\Xfi.TERKRANT
Blauwe bloes bij strijken van vlag
Genietende AOW-er blijft aan het werk
De ex van Jemey
<CTAR>V0MAVA™00T
Bestemming: Kagerplassen
Onweer op het water,
bootjes aan de kant
Ouders
smeren
beter
A PLEXIGLAS &LEXAN
V FLEVOWEG10 LEIDEN TEL. 071-23.32.32
WATER
ROUTE
I DONDERDAG 14 JULI 1994
AGENDA
DONDERDAG 14 JULI
l Leiden
Leidse Lakenkermis rond Molen de Valk,
Lammermarkt, van 13.00 tot 22.00
'Leiden Wereldstad', interkultureel
volksfeest met muziek uit China, Marok
ko, Amerika, Turkije, Schotland, Surina
me, Indonesië, Antillen en Nederland,
Stadhuisplein, van 18.30 tot 22.00
Noordwijk
Rabo/Novo Strandloopthv politiepost,
aanvang 19.30 uur.
Optreden Havenzangers in Dans- en
Speelcafé Foetsie, Picképlein, aanvang
LOGBOEK
Woensdag 13 juli, Kagerplassen.
Houdini is er wereldberoemd
mee geworden, maar de boei-
enkoning zou - ware hij nog in
leven - inmiddels wel wat kun
nen leren van de bemanning
van de Leidsch Dagblad-böot.
We hebben het nu over ma
noeuvreren in de kleine ruimte
in het algemeen, en meer in het
bijzonder op het toiletje aan
boord van ons tijdelijk onderko
men. Dat heeft dusdanige af
metingen dat zelfs kabouter
Piggelmee alleen zittend een
plasje kan doen. Waarmee dui
delijk mag zijn dat de ontwer
per van dit scheepstype zelfs in
zijn stoutste dromen geen reke
ning heeft gehouden met een
schipper van 1.94 meter.
Voor een goed begrip van de
problemen die dit met zich
meebrengt verdient het aanbe
veling op dit moment even een
omgekeerde emmer onder uw
eettafel te zetten. Ja, ik wacht
wel even. Ga er vervolgens op
zitten en lees verder. Wat voelt
u daar tegen uw hoofd? Juist,
het plafond van het (lees: mijn)
toilet. Probeer nu uw broek over
uw billen naar beneden te
schuiven, door steeds met ge
bogen hoofd twee centimeter
op te veren en razensnel met
beide handen aan weerskanten
h.et textiel af te stropen. Als u
geluk heeft gaat de onderbroek-
gelijk met de bovenbroek mee.
Anders moet u deze manoeuvre
nog een keer herhalen.
Eenmaal plaatsgenomen op het
toilet zitten we met onze knieën
tegen de opengewerkte bevesti
ging van de stuurinrichting en
met onze neus in de bedrading
van het elektronische gedeelte
van het dashboard. De marges
zijn smal in de scheepsbouw.
Twee dagen noodgedwongen
met buildoop in deze ruimte
doorbrengen betekent dat je
moeiteloos examen elektro
techniek kunt doen.
Het aankleden is al net zo'n toer
als het uitkleden, dus dat kun
nen we in deze beschrijving ge
voegelijk overslaan. (Dat is aan
boord wel anders.) D'an rest nog
het doorspoelen. Daartoe is
naast de toiletpot een hendel
bevestigd, waarmee op-en-
neergaande bewegingen moe
ten worden gemaakt. Wat hier
het praktisch nut van is, blijft
voorlopig onduidelijk. Het enige
wat we tot nog toe met dit ge-
zwengel bereikten, is dat we het
resultaat van de eerder gelever
de inspanningen van onze
voorgangers naar boven pomp
ten.
Het zal duidelijk zijn dat inmid
dels in het scheepsreglement is
vastgelegd dat het toilet aan
boord alleen voor een plasje
mag worden gebruikt.
DICK VAN DER PLAS
WATERPROEF
Chefkok C. Raggers van restau
rant-hofstede Cleyburch in
Noordwijk schreef speciaal voor
de Waterkrant het navolgende
recept.
Raggers kiest voor een in to
maat gestoofde heekfilet omdat
deze vismaaltijd volgens hem
'ideaal is voor na een dagje
strand'. Bovendien: „In de zo
mer moet je iets lichts eten, als
het warm is willen mensen geen
zware kost. Een groot voordeel
van dit recept is dat het heel
makkelijk en snel te bereiden is.
Je kunt 's morgens alvast wat
groente snijden en in de koel
kast zetten. Als je thuiskomt, zet
je meteen een pan water op
voor de pasta, en je maaltijd
staat binnen 20 minuutjes op
tafel."
Toelichting bij de ingrediënten:
„Basilicium is in de zomer
maanden bij elke goede groen
teboer te krijgen: vries wat in
van dit lekkere kruid. In de win
ter is het niet meer te koop.
Heekfilet is een lekkere vis en
bovendien niet duur. Je moet er
wel even naar vragen bij de vis
boer, het is niet overal te krij
gen."
Ingrediënten voor 4 personen:
700 gram heekfilet of kabel
jauwfilet
2 blikken gepelde tomaten
1 fijngesneden middelgrote ui
1 eetlepel gehakte basilicum
(vers)
1 teentje knoflook
1 glas droge witte wijn
zout en peper
Bereiding:
Voor de saus: tomaten laten uit
lekken, vocht opvangen, zaad
verwijderen en in stukjes snij
den. Ui in boter licht aanzweten
tot ze glanzen en goudblond is.
Hierbij alle ingrediënten (behal
ve de vis) toevoegen, op smaak
brengen met zout en peper en
even aan de kook brengen. De
heekfilet in een ovenschaal leg
gen en hierover de saus gieten.
De visschotel 15 minuten in een
voorverwarmde oven (180 gra
den) bakken. Serveren met ge
kookte tagliatelle en een frisse
salade.
Regionale verwachting
voor vrijdag 15 juli 20 graden West tot zuidwest 2-3
Verkennerseiland langs de Zijl krijgt internationale allure
Plots komt daar Neptunes uit het water op
duiken, zijn hoofd vol harig zeewier, om
zijn lijf een visnet. Dreigend kijkt hij naar de
'groentjes' die voor het eerst mee mochten
op kamp. De kinderen - vier in totaal -
moeten van deze zeegod een complete hin-
dernisbaan in het water afleggen. De enige
manier om door de groep zeeverkenners -
in dit geval de Musinga-Rijn Achaïers - voor
vol te worden aangezien. Nog een geluk dat
er in dé buurt van het kamp niet een ouder
wetse strontsloot te vinden is.
De Achaïers - een wacht waterscouts uit
Wageningen - hebben zón drie dagen gele
den hun kamp opgeslagen op het Zijl-ei-
land langs de Zijl. Daar staan ze gebroeder
lijk naast collega zeeverkenners uit België
en uit Delft. De Wageningers - vijftien jon
gens en meisjes in de leeftijd van elf tot en
met zestien jaar - worden flink beziggehou
den. Het is een keurig kampje. De afwas is
zo 's ochtends vroeg al aan de kant. Op een
pan met aangekoekte saté-saus na dan.
Niemand had kennelijk de moed kunnen
opbrengen om de allervuilste pan van het
avondeten onder handen te nemen.
De Achaïers maken - zo zegt de leiding -
een 'reis rond de wereld' in tien dagen. ,,We
reizen heel wat af. Iedere dag bezoeken we
een land", zegt Frank. „Gisteren zijn we
naar Hawaï geweest", meldt Linda. „Kat
wijk dus. We hebben de boten hier in de Zijl
een keer laten omslaan en toen raakten we
plotsklaps verzeild in Atlantis. We gaan nog
een trektocht maken van twee dagen. Een
tocht door Venetië."
De regels zijn streng in het kamp. Iedere
ochtend wordt om acht uur de vlag gehe
sen; om tien uur 's avonds moet iedereen
de blauwe bloes weer aantrekken voor het
strijken van de vlag. Een uurtje later moet
het muisstil zijn. „Dat laatste lukt alleen
niet", zegt Frank. „Het is elke avond disco
in de feesttent bij de Kaagsociëteit. Tot
twee, drie uur 's nachts horen we die mu
ziek. Probeer dan de kinderen maar eens
stil te krijgen. Een geluk dat de Kaagweek
na vanavond is afgelopen."
Het is de eerste keer dat de groep het kamp
heeft opgeslagen op het Zijl-eiland, een
lapj^grond speciaal voor waterscouts. On
danks de muziek tot diep in de nacht bevalt
het goed. „Af en toe zijn er wat kleine wrij
vingen maar voor de rest gaat het prima",
zegt Linda. Zo lang de scouts maar wat te
doen hebben. Rond het middaguur tuigen
ze dus maar hun stalen vletjes op. Voor een
zeilwedstrijd in drie rondjes om het eiland.
ANNETVAN AARSEN
Onweer. U weet wel. Als ze
vanuit de hemel met van die
grote bajonetten naar ons be
ginnen te steken. Een gevaarlij
ke zaak. Maar op het water nog
eens extra gevaarlijk. Tenmin
ste, volgens het KNMI.
Wanneer iemand zich met een
boot op een plas
bevindt en hij in
de gaten krijgt
dat er onweer
aankomt, moet
hij zo snel moge
lijk de kant op
zoeken. Voorlich
ter Harry Geurts
van het KNMI:
„Onweer op het
water is inderdaad gevaarlijk.
Vooral vanwege de harde wind
stoten die aan zón onweersbui
voorafgaan. Van een windstilte
kan het soms ineens komen tot
een windsnelheid van 100 kilo
meter per uur. Als je dan op een
klein bootje zit, ben je de klos."
„Een boot is bij onweer veel ge
vaarlijker dan een auto. Een au
to is meestal van metaal en
daarin wordt de stroom afge
voerd. Metalen boten zijn bij
onweer dan ook veiliger dan
bootjes van polyester. Vooral
zeilbootjes met een hoge mast
zijn erg kwetsbaar. Want de
bliksem zoekt het hoogste punt
op. En naar zo'n zeilboot hoeft
de bliksem niet lang te zoeken."
„Wat er gebeurt bij
een blikseminslag?
Dat varieërt nogal.
De boot komt on
der stroom te
staan. Zelfs tussen
je voeten kan er
dan een enorm
spanningsverschil
ontstaan en dan
slaat de stroom
cloor je lichaam heen. Je kunt
aan sommige lichaamsdelen
gewond raken. Maar je kunt er
ook het leven bij laten. Je wordt
in feite geëlectrokuteerd. Ik heb
maar één advies: goed naar de
KNMI-berichten op de radio
luisteren en als je ziet dat er on
weer op komst is, meteen de
wal opzoeken."
CEES VAN HOORE
Komen we daar toch ineens de ex van zangeres Jerney Kaagman te
gen op de plas. Nee, niet de ex-man, maar de ex-boot. Een zeil
boot. Een Valk, nummer 447. Nu het eigendom van Leidenaar Rien
Mussert. Samen met zijn fokkemaatje Peter van Wilsen koerst hij
naar de Kaag, waar vandaag weer wedstrijden worden gehouden.
„We eindigen altijd als laatste, maar dat is niet erg. Ik doe het voor
de sport. Vanmorgen ben ik nog even naar het bedrijf geweest. Ik
werk bij AKZO Coatings in Sassenheim. Vandaar dat de boot zo
mooi in de lak staat. Deze boot is van Jerney Kaagman geweest.
Rank bootje, hè? Strak in de lak, net als Jerney. Laatst kwamen we
haar broer tegen en die zei: Zo, dié boot is mooi opgeknapt."
Zo ziet u maar, die popsterren laten zelfs hun sporen na in de
scheepvaart. En dan hoef je nog niet eens een wereldhit als 'I am
sailing' te hebben.
CEES VAN HOORE
Infographlc: PA. da Graal
bezoek aan de noordelijke rand
van dit gebied. Wie tips heeft
voor de bemanning kan bellen
naar het speciale telefoonnum
mer op de redactie van het
Leidsch Dagblad: 071-356401 of
rechtstreeks met de schipper
aan boord: 06-52801476.
Geen ernstig roodverbran
de kinderen meer, melden
ze verheugd vanuit het
Haagse Juliana-kinderzie-
kenhuis. Ouders zouden de
afgelopen jaren steeds
voorzichtiger zijn geworden
met het blootstellen van
hun kroost aan de schade
lijke uv-stralen. Er wordt
gesmeerd, de hele dag door,
het liefst met een zonne
brand-crème met hoge fac
tor.
„Inderdaad", zegt Marja
van der Velde uit Sassen
heim, die met haar doch
tertje Floor (1 jaar) op een
terras op het Kaag-eiland
geniet van het mooie weer.
„We blijven smeren. De
eerste week dat er zon was
met factor vijftien en nu
nog steeds met factor acht.
Petje op, en als we thuis in
de tuin zitten zet ik Floor
altijd in de schaduw. Ze is
nog niet verbrand."
Haar vriendin Paulien heeft
het iets moeilijker met
dochter Lizzie. „Die wil al
tijd overal naar toe kruipen.
Al merk ik wel dat ze van
zelf de schaduw inkruipt als
ze het echt te warm krijgt."
Pim en Saskia (negen en
zes) uit Nieuw Vennep wor
den eveneens flink inge
smeerd. „En als het echt erg
wordt, krijgen ze een t-shirt
aan", zeggen hun ouders.
Bij Pim heeft het niet veel
geholpen. „Kijk maar op
zijn rug. Daar hangen nog
vellen van vorige week",
zegt ma.
Jeffrey uit Den Haag zit met
een knalroze handdoek
over zijn schouderbladen
op het terras. Zijn rug be
gint lichtelijk rood uit te
slaan, net als zijn borst. „Ik
denk dat het meevalt", zegt
het stoere mannetje. „Het
doet nu nog geen pijn."
Zijn oma: „Ik weet niet of
kinderen sneller verbran
den dan oudere mensen.
Wat me wel opvalt is dat ie
dereen tegenwoordig snel
ler verbrandt. Het zal die
ozonlaag wel zijn."
ANNET VAN AARSEN»
De boot van het Leidsch Dag
blad vaart nog steeds op en
rond de Kagerplassen. Vandaag
is onder meer koers gezet naar
Sassenheim waar de weekmarkt
in de Hoofdstraat en de J.P.
Gouverneurlaan werden be
zocht. Morgen wordt onze
'Kaagweek' afgesloten met een
'OudeVan Schie houdt nog steeds de wacht op parkeerterrein bij Kaagsociëteit
Niemand, maar dan ook nie
mand kan over land naar de
Kaagsociëteit komen zonder de
'oude' A. van Schie tegen het lijf
te lopen. Deze markante baas
heeft weliswaar veertien maan
den geleden zijn zaak aan de
Zijldijk aan zijn zoon overge
dragen, maar hij zit nog iedere
dag op zijn stoel bij de poort.
De knuisten gevouwen, grijs
kort stofjasje om het lichaam,
mooie houten klompen aan zijn
voeten en op zijn bruinverbran
de hoofd een onafscheidelijke
schipperspet. Aan de overkant
van het weggetje, in de scha
duw van de schuur, staat een
fles Fanta voor de dorst.
Zo houdt hij de wacht. Geen au
tomobilist komt het terrein af
zonder parkeergeld te betalen.
HoewelEr zijn wel eens van
die ellendelingen die heel hard
wegrijden", zegt Van Schie. „We
laten het maar zo. Als je echt
maatregelen wilt nemen kost
het veel geld. Dan moeten we
een hele installatie bouwen."
Maar soms zijn de mensen echt
aardig. „Ik kom het maar even
brengen", zegt een vrouw met
een paar glanzende munten in
haar handen. „Jefzit nu net zo
lekker."
Het is topdrukte tijdens de
Kaagweek. Voor de oude baas is
er veel werk te verzetten. Om de
haverklap moet hij opstaan uit
zijn stoel om naar een volgende
auto te lopen. „Normaal ben ik
hier rond half negen, maar dat
kan nu deze week echt niet. Het
zijn extreem lange dagen. De
mensen komen af en aan. En
soms zitten er wagens tussen...
Vanmorgen kwam er nog een
Rolls Royce voorrijden. Dat zien
we niet vaak hoor. Maar eens in
de zoveel tijd."
Zo'n 38 jaar geleden begon Van
Schie met de zeilbotenverhuur.
Op dezelfde plek aan de Zijldijk
waar hij nu nog altijd zit. „Toen
hadden we nog kleine BM-er-
tjes. Van hout. Nu zijn het alle
maal 16 kwadraten, van tupper-
ware. Echt leuk vind ik dat niet.
Ik houd van die oude houten
boten, dat is het allermooiste.
Een twaalf voets jol, een draak
of een pampus... Je ziet ze wei
nig meer, houten boten. En zelf
zijn we er dus ook van afge
stapt. Veel onderhoud en als je
er een gat in vaart kost het veel
tijd voordat de zaak weer in or
de is. Bij dat polyester plak je er
gewoon een stripje overheen."
Hij ziet vaak klunzen op het wa
ter, zegt de oude baas.
„Vanmorgen kwam er nog een
zeilboot van ons terug. Daar
was een andere boot dwars
doorheen gevaren. Een enorm
gat, mast eraf. Dan ben je blij
dat je een paar boten in reserve
hebt liggen. Want in deze perio
de zijn alle bedrijven met on
derdelen op vakantie."
„Toen ik begon, was het hier
nog rustig. De Kaagsociëteit be
stond al. Die stamt uit de jaren
twintig. Maar watersport was
voor weinigen weggelegd. We
roeiden de "mensen over, het
pontje was er nog niet. Dat was
de tijd dat alleen de grote jon
gens enorme jachten hadden,
de kleintjes hadden een kano.
Tegenwoordig is het publiek
wel veranderd. Voor een deel is
het slechter geworden. Soms zie
je hier mensen uit de stad die
een feestje komen vieren. Drin
ken ze teveel en dan worden ze
aggressief. Mensen hebben veel
meer geld tegenwoordig. De
jongeren ook, en dan wordt er
gezopen."
Van Schie is inmiddels \«er-
huisd, naar Warmond. „Lekker
van mijn aow-tje genieten",
zegt de 71-jarige, die nog iedere
dag werkt. Praktisch al zijn fa
milie woont nog aan of vlak bij
de Zijldijk. „Dat is van oudsher
zo gekomen. Mijn grootvader is
op de boerderij hier aan de
overkant geboren. De
'Eenzaamheid' heette die. Want
vroeger was het hier eenzaam,
hoor." En dan wijds gebarend:
„Daar woont mijn broer, daar
een neef, daar een achterneef,
op de boerderij waar ik geboren
ben, woont ook een neef."
Van de zeilwedstrijden maakt
hij, zo op de parkeerplaats, niet
veel mee. Een beetje jammer is
het wel. „Want vooral in die re
genboogklasse is het altijd een
felle strijd", zegt Van Schie. Of
het nog harder gaat waaien zo
dat er meer spanning ontstaat?
„Op het ogenblik is het mooi
weer, maar hoe lang dat nog
duurt? Ik weet het niet, het weer
laat zich niet voorspellen. Ook
niet met die computers van te
genwoordig. Ik wil alleen nog
wel eens, als ik 's ochtends van
huis weg ga, een blik op de ba
rometer werpen. En die staat
nog steeds hoog."
ANNET VAN AARSEN»
De 'oude' Van Schie: „Op het water zie je allemaal van die 16 kwadraten, van tupperware."
FOTO HENK BOUWMAN
Een zeilwedstrijdje in drie rondjes rond het eiland.
FOTO LOEK ZUIJDERDUIN
^11 111 op maat gezaagd
NEON
