ZATERDAGS
BIJVOEGSEL
Een aristocratische
laaielichter
ZATERDAG 28 ME11994
HANS KOENEKOOP
Het moet zijn beminnelijke voor
komen zijn geweest. Of zijn
aristocratisch uitgesneden ge
zicht. Mogelijk speelde zijn vloeiend en geaf
fecteerd uitgesproken Engels ook mee. In elk
geval is Justin Dennis Kitchen in zijn ver
momming van de Duitse prins Christian von
Hohenzollern overtuigend geloofwaardig ge
weest. Vijf maanden lang palmde hij zakenlui
in. Hij haalde miljoenenorders binnen voor
de levering van elektronische microchips en
sloot en passant een reusachtige beleggings
polis en een extreem dure inboedelverzeke
ring af. In de tussentijd leefde hij letterlijk als
een vorst.
Scotland Yard, het vermaarde recherche
team van de Britse politie, heeft de zwende
laar uiteindelijk ontmaskerd. Justin Dennis
Kitchen, zo luidt vermoedelijk zijn ware
naam, is in Engeland gepakt op verdenking
van oplichting en fraude. In Leiden zullen ze
zijn opvallende verschijning dus niet meer
zien. Maar de herinnering aan deze aarts
charmeur zal bij velen voortleven. Hoewel op
het Leidse politiebureau slechts één officiële
aangifte van oplichting is gedaan, zijn min
stens vijf Leidenaars gedupeerd door Kitchen
alias de achterkleinzoon van de Duitse keizer
Wilhelm II, regerend Hohenzollern-vorst tot
1918. En wie weet waar elders in Nederland
hij zijn sporen van oplichting heeft achterge-
Contacten
Face 2 Face International heet het bedrijfje
dat zich in februari vestigt op de bovenver
dieping van een herenhuis..aan het Noord
einde. Directeur is Remco Hoppezak, een 19-
jarige knul uit Leiden,'die op een makkelijke
manier zo snel mogelijk rijk hoopt te worden.
Zijn vriend, Christian von Hohenzollern, zal
hem daarbij helpen. Deze zogenaamde ach
terkleinzoon van keizer Wilhelm II heeft con
tacten over de hele wereld. Hij beweert zelfs
eigenaar te zijn van een bedrijf in Hong
Kong, dat tegen absurd lage prijzen kwalita
tief goede microchips produceert. Door deze
in grote aantallen op de Europese markt af te
zetten, willen ze in korte tijd stinkend rijk
worden.
Het is het snelst groeiende bedrijf van Ne
derland, vertelt het duo in een interview met
het Leidsch Dagblad. De twee tonen rekenin
gen, orders, koninklijke brieven, noemen in
één adem tal van referenties. Kortom, ze ko
men heel geloofwaardig over.
Ook bij een Leidse assurantie-adviseur. Hij
wil liever niet met zijn naam in de krant,
want echt reclame maakt hij niet voor zich
zelf met zijn verhaal. Uren werk heeft hij voor
Von Hohenzollern en Hoppezak verricht, de
poten heeft hij zich uit het lijf gelopen. Het
resultaat is een stapel waardeloze verzeke
ringspolissen. Loon voor zijn arbeid heeft de
assurantie-adviseur nooit gekregen. „Ik schat
mijn schade op dik tweeduizend gulden." Hij
heeft aangifte gedaan bij de politie. „Voor de
goede orde, want op dat geld rekefi ik niet
meer."
Twijfel over de juistheid van de bedoelin
gen van het duo krijgt de Leidenaar al gauw.
„Het ging allemaal zo gemakkelijk. Ik moest
een inboedelverzekering regelen voor een
monumentaal gebouw aan de Oude Singel
met een waarde van drie miljoen gulden. Ze
zouden per 1 april verhuizen. En Von Hohen
zollern was van plan een deel van zijn ko
ninklijk erfgoed, waaronder etsen van Rem
brandt en Vermeer, over te brengen naar Lei
den. Toen ik zei dat hij voor een dergelijke
hoge verzekering minstens 15.000 gulden
kwijt was aan een alarmsysteem, reageerde
hij mij te laconiek."
De twijfel woekert door als de assurantie
adviseur, die al jaren de zaken van vader
Hoppezak behartigt en daardoor ook zoon
Remco kent, een beleggingspolis moet afslui
ten bij Aegon. Inleg twee ton per maand, uit
kering over vijftien jaar gegarandeerd 45 mil
joen gulden. „Aegon dacht een grote vis aan
de haak te slaan en maakte snel een offerte.
Het gemak waarmee Von Hohenzollern ak
koord ging, ongelooflijk. Al ben je nog zo rijk
en kan alles, dan wil je volgens mij toch con
troleren wat er met je geld gebeurt."
Ondanks de toenemende aarzeling blijft de
agent zich het vuur uit de sloffen lopen voor
het duo. ,,lk kon nou eenmaal niet het tegen
deel bewijzen. Von Hohenzollern wist het al
tijd weer zo te draaien dat je hem toch weer
geloofde. En voor mezelf had ik zoiets van:
stel dat het waar is, dan is mijn kostje mooi
gekocht."
Snoepje
Bij Aegon is het duo inmiddels het gesprek
van de dag. De beleggingspolis wordt be
schouwd als een 'lekker snoepje'. Maar het
loopt wat stroef met de identificatie van Von
Hohenzollern. Een paspoort heeft hij niet.
„Daar wordt aan gewerkt op de ambassade",
luidt herhaaldelijk zijn verweer. Voortdurend
wendt hij een diplomatieke status voor. Als
afstammeling van de in 1918 naar Nederland
verbannen keizer Wilhelm zou hij natieloos
zijn geworden. Maar Aegon koopt daar niet
zoveel voor. En uiteindelijk gaat de verzeke
raar zelf de wortels na van de prins.
Op sluwe wijze probeert de nepprins een
officiële legitimatie te verkrijgen bij kasteel
Doorn, waar vroeger de laatste keizer van
Duitsland- in ballingschap heeft gewoond.
Flet kasteel is nu een museum dat een beeld
geeft van het vorstelijk leven dat de gevluchte
Remco Hoppezak (links) en 'Justin Dennis Kitchen', poserend als geslaagd zakenduo
FOTO HIELCO KUIPERS
Iedereen trapte er in. 'Vrienden' en zakenlie
den geloofden allemaal dat hij een achter
kleinzoon was van de Duitse keizer Wilhelm
II. Het stelde Justin Dennis Kitchen, als hij al
zo heet, in staat in Leiden als een prins te le
ven. Tot hij werd ontmaskerd door Scotlatid
Yard. Destreken van een sluwe vos.
Duitse nepprins leeft als een vorst in Leiden
keizer leidde. ,-,Wat mij verbaasde was zijn
grondige kennis van het huis Van Hohenzol
lern. Hij maakte zich bekend als Christian, de
bastaardzoon van Christian Siegmund, een
volle achterkleinzoon van keizer Wilhelm. Bij
mijn weten heeft deze Von Hohenzollern in
derdaad een zoon bij een Fran^aise verwekt.
Zo'n bastaard staat natüurlijk niet in de
stamboom. Zijn verhaal kon dus kloppen. Ik
heb heffi alleen niets toegezegd", vertelt con
servator Th. L.J. Verroen van het museum.
Wel krijgt de sluwe vos het voor elkaar dat
de conservator een briefje schrijft waarin 'zij
ne koninklijke hoogheid Christian von Ho
henzollern' wordt bedankt vo»r zijn bezoek
aan het kasteel. Verder staat er in dat het mu
seum erg veel belangstelling heeft voor de
dagboeken die Christian zegt in zijn bezit te
hebben. Deze brief gebruikt Von Hohenzol
lern bij zijn verdere streken als bewijsmateri
aal voor zijn adellijke afkomst.
Vette orders
Inmiddels lijken de zaken voor Face 2 Face
International goed te lopen. Een advertentie
in De Telegraaf levert een paar vette orders
op. Zo wil een bedrijfje uit Hoek van Holland
meer dan tienduizend geheugenchips per
week afnemen, goed voor een omzet van een
miljoen gulden. Ook een grote computerfir
ma uit het Duitse Hannover overweegt in zee
te gaan met het duo. „Hun prijs was extreem
laag en ze beweerden zulke grote aantallen te
kunnen afzetten, dat de Europese markt om
gewenteld zou zijn", vertelt een woordvoer
der van het bedrijf.
De miljoenenorders zullen echter nooit
verder reiken dan het papieren stadium.
Hoppezak en Von Hohenzollern slagen er
niet in een bankgarantie te krijgen. Niet zo
zeer omdat de banken niet willen, maar om
dat de prins zich nergens op een fatsoenlijke
wijze kan identificeren. Bij de ABN Amro
bank in Leiden probeert hij het zelfs met een
pasje waarmee uitkeringstrekkers in Enge
land gratis een maaltijd kunnen bemachti
gen.
Het gebrek aan geld eist zijn tol. Von Ho
henzollern en Hoppezak worden uit hun ge
huurde etage aan het Noordeinde gezet we
gens wanbetaling. Ze trekken uit wanhoop in
bij de vader van Remco. Van hun plan om
het veertien kamers tellende monumentale
pand Erato aan de Oude Singel te kopen,
zien ze af. Zogenaamd omdat er te veel ver
bouwd moet worden.
Vader Hoppezak gelooft het allemaal en
neemt het duo op in zijn flat aan het Jacques
Urlusplantsoen. „Remco had een perfect
plan. Wat die jongen allemaal niet geregeld
heeft. Hij haalde ik weet niet hoeveel orders
binnen. De prins zou zorgen voor het geld,
maar er kwam nooit geld. Hij kon nog niet
w'rae. jc-hn
^rJ<,VnLaAMKmtai,m M- eoi-ü
tóvPc-Tftci- »-Ê.VP-t
p^stcodc WCn
'XT™!?»*,
\-~iz
eens een rekening geopend krijgen, de zwen
delaar. Remco is er gewoon ingeluisd. *En ik
ben er ook ingetrapt. Nu nog krijg ik tele
foonrekeningen van honderden guldens.
Hoppezak senior zegt er 'geestelijk kapot'
van te zijn. „Ik probeer het te verwerken. Ik
vind het vooral zo erg voor mijn zoon. Die
jongen liep met zijn hoofd in de wolken. En
nou gaat hij toch voor schut. Je kunt wel na
gaan hoe dat bij familie en vrienden over
komt. Allemaal hoongelach. Kun je nog niet
een paar weken wachten met dit verhaal?
Volgende maand verhuis ik voorgoed naar
Friesland. Ik heb er een huisje gekocht. Daar
wil ik het allemaal zo snel mogelijk verge
ten."
Ontmaskering
Een akkefietje met een zakenman uit Almere
leidt de ontmaskering van Von Hohenzollern
in. Het begint in het Amsterdamse hotel
Krasnapolsky, waar de zakenman het Leidse
duo ontmoet. „Ik had zeker belangstelling
om een order te plaatsen. Die twee kwamen
op mij vrij betrouwbaar over. Ik kreeg zelfs
geen argwaan toen de prins mij vroeg zijn
hotelrekening te betalen. Hij. had poblemen
met zijn creditcard; zijn rekening was geblok
keerd of zoiets."
De zakenman schiet drieduizend gulden
voor, in het volste vertrouwen dat geld spoe-
UKH PRINS CHRISTIAN VON HOHENZOLLERN
dig terug te zien. ,,Maar ik hoorde niets meer
van hem. En dus ben ik zelf gaan speuren."
Hij komt er achter dat Hoppezak en Von
Hohenzollern aan het Leidse Jacques Urlus
plantsoen verblijven. „Daar ben ik eind
maart langs geweest, met een paar stevige
vrienden. Aan het gezicht van de zogenaam
de prins kop ik zien dat hij zeer verrast was.
Het geld had hij natuurlijk niet, maar ik had
geluk. In de kelderbox stond nog wat oud
meubulair en daar heeft een antiquair twee
duizend gulden voor gegeven. Dat geld heb
ik uiteraard in mijn zak gestoken. En verder
heb ik de prins letterlijk uitgekleed. Gewoon
al zijn kostuums en sieraden in beslag geno
men. En een koffer met papieren. Daarin trof
ik overigens een vals rijbewijs en een vals
paspoort aan."
Op dat valse rijbewijs, dat staat op naam
van ene Andrew Copplestone, heeft Von Ho
henzollern in gehuurde auto's gereden. On
der meer in een busje van het Leidse auto
verhuurbedrijf Auto Peter. Zoals het een goed
oplichter betaamt betaalde de 'prins' met on
gedekte cheques.
Oude straf
De schrik zit er na deze oorwassing goed in
bij Hoppezak en Von Hohenzollern en in het
paasweekeinde vertrekken ze naar Engeland.
Daar wordt Von Hohenzollern op 28 april
aangehouden door de politie van West
Yorkshire, op verdenking van oplichting via
valse cheques en creditcards.
Hoe het het tweetal momenteel vergaat, is
onduidelijk. Zowel Remco Hoppezak als Jus
tin Dennis Kitchen verblijft nog in Engeland.
Volgens de laatste berichten zou Kitchen in
het ziekenhuis liggen met een longaandoe
ning. Voorts zou hij nog een oude straf moe
ten uitzitten.
Waar Remco is, is niet bekend. Vermoede
lijk durft hij niet terug te komen naar Neder
land wegens de schulden die hij hier heeft
gemaakt. De assurantie-adviseur:Als ik hem
was, zou ik gewoon naar Leiden komen om
orde op zaken te stellen. Het heeft geen zin
om de vermoorde onschuld te spelen, Remco
moet ook geweten hebben dat Von Hohen
zollern een oplichter was. Zeker nadat ze uit
hun woning aan het Noordeinde werden ge
zet. Nu mag pa Hoppezak opdraaien voor
een hoop ellende."
In een koffer vol pa
pieren, die de getilde
zakenman uit Almere
bij 'Von Hohenzol
lern' buit maakte, trof
hij een vals rijbewijs
en een vals paspoort
