^Aterkrant
'De ANWB van het water'
'Het mooie van zeilen is het drinken'
Geertje heeft niet
zoveel met de wal
Pont over de Zijl
blijft in de vaart
Geen pier te krijgen
HALVE PRIJS
WARNECKE MODE
Bij de EHBO is het
vooral 's nachts druk
Bestemming: Kagerplassen
In de winter zijn het volgens
een barkeeper van de Kaagso
ciëteit de ijskoude Beerenbur-
gers. Maar nu, nu de tropen
voor even naar Zuid-Holland
zijn gekomen, is bet bier. Veel
bier. ja, de gemiddelde Kaag-
weekzeiler draait zijn hand niet
om voor een paar meter.
Zeilen en drank. Bijna lijken die
twee zaken synoniem als je om
je heen kijkt bij de bar op het
terras voor de Kaagsociëteit.
Guus Moes is jurylid van de Re
genboograce. „Er wordt door de
zeilers best een biertje gedron
ken", zegt hij. „Misschien soms
wel een biertje te veel. De jury
drinkt zelf pertinent niet, geen
druppel. Dat staat in het wed
strijdreglement."
Volgens Jaap Hage,
ris opleidingen zeilsport, wordt
er tijdens het wedstrijdzeilen
niet gedronken. „Maar contro
leren doen we dat natuurlijk
niet. Na de wedstrijd wordt er
vaak wel stevig ingenomen. Ik
denk overigens dat dat drinken
meer speelt bij de motorboot
vaart dan bij de zeilsport. Als je
gewoon vaart, kun je lang ver
bloemen dat je hebt gedronken.
Alleen met het inschatten van
de afstand ga je fouten maken.
Bij het aanmeren, dan zie je het.
Op het water hakt drank er ook
nog eens extra in. Je wordt rozi
ger. Dat vergeten de mensen."
Aan de bar staat routinier Ed
Bok met zijn fokkemaatje Van
Eeden een glaasje bier te drin
ken. Na een pleidooi voor de te
rugkomst van de 16 kwadraat,
dat nostalgische bootje waarin
velen van ons het zeilen hebben
geleerd, komt het gesprek op de
spiritualiën. „Bij alle sporten
wordt er toch gedronken", zegt
Bok. „Ook bij het zeilen dus. Ik
zeg altijd maar: het mooie van
het zeilen is het drinken. Ik heb
vroeger een boot gehad die
heette Lam et Valom. Ja, dat
was dus een Franse graaf. Ha,
ha! Maar nou even serieus, als
je echt zeilt kun je aan boord
heleiyiaal niet drinken. Maar
naderhand, ja, naderhand... Dat
is bij alle sporten toch zo?
Waarom denk je dat Nederland
van Brazilië heeft verloren?"
Juist, ja. Gaan die zeilers alle
maal met de auto naar huis?
Misschien dan toch maar een
slaapplaatsje zoeken in het
vooronder. En dan 's morgens
je voor de zoveelste keer voor
nemen: bij mij komt er vandaag
geen brank aan doord, eh...
drank aan boord."
CEESVAN HOORE
Engelse banken halfgeld
Ann Christian Art
jillegom
'rijdag 1
7.00 ui
gesloten (Ind. i
Geen pier meer te krijgen. Nergens. Karei Schimmel weet het ze
ker. En als iemand in Leiden en omstreken weet van pieren of
wurmen, dan is het Karei Schimmel wel.
„Komt door het weer", zegt de ras-Leidenaar, kenner van paling,
van peuren en van scheidsrechteren, maar dat laatste terzijde.
„Het is warm, de grond is als een kogel en daar krijg je geen
schop meer in. Wie wil vissen met wurm had zijn maatregelen
maar moeten nemen."
Dat heeft hij zelf uiteraard gedaan. „Maar natuurlijk", zegt hij,
„wat dacht je dan? Een lege speciekuip en dan in april een hap
goeie bladaarde erop en een stel natte kranten erboven. Kan je
moeiteloos een stuk of 500 pieren in bewaren. Komt nu goed
van pas, zo'n trucje. Want het is warm en dan loopt de paling als
een trein. Groeien ze ook lekker snel."
Blijft over dat de recreatie-visser natuurlijk altijd nog kan henge
len met brood of maden. „Uiteraard", beaamt Karei. „Vooral
met maden. Ik heb nog wel een tip ook. Gooi 's avonds een T-
bone-steak op je balkon. Gegarandeerd dat die de andere dag
vol zit met die beestjes. Goeie vangst verzekerd".
AD VAN KAAM
ZOMERKOLLEKTIE
Nu is de beste tijd om onze zaak
te bezoeken.
Want vanaf heden verkopen wij
tientallen mode-topmerken voor de
HALVE PRIJS en minder.
Breestraat .151, 2311 CN Leiden
Tel. 071-124586.
WOENSDAG 13 JULI 1994
LOGBOEK
Dinsdag 12 juni, Kagerplassen
Hoog bezoek aan boord. De
hoogste directeur van allemaal
en een iets minder hoge komen
de Leidsch Dagblad-boot in-
specteren. Dat heb ik weer.
Waarom niet gewoon morgen,
als m'n collega-kapitein vaart?
- Na de aankondiging over onze
boot-telefoon dat ze er aan ko
men, gaan we koortsachtig aan
het werk. De boot moet aan
kant, Figuurlijk dit keer, want hij
ligt dan al afgemeerd bij Meer-
rust in Warmond. Ja, voor som
mige gelegenheden zoek je top
locaties. Zip zap, snel halen we
een vochtig doek langs het dek,
de ramen en het gangboord. De
vlag recht hangen, prullenbak
liegen - dat soort dingen.
Ah, daar zijn ze al. 'Of de heren
een stukje willen meevaren',
vragen we beleefd als ze eerst
vanaf de de wal hun bewonde
ring over de boot niet onder
stoelen of baken hebben gesto
ken. Nou.., dat lijkt ze wel wat.
Even snel de secretaresse ge
beld met de mededeling dat de
afspraak van vanmiddag 'helaas
net niet wordt gehaald. Dat
wordt, vrees ik, een half uurtje
later. Regel het even'. En de
mannen gaan aan boord.
Prachtig vinden ze het. De
stropdassen wapperen vrolijk in
de wind. De haren gaan wat
door de war, maar het ach-wat-
kan-mij-dat-schelen-gevoel
wint het al gauw van de zorg
daarover. 'Waar is het bier.
mannen?', wil een van de twee
weten. Die alcoholregels aan
boord - een totaalverbod op alle
soorten - zijn zeker door een la
gere pief binnen het bedrijf op
gesteld. Enfin, bij de Kaagsocië
teit hebben ze het zeker.
Dat blijkt te kloppen. We - of ei
genlijk ze, want de kapitein dr
inkt niet - pakken er twee en
dan is het alweer de hoogste tijd
om terug te keren naar Meer-
rust. Een stief kwartiertje tuffen
in het zonnetje en de mannen
worden in opperbeste stem
ming keurig bij hun auto afgele
verd.
Zo, die promotie zit wel ge
ramd, aan het einde van het
jaar. Alleen waag ik me af of ze
eigenlijk wel bestaan, betere
baantjes.
PAUL DE VLIEGER.
Geertje, is er een mooiere naam
voor een schipperskind denk
baar. Met druipend badpak
klimt zij via de touwladder aan
boord van haar huis. Een huis
zonder fundering, een huis
waar je alle kan ten mee op
kunt. 'De Vriendschap' heet het
en vandaag ligt de tot woning
omgebouwde kustvaarder in de
baai van het eiland Kouden-
hoorn bij De Kaag.
Geertje heeft niet veel met de
wal, behalve dan dat ze er ter
wereld is gekomen („De dokter
vond het niet verantwoord dat
ik aan boord geboren zou wor
den") en er naar natuurlijk
school gaat. Ze is twaalf jaar en
gaat straks naar de brugklas van
het Louise in Leiderdorp. Door
deweeks ligt het schip van haar
ouders afgemeerd bij de Meel
fabriek in Leiden.
Maar nu, nu heeft ze vakantie
en is ze daar waar ze het liefst
is. op het wijde water van de
Hollandse plassen. Lekker
zwemmen, lekker varen in het
bij-bootje, lekker ravotten met
haar broertje. Het schrobben
van het dek, het met lijnolie be
werken van de boot; de klusjes
die zo af en toe moeten neemt
ze maar voor lief.
Blijft de familie de komende zes
weken liggen op de Kaag, op
slechts luttele meters afstand
van de wuivende rietkragen1 en
met de villa's langs de Leede als
rustgevend decor op de achter
grond? „Nee, als pa vakantie
heeft, gaan we op vakantie met
de boot naar Zeeland", haast ze
zich te zeggen. „Wat-ie doet?
Iets op bouw- en woningtoe
zicht in Den Haag." Geen echte
schipper dus? „Nee, nee", lacht
Geertje verlegen.
Het blijft een mooie naam, het
blijft een schipperskind. Met ge
voel voor humor. „Weetje wat
het leuke is als we op vakantie
gaan? Dan hoef ik mooi niets in
te pakken", wijst ze naar de pa
trijspoort waar achter haar ka
mertje verborgen zit. „Ik heb
namelijk altijd alles al bij me."
AD VAN KAAM
De pont over de Zijl blijft varen.
Dit seizoen is het tweede en
laatste jaar van de experimente
le fase maar nu al staat vast dat
de pontverbinding tussen Zijl-
dijk en het gebied ten noorden
van de Leidse Merenwijk een
succes is. Vorig jaar zijn 10.000
fietsers en voetgangers overge
zet, dit jaar wordt de score on
geveer 15.000. Het maximum
wordt geschat op 20.000 passa
giers.
Nog voordat de proefperiode is
afgesloten, is het project van de
Zijlbedrijven (sociale werkvoor
ziening) al uitgebreid. Dank zij
coördinator R. van Vuren staat
aan de Merenwijkkant van de
Zijl nu een snackkar, eveneens
bemand door De Zijlbedrijven.
Verkrijgbaar zijn snacks, fris
dranken en ijs. De Zijlbedrijven
doen zeer goede zaken met de
frituur. Niet alleen pontpassa
giers zijn klanten maar ook re
creanten op weg naar of terug
kerend van het natuurgebied
Strengen Tengnagel.
Van Vuren heeft nog meer pij
len op zijn boog. Hij wil dat er
volgend seizoen boekjes op de
pont worden verkocht met
wandelingen en fietstochten in
het gebied. In de gids moeten
ook beschrijvingen van de fau
na en flora worden opgenomen.
Volgens Van Vuren plukken ook
de Warmondse boer Van Schie
en café 't Dobbertje vruchten
van de pontverbinding. Van
Schie's pontje, dat vaart tussen
de Kaagsociëteit en de Ztjldijk,
krijgt veel meer passagiers in
het verleden het geval was te
verwerken. En bij 't Dobbertje is
de baromzet flink toegenomen
door het pontje van De Zijlbe
drijven.
Voorwaarde voor het voortbe
staan van de pontverbinding is
dat ze niet meer afhankelijk is
van subsidie. Volgens Van Vu
ren is er echter in Nederland
niet een pont die zonder steun
kan. „Er zal geld bij moeten blij
ven komen, al was het alleen
maar om de tarieven op een
aanvaardbaar peil te houden."
Voetgangers betalen voor een
overtocht drie kwartjes. Fietsers
zijn twee kwartjes duurder uit.
De EHBO-post op het terrein
van de Kaagsociëteit heeft het
druk. Niet zozeer met de zeilers
die deelnemen aan de Kaag-
weekwedstrijden, maar des te
meer met de feestvierders 's
avonds. „Het is rustig overdag",
zegt EHBO'ster E. Pluimgraaff-
van Beelen. „Af en toe komt er
iemand binnenlopen met een
snee of een splinter in zijn voet,
van de steiger. Daarnet hebben
we de eerste zeiler binnen ge
kregen met blaren op zijn han
den.
„Dat was vorig jaar wel anders,
maar toen waaide het ook veel
harder. Toen moesten we die
wedstrijdzeilers iedere dag inta-
pen. Je kunt er de klok op gelijk
zetten. Als de wind straf is, krijg
je bij ons de zeilers binnen. Za
terdag was het wat dat betreft
pok druk."
Het zijn vooral de niet-zeilers
die volgens de EHBO'ster te
vaak komen binnenlopen. Ze
vindt het maar niets om 's
avonds op haar post te zitten en
dat heeft ze dan ook geweigerd.
„Vanwege de feesten. Soms zijn
de mensen een beetje te agres
sief."
Haar collega N. Simons, die als
enige 's avonds de EHBO-kamer
bemant, maakt een beweging
met zijn pols. „Te veel drank",
zegt hij. „En dan gebeurt er wel
eens wat. Er was er bijvoorbeeld
eentje omgevallen. Die had dus
een gat in zijn kop. En vorige
week zaterdag - dat was wel een
ernstig incident - viel er een
meisje van een tafel. Haar hele
been lag open. Ze moest met
een ambulance naar het zieken
huis en daar ligt ze nu nog
steeds."
En dan zijn er de jonge zeilers,
die van de Optimistenklasse bij
voorbeeld. Pluimgraaff: „Moet
je maar eens kijken. Die kinde
ren zijn veel wilder. Springen
ver voor de kant al overboord
en dan duwen ze hun zeilbootje
naar de kant. Ja. dan wil je wel
eens in iets scherps trappen."
De boot van het Leidsch Dag
blad vaart nog steeds op en
rond de Kagerplassen. Vandaag
wordt een uitstapje naar Wete-
ringbrug gemaakt. Morgen zet
de boot koers naar Sassenheim
waar de weekmarkt in de
Hoofdstraat en de J.P. Gouver-
Infographic: PA d» Graal
neurlaan wordt bezocht. Wie
tips heeft voor de bemanning
kan bellen naar het speciale te
lefoonnummer op de redactie
van het Leidsch Dagblad: 071-
356401 of rechtstreeks met de
schipper aan boord: 06-
52801476.
AGENDA
WOENSDAG 13 JULI
Leiden
Leidse Lakenkermis rond Molen
de Valk, Lammermarkt, van
13.00 tot 22.00 uur.
Noord wijk
Halve Finale WK voetbal op
groot beeldscherm in The
Champ, De Grent.
Roelofarendsveen
Avond-Fietsvierdaagse, over 20
en 40 km, start bij café Hoogen-
boom, Sotaweg, tussen 18.30 en
19.00 uur.
DONDERDAG 14 JULI
Leiden
Leidse Lakenkermis rond Molen
de Valk, Lammermarkt, van
13.00 tot 22.00 uur.
Volleybaltoernooi (v.a. 12 jr.),
inschrijven ter plaatse bij Key-
town Videotent, Beestenmarkt,
van 15.30 tot 18.00 uur.
'Leiden Wereldstad', intercultu
reel volksfeest met muziek uit
China, Marokko, Amerika, Tur
kije, Schotland, Suriname,
Indonesië, Antillen en Neder
land, Stadhuisplein, van 18.30
tot 22.00 uur.
Noordwijk
Rabo/Novo Strandloop t.h.v.
politiepost, aanvang 19.30 uur.
Optreden Havenzangers in
Dans- en Speelcafé Foetsie, Pic-
képlein, aanvang 21.00 uur.
Roelofarendsveen
Avond-Fietsvierdaagse, over 20
en 40 km, start bij café Hoogen-
boom, Sotaweg, tussen 18.30 en
19.00 uur.
Warmond
Zomermarkt Huize St. Liduina,
Herenweg 50, van 13.00 tot
16.30 uur.
Kantonnier Piet Anker heeft een uitstervend beroep
Verwachting voor
donderdag 14 juli
mooi niets in te pakken."
FOTO HENK BOUWMAN
Tot nu toe heb ik al zo'n vijf lij
ken uit het water gevist. Dat is
moeilijk, vooral als ze er al een
tijdje liggen. Meestal gaat het
om mensen die zelfmoord heb
ben gepleegd. Het ergste geval
was een meisje van een jaar of
negentien."
„Maar ook dode dieren vis ik op
uit het water. Ik heb een aparte
kadaverton aan boord staan.
Die stinkt als de hel. Je kunt die
dieren ook laten liggen natuur
lijk, dan ben je overal vanaf,
maar zo ben ik nu eenmaal
niet."
„Wij zijn eigenlijk een beetje de
ANWB op het water. Laatst nog
heb ik een zandschuit moeten
helpen. Die was stuurloos ge
worden door een verkeerde ma
noeuvre en dan moetje uitkij
ken want zo'n ding vaart een
brug zomaar doormidden.
In de kajuit van Piet Anker is het
een gestructureerde wanorde.
Wat opvalt, is de gas-detector.
„Ja", zegt Piet, „dat zal ik je ver
tellen. We hadden eens een col
FOTO HOLVAST/MARK LAMERS
lega die altijd rookte, altijd een
shaggie in zijn hoofd had. Op
een zeker ogenblik doet-ie de
deur van de kajuit open en...
boem!, een ontploffing. Hij had
een butaanbrander aan boord
om koffie te kunnen zetten en
dat ding was zeker aan blijven
staan of gaan lekken. Hij kreeg
met een klap het luik tegen zijn
harses. Sinds die tijd hebben we
zo'n detector. Als je hier bij wij
ze van spreken een poepie laat,
begint-ie al te loeien. We noe
men die collega sindsdien trou
wens Ploffie. En een collega die
eens is gestoken toen hij in een
wespennest maaide, noemen
we Prikkie. Ploffie en Prikkie
dus."
„We varen zowel 's zomers als 's
winters. Als er dan tenminste
geen ijs ligt. Bij slecht weer ma
ken we wel eens een klaverjasje
aan boord. Als we dan zo zitten,
zeg ik wel eens bij mezelf: 'Hé
Petrus, leg die bui nog even aan
de ketting'."
Geertje, een schipperskind met gevoel voor
„Je hebt droge kantonniers en
natte kantonniers. Ik ben een
natte kantonnier." Nee, men
sen, we hebben het hier niet
over de edele kunst van het in
nemen van grote hoeveelheden
bier. Misschien dat u dat in de
ze hitte van ons zou venvach
ten, maar wij blijven broodj-
enuchter en paraat. We hebben
het over Piet Anker, die al meer
dan 25 jaar de onderkant van
bruggen en beschoeiingen in de
regio onderhoudt.
Piet, die met zijn markante
baard wel iets weg heeft van een
stroper uit een streekroman, is
aan het werk bij de Wilhelmina-
brug in Leiden. Daar maakt hij
de ruimte onder de brug
schoon. „Ja, het onderhoud van
kunstwerken behoort ook tot
mijn taak. Ze noemen bruggen
in ons jargon 'kunstwerken'. Ik
ben in dienst van de Provincie
Zuid-Holland en onderhoud sa
men met drie andere collega's
25 kilometer van de vaarroute
hier. Zeg maar van Leiden tot
Katwijk aan den Rijn."
„Mijn beroep is een heel oud
beroep, een uitstervend beroep
ook. Droge kantonniers houden
zich bezig met de belijning op
de wegen, wij zorgen ervoor dat
de vaarroute in orde is. Ik ben
eerst landarbeider geweest. Ik
hield van dat vak. Maar nu heb
ik minstens zoveel vrijheid. Ik
trek er met mijn bootje op uit
en bepaal zelf wat ik doe."
„Nu ben ik bezig met het
schoonmaken van de brug.
Morgen ga ik de dukdalven een
wit kwastje geven. Maar er zijn
ook tal van andere klussen die
opgeknapt moeten worden.
Soms krijgen we van schippers
het bericht dat er ergens iets
ligt. Dan ga ik met de peilstok
aan het dreggen. Laat hebben
we in de Vliet een volledige ge
stripte Mercedes aangetroffen.
Dat voelen die schippers dan."
„Ik heb semafoon en radio aan
boord dus als er ergens onraad
is, kan ik meteen waarschuwen.
