'Uiterste verkoopdatum komen afstandelijk over Evita in Z-Afrika voorbij Kijken en bekeken worden in De Burcht Cultuur Kunst Lachen met Kaandorp en Elzevier in Haenen-chaos Schone Schijn Jazz-festival in Wassenaar Openbaar kunstbezit Kunstwerken cadeau voor Ronald McDonaldhuis Blues-theater in LVC leiden 'The Rythm and Blues Review'een muzikale theater show van Arthur Ebeling en Fay Lovski, vertelt het verhaal van de geboorte van rythm en blues. De produktie gaat in 1995/96 de theaters in. maar is vanavond al te zien in LVC. Als voorpro gramma is er een film over R&B. De film begint om 20.45 uur, de Blues Review begint om 22.00 uur in LVC, entree 10 gulden. e Japanse theeceremonie leiden» Theemeester Ronald Nado houdt op donderdag 19 mei om 14.00 en om 15.00 uur een theeceremonie in het Rijksmuse um voor Volkenkunde. Nado heeft zich meer dan twintig jaar in de theeceremonie verdiept. Het is een meditatieve kunst waarbij het genieten van de thee niet de hoofdzaak is, het gaat om de waardering voor de kunstvoorwerpen die bij de ceremonie ge bruikt worden. De ceremonie zal in de tentoonstellingsruimte plaatsvinden en er wordt een toelichting bij gegeven. Expositie in huize Emmaus ZQETERwouDEThea Tuithof-Hoogervorst exposeert tot 13 juni haar pastels in huize Emmaus te Zoeterwoude-dorp. Emmaus is gevestigd aan de Bennebroekweg 1 en is geopend van 9.00 tot 17.00 uur. Pinksterconcert in Hooglandse Kerk r leiden Het Nederlands Bach Collegium geeft op zaterdag 21 mei een pinksterconcert in de Hooglandse kerk in Leiden. In to strumentale en vocale barokwerken van Bach, Vivaldi, Locatelli en Handel worden uitgevoerd door het Bachkoor Holland en het e Concertgebouw Kamerconcert onder leiding van dirigent Char les de Wolf. Kaarten kosten 25 tot 40 gulden en zijn vanaf 19.30 uur aan de zaal verkrijgbaar, de voorverkoop is bij K&O Leiden (071-141141), bij de landelijke VW-kantoren en bij het Bureau Nederlands Bach Collegium, Pieterskerkhof 4b te Leiden, tel. 071-144788. Het bureau is tussen 10.00 en 13.00 uur geopend en op woensdag gesloten. De aanvang van het concert is 20.15 uur. Uitvoering Schönberg Kamerkoor leiden Het jaar 1994 staat voor het Arnold Schönberg Kamer koor in het teken van de Italiaanse componist Palestrina, die vierhonderd jaar geleden is gestorven is. Het kamerkoor geeft morgen een uitvoering van verschillende stukken van deze mu- n ziekschrijver. Palestrina componeerde veel religieuze muziek, maar ook motetten met frivole teksten. Hij zocht een evenwicht tussen polyfonie, het samenklinken van verschillende stemmen, en homofonie, het gelijkklinken van stemmen. Het concert be gint om 14.00 uur in de Pieterskerk in Leiden en de toegang is gratis. Aansluitend kan de wekelijkse rondleiding in de Pieters kerk gevolgd worden. Stemgroepen die mee willen doen aan het nieuwe programma van het Schönberg Kamerkoor, kunnen voor H informatie bellen naar het secretariaat, 071 -123077. chef annemiek ruygrok. 071 -356472, plv -chef jan rijsdam, 071-356472 Pieter-Dirk Uys met verkiezingsshow in Leidse schouwburg Nieuwe dcHlSCn De Chatel Pieter-Dirk Uys: stem Mandela gevonden, n rug naar het publiek toe op. n ZATERDAG 14 ME11994 n LEIDEN Op een expositie kijken bezoe kers naar kunstwerken, en daar mee indirect naar de kunste naar die immers een deel van zijn of haar persoonlijkheid in het kunstwerk heeft gelegd. De kunstenaar moet op zijn beurt goed kijken naar datgene wat hij aan het maken is, en eventu eel naar datgene wat hij in het kunstwerk wil weergeven, bij voorbeeld een landschap of een persoon. In de benedenzaal van Kunst sociëteit De Burcht is van 15 mei tot en met 19 juni de ten toonstelling 'Kijken en bekeken worden' te zien waar tien kun stenaars hun werken exposeren. De expositie is georganiseerd door de Leidse Galerie Cellini. Er zijn schilderijen van onder Studenten zorgen slecht voor zich zelf. Kijk maar eens rond in de zwijnestal die ze hun kamer noemen. Het interieur vertoont overeenkomst met het grofvuil dat u en ik eens per jaar op de stoep zetten. En de geur in een studentenkamer houdt door gaans het midden tussen een konijnehok en een pas gebruik te gymzaal. In Rijnmond zou den ze onmiddellijk alarmfase 6 afkondigen. Enfin, wat ik maar wil zeggen is dat de Hollandse properheid in de gemiddelde studentenkamer ver te zoeken is. Nu zult u zeggen: och, onder de autochtone Leidse bevolking komt ook weieens een exem plaar voor dat nog nooit een spons en zeem heeft gezien. Dat is juist. Sinds de jaren zestig was het onderwerp een beetje taboe, maar tegenwoordig is de huis vesting van asocialen, lastpos ten en wandelende stinkbom men weer regelmatig onder werp van gesprek. De tijden van onmaatschappelijkheidsbestrij- ding zijn weer helemaal terug. Vroeger waren het gepensio neerde militairen en woningop- zichteressen die het toezicht uitoefenden, tegenwoordig wordt een legertje deskundigen, psychiaters en maatschappelijk werkers, ingezet om de families Flodder weer in de pas te laten lopen. Wat ik altijd opmerkelijk vind is dat een gezin dat z'n flat uit leeft, op z'n zachts uitgedrukt als 'onaangepast' wordt beti teld. En de lieve jeugd die een telefooncel molt is absoluut 'tuig van de richel'. Maar stu denten die zich onaangepast gedragen...? Tja, hoe worden die anderen Ton den Donkelaar, ruimtelijke objecten van Frank Zijlstra, er is keramiek van on der meer Dimitris Xanthopou- los en er is edelsmeedkunst van Alfred Tempelman Op zondag 22 mei kan er ook geluisterd worden, dan geeft het Noordwijkse Bob Richter Kwar tet van 14.30 tot 18.30 uur een Pinksterjazzconcert in de ten toonstellingszaal. Het verband met de expositie wordt gelegd door de werken van kunstena res Hanny Peters, die altijd bij jazzmuziek schildert en haar schilderijen ook songtitels geeft, zoals 'Cry me a river'. De Burcht is gevestigd aan de Burchsteeg 14 in Leiden, en is geopend van donderdag tot en met zondag, van 13.00 tot 18.00 uur. nu eigenlijk genoemd? Studen ten van de richel, misschien? Voor de duidelijkheid: over wat de dames en heren studenten achter hun voordeur uitvoeren - kort samen te vatten als feesten, slempen, uitslapen, en tussen de bedrijven door een beetje studeren - daar wil ik verder niet eens over mekkeren. Vrij heid blijheid. Maar, waar ik het wel over wil hebben is wat de studiehoofden vóór de voordeur uitvreten. De aanstaande lustrumviering van de studentenvereniging Mi nerva is voor enkele jongens en meisjes namelijk aanleiding de luie staken uit de mouwen te steken om de voordeur onder te kwasten in de jubileumkleuren azuurblauw en kanariegeel. Dat zou zo erg niet zijn, ware het niet dat veel van de studenten holen verborgen zijn achter mo- 941 Wie anders dan de bekend ste blanke vrouw van Zuid- Afrika, Evita Bezuidenhout, kan het beste commentaar geven op 's lands chaoti sche overgang naar de de mocratie? Het Onafhanke lijke Verkiezingscomité? „Ik vind dat ze het gewel dig doen voor een Derde Wereldorganisatie", kirt ze. De nieuwe vlag? „Enig om een badlaken te hebben met een Y erop!" Het pu bliek in het theater in Kaapstad gromt instem mend. KAAPSTAD'RAYMOND WHITAKER THE INDEPENDENT Evita is de bekendste creatie van de belangrijkste satiricus van Zuid-Afrika, Pieter-Dirk Uys. Zijn show werd de zondag voor de verkiezingen door de Zuidafrikaanse Uitzendcorpora- tie (SABC) van het scherm ge haald, anderhalf uur voor de uitzending. De corporatie zei dit op juridisch advies te hebben gedaan, omdat de show kan worden beschouwd als een po ging de kiezers te beïnvloeden. Uys, die voor zijn voorstelling in de bar van het theater zit, be schouwt het schrappen van de uitzending als een terugvallen in de oude gewoonten van de censuur. „De grootste belediging was om mij te vervangen door Barry Manilow", zegt hij. Hij heeft veranderingen geweigerd die de SABC aangebracht had willen zien het laten vallen van zijn laatste sketch, een barbaarse monoloog waarin een gekleurde vrouw (van gemengd ras) blijft ontkennen dat ze racist is, ter wijl ze de joden, de Portugezen en vooral de zwarten te lijf gaat. Hij betwijfelt of de show ooit zal worden uitgezonden. Vlak daarop staat hij op het toneel met zijn 'chorus line' van denkbeeldige figuren en im pressies. Daaronder vallen de Britse koningin, die Zuid-Afrika feliciteert met zijn 'vrije en eer lijke fraude', een conservatief Brits parlementslid die een plastic zak over zijn hoofd trekt en tevoorschijn komt als baro nes Thatcher, en Nelson Man dela, die suggereert dat de rechtse Afrikaners die een eigen thuisland eisen, en koning Goodwill Zwelethini, die souve- reiniteit wenst voor de Zulu's, Natal maar moeten delen. Het zijn moeilijke tijden voor satirici. De helft van de voorstel ling moet iedere avond worden herschreven, en volgens Uys numentale gevels die veelal met een heleboel gemeenschapsgeld zijn opgeknapt. Het geklieder komt het stadsschoon van 'Lei- den-monumentenstad' dus niet ten goede. Gek is dat toch. Als u of ik een dakkapel op ons huis willen zet ten zit de Welstandscommissie ons als een klit in de haren. Een middenstander aan de Nieuwe Rijn is nog niet zo lang geleden tot aan het hoogste rechtscolle ge achtervolgd omdat hij zijn pand niet in de bekende monu- mentenkleuren had gehuld. En de aktievoerder die een affiche plakt op een niet daarvoor be stemde plek loopt nog altijd grote kans door de wijkveld- wachter in de kraag te worden gegrepen. Maar als Leids stu dent kun je, na uren langer dan gewone Leidenaren de drank holen te hebben afgeschuimd, zijn Mandela en De Klerk 'ver domd moeilijk' neer te zetten. Theedoek De Klerk is 'zo'n jurist, hij heeft geen hebbelijkheden in zijn manier van spreken'. Wat be treft de leider van het ANC, 'hoe doet men een heilige? Het is net zoiets als Moeder Teresa probe ren te doen je doet een thee doek om je hoofd en wat dan?' Uys heeft de stem gevonden, maar niet de blik, dus voert hij zijn parodie op Mandela met zijn rug naar het publiek toe op. gerust de verfkwast ter hand ne men om het openbaar kunstbe zit van deze stad naar eigen in zicht te veranderen. Mag dat dan, zult u zich afvra gen? Welnee. We hoeven niet eens te informeren bij de mo- numentenwacht van de ge meente. Voor het schilderen van een monument moet een vergunning worden aange vraagd bij de Rijksdienst voor de Monumentenzorg, weet ik toevallig. Neemt u maar van mij aan dat dat in geen van de ge signaleerde gevallen is gebeurd. Weten de sukkels veel, zou je denken als je niet beter wist. Want, was Minerva niet de go din der wijsheid, de bescherm ster van kunstenaars en am bachtslieden. Dat zou voor Mi- nervanen toch een zorgvuldig gekoesterd gedachtengoed moeten zijn? Winnie Mandela is een ge makkelijker doelwit ('Come on baby, light my tyre'), en aarts bisschop Desmond Tutu en Chief Mangosuthu Buthelezi zijn 'absoluut geschenken'. Maar hij weigert de rechtse militarist Eugene Terre-Blanche te doen, 'een derdegraads ver liezer die niet eens een haken kruis goed kan tekenen. Zij zou den van Robbeneiland een Boe- rassic Park moeten maken voor hem en zijn volgelingen'. Uys, een "joodse Afrikaner', voert al meer dan 20 jaar de strijd met de censoren. Hij be gon zijn one-man-shows met slechts een paar attributen om dat die van de ene op de andere dag vervangen zouden kunnen worden wanneer ze werden ver boden. Evita Bezuidenhout kwam uit de chorus line tevoor schijn als middel om het onzeg bare te kunnen zeggen: in haar rol van Zuidafrikaans ambassa deur van het denkbeeldige zwarte thuisland Bapetikosweti parodieëerde ze de idiotie van de apartheid met zoveel succes dat Uys met de dood werd be dreigd. Hoewel Evita de hele wereld over is geweest op dit mo ment is ze in Nederland - heeft Uys erover gedacht haar te laten verdwijnen. Hij kan zich voor stellen dat in het nieuwe Zuid- Afrika haar uiterste verkoopda tum verstreken is. Uys denkt dat humor voor de Zuidafrikanen een belangrijk middel is bij het leggen van een brug 'van angst naar accepta tie'. „Ik vind jullie zo dapper dat je hier bent gekomen", begroet Evita een afgeladen zaal. „Ik dacht dat jullie allemaal thuis zouden zijn, om je Rottweilers •te kammen en je geweren schoon te maken." Wat betreft de onzekere toekomst, besluit de show met de verzekering: „Als de stront in de ventilator komt, dan werkt de ventilator niet." De voorstelling 'One man, one volt' van Pieter-Dirk Uys is op 17 mei in de Leidse schouw burg te zien. VERTALING LUUTJE NIEMANTSVERDRIET DANS RECENSIE MAARTEN BAANDERS Voorstelling: 'Facetten' door Dansgroep Krisztina de Chatel. Gezien 13/5 LAKthea- ter Leiden Nog te zien 14/5 LAKtheater 20.30 uur. Voor wie Dansgroep Krisztina de Chatel kent is 'Facetten' iets totaal nieuws. Eerdere choreo grafieën waren opgebouwd uit heldere, secuur uitgewerkte be wegingen, waaruit door vele herhalingen en geraffineerde variaties een sterke emotie op het publiek afkwam. De hele groep was in de greep van the ma's als isolement of de tegen stelling tussen beheersing en onmacht. Deze indringende werking heeft 'Facetten' niet, terwijl het toch duidelijk de bedoeling is een emotie over te brengen. Er zijn wel bewegingen te zien die we uit eerder werk van De Chatel kennen. De in elkaar grijpende handen, het ritme van de pas sen, de in elkaar schuivende groepsbewegingen en de sub tiele positieverschuivingen her inneren aan indrukwekkende dansstukken als 'Change', 'Paletta' en 'Concave', maar dit zijn slechts fragmenten. De rode draad in 'Facetten' is het thema van de enkeling die THEATER RECENSIE WUNAND ZULSTRA 'De vrouw van de zanger' door Paul Hae- nen. Spel: Brigitte Kaandorp, Ingeborg El zevier, Egidius Pluymen en Ernest Piet Re gie: Bert Klunder. Muziek: Clous van Mechelen Gezien: 13/5, schouwburg Lei den Aldaar nog te zien: vanavond. Kaandorp speelt toneel! Een klein beetje maar, want gelukkig heeft Paul Haenen voor haar een rol geschreven met een hoog Kaandorp-gehalte. Alleen is ze ditmaal niet solo en ge bruikt ze geen eigen teksten. De context wijkt dus af, maar ver der is het weer de Kaandorp- humor die herkenbaar blijft. De scène bijvoorbeeld, waarin we kennis nemen van haar plato nische verhouding met een danser, zou probleemloos als een verhaal in haar shows pas sen. Ze is 'de vrouw van de zanger', door wie ze wordt bedrogen. Uit wraak schiet zij haar echtgenoot neer. Op een stuntelige en ont nuchterende manier, zoals al leen Brigitte Kaandorp dat kan. Tot die wanhoopsdaad komt ze overigens na een gesprek met de minnares annex regisseuse van haar man. In dat gesprek tevergeefs aansluiting bij de groep zoekt. Die groep bestaat uit drie paren, steeds in wisse lende combinaties, die elk hun eigen karakteristieke bewegin gen hebben. Door deze verde ling is het totale beeld onover zichtelijk en soms vermoeiend om te zien. Ook zijn de bewe gingen niet met de ijzeren con sequentie gekozen die zo ken merkend is voor de stijl van De Chatel. De emotionele zeg gingskracht blijft hierdoor laag. Dat er iets onheilspellends aan de hand is komt slechts afstan delijk over, ondermeer door de luiken in de zijwanden die als guillotines neervallen. Aan het eind verandert de choreografie ineens totaal. De dans gaat hier over in een soort uitbeeldingstheater. We zien de eenzame danseres naar aanslui ting zoeken door de anderen te besnuffelen. De reactie van de groep is zeer beangstigend. Het slachtoffer wordt op haar beurt op een dierlijke manier besnuf feld en vervolgens belaagd. De angst komt ineens heel duide lijk over, maar door deze emo tionele lading èn doordat de be wegingen uit het voorafgaande gedeelte hier geen enkele func tie meer in hebben, staat deze scène volkomen los van de rest. voert Ingeborg Elzevier als de minnares de vileine boventoon. Op die manier biedt deze 'muzikale komedie' een span nende confrontatie tussen twee theatergenres. Het ene moment lijkt het een blijspel, het andere moment is het meer een caba- retsketch. De beide prominente vertegenwoordigsters komen in elk geval ruimschoots aan bod. Zo er al sprake is van een wed strijd tussen een befaamde ca baretière en een gerenommeer de blijspelactrice, is de uitslag een gelijkspel. Als bijvoorbeeld Kaandorp er op een gegeven moment een solovoorstelling van dreigt te maken, grijpt Elze vier meesterlijk in. De dwaze invallen van Paul Haenen staan dus garant voor enkele kostelijke momenten, lammer bij deze auteur is ech ter, dat hij al gauw enigszinjige- makzuchtig wordt. Enkele schit terende vondsten plus twee the aterpersoonlijkheden, en het zal dus wel leuk worden. Brigitte Kaandorp en Ingeborg Elzevier weten heus wel raad met die Haenen-chaos. Er valt genoeg te lachen, maar met zo veel talent op toneel had het stuk best ge raffineerder gekund. Noordeinde 40, een monumentaal ijzeren hek, sinds kort gehuld in pretpark-kleuren, foto ben de bruyn De voordeur van het pand Breestraat 87, in azuur blauw en kanariegeel. foto ben de bruyn Ruim honderd muzikanten luisteren het Wassenaarse jazzfestival, dat zaterdag 4 juni wordt gehouden, op. Vanaf half elf die dag zul len de muzikanten op podia in de langstraat, de Luifelbaan, de Windlustweg en het Stadhoudersplein optreden. Zo treden onder meer op: de Circus Square Jazz Band, Blue Marble Silver Cornet Band, De Crooks, Liberal Swing Formation, Slapsticks, Blue Swing Notes, Workshop Oldtimers, Le Baton Rouge, Quartet Berend v.d. Veer en -rondrijdend door Wassenaar- Big Daddy's Jazz Quartet. Het 'straatfestival' duurt tot 17.00 uur. 's Avonds gaat het feest verder met om 21.00 uur een optreden van de Limburgse 'Circus Square Jazz Band' in de Schaapskooi in Duinrell. Het festival wordt afgesloten met een Ne\V Orleans Jazz brunch op zondag 5 juni in Auberge De Kievit. Informatie: de Wassenaarse Jazz Club, 071-761913/769418. Galeriehouder Jan van Munster overhandigde gis termiddag in het Leidse Ronald McDonaldhuis veertien kunstwerken aan huismanager Mieke Crijns. Naar aanleiding van het tienjarig bestaan van de Haagse Galerie Jan van Munster is een aantal kun stenaars benaderd om een schilderij aan het tehuis te schenken. De galerie heeft de materiaalkosten aan de kunstenaars vergoed, maar de schilderijen zijn een gift van de kunstenaars zelf. Er zijn werken van de hand van Mirjam Slaats en de Leidse Joke Crul te zien. In het Ronald McDo naldhuis verblijven familie leden van kinderen die ernstig ziek zijn en in het AZL behandeld worden. Ook de kinderen zelf ver blijven in de perioden tus sen de behandelingen in het tehuis. De meeste kunstenaars hebben een schilderij uit hun collectie geschonken, maar er zijn ook enkele kunstwerken speciaal voor dit doel gemaakt. Het zijn zowel figuratieve als ab stracte werken, met Galeriehouder Jan van Munster poseert achter enkele kunstenaars in het Leidse Ronald McDonaldhuis bij een meestal een uitbundig schilderij van Mirjam Slaats. Gistermiddag werden daar veertien kunstwerken overhandigd aan huismanager Mie kleurgebruik. ke Crijns. foto holvast/mark lamers

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 19