Stil leed tussen de bloembakken
Broek uit en snel wegwezen
Lichtgevende schijfjes die
in een kring ronddraaien
Het Gesprek van de Dag
Alphenaar
naar WK
natuurkunde
VRIJDAG 24 JUN11994
Jjj UFO-meldingen vanaf de Jan Luykenlaan
Het heeft een wolkwitte kleur
en bestaat uit lichtgevende
schijfjes die in een kring rond
draaien en van links naar rechts
bewegen. Ra, ra, wat .is het? Be
woners van de Jan Luykenlaan
in Leiden breken zich sinds en
kele weken het hoofd over het
onbekende voorwerp dat af en
toe 's avonds langs de nachtelij
ke avondhemel schuift.
Zeker vier keer is het verschijn
sel gesignaleerd, op wisselende
dagen van de week. Vanaf de
galerijen van portiek E is de
UFO, voluit een Unidentified
Flying Object, af en toe zicht
baar boven de bomen achter
een bouwterrein. Meestal rond
half twaalf 's avonds. „Wij zijn
geen sensatiezoekers, maar
nuchtere types", meldt een be
woonster van de vijfde etage,
die niet met haar naam in de
krant wil. „Maar we vinden dit
verschijnsel vreemd; we kunnen
niet verklaren wat het is."
Zo'n vijf weken geleden zag ze
het voorwerp voor het eerst. Ze
werd erop geattendeerd door
een buurman die het verschijn
sel ook niet kon thuisbrengen.
P.J. van den Berg, die ook op de
vijfde etage woont, heeft het
verschijnsel nu twee keer waar
genomen. „Ik kwam thuis en er
stonden allerlei buren op de ga
lerij te kijken. UFO's, UFO's riep
men direct. Dat leek me over
dreven. Je gaat toch eerst een
logische verklaring zoeken."
Ook andere bewoners denken
niet direct aan marsmannetjes
en vliegende schotels. „Er zal
vast wel een redelijke verklaring
voor het verschijnsel zijn", zegt
de bewoonster van de vijfde
verdieping weifelend. „Ik geloof
dat er leven is op andere plane
ten, maar het gaat me wat ver
om dit verschijnsel daarop te
schuiven.", zegt een andere be
woner.
Maar wat het dan wel is? Nie
mand weet het. Het is geen ster,
want het beweegt en bestaat uit
elipsvormige cirkels. Verlichte
kassen dan? Ook niet, om de
zelfde reden. Vuurtorenverlich
ting misschien? Nee, want het
licht knippert niet en het licht
schijnsel is niet zo erg sterk. Ac
tiviteiten op het bouwterrein?
Uitgesloten, het verschijnsel is
vooral boven een rij bomen ge-
bewoog zich richting
Van den Berg houdt het bij ge
brek aan een betere verklaring
op een lasershow. „Het heeft
nog het meeste weg van het
licht dat glitterballen in de disco
verspreiden", verklaart hij. „Je
ziet het verschijnsel namelijk al
leen als er wolken langs drijven,
dan zie je de schijven tegen de
wolken oplichten.
Maart J.W. de Bruijn, bewoner
van de derde etage, gelooft hier
niet in. „Als het om een laser
show gaat, zouden lichtbundels
vanaf de grond naar boven
schijnen. Bij wat ik gezien heb,
was dat niet het geval. Het be
vond zich een flink stuk boven
de bomen."
J. Stil, werkzaam bij de Leidse
Sterrewacht, kent geen astrono
misch verschijnsel dat past in
de omschrijving. „Als het draait
en heen en weer beweegt kan
het bijna geen astronomisch
verschijnsel zijn." Het gebeurt
volgens hem vaak dat de Sterte-
wacht meldingen krijgt die zij
niet kan verklaren. Het licht van
kassen, vliegtuigen, vuurpijlen;
er zijn zoveel verschijnselen die
licht uitstralen. „De laatste tijd
krijgen we de nodige meldingen
die te maken hebben met de
planeet Venus. Die is tot sep
tember in het westen zichtbaar
en geeft heel helder licht."
M. Hulspas, die zich namens de
stichting Skepsis richt op on
derzoek naar UFO's kan ook
niet verklaren wat de bewoners
gezien kunnen hebben. „Het is
nog maar de vraag of het steeds
om hetzelfde verschijnsel gaat.
Er vliegt veel meer door de lucht
dan mensen beseffen." Als
voorbeeld noemt hij reclame
ballonnen die op grote hoogte
voorbij kunnen vliegen en die in
het licht van een ondergaande
zon oplichten.
Volgens Hulspas kunnen men
sen hun ervaringen het beste op
papier zetten en naar hem op
sturen, het liefst met tekening of
foto, adres en telefoonnummer
erbij. De brief richten aan:
Stichting Skepsis in Utrecht,
Postbus 2657,3500 GR Utrecht.
DORITH LIGTVOET
Ergert wethouder Van Rij
(volkshuisvesting en ruimtelijke
ordening) zich aan het Leidse
centrum? Dan moet-ie eens in
Leiden-Noord komen. Met de
auto. 's Avonds, het liefst. Want
die raakt-ie dan nooit kwijt, ze
ker op koopavond niet.
Want al die immense bloem
bakken, paaltjes en scheve stoe
pen kostten de laatste jaren
flink wat parkeerplaatsen in het
wijkje tussen Herensingel/Ma-
resingel, Kooilaan en Willem de
Zwijgerlaan. Terwijl er alleen
maar meer auto's zijn bijgeko
men in de wijk: kinderen heb
ben blik, kleinkinderen hebben
ook blik. En als je in het cen
trum het parkeren duur maakt,
wijkt de automobilist uit naar
de rand. Want daar is parkeren
nog gratis.
Bejaarden in de wijk hebben 't
extra moeilijk, vertelt een van
hen. Deze dame, we zullen haar
in dit verhaal mevrouw Jansen
noemen, zag zaterdag het ver
slag van de wethouderlijke
stadswandeling in de krant
staan. En ze dacht: laat hem
hier eens rondstappen. Door
smalle straatjes als de Sophia-
straat, Anna Palownastraat en
Julianastraat.
We doen een uurtje of we wet
houder zijn en lopen een stukje
mee met de hoogbejaarde,
maar zeer vitale dame uit
Noord. We zien straten vol een
richtingsverkeer, drempels, gi
gantische bloembakken en vuil
containers rond speelplaatsjes.
Tankversperringen in oorlogs
tijd, noemde de wethouder de
scheve paaltjes in het centrum.
In Noord staan ze niet veel
rechter. „En ziet u die bloem
bakken?", meldt mevrouw Jan
sen oVer een anderhalve meter
Die immense bloembakken, paaltjes en scheve stoepen kostten de laatste jaren flink wat parkeerplaatsen
hoog, betonnen duo in de Juli
anastraat. „Geen bloem in te
zien. Alleen maar onkruid. De
jeugd maakt er koprollen op.
Levensgevaarlijk." Rond de
bloembakken ontrolt zich een
metersbrede stoep. De rijbaan
is smal en bochtig, parkeer
plaatsen zijn dun gezaaid.
Bejaarden
En dat is vooral 's avonds een
probleem, vertelt mevrouw Jan
sen. „Dan zetten ze hun auto
overal waar het maar even kan
neer. En kun je er dus niet meer
langs." Wat verderop in de
straat, maakt de stoep een die
Erotische show op Noordwijkse disco-vloer
Choca doet haar act. „Mijn moeder maakt n
gekomen."
i kleren, r
had liever gehad dat ik v
Choca frommelt in haar tas. Een
vergaarbak van alles wat sexy,
erotisch en spannend is. Het
aankleden begint. Tanga om de
fraaie billen, gordeltje om de
hoge heupen, kousen zo vanuit
het cellofaan aan de slanke le
dematen, een bh met veel frut
sels om de spitse boezem, een
witte kanten stocking om het
ranke lijf en tot slot een 'kuise'
rok met bijbehorend jasje. Dit
alles 'afgeblust' met hoge hak
ken. Nog even de lange blonde
haren wat nonchalant rond
strooien en Choca is die avond
gereed voor haar tweede act.
Het mannelijk discovolk ver
gaapt zich aan al het fraais dat
ze op handafstand krijgen voor
geschoteld, joelen en stoten wat
bronzige kreten uit. „Ik lus je
rauw meid", is nog de minst
hitsige kreet vanuit het publiek.
Het is striptease-time in disco
theek The Champ in Noordwijk.
Want als disco-eigenaar moetje
natuurlijk wel je publiek blijven
boeien en van tijd tot tijd iets
spectaculairs brengen. Van Miss
Wet T-shirt avond tot Miss Nu
de verkiezing.
Vakkundig
Choca (25) zit vier jaar in het
vak en eenmaal voor het voet
licht vliegen vakkundig al die
spannende kledingstukken weer
rap uit. Met de stocking wordt
wat tussen de benen geschoven
en haar vinger beweegt ze ge
raffineerd onder het touwtje
tussen de billen. „Mijn moeder
maakt vaak kleren voor me. Ze
had natuurlijk liever gehad dat
ik getrouwd was en twee schat
ten van kinderen had, maar die
droom is niet helemaal uitgeko
men."
Choca gaat tot het 'randje'. „Ik
maak veel sensuele en erotische
bewegingen als ik nog in de kle
ren ben, maar als eenmaal de
broek uit is, ben ik statisch, loop
nog een rondje en ben snel weg.
Ik doe geen harde acts of ande
re vulgaire zaken. Erotisch dan
sen is voor mij hartstikke leuk
en net werk, waar ik veel geld
mee kan verdienen."
Ze heeft een contract bij 'ero
tisch choreograaf Ben Oliveira.
Ben, veel goud en chroom op
tanden en kiezen en ringen
waar elke kraai een rondje voor
om de wereld vliegt, heeft een
erotisch stripfelicitatiedienst. Pa
wordt vijftig en Ma gunt 'm een
lolletje. Oliveira en zijn groep
maken van zo'n verjaardags
feest een happening waar-ie ja
ren van blijft nagenieten.
Maar ook de erotische show,
zoals die in de Noordwijkse dis
co werd getoond, is volgens
'Goldfïnger' een gat in de markt.
„Het gaat slecht in de horeca,
maai' ik haal met gemak de
mensen weg voor de buis. Dit is
big, big, business." Zijn mensen
plukt-ie zo van de discovloer.
„Ik kijk overal goed om me
heen en als ik een lekkere griet
zie dansen, dan pik ik d'r op,
geef d'r wat lessen en contrac
teer d'r. Dellen hoef ik niet. Ze
moeten iets hebben waarvan ie
dere vouw vindt dat ze niet te
dicht in de buurt van d'r man
moet komen. Snap u?"
Georgo
Het Noordwijkse publiek toont
die avond weinig belangstelling
voor de enige mannelijke strip
per. Vooral de jongens kijken
wat verveeld als Georgo tijdens
zijn act als Spook van de Opera
begint en eindigt in een minus
cule 'string'. De mannelijke
stripper begrijpt dit gedrag vol
komen en verklaart: „Ik bereik
in een paar minuten waar die
jongens de hele avond over
moeten doen. Als een man de
liefde bedrijft met een vrouw,
wil hij haar tot een hoogtepunt
brengen. Ik streef dit na in mijn
act en doe alsof ik dit moment
met mijn publiek bereik."
Georgo is 26 jaar, werkt op een
accountantsbureau en treedt
slechts eenmaal in de veertien
dagen op. Volgens Georgo heeft
erotisch dansen van mannen
iets stijlvols, vooral als de strip
per fel en heftig beweegt. „Pro
beer nooit de vrouwelijke bewe
gingen na te doen", is zijn ad
vies aan beginnende dansers.
Mannen hebben het veel moei
lijker in deze wereld van erotiek,
vooral als je niet vulgair wil
overkomen.
„Sommige mannen denken dat
vrouwen alleen op een pik val
len, maar mijn show is juist niet
gericht op de geslachtsdelen,
maar op zogenaamde felle eroti
sche acties. Hij ijvert voor de
emancipatie van de erotisch
dans voor mannen. Sinds het
optreden van The Chippendales
is er een kleine kentering, maar
het blijft zuchten en steunen in
deze wereld van mannelijke
erotiek. „Tenminste als je niet
voor homo's wil werken"
Zwarte Anca
Zwarte Anca uit Roemenië heeft
het gemakkelijker. Met haar fi
guur is niets mis, al kijkt ze ver
ontwaardigd naar een ver
meend vetrolletje bij de oksel.
Haar kleding is voortdurend
zwart. Vooral met haar glad le
ren pak („daarin lijk ik het
slankst") spreekt ze tot ieders
erotische verbeelding. Ze windt
binnen de kortste keren zowel
mannen als vrouwen om haar
slanke vingers. „Ik laat m'n li
chaam gewoon gaan op de mu
ziek, mijn dansen komt van
binnenuit. Zonder gevoel voor
erotiek red je dit niet."
Anca heeft ambitie. Ze wil ho
gerop. In een theater, in shows
die niet enkel uit zijn op zinne-
strelend effect. Ze heeft tenslote
niet voor niets een balletoplei
ding gevolgd. Eenmaal op de
vloer is ze in haar element en
schouwt alle mannelijke bezoe
kers zinderend aan. Achteraf
zegt ze: „Ik'kijk overal, maar zie
niemand."
Twee discogangers slenteren
nog wat rond. „Een beetje slo
me show", vindt de één. „Wei
nig om het lijf', is de snuggere
opmerking van de ander.
IRENE NIEUWENHUUSE
Op je achttiende verjaarsdag je
VWO-diploma halen met een
tien voor natuurkunde en door
de treinstaking de eerste dag
van de Nederlandse natuurkun
de olympiade missen. Het over
kwam de Alphenaar Jorrit Visser
allemaal tegelijk vorige week
woensdag. Dat hij de eerste dag
noodgedwongen moest missen,
had gelukkig geen dramatische
gevolgen. Jorrit kon nog gewoon
meedoen, en eindigde afgelo
pen woensdag zelfs als eerste
van de twintig deelnemers die
de eindronde hadden gehaald.
Over een week vertrekt hij naar
China om samen met de num
mers twee tot en met vijf Ne
derland te vertegenwoordigen
op de internationale natuur
kunde olympiade, de WK voor
natuurkunde-freaks.
Het huis aan de Alphense Wa
genmaker is van grote afstand
te herkennen als het huis van de
overwinnaar. De kleine voortuin
is uitbundig versierd met vlag
getjes van allerlei landen en met
lampionnen - om al vast een
beetje in Chinese sferen te ko
men. Jorrit heeft net halsover-
kpp zijn tropenprikken en ma-
lariapillen gehaald. Trots laat hij
het hologram zien op de pla-
qiiette die bij zijn eerste prijs
hoort. „Kijk, het is een micro
scoop. Als je er doorheen kijkt,
zie je een vlieg."
Voordat Jorrit naar de eindron
de ging, had hij zich al door een
voorronde heen geworsteld.
Aan die eerste ronde deden
leerlingen van niet minder dan
150 scholen mee. Als enige leer
lingen van het Christelijk Lyce
um in Alphen mocht Jorrit door
naar Groningen, waar dit jaar
de finale werd gehouden.
Daar in het hoge noorden kreeg
hij twee (eigenlijk drie, maar ja:
de treinen) dagen college over
golfoptica, veranderlijke stro
men, quantummechanica en
relativiteitstheorie. Vervolgens
werd op zaterdag een practi-
cumtoets afgelegd, waarna het
gezelschap voor één dag naar
Schiermonnikoog vertrok. Op
maandag was er weer college en
ging Jorrit even heen en weer
naar Alphen om zijn VWÖ-di-
ploma in ontvangst te nemen.
De dag na de diploma-uitrei
king werd de theorietoets afge
legd en op woensdag kwamen
de prijzen uit de kast.
Al voor het eindexamen moest
de Alphenaar allerlei papieren
doorwerken ter voorbereiding
op de natuurkundewedstrijd.
De voorbereidingen voor het
WK beginnen komende maan
dag al weer. En tegen de tijd dat
hij terugkeert uit China is het
nog maar een paar weken voor
dat de introductiedagen van de
universteiten beginnen. Jorrit
gaat in Leiden natuurkunde en
wiskunde doen. Wat is er zo -
leuk aan natuurkunde dat je er
het grootste deel van je zomer
vakantie aan opoffert? De 18-ja-
rige schuift wat ongemakkelijk
heen en weer. „Ja hoe moet ik
pe duikeling bij een rijtje laag
gelegen huisjes. Bejaarden heb
ben de keus tussen oversteken,
over de rijbaan lopen of de
diepte in. Over een trottoirrand
heen een halve meter omlaag.
En later weer omhoog, natuur
lijk. Tussen het aangewaaide
zwerfvuil door.
„De mensen die hier wonen,
vinden het prachtig", denkt de
Leidse. „Die hebben een brede
stoep gekregen. Maar wij. Wat
moeten wij ouderen?"
Meepraten doe je alleen over je
eigen straat, is haar ervaring. En
daar is ze niet helemaal onte
vreden over. De bomen die de
FOTO HIELCO KUIPERS
gemeente wilde plaatsen, zijn
aan haar deur voorbijgegaan. Ze
houdt zo haar ochtendzonnetje
en blijft verlost van poepende
vogels èn honden.
Maar verder vindt ze veel maat
regelen halfslachtig. Waarom
zijn de verkeersdrempels bij
voorbeeld veel lager dan in de
verderop gelegen Alexander-
straat? Auto's rijden nog steeds
keihard door haar straatje, waar
je eigenlijk maar dertig kilome
ter per uur mag rijden. In twee
richtingen. Want aan dat een
richtingsverkeer houdt toch nie
mand zich, is haar ervaring: „Ie
dereen wil zijn auto voor de
deur zetten en gaat geen uren
omrijden. Trouwens, mijn zoon
moest laatst nog vragen hoe hij
met zijn auto bij zijn moeder
moest komen. Zo'n puzzel is
het hier, ook voor taxichauf
feurs."
Nee, als ze een kwartje zou krij
gen voor iedereen die verkeerd
rijdt, zou ze rijk worden. Stin
kend rijk.
Hangen
Wat hebben die ontzettend bre
de stoepen voor zin als je er
niks leuks mee doet, er alleen
een hoge vuilcontainer op zet?,
vraagt ze zich verder af. „Want
als de heren van de gemeente
vuil morsen bij het legen, laten
ze dat gewoon liggen. Opvegen,
ho maar."
Ellende bij dat zwerfvuil is dat
het overal blijft hangen. Achter
de fietsenrekken 'die niemand
gebruikt', achter de vele bakken
en palen en in het onkruid. Na
tuurlijk, het zou prachtig zijn als
iedereen zijn stoepje zou wie
den. Maar ja, dat lukt nu een
maal niet overal, weet mevrouw
Jansen.
Toch wil ze niet alleen maar
klagen over de buurt waar ze al
een halve eeuw woont. Het is
een buurt vol saamhorigheid en
medeleven met de burén, merkt
ze iedere dag weer: „Hier kun je
geen drie weken dood liggen.
En 's avonds durf ik best over
straat te lopen. Iedereen heeft
dan gezellig de gordijnen
open."
Het blijft alleen uitkijken met de
bloembakken, paaftjes en sche
ve stoepen vol losliggende te-
gels..
Jorrit Visser: „Hoe moet ik dat nu uitleggen? Het is gewoon heel interessant."
FOTO BEN DE BRUYN
dat nu uitleggen. Het is gewoon
heel interessant", probeert hij.
„Ik begrijp het ook niet hele
maal meer", moet zijn moeder
toegeven.
Voor de winnaar van de olym
piade is natuurkunde duidelijk
meer dan een schoolvak waar
hij toevallig goed in is. Het is
een grote hobby van hem.
In een hoek van de kamer staat
een enorme sterrekijker. „Je
hebt natuurlijk sterrenkaarten,
maai' het is heel leuk om het al
lemaal zelf te zien. Het is heel
interessant om naar te kijken.
Het licht dat je ziet", vertelt de
Alphenaar met groeiend en
thousiasme, „Het licht dat je
ziet is soms al miljoenen jaren
onderweg. Je ziet hoe een ster
renstelsel er toen uit zag."
Naast de draaiingen van het
heelal kan de structuur van de
elementaire deeltjes Jorrit bij
zonder boeien. Maar zijn er
misschien ook zaken op een
wat menselijker schaal die hem
bezig houden? „Ja hoor. Ik fiets
vaak met de racefiets en ik doe
aan bergsport. Deze zomer ga ik
nog twee weken bergwandelen
in Oostenrijk. En ik lees vrij
veel."
Over hoe de Nederlanders het
er bij het WK in Peking af gaan
brengen heeft de Alphenaar ab
soluut geen idee. Toch hebben
de vijf die volgende week naar
China gaan een weddenschap
afgesloten, en wel met de Ne
derlandse deelnemers aan de
wiskunde olympiade, die rond
dezelfde tijd in Hong Kong
wordt gehouden. Éénderde van
de deelnemers krijgt op de
olympiade een medaille uitge
reikt. De Nederlandse natuur
kunde-freaks strijden met de
Nederlandse wiskunde-freaks
voor het grootste aantal medail
les. De inzet is gezien het gezel
schap behoorlijk frivool: geen
telescoop of rekenmachine,
maar gewoon een krat bier.
Telefoon 071-356444
of
Postbus 54,2300 AB
te Leiden
Bruikbare tips worden
beloond meteen cadeaubon
van 25 gulden.
