: 299;
Lotus 123 2.0: 200;
DOS 6.2: 135; Windows 3.1: 99.
Prijzen excl. BTW. OP=OP
RESTART COMPUTERS
OVERRUN 18 LEIDEN
TEL.: O7 1 -224551
boot van het Leidsch Dag-
»lad vaart dit weekeinde op de
'.agerplassen en in de wijde
imtrek daarvan. Als de weers
vooruitzichten ons niet bedrie-
kanjjen wordt het druk daar. de ko-
au nende dagen. Maandag wordt
11 gezet naar Zoeterwoude.
Wie tips heeft voor de beman
ning kan bellen naar het specia
le telefoonnummer op de re
dactie van het Leidsch Dagblad:
071-356401 of rechtstreeks met
de schipper aan boord: 06-
52801476.
AGENDA
'omp, demonstr;
'erken doordiv.
.1.00 tot 16.00 uur.
Pla' laanfeest (onder voorbehoud), d
ZONDAG 31 JULI
Nieuwkoopse Plassen
Excursie Natuurmonumenten, info
01724-8250. aanvang 10.15 uur.
Noordwijk
.Toeristenmarkt op het Vuurtorenplein,
van 10.00 tot 18.00 uur.
Winkels in Hoofdstraat Koopcentrum
geopend van 13.00 tot 17.00 uur.
Casino Badgasten-tennistoernooi, Oude
Zeeweg, finale vanaf 13.00 uur.
Optreden van jazzband Rainbow Valenti
nes op het Vuurtorenplein, van 13.00
tot 17.00 uur.
MAANDAG 1 AUGUSTUS
Katwijk
Snelschaken in strandpaviljoen Het
Centrum, 19.30 uur.
Noordwijk
Kinderactiviteiten, org. VW Noordwijk,
op het strand tussen politiepost en ZVN,
van 14.00 tot 16.00 uur.
Oefenavond KNZHRM, voor informatie
is het Botenhuis aan de Bosweg ge
opend van 19.00 tot 22.00 uur.
LOGBOEK
'rijdag 29 juli, Vliet.
Iet mag u merkwaardig i
Dren klinken, maar het aantal
redacteuren met een afgeronde
jpleiding aan de Hogere Zee
vaartschool is bij het Leidsch
da< ^aghlad aan de krappe kant.
Journalistiek gezien mag e
project als de 'Waterkrant'
rrpecht doortimmerd overkomen,
op het nautische vlak plukken
we momenteel de wrange
vruchten van een falend perso
neelsbeleid. Dat maakt de func-
van schipper van de redac-
-boot tot een heeL
f3 Êelden zal de uitdrukking
"Ten met de riemen die je hebt'
oor hem zo'n bittere lading
lebben gekregen als in de afge
lopen weken. Bij het aan boord
aysStappenvanweerzo'
schrijvende wereldverbete-
s, vergt het heel wat van zijn
Inbeeldingsvermogen
stelletje ongeregeld de
zaten van de scheepsjongens
,a van Bontekoe
il Haaks op de wetenschap dat
varen vooral teamwork is, staat
t verder de steeds wisselende
menstelling van onze beman-
egining. Om de paar dagen staat
'n jongen aAn de
steiger die water alleen kent als
de vloeistof waarmee hij zijn
m whisky aanlengt. Zo iemand die
U een meertouw in zijn handen
krijgt, er even glazig naar kijkt
'ervolgens zijn gebit
gaat flossen. Behouden
schipper!
masochisme gren
zende vorm van zelfkritiek heb
ben wij de afgelopen weken
dit logboek de indruk gewekt
dat de schippers verantwoorde
lijk zijn voor het opmerkelijke
patroon aan beschadigingen
aan de scheepshuid van het
motorschip 'Waterkrant'. In fei
te is dat alleen volgens de inter
nationale scheepvaartwetten
juist. Varen is teamwork. De
schipper creëert in die optiek
slechts de randvoorwaarden
voor, om maar een heikel punt
te noemen, het aanmeren. Als
een bemanningslid op het mo
ment dat met het aanmeertouw
het beslissende sprongetje naar
de wal moet worden gemaakt
nog bezig is met het verorberen
van een broodje of het vastma
ken van zijn schoenveters, kan
de klap eenvoudigweg niet uit
blijven.
Of wat te denken van het vrou
welijke redactielid - haar naam
wil ik op verzoek wel verstrek
ken - dat op het spiegelgladde
wateroppervlak van de Woud
wetering een angstpsychose
kreeg en met schrille kreetjes
weigerde de laatste tien centi
meter tussen kade en scheeps
huid te overbruggen. Ook dat
ging uiteindelijk ten koste van
de lak.
Waar de Koninklijke Marine ve
le eeuwen over heeft gedaan,
was bij ons vanaf de eerste dag
meteen al gemeengoed: ge
mengd varen. Waar ze hun
laatste rustplaats hebben schiet
me zo gauw niet te binnen,
maar het moet knap onrustig
zijn in de graven van Tromp en
De Ruyter. Met het tempo
waarin zij zich momenteel om
draaien, kunnen de omwonen
den deze hete zomer aan van
alles gebrek hebben. Maar niet
aan ventilatoren.
Acht in moeilijkheden geraakte zwemmers zijn gisteren door de
an Katwijkse Reddingsbrigade uit zee gered. Zij waren ten noorden
lte van de Watering in een mui terechtgekomen. Spuien, in combina-
d'5 tie met een vrij harde westenwind en afgaand water, was de veroor-
zaker van de sterke stroming. De acht strandgasten werden alle
maal tussen kwart voor drie en drie uur uit het water gehaald. In
overleg met de strandpolitie is ter waarschuwing de gele vlag gehe-
1 sen.
l/RIJDAG 29 JULI 1994
29 graden
Engelse Patriot op de Braasem: 'Vreest God', 'Eert de koningin
De eigenaar van watersportcentrum Vlietland, G. te Loo, heeft goe
de hoop dat de zandwinning voor zijn deur eind dit jaar ophoudt.
Het stopzetten van de zandwinning is gekoppeld aan een snelle
ontsluiting van het vaargebied Vlietland, dat ligt tussen de gemeen
ten Leiden, Voorschoten en Leidschendam.
Watersportcentrum Vlietland bevindt zich in een geïsoleerd vaar
gebied. Te Loo wacht al enkele jaren met smart op ontsluiting in de
vorm van een nieuwe ophaalbrug die de zandwinplas met de Vliet
verbindt. Bij het watersportcentrum kunnen nu alleen bootjes ko
men die niet hoger zijn dan 1,65 meter. De provincie stelt stopzet
ting van de zandwinning echter telkens een jaar uit.
De onzekere toekomst belemmert een verdere ontwikkeling van
het watersportcentrum. De aanleg van enkele dure voorzieningen -
elektriciteit op de steigers, tennisbanen en een golfbaan, - is opge
schort tot na de ontsluiting, die de komst van 'passanten' mogelijk
maakt. Te Loo: „We wilden hier huifboten neerleggen, maar dat
hebben we ook nog even uitgesteld." In 25 jaar tijd is de 130 hecta
re grote plas bij Vlietland tot een van de diepste (30 tot 40 meter)
zandwinplassen in Zuid-Holland uitgegroeid.
ERNA STRAATSMA
Aan de einder, tegen de riet
kraag aan, liggen zeilbootjes
met gestreken zeilen. Nrt
partjes meloen, aan de prikker
van hun mast. Langs ons vaart
af en toe een gezapig pruttelend
motorjachtje. Zeilbootjes en
motorjachtjes: het zijn de fatjes
van de scheepvaart. Waar blijft
toch het robuuste schip met pa
trijspoorten waar het roest uit
druipt en een boeg die als een
bijl door het water klieft? Waar
is de romantiek? Waar het rau
we zeemansleven? Bah, even
ni,et meer dat pleziervaartgedoe.
Midden op het Braassemermeer
wordt het ineens anders. Op het
spiegelgladde water ligt een
schip met een verleden, de Pa
triot. Geen jong meisje maar
een courtisane. Boven de deu
ren die toegang geven tot de
stuurhut staan twee spreuken.
'Fear God' staat er boven de lin
kerdeur, 'Honour the Queen'
boven de rechter. Ja, natuurlijk
is dit een Engelsman. Want bij
een Hollander kom je dit soort
oprispingen van godsvrucht en
liefde voor het koningshuis niet
meer tegen.
Eigenaar van de boot is Michael
uit Middlewallpole in Engeland.
Hij heeft van die wenkbrauwen
waaraan al tijden lang geen
schaar te pas is gekomen. Van
die afdakjes die hem het aan
zien geven van een oud-testa-
mentische profeet. Het geruite
hemd spant om zijn dikkige
buik. Ja, we mogen aan boord
komen. Zijn vrouw Valerie
neemt net een duik en wuift
Michael is in het begin niet erg
spraakzaam. Hij is een man die
niet meteen te koop loopt met
wat hij denkt. Die zijn gedach
ten laat rijpen als wijn. Maar
nadat de hoekige glazen tot aan
de rand zijn volgeschonken met
bier, begint hij te vertellen.
„Nee", zegt hij, „ik ben niet ge
lovig. Integendeel. Mijn vader is
kapitein geweest op een onder
zeeër. Hij had die twee spreu
ken ook aan boord staan. In
Michael en Valerie uit Middlewallpole op hun op de Braassem dobberende Patriot. „We hebben vijf jaar aan deze boot gewerkt."
foto ben de bruyn
1944 is hij getorpedeerd. Ik heb
die woorden als een eerbetoon
aan hem op dit schip aange
bracht. En ja, dat 'Eert de ko
ningin' - ik ben nu eenmaal ge
steld op de monarchie. Ik heb
gediend in het Britse leger, als
helikopterpiloot. Ben in Ma
leisië en Korea geweest. We
moesten op jacht naar commu
nisten. In Korea ben ik door een
granaatscherf getroffen in mijn
schouder. Toen ik op de grond
was. In de lucht is me nog nooit
iets overkomen.
„Ik ben nu gepensioneerd. Zo'n
jaar of tien geleden heb ik deze
boot gekocht. Het is een veer
boot geweest, een Deense veer
boot uit Vejle. In 1966 is hij daar
uit de vaart genomen en ge
kocht door een Engelsman.
Toen hij geen geld meer had
om de boot te onderhouden,
heeft hij hem naar een haven in
Engeland gebracht, een
scheepskerkhof. Zo'n haven
waar boten in de modder weg
zakken. Ik heb die boot van de
dood gered."
Michael haalt wat fotoboeken
uit het vooronder. Op de foto's
is te zien in wat voor wrakkige
staat de Patriot verkeerde. Door
zijn vrouw Valerie, de dochter
van een jachtwerfeigenaar in
Engeland, kwam Michael in
contactmet de scheepvaart.
„Ik heb vijf jaar aan deze boot
gewerkt. Een enorme klus. Het
hele bovendek is vernieuwd.
Het ruim was nog een beetje in
tact, maar ook daaraan heb ik
veel moeten doen. Wij slapen
eersteklas, op de plek dus waar
de eersteklas-passagiers hebben
gezeten. De logeerkamers en de
werkkamer zijn in de tweede
klas gevestigd. Roest is de groot
ste vijand van een boot als deze.
Vooral in zout water gaat dat
roesten snel.'
Het interieur van het schip is
prachtig. Veel warm warm hout.
Hout dat het licht de dromerige
kleur van whiskey geeft. Veel
prachtige etsen en gouaches
van schepen. De geschiedenis is
te snijden in de vertrekken. Hier
hebben ze gezeten: de mensen
die met angst in hun hart op
bezoek gingen bij een ziek fami
lielid, de jongen die voor het
eerst moest kennismaken met
de ouders van zijn meisje, de
landarbeider die droomde van
fortuin in een andere stad.
Varen verschilt volgens Michael
niet zoveel van vliegen. „In we
zen zijn die twee dingen niet zo
anders. De rust, de ruimte die je
hebt, dat zijn dingen die me in
die twee manieren van ver
plaatsen aantrekken. We zijn nu
op weg naar Vejle in Denemar
ken. De veerboot is in 1894 ge
bouwd en bestaat dit jaar dus
precies honderd jaar. In Vejle
hebben we een ontmoeting met
een oud-kapitein van de veer
boot. We hopen er in september
te zijn, we doen rustig aan."
Michael heeft een turbulent le
ven gehad. Maar nu, op de Pa
triot, lijkt de grote rust aange
broken. „Ik heb met een klein
vliegtuigje meegedaan aan de
race van Engeland naar Austra
lië. Toen dacht ik echt dat mijn
laatste uur had geslagen. Het
werd onderweg ineens pikdon
ker. Een tropische storm met
enorme windstoten. Ik vloog op
drieduizend voet hoogte maar
de wind joeg me op naar veer
tienduizend voet. Ik geloof niet
in God, maar toen heb ik gebe
den. Die storm duurde wel zo'n
half uur lang. Verschrikkelijk.
Nu heb ik een rustig leven. Ze
vragen me wel eens: heb je geen
televisie aan boord? Nee. Ik heb
geen televisie. Ik kijk 's avonds
naar buiten, naar de rust, naar
de natuur. Er zitten zo'n twintig
ramen in dit schip en op elk
raam krijg ik een ander kanaal."
„Op de dag dat ik negentig jaar
word, ga ik nog één keer vlie
gen. Daarna mag het afgelopen
met me zijn. Wat mij betreft de
volgende dag. Ik geloof niet in
God en ik wil voor mijn dood
nog een keer de hemel zien."
Regionale verwachting
voor het weekeinde
Mijn gezicht kronkelt zich in allerlei bochten. Het kronkelt als een slang,
maar pijn doet het niet. Door de golven zie ik mijn eigen rimpels niet
meer. Ja, de golven strijken de plooien van mijn gezicht weer glad.
Steeds duidelijker zie ik de jongen van vroeger met die gezonde blos op
I zijn wangen, die met zijn hengeltje aan de waterkant zit. Kauwend op
een grassprietje, turend naar zijn dobber. Voor even onbekommerd, zor
geloos. Niet bang voor de regen. Niet bang voor de zon. Niet bang. Was
I ik maar weer jong. foto hielco kuipers
