^XkTERKRANT
'Mensen worden ook per boot begraven'
071-356232
'Algelijk' Kaagwater zorgt
voor zwemmende huikjes
Stevig aanpoten in
een andere wereld
Bestemming: Kagerplassen
DINSDAG 12 JULI 1994
De boot van het Leidsch Dag
blad vaart vandaag en de ko
mende dagen rond op de Ka
gerplassen. De aandacht
verslaggevers aan boord is ge
richt op de Kaagweek. Wie tips
heeft voor de bemanning kan
bellen naar het speciale tele
foonnummer op de redactie
van het Leidsch Dagblad: 071-
de 356401 of rechtstreeks met de
schipper aan boord: 06-
52801476.
AGENDA
DINSDAG 12 JULI
Katwijk
Toeristenmarkt in het centrum, 14.00
tot 21.00 uur.
Open-Avond Boothuis KNRM, Rijn
mond, 19 00 tot 21.30 uur.
Zomerbridgedrive m de Roskam, Katwijk
ad Rijn, aanvang 20.00 uur.
Roelofarendsveen
Avond-fietsvierdaagse, over 20 en 40
km, start bij café Hoogenboom, Sota-
weg, tussen 18.30 en 19.00 uur.
Zeilwedstrijden meto.a. de bekende
Holland-Friesland wedstrijden voor Re
genbogen, van 11.00 tot 18.00 uur.
Leiden
Noordwijk
Ballonnengoochelaar op Vuurtorenplein,
van 13.00 tot 16.00 uur.
Halve finale WK voetbal op groot beeld
scherm in The Champ, De Grent.
Roelofarendsveen
Avond-fietsvierdaagse, over 20 en 40
km, start bij café Hoogenboom, Sota-
Weg, tussen 18.30 en 19.00 uur.
LOGBOEK
Maandag 11 juli, Kagerplassen
Het is heet op de Kaag, bloed
heet. Als je langzaam door het
rietje van de cola slurpt, komt
de bruine vloeistof met dezelfde
snelheid weer uit de poriën van
je huid borrelen. Op het
stroompje zweet dat constant
van het voorhoofd over de neus
naar beneden loopt, glijdt elke
keer dé zonnebril mee naar om
laag. De vissen in het water
worden langzaam gepocheerd
en een langs de oever postende
reiger zeurt om een Leidsch
Dagblad-petje, tegen de zon. Al
leen dat laatste is gelogen.
Een luizenbaantje, wisten ze in
het van airconditioning voorzie
ne redactielokaal te vertellen.
Zes weken lang met een boot de
regio door, weg van het beeld
scherm en de rinkelende tele
foon. Frisse lucht, vrolijke men
sen, wijdse vergezichten. Ook
deze morgen zijn we weer wat
laatdunkend uitgezwaaid door
het groepje beste stuurlui dat
aan wal blijft. Alsof we in de lo
terij met een prijs zijn gaan
strijken die eigenlijk op hun lot
had moeten te vallen.
Heeft een beschrijving van de
realiteit nog zin? Het eerste wat
we 's morgens aan boord sjou
wen zijn de draagbare compu
ters, die door het veelvuldig ge
bruik zo vaak moeten worden
opgeladen dat er menselijk ge
kreun in de programmatuur is
geslopen. De autotelefoon rin
kelt onderweg inmiddels regel
matiger dan het geplof van de
dieselmotor. Als dan ruim bo
ven de dertig graden zelfs de
wind erbij gaat liggen, krijgt het
begrip 'watersport' niet ver
moede dimensies. De meege
kregen kledingvoorschriften zijn
door de kapitein niet meer te
handhaven, het verbod om aan
boord geen licht alcoholische
dranken te nuttigen, vraagt een
creatieve invulling. De volksge
zondheid staat op het spel en
de kade is maar tien centimeter
Maar niet voordat ook hier weer
die barrière van de beste stuur
lui is genomen. Op het overvol
le, schaduwrijke terras van de
Kaagsociëteit wordt de wat on
orthodoxe, maar o zo efficiënte
manier van aanmeren van de
Leidsch Dagblad-boot bekriti
seerd. „Komt dat ook in de
krant?", sneert men.
Nou, vooruit dan maar.
DICK VAN DER PLAS
LEVENSWATER
Guido Gezelle bezong haar al als krinkelend, winkelend waterding,
de libelle. Met haar lange doorzichtige vleugels scheert ze over het
water, de blauw-groene kleur oplichtend in het zonlicht.
De libelle, verzamelnaam voor glazenmakers en waterjuffers (de
kleinere soort), ziet er volmaakt onschuldig uit, maar in werkelijk
heid is het een bijna wreed roofdier. Muggen èn kleine vliegjes
grijpt ze al vliegend met de voorpoten beet waarna het slachtoffer
wordt vermorzeld tussen haar malende kaken. Ze sparen elkaar
ook niet, grote libelles vreten met smaak kleine soortgenoten op.
De vrouwtjes zijn al helemaal bloeddorstig: terwijl ze met de ene
man paart, vreet ze de andere op.
Libelles planten zich met eieren voort. Het vrouwtje zet deze in lut
tele seconden af in het water en na korte tijd kruipt de larve uit het
ei. Zelfs de libelle-in-spé is een jager. De larve bezit een roltong
waarmee ze piepkleine vliegjes vangt. Verpoppen is er niet bij: na
enige tijd kruipt de larve op een takje, het lijf splijt open en de libel
le komt tevoorschijn. De vleugels zijn dan nog opgevouwen. Het
duurt enkele uren voor deze zijn opgepompt.
De libelle, met 0,025 tot één gram een lichtgewicht, valt op door
haar mooie blauw-groene kleur. Het is nutteloos de dieren hierom
te vangen, want met de dood verliest ze haar glans. Het beestje
heeft het overigens niet makkelijk. Watervervuiling en de teloor
gang van de natuur heeft het aantal soorten al sterk teruggebracht.
In Japan probeert men dit verlies te voorkomen. Enorme rijstvel
den worden niet meer geoogst, maar zijn omgevormd tot libelle-
Een lang leven is de libelle trouwens hoe dan ook niet beschoren.
De langst levende soort houdt het nog maar een paar maanden uii
t. IVN-LEIDEN, T. GORDIJN
>Wc
Verwachting v
31 graden
CHEF «GERT VISSER, 0
Zoetwaterkapitein Joop Woltheus verslingerd aan de vrijheid op het water
Joop Woltheus is zijn naam. Hij
is kapitein. Zoetwaterkapitein.
Want van de zee moet-ie niks
hebben. „De zee, daar komt
geen einde aan. Je kunt zo
moeilijk zien of je er al bent."
Hij voert het gezag over de
Spaarnestad, een boot van re
derij Noord-Zuid uit Haarlem.
De boot, die ter gelegenheid
van de Kaagweek is gehuurd
door een bedrijf uit Voorscho
ten, wordt ingezet voor bruilof
ten en partijen. Hoewel, er heb
ben ook minder feestelijke gele
genheden op plaats.
Woltheus: „We worden de
laatste tijd ook wel ingehuurd
voor begrafenissen. Dan gaat de
kist van de overledene op het
achterdek en kunnen de
rouwenden zich binnen verza
melen. In Amsterdam heb je
een kerkhof waar je kunt afme
ren en dan hup, gaat zo de kist
van boord af. Victor de Vierde,
de koning van de hippies, is
destijds zo begraven. En het is
natuurlijk ook heel stijlvol. Een
beetje Venetië in Nederland."
Woltheus is een kind van het
water. Hij is aan boord van een
schip geboren. Zijn vader ver
voerde van alles: steen, zand,
koeiepoep. „Ik heb wel eens in
een fabriek gewerkt, maar daar
van werd ik zo zenuwachtig dat
ik een stuk van mijn vinger af
zaagde. Nee, dat land is niks
voor mij. Hier heb je toch een
stuk vrijheid."
„Nu, met de zomer, als het zo
heet is, zijn de mensen wel een
stuk lastiger. Als ze bier bestel-
Wateralfabet
van K tot Z
Langs het water loopt het
alfabet van K tot Z. Op bijna
elke oever in de regio tref je
ze aan. De gele borden met
daarop in zwart de letters K
en Z. Nee, niet schrikken,
ze hebben niets te maken
met het KZ-syndroom, het
zijn nuttige aanduidingen
voor schippers en mensen
van openbare werken.
De K betekent dat er op die
plaats een kabel van de PTT
ligt. Nu kun je zeggen: nou
ja, een kabel, die zie ik toch
niet, waarom moet dat
apart worden vermeld? Dat
moet voor de schippers die
langsvaren. Woordvoerder
Ytsma van de PTT: „We wil
len met die K de schippers
waarschuwen dat ze niet
met een te diep draaiende
schroef langs die plek va
ren. Eh ook niet op die
plaats het anker uitgooien.
De kabels liggen ongeveer
twee meter onder de bo
dem, dus ze zijn best kwets
baar."
Zo, dat weten we ook weer.
En die Z, waar staat die
voor? Die Z is de beginletter
van Zinker. Zinkers zijn
buizen waar kabels door
heen kunnen lopen. Soms
legt men ze al van tevoren
neer, bijvoorbeeld als er er
gens een nieuwe woonwijk
is gepland. Want 'regeren is
vooruitzien'.
Nu weet u tenminste waar
die twee letters vandaan
komen. Wij gaan weer ver
der niet de wilde vaart.
„Best een lekker baantje
heeft u trouwens", zegt de
man van de PTT. „Weet u
hoe we dat bij ons altijd
noemden? Technisch weer.
Mooi weer was technisch
weer. Dat betekende datje
buitenklusjes ging doen."
CEESV
IJ HOORE
len, willen ze al dat het er staat
voordat de jongens het hebben
kunnen tappen. Of de soep is
niet warm genoeg. En dan heeft
de kapitein het natuurlijk altijd
gedaan. Maar er zijn ook veel
aardige mensen.
„Ik heb ook op de Rijnvaart ge
zeten. Op een zekere dag zei
een vrouw tegen me: 'Kapitein,
ik haal deze reis niet meer. Ik ga
dood.' En enkele dagen later
had ze inderdaad last met
ademhalen. Ze hebben haar
met een brancard van boord ge
haald en in Mannheim is ze
overleden. Dat was triest, ja. Je
gaat toch een beetje houden
van je passagiers."
Ook al bereiken orkanen en cy-
lonen bijna nooit de binnenwa
teren, toch kan het knap ge
vaarlijk zijn aan boord. Wol
theus: „Laatst wilde een collega
van me iets repareren aan de
boeg. Hij zat dat te doen toen er
plotseling een lage brug op
doemde. Pats, tegen zijn hoofd
aan. Ze hebben hem met een
hoofdwond moeten opnemen.
En je moet ook nooit hard ren
nen of stoeien aan dek. Aan dek
is het altijd glad."
Momenteel is de Spaarnestad
ingehuurd voor mensen die te
maken hebben met de organi
satie van de Kaagweek. „Ja",
zegt Woltheus, „gisteren was ik
bij de Holland-Friesland Regen
boograce. De mensen die ons
hadden ingehuurd zeiden hoe
ik moest varen: vooruit of ach
teruit. Op de plek dus waar de
wedstrijd zich afspeelde. Ik
Joop Woltheus, druk bezig met het onderhoud a
tig."
moest met andere woorden I naar me riepen,
sommige deelnemers hinderen. moet u bij die
Als ze dan kwaad werden en iets en dan wees ik
i de Spaarnestad: „Ik heb wel
fabriek gewerkt, n
ik: 'Ja, dan
hier zijn'
ie. 'Wie is
dat dan?', vroegen ze. 'Ja, dat
weet ik ook niet', antwoordde ik
dan. Ja, dat wéét ik dan toch
ook niet. Ik handel ii
dracht."
CEES VAN HOORE
Xfgehliüik|es op nlfstra^vanl^ücfëhnoörm
Even weten we niet wat we voor
ons hebben. Zien we daar nu
kleine huikjes op het strand van
het eilandje Koudenhoorn bij
Warmond, of zijn het reusachti
ge kikkers? „Niets van dat al",
weet Diana Alberts uit het dorp
aan de Leede. „Het zijn mijn
kinderen. Althans, twee zijn er
van mij en de andere is de zoon
van een vriendin."
De jongens Sven (vier jaar),
Raymond (zes) en Lars (zeven)
hebben een kleurbadje geno
men. Met de wind vanaf het
water en het warme weer van
de laatste dagen is er sprake van
een explosieve algengroei. „Ik
heb veel mensen weg zien gaan
vanmorgen", zegt Diana. „Die
vonden het niets met die viezig
heid. Maar het kan geen kwaad,
heb ik me laten vertellen. Dus
zitten wij hier nog steeds. De
jongens vermaken zich prima.
Ze laten die algen gewoon op
drogen, de viespeuken. Ik vraag
me af hoe het straks thuis moet.
Uw waterlanders hoeven niet te stromen,
want ook u kunt adverteren,
in de WATERKRANT
t/m 20 augustus a.s.
Informeer naar de speciale
mogelijkheden om op deze
zomerse full-color pagina te
adverteren tegen een zeer aantrekkelijk tarief.
Ga mee op dit zonnige avontuur.
Bel snel voor informatie:
Margareth de Jong, tel.
Ze komen mijn douche niet in,
ik spoel ze eerst buiten wel af.
Wie weet moet er nog een staal-
borstel aan te pas komen."
De jongens weten nog niet wat
hen te wachten staat. Zij verma
ken zich uitstekend. De één
heeft zich een groene punkkuif
aangemeten en loopt de ander
rond met strepen in zijn ge
zicht. Ze komen een paar keer
per week op het strand en dit is
de eerste dag dat de wind
landinwaarts staat. De eerste
dag dat ze zich kunnen beschil
deren, dus. Volgens woordvoer
der J. van der Hoek van het
Hoogheemraadschap van Rijn
land kan de algenplaag nog wel
even duren. „Met dit warme
weer is er sprake van een explo
sieve groei. De algen voelen
zich hier prima thuis vanwege
de vele fosfaten in het water.
Dat is een prima voedingsbo
dem. Maar schadelijk is het
niet. Althans, er bestaan wel gif
tige algensoorten, maar die ben
ik in ons gebied in mijn hele
carrière bij het Hoogheemraad
schap nog nooit tegengeko
men", aldus Van der Hoek.
„Spuien zal in de kleine water
tjes niet helpen. Dat heeft alleen
effect op de belangrijke water
wegen. Maar daar is over het al
gemeen toch bijna geen sprake
van algengroei. Op een gegeven
moment sterven die algen wel
af, dan zinken ze naar de bo
dem."
Tot die tijd heeft de waterre
creant dus grote kans op 'alge
lijk' zwemwater.
ANNET VAN AARSEN
„Aan hët begin van de Zijldijk in
Leiderdorp kom je in een ande
re wereld."
Frans Bakker zegt het en hij kan
het weten ook. Bakker rijdt de
rit namélijk tweemaal per dag.
Hij kent de slingerende weg
langs Zijl en Kaag op zijn duim
pje. s Ochtends vroeg draait hij
de dijk op en nu, tijdens de
Kaagweek, 's nachts heel laat
tuft hij diezelfde dijk weer af.
De 24-jarige Leidenaar maakt
het ritje om bij zijn werk te ko
men. Hij zwaait namelijk de
scepter over de Kaagsociëteit,
het café-restaurant dat tijdens
de zeilweek weer als vanouds
fungeert als het episch
van de watersport.
Bakker jr. doet dat i
der Jan, die zeven jaar geleden
de pacht van de Sociëteit over
nam, de karakteristieke zaak op
het eilandje drastisch verbouw
de, maar die zich tegenwoordig
vooral bezighoudt met hotel De
Doelen aan het Rapenburg in
Leiden. Dat is de andere hore-
ca-onderneming van de familie.
Junior heeft het prima naar zijn
zin aan De Kaag. „Waar het mo
menteel natuurlijk aanpoten is,
maar waar ook een prima sfeer
tje heerst", zegt hij. „Dat is wat
ik bedoel met mijn opmerking
over die hele andere wereld. In
de watersport gaat het allemaal
lekker ontspannen. Het is net
één grote familie. Iedereen kent
iedereen, iedereen praat met el
kaar. Het is zoals je ziet vreselijk
druk hier, maar toch straalt het
ook rust uit. Zal wel iets met het
water van doen hebben."
Om de deelnemers, toeschou
wers en dagjesmensen optimaal
te kunnen bedienen heeft Bak
ker zijn staf tijdens de Kaag
week flink moeten uitbreiden.
„Dagelijks is er een captains-di
ner, een zeil-diner en een dag
menu. Dan praat ik over hon
derden eters. Vanavond bijvoor
beeld hebben de
Regenboog-zeilers uit Holland
en Friesland hun traditionele
diner. Alleen al 150 man. Hoe
veel mensen hier van de week
iets eten of drinken? Nou, dan
praat je toch wel over een paar
duizend man in totaal."
En wat staat er op het menu
vandaag, Frans? „Het zeilmenu
van 37,50 gulden bestaat uit een
heldere bouillon, een varkensfi
let met gesmolten kaas en strac-
ciatella—ijs. Het dagmenu van
13,50 gulden is kip met kerry,
rijst en doperwtjes. Dat serveren
we in de grote tent. En de Re
genboogjongens volgen het me
nu, maar krijgen daar nog een
Waldorf-salade met paté als ex
tra voorafje bij."
Het water loopt je, op die toch
al zo hete dag van gisteren, in
de mond. Niet al het water na
tuurlijk. Want morgen moet er
nog gezeild worden.
Politie op het water tijdens Kaagweek
De enorme drukte die de Kaagweek met zich meebrengt, be
zorgt ook de waterpolitie extra werk. Tijdens een vaarsurveillan-
ce moesten agenten van de post Warmond van het district
Duin- en Bollenstreek gisteravond van 18.00 tot 00.30 uur ver
schillende keren in actie komen. Niet alleen om watersporters te
verbaliseren, overigens. Een bootje met motorstoring werd door
het politievaartuig naar het park Groot Leerust gesleept. Een wa
terskiër die voor zijn sport het Zijlgedeelte waar de pont vaart
had uitgekozen, werd door een andere politiesurveillance be
keurd. Verder werd tevergeefs uitgekeken naar een gestolen mo
torboot en een snelheidsmaniak die met zijn vaartuig de plassen
onveilig maakte.
