UIT
'Willeke Alberti is nationale steunpilaar'
V eronica-geschreeuw,
dat hou ik niet vol'
Rtv show
gesproken
MAANDAG 6 JUN11994
Hans de Wolf en Gerard Cornelissen maken typisch Hollandse Musical
Even overwoog Willeke Al
berti de hoofdrol in de mu
sical over haar leven zélf te
vertolken. ,,Dat leek haar
wel een leuk idee", zegt
producent Gerard Corne
lisse. „Maar wij wilden dat
niet. De musical moet geen
psycho-dramatische voor
stelling worden." Nadat
Loes Luca om persoonlijke
redenen bedankte, gaat de
28-jarige Joke de Kruijf
proberen de koningin van
het Nederlandstalige lied
leven in te blazen in een
theatershow, die nu al de
meest opmerkelijke onder
neming uit de geschiedenis
van de Nederlandse musi
cal genoemd kan worden.
'Willeke. De Musical' gaat
pas 20 januari 1995 in pre
mière. maar nu al is er veel
over te doen.
AMSTERDAM
MARTIN HERMENS GPD
Waarom een musical over Wil
leke Alberti? Die vraag is de ini
tiatiefnemers al tientallen keren
voorgeschoteld. „Laat ik het zo
stellen", zegt auteur Hans de
Wolf. „Tijdens een gesprek met
tien schouwburgdirecteuren
brachten wij het plan voor een
typisch Hollandse musical ter
sprake. Die moest volgens ons
over Willeke gaan. Zeven direc
teuren waren het daar direct
mee eens. Eén vond er niks aan
en de twee anderen vroegen:
waarom dan niet over de Zan
geres Zonder Naam? Dat vond
ik bijna een belediging. Willeke
is van een totaal andere orde
van grootte. Ik vergelijk haar
eerder met Barbra Streisand
dan met de Zangeres Zonder
Naam."
Hans de Wolf en Gerard Cor-
nelisse proberen het op een an
dere manier uit te leggen. Vol
gens hen kent Nederland drie
koninginnen: Beatrix, Annie
M.G. Schmidt en Willeke Alber
ti. „Beatrix kan niet zingen en
Annie Schmidt kunnen we
nooit evenaren", zegt Cornelis-
se. „We wilden theater maken
met typisch Hollands basisma
teriaal. We hebben daarvoor ge
dacht aan nationale dingen als
Reinier Paping en Prinsjesdag.
Willeke Alberti is ook zo n na
tionale steunpilaar'
Meteen na de oprichting van
de produktiemaatschappij Ber
gen in 1991 werden stappen on
dernomen de ideeën voor een
Willeke-musical verder uit te
werken. „Ik ben met haar en
haar repertoire opgegroeid".
legt Hans de Wolf uit. „Ik werk
te destijds bij een theatergroep
in Utrecht. We moesten 's och
tends om zes uur met de auto
op pad. Dan kon je twee dingen
doen om niet in slaap te vallen:
het Avé Maria zingen of liedjes
van Willeke."
Heftigheid
Vooral de oude liedjes, dus uit
de jaren zestig en zeventig, zijn
favoriet bij De Wolf. „Dat reper
toire heeft alles met de Holland
se cultuur te maken. Daarnaast
hobbelt de dramatiek met de
carrière van Willeke mee. Ze be
gon in 1963 als een naïef zange
resje en groeide in twintig jaar,
met vallen en opstaan, op tot
een zelfverzekerde vrouw. Het
leven van Willeke gaat over ge
boorte. dood. liefde, ontrouw.
Zaken waar we allemaal wel
eens mee te maken krijgen. De
heftigheid van die emoties is
voor iedereen herkenbaar.
Volop materiaal voor een the-
aterproduktie. Geen Broadway-
show met glitter en glamour,
maar een musical in de stijl van
Annie M.G. Schmidt. Volgens de
makers ruikt 'Willeke, De Musi-
De enige zangeres met een snik in haar stem. Een emotioneel ijkpunt voor een
heel breed Nederlands publiek, van moeders tot dochters, van minister tot poets
vrouw, van professor tot barkeeper.
Over die vrouw gaat 'Willeke, De Musical', een ruim 2,7 miljoen gulden kostende
theatervoorstelling, die vanaf begin volgend jaar zo'n honderd keer te zien is in de
Nederlandse schouwburgen.
cal' naar de Hollandse jaren
zestig. Het verhaal van het naïe
ve zangeresje wordt afgezet te
gen de roerige politieke verwik
kelingen van die tijd. „Kennedy
wordt neergeschoten. Beatrix
trouwt. En in Vietnam worden
hele dorpen weg gebombar
deerd. Hoe kun je in zo'n tijd
onschuldige liedjes als 'Van
avond om kwart over zes ben ik
vrij' zingen? Willeke liet zien dat
zoiets heel goed kon."
Er is bewust voor gekozen om
er geen parodie van te maken.
„We willen ook niets te maken
hebben met de marginale camp
rond Willeke van de laatste
tijd", benadrukt Gerard Corne-
lisse. „Als we een parodie had
den willen maken, hadden we
beter Gert en Hermien kunnen
nemen." Hans de Wolf vult hem
aan: „Wat wij willen, is een ver
haal maken voor onze moeders
en zussen. En ook een beetje
voor onszelf. Niet om te pesten,
maar om ons allemaal een leu
ke avond te bezorgen."
„Toen mijn tante hoorde dat
we een musical gingen maken
over Willeke Alberti. vroeg ze:
'hoe kun je dat nou toch doen?'
Dat heeft alles te maken met
het feit dat Willeke een gewone
vrouw is met alle gewone din
gen van het leven. Als Willeke
zingt, roept ze veel reacties op
in de geest van: hé, dat heb ik
ook. De gewone dingen van het
leven komen dan heel dicht
bij", aldus Gerard Cornelisse.
„Waarom moet je het altijd zoe
ken in ingewikkelde dingen?"
De show is gebaseerd op het
leven van de 49-jarige zangeres.
De schrijvers schromen echter
niet hun fantasie op dat levens
verhaal los te laten. „De man
nen in het stuk hebben niet de
namen van die uit Willekes le
ven", zegt Cornelisse. „De voor
stelling is niet gebaseerd op
roddelgedachtes. De mannen
rollen staan voor emoties die de
mannen in haar leven mee
brachten, niet voor personen. Je
moet ze zien als metaforen."
Een nadrukkelijke rol is weg
gelegd voor de in 1985 overle
den Willy Alberti, de vader van
Willeke. In het oorspronkelijke
script komt vader Willy er niet
Marcel de Groot, rustpunt in Music Scene van RTL 5
HILVERSUM HERMAN ELZINGA GPD
In het popmuziekprogramma
Music Scene is hij een terug
kerend rustpunt tussen de flit
sende leaders, snelle clips en
interview-fragmenten. In wer
kelijkheid zit hij net zo kalm
en ontspannen aan een tafeltje
in een hoofdstedelijk grand-
café. Marcel de Groot (29) pre
senteert het RTL 5-muziekpro-
gramma zoals hij is en hij is
daarbij een verademing. „De
muziek maakt het programma
al druk genoeg. Dat Veronica-
geschreeuw zou ik bovendien
ook niet lang volhouden".
Muziekprogramma's op te
levisie zijn een zorgenkindje
voor de omroepen. Sinds de
komst van het clipkanaal MTV
lijkt de doelgroep niet meer
naar andere zenders te kijken.
RTL 4 probeerde het vorig jaar
tevergeefs met Music City en
zelfs bij het toch 'muziek-min
ded' Veronica sneuvelden vas
te bakens voor de popliefheb
ber.
Of Music Scene bij RTL 5
nog een lang leven beschoren
is moet worden afgewacht.
Ook voor Marcel de Groot is
dat nog een vraagteken. Het
ligt voor de hand dat de kijk
cijfers bij het besluit over
voortbestaan een beslissende
rol zullen spelen. Die schom
melen zo rond de 95.000 be
langstellenden en bij de her
haling op zaterdagmiddag nog
minder.
Geen écht schokkende aan
tallen, al lijkt Marcel de Groot
daar niet meteen wakker van te
liggen. „Ik hou me daar niet zo
mee bezig, nee. Maar ik heb ook
geen idee hoe RTL naar Music
Scene kijkt. Ik krijg af en toe wel
eens een briefje van Bert van
der Veer (programma-directeur
bij RTL, H.E.) dat hij tevreden is.
Maar hoe tevreden ze ook zijn,
cijfertjes zijn toch cijfertjes".
De Groot en zijn redactiele
den gaan ondertussen gewoon
door met het maken van een, in
hun ogen, 'serieus muziekpro
gramma'. „Het is ook het soort
programma waar ik zelf naar
zou kijken zegt de presenta
tor. Music Scene zou je een af
wisselende mix kunnen noe
men van nieuws, achtergron
den, interviews en CD-tips over
de 'betere' popmuziek.
Terugblik
Tot nog toe is de rol van Marcel
de Groot bij Music Scene be
perkt gebleven tot de presenta
tie. „Het medium televisie was
zo nieuw voor mij dat ik dat
even voldoende vond. Ik wilde
niet teveel hooi op mijn vork
nemen. Maar zo langzamer
hand zou ik wel wat meer wil
len. Ik voel me nu goed in mijn
vel zitten als ik op mijn krukje
zit te presenteren en dus zou ik
wel wat andere dingen aandur
ven. Er zijn wat mensen die ik
wel graag zou willen spreken,
zoals Ry Cooder of Eric Clapton.
Of een terugblik maken op het
werk van Lowell George bij
voorbeeld".
„Het probleem is dat Music
Scene bestaat uit korte, flitsen
de items. Voor interviewtjes of
portretjes hebben we maximaal
zes minuten. En toch kun je
daarin heel wat kwijt. Wat wij
hadden over Marvin Gaye bij
voorbeeld vond ik heel goed.
Maar het zou misschien geen
kwaad kunnen om eens wat
langer bij iemand stil te staan.
Nee, ik weet niet hoe RTL dat
zou vinden, dat soort grenzen
moeten nog worden verkend".
Marcel de Groot vindt in elk
geval wel dat ze door RTL in de
gelegenheid zijn gesteld met
Music Scene uit de kinder
schoenen te komen. „Het was
een nieuw programma en toch
werden er 34 afleveringen van
aangekocht. Dan kun je toch
wel zeggen dat ze het program
ma een kans hebben gegeven".
Mocht toch het doek vallen
dan zal Marcel de Groot de eer
ste zijn om 'het verlies' te relati
veren. „Mijn wereld stort niet
in, hoor. Ik ben zeven maanden
geleden vader geworden, dus
dan doen andere dingen er toch
minder toe. Begrijp me goed,
het is een fantastisch program
ma en een leuke bron van in
komsten, maar het bepaalt mijn
leven niet".
Optredens
Marcel de Groot is dan ook
meer een muziek-man dan een
tv-man. Onder zijn eigen naam
speelt hij met een band 'power-
pop'zoals hij het zelf om
schrijft, en zijn er ook platen
van zijn groep verschenen. Met
optredens gaat het wat minder,
maar het is volgens Marcel dan
ook een slechte tijd voor con
certen. „Er zijn in Nederland
maar een paar bands die er écht
van kunnen leven, zoals De Dijk
en Tröckener Kecks. Maar aan
dat soort bands gaan dan ook
de budgetten van de zalen op,
zodat er voor de rest niets over
blijft". Toch zal hij altijd muzi
kant blijven, al zal het soort mu
ziek misschien steeds verande
ren. „Ik ben nu 29 en ik speel
muziek die ik nu voel".
En een verdere televisie-carri
ère, zit dat er dan in? Een leuke
kwis of show wellicht? Marcel
de Groot: „Puur voor het geld
zou ik het niet kunnen Een
spektakelshow met mij zou
niets worden, want dan komt er
ook nog zoiets als integriteit om
de hoek kijken. Ik kijk niet naar
dat soort programma's en ik
zou ze ook niet kunnen presen
teren. Zo'n All You Need Is Lo
ve, dat is toch vreselijk. Ik vind
dat een tv-programma iets te
melden moet hebben. Het moet
de moeite waard zijn. Dat kan
al te best vanaf. Bij het schrijven
van de teksten is dat uitgangs
punt wat bijgeschaafd. Hans de
Wolf: „Haar vader was een
strenge en dominante man;
daar kun je niet om heen. Dat
gegeven hebben we gebruikt
voor de dramatiek in het ver
haal. Het is toch uiteindelijk de
liefde voor zijn dochter die ze
geviert omdat hij iemand is die
het beste met haar voor heeft."
„Die nadrukkelijke rol van
Willy Alberti is ook goed te be
grijpen", vervolgt Gerard Cor
nelisse. „Hij wist zo veel van het
vak en heeft veel jonge zange
resjes voortijdig zien struikelen.
Hij probeerde de zaken voor
zijn dochter zo goed mogelijk te
regelen. Daarnaast waren de ja
ren vijftig niet de tijd waarin
conflicten gezellig werden uit
gepraat. Daar had die generatie
gewoon de woorden niet voor.
Dat herinner ik me van thuis
ook. Als er ruzie was in huis,
heerste er een dodelijke stilte
aan tafel. Dan wist ik als klein
kind dat het absoluut niet goed
ging met mijn vader, moeder en
zeven zussen."
„Willeke kon haar emoties al
leen zingend uiten", aldus Cor
nelisse. „Daar herken ik me wel
een beetje in. Toen mijn eerste
verkering uitging, reed ik ook
hard zingend op de fiets naar
huis." Hans de Wolf over de re
latie tussen Willeke en haar va
der: „In ons verhaal zit duidelijk
een Professor Higgins-lijn. Met
dit verschil dat er bij ons ook
nog een bloedband tussen
meester en leerling is. De mees
ter kan heel streng zijn, maar de
leerling blijft wel zijn eigen
dochter."
Opgewonden
Willeke Alberti is nauw betrok
ken geweest bij het maken van
het musical-verhaal. „We heb
ben drie, vier keer met haar ge
sproken", vertelt Hans de Wolf.
„Dat waren lange sessies bij
haar thuis op de bank. De eerste
keer kende ze ons nog niet,
maar binnen tien minuten
praatte ze over zaken als de
dood van haar vader en over
erotiek. Ze is zo eerlijk en leuker
dan ik dacht. Ik was opgewon
den, nerveus. Door met haar te
praten, stel je jouw beeld over
haar bij."
De gedreven theatermakers
raken weer lyrisch als ze over de
zangeres praten. Alsof hun
jeugdliefde opnieuw tot bloei
komt. Gerard Cornelisse:
„Willeke is altijd heel dicht bij
zichzelf gebleven. Als je dat
kunt, heb je een grote kracht. Ik
weet zeker dat, als ze bijvoor
beeld in Massachusetts geboren
was, ze nu een hele grote zan
geres zou zijn."
„Haar muziek ontroert me
heel diep", zegt Hans de Wolf.
„In een woelige historische pe
riode bracht zij sentiment dat
oké was. Ik krijg bij Willeke al
tijd het idee dat haar sentiment
deugt. Dat proberen we met de
musical over te brengen. De
muziek moet een deel van het
verhaal vertellen. Haar liedjes
leiden natuurlijk een eigen le
ven. Maar elke virtuoze acteur-
/zanger moet een nummer als
'Spiegelbeeld' zodanig kunnen
zingen dat het klopt binnen het
verhaal. Daardoor krijgt zo'n
lied een meerwaarde."
Dat vereist heel wat van met
name hoofdrolspeelster Joke de
Kruijf, beseffen De Wolf en Cor
nelisse zich terdege. „Zij moet
na tien minuten het publiek zo
ver gebracht hebben dat het
Willeke vergeetvindt Gerard
Cornelisse. „Stel je voor dat het
publiek zegt: Willeke zou het
beter doen. Dat zou dodelijk
zijn voor de voorstelling. Wille
ke zei over Joke dat zij beter
Willeke kon zingen dan zijzelf.
Dat is natuurlijk niet zo. Al is
het een geschenk uit de hemel
dat we Joke de Kruijf voor deze
rol gevonden hebben."
droge informatie zijn, maar ook
André van Duin, wiens vakman
schap me boeit en die me ook
amuseert. Maar plat entertain
ment zegt me niets. Ik zag een
keer een show met Ron Brand
steden waarin mensen in een
kom soep werden geflikkerd.
Dat is toch allemaal 'easy mo
ney'. Wat ik wel heel leuk zou
vinden is een Jules Unlimited-
achtig programma. Of zoals
Boudewijn Büch de wereld
rond".
De manier waarop Marcel de
Groot praat over bepaalde vor
men van tv-amusement maakt
duidelijk dat de appel in dit
geval niet ver van de boom is
gevallen. Vader Boudewijn de
Groot was nog niet ter sprake
gebracht, maar hier blijkt de
afkomst toch een rol te spelen.
„Dat idealisme zou wel eens
een familietrekje kunnen zijn,
ja. Maar waar blijf je ook zon
der idealen. Je wilt toch ergens
naar toe, een invulling geven
aan je leven. Daarom wil ik
ook dingen maken waar ik
achter sta en ik denk dat ik op
de goede weg ben".
Ria Bremer in het
AD: „Ik weet dat
sommige mensen
denken dat ik een
hard mens ben.
Okee, ik zal niet
zeggen dat ik een warme per
soonlijkheid ben, maar hard n;
ben ik zeker niet. Ie moet je al
leen soms in je werk ferm op
stellen. Als ik in Televizier ie- n
mand moet interviewen, moet
ik uit die persoon te krijgen wat
er inzit. Mijn enige taak is dan y,
te zorgen dat ik de informatie f|;
krijg die ik wil hebben. Je moet
dus niet alleen enorm goed
voorbereid zijn, ook alleen maar n
dat ene doel voor ogen hebben.
En als iemand dan bijvoorbeeld
gaat dralen of er omheen draait,
onderbreek ik hem ook, zorg ik
ervoor dat hij zegt wat móet
zeggen." 1
Toon Hermans in gesprek met
Sonja Barend op VARA-TV: 2
„Als ik op het toneel sta, herken 2
ik mezelf daar helemaal niet in.
Als ik in de coulissen sta, ben ik 2
gewoon wat ik nu ben. Maar als
ik dan het toneel op loop lijkt 2
het of er onderweg iets met me
gebeurt. Dan ben ik een heel
ander mannetje. Ik denk wel
eens: dat doe je nou zo'n hon
derd keer per jaar, dus dat zijn
eigenlijk de belangrijkste zes
honderd meter van je leven."
Idem: ,,Ik kan niet zonder Rietje 2
leven. Ik voel dat zij er is. Zij is
de bezieling van mijn leven. Ik
geloof in het leven van de do
den. Ik ben met die gedachte
zeer gelukkig." 2
„Ik ben op en top het vrouwtje,
maar tegelijkertijd een kerel."
foto united pktotos de boer
Tatjana Simic in NRC Handels
blad: „Mijn vader was alcoho
list. Het drong tot me door in de
tijd dat we boven een café
woonden en ik hem als puber
regelmatig achter de bar van
daan moest slepen. Daar sloof
de hij zich uit tegenover vrien
den, speelde hij Zjivko de bink,
bestelde flessen Courvoisier die F
indertijd nog driehonderd mark
kostten. En mijn moeder maar y
op krediet kopen: We wensten v,
hem dood. Eikel, dacht ik vaak, k
terrorist, rij maar tegen een j-
boom, dan zijn we van je ver-
lost." n
Idem: „Mijn vader liet me li
vroeger alle hoeken van de ka- j"
mer zien: In de jaren daarna
hunkerde ik naar bewijzen dat
ik geen straf verdiende, maar a
lief, aardig en aantrekkelijk was. v
Dit is mijn compensatie: ik laat
me door niemand meer de wet
voorschrijven. Ik ben op en top d
het vrouwtje, maar tegelijkertijd n
een kerel. Ik ben zo lang kwets
baar geweest, dat ik me nu ge- D
draag als een kleine tiran. Dat is
stardom voor mij: wraak op het g
verleden."
Idem: „Mijn borsten zie ik als
werkkapitaal. Ze zijn a la de be-
nen van Gullit en Romario ver-
zekerd; er zorgvuldig mee om- n
gaan is voldoende. Tegenwoor
dig kan ik bijna net zo objectief
over borsten praten als timmer-
lieden over hamers. Je hebt d
scholletjes, je hebt perziken, je e
hebt doperwten en ik heb me-
loentjes: kleine D. Ze hangen P
niet, ze zijn rond en stevig. Het r
gekke is dat ik eigenlijk veel te L
klein ben voor een top model:
1.56. Mijn geluk is dat de pro- H
porties van dat dwergfiguurtje
kloppen. Forse heupen, smalle J
taille, flinke borsten, brede n
schouders: typisch de verhou-
dingen van een pin up. Ik ben ii
geen slanke, met stalen benen
uitgeruste Tina Turner, ik ben v
niet zo strak als Naomi Camp-
bell of Cindy Craw- li
ford, ik ben meer i
een kleine uitvoe- P
ring van Raquel l
Welch in haar mol- W
lige tijd." i
Producent Gerard Cornelisse (links) en de auteur van de musical 'Willeke' Hans de Wolf (rechts): „Wat wij willen, is een verhaal maken voor onze moeders en zussen. En ook een beetje
voor onszelf. Niet om te pesten, maar om ons allemaal een leuke avond te bezorgen." foto cpd
Marcel de Groot: „Een tv-programma moet iets te melden hebben. Dat kan droge informatie zijn, maar ook André van Duin, wiens vakménschap
me boeit. foto cpd
