Aron Winter koestert basisplaats Belgische aanvallers leven op voet van oorlog met elkaar 'Kwartfinale tegen Brazilië zou helemaal fantastisch zijn' Ierse supporters lappen drie ton voor Charlton Codeïne ook al verdacht Sprookje ZATERDAG 02 JULI 1994 371 Jg Manusje-van-alles heeft zijn stek gevonden Alleen Ronald Koeman (75), Frank Rijkaard (71) en Jan Wouters (69) speelden meer interlands dan Aron Winter. Hij heeft er inmid dels al 39 achter zijn naam staan, maar een basisplaats heeft hij in zes jaar nooit kunnen afdwingen. Dat stak en begon hem be hoorlijk op zijn zenuwen te werken. Tot woensdag avond tegen Marokko. De basisplaats kwam voor hem niet eens als verras sing, zegt hij twee dagen later op Lake Nona. „Het kon niet uitblijven, ik zat er op te wachten. Het was voor mij alleen een verras sing dat Frank Rijkaard er naast stond." ORLANDO ALBERT GEESING GPD-VERSLAGGEVER De 'klusjesman van Oranje' was present bij het EK 1988, bij het geflopte WK in Italië en twee jaar geleden bij het EK in Zwe den. In die drie toernooien kwam hij echter niet verder dan één wedstrijd en twee inval beurten. „Ik zat bijna altijd op de bank of op de tribune. Dit wordt je vierde toernooi Aron, heb ik me voorgehouden, dat gebeurt je niet weer. Ik voelde me sterk. Ook conditioneel. Ik wilde spelen en zat op dat mo ment te wachten. Mijn pro bleem is alleen dat Nederland een overschot aan goede mid denvelders heeft. Wouters, Rijk aard, noem ze maar op." En Winter natuurlijk. Tegen Marokko greep hij de kans om te laten zien dat hij niets min der is dan die anderen met bei- Aron Winter: „Mijn probleem is alleen dat Nederland een overschot aan goede middenvelders heeft." de handen aan. Hij speelde de beste interland uit zijn carrière. In de bakoven van de Citrus Bowl toonde Winter lef en agressie en groeide hij uit tot de uitblinker van Oranje. „Pas de laatste tien minuten kreeg ik wat last van de hitte, daarvoor ging het wel lekker." Dick Advo caat zal het maandag tegen de groene krijgers van Jack Charl ton wel uit zijn hoofd laten om hem buiten de ploeg te houden. „Ik ga er vanuit dat ik tegen Ier land speel, daarna zie ik wel verder." Aron Mohammed Winter de buteerde op 6 april 1986 onder Johan Cruijff in Ajax 1. Als inval ler. En als vervanger van Frank Rijkaard. Hij speelde zijn eerste interland een jaar later (25 maart 1987) in de Kuip tegen Griekenland. Als invaller. Voor welgeteld zeven minuten. „In het begin vind je dat niet erg. Dan vind je het al prachtig dat je erbij bent." Maar als je aan Oranje geroken hebt wil je meer. Zeker Winter. Hij is een vechterstype, met het hart op de goede plaats. Maar hij speelt ook nog met verstand. „Dat is één van mijn kwaliteiten", zegt de middenvelder van Lazio Ro ma, die in de serie A een voor treffelijk seizoen achter de rug heeft. „Mogen dat er misschien ook twee zijn, plus het jaar daarvoor bij Ajax? Als Johan Cruijff bondscoach was", zei hij eerder al eens, „dan had ik al lang vast in Oranje gestaan." Daar denkt Winter nu nog net zo over. „Toch ligt het niet aan de bondscoach, maar op de eer ste plaats aan mezelf dat ik geen basisplaats had." Die moet je ALTAMONTE SPRINGS JAN MENNEGA GPD-VERSLAGGEVER In de lobby van het Orlando North Hilton-hotel in Altamonte Springs is het een drukte van be lang. In groene shirtjes gestoken Ierse supporters, de schedels bedekt door al even groene petten, schudden hun favorieten de hand en kloppen hen bewonderend op de schouder. De voetballers spelen het spel professioneel mee. Geduldig ma ken zij een praatje met hun trouwe bewonderaars of gaan met hen op de foto. „Onze fans zijn de beste ter wereld", zal Pat Bonner later verklaren. Bonner, 93 kilogram zwa^r, 1.88 meter lang, is een routinier. Op zijn 21e verjaardag, op 24 mei 1981, stond hij in een oefenwedstrijd tegen Polen voor de eerste keer bij Ierland tussen de palen, dertien jaar en 75 interlands later, is hij nog altijd de onbetwiste nummer één van Jack Charltons Green Army. Aanvankelijk was dat overigens niet het geval. Het duurde bijna vijfjaar voordat Bon ner een vaste plaats had onder de lat van dé Ierse nationale ploeg. Eoin Hand, Charltons voorgan ger, had niet zo'n hoge pet op van de ietwat lomp ogende doelman met handen als kolenschoppen. Met de opmerking dat hij toen nog jong was en minder goed maakt Bonner duidelijk geen vernie tigend oordeel over Hand uit te willen spreken. „Maar", zo laat hij fijntjes weten, „ik ben er niet slechter van geworden dat Jack acht jaar geleden bondscoach is geworden. Hij heeft mij direct zijn vertrouwen gegeven en als je weet dat je coach achter je staat, ga je je steeds sterker voelen en daardoor automatisch ook beter presteren. Jack kijkt ook niet naar leeftijden. Of je nu 19 bent, zoals Gary Kelly, 34, zoals ik, of 38, zoals Kevin Moran, als hij vindt dat je gezien je prestaties in aanmerking komt voor de nationale ploeg, stelt hij je op." Met Charlton aan het roer begon niet alleen voor Bonner de victorie, de Ierse nationale ploeg ging na zijn komst ineens ook op roze wolken lo pen. De dappere strijders van het Groene Eiland kwalificeerden zich in 1988 voor het EK in het toenmalige West-Duitsland en waren twee jaar later op het WK in Italië eveneens van de partij. Op beide toernooien was een hoofdrol weggelegd voor Bonner. Bij de historische 1-0 overwinning tegen Engeland op het EK in West-Duitsland keepte hij fenomenaal en in Italië stopte hij in de achtste finales tegen Roemenië* in de door de ge lijke eindstand noodzakelijk geworden straf- schoppenserie een penalty van Daniël Timofte. Twee jaar eerder, in West-Duitsland, versperde Nederland de Ieren de weg naar de halve finales. Met een mazzelgoal in de slotfase was Wim Kieft destijds de luid bejubelde matchwinner. Bonner herinnert zich de treffer nog als de dag van giste ren. "„Nederland was de betere ploeg,- maar dat doelpunt had niet toegekend mogen worden. Er was sprake van buitenspel." Zo sterk als Oranje destijds was, is het tegen woordig niet meer, stelt de doelman van Celtic Glasgow vast. „Van Basten en Gullit zijn geen spelers die je zo maar even kunt vervangen. Maar Nederland heeft nog altijd een hele goede ploeg. Bergkamp, Koeman, Rijkaard en Jonk zijn spelers van wereldklasse, die het verschil kunnen uitma ken tussen winnen en verliezen." In de voorbereiding op het WK oefenden Ne derland en Ierland op 20 april in Tilburg tegen el kaar. De ploeg van Dick Advocaat vond geen ant woord op het ongecompliceerde boerenkoolvoet bal van de léren en verloor met 1-0. „Maar dat zegt niet, dat was vriendschappelijk, maandag gaat -het om kwalificatie voor de kwartfinales van het wereldkampioenschap en dat is wel even wat anders. Ik denk bovendien dat Nederland zich niet opnieuw door onze speelwijze laat verrassen. Ze zullen inmiddels toch wel precies weten hoe wij spelen?" Hoe de afloop van de vijftiende krachtmeting tussen Nederland en Ierland ook is, volgens Bon ner is het toernooi voor zijn land al meer dan ge slaagd. „Brazilië, Argentinië, Italië, Duitsland en Nederland zijn naar Amerika gegaan om wereld kampioen te worden. De spelers van die landen staan onder veel grotere drlik dan wij. Wij zijn hier zonder grote verwachtingen heen gegaan. Met Italië, Noorwegen en Mexico als tegenstan ders zaten wij in een zware groep, misschien wel de zwaarste van allemaal en in elk geval zwaarder dan die van Nederland. Wij hoopten de eerste ronde te overleven. Dat is ons gelukt. Alles wat er nu nog komt, beschouwen wij als een mooie bo nus." Natuurlijk, zo verklaart Bonner, zal Ierland er alles aan doen Nederland te laten struikelen. „Wij zullen voor ons land vechten tot we er bij neerval len. Winnen wij van Nederland, dan mogen wij daarna in de kwartfinales waarschijnlijk tegen Brazilië spelen. Dat zou helemaal fantastisch zijn. Maar wat er verder ook gebeurt, wij hebben niets meer te verliezen. Bij terugkeer in Dublin worden wij als helden ingehaald." afdwingen, in en buiten het veld. „De trainer heeft een be paalde voorkeur. Die ging over mijn rug. Daardoor viel ik steeds buiten de bnot. Dan kun je twee dingen doen, je legt je daarbij neer of je vecht ertegen. Een andere manier is er niet om het ongelijk te bewijzen." Daar in slaagde hij woensdag cum laude. „Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk te voetballen. Maar het is niet zo dat ik met het mes op de keel heb ge speeld. 'Dit is mijn laatste kans, nou moet ik het laten zien', dat idee had ik niet. Ik ken mijn ei gen kwaliteiten en weet wat ik kan." Zekerheid in het topvoetbal bestaat niet. Winter weet het. Maar hij weet voor zichzelf ook dat ze van hele goede huize moeten komen om hem nu nog uit de ploeg te spelen. De pen del tussen bank en veld is hij na zes jaar spuugzat. „Dat is niet leuk, kan ik je verzekeren. Elke keer kwam ik weer over uit Ita lië. De ene keer speelde ik één helft, de andere keer de laatste twintig minuten, maar meestal helemaal niet. Steeds ging ik weer teleurgesteld terug naar Italië. Maar stoppen met het Nederlands elftal, nee, zo ver was ik nog niet." De handicap van Aron Win ter, 27 inmiddels, is dat hij op verschillende posities goed uit de voeten kan. Maar zijn 'vaste standplaats' is nu rechts op het middenveld. Die plek was in principe gereserveerd voor Rijk aard. Maar zijn snelheid en flexibiliteit is in de loop der ja ren minder geworden. Hij was de eerste van de 'grote jongens' die door Advocaat op de bank werd gezet. Rijkaard kon het, zo vreesde de 'kleine generaal', niet meer belopen. Daarom koos hij voor Winter. „Hij zal het nu moeten laten zien", zei Advocaat vanachter de coulis sen. „Als hij niet brengt wat ik van hem verwacht, zie ik het niet meer in hem zitten." In Italië snappen ze er geen snars van dat Winter de twaalf de man van Oranje was. Hij geldt bij Lazio Roma als een vaste waarde en miste niet één wedstrijd. Competitie, Europa Cup, beker of-vriendschappelijk, hij werd nooit gepasseerd. „De problemen die ik in Oranje heb, bestaan bij Lazio niet. De club wil mijn tweejarig contract tus sentijds openbreken." Zo slecht doet hij het dus niet. „Zeker op een groot toernooi heb je alle rust nodig. En ik ben geen type om onrust te zaaien. Daar ben ik te beschaafd voor." ORLANDO DPA Ierse voetbalsupporters hebben in Dublin een inzamelingsactie voor Jack Charlton gehouden. De opbrengst, bijna 300.000 gulden, was het tienvoudige van de boete die de voetbalcoach tijdens het WK in de Verenigde Staten kreeg opgelegd. Charlton maakte zich tijdens de voorronde-wedstrijd tegen Mexico (1-2) in woord en gebaar kwaad op de arbitrage. De FIFA bestrafte hem met 30.000 gulden. Het duel met Noorwegen moest de 'giraf vanaf de tribunes volgen. In Ierland trokken de voetbalfans massaal hun beurs open. Charlton reageerde even enthousiast als verrast op het spontane initiatief. Hij kondigde aan de boete uit eigen zak te zullen betalen. De drie ton gaat naar een goed doel. CHICAGO -SID De FIFA lijkt afgezien van alle opwinding over efedrine ook 'allergisch' voor codeïne. De Duitse ploegarts Wilfried Kin- dermann heeft de wereldvoet balbond schriftelijk gevraagd of hij verkouden spelers met dit middel mag behandelen, maar nog steeds geen antwoord ge kregen. Codeïne staat niet op de FI- FA-lijst van verboden middelen. De medische commissie van het IOC staat het gebruik ervan toe wanneer een sporter kou heeft gevat. „Omdat ik niet pre cies weet hoe de FIFA daar te genover staat, heb ik in een brief om opheldering gevraagd. Maar ik wacht al een week op een reactie", zei Kindermann in Oak Brook. De affaire Maradona heeft de Duitse dokter niet verrast. „Er zal ook in voetbal van tot tot tijd wel een dopinggeval zijn. Maar om de controle tot de trainin gen uit te breiden, gaat me veel te ver. Voor voetbal is een test na afloop van een wedstrijd vol doende", aldus Kindermann. CHICAGO HENRI VAN DER STEEN GPD-VERSLAGGEVER 'Het is oorlog'. De uitspraak komt uit de mond van een in vloedrijke Belgische journalist. Bij de Rode Duivels schijnt de sfeer gespannen. De spelers he kelen bondscoach Paul van Himst en elkaar. Spits Josep Weber is al door het lint gegaan en noemde vedette Mare De- gryse 'een smeerlap'. Op het vliegveld van Chicago wordt op het middaguur een kolderiek, klein rood lopertje uitgelegd voor de Belgische ploeg. Feestelijk blijkt de entree echter allerminst. Twee dag bladverslaggevers en twaalf ca meraploegen staan voor joker, want Van Himst heeft een paar- demiddel verordonneerd: spreekverbod! Luc Nilis geeft een hand, maar zegt niets. Op het gezicht verschijnt een blik van ver standhouding: ik kan er ook niets aan doen. Mare Degryse komt tot twee hele zinnen: „Van Himst wil ineens met twee spit sen spelen. Nee, hij heeft niet overlegd, niets gevraagd, niets gezegd." De Belgische journalist lijkt wel gelijk te hebben: bij de na tionale ploeg is de sfeer bepaald gespannen. In kort tijdsbestek is ook het een en ander gebeurd, te beginnen met het nooit ver wachte, bijna schandalige ver lies tegen Saudi-Arabië. De blunder van Van Himst om niet alleen Nilis, maar ook Emmers, Weber en Grün uit de ploeg te laten, is de bondscoach op hoon uit de spelersgroep ko men te staan. Belgische voetballers uiten kritiek doorgaans omfloerst. Franky van der Eist: „We heb ben op dit ogenblik drie gefrus treerde spitsen rondlopen. Maar ja, de trainer beslist. Of ik hem iets verwijt? Je weet wel wat ik bedoel." Van der Eist bedoelt dus dat Van Himst knap gefaald heeft als bondscoach. Zijn spitsen vinden dat na tuurlijk ook. Josip Weber had eergisteren de fermste teksten. Hij wist zeker dat Degryse naar Van Himst, was gestapt met de mededeling dat hij niet langer met Weber voorin wilde spelen. „Er zit een smeerlap in de ploeg die onzinnige verhalen over mij vertelt. Ik weet dat sommige an deren ook aan mij twijfelen." Het gedrag en de uitspraken van Nilis en Degryse moeten de topschutter - nog droog op dit WK - hebben gestoken. Zo was immerc rot dp eerste wed- Enzo Scifo lijdt onder de hitte tijdens de training in Ormond Beach, Florida. Zijn hoofddoek biedt nog enige bescherming tegen de zon, maar de bal blijft aan de handen van de Belg plakken. foto rtr ste wedstrijd tegen Marokko gooide Van Himst dat idee ech ter overboord: Nilis moest eruit. Tegen Nederland stond de PSV'er niet in de basis, tegen Saudi-Arabië kwam hij na acht minuten in het veld voor de ge blesseerde Degryse. Die wist gistermiddag in de gauwigheid pne vprtpllprt zweerderig. Bij alle technische ellende hebben de Belgen dan ook nog te maken met een falende 'chef de mission' Roger VandenStock, de zoon van Anderlecht-presi- dent Constant. VandenStock ju nior moet zich bot en onbe kwaam hebben verwachting dat het tegen Duitsland wel eens een moeilij ke wedstrijd kon worden. Een uitschakeling vandaag te gen Duitsland, zal in België al reden genoeg zijn om er nog eens over te spreken. Over een WK dat voor de Rode Duivels zó glorieus begon dat België de te nder nor het uitzoeken Was het geen sprookje? Zijn doelpunt tegen de Grieken. Zijn doldwaze extase daarna. Zijn slimme passje aan Caniggia. De wereldbeker die op hem wachtte. Een sprookje was het, ja. En meer niet. Majestueus was hij. In betere vorm, in betere conditie, slankeren omringd door betere voetballers dan vier jaar geleden in Italië. Redondo, Ruggeri, Sensini en Simeone lie pen zich het vuur uit de sloffen voor hem. Zelf geen misselijke voetballers, deze vier, deden ze dat graag. Het was mooi om te zien hoe zij gevieren de meters liepen die hij niet meer liep. Hoe zij hem in de rug dekten, waar hij ook stond. Hoe zij met de bal niets meer deden dan deze aan hem af te staan en dan... zo gauw hij de bal aan zijn voet had gekleefd... dat microscopi sche magische moment... die fractie van een seconde... dat momentum memorum waarop alleen hij wist aan welke reis de bal beginnen ging, dan voelde ik mij gelukkig en gleden er sidder ingen langs mijn rug alsof een hand mij streelde. Maradona aan de bal, op de Amerikaanse televisie, dat ging zo. Ik bevind mij in mijn hotel kamer, alleen. Ik zit op de rand van mijn bed. De bal wordt hem door een waterdrager toegescho ven. Hij is aan de bal. Hij geeft de bal een onschuldig schopje in de door hem gewenste richting. De bal rolt. Hij zet een stap. Ik houd mijn adem in. Een hand streelt mijn rug. Hij en de bal zijn gedurende dat kortstondige moment van verrukking nooit meer dan een schoenmaat zes endertig van elkaar verwijderd. Nog een schopje, een liefko- zingkje. De bal voelt het niet. Het doet geen pijn. Het is Koe man niet, die de bal schopt! De bal is onder hypnose nu. Hij heeft zijn wil volledig op de bal overgebracht. Het kan nu elk ogenblik gebeuren, dat hij de bal verzenden gaat. Op dat moment geeft de Amerikaanse commen taarstem mij een scheeradvies: Gillette, the best a man can get! Maradona heeft inmiddels de bal volgens een ingewikkelde meetkundige formule, daarbij schijnbaar achteloos rekening houdend met de vochtigheids graad, de opwaartse druk en an derefactoren zoals tegenwind, Nigeriaanse verdedigers en bui tenspel, in beweging gebracht. De commentator prijst nu Snic kers aan. Fuji!, zegt zijn collega tijdens Amerika-Roemenië, als Hagi aan de bal is. Deze wed strijd wordt u zonder reclame zendtijdonderbrekingen aange boden door Adidas. Op het an dere net countert de commenta tor terwijlZuid-Korea inmiddels gevaarlijk oprukt in de richting van het Duitse doel onmiddellijk met telefoonkaarten, hambur gers en softdrinks. 'Commercial-free', noemen ze dat hier. Ze bedoelen dat mijn aandacht, de goden verhoeden het, niet ook nog door filmpjes wordt afgeleid. Maar om de paar minuten, of nu Valckxaan de bal is ofRomario, maken de Amerikaanse commentatoren reclame voor de merken waar aan ik het te danken heb dat de wedstrijdbeelden niet kriskras door de Ster worden onderbro ken. Dat leidt tot commentaar zoals dit: handig schot van Sali nas. Ook handig is het om altijd je Mastercard op zak te hebben. Mooie pass nu van Sutter. Wist u dat uw haar mooi blijft glan zen van Hoofd en Schouders? Argentinië speelt vanavond zon der Maradona. Het probate middel om revolutionair af te vallen is efedrine. Amerikaanse televisie is als een hotdog te eten, een milkshake, pinda's, cola, popcorn en andere liflafjes van de Amerikaanse keuken. De Amerikaanse krant USA Today presenteerde don derdageen nuttig grafiekje voor het in voetbal geïnteresseerde TV-publiek. Kijkers hebben zich er namelijk over beklaagd dat er soms doelpunten vallen als ze net even tivee minuten in de keuken aan het scharrelen zijn. Het advies luidt: don't go out for beer and pretzels, a goal could come at any time. De krant voegt eraan toe, voor wie het toch niet laten kan, dat het meest geschikte momentom knakworstjes op te warmen of een koude pils uit de koelkast te grijpen, het tweede kwartier van de eerste helft is. Daarin wordt het minst vaak gescoord (13,4 en bovendien is de kijker dan van alle comfort voorzien tegen de tijd dat het laatste kwartier voor de rust aanbreekt. In die fa se is de kans op een goal (21,6%) volgens USA Today het grootst.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 21