Aron Winter koestert basisplaats
Belgische aanvallers leven op
voet van oorlog met elkaar
'Kwartfinale tegen Brazilië
zou helemaal fantastisch zijn'
Ierse supporters lappen
drie ton voor Charlton
Codeïne ook al verdacht
Sprookje
ZATERDAG 02 JULI 1994
371
Jg Manusje-van-alles heeft zijn stek gevonden
Alleen Ronald Koeman
(75), Frank Rijkaard (71) en
Jan Wouters (69) speelden
meer interlands dan Aron
Winter. Hij heeft er inmid
dels al 39 achter zijn naam
staan, maar een basisplaats
heeft hij in zes jaar nooit
kunnen afdwingen. Dat
stak en begon hem be
hoorlijk op zijn zenuwen te
werken. Tot woensdag
avond tegen Marokko. De
basisplaats kwam voor
hem niet eens als verras
sing, zegt hij twee dagen
later op Lake Nona. „Het
kon niet uitblijven, ik zat er
op te wachten. Het was
voor mij alleen een verras
sing dat Frank Rijkaard er
naast stond."
ORLANDO ALBERT GEESING
GPD-VERSLAGGEVER
De 'klusjesman van Oranje' was
present bij het EK 1988, bij het
geflopte WK in Italië en twee
jaar geleden bij het EK in Zwe
den. In die drie toernooien
kwam hij echter niet verder dan
één wedstrijd en twee inval
beurten. „Ik zat bijna altijd op
de bank of op de tribune. Dit
wordt je vierde toernooi Aron,
heb ik me voorgehouden, dat
gebeurt je niet weer. Ik voelde
me sterk. Ook conditioneel. Ik
wilde spelen en zat op dat mo
ment te wachten. Mijn pro
bleem is alleen dat Nederland
een overschot aan goede mid
denvelders heeft. Wouters, Rijk
aard, noem ze maar op."
En Winter natuurlijk. Tegen
Marokko greep hij de kans om
te laten zien dat hij niets min
der is dan die anderen met bei-
Aron Winter: „Mijn probleem is alleen dat Nederland een overschot aan goede middenvelders heeft."
de handen aan. Hij speelde de
beste interland uit zijn carrière.
In de bakoven van de Citrus
Bowl toonde Winter lef en
agressie en groeide hij uit tot de
uitblinker van Oranje. „Pas de
laatste tien minuten kreeg ik
wat last van de hitte, daarvoor
ging het wel lekker." Dick Advo
caat zal het maandag tegen de
groene krijgers van Jack Charl
ton wel uit zijn hoofd laten om
hem buiten de ploeg te houden.
„Ik ga er vanuit dat ik tegen Ier
land speel, daarna zie ik wel
verder."
Aron Mohammed Winter de
buteerde op 6 april 1986 onder
Johan Cruijff in Ajax 1. Als inval
ler. En als vervanger van Frank
Rijkaard. Hij speelde zijn eerste
interland een jaar later (25
maart 1987) in de Kuip tegen
Griekenland. Als invaller. Voor
welgeteld zeven minuten.
„In het begin vind je dat niet
erg. Dan vind je het al prachtig
dat je erbij bent." Maar als je
aan Oranje geroken hebt wil je
meer. Zeker Winter. Hij is een
vechterstype, met het hart op
de goede plaats. Maar hij speelt
ook nog met verstand. „Dat is
één van mijn kwaliteiten", zegt
de middenvelder van Lazio Ro
ma, die in de serie A een voor
treffelijk seizoen achter de rug
heeft. „Mogen dat er misschien
ook twee zijn, plus het jaar
daarvoor bij Ajax? Als Johan
Cruijff bondscoach was", zei hij
eerder al eens, „dan had ik al
lang vast in Oranje gestaan."
Daar denkt Winter nu nog net
zo over. „Toch ligt het niet aan
de bondscoach, maar op de eer
ste plaats aan mezelf dat ik geen
basisplaats had." Die moet je
ALTAMONTE SPRINGS JAN MENNEGA
GPD-VERSLAGGEVER
In de lobby van het Orlando North Hilton-hotel
in Altamonte Springs is het een drukte van be
lang. In groene shirtjes gestoken Ierse supporters,
de schedels bedekt door al even groene petten,
schudden hun favorieten de hand en kloppen
hen bewonderend op de schouder. De voetballers
spelen het spel professioneel mee. Geduldig ma
ken zij een praatje met hun trouwe bewonderaars
of gaan met hen op de foto. „Onze fans zijn de
beste ter wereld", zal Pat Bonner later verklaren.
Bonner, 93 kilogram zwa^r, 1.88 meter lang, is
een routinier. Op zijn 21e verjaardag, op 24 mei
1981, stond hij in een oefenwedstrijd tegen Polen
voor de eerste keer bij Ierland tussen de palen,
dertien jaar en 75 interlands later, is hij nog altijd
de onbetwiste nummer één van Jack Charltons
Green Army. Aanvankelijk was dat overigens niet
het geval. Het duurde bijna vijfjaar voordat Bon
ner een vaste plaats had onder de lat van dé Ierse
nationale ploeg. Eoin Hand, Charltons voorgan
ger, had niet zo'n hoge pet op van de ietwat lomp
ogende doelman met handen als kolenschoppen.
Met de opmerking dat hij toen nog jong was en
minder goed maakt Bonner duidelijk geen vernie
tigend oordeel over Hand uit te willen spreken.
„Maar", zo laat hij fijntjes weten, „ik ben er niet
slechter van geworden dat Jack acht jaar geleden
bondscoach is geworden. Hij heeft mij direct zijn
vertrouwen gegeven en als je weet dat je coach
achter je staat, ga je je steeds sterker voelen en
daardoor automatisch ook beter presteren. Jack
kijkt ook niet naar leeftijden. Of je nu 19 bent,
zoals Gary Kelly, 34, zoals ik, of 38, zoals Kevin
Moran, als hij vindt dat je gezien je prestaties in
aanmerking komt voor de nationale ploeg, stelt
hij je op."
Met Charlton aan het roer begon niet alleen
voor Bonner de victorie, de Ierse nationale ploeg
ging na zijn komst ineens ook op roze wolken lo
pen. De dappere strijders van het Groene Eiland
kwalificeerden zich in 1988 voor het EK in het
toenmalige West-Duitsland en waren twee jaar
later op het WK in Italië eveneens van de partij.
Op beide toernooien was een hoofdrol weggelegd
voor Bonner. Bij de historische 1-0 overwinning
tegen Engeland op het EK in West-Duitsland
keepte hij fenomenaal en in Italië stopte hij in de
achtste finales tegen Roemenië* in de door de ge
lijke eindstand noodzakelijk geworden straf-
schoppenserie een penalty van Daniël Timofte.
Twee jaar eerder, in West-Duitsland, versperde
Nederland de Ieren de weg naar de halve finales.
Met een mazzelgoal in de slotfase was Wim Kieft
destijds de luid bejubelde matchwinner. Bonner
herinnert zich de treffer nog als de dag van giste
ren. "„Nederland was de betere ploeg,- maar dat
doelpunt had niet toegekend mogen worden. Er
was sprake van buitenspel."
Zo sterk als Oranje destijds was, is het tegen
woordig niet meer, stelt de doelman van Celtic
Glasgow vast. „Van Basten en Gullit zijn geen
spelers die je zo maar even kunt vervangen. Maar
Nederland heeft nog altijd een hele goede ploeg.
Bergkamp, Koeman, Rijkaard en Jonk zijn spelers
van wereldklasse, die het verschil kunnen uitma
ken tussen winnen en verliezen."
In de voorbereiding op het WK oefenden Ne
derland en Ierland op 20 april in Tilburg tegen el
kaar. De ploeg van Dick Advocaat vond geen ant
woord op het ongecompliceerde boerenkoolvoet
bal van de léren en verloor met 1-0. „Maar dat
zegt niet, dat was vriendschappelijk, maandag
gaat -het om kwalificatie voor de kwartfinales van
het wereldkampioenschap en dat is wel even wat
anders. Ik denk bovendien dat Nederland zich
niet opnieuw door onze speelwijze laat verrassen.
Ze zullen inmiddels toch wel precies weten hoe
wij spelen?"
Hoe de afloop van de vijftiende krachtmeting
tussen Nederland en Ierland ook is, volgens Bon
ner is het toernooi voor zijn land al meer dan ge
slaagd. „Brazilië, Argentinië, Italië, Duitsland en
Nederland zijn naar Amerika gegaan om wereld
kampioen te worden. De spelers van die landen
staan onder veel grotere drlik dan wij. Wij zijn
hier zonder grote verwachtingen heen gegaan.
Met Italië, Noorwegen en Mexico als tegenstan
ders zaten wij in een zware groep, misschien wel
de zwaarste van allemaal en in elk geval zwaarder
dan die van Nederland. Wij hoopten de eerste
ronde te overleven. Dat is ons gelukt. Alles wat er
nu nog komt, beschouwen wij als een mooie bo
nus."
Natuurlijk, zo verklaart Bonner, zal Ierland er
alles aan doen Nederland te laten struikelen. „Wij
zullen voor ons land vechten tot we er bij neerval
len. Winnen wij van Nederland, dan mogen wij
daarna in de kwartfinales waarschijnlijk tegen
Brazilië spelen. Dat zou helemaal fantastisch zijn.
Maar wat er verder ook gebeurt, wij hebben niets
meer te verliezen. Bij terugkeer in Dublin worden
wij als helden ingehaald."
afdwingen, in en buiten het
veld. „De trainer heeft een be
paalde voorkeur. Die ging over
mijn rug. Daardoor viel ik
steeds buiten de bnot. Dan kun
je twee dingen doen, je legt je
daarbij neer of je vecht ertegen.
Een andere manier is er niet om
het ongelijk te bewijzen." Daar
in slaagde hij woensdag cum
laude. „Ik heb geprobeerd zo
goed mogelijk te voetballen.
Maar het is niet zo dat ik met
het mes op de keel heb ge
speeld. 'Dit is mijn laatste kans,
nou moet ik het laten zien', dat
idee had ik niet. Ik ken mijn ei
gen kwaliteiten en weet wat ik
kan."
Zekerheid in het topvoetbal
bestaat niet. Winter weet het.
Maar hij weet voor zichzelf ook
dat ze van hele goede huize
moeten komen om hem nu nog
uit de ploeg te spelen. De pen
del tussen bank en veld is hij na
zes jaar spuugzat. „Dat is niet
leuk, kan ik je verzekeren. Elke
keer kwam ik weer over uit Ita
lië. De ene keer speelde ik één
helft, de andere keer de laatste
twintig minuten, maar meestal
helemaal niet. Steeds ging ik
weer teleurgesteld terug naar
Italië. Maar stoppen met het
Nederlands elftal, nee, zo ver
was ik nog niet."
De handicap van Aron Win
ter, 27 inmiddels, is dat hij op
verschillende posities goed uit
de voeten kan. Maar zijn 'vaste
standplaats' is nu rechts op het
middenveld. Die plek was in
principe gereserveerd voor Rijk
aard. Maar zijn snelheid en
flexibiliteit is in de loop der ja
ren minder geworden. Hij was
de eerste van de 'grote jongens'
die door Advocaat op de bank
werd gezet. Rijkaard kon het, zo
vreesde de 'kleine generaal',
niet meer belopen. Daarom
koos hij voor Winter. „Hij zal
het nu moeten laten zien", zei
Advocaat vanachter de coulis
sen. „Als hij niet brengt wat ik
van hem verwacht, zie ik het
niet meer in hem zitten."
In Italië snappen ze er geen
snars van dat Winter de twaalf
de man van Oranje was. Hij
geldt bij Lazio Roma als een
vaste waarde en miste niet één
wedstrijd. Competitie, Europa
Cup, beker of-vriendschappelijk,
hij werd nooit gepasseerd. „De
problemen die ik in Oranje heb,
bestaan bij Lazio niet. De club
wil mijn tweejarig contract tus
sentijds openbreken."
Zo slecht doet hij het dus niet.
„Zeker op een groot toernooi
heb je alle rust nodig. En ik ben
geen type om onrust te zaaien.
Daar ben ik te beschaafd voor."
ORLANDO DPA
Ierse voetbalsupporters hebben in Dublin een inzamelingsactie
voor Jack Charlton gehouden. De opbrengst, bijna 300.000 gulden,
was het tienvoudige van de boete die de voetbalcoach tijdens het
WK in de Verenigde Staten kreeg opgelegd.
Charlton maakte zich tijdens de voorronde-wedstrijd tegen
Mexico (1-2) in woord en gebaar kwaad op de arbitrage. De FIFA
bestrafte hem met 30.000 gulden. Het duel met Noorwegen moest
de 'giraf vanaf de tribunes volgen.
In Ierland trokken de voetbalfans massaal hun beurs open.
Charlton reageerde even enthousiast als verrast op het spontane
initiatief. Hij kondigde aan de boete uit eigen zak te zullen betalen.
De drie ton gaat naar een goed doel.
CHICAGO -SID
De FIFA lijkt afgezien van alle
opwinding over efedrine ook
'allergisch' voor codeïne. De
Duitse ploegarts Wilfried Kin-
dermann heeft de wereldvoet
balbond schriftelijk gevraagd of
hij verkouden spelers met dit
middel mag behandelen, maar
nog steeds geen antwoord ge
kregen.
Codeïne staat niet op de FI-
FA-lijst van verboden middelen.
De medische commissie van
het IOC staat het gebruik ervan
toe wanneer een sporter kou
heeft gevat. „Omdat ik niet pre
cies weet hoe de FIFA daar te
genover staat, heb ik in een
brief om opheldering gevraagd.
Maar ik wacht al een week op
een reactie", zei Kindermann in
Oak Brook.
De affaire Maradona heeft de
Duitse dokter niet verrast. „Er
zal ook in voetbal van tot tot tijd
wel een dopinggeval zijn. Maar
om de controle tot de trainin
gen uit te breiden, gaat me veel
te ver. Voor voetbal is een test
na afloop van een wedstrijd vol
doende", aldus Kindermann.
CHICAGO HENRI VAN DER STEEN
GPD-VERSLAGGEVER
'Het is oorlog'. De uitspraak
komt uit de mond van een in
vloedrijke Belgische journalist.
Bij de Rode Duivels schijnt de
sfeer gespannen. De spelers he
kelen bondscoach Paul van
Himst en elkaar. Spits Josep
Weber is al door het lint gegaan
en noemde vedette Mare De-
gryse 'een smeerlap'.
Op het vliegveld van Chicago
wordt op het middaguur een
kolderiek, klein rood lopertje
uitgelegd voor de Belgische
ploeg. Feestelijk blijkt de entree
echter allerminst. Twee dag
bladverslaggevers en twaalf ca
meraploegen staan voor joker,
want Van Himst heeft een paar-
demiddel verordonneerd:
spreekverbod!
Luc Nilis geeft een hand,
maar zegt niets. Op het gezicht
verschijnt een blik van ver
standhouding: ik kan er ook
niets aan doen. Mare Degryse
komt tot twee hele zinnen: „Van
Himst wil ineens met twee spit
sen spelen. Nee, hij heeft niet
overlegd, niets gevraagd, niets
gezegd."
De Belgische journalist lijkt
wel gelijk te hebben: bij de na
tionale ploeg is de sfeer bepaald
gespannen. In kort tijdsbestek is
ook het een en ander gebeurd,
te beginnen met het nooit ver
wachte, bijna schandalige ver
lies tegen Saudi-Arabië. De
blunder van Van Himst om niet
alleen Nilis, maar ook Emmers,
Weber en Grün uit de ploeg te
laten, is de bondscoach op
hoon uit de spelersgroep ko
men te staan.
Belgische voetballers uiten
kritiek doorgaans omfloerst.
Franky van der Eist: „We heb
ben op dit ogenblik drie gefrus
treerde spitsen rondlopen. Maar
ja, de trainer beslist. Of ik hem
iets verwijt? Je weet wel wat ik
bedoel." Van der Eist bedoelt
dus dat Van Himst knap gefaald
heeft als bondscoach.
Zijn spitsen vinden dat na
tuurlijk ook. Josip Weber had
eergisteren de fermste teksten.
Hij wist zeker dat Degryse naar
Van Himst, was gestapt met de
mededeling dat hij niet langer
met Weber voorin wilde spelen.
„Er zit een smeerlap in de ploeg
die onzinnige verhalen over mij
vertelt. Ik weet dat sommige an
deren ook aan mij twijfelen."
Het gedrag en de uitspraken
van Nilis en Degryse moeten de
topschutter - nog droog op dit
WK - hebben gestoken. Zo was
immerc rot dp eerste wed-
Enzo Scifo lijdt onder de hitte tijdens de training in Ormond Beach, Florida. Zijn hoofddoek biedt nog enige
bescherming tegen de zon, maar de bal blijft aan de handen van de Belg plakken. foto rtr
ste wedstrijd tegen Marokko
gooide Van Himst dat idee ech
ter overboord: Nilis moest eruit.
Tegen Nederland stond de
PSV'er niet in de basis, tegen
Saudi-Arabië kwam hij na acht
minuten in het veld voor de ge
blesseerde Degryse. Die wist
gistermiddag in de gauwigheid
pne vprtpllprt
zweerderig.
Bij alle technische ellende
hebben de Belgen dan ook nog
te maken met een falende 'chef
de mission' Roger VandenStock,
de zoon van Anderlecht-presi-
dent Constant. VandenStock ju
nior moet zich bot en onbe
kwaam hebben
verwachting dat het tegen
Duitsland wel eens een moeilij
ke wedstrijd kon worden.
Een uitschakeling vandaag te
gen Duitsland, zal in België al
reden genoeg zijn om er nog
eens over te spreken. Over een
WK dat voor de Rode Duivels zó
glorieus begon dat België de te
nder nor het uitzoeken
Was het geen
sprookje? Zijn
doelpunt tegen
de Grieken. Zijn doldwaze extase
daarna. Zijn slimme passje aan
Caniggia. De wereldbeker die op
hem wachtte. Een sprookje was
het, ja. En meer niet. Majestueus
was hij. In betere vorm, in betere
conditie, slankeren omringd
door betere voetballers dan vier
jaar geleden in Italië. Redondo,
Ruggeri, Sensini en Simeone lie
pen zich het vuur uit de sloffen
voor hem. Zelf geen misselijke
voetballers, deze vier, deden ze
dat graag. Het was mooi om te
zien hoe zij gevieren de meters
liepen die hij niet meer liep. Hoe
zij hem in de rug dekten, waar
hij ook stond. Hoe zij met de bal
niets meer deden dan deze aan
hem af te staan en dan... zo
gauw hij de bal aan zijn voet
had gekleefd... dat microscopi
sche magische moment... die
fractie van een seconde... dat
momentum memorum waarop
alleen hij wist aan welke reis de
bal beginnen ging, dan voelde ik
mij gelukkig en gleden er sidder
ingen langs mijn rug alsof een
hand mij streelde.
Maradona aan de bal, op de
Amerikaanse televisie, dat ging
zo. Ik bevind mij in mijn hotel
kamer, alleen. Ik zit op de rand
van mijn bed. De bal wordt hem
door een waterdrager toegescho
ven. Hij is aan de bal. Hij geeft
de bal een onschuldig schopje in
de door hem gewenste richting.
De bal rolt. Hij zet een stap. Ik
houd mijn adem in. Een hand
streelt mijn rug. Hij en de bal
zijn gedurende dat kortstondige
moment van verrukking nooit
meer dan een schoenmaat zes
endertig van elkaar verwijderd.
Nog een schopje, een liefko-
zingkje. De bal voelt het niet.
Het doet geen pijn. Het is Koe
man niet, die de bal schopt! De
bal is onder hypnose nu. Hij
heeft zijn wil volledig op de bal
overgebracht. Het kan nu elk
ogenblik gebeuren, dat hij de bal
verzenden gaat. Op dat moment
geeft de Amerikaanse commen
taarstem mij een scheeradvies:
Gillette, the best a man can get!
Maradona heeft inmiddels de
bal volgens een ingewikkelde
meetkundige formule, daarbij
schijnbaar achteloos rekening
houdend met de vochtigheids
graad, de opwaartse druk en an
derefactoren zoals tegenwind,
Nigeriaanse verdedigers en bui
tenspel, in beweging gebracht.
De commentator prijst nu Snic
kers aan. Fuji!, zegt zijn collega
tijdens Amerika-Roemenië, als
Hagi aan de bal is. Deze wed
strijd wordt u zonder reclame
zendtijdonderbrekingen aange
boden door Adidas. Op het an
dere net countert de commenta
tor terwijlZuid-Korea inmiddels
gevaarlijk oprukt in de richting
van het Duitse doel onmiddellijk
met telefoonkaarten, hambur
gers en softdrinks.
'Commercial-free', noemen ze
dat hier. Ze bedoelen dat mijn
aandacht, de goden verhoeden
het, niet ook nog door filmpjes
wordt afgeleid. Maar om de
paar minuten, of nu Valckxaan
de bal is ofRomario, maken de
Amerikaanse commentatoren
reclame voor de merken waar
aan ik het te danken heb dat de
wedstrijdbeelden niet kriskras
door de Ster worden onderbro
ken. Dat leidt tot commentaar
zoals dit: handig schot van Sali
nas. Ook handig is het om altijd
je Mastercard op zak te hebben.
Mooie pass nu van Sutter. Wist
u dat uw haar mooi blijft glan
zen van Hoofd en Schouders?
Argentinië speelt vanavond zon
der Maradona. Het probate
middel om revolutionair af te
vallen is efedrine.
Amerikaanse televisie is als een
hotdog te eten, een milkshake,
pinda's, cola, popcorn en andere
liflafjes van de Amerikaanse
keuken. De Amerikaanse krant
USA Today presenteerde don
derdageen nuttig grafiekje voor
het in voetbal geïnteresseerde
TV-publiek. Kijkers hebben zich
er namelijk over beklaagd dat er
soms doelpunten vallen als ze
net even tivee minuten in de
keuken aan het scharrelen zijn.
Het advies luidt: don't go out for
beer and pretzels, a goal could
come at any time. De krant
voegt eraan toe, voor wie het
toch niet laten kan, dat het
meest geschikte momentom
knakworstjes op te warmen of
een koude pils uit de koelkast te
grijpen, het tweede kwartier van
de eerste helft is. Daarin wordt
het minst vaak gescoord (13,4
en bovendien is de kijker dan
van alle comfort voorzien tegen
de tijd dat het laatste kwartier
voor de rust aanbreekt. In die fa
se is de kans op een goal (21,6%)
volgens USA Today het grootst.