Aristokatten stelen
opnieuw de show
'Torero is toppunt van mannelijkheid'
Twee middeleeuwers
verdwaald in onze tijd
Film Boeken
Mission to Moscow: verveling
Zomerfestivals in vele bioscopen
Verveling is er niet bij
in thriller Tomas Ross
DONDERDAG 30 JLJNI 1994
Komische confrontaties in Les Visiteurs
BIOSCOPEN AMSTERDAM
ALFA 1 tel. 6278806
Damage 16j.,dag. 13.30, 1§,
19.30,22
ALFA 2
The Aristocats dag. 13. 15.45,
18.45,21.30
ALFA 3
Lifetimes 16 j., dag. 13, 21.30
Birthplace unknown en Siki dag.
16.30, 19
ALFA 4
Damage 16 j., dag 13.30, 16,
19.30,22
ALHAMBRA1 tel. 6233192
Short Cuts 16 j., dag 14, 20
ALHAMBRA 2
The Remains of the Day dag. 20.15,
do vr ma di ook 13.15. 17
BELLEVUE CINERAMA tel. 6234876
Mr. Jones, dag. 13.15, 16, 18 45,
21.30
CINERAMA 2
Blink 12 j., dag. 13.15,16, 19.15,
22
CALYPSO 1 tel. 6234876
The Hudsucker Proxy dag. 13.15,
16. 19.15,22
CALYPSO 2
Grumpy old men dag. 13 15, 16,
18.45,21.30
CINECENTER-CINEMACORALINE
Les Visiteurs 12 j.. dag 14.30, 17,
19.30, 22.15, zo. ook 11
CINECENTER-PEPPE-NAPPA
Shadowlands, dag. 13.45, 19.30, zo
ook 11 uur
Un, deux, trois, soleil 16 j., 17,22
CINECENTER-PIERROT
Fearless 12 j.. dag. 14.30, 19 30 zo
ook 11
Naked 16 j, dag. 16 30. 22
CINECENTER-CINEMA JEAN VIGO
In the name of the father 12 j., dag.
14, 16.45, 19.30, 22.25, zo ook 11
CINEMA 1 INTERN, tel. 6151243
Intersection dag. 19,21.45
CINEMA 2 INTERNATIONAL
Ace Ventura: Pet Detective, 18.45,
21.30, za zo woook 13.15, 16
CITY 1 tel. 6234579
Naked Gun 33 1/3 dag..16, 18.45,
21.30, za zoook 13.15
CITY 2
Son in law, dag. 13.15, 16. 18.45,
21.30
CITY 3
Ace Ventura: Pet Detective, dag.
13.15, 16, 18.45,21.30
CITY 4
Cool Runnings, dag. 13.45, 16,
18.45,21.30
CITY 5
True Romance 161 dag. 13.15, 16,
18.45,21.30
CITY 6
Intersection dag. 13.15, 16, 18.45,
21.30
CITY 7
Police Academy 7 dag. 13.15, 16.
18.45,21.30
DESMET tel. 6273434
Touch of evil 16 j., dag. 19, 22. zo
ook 16.30
Temptation of a Monk 16 j., dag.
19.45
Trois Couleurs: Blanc 16 j., zo t/m wo
21.15
The Snapper, do t/m za 21.15, zo
14 15
Citizen Kane 16 j.. za 23, zo 14
The Magnificent Ambersons 16 j., do
en vr 23
The Trial 16 j., zo ma 23
Othello 16 j.,di wo 23
KRITERION1 tel 6231708
El Pajaro de la Felicidad 16 j. dag.
20, 22 (di. met om 22.15), za zo
1445
Sneak preview 16 jdi 22.15
Little Buddha, 17.15
KRITERION 2
The Snapper, dag. 14.45
The House of the Spirits 16 j., dag.
19.15
La Ardilla Roja 16 j. dag. 21.45
Lifetimes 16 j.. dag. 16.45
NEDERLANDS FILMUSEUM
Tutto Fellini do t/m wo
RIALTOl tel 6623488
Ossessione 16 jdo 20.15
Roccoe i Sudi Fratelli 16 vr 20.15
Morte a Venezia 16j.,za 20.15
Senso 16 j.zo 20, 22.15
La Terra Trema 16 j.ma 20.15
Bellissima 16 j di 20. 22.15
L' I nnocente 16 wo 20
Gruppo di Famiglia in un Interno 16
j, wo 22.15
RI ALTO 2
Kosh Ba Kosh 16 j.. dag 20.22
THE MOVIES 1 tel 6386016
Les Visiteurs 12 j., dag. 19.45, 22,
zo ook 15
THE MOVJES 2
Shadowlands dag 19.30
Damage 16j. dag. 17.15, 22
THE MOVIES 3
In Weiter Feme, So Nah! 16 j., dag.
20.30; zoook 14.45
Der Himmel Uber Berlin 16 j., dag.
17.45
THE MOVIES 4
Filmzomerdag 19.30, 21.45. zoook
15. ma alleen 20.30
The Secret Garden dag. 17.30, zo
Wildgroei 12 j., dag. 17.30
TUSCHINSKI 1 tel. 6262633
The Paper 12 j., dag. 13.15, 16,
18.45,21.30
TUSCHINSKI 2
Angiedag. 13.15,16. 18.45,21.30
TUSCHINSKI 3
Schindler's List 12 j., dag. 14, 20.15
TUSCHINSKI 4
The Concierge, dag. 13.15, 16,
18.45,21.30
TUSCHINSKI 5
Philadelphia dag. 13.15, 16. 18.45,
21.30
TUSCHINSKI 6
The Pelican Brief 12 jdag. 13.15,
16.30, 20.30
DE UITKIJK tel. 6237460
Zero Patience 16 j dag. 18.30
Short Cuts 16 dag. 20.30 uur, zo
ook 14.30
Het programma van de Haagse
en Leidse bioscopen staat op
de pagina 'Info'.
Police Academy viert 10-jarig bestaan
FILM
De mooiste filmpremière van deze week is... niet Police
Academy 7 en ook niet de Franse succesfilm Les Visiteurs,
maar een film uit 1970. Een oude Disney-film, die al bij
na 25 jaar onverslijtbaar blijkt te zijn. Een Amerikaanse
tekenfilm met Franse charme en met een geluidsband
die zo op CD kan worden uitgebracht vanwege de nog al
tijd hevig swingende jazzmuziek. We hebben het over de
Disney-klassieker The Aristocats ('Aristokatten', zoals de
film hier heet), die deze zomer de vaste matinee-trekker
in de bioscopen gaat worden voor jong en ouder.
hand bekend worden veronder
steld. De Aristokatten zijn een
moederkat (Duchess) en haar
drie kinderen, die wonen bij
een aardige oude dame in Pa
rijs. In het huis woont ook de
butler Edgar, die jaloers is dat
Madam bepaald heeft dat al
haar bezittingen zullen worden
nagelaten aan de katten. Hij be
sluit de katten te kidnappen
('catnappen') maar wordt on
derweg gestoord door twee
honden. De Aristokatten krijgen
steun van de muis Roquefort en
van de straatkat Thomas O'Mal-
ley, die ze na de nodige om
zwervingen uiteindelijk terug
brengt naar Parijs.
RECENSIE HENK MAURITS
The Aristocats Te zien Lido 1Leiden. Eu
ro Cinema 2. Alphen a/d Rijn; Babyion 1
(orig. versie), Asta 3 en Metropole 2, Den
Haag.
Elk jaar komt het Disney-con-
cern zo rond de zomertijd met
een re-issue van een oude klas
sieker op de proppen. Keuze ge
noeg uit het ijzeren repertoire
van Uncle Walt. The Aristocats
behoort tot de tweede generatie
Disney-firhis, gemaakt na het
overlijden in 1966 van Walt Dis
ney zelf, maar volledig in de tra
ditie van de grote meester.
Het verhaal mag langzamer-
De kracht van de film zit in de
typetjes die de Aristokatten on
derweg zoal tegenkomen: de
honden Napoleon en Lafayette,
de dames Giebel (twee elegante
ganzen met de stemmen van
Tonny Huurdeman en Maya
Bouma), de stoere Thomas (met
de stem van de Belgische zan
ger Louis Neefs), en last but not
least Jazzcat (Willem Duyn) en
zijn straatkatten-jazz swingor
kest. De Nederlandse nasyn-
chronisatie van deze Aristokat
ten dateert alweer uit 1980,
maar de stemmen en de muziek
zijn absoluut nog niet gedateerd
en klinken nog net zo gaaf, vro
lijk en swingend als toen.
Maar ook de orginele versie
van The Aristocats was er één
die er mocht zijn, met heerlijke
composities van Disney's huis
componist George Burns en in
de tweede helft van de film een
geweldige jam session van de
Jazzcats, een groep bij elkaar
gesprokkelde studiomuzikanten
in Hollywood. Ook deze Ameri
kaanse versie is in de grote ste
den te zien.
RECENSIE HENK MAURITS
Police Academy Mission to Moscow Te
zien: Luxor, Leiden, Euro Cinema 1, Al-
phen a/d Rijn, Odeon 1Den Haag
De politieacademie van com
mandant Lassard viert dit jaar
zijn 10-jarig bestaap. In 1984
verscheen het eerste deel van de
inmiddels tot een serie uitge
groeide Police Academy-films in
de bioscoop. Zeven films later
wordt de horizon verbreed en
Amerika verruilt voor Moskou,
waar ze tegenwoordig ook last
hebben van de maffia en het
bioscooppubliek bovendien gek
is op de PA-films.
De serie begon ooit als grap.
Bij de opnamen van de film The
Right Stuff stond een groep fi
guranten van de politieacade
mie zo onhandig te stuntelen,
dat producent Paul Maslansky
accuut bedacht een film te ma
ken over een stel geüniformeer
de stoethaspels die in hun ijver
alles fout doen. Het betekende
de geboorte van de PA-films en
een nieuwe carrière voor ano
nieme sterren als George Gayne
(commandant Lassard), Mi
chael Winslow (Jones), David
Graf (Tackelberry), Leslie Eas-
terbrook (Callahan) en G.W.
Bailey (Harris). Namen die nie
mand kent in de filmwereld, be
halve de fans van de PA, die
precies weten wat de specialiteit
is van elk personage. Net zoals
dat ooit ook het geval was met
de Star Tre^-films, die ook hun
eigen groep supporters hadden,
terwijl anderen de films bijna de
neus uitkwamen.
Zo erg is het met de PA-films
nog nèt niet, maar na zeven
films kun je moeilijk meer van
een orgineel concept spreken.
Of het moet zijn dat er een
nieuwe kadet wordt toegevoegd
aan het team: Cadet Connors
(Charlie Schlatter), die voor een
romantisch tintje zorgt door di
rect verliefd te worden op zijn
Russische tolk. Nieuw is natuur
lijk ook de locatie, die prompt
werkelijk tot vervelens toe is uit
gebuit.
Dus gaan we met de politie
mannen op bezoek in de Russi
sche metro, bezoeken het
Kremlin, het Moscow Circus en
het Bolsjoi Ballet, zien stukken
van Gorky Park, het Rode Plein
en zelfs het buitenhuis van Bre-
zjnev. De Russische WV kan te-
Het team van Police Academy in Mission to Moscow.
vreden zijn, al heeft al de sight
seeing nauwelijks iets mét het
verhaal te maken. Maar dat is
dan ook zo dun dat het in één
zin is na te vertellen: Ameri
kaanse polieagenten verijdelen
de Russische maffiabaas Kon-
stantin Konali om met behulp
van een vernuftig computer
spelletje een greep te doen naar
de macht in de wereld.
De lol zit vooral in de ver
schillende vermommingen
waarin de undercover werkende
Amerikanen opduiken in Mos
kou. De ene keer kom je ze als
bedienend personeel tegen in
een sjiek restaurant en een an
dere keer dansen ze mee in het
Bolsjoi Ballet of laten zich als
slachtoffer gebruiken in het cir
cus. Kortom, je komt ze overal
als jokers tegen in Moskou, be
zig met hun inmiddels al tien
jaar durende missie: Het uit
melken van een succesformule.
En gezien het succes van de vo
rige zes films werkt die formule
nog steeds, al begrijp ik allang
niet meer waar dat succes op is
AMSTERDAM
Tijdens de rustige zomermaan
den staan vele Nederlandse bio
scopen in het teken van de te
rugblik. Vanaf vandaag tot en
met 24 augustus draait in 9 ste
den (niet in Leiden, wel in Am
sterdam The Movies) het
programma van de traditionele
Filmzomer.
Acht weken lang rouleren 63
films, waarvoor gereduceerde
toegangsprijzen worden gehan
teerd. Het aanbod varieert van
oude klassiekers als 2001, A
Space Odyssee uit 1968 tot re
centere films als The Firm.
Op de donderdag staat stee
vast een boekverfilming gepro
grammeerd, onder het motto:
'Een goed boek op het grote
doek'. Tot die categorie beho
ren onder meer: Die Blechtrom-
mel, Oeroegen Salt on our skin.
Het festival Les Vacances du
Cinema, dat georganiseerd is
door de kleine distributeurs,
loopt van 7 juli tot en met 31
augustus en richt zich op de
filmhuistitels. Meer dan 135 ti
tels worden vertoond in 22 the
aters, waaronder Cultureel Cen
trum X in Leiden. Les Vacances
hanteert twee thema's: Felix en
Visconti. Dat betekent dat er
films worden vertoond die de
afgelopen jaren een FelLx heb
ben gewonnen en negen parels
uit het oeuvre van Visconti. Van
beide festivals zijn gratis pro
grammakranten in omloop.
RECENSIE HANS WARREN
'De dertig dageri van Sint Isidoor' door H M
29,90
H.M. van den Brink: De dertig dagen van Sint Isidoor
komen de vele kunstenaars ter sprake, vooral
de schrijvers die veelal zeer enthousiast hebben
gereageerd en nog reageren, en de filosofen en
gedragsonderzoekers die hebben getracht te
peilen hoe het mogelijk is dat zo'n archaïsch ri
tueel spel tot op de dag van vandaag floreert. Ja,
steeds meer populair wordt. In de afgelopen ja
ren was het aantal corrida's groter dan ooit, on
geveer 1600 officiële,voorstellingen per jaar.
Het tweede deel van het boek, De dertig da
gen van Sint Isidoor is een soort dagboek dat
Van den Brink van 7 mei tot en met 6 juni bij
hield nadat hij een maandabonnement had we
ten te krijgen op de 'Feria de San lsidro', de be
langrijkste reeks stieregevechten van Spanje,
gehouden in Las Ventas te Madrid. Elke dag
gaat hij er heen, en aangezien lang niet iedere
dag een meeslepende voorstelling biedt (inte
gendeel, het was bijna alle dagen teleurstellend
biecht hij achteraf op!) neemt hij de gelegen
heid te baat de lezer over allerlei interessante
zaken rondom het stierevechten te onderhou
den.
Zo vernemen we dat, net als in de sport, er
wel bedrog gepleegd wordt: beroemde torero's
kiezen vaak hun stieren uit, en dan natuurlijk
makke, laten knoeien niet de horens als die in
een te gevaarlijke bocht zijn gegroeid, of latén
de dieren zelfs drogeren. Uiteraard mag dat
niet, maar zulke gemanipuleerde beesten glip
pen toch wel eens door de keuringen heen.
We lezen over de reacties van het publiek die
vaak zeer onverwacht en onrechtvaardig zijn,
over de enkele malen dat de stier genade krijgt
en over het enthousiasme dat maakt dat men
niet alleen bloemen maar soms ook paraplu's
of kunstbenen de arena in smijt. We nemen
kijkjes in stierefokkerijen en in een atelier waar
die prachtige kostuums gemaakt en gebor
duurd worden. We krijgen zelfs te horen over
het stierevlees: „Zeer donker, want zeer door
bloed, en stevig, eigenlijk wel lekker." Maar de
fameuze stiereballen zijn Van den Brink tot nu
toe ontgaan.
Sommige van deze dagboeknotities zijn
prachtig. Zoals het stuk over de jonge torero Fe-
nito de Cordoba, Van den Brinks favoriet, die
op 17 mei in de stromende regen vechten moet.
Kort na het begin zegt de schrijver: „Ik ben
geen schoft. Voor zover dierenliefde bestaat,
houd ik van dieren." En kort voor het einde:
Het is moeilijk om het stierevechten zoals dat
in Spanje bedreven wordt te verdedigen. Tot
die conclusie moet men wel komen na de lec
tuur van De dertig dagen van Sint Isidoor, een
boeiend boekje dat H. M. van den Brink over
het stierevechten schreef. Hoe minder men er
van af weet, hoe minder men er van gezien
heeft, hoe gemakkelijker het is een radicaal
standpunt in te nemen, en 'dus' zou ik haast
zeggen het stierevechten ongenuanceerd te
veroordelen. Weg met dat opzettelijk treiteren,
pijnigen en op gruwelijke manier doden van
dieren louter voor het vermaak. En dat des te
meer omdat het overgrote deel van de duizen
den corrida's beneden de maat, ronduit verve
lend is, helemaal niets met sport, kunst of ritu
eel te maken heeft.
Maar wie wel eens een topgevecht gezien
heeft èn gevoelig is voor het geheel dat dan een
unieke, grandioze combinatie van oeroud ritu
eel en spel op leven en dood lijkt te zijn, wie die
sublieme schoonheid van gebaren, passen,
sprongen, versmolten met moed, levensgevaar
en brute barbaarsheid zag en onderging, ra^ikt
van zijn stuk, is niet zo zeker meer. Zoiets gran
dioos verbieden? Torero's kunnen triomferend
schrijden met een trots, een elegant machtsver
toon dat de mens op zijn allermooist toont. „De
torero is het toppunt van mannelijkheid",
schrijft Van den Brink.
Maar ook: „Als je op straat iemand zou te
genkomen op roze kousen in zwarte ballet
schoentjes, een nauwsluitend maillot om de
benen, een met gouddraad bestikt jakje om de
schouders, een kleine staart of knot op het ach
terhoofd en de man zou ook nog suggestief mej
zijn heupen draaien en af en toe een danspasje
uitvoeren, dan lijkt het er toch op, dan ligt het
inderdaad voor de hand om te vermoeden...
Maar nee. In de arena is alles anders." (p. 125)
Het boek bestaat uit twee delen. In Dood
en Spelen wordt een overzicht gegeven van het
stierevechten in de loop der tijden, de pro's en
contra's, de mening van het gewone volk, van
de vorsten, de kerk, de politici. En natuurlijk
Tomas Ross, 'De r
RECENSIE KOOS POST
n van Sint Maarten' Uitgeven) Het Spectrum,
f 24,90.
'De torero is het toppunt van mannelijkheid',
schrijft Van den Brink.
„Het is niet moeilijk geweest om een maand
lang iedere avond naar het doodmaken van zes
stieren te gaan kijken. Ik heb ervan geleerd zon
der een slotsom te bereiken."
Hij kan erover meepraten, heeft recht van
spreken. En toch, en toch. Ik roemde zijn on
vergetelijke evocatie van de faena van Finito de
Cordoba in de regen. Niet minder tekenend zijn
de gruwelijke bladzijden over de dood van
sommige stieren als de steek met het zwaard
niet perfect getroffen werd: „En bijna iedere
avond zijn er wel dieren die na het ontvangen
van het zwaard hun poten spreiden, hun nek
strekken en in lange golven bloed beginnen te
kotsen. Op zo'n moment verdwijnt bij mij iede
re gedachte aan ritueel of kunst en geeft het
stierevechten een eendimensionele oerlaag
bloot. Die bestaat alleen maar uit pijn, dood en
ellende." (p. 135)
Vóór u oordeelt: lees De dertig dagen van Sint
Isidoor.
Ondanks zijn grote en geregelde produktie verrast de
Nederlandse misdaadauteur Tomas Ross elke keer
weer. Voornamelijk door de geraffineerde en kundige
wijze waarop hij realiteit en fictie weet te verweven.
Daarvoor gebruikt hij telkens een ander stuk actuali
teit, waarover hij dankzij een grondige research
een verbluffende kennis van zaken aan de dag legt.
Dat verfrissende vlechtwerk van werkelijkheid en fan
tasie heeft hem al eens een Gouden Strop opgeleverd,
de jaarlijkse onderscheiding voor het beste Neder
landse misdaadboek. En bijna elk jaar een nominatie
voor deze prijs. Ook dit jaar met De man van Sint
Maarten, de jongste vrucht van zijn vlotte pen.
Tomas Ross (naast auteur ook journalist en scena
rioschrijver) maakt ditmaal gebruik van de ogen
schijnlijke keus, die de Antillen voor hun toekomst
krijgen voorgelegd. Dat is de kapstok waaraan hij zijn
verhaal ophangt. Waarbij hij diverse malen duidelijk
stelling neemt. Hij steekt niet onder stoelen of banken
dat die keus in zijn optiek slechts schijn is. Hij is ver
ontwaardigd over de wijze, waarop de gekleurde land
genoten hier in Nederland worden bejegend. Zo
schrijft hij: „Antillianen staan samen met Surinamers
en gastarbeiders op de laagste sport van de maat
schappelijke ladder." En verderop: „Op allerlei manie
ren werd Ronnie duidelijk gemaakt, dat hij tot een in
ferieur ras behoorde en niet welkom was." Opmerkin
gen, die er niet om liegen.
Volgens Tomas Ross is het in dit door tal'van voor
oordelen en wanstaltige verhoudingen vertroebelde
water goed vissen voor criminele elementen. Zeker,
wanneer zulke dubieuze figuren in hun jacht naar
macht en het grote geld om politieke redenen steun
krijgen van machtige, ogenschijnlijk onverdachte or
ganisaties in binnen- en buitenland.
Maar het duurt wel weer heel lang voor de lezer dat
kan ontdekken. Ross bezit de gave levensechte figuren
in een aannemelijk decor te kunnen plaatsen en dan
een pakkende sfeer te creëren. Maar ik vind het beslist
jammer, dat hij ook nu weer lang wacht voor hij ons
laat weten wat al die mannen en vrouwen nu precies
beogen. Hij sleept ons gemakkelijk mee in de vaart
van zijn verhaal, maar waarheen dat moet leiden blijft
lang in het ongewisse. Té lang, als je mij vraagt. Maar
er is onderweg naar die onthulling wel actie genoeg.
Levendig beschreven. Verveling is er dus niet bij. To
mas Ross heeft opnieuw een thriller van niveau afgele
verd.
uit hun eigen lijd. En dus wordt
de koene ridder direct weer ver
liefd op de huidige gravin van
Montmirail, die in hem een ver
re neef ziet. Jakloot papt direct
aan met een zwerfster en ont
dekt dat het voormalige kasteel
nu verworden tot een duur
conferentieoord voor zakenlie
den wordt gerund door ene
Jacquart, een verre nazaat van
hemzelf. De schildknaap is aan
genaam verrast door deze situa
tie en wil graag blijven wonen
in deze klassenloze maatschap
pij, maar ridder Godfried vindt
het maar niks zo'n maatschap
pij zonder klassen en standen
en gaat driftig op zoek naar na
komelingen van de tovenaar om
weer terug te kunnen keren
naar de vertrouwde middeleeu
wen.
De show wordt gestolen door
Christian Clavier die in een
dubbelrol zowel de middel
eeuwse barbaar Jakloot, als de
twintigste eeuwse bekakte Jac
quart mag spelen. Hij doet dat
met veel dynamiek, daarbij ge
steund door de techniek, die het
tegenwoordig mogelijk maakt
"om naadloos twee dezelfde per
sonen in een opname in elkaar
te schuiven alsof ze eikaars
tweelingbroers zijn.
Gezien het succes van de film
in Frankrijk en de trend om van
succesvolle films een Ameri
kaanse remake te maken, zou
het me niet verbazen als Les Vi
siteurs binnen twee jaar als The
Visitors opnieuw in de bioscoop
te zien is. Voor de Amerikaanse
versie van Les Visiteurs lijken
me de 'Twins' Arnold Schwarze
negger en Danny Devito perfect
in de rollen van ridder Godfried
en Jakloot de Maloot. Maar
voorlopig moeten we het nog
doen met Jean Reno en Chris
tian Clavier en die zijn leuk ge
noeg om een bezoek te brengen
aan Vreemde Vogels, zoals Les
Visiteurs hier heet.
I
Je zal maar ridder zijn in de
middeleeuwen en dan door een
foutje van de plaatselijke tove
naar per abuis in onze tijd te
recht komen. Dat is het simpele
maar orginele gegeven van de
film Les Visiteurs, een van de
meest populaire films in Frank
rijk van dit moment. 'Nooit
meer zo gelachen sinds Louis
de Funès', staat er zelfs op de
affiche, maar dat is overdreven,
al is Les Visiteurs bij tijd en wijle
een vermakelijke film.
Het komische duo in Les Visi
teurs bestaat uit Jean Reno en
Chistian Clavier. De eerste
speelt de rol van de middel
eeuwse graaf Godfried de Stou
te en de tweede zijn knecht
Jakloot de Maloot. Reno kennen
wij voornamelijk uit serieuze
films van Marco Ferreri, Ber-
trand Blier en Luc Besson, maar
zijn tegenspeler Christran Cla
vier is in Frankrijk, na de dood
van Bourvil en De Funès, een
van de belangrijkste komische
filmacteurs van dit moment.
Geen nood als u nooit eerder
van hem heeft gehoord, want de
meeste van zijn films zijn nooit
in ons land uitgebracht.
In Les Visiteurs maken ridder
Godfried en zijn schildknaap
Jakloot een sprong in de tijd van
bijna duizend jaar. Vanuit hun
kasteel in Montmirail komen ze
rechtstreeks aan de rand van
een asfaltweg terecht waar een
zwarte postbode in een geel
postautootje ze hevig aan het
schrikken maakt. Maar omge
keerd brengen zij eveneens tu
mult teweeg met hun zonder
linge kledij en onaangepaste
manieren.
De grap is dat ze terecht ko
men tussen hun verre nazaten,
die precies lijken op de mensen
Ridder Godfried en zijn schildknaap Jakloot in Les Visiteurs.
Scene uit Aristo Katten, gemaakt in de vertrouwde Disney-traditie: braaf, onschuldig, beetje moraliserend,
onderhoudend en grappig.
