'Ik duw mensen niet over een drempel' 'Ik ben méér dan die soap' Rtv show Hf -- Jongste jeugd is in de ban van het duo Samson en Gert MAANDAG 20 JUNI 1994 RTL 4 's Rolf Wouters: stuntman in ruste Met drie verschillende tv-programma's in de top 25 van de best bekeken programma's in de maand mei. Voor menig presentator een mooie droom. Voor Rolf Wouters werkelijkheid. Hij reageert laconiek op de noteringen. „Toevallig vielen de laatste uitzending van Now or Never en de eerste Wedden Dat? van dit seizoen in dezelfde maand", relativeert hij. programma is voor mij een suc ces als er lekker gelachen wordt. Zowel door het publiek als door mezelf. Ik zie mezelf soms ook als toeschouwer. De gasten, de sfeer, de antwoorden. Als dat al lemaal in evenwicht is, ga ik met een goed gevoel naar huis." Rolf Wouters is een man die interactie met zijn publiek no dig heeft om lekker te kunnen werken. „Ik wil geen afstand scheppen tussen mezelf en de zaal. ïk kan geen programma over de ruggen van de mensen op de tribune maken. Ik wil ze aankijken, met ze praten. Om het allemaal zo echt mogelijk te houden, studeer ik van tevoren ook geen lappen tekst in. Zodra die camera gaat draaien, wil ik het programma pas maken. Dan krijgt het vorm, dan kun je als presentator het programma maken of breken. Dat is voor mij de magie van televisie." Vijf jaar geleden maakte Rolf Wouters kennis met de televi siewereld via het NCRV-pro- gramma Showmaster. Collega's hadden hem opgegeven voor het spel waarin presentatieta lent een kans kreeg. Wouters had een niet-afgemaakte oplei ding aan Nijenrode achter de rug en een jaartje Amerika. „Ik deed daar wat in de horeca. Na een jaar heb ik een muntje op- gegooid en dat gesliste dat ik te rug naar Nederland moest." Hij werd daarna creatief directeur van een reclamebureau. „Ik heb nu nog een klein ontwerpbu reau voor grafische vormgeving. Dat is mijn oorspronkelijke be roep. Ik heb me onder meer be ziggehouden met de leaders van mijn programma's." 'Stuntman in ruste' kan hij sinds kort aan het rijtje beroe pen toevoegen. Rolf Wouters maakte onlangs bekend te stop pen met de spectaculaire zaal weddenschappen in Wedden Dat? De verzekering wilde de „Erkenning meet ik niet hand van het aantal naar mijn programma's kijkt. Ik vind het belangrijker dat de mensen die kijken het een leuk programma vinden en volgende keer weer voor de buis zitten. Ik probeer me zo min mogelijk te laten leiden door de kijkcijfer ziekte." Toch is de presentator van RTL 4 niet helemaal ongevoelig voor de kijkcijferlijst. In één adem somt hij de noteringen op. „Now or Never op 16, Liefde op het eerste gezicht op 18 en Wedden Dat? op 20. In Aals meer worden de cijfers goed ge analyseerd en mij voorgescho teld", verontschuldigt hij zich lachend. Rolf Wouters (31) draait pas drie en een halfjaar mee in Hil versum, maar is in die korte tijd uitgegroeid tot één van de spraakmakende gezichten van RTL 4. Hij omschrijft zichzelf als redelijk doorsnee, maar net even iets anders. Bij het grote publiek werd hij bekend als de gevatte presentator van Liefde op het eerste gezicht. Caroline Tensen stond hem een jaar ter zijde. Vorig jaar kwam daar de presentatie van Wedden Daft bij. In de zomer van 1993 maak te Rolf Wouters een praatpro gramma „dat nergens over ging". Maar dat was ook de be doeling van Rolf X Alive, voegt hij eraan toe. Na een paar afle veringen stopte dat programma abrupt om plaats te maken voor Now or Never. En dat is een blij- verdje. Lachen „In welk programma ik me het lekkerste voel?" Rolf Wouters rekt zich eens flink uit. „Moei lijk te zeggen. Het zijn zulke verschillende programma's. Een In de laatste aflevering van 'Wedden dat? sprong Rolf Wouters door e soms roekeloze capriolen van de RTL-presentator niet langer dekken voor een acceptabel be drag. Wouters lijkt er niet echt rouwig om. „Ik hou van span ning en avontuur en ga graag tot het uiterste, maar er kijken veel jongeren naar het pro gramma en dan is er ineens zo iets als een voorbeeldfunctie. Mijn roekeloze gedrag is een slecht voorbeeld voor de jonge kijker. En het begon aardig roe keloos te worden", zegt hij. Op het moment dat Rolf Wouters als een menselijke ka nonskogel de zaal ingeschoten zou worden, werd er in Aals meer op de rem getrapt. Een elastieksprong vanaf een hijs kraan, een nummer in een tij- gerkooi en geboeid een bak wa ter in, dat ging allemaal nog. Bij het kanon hield het op. „Ik kon het niet voorbereiden, zoals ik* bijvoorbeeld voor de dompteuract van vorig jaar wel uitgebreid geoefend heb. Die weddenschap met die tijgers heb ik overigens verloren omdat ik het uiteindelijk in de kooi niet meer vertrouwde. Volgens de dompteur mochten de beesten me wel, maar ze gingen me uit dagen en toen mocht ik hén niet meer zo. Ik zag ze steeds met een pootje van hun stoel afkomen. Wegwezen dacht ik. Ook de elastieksprong is in feite mislukt omdat ik iets uit het water moest vissen en mis greep. Achteraf bleek dat die sprong maar nét goed ging. Ik kwam met mijn hoofd vlak bij de rand van de waterbak te recht." Rolf Wouters vertelt het op een toon alsof hij het over een ritje in een onschuldige achtbaan heeft. Flauwekul „De kijkers dachten wel eens dat ik al die stunts niet zelf deed. Het is gewoon een kwes tie van goed oefenen. Je moet je kijkers niet bedonderen. Ik hou van echte televisie. Dat is ook de kracht van een programma als Now or Never", meent de presentator. In Now or Never biedt hij mensen in de zaal een kans om iets te doen, waar ze in hun dromen van griezelen. Een hap meelwormen eten, door een doolhof met ratten kruipen, van een metershoge duikplank springen of op duizelingwek kende hoogte over een smalle ijzeren balk lopen. Om ze over de drempel te krijgen, biedt Rolf ze geld. Dat bedrag kan oplopen tot maximaal 3.500 gulden. „We dwingen mensen niet om tegen hun zin dingen te doen door ze veel geld te bie den." Rolf Wouters' onafschei delijke glimlach is plotseling verdwenen. Heel even is hij op recht boos. „Het is flauwekul om te roepen dat mensen voor geld bereid zijn om alles te doen. Ik kijk ze recht in de ogen als ik ze een voorstel doe en kan meteen vaststellen of ze over stag gaan of niet. We hoeven ze niet over een drempel te du wen. Dat doen ze vaak zelf. Ze zaten onbewust op dat duwtje te Wachten. Ik spreek iets - wat dat iets dan ook mag zijn - in ze aan en haal ze misschien over, maar dat is wat anders dan ze dwingen. Zodra iemand instemt en de camera stopt, wordt er nog eens nadrukkelijk gevraagd of ze echt zeker zijn van hun zaak. Ze kunnen dan nog terug. Iemand die echt niet wil, kan ik ook niet zover krijgen om het toch te doen. Ik zou dat ook niet willen." Rolf Wouters gelóóft ook niet in de macht van de camera. „Een man als Peter Jan Rens weet in zijn Doet ie 't of doet ie 't nier-filmpjes mensen zo gek te krijgen door de humor die ze in zich hebben aan te spreken. Hij weet die humor bij mensen los te maken. Dat is heel knap. In Now. or Never voelen zich niet gedwongen dingen to doen omdat meedraait. Ze zien die cameri niet eens meer", aldus Wouters. Er zijn voor hem wel duidelijk grenzen. „We gaan menser geen pijn doen of in levensge vaarlijke situaties brengen. Ui Japan komen wel eens van die filmpjes binnen waarin je men] sambal naar binnen ziet schim ven of hun tong door een gat steken en dan een keteltje ko-i kend water er overheen gegoten krijgen. Dat is dus Jur van Eist heeft zijn lan ge manen afgelegd. On vrijwillig. Maar als je in een soap speelt en de ma kers vinden dat je je moet laten kortwieken, dan moet je gehoorzamen. Dus als ze je ook nog eens een andere garderobe aanmeten, meer heden daags, dan hóórt dat erbij. Soap is soap, en soap is wat de mensen willen Michael van Bituren, onderweg naar zichzelf Zo speel je Shakespeare, zo zit je in een soap. Was getekend: Jur van Eist, journalist (maar dan wel van het botte soort). Het sekssymbool, tussen twijfel en ijdelheid, kan er nog hard om lachen. „Ik leef maar één keer!" Onderweg naar Morgen:,het leerproces van Michaël van Buuren, zeep-ster in Holland. Gegroeid Het is allemaal ver van de thea terwereld die hij, 30 nu, inmid dels kende. De wereld van de ice, de wereld waarin ge schreven tekst tot leven komt. Hij, Michaël van Buuren, in een televisie-soap? Hij, de twij felaar? „Ik heb geen toneelschool gedaan, en ik denk dat je op de toneelschool toch vooral leert om een soort lef te ontwikke len. Doén! Dat stadium heb ik overgeslagen. Ik ben iemand die heel erg graag wil, maar als puntje bij paaltje komt, denk ik: Ik kan dat helemaal niet! Nou, wat dat betreft heeft die soap me wel over een bepaalde drempel heen geholpen, ben ik dat eerste half jaar enorm De producent weet wat hij wil: hogere kijkcijfers. Onderweg mar Morgen, de ziekenhuis oap waarmee TROS en Vero- ïica begin dit jaar begonnen, coorde doorgaans minder dan ■en miljoen kijkers. Er was op neer gehoopt. Dus gaat het er n de tweede reeks, die in sep tember op het scherm komt, mders aan toe: moderner, vlotter. Scènes duren korter en de verwikkelingen - de verhaal lijnen - moeten wat flitsender. Michaël van Buuren: „Ik heb tiet idee dat de schrijvers een aeetje achter zichzelf aan heb- >en moeten hollen. De inkt 'an het script was bij wijze van preken nog niet droog, of het vas al opgenomen." Door nu al voor zes weken materiaal op te nemen, kan er vanaf september met meer aandacht worden gewerkt. Want een soap-serie van vijf af teveringen per week maken is vooral produktie draaien. An derhalve dag repeteren, en de rest van de week opnemen. Van Buuren: ,,'s Maandags bij voorbeeld van acht tot zeven repeteren, zo'n 50 tot 55 ,scè- Reken maar uit, da's tien per scène." Acht j aar j eugdvoorstellingen gemaakt in Rotterdam, in het Hofpleintheater. Na onenig heid vertrokken, en van liever lee naar een auditie voor On derweg naar Morgen gediri geerd. Een nieuwe identiteit was geboren: Jur van Eist, stadsverslaggever, met een neus voor nieuws en frisse meisjes. Die weelderige haar dos was er al, die stoppelbaard kregen ze op de koop toe, en zie, een sekssymbool was ge boren. Panorama, Hitkrant, Yes, allemaal voerden ze Mi chaël van Buuren, die onge schoren reporter uit Onderweg naar Morgen, voor de lieve le zeressen op als het snoepje van de week. Meer „Persoonlijk moet ik er hard om lachen, maar ik ben van te voren gewaarschuwd: De kans dat je een sekssymbool wordt, zit erin. Gaston van Erven (va der Jan Reitsema in de serie, red.) zei het meteen, en het castingbureau óók: Nou, daar kun je rekening mee houden. Gelukkig hebben we met On derweg naar Morgen niet te maken met de hysterie van Goede Tijden Slechte Tijden. Ik kan nog vrij rustig over straat, en dat vind ik heel prettig." Maar zo'n mevrouw bij Al- bert Heijn in Zeist zal dan toch even halt houden met haar karretje, als ze tussen zuivel en diepvries plotseling Jur van EIsf~ in levenden lijve voorbij ziet schuiven. Eq ze zal hem toe- r beel- daar de twijfelaar dat hij niet meer zo bits moet doen tegen Margot, met wie hij in de serie voor- en tegenspoed tracht te delen. Wéér gebeurd. Het is de tol van de roem: „Als zo'n mevrouw me aan schiet en dat zegt, denk ik: Hoi, hoi, ze gelóóft t En c andere kanj denk je: Help! Help!" De penneridder van Het Stadsblad is wel eens bang: „Ik wil gewoon dat mensen weten dat je méér bent dan die soap, dat er toch een ander mens achter de figuur zit: Michaël. Zoalsjk hier zit, dat ben ik. Met veel bladen is het zo, dat je-een soort soap-ding wordt, terwijl FOTO JOS POUUSSEN ik zo graag zou willen dat men van mij snapt waarom ik van dat vak hou, waarom ik er be- zéten van ben. Mensen schrij ven alleen maar op wat ze den ken dat interessant is voor de lezers." Wordt met lichte walging herinnerd aan een artikel in de Hitkrant, waar zijn tronie de jonge lezeresjes tegemoet grijnst naast de pakkende kop: 'De bedscènes zijn 't leukst! Ik voel daar echt iets bij!' Volledig uit proportie, pro testeert hij. Niet, zoals beloofd, gecorrigeerd, maar opgeklopt, een karikatuur. Maar: is zo'n_soap-dan nier bij uitstek ééndimensionaal? Zou het niet zo kunnen zijn, dat zo'n verslaggeefster ten op zichte van Michaël van Buuren minder gêne kent omdat Jur van Eist toevallig een rokkenja- gende vrijbuiter is? „Dat zou best kunnen, maar dan nog. Jur van Eist zou het beter doen, dat artikel in de Hitkrant. Het is net als met die mevrouw bij Albert Heijn, weet je? Ze belichten je alleen zoals ze het zelf zien, alleen op die manier. Dat verbaast me niet, want soap is er op uit den en karakters in stand te houden, vind het jammer dat r niet altijd doorheen prikt. Dat mensen je aanklampen met de vraag: Blijft het éan met Mar got? Daar moet je je bij neer leggen. Je kunt als acteur wel zoeken naar een 'tweede laag', maar die is er gewoon niet. Soap is als een krant: vandaag actueel, en morgen zitten de schillen erin. En zo wordt het ook gemaakt. Op toneel diep je iets uit en hier is daar geen tijd voor. Het komt erg op de ac teur neer, en wat die met zijn rol doet." Leren Boos. Woedend. Jur van Eist is vaak cynisch, boos, of woe dend. Staat ook zo in het script. Dat laagje boter smaakt hem wel eens te vet, zegt hij. Ie mand die al vaak boos is, moet ook niet nog eens boos gaan spélen. Het is zijn regisseurs- bloed. Zaterdagen, waarop hij werkt met Rotterdamse jonge ren. Een voorstelling van ie mand op de kleinkunst-acade- mie. Die kant moet het uitein delijk op - de regie. Voorlopig léért hij vooral. „Ik heb dit jaar geleerd din gen naast me neer te leggen. De een vindt het geweldig wat je doet, de ander vindt het zwaar kut. Wees er dus vooral niet op uit om iedereen te be vredigen, want dat lukt je voor geen meter. Wat je kunt doen, is van je vak houden. N ooitje— zelf afvallen." Vierde CD met kinderliedjes van Belgische hond en maft l Samson en Gert, het duo dat kinderen fascineert. KAATSHEUVEL ED BLAAUW Dè idolen van de hedendaagse kleuter: Samson en Gert. De eerste is een eigenwijze ondeugende pratende (namaak) hond en zijn baas is een lange jongeman met een fris gewassen en geknipt hoofd. Het Vlaamse duo speelt sketches en zingt liedjes, aanstekelijk vrolijke kleuterpop. Zaterdagavond presenteerden Samson en Gert in De Efteling, waar de twee van 15 juli tot 15 au gustus twee keer daags optreden, al weer hun vierde CD. Van de vorige drie CD's zijn e'f maar liefst een half miljoen verkocht in Nederland en Vlaanderen. Ook op die laatste CD zijn de teksten (o.a. Ivo de Wijs, Herman van Veen, Robert Long, Pierre Kartner) weer ingenieus eenvoudig en liggen de melodieën makkelijk in het gehoor. Wie twee keer luistert kent de liedjes (type Kinderen voor Kinde ren) z t zijn hoofd. Wij zijn bij d wij zijn bij de b als het bra Raadsel -Toeh-blijft het succes van Gert en Samson - te zien op de Belgische en Nederlandse televisie - een raadsel. Een man (Gert Verhulst) en een pra tende Bobtail (stem van Danny Verbiest), het lijkt FOTQ i f wat afgezaagd. Af en toe komt de hond adrem zijn mand, maar meestal zijn de tweegesprekje tussen hond en baas wat simpeltjes. Samson êi Gert hebben doorsnee zangstemmen en ze ogei op het toneel wat statisch. Samson was zat tijdens de (pers)voorstelling niet uit zijn mand't slaan. En toch hebben die twee 'iets', dat een gische aantrekkingskracht op kinderen heeft. Gert en Samson, een commercieel concept, marketing-strategie, maar vooral een doorslaan! succes. Zeker in België. In Antwerpen kwamen ii de maand december 72.000 mensen (36 voorstal lingen) kijken naar hun Kerstshow. Van die shtft is een vided gemaakt. Aan het einde van maand verschijnt het derde Samson en Gert-stri palbum. Van de strips 1 en 2 zijn al meer rit 100.000 exemplaren verkocht. Zevende hemel Kleuters, maar ook zij die iets ouder zijn, zijn de zevende hemel als ze hand in hand met Gè mogen staan of een poot van Samson krijgen. Ëi de twee helden zelf, hoe beroemd ook in Neder land en Vlaanderen, namen, dat bleek zaterdag uitgebreid de tijd voor hun fans. Vooral Gert wen na de voorstelling belaagd door zijn jeudige bè wonderaars. „Toe nou maar, hij wil wel een ku,s je", zeiden de ouders waarna het kroost schoor voetend op Gert afstapte. Naast Samson zat Dajj ny Verbiest, die Samson speelt. Voor de schar s hij slechts een vreemde meneer:

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 12