^TERKRANT
'De vloot halveren, eigenlijk kan het niet'
ze gaan vanzelf opzij'
'Doorvaren,
Bestemming: Voorschoten
De boot van het Leidsch Dag
vaart vandaag in Leider
dorp. Morgen dobbert de krui
ser rond in Voorschoten en om
geving. Wie tips heeft voor de
bemanning kan bellen naar het
speciale telefoonnummer op de
redactie van het Leidsch Dag
blad: 071-356401 of rechtstreeks
met de schipper aan boord: 06-
52801476.
AGENDA
ila WOENSDAG 27 JULI
Noordwijk
Kermis op het Wantveld
Wielerspektakel: wedstrijd voor nieuwe
lingen. start ca. 18.00 uur; tandemrace
19.30 uur; prominentenronde op de
indem 20.15 uur: Profronde 20.45
ur.
Optreden van de Zeedorper Muzikanten.
DeRedschuur. Kon. Wilhelmmaboule-
3n 19.30 tot 21.30 uur.
Xaraoke-wedstrijd, The Champ, de
rr firent, ca. 21.00 uur.
DONDERDAG 28 JULI
-4 Katwijk
■Jfcviteitenclub The Young Ones; Mas-
maken (5-15 jr). Straatmaker-aan-
Zee-plein, 10.00 uur.
Young at Heart actief; Beach Volleybal
(v.a. 10 jr.), infoVW, aanvang 16.00
Noordwijk
Kermis op het Wantveld.
Rabo/Novo strandloop, aanmelden op
het strand ter hoogte van de politiepost,
19.30uur.
.Zomerbridge-avond in De Rank. Golf-
'baan 97, inschrijven tot 19.45 uur.
Optreden van Tatjana, Dans- en speel-
café Foetsie, Picképlein, ca. 21.00 uur.
Voorschoten
Paardenmarkt met braderie in het cen
trum, vanaf 06.00 uur.
Kortebaandraverij op de Prins Bernhard-
laan. aanvang 14.OÖ uur.
LOGBOEK
Dinsdag 26 juli, Wijde Aa.
Vandaag heb ik maar eens een
hengeltje meegenomen naar de
boot. Leek me wel weer eens
leuk, vissen. En ze mogen dan-
schaars zijn, de momenten dat
u een kapitein van de Leidsch
i Dagblad-boot aan wat ontspan
ning toekomt, zo heel soms
schiet er toch ineens een kwar
tiertje over.
jjj Zo ook vandaag. Uit een brood
je kaas pulkte ik een stukje
brood dat ik even in m'n mond
u stopte om er daarna tussen
j2 duim en wijsvinger een klein
balletje van te rollen. 'Een
deegie' noemden we dat vroe-
ger. Plop, daar verdwenen haak-
je en aas het water in en even
later rechtte het dobbertje zich
fiér.
De drang om te jagen en te vis
sen, die zit uiteindelijk toch in
elke man, bedacht ik me. Do
den om te overleven. Leuk is
anders, maar soms moet het en
het heeft geen zin daar dan
weekhartig over te doen.
Erg bijten wilden ze trouwens
niet, die vissen in de Wijde Aa.
Na een kwartier turen en zeven
controles of m'n brood nog wel
aan het haakje zat, begon mijn
concentratie toch enigszins te
verflauwen. En net toen ik be
dacht dat het misschien leuker
was om net als vroeger speed
bootje te spelen met de dobber
door hem snel door het water
heen en weer te trekken, ge
beurde het. Tuk. Kleine schok
jes van de dobber maakten dui
delijk dat een vis het op mijn
broodballetje had gemunt.
Laat de strijd maar beginnen,
dacht ik met een verbeten gri
mas, terwijl mijn hart met dub
bele snelheid grote hoeveelhe
den adrenaline door mijn tot in
elke vezel gespannen lichaam
begon rond te pompen. Geduld,
heb geduld, fluisterde ik mezelf
toe, ik trilde onwillekeurig. En
toen de dobber helemaal onder
het wateroppervlak verdween,
sloeg ik toe.
Mis, leek het even omdat ik he
lemaal geen weerstand voelde.
En toen zag ik hem. Een mihus-
cuul klein zilver visje met oranje
vinnetjes bengelend aan mijn
hengeltje. Een baby nog, die
waarschijnlijk wat te ver van
zijn moeder was afgedwaald.
Eenmaal in de palm van mijn
hand keek hij me met grote
angstogen aan. Z'n mondje be
woog op en neer en het was net
of ik heel zachtjes een
piepstemmetje hoorde. Au, au,
au.
Die haak eruit, snel die haak er
uit, bedacht ik koortsachtig,
maar dat viel niet mee. Bij elke
poging daartoe rolde een van
die angstogen onnatuurlijk diep
naar binnen. Dat zag er niet
best uit. Een dierenarts, ik moet
een dierenarts bellen, spookte
het door mijn hoofd. Maar toen
wist ik het eigenlijk al. Het was
te laat. In mijn hand blies het
kleine visje met de oranje vin
netjes zijn laatste adem uit. Een
leven wreed in de kiem ge
smoord.
Vergeef me, lief visje. Vergeef
me. Ik zou de tijd zo graag wil
len terugdraaien, maar... dat
kan niet meer. 't Is daarom dat
ik dit logboek opdraag aan jou.
Aan jou alleen. Zodat er ten
minste nog enig doel voor je
sterven was.
PAUL DE VLIEGER»
LEVENSWATER
In Nederland is hij berucht om zijn enorme graafwoede, in België
smikkelen ze hem op: de muskusrat. De bisamrat, zoals hij ook wel
wordt genoemd, is behalve een goede graver ook een prima zwem
mer. Tussen de tenen van de achterpoten zitten daartoe zwemvlie
zen en de 20 centimeter lange staart wordt als roer gebruikt.
Een volwassen muskusrat weegt tussen de 600 tot 1700 gram, het
lichaam is dan 30 tot 40 centimer lang, exclu§ief staart. De vacht is
goed waterdicht en diepbruin. Het is om die vacht geweest dat de
rat in 1905 in Europa werd ingevoerd.
De muskusrat plant zich heel snel voort. Een vrouwtje kan drie tot
vier keer per jaar vier tot negen jongen werpen. De jongen komen,
na een draagtijd van vier weken, ter wereld in een hol dat boven
het wateroppervlak ligt maar waarvan de ingang altijd onder water
is gelegen.
Een muskusrat vreet waterplanten, gras en bessen en soms een en
kel waterdiertje. In tegenstelling tot 'echte' ratten, brengen de wa
terkonijnen (zoals de Belgen ze noemen) geen ziekten over. Ze ko
men wel in de nabijheid van woningen, maar hun natuurlijke
schuwheid weerhoudt ze ervan binnen te komen. Wateren met
dichtbegroeide oevers zijn hun favoriete territorium.
MONICA WESSELING Met dank aan IVN, T. Gordijn
Regionale verwachting
voor donderdag 28 juli
28 graden
IVOENSDAG 27 JUL11994
WATER
ROUTE
Rijkspolitie te water ongelukkig met aangekondigde bezuinigingsplannen
Noorderhem
dinsdags een
'spookhaven'
Hoewel het een hete julidag
betreft, biedt jachthaven De
Noorderhem een verlaten
aanblik. Tientallen afgedekte
bootjes dobberen eenzaam
op hun rustplaats, op de
grens van Roelofarendsveen.
Weer of geen weer: dinsdag
is de jachthaven gesloten.
De zon staat hoog aan de he
mel, het weer is één grote
uitnodiging om het zeil te
hijsen, maar in de Noorder
hem is hec doodstil. 'De Joli
ge Jol' knarsetandt langs de
rand van de steiger, de tou
wen van de 'Schobbejak'
jammeren in de wind. Han
denvol Hagenaars laten hier
hun bootje werkeloos water
trappelen.
De grote sociëteitsruimte van
watersportvereniging Braas-
semermeer - in deze haven
gehuisvest - is uitgestorven.
De grote ventilator aan het
plafond draait verveelde
rondjes. Langs het water bij
de aanlegsteigers schieten
wat ratten weg bij een onver
wacht geluid. Zelfs de hond
op het grasveldje voor de
'soos' geeft geen enkel teken
van leven.
Een Amsterdams stel loopt
hulpeloos rond. Ze zoeken
een plaatsje om af te meren,
maar is er ook ergens een be
heerder? Na lang en vergeefs
zoeken besluiten ze het er
maar op te wagen. Het
bootje van de Amsterdam
mers glijdt langzaam naar
een van de verlaten steigers.
,,Dit is een soort spookhaven.
Afijn, misschien komt er van
middag nog wel iemand
langs."
De man heeft zijn hoop ge
vestigd op het dorpje dat hij
op de kaart heeft zien staan.
Hopelijk is Roelofarendsveen
wat levendiger. Na de ont-
dekldngvan de 'spookhaven'
heeft hij zo zijn twijfels. ,,Er
is hier dichtbij toch wel echt
een dorpje hè? Op de kaart
lijkt het heel dichtbij."
Op andere dagen moet het
bij de Noorderhem een druk
te van belang zijn, want een
plaquette in het verenigings
gebouw (opgehangen in
1993) meldt dat de haven
een plaats van 'internationa
le allure' is, 'vooraanstaand
op het gebied van jeugdzeil-
opleidingen, trainingen
wedstrijdorganisatie'.Alleen
op dinsdag niet dus.
ERNA STRAATSMA
wel, zegt-ie. De Vroomen ver-
wijnt naar binnen om het te
controleren. Dat lukt niet. De
man krijgt een toonregeling:
een bekeuring tenzij hij zijn
vaarbewijs nog kan overleggen.
Nou nog even de snelvaartver-
gunning controleren. Want ook
die is even niet aan boord.
Haasnoot maakt ondertussen
maar een praatje. De Hagenaar
die wel een vaarbewijs aan
boord heeft, denkt hem van de
Kagerplassen te kennen.
„Mafkezen op De Kaag, alleen
maar mafkezen." Tot voot kort
racete hij daar nog wel eens.
Nou niet meer. „Gajes daar."
Haasnoot kan daarover mee
praten. Vroeger ging dat na vijf,
zes uur racen. Zonder vergun
ning natuurlijk. Was de politie
net weg. En als ze er wel voeren,
ging er ergens een vlag omhoog:
kijk uit, politie! „De vier komen
er nog goed van af, zegt Haas
noot later. „Ze hadden eigenlijk
gewoon een prent moeten krij- -
gen."
De agenten wijzen nog wat jon
geren terecht die hun bootje
aan een rode vaargeulton heb
ben afgemeerd. Haasnoot
zucht. „Veel watersporters we
ten eigenlijk maar bar weinig
van wat wel en niet mag op het
water. Dat levert volgens hem
dagelijks levensgevaarlijke situ
aties op. „Neem nou de door
gang door bruggen. Bijna nie
mand weet dat als het gele licht
bovenaan de brug niet brandt,
je er niet door mag. En dan krijg
je wat vorig jaar bij de Leider-
dorpse Brug over de Oude Rijn
is gebeurd. Voer een jachtje on
der de brug door terwijl de
brugwachter de brug voor een
tegemoet varend binnenvaart
schip vrij had gegeven. Het
bootje raakte totaal vernield
tussen de boeg van het grote
schip en de brug."
ROELF REINDERS
li O
Ze kijken elkaar eens aan. Cyni
sche lachjes verschijnen op de
bruinverbrande hoofden. Of
landrotten het politiewerk op
het water net zo goed aankun
nen als zij? Inspecteur Jan
Haasnoot kiest voorzichtig zijn
woorden. Ze zijn er natuurlijk
niet zo blij mee. Want de vloot
van de politie te water wordt ge
halveerd: van 66 naar 33 pa
trouilleboten. De waterpolitie
trekt zich van de recreatiepias
sen terug en gaat zich voorna
melijk op de beroepsvaart rich
ten. De rest wordt aan de re
giokorpsen overgelaten.
„We bekijken de zaak met ar
gusogen", vertelt Haasnoot aan
boord van de P38. De boot van
de Alphense groep van het
Korps Landelijke Politie Dien
sten (KLPD) vaart over het
Braassemermeer. Aan boord
hebben ze allemaal een nauti
sche achtergrond. Vaarregle-
menten, waterwetgeving, ze we
ten er alles van. En nou moeten
die lui van de wal ook het water
op. Die weten wat ze moeten
doen bij een aanrijding op de
A44. Maar wat op het water?
„Het is een politieke beslis
sing", verzucht hij. „Eigenlijk
kan het niet, hè."
De P38 koerst naar een klein
rood bootje. De YM 58-75. Drie
bikini's en een zwembroek. Ot
to de Vroomen hangt over de
reling van de politieboot om het
vaarbewijs aan te pakken. Ze
komen uit Ter Aar en hadden
willen waterskiën. Maar omdat
daar een vergunning voor nodig
is, dobberen ze maar wat rond.
Alles klopt: vaarbewijs, vier
zwemvesten aan boord en een
brandblusser. „Zevenhonderd
gulden per jaar, kost zo n water
skivergunning", vertelt De
Vroomen. „En wat kost een be
keuring voor skiën zonder ver
gunning?" „Honderd, honderd
vijftig piek." „Kun je.een paar
keer leuk voor skiën."
De P38 houdt de staande-mast-
De partrouilleboot P38 van de Alphense groep van het Korps Landelijke Politie Diensten. foto hielco kuipers
route vanaf Gouda naar Amster
dam in de gaten. Samen met de
P33. En daarvan moet er dus
straks één weg. „Tranen met
tuiten", huilt De Vroomen. Hij
wilde bij de waterpolitie voor de
combinatie van beroeps- en re
creatievaart. En nou blijven er
alleen die grote binnenvaart
schepen over.
„Wat je daar mee moet doen?
Zie het als controle van het
vrachtverkeer op de weg", legt
Haasnoot uit. „Controle van pa
pieren, lading en de veiligheid.
Binnenkort moet ook de tacho
graaf aan boord worden gecon
troleerd. Nu varen alleen sche
pen op de Rijn daarmee, maar
straks de gehele binnenvloot.
Ook de schipper mag niet te
lang achter het roer zitten."
Zijn voeten duwen tegen het
roer. Brigadier Ronald Bergman
ligt lekker achterover in z'n
stoel. Een prachtberoep heeft -
ie. Maar soms is het even slik
ken. Zoals vorig jaar met die vis
ser. Die zat 's nachts in z'n
bootje toen die lui in een speed
boot van De Kaag kwamen.
Dronken en te snel. Volgens ge
tuigen heeft de visser nog ge
zwaaid. Maar de speedboot
klapte er vol op. Hij was onmid
dellijk dood.
Bergman had de visser een uur
tevoren nog gesproken. Hij had
geen vergunning. „Sympathieke
vent. Leuk babbeltje mee ge
maakt. Ik zei dat-ie snel een
vergunning moest krijgen. En
dan hoor je de volgende dag op
het bureau dat hij dood is. Nou,
dan sta je wel even te kijken. In
en in triest. Het heeft me diep
geraakt."
De boot versnelt. Haasnoot
zwaait naar een rode speedboot
die een waterskiër trekt. Ze
komt vanaf het Paddegat. En
daar mag je niet snelvaren. Elke
schipper met een boot die snel
ler dan 20 kilometer per uur kan
varen, heeft een vaarbewijs no
dig. En dan moet je nog een
vergunning hebben als je ook
écht wil racen.
Zoals die vier mannen in de YN
82-83. Ze werken in de Noord-
wijkse horeca. „Dan heb je
overdag tijd, hè?" De man ach
ter het stuur blijkt geen vaarbe
wijs aan boord te hebben. Thuis
„Kerosine is een redelijk on
schuldig produkt", zegt Piet van
der Post. De Hoogmadenaar
heeft dertig jaar gevaren op ker-
osinetankers en vindt de angst
voor deze schepen onterecht.
Wat hem betreft hoeft de pijp
leiding tussen Rotterdam en
Amsterdam volgend jaar niet in
geb[uik te worden genomen.
Van der Post ergert zich aan de
'eenzijdige verhalen' die de ron
de doen als het gaat om.kerosi-
netankers. Na een maandag op
deze pagina verschenen artikel
over de aanleg van een pijplei
ding naar Schiphol voelt hij zich
geroepen om 'de andere kant
van het verhaal' te vertellen.
„Alphenaren en Woubruggena-
ren die al jaren klagen over re
gelmatig voorbijvarende mam
moettankers moeten zich reali
seren dat veel wegtransporten
een stuk gevaarlijker zijn dan de
zoge n aamde kero si netankers
zegt de Hoogmadenaar. Mam
moetschepen vervoeren overi
gens sinds een jaar of zes geen
kerosine meer, maar de veel
minder exlosieve jet-petroleum.
Per schip ongeveer een miljoen
liter per keer. „Als een tanlcwa-
gen over de weg gaat, is dat ook
riskant. Het vervoer van elk pro
dukt heeft risico's."
„De klagers over tankers zijn
vaak wel mensen die met het
vliegtuig gaan", zegt Van der
Post. Zijn werk op de kerosinet-
ankers beschouwde de schip
per, die tegenwoordig 'eetbare
olie' („voor het bakken en bra
den") vervoert, niet als riskant.
„Ik vond het werk schitterend,
helemaal niet gevaarlijk. Het
was lekker dicht bij huis. Ik
kwam onderweg veel bekenden
tegen die met een bootje aan
het varen waren."
Problemen tussen pleziervaar-
ders en binnenschippers heb
ben zich in zijn tijd nooit voor
gedaan. „Op het Braassemer
meer had je wel eens de neiging
om wat harder te willen. Maar
dat kan eigenlijk niet. Dan krijg
je zo'n waterverplaatsting dat ze
in de jachthavens gaan klagen
over de hoge golven." Aanvarin
gen hebben zich op dit druk be
varen traject nooit voorgedaan.
„Als je geladen bent heb je een
goed overzicht, is het schip leeg
dan heb je een dooie hoek.
Maar je moet gewoon rustig
doorvaren. Ze gaan vanzelf op
zij. 't Is net als met een perso
nenauto. Die moet ook niet
proberen om het op te nemen
tegen een vrachtwagen want
datverliest-ie."
ACTIE
ZUYDTWIJCK
Het lijstje van gulle gevers voor
de nieuwe motor van de
Zuydtwijck, het schip van het
gelijknamige verpleegtehuis,
wordt steeds langer. De
gemeente Leiden, McDonalds,
het Leidse Motorhuis, De Zijl
Bedrijven en de
Ziektekostenverzekeraar Zorg
Zekerheid konden gisteren
worden bijgeschreven op de
lijst. De opbrengst bedraagt
daardoor inmiddels ruim 7.000
gulden. Het bedrag dat
uiteindelijk op giro 57055 (te
Leiden, onder vermelding van
'Houdt de MS Zuydtwijck in de
vaart') nodig is, bedraagt 15.000
gulden.
Wie meer wil weten over de
actie, kan bellen: 071-356414.
