Het grote gelijk van Sacchi
Lichting van 1970 ongeëvenaard
)AG 15 JULI 1994
WK-UITSLAGEN
eerste ronde
Staten - Zwitserland 1-1
Colombia - Roemenië 1-3
temenië - Zwitserland 1-4
'er. Staten - Colombia 2-1
er. Staten - Roemenië 0-1
vitserland - Colombia 0-2
Kameroen - Zweden
Brazilië - Rusland
Brazilië - Kameroen
Zweden - Rusland
Rusland - Kameroen
Brazilië - Zweden
Duitsland - Bolivia
Spanje - Zuid-Korea
T Duitsland - Spanje
Zuid-Korea - Bolivia
Bolivia - Spanje
Duitsland - Zuid-Korea 3-2
gentinië - Griekenland
Nigeria - Bulgarije 3-0
Argentinië - Nigeria 2-1
tulgarije - Griekenland 4-0
Griekenland - Nigeria 0-2
Argentinië - Bulgarije 0-2
Italië - Ierland
Noorwegen - Mexico
Italië - Noorwegen
Mexico - Ierland
Ierland - Noorwegen
Italië - Mexico
België - Marokko
ïderland - Saudi-Arabië
^udi-Arabië - Marokko
België - Nederland
Marokko - Nederland
België - Saudi-Arabië
laatste zestien
Roemenië - Argentinië 3-2
Jaudi-Arabië - Zweden 1-3
Spanje - Zwitserland 3-0
Duitsland - België 3-2
Nederland - Ierland 2-0
Brazilië - Ver. Staten 1-0
Nigeria - Italië (nv) 1-2
lexico - Bulgarije (wns) 1-1
Italië -Spanje 2-1
Nederland - Brazilië 2-3
Bulgarije - Duitsland 2-1
menië - Zweden (wns) 2-2
Zweden - Brazilië 0-1
Italië - Bulgarije 2-1
Bergkamp valt af
Vier Brazilianen tegen twee Ita
lianen. En geen Nederlander.
Voor het 'ideale WK elftal' viel
de wel geselecteerde Dennis
Bergkamp op het laatste mo
ment af. Een deskundige jury
onder leiding van Pele en Bobby
Charlton maakte gisteren in Los
Angeles het ideale elftal van het
WK in de Verenigde Staten be
kend.De enige Nederlander,
Bergkamp, viel bij de laatste
schifting af.
Pele en de zijnen kwamen tot
de volgende opstelling: Preud-
'homme (Bel); Jorginho (Bra),
Santos (Bra) en Maldini (Ita);
Brolin (Zwe), Dunga (Bra), Hagi
(Roe) en Balakov (Bul); Roberto
Baggio (Ita), Romario (Bra) en
Stoitsjkov (Bul).
Ruzie in Zweden
Het Zweedse elftal heeft het ver
geschopt op het WK in Amerika.
Maar wie denkt dat dat aan het
thuisfront alleen maar voor eu
forie heeft gezorgd heeft het
mis.
Zweden speelt vandaag de klei
ne finale tegen Bulgarije en
komt maandag terug naar huis.
Naar Stockholm wel te verstaan,
waar een uitgebreide receptie is
gepland. Dat is 480 kilometer
verderop in Goteborg hard aan
gekomen. Goteborg is immers
de voetbalhoofc(stad van Zwe
den, vindt het stadsbestuur. Een
aantal van* de spelers die aan
het WK deelnamen woont in de
stad of komt uit voor 1FK Gote
borg, een grote Zweedse ploeg
met een rijke historie. „Waarom
Stockholm? De argumenten zijn
zo dun als gevangenissoep",
schreef de krant Goteborgs-Pos-
ten gisteren.
Berti Vogts blijft
Berti Vogts blijft bondscoach
van het Duitse nationale voet
balteam. Met deze beslissing
lijkt een einde te zijn gekomen
aan de speculaties dat Vogts
vrijwillig zijn functie ter be
schikking zou stellen of dat de
voetbalbond hem zou lozen. De
geruchten waren na de uitscha
keling van Duitsland door de
Bulgaren de laatste dagen
steeds sterker geworden.
Puhl fluit finale
Sandor Puhl is aangewezen de
finale van het WK voetbal in de
Verenigde Staten, tussen Brazi
lië en Italië, te arbitreren. De
Hongaar leek kansloos voor die
erebaan door zijn misser in de
kwartfinales. Puhl zag toen de
elleboogstoot van de Italiaan
Tassotti in het gezicht van de
Spanjaard Luis Enrique over het
hoofd. Die overtreding werd la
ter aan de hand van tv-beelden
bestraft met een schorsing van
acht wedstrijden.
Italiaanse bondscoach paart spektakel aan realisme
De zonnebril staat pontifi
caal op zijn kale hoofd, het
azuurblauwe poloshirt
glimt mooier dan ooit. De
bruinverbrande kop van
Arrigo Sacchi straalt één en
al voldoening uit, zijn ogen
kralen van opwinding en
hemels genot. Een last is
van hem afgevallen. „Voet
bal moet een spektakel
zijn. Met veel tempo en be
weging. Dan geeft het voet
bal, net als de religie, een
nieuwe dimensie aan het
leven." Zijn filosofie leed
onder de stress van het WK
en bleef maar ten dele
overeind. Zonder succes
heeft een Italiaanse coach
geen leven. Ook Arrigo
Sacchi niet.
LOS ANGELES ALBERT GEESING
GPD-VERSLAGGEVER
De prediker van het nieuwe
voetbalgeloof zaaide in Italië
maandenlang op een met ste
nen bezaaide akker; in het
Giants Stadium van New York
haalde Sacchi de oogst binnen
met een voor Italiaanse begrip
pen tamelijk revolutionaire
speelwijze. Succes verstomt al
les. Een betere voedingsbodem
voor wraak is er niet. De anti-
Sacchi-beweging, opgegroeid
met het foeilelijke catenaccio,
trok zich schielijk terug achter
de coulissen. Tegen zo veel ge
luk valt niet te vechten.
De drievoudige wereldkam
pioen (1934, 1938 en 1982) ba
lanceerde drie keer op de rand
van de afgrond (Noorwegen,
Nigeria, Spanje), maar op kritie
ke momenten hielden de Bag
gio's de kleinste en duurste
coach (1,5 miljoen per jaar) bij
de World Cup USA keurig in het
zadel. Wel echter met de hulp
van een stel ongedisciplineerde
Nigerianen, die zich te buiten
gingen aan gallery play. Met de
medewerking van scheidsrech
ter Puhl en Salinas, die onge
wild het gelijk van Johan Cruijff
aantoonde dat Barcelona hem
kan missen als kiespijn. En na
tuurlijk met dank aan een stel
lummelende Bulgaren, wie de
wodka's na de stunt tegen de
Duitsers in de benen waren ge
slagen.
Zonder geluk word je geen
kampioen. Het verging de Itali
anen heel wat beter dan vier
jaar geleden in Napels, toen Ro
berto Donadoni in de halve fi
nale tegen Argentinië de beslis
sende strafschop miste en de
kans op de vierde wereldtitel
uitdraaide op een complete
nachtmerrie. Heel Italië weende
bittere tranen. Net als nu. Maar
dit keer van louter blijdschap en
geluk. Met volksheld Roberto
Baggio op de voorste rij. „Dit is
mijn werk, dit is mijn leven. Dat
bestaat uit zweet en tranen. Ik
huilde omdat ik zielsgelukkig
ben."
Net als Sacchi. Het wantrou
wen was groot toen hij, de ver
nieuwer van AC Milan, in okto
ber 1991 werd aangezocht als
opvolger van Azeglio Vicini. De
bondscoach van. toen moest
boeten voor de gemiste kwalifi
catie voor het EK 1992 in Zwe-
Arrigo Sacchi, die de hand schudt van Roberto Donadoni, is door de successen van het Italiaanse elftal weer de gevierde coach.
den. Van Sacchi werd min of
meer geëist dat hij Italië, dat
slechts twee keer eerder op een
WK ontbrak, naar de World Cup
USA zou loodsen. Hij deed het
op zijn eigen manier. Met een
aanstekelijk enthousiasme en
met bijna maniakale gedreven
heid. De 'Gorbatsjov van het
voetbal', een bijnaam die hij
overhield aan zijn vier Milanese
jaren, maakte van de selectie
een duiventil. Hij testte een on
waarschijnlijk groot aantal spe
lers en goochelde met de op
stelling. Tot in Amerika toe.
„Ik zoek altijd naar spelers",
verklapte Sacchi eerder, „die
mijn denkbeelden kunnen ver
wezenlijken." Zijn voetbalvisie
leidde tot verhitte discussies,
maar hij liet zich door niemand
van de wijs brengen. „Ik wil de
toeschouwers een mooie zon
dag bezorgen. Daarom moet de
overwinning het resultaat zijn
van een aantrekkelijke wed
strijd. De overwinning is be
langrijk, maar belangrijker is de
schoonheid van het spel.
Pressing, het vastzetten van
de tegenstander, en het jagen
op dè bal, vormden destijds de
sleutel voor het succes van AC
Milan. Spektakel en realisme la
gen in het verlengde. Als bonds
coach werkt hij niet anders. „In
de toekomst geeft de snelheid
de doorslag. Er zal zo snel ge
speeld moeten worden dat de
tegenstander helemaal niet
meer in staat is om te storen."
Sacchi is een persoonlijkheid,
die geen inmenging in zijn be
leid duldt. Maar onder druk van
de publieke opinie deed hij
gaandeweg het toernooi toch
steeds meer water bij de wijn.
Hij begon met drie spitsen, ver
loor de openingswedstrijd tegen
Ierland en viel uiteindelijk terug
op Roberto Baggio als eenzame
frontsoldaat. Bij Juventus speelt
Magie Roby, het zesde kind uit
een gezin van acht, als aanval
lende middenvelder. Maar Sac
chi ziet in hem, de tovenaar aan
de bal, meer een spits dan een
middenvelder. Zijn vijf doel
punten bewezen min of meer
het gelijk van Sacchi en hielden
Italië op de been. Het WK-ver-
loop van nu vertoont opmerke
lijke overeenkomsten met dat
van 1982 in Spanje, toen Italië
in de finale de Duitsers tot wan
hoop bracht. Toen beschikte
Italië over Paolo Rossi, die met
zijn drie treffers Brazilië in de
halve finales de das omdeed.
Het Italiaanse zondagskind
maakte er in totaal zes, één
minder dan Baggio nu achter
zijn naam heeft staan. Baggio:
„Het verschil is alleen, dat Italië
toen wereldkampioen werd en
dat wij nu pas in de finale staan.
Het moeilijkste karwei komt
nog."
Heel Italië ligt andermaal aan
de voeten van Sacchi. Na vier
jaar AC Milan nam hij even gas
terug. „Ik was leeg en niet meer
bereid mijn gezin te verwaarlo
zen." La Squadra Azzurra is zijn
laatste station als trainer, daar
na houdt hij het definitief voor
gezien. „Ik heb er nu geen idee
van hoe ik mij zal voelen zonder
voetbal. Maar één ding is zeker:
zodra ik met tegenzin op het
trainingsveld sta, stop ik."
Brazilië legt het af tegen legendarische voorgangers
LOS ANGELES HENRI VAN DER STEEN
zaterdag 16 juli
NED 1
NED 2
NED 3
BRT 2
EURO SPORT
wedstrijden
ZWEDEN
BULGARIJE
21.25
O
21 25
Q
21 30
GPD-VERSLAGGEVER
Anderhalf, misschien twee uur
heeft Brazilië om het grote jaar
1970 te laten herleven. Toen
waren Pele, Tostao, Gerson, Jair,
Rivelino en Carlos Alberto de
vedetten van de ploeg die we
reldkampioen werd. Het Brazi
lië van nu heeft nog maar een
enkele ster. Romario. Ook wel
Jorginho. Die twee hielpen Bra
zilië woensdag voorbij Zweden
in de WK-finale.
Zo mager als de score was het
spel van de Brazilianen. Helaas
voor de 84.569 toeschouwers in
de niet helemaal uitverkochte
Rose Bowl van Los Angeles bak
ten de Zweden er helemaal
niets van. Het gevolg was een
vervelende partij die een nieuw
smetje wierp op het imago van
finalist Brazilië: de ploeg van
Carlos Alberto Parreira kan die
van 1970 qua resultaat evena
ren, niet als legende.
Eens te meer werd duidelijk
dat Brazilië vooral voetbalt bij
de gratie van Romario. Hij
maakt af wat kilometervreter
Jorginho op rechts voorbereidt.
Zonder Romario zou Brazilië
dikke middelmaat zijn, zonder
Jorginho ook. De speler van
Bayern München is de hardst
werkende verdediger van de
ploeg, maar ook de hardst wer
kende aanvaller. Hij speelt
rechtsback, rechtshalf en
rechtsbuiten tegelijk. Na een
wedstrijd van Brazilië zie je
langs de krijtlijnen aan de zij
kanten altijd nog een uitgesle
ten pad lopen; waar Jorginho op
en neer heeft gejakkerd.
Opvallend genoeg heeft Bra
zilië altijd Jorginho's gehad.
Rechts en links. Terwijl nu Jor
ginho en Branco (en eerder
Leonardo) de plaggen uit het
veld raggen, gaven vroeger Car
los Alberto en Everaldo (1970),
Nelinho en Francisco Marinho
(1974), Leandro en Junior
(1982) en Josimar en Branco
(1990) Brazilië het aanvallende
cachet gaven.
Op de WK's van de afgelopen
20, 30 jaar had Brazilië steevast
meer spelers die vooral aanval
lend dachten: voorin zeker,
maar ook op het middenveld.
Met die traditie heeft Carlos Al
berto Parreira gebroken. Het
Brazilië van nu is een ploeg die
voorin twee superbegaafde spit
sen heeft (Romario, Bebeto),
wier enige taak is de bal in het
andere doel te frommelen. Het
vuile werk wordt door de ande
ren opgeknapt.
Het middenveld bestaat uit
de allrounder Zinho, de breker
Mazinho, de vooral op eigen
helft spelende Dunga en Mauro
Silvia, die al helemaal niets an
ders doet dan controleren, gaat
jes vullen en op veilig spelen.
Goed beschouwd speelt Brazilië
dus met twee en een halve aan
valler, exclusief de aanvallende
backs. Dat keeper Taffarel niet
temin de meeste wedstrijden
blij moet zijn dat hij geen kaart
je hoeft te kopen, komt door het
natuurlijke technische over
wicht dat elke Braziliaanse na
tionale ploeg heeft. Zeker tegen
beperkte ploegen als Zweden,
de Verenigde Staten en Zwitser
land. In het Nederlandse elftal
heeft Brazilië op dit WK in feite
de enige tegenstander gehad
van vergelijkbare klasse.
Intussen blijft bon'dscoach
Parreira zich verzetten tegen de
op zich toch onschuldige con
statering dat zijn ploeg minder
swingend en avontuurlijk speelt
dan vroeger. Ook na de zege op
Zweden, afgedwongen via een
goal van Romario na een voor
zet van Jorginho, meende Par
reira weer een geweldig offen
sief Brazilië te hebben gezien.
Parreira: „We hebben ge
speeld om te winnen en nooit
aan een nederlaag gedacht,
hooit op de verdediging ge
speeld. We wilden ook geen ver
lengingen, we wilden het in 90
minuten beslissen. Brazilië is op
dit toernooi de ploeg die het
meeste scoort en ook defensief
het beste speelt."
Morgen wil het volk de vierde
wereldtitel, spelers -en trainer
hebben beloofd te winnen. De
internationale voetballerij gunt
het Brazilië. Iedereen weet ook
dat het onzuiver is een vergelij
king te trekken met het grote
elftal van 1970. Bebeto is geen
Pele. Zinho is geen Gerson. Rai
is geen Jair. Mauro Silva is geen
Rivelino.
Alleen Romario is beter dan
Tostao. En Jorginho kan zich
meten met aanvoerder-rechts
back Carlos Alberto. Die twee
'moeten het nog een keer doen
voor Brazilië, tenzij Bebeto de
bal nu wel in het kruis kan bo
gen. Tenzij Zinho eens scoort.
Tenzij één van de verdedigers
eens met de kop een goal
maakt.
Anders wordt Italië kam
pioen. De wereld zal dan tan
denknarsen.
Stoitsjkov
Penev, de bondscoach
van Bulgarije, heet ons
welkom. Het is de dag
voor de halve finale tegen Italië.
Persconferentie in Princeton, re
sidentie van de Bulgaarse voet
balploeg.
Princeton is een klein paradijsje,
een oase van rust, gelegen op ne
gentig autominuten van Man
hattan.
Schone natuur, getjilp van vo
gels, schaduwrijke bossen, stilte,
de bakker bezorgt het brood aan
huis, een riviertje kabbelt vredig
door het landschap, een meisje
met vlechten fietst naar school,
de postbode komt op vaste tijden
en maakt een praatje, de jaar
lijkse fancy-fair, liever een goede
buur dan een verre vriend; in
zo'n omgeving ligt het Scanticon
Hotel.
In dit hotel vindt de persconfen-
tie plaats. Penev trapt hier en
daar wat open deuren in en
kondigt vervolgens de komst van
de spelers aan. Mihailov, de kee
per, verzamelt gauw een groepje
persmensen om zich heen. Kir-
jakov vindt gehoor.'Guentchev,
omdat hij Engels spreekt, ook.
Waar is Letchkov? Waar is Ko-
stadinov? En vooral, waar is
Stoitsjkov?
Het verhaal doet de ronde dat de
vedetten er maar wat op los le
ven en het trainingskamp met
perm issie van Penev zijn on t-
vlucht. Stoitsjkov verblijft vol
gens een steeds wilder om zich
heen slaand gerucht in hartje
Manhattan. Stoitsjkov zou over
dag rusten en 's nachts leven. De
Bulgaarse journalisten laten nu
en dan doorschemeren dat
Stoitsjkov de baas is. Dat Penev
niets te vertellen heeft. Dat
Stoitsjkov doet waar hij zin in
heeft. Iemand heeft Stoitsjkov de
avond daarvoor in Manhattan
gezien, clacht hij. Iemand heeft
hem een taxi zien besturen. Ie
mand heeft hem dronken ge
zien. Een ander heeft een daklo
ze gezien, die bedelde om wat
geld, Stoitsjkov! Hristo Stoitsjkov
zou zoek zijn. Hij zou zijn intrek
hebben genomen in een hotel in
downtown New York. De gekste
anekdotes worden uitgewisseld.
Penev zegt ook niet te weten
waar Stoitsjkov is.
Stoitsjkov scheen in Bulgarijes
eerste twee wedstrijden niet bijs
ter geïnteresseerd. Nigeria en
Griekenland inspireerden hem
niet. Argentinië wel. Mexico ook.
Duitsland helemaal. Stoitsjkov
maakte vijf goals en Bulgarije
was plotseling halve-finalist. De
Bulgaarse pers, in de eerste twee
weken van het toernooi nogal
kritisch ten opzichte van de Bar-
celona-ster die zich in het trai
ningskamp volgens zeggen als
een kleine prins misdraagt, leeft
op voet van oorlog met de num
mer acht. De woorden van
Stoitsjkov zijn nu goud waard.
Agentschappen, persbureaus en
reporters doen een moord voor
een quote van Stoitsjkov. Maar
Stoitsjkov is selectief. Hij staat de
Bulgaarse pers niet meer in het
Bulgaars te woord. Hij praat,
maaralleen in het Spaans.
Juist als Penev de persconferen
tie afsluit, gebeurt er iets. Een
hoop geschreeuw. Opgewonden
geluiden. Italiaanse journalisten
met elkaar in de clinch. Fotogra
fen duwen elkaar weg. Er moet
wel haast sprake zijn van een
brand, zo'n paniek. Maar het is
ernstiger. Er is een lift geland op
de begane grond en Stoitsjkov,
met aan zijn arm een blonde
juffrouw, zijn madeliefje naar ik
veronderstel, sloft op zijn gemak
de lobby van het hotel in. Een fo
tograaf wil de Stoitsjkovs ver
eeuwigen. Stoitsjkov voelt hier
niets voor en geeft de fotograaf
een rechtse hoek. Een ünder
krijgt een duw. In het Spaans
richt de vedette vervolgens het
woord tot ons. 'God bestaat', zegt
Stoitsjkov, 'hij is een Bulgaar'.
Meer heeft Stoitsjkov niet te zeg
gen.
Maar het is mooi gesproken en
bovendien weten we meteen ze
ker dat Stoitsjkov nog in de pas
van Penev loopt. Niets Manhat
tan. En dat hij als een godma
joor leeft, zal ook niet kloppen.
De wedstrijd valt tegen.
Stoitsjkov laat het afweten tegen
Italië. Penev wentelt de neder
laag af op Quiniou, de scheids
rechter. De grootste fout van
Quiniou was volgens Penev dat
hij Fransman is. Bulgarije kwa
lificeerde zich voor Amerika ten
koste van Frankrijken Quiniou
zou dat Penev en de zijnen nu
betaald hebben gezet. Stoitsjkov,
die slecht speelde - maar
Stoitsjkov is zo'n paradijsvogel
die als hij slecht speelt, dan ten
minste nog heel mooi slecht
speelt - sluit zich bij de coach
aan: 'God is een Bulgaar, maar
de scheidsrechter een Frans-
Frank Snoeks is verslaggever
van Studio Sport.
