Rooks krijgt
titel cadeau
A
Zeelenberg en Bodelier kleuren Assen oranje
Sport
Speciaal trainingsschema brengt Bouwmans niet naar Tou
Dino Tolhoek net
niet op erepodium v.
1
Van Moorsel meerf
dan ooit aanwezig
MAANDAG 27 JUNI 1994
chef willem spierdijk. 071 -356464. plv -chef rob onderwater. 071 -3!
Knetemann heeft selectie bijna rond
meerssen Erik Breukink en Frans Maassen zijn de belangrijkste
kandidaten van bondscoach Gerrie Knetemann voor de indivi
duele tijdrit op het WK wielrennen. Op Sicilië (Capo d'Orlando)
staat op donderdag 23 augustus voor het eerst een gecombi
neerde wedstrijd tegen de klok voor amateurs en professionals
op het programma. „Defjnitief is hun selectie natuurlijk nog
niet", haastte Knetemann zich gisteren op het NK te zeggen.
Over de invulling van de ploeg voor de individuele wegwedstrijd
(zondag 28 augustus in Agrigento) kon Knetemann nog niets
zeggen. ..Maar ook dat is niet zo moeilijk hoor. Als er hier op het
NK vijftig starten, zijn er tien die niet serieus zijn te nemen. Dan
blijven er veertig over. De helft of meer dan de helft valt al af
omdat de finish bovenop is, na een klim van een kilometer of
vijf. Dat is een gegeven, die de selectie voor mij al aanmerkelijk
minder moeilijk maakt."
Wielerverkiezing in Leiden
meerssen In navolging van de georganiseerde beroepsvoetbal
lers gaan de profwielrenners dit jaar voor het eerst de wielrenner
van het jaar kiezen. De verkiezing, op 9 december in Holiday Inn
in Leiden, wordt georganiseerd door de WBW, de vakbond voor
beroepswielrenners.
Wilfried Nelissen Belgisch kampioen
liederkerke Wilfried Nelissen heeft gisteren de Belgische titel bij
de beroepsrenners veroverd. Het was voor de coureur uit ploeg
van Post de eerste proftitel nadat hij eerder de landstitel bij de
nieuwelingen en de amateurs behaalde.
De Belg sprong mee met een kopgroep van acht man. Peter de
Clercq zette de sprint aan. Hij kwam ten val en maakte zo de
weg vrij voor Nelissen. Dirk de Wolf reed zijn laatste wedstrijd
bij de beroepsrenners. Hij eindigde als achtste. Na afloop maak
te hij bekend dat hij volgend seizoen ploegleider is van een se-
mi-professioneel team. Hij wil jonge renners opleiden.
meerssen gpd
Dramatiek in Meerssen. Peter
Post komt het kleedlokaal uit,
de arm met veel theater om Ed
dy Bouwmans geslagen. De ko
gel is door de kerk, de betrokke
nen zijn op de hoogte. Nu de
buitenwereld nog. „Mijne he
ren, in goed onderling overleg is
besloten.... Eddy gaat niet naar
de Tour."
Het was alsof Eddy Bouw
mans, naast de rijzige gestalte
van z'n Amstelveense ploegdi-
recteur, nog kleiner werd. Geen
Tour. Wie had dat verwacht aan
het begin van het seizoen waar
in juist de Ronde van Frankrijk
tot eerste en haast enige doel
was verheven. Hij trainde zich
kapot op de schema's van Ab
Krook, ging tot twee keer over
boven op een berg zitten om ro
de bloedlichaampjes te tanken,
schreef keurig elke dag, elk uur
haast, z'n polsslag op en bleef
onder stringente medische con
trole.
En - dat was juist het vreemde
aan de zaak - Eddy BouwTuans
mankeerde niks, volgens de on
derzoeken en lactaat-testen.
Post: „Hij is niet ziek, hij is
kerngezond, fysiek is er niks aan
de hand, maar hij is uit vorm.
Op de momenten dat hij er
moet staan, als het bergop gaat,
wordt hij zo maar weggereden.
Daar hoeven we niet omheen te
draaien, dat weet Eddy zelf ook.
Samen vinden we het beter als
hij even rust houdt. We willen
graag de oude Eddv terug, vol
gend jaar in de Tour. Dat kan
alleen als hij nu even wat gas te
rugneemt."
De oude Eddy, dat was dan
zeker de Eddy van twee jaar ge
leden, toen hij in de Tour van
'92 op 24-jarige leeftijd debu
teerde met een veertiende eind-
plaats en het veroveren van de
witte trui als beste jongere. Dat
beloofde wat. Want Eddy was
nog jong en kon zich alleen nog
maar verbeteren. De nieuwe
Breukink, of Rooks ofTheunisse
was opgestaan en Post wist niet
hoe snel hij z'n beschermeling
weer vast moest leggen voor
een nieuwe contractperiode.
Maar in plaats van bergop,
ging het bergafwaarts, haast let
terlijk ook nog. Bouwmans won
vorig jaar nog wel de Classique
des Alpes, maar ging in de Tour
helemaal onderuit. Hij werd ge-
desilussioneerd 45ste.
De trainingsschema's van Ab
Krook hielpen vervolgens niet.
„Misschien waren ze ook wel
veel te zwaar, die schema's van
Krook. Misschien heb ik me wel
finaal over de kop gewerkt."
In Bouwman's plaats gaat nu
Patrick Jonker naar de Tour, een
25-jarige krachtrenner met zo
wel de Nederlandse als de
Australische nationaliteit, gebo
ren in Amsterdam, opgegroeid
aan de andere kant van de we
reld en begin dit jaar neerge
streken bij een pleegezin in Et-
ten-Leur. Vorig jaar nog ama
teur namens Australië, nu Tour-
renner namens Post, die aan
vankelijk niet tevreden was over
diens debuut, maar dat nu wel
is.
In Meerssen kon gisteren een
trieste balans worden opge
maakt. Nog niet alles staat vast,
wel dat de Nederlandse afvaar
diging naar de Tour, die zater
dag in Lille van start gaat, weer
bescheiden van omvang zal
zijn: tenminste dertien, ten
hoogste vijftien renners, als
voor Theunisse (TVM) en Nij-
boer (Banesto) vandaag ook het
licht op groen wordt gezet.
De neergaande spiraal lijkt nu
trouwens eindelijk te zijn on
derbroken. Kon ook moeilijk
anders, na in de afgelopen jaren
van 30 Tour-renners naar plot
seling 19 ('90), en verder door
naar 18 ('91). 17 ('92) en 14 ('93)
te zijn afgezakt. Het Nederli
se bestanddeel dit keer:
Vries en Jonkers (Histor), M
sen, Dekker en Mulders (VV
Perfect), Rooks, Harme
Voskamp, Den Bakker en mi
schijnlijk ook Theunisse (T
Van Poppel (Festina), 1
(Mercatone Uno), Breu
(Once), Vermeij (Chazal)
mogelijk ook Nijboer (Banes
Naast Bouwmans dus
een andere opmerkelijke a
zige: Jelle Nijdam. 'Snelle
verdween ook gisteren
vlug van het toneel. Halver
de koers gaf hij op en daai
was z'n lot definitief bezege
Theunisse ziek van ploegleider Priem
En daar was de tweeling weer. Steven Rooks en Gert-Jan
Theunisse: één en twee in het NK wielrennen voor pro
fessionals op de weg, dezelfde volgorde als in Meerssen
1991.
meerssen wim van duivenbode
Het scheelde maar weinig of de
Zoeterwoudse wielerformatie
Casba Wonen had toch nog een
man op het erepodium gehad
bij de Nederlandse Kampioen
schappen in het Limburgse
Meerssen: Dino Tolhoek. Met
een geweldige jump wist de 21-
jarige domineeszoon uit Gies-
sen zich te onttrekken uit een
groep achtervolgers die in volle
jacht waren op de twee leiders,
de latere kampioen Pascal Ap
peldoorn en Raymond Thebes.
Alleen oud-Roelofarendsvener
Casper van der Meer, Rob Com-
pas. Harm Jansen en Paul Ko-
nings konden de kleine Casba-
renner volgen. Honderd meter
voor de eindstreep werd de ge
doodverfde winnaar Raymond
Thebes door het vijftal bijge
haald. Maar de sterke Pascal
Appeldoorn was niet meer te
achterhalen.
In de sprint om het overige
eremetaal kwam Tolhoek door
een zwieper van Harm Jansen
bijna ten val. Door dit voorval
viel de Giessenaar buiten de
hoofdprijzen. Hij werd vierde
op 3 seconden.
Eén man was bijzonder tevre
den over het aanvallende rijden
van Tolhoek, die al eerder met
oud-kampioen Rob Compas
aan de haal was gegaan. Dat
was bondscoach Piet Hoekstra.
„Voor mij was het rijden van
Dino Tolhoek in de Ronde van
België al een grote verrassing,
en nu zit hij er weer knap bij.
Misschien neem ik hem wel op
in mijn voorlopige selectie voor
het wereldkampioenschap. Dan
moet hij wel nog een paar grote
etappe-wedstrijden in het bui
tenland rijden", aldus bonds
coach Hoekstra, die ook het rij
den van Aart Vierhouten (Swift-
/Casba) met een compliment
beloonde. „Wat een karakter
heeft die jongen. De gehele
week niet lekker en toch de
Ronde van België en het NK (als
24ste) uitrijden."
Gert Jakobs was steeds in de
voorste gelederen te vinden en
werd 18de, De overige Casba-
renners, Robin van Kessel, Niels
van Stralen en Davy Dub
beldam, eindigden in een groep
die streed voor de 37ste plaats.
Bij de vrouwen was Marion
Borst (Leiderdorp) één van de
betere rensters. Door haar goe
de knechtenwerk voor de latere
kampioene Yvonne Brunen
moest zij zelf genoegen nemen
met een knappe vijfde plaats.
Ingrid Kelderman uit Alphen
aan den Rijn kwam als 31ste
over de eindstreep.
Rooks kan juichen.
meerssen peter ouwerkerk
gpd-verslaggever
Toen waren ze qua werkgever
nog gescheiden, maar hun on
derlinge verstandhouding had
daar niet onder geleden. Theu
nisse was niet goed, had hij ge
zegd; Rooks had het signaal be
grepen, was weggesprongen en
Theunisse had de vlucht be
schermd. Rooks kampioen, zijn
enige wapenfeit zo ongeveer in
de Bucklertrui.
Gisteren had Theunisse zich
wél rijp geacht voor het rood-
witblauw. En hij had naar (zijn
inmiddels TVM-ploegmaat)
Rooks geknipoogd, dat die de fi
nale moest openen, in de ver
onderstelling, dat als de Noord
hollander eenmaal was terugge
haald. Theunisse zelf zijn kans
wel zou kunnen grijpen.
Maar hoe vaak rijmt theoreti
sche wielerlogica nu helemaal
met de praktijk? Aanvallende
acties in het profmétier lopen
stuk zo lang er achter de durver
wordt gereageerd. Maar zodra
de potentiële achtervolgers voor
elkaar het vuile werk weigeren
op te knappen, krijgt menige
vluchtpoging de zegen mee.
Wat dus geschiedde met Rooks.
Met nog drie ronden te gaan
had zich een elitegroep met
Rooks, Theunisse, Maassen en
Breukink, alsmede de betrekke
lijke outsiders Nijboer, Jonker
en Vermeij gevormd. Een kilo
meter of vijftien voor het einde
ontvouwde Rooks aanvalsplan
nummer één. Hij pakte tien,
twintig, vijftig meter, en nie
mand reageerde.
Theunisse hoefde niet, Nij
boer, Jonker en Vermeij keken
vooral naar de verantwoorde
lijkheid van Breukink/Maassen.
Maar Breukink begon van
Maassen dingen te eisen, die de
Limburger achteraf niet kon,
zodat Rooks zijn tweede natio
nale kampioenstrui kon gaan
afhalen.
Hij was er heel blij mee, de
33-jarige Westfries, die al weer
heel lang op een wapenfeit zat
te wachten.
De weken en maanden die
daarna volgden werden één
grote klaagzang van Rooks. Op
de derde dag van de Tour dood
ziek naar huis, door Festina
meteen op straat gezet, met de
grootste moeite de helft van zijn
achterstallig salaris losgekregen,
tegen een voor hem beneden-
modale vergoeding nog net on
der contract bij TVM.
Rooks hoopt dat hij zich
straks kan revancheren in de
Tour: „Eens zien of ik in de eer
ste twee weken mijn gram kan
halen. Ze zullen nu niet meer zo
op me letten als vijf jaar gele
den. Een paar geschikte etappes
uitzoeken om mee te springen.
Liever een ritzege dan vijftiende
in het klasement. Ik voel dat ik
het nog kan. Ik wil in ieder geval
nog tot en met volgend jaar op
dit niveau koersen. Dan ben ik
vijfendertig, dan is het een
mooie tijd om te stoppen."
Steven Rooks weet al een
poosje, dat hij komende zater
dag bij de Tourstart in Lille
wordt verwacht. Cömpaan
Vermeij zorgt
voor verrassii
iel
Steven Rooks kan zijn emoties niet de baas als hij beseft dat hij Neder
lands kampioen is geworden bij de profs. foto anp
Gert-Jan Theunisse moet nog
tot vanavond wachten vooraleer
Cees Priem het licht op groen
zet. „Onzin", zegt Rooks, „ie
mand die zo rijdt moet je ge
woon meenemen."
„Lullig", vindt Theunisse zelf
ook. Hij had al goed de pest in
voor de start, hij laakte de han
delwijze van zijn ploegleider na
afloop nog meer. „Hij is me ge
woon aan het pesten. Priem
denkt me daarmee te motive
ren, maar hij bereikt precies het
omgekeerde. Als ik geen ver
trouwen krijg, word ik onzeker.
Misschien dat ik aan al die pes
terijen wel die maagzweer heb
overgehouden."
Hij was graag kampioen ge
worden. Hij voelde zich ook de
sterkste. Met de titel had hij bo
vendien een extra wapen in
handen gehad om Priem te
overtuigen van zijn conditie,
vorm en mogelijkheden. Ook
voor de komende Tour.
„Priem heeft zelf kunnen zien
hoe ik in Zwitserland reed. Het
heeft geen zin je daar voor het
klassement uit mekaar te gaan
rijden, maar als je kijk op wiel
rennen hebt weet-je dat het wel
goed met me zit. Maar hij blijft
me maar openlijk voor schut
zetten. Ja, ik verdien veel, maar
nog lang niet zoveel als Breu
kink. En hoor je iemand zeuren,
dat die ook niet presteert naar
zijn geld? Ik heb daar genoeg
van. Normaal gesproken ga ik
hier niet langer aan meedoen.
Einde seizoen, dan ga ik weg."
meerssen gpdhg
)ra
De in Lisse geboren Marco ne
meij werd gisteren derde in va,
NK voor wielerprofs en ej(
daarmee de verrassing var
dag. Vermeij is 29, eerste
prof bij het Franse Chazal, h
een leven als een globetrt ja
achter de rug, en koerst r<etT
op zijn Tourdebuut af. War
seizoen zijn negende etaj
wedstrijd zal worden,
droom, ja. Ik geniet nu al bi
gedachte aan alles wat me v
zaterdag gaat overkomen."
Vermeij had in het raze
drukke voorjaar al een oven [4
ning meegepakt, een tijdritj
de Tour de l'Aisne. Hij was
een licht overbelast been aai
start gekomen, schoon zijn
ter hem dat verbood.
Voor Vermeij geen luxe h
aan de vooravond van het
maar gewoon met vriendin
ouders in een caravan op
camping. Fiets zelf in elkaar
zet, clubmaat Barend Hi
neers (Rotterdam Ahoy'
wielen langs de kant.
Hij was tot zijn eigen vei
zing op kop gekomen,
moest plassen, reed even vi 1
uit, en zat ineens los met
paar anderen." En hij ha
haafde zich moeiteloos voo
ook toen de finale in volle g f
werd geblazen.
„Zat ik ineens met Breul|™
Maassen, Rooks en Theui
voorop. Ik wist even niet
moest doen. Ik heb me
gehouden, ben wat achter
blijven hangen en op het la
nog een paar keer gespron
Maar Rooks was te ver weg.'
De Lissenaar, die tegenwi
Franse Son
(Cartigny, nabij Péror
woont, kon niettemin tevre
zijn met het brons. „Er was
enige twijfel of ik wel mee
kunnen naar de Tour, maa
i vanavond eens even een
lefooncel opzoeken, en be
dat ik eraan kom. Derde,
kunnen ze me niet meer we P'
li
ui
=1
Nederlanders motorcoureurs
hebben iets met de TT van As
sen. Of ze nu Wil Hartog, Boet
van Duimen, Jack Middelburg,
Hans Spaan of Wilco Zeelen
berg heten. Op hun 'eigen' cir
cuit vinden ze paardekrachten
die tot dan toe verborgen ble
ven. Zo ook zaterdag. Wilco
Zeelenberg steeg boven zichzelf
uit en werd derde, Loek Bode
lier scoorde zijn eerste podium
plaats (3) en de broertjes Patrick
en Jurgen van den Goorbergh
eindigden bij de eerste tien in
de 250cc klasse.
De successen van de Neder
landers, die Assen even oranje
kleurden, komen net op tijd. De
situatie voor de vaderlandse
coureurs is alles behalve roos
kleurig. De leiding van het
Dutch Racing Team werkt pro
deo om de rijders te begeleiden
en fabrieksmateriaal is door ge
brek aan geld niet te,koop. Zee
lenberg moest zelf z'n nek uit
steken om een peperdure ma
chine bij Honda te mogen lea
sen. Het 750.000 gulden kosten
de speeltje had hem tot zater
dag niet meer dan drie negende
plaatsen gebracht, in Malaysia,
Australië en Spanje.
Nederlanders zijn blijkbaar
het sterkst als het erop aan
komt. Wilco Zeelenberg, ge
tooid met een oranje helm en
met een oianje nummerplaat
op zijn kuip, reed een van de
beste wedstrijden van de laatste
jaren. Bovendien bewees de 27-
jarige coureur dat hij, mits
voorzien van goed materiaal,
nog altijd over uitstekende
stuurmanskwaliteiten beschikt.
Afgezien daarvan zat het deze
keer op alle fronten rfiee. In de
beginfase van de door Biaggi
gewonnen race vielen Capirossi,
Romboni en wereldkampioen
Harada al uit. „Blijven zij er op
zitten", erkende Zeelenberg
met gevoel voor de realiteit,
„dan strijd je gewoon voor een
zevende plek."
Reserve
Zeelenberg profiteerde opti
maal van het feit dat hij het cir
cuit van Assen heel goed kent.
In 1990 en 1991 werd hij ook al
eens derde. De eerste maal ging
hij zelfs voor de winst en leidde
de hele race. Pas in de laatste
bocht moest hij de zege laten
glippen. „Daar heb ik van ge
leerd", zei de Bleiswijker zater
dag. „Daarom bleef ik nu steeds
achterin hangen. De laatste
ronden reed ik nog een beetje
op reserve."
Het succes in de TT komt als
geroepen. Zeelenberg zit te
springen om een sponsor. „Ik
hoop dat er nu eens iemand in
stapt, want ik wil volgend jaar
toch ook weer rijden." Nog al
tijd heeft Zeelenberg zijn hoop
gevestigd op de 500cc. Voorma
lig teamgenoot Alberto Puig
doet het heel goed in de zwaar
ste klasse. „En ik was op een
250-machine vaak sneller dan
hij. Ik heb ooit gezeg dat ik pas
overstap als ik wereldkampioen
ben. Nu doe ik het als ik de kans
krijg."
Fortuin
Het oranje-gevoel in Assen
werd in de 125cc klasse nog
eens versterkt door Loek Bode
lier. De 28-jarige 'bluffer' uit
Rosmalen verscheen zelfs enke
le keren aan de leiding van de
bloedstollende wedstrijd, waar
in elke ronde van plaats werd
gewisseld. „In een overwinning
heb ik nooit echt geloofd", zei
hij na afloop van de door de Ja
panner Tsujimura gewonnen
race. Bodelier had trouwens ook
het fortuin aan zijn kant. Hij
ging als vijfde de laatste bocht
in. De Duitser Oetll vloog er
echter uit en maakte de Japanse
leider in de strijd om de wereld
titel, Sakata, zo aan het schrik
ken dat Bodelier twee plaatsen
kon opschuiven.
Ook voor hem is de derde
plaats een geschjenk uit de he
mel. „Ik heb nog steeds een be
perkt budget. Met deze presta
ties hebben we bewezen dat
Nederlanders heel goed kunnen
rijden. Het bedrijfsleven zou
daar toch eens iets voor over
moeten hebben."
Doohan
Mochten de heren van de IRTA,
de rijdersorganisatie, plannen
hebben om de 125cc op termijn
af te stoten, dan gaf Assen aan
leiding die plannen nog maar
eens te herzien. De strijd in de
lichtere categoriën was veel
boeiender dan de race van de
grote kanonnen. De torenhoge
favoriet voor de eindzege in de
500 cc-klasse, Mick Doohan,
won. De enige die in zijn spoor
kon blijven was de Braziliaan
Alexandre Barros. Kevin
Schwantz kon het duo niet bij
benen. Hij ondervond te veel
hinder van zijn in de training
opgelopen polsblessure.
Mick Doohan rekende met
zijn triomf af met zijn 'Assen-fo
bie' en nam en passant een
straatlengte voorsprong in het
klassement om de wereldtitel.
De Australische zeurpiet laat
echter geen kans onbenut om
het Nederlandse circuit te klei
neren. Vrijdag ging hij nog ver
der dan vorig jaar door te stel
len dat 'het alleen nog ontbrak
aan café's langs het (weg)cir
cuit'. Zaterdag won hij onbe
dreigd, maar zette desondanks
de oorlogsvoering tegen het
Drentse circuit voort.
„Dit verandert niets aan m'n
kritiek op Assen", zeurde de
nukkige Doohan. „De baan is
niet vlak, heeft een bolling om
het water af te voeren. Met de
hoge snelheden van de huidige
motorfietsen is hier eigenlijk
niet meer op te rijden."
meerssen gpd
Ze was er niet, maar toch ook weer wel. Leontien van Moor
ontbrak bij de nationale titelstrijd voor de,vrouwen. Zelden ec
ter viel haar naam vaker dan zaterdagochtend in Meersst
plaats van handeling van het NK. Yvonne Brunen uit Swifttd
band, 22 nog maar, werd kampioen van Nederland en dat w
zonder meer knap te' noemen. Maar ze kreeg niet de aandac
die ze verdiende. Die ging naar het twijfelaarstertje uit Boekei.
De wereldkampioene had afgezegd voor het Nederlands kaï r
pioenschap. Wegens 'mentale problemen', zo heette het ol
cieel. Wat daarmee exact werd bedoeld, wilde bondscoach Fra
van Diepen niet zeggen. Het onderwerp van gesprek wil er eve
min over praten. Ze verwijst iedereen door naar de bondscoat
Zeker is dat ze niet zal deelnemen aan het wereldkampioe
schap op de weg op Sicilië. Ze wil wèl proberen zich te kwalifi<
ren voor het WK tijdrijden, een nieuw onderdeel op de mond
le. Ook zal ze de vrouwentour waarschijnlijk laten schieten.
Twee weken geleden stapte Van Moorsel huilend af in de Or
loop van Het Molenheike, één van de belangrijkste Nederland
wedstrijden.
De sportvrouw van het jaar verkeerde twee jaar geleden eve
eens in een crisis. Na de Olympische Spelen van Barcelona w
er in haar geen spoor meer te bekennen van het gezelligheit
dier dat ze voordien was. Ze trok zich terug, had een ziekelij
vermageringsdrang. Ze at en dronk zo min mogelijk om wraak
kunnen nemen voor haar nederlaag in Barcelona. Dat lukte,
won de Tour Féminin en werd wereldkampioen in Oslo.
Eigen plöeg
Van Moorsel zag daarna een poging een eigen ploeg te beginni
stuklopen. Het betekende dat ze de komende jaren als 's were
beste wielrenster niet naar behoren beloond zou worden. E
aanbod van haar aanstaande schoonvader, de Rotterdamse h
reca-exploitant/gangmaker Joop Zijlaard, om een cafetaria
gaan bestieren, heeft haar opnieuw aan het twijfelen gebrac
over de voortzetting van haar carrière Bondscoach Van Diep
wil niet zeggen of Van Moorsel overweegt te stoppen als wielre
ster: „Ik heb daar geen aanwijzingen voor. We moeten het
wachten."
Yvonne Brunen profiteerde van de afwezigheid Van Moors
Twee ronden voor het einde sprong ze met Elsbeth Vink (eve
eens van de nationale selectie) en Edith Klep weg uit een vlucl
groep van tien. Op de laatste beklimming van de Lange Raarbe
liet de vroegere schaatster haar mede-vluchters achter zich. Vil
werd tweede, Klep derde.
