UIT
iV;
Gi
j 'Nederland gaat
niet zorgvuldig
met talent om'
Het succes van een geliefde koppelaar
'Ik wil niet weten wat ik over tien jaar doe'
Rtv show
.1AANDAG 9 MEI 1994
Zanger Erik Mesie blijft semi-prof
Robert ten Brink publiek bezit door 'All you need is love
OTTERDAM GPD
oorheen was hij het
gezicht en de slem
de groep Toon-
Lager. Zingen doet Erik Me-
nog steeds, met dien ver-
c jande dat hij er niet alle heil
nn verwacht. Vandaar z'n vaste
a tan: medewerker van de mu-
Jfl<*kbibliotheek in Arnhem.
'Windaar ook zijn studie voor
«cent pop-muziek aan het
linservatorium in Rotterdam.
l|Niet dat Erik Mesie geen Juli
me-zanger zou willen zijn,
aar roem is naar zijn mening
1 dit land wel erg vergankelijk.
3 Us ik Fransman zou zijn,
a—tansons zou zingen... In
ankrijk kan het wel: gewaar
werd worden en gewaardeerd
ijven. Maar zo zorgvuldig
ordt in Nederland niet omge-
inn met eigen talent."
En dan heeft Erik Mesie niet
ns reden tot klagen. Vorig jaar
td hij met De kater en defuch-
u nog een zij het beschei-
;n hit. En het heeft er enige
hijn van dat zijn nieuwe CD
'n Uitgemaakte Zaak een suc-
•s gaat worden. ,,Als het met
t album niets wordt, weet ik
ik wel moet doen om te
rkend. Beter kan ik
'/orden erken
^iiast niet."
tlerbazing
jj maakte vijf jaar deel uit van
lontje Lager, van 1980 tot de
)heffing in 1985. De groep
wkend van hits als Stiekem ge-
msi, Net als de film en Zo veel
JT doen was in 1978 opge-
:ht. „Na twee jaar stapte de
nger van de groep op. Via een
3 iend hebben ze mij gevraagd
:I n te komen voorzingen. Van
e ederlandstalige popmuziek
ist ik niks. Wat we met dat
1 tndje probeerden te spelen
as symfonische rock. Ik was
>1 op Genesis of Yes. Dat heeft
maken met mijn opvoeding.
J iet dat mijn ouders mpzikan-
n zijn, maar er werd heel erg
veel klassieke muziek gedraaid.
Enigszins tot mijn verbazing
wilden die jongens van Toontje
Lager mij er graag bij hebben.
Later hoorde ik dat ze al gauw
hadden ontdekt dat ik echt kon
zingen, dat ik muzikaal gevoel
had."
Succes bleef vooralsnog uit.
Zeker anderhalf jaar trad Toon
tje Ixiger overal en nergens op.
„Maar opeens hadden we een
paar hitjes. En toen werden we
ineens in heei andere zalen ge
vraagd. In het begin zong ik lou
ter de teksten van anderen.
Gaandeweg groeide het idee om
zelf teksten te gaan schrijven, in
het Nederlands dus. Gewoon,
omdat ik benieuwd was of ik
dat kon. Ik heb altijd gevonden
dal ik met mijn teksten een dui
delijk standpunt moest inne
men. Ook na de opheffing van
Toontje Lager dacht ik er zo
over. Toen heb ik de band Tune
geformeerd. Was en is een echte
live-band. Maar ja, een succes
met een CD zou toch aardig
zijn, zeker na al die jaren."
Reactie
Het kwam er eenvoudig niet
van: de gang naar de platenstu-
dio maken. En misschien, zegt
Mesie, was die inactiviteit op
dat gebied ook wel een reactie
op het heilige moeten in de tijd
van Toontje Ixtger. „Daar staat
tegenover dat ik nu wel het bes
te van een aantal jaren heb kun-
Mesie heeft niet het idee dat
hij enig risico loopt met Een uit
gemaakte zaak. Grote vraag
blijft alleen: wordt het in het
land opgepakt? „Zoals het in
Nederland in het algemeen de
vraag is hoe je op de been moet
blijven. Als Hilversum moet kie
zen tussen Nederlands en Van
Ver, dan kiezen ze voor het
laatste. Gelukkig zijn er nu sta
tions zoals Radio Noordzee en
de regionale zenders. Die draai
en maar al te graag Nederlandse
produkten. Mede omdat ze we
len dat die bij het publiek aan-
Even verzinkt Robert ten
Brink in diep gepeins. De
presentator van All you
need is love, is vader van
vier dochters. Nu is zijn
oudste pas tien, maar hoe
zal hij straks reageren als
ze met haar eerste vriendje
thuiskomt. Voorwaar geen
eenvoudige vraag. „Het
wordt nog een hele toe
stand de komende vijftien
jaar. Ik zie al die brommers
al voor de deur, ik moet er
niet aan denken. Het is nu
nog zo dat het merendeel
van mijn dochters 'jongen'
een vies woord vindt. Al
leen die van zes niet. Ze
schrijft briefjes aan ze, ze
getuigt van liefde voor ze.
Ik ho.u van je, zegt ze tegen
ze. Of: ik ben verliefd op je.
Zeg jij dat nou ook maar,
dat vindt niemand gek".
Goed gezien van die kleine
meid. Nederlanders lopen
doorgaans niet te koop met
hun gevoelens, maar in
geen programma komt
men zo voor hun liefde uit
als in All you need. De
laatste aflevering van dit
seizoen is morgenavond te
zien. Personen met een
stille of ongelukkige liefde
moeten het tot oktober
even op eigen kracht pro
beren.
HILVERSUM ROY TOUKER
Ruim anderhalf jaar
geleden verruilde
Robert ten Brink het
veilige spelletje Lingo bij de
VARA voor het avontuurlijke All
you need is love bij Veronica.
Stille liefdes, ongelukkige lief
des, liefdes op afstand of juist
net om de hoek, hij heeft ze in
alle varianten op het scherm ge
bracht. In die anderhalf jaar is
zijn leven ingrijpend veranderd.
„Al was het alleen maar om
dat ik niet eerder zo intensief
betrokken ben geweest bij de
totstandkoming van een pro
gramma. Ik werd altijd alleen
maar gevraagd te presenteren,
iedereen wist altijd wat ik moest
doen. Bij Allyou need is dat an
ders, het is een doorlopende af
faire. Er wordt meer van je ge
waagd. Soms moet ik héél goed
nadenken, of het wel zo is wat
iedereen vindt. Sonis kom ik er
achter dat er een betere ingang
is, dat dat een spannender film
pje oplevert. Ieder mens is an
ders; elk onderwerp is weer an
ders. Je moet een beetje puzze
len. Maar ik ben ook wel eigen
wijs. Dat is wel eens onterecht,
bijvoorbeeld als ik me laat lei-
cren door mijn emoties. Die ei
genwijsheid wordt wel als lastig
ervaren, maar ik ben nooit te
lullig om mijn ongelijk toe te
geven. Daar ben ik ook heel ge
makkelijk in."
Ten Brink zou de laatste zijn
om te beweren dat hij alwetend
is. Wèl meent hij een goeie kijk
op de dingen te hebben. „Ik doe
bijvoorbeeld pas wat aan het
herstellen van een gebroken re
latie, als het zin heeft. Als ik
vind dat het goed móet komen
of als ik de betrokken persoon
een schat vind. Als ik iemand
een eikel vind, doe ik het niet."
Algemeen bezit
Als presentator van het Jeugd
journaal en later Lingo was Ro
bert ten Brink al gezien bij de
TV-kijkers. Maar All you need
heeft hem echt de status
Bekende Nederlander verschaft.
„Die bekendheid heeft een gro
te vlucht genomen. Inmiddels is
het omgeslagen in een alge
meen bezit. Waar ik ook kom, ik
hoor alleen maar aardige en
vriendelijke dingen. Nooit ie
mand die lui naar me roept. Als
we voor een filmpje op locatie
zijn, loopt ook altijd de totale
lokale bevolking uit. Ik vind die
belangstelling fantastisch, be
halve als ik met m'n gezin op
stap ben. Voor mijn kinderen is
het niet zo prettig. Zelf trek ik
me er niet zoveel van aan. In
Amsterdam, waar ik woon, valt
het mee. Daar lopen wel inte
ressantere mensen rond."
Allyou need is love bracht ook
meer zekerheid in het leven van
Robert ten Brink. „Jarenlang
vroeg ik me af of het nog wel
wat zou worden met mij. Er wa
ren tijden waarin ik niets te
doen had, dat ik alleen maar
naast de telefoon zat te wach
ten. Het zijn de ups and downs
die je in dit vak nu eenmaal
meemaakt. Opeens lcom je er
dan achter dat je lekker in je vel
zit. Dat ik dacht: ja natuurlijk,
zo moet het. Ineens krijg je alles
in je macht en dan gaat alles
vanzelf. Ik besloot dat er maar
eens iets móest gebeuren, dat ik
iets wilde. Toen ik naar Veroni
ca ging, ben ik daar met een
blind vertrouwen ingestapt. Ik
had op mijn bek kunnen gaan,
maar dat was niet aan de orde.
Het was nodig om iets, iets an
ders te doen."
All you need is love, de helft;
van TV-kijkend Nederland
dweept met programma, de an
dere helft verafschuwt het. „De
kritiek valt me onderhand wel
mee. Ik geloof zó in het pro
gramma, ik weet ook zeker dat
ik de dingen zo secuur mogelijk
doe. En als je die overtuiging
hebt, dan sta je sterk tegen aan
vallen van buitenaf. Van opbou
wende kritiek is nooit iemand
slechter geworden. Maar wat
vooral in landelijke kranten over
All you need wordt geschreven,
is niet altijd opbouwend te noe
men. Het wordt tijd dat kranten
mensen in dienst nemen die
van TV houden in plaats van
mensen, die omroepmedewer
kers beschouwen als randdebie
len."
Gevleugelde kreet
„Laat nog eens horen hoe het
geworden is", is de gevleugelde
kreet van Ten Brink, als hij in
zijn programma weer eens twee
mensen gelukkig heeft gemaakt.
„Ik hoor steeds vaker dat kijkers
ook inderdaad willen weten hoe
het twee mensen is vergaan. In
de laatste seizoensaflevering
halen we voor de verandering
een paar mensen terug. Maar ik
vind het onzin om de zoveel tijd
mensen terug te halen en ze te
laten vertellen hoe het gelopen
is. Dan wordt het ook een ander
programma. All you need*moet
het van de verrassing hebben,
het overdonderen. Dat is de
kracht van hef programma. De
mooiste momenten maak je
wat dat betreft toch in de cara
van mee, als de mensen de vi
deoband zien. Het maakt niet
uit hoe er gereageerd wordt op
zo'n videoboodschap, als er
maar gereageerd wordt.
Waarom mensen -er steeds
mindéT moeite mee hebben om
op TV openlijk uit te komen
voor hun liefde voor een ander,
Robert ten Brink heeft er geen
idee van. „Het zal wel met de
benadering te maken hebben.
Ik doe dat op een vriendelijke
en zo open mogelijke manier en
dat voelen ze. Ik ben niet een
plurk van TV, die ze even op de
band komt slingeren."
Naarmate de populariteit van
All you Need groeide, werd het
programma voor Ten Brink een
steeds grotere belasting. Want
in zijn optiek moet de volgende
aflevering beter worden, anders
ook. „En ik heb ondervonden
dat je als present,ator macht
hebt. Die macht heb ik onlangs
gebruikt om de mensen op te
roepen niet op de CD of CP te
stemmen. Ik heb als presentator
best veel verantwoordelijkheid,
alles wat je doet, wordt voor
waar aangenomen. Als mijn op
roep ertoe heeft geleid, dat er
een paar mensen minder op die
partijen hebben gestemd, dan is
het goed geweest."
GESPROKEN
Candy Dulfer in
het Algemeen Dag-
blad over het boek
'Candy Dulfer gefo-
tografeerd door
topfotografen':
„Ik ben een tijd erg geïnteres
seerd geweest in mooie foto's.
Daarvan ben ik teruggekomen.
Ik houd nu van échte foto's.
Mijn dierbaarste foto is een
overzichtsfoto van mijn vader
en zijn band. In een hoek sta ik
als klein meisje met een tam
boerijn. Met die foto is alles ge
zegd, namelijk dat ik een pro-
dukt ben van mijn ouders."
Olga Madsen, afzwaaiend uit
voerend producente van GTST,
in De Telegraaf:
„Een goede soap is liegen en
bedriegen, jaloezie, haat en
nijd, en handelingen die je niet
verwacht van de hoofdperso-
Linda de Mol in VARA's TV Ma
gazine in gesprek met Boude-
wijn Büch:
„Soms kijk ik in de spiegel en
denk dan: hoe zit ik eigenlijk in
elkaar? Ik reageer de ene week
heel anders dan de volgende. Ik
zit een beetje in een identiteits
crisis. Dat is écht zo. Ik vraag
mij af in hoeverre ik door ande
ren beïnvloed word. Ik vraag
mij af: wat is nu mijn eigen
smaak, wat vind ik mooi? Ik zit
vanaf mijn negentiende in een
wereld van andermans menin
gen. Ik heb mijn heel lang opge
steld met het idee dat ik aardig
gevonden wil worden. Nu vraag
ik mij af of ik dat niet teveel heb
gedaan en of ik niet teveel van
mezelf heb ingeleverd."
Idem:
„Thuis heb ik allerlei soorten
kleding hangen die ik gekocht
heb, maar zelden draag. In mijn
kasten hangt van alles, van klas
siek tot heel slonzig. Uit de kast
van de meeste vrouwen krijg je
een beeld van die vrouwen. Uit
mijn klerenkasten komt geen
afgerond beeld van mezelf naar
voren. Houd ik van kunst of
houd ik van kitsch of van alle
bei? Televisie verwoest een stuk
van jezelf, je originaliteit en je
uniekheid. Toch houd ik van te
levisie, maar dan vooral van de
achterkant."
Katherine Kelly, Brooke in The
Bold and The Beautiful, in de
Veronica Gids:
„De laatste tijd kom ik door
mijn werk en mijn kinderen iets
minder aan sporten toe. Behal
ve aan boksen dan. Tegen de
roddels.
Annette van Trigt in Studio:
„Bij de radio zijn de mensen
wat gematigder, die hoeven niet
zo nodig. In de televisiewereld
lopen meer ego's rond. Het gaat
ook meer om uiterlijk vertoon.
Het mooiste voorbeeld vind ik
nog dat een paar plastic oorbel
len van vijf gulden het zo onge
veer het beste doen op televisie.
En dan roept iedereen: wat een
fantastische oorbel-
len zijn dat! Dat is
eigenlijk een type-
ring voor televisie:
grote fa-
Manuëla Kemp leeft bij de dag
.VERSUM GPD
en dame die over zich laat lo
pen, Manuela Kemp. De pre-
entatrice van het RTL4-pro-
i Eigen Huis Tuin doet geen din-
n die ze niet wil. Zo droop naar haar ge
el de reclame af van de teksten die ze in
•lang van het programma Gezondheid
oest oplepelen. Het werd haar op een ge
ven moment te gortig en dat heeft ze de
I.-leiding zonder terughoudendheid la-
n weten. „Als de uitzending over verkoud-
ïd ging, zat ik te niesen. Hadden we het
er incontinentie dan had ik daar ook last
n. Ik had op een gegeven moment alle
tikbare kwalen."
Een tochtje op de Spartamet (de handige
•ts met hulpmotor) in Eigen Huis Kt Tuin
nd ze evenmin een goed idee. „Zo'n ding
st niet bij me. Dat is echt iets voor mijn
llega-prescntator Nico. Nu heb ik een
)ere omafiets van Sparta gekregen en
ar voel ik me lekker op. Dat past bij me."
De 31-jarige Manuëla Kemp oud heeft al
'loze baantjes gehad. Ze voelt zich nu
uis in het populaire woonprogramma van
1.4. Bijgestaan door tuinman Rob Verlin-
n en klusjesman Nico Zwinkels presen-
.Tt zij elke zaterdag vanuit het 'studio-
iis' in Blaricum de laatste trends en
euwtjes op woongebied. Ze reist stad en
id af op zoek naar bijzondere huizen.
erklaring
ti Eigen Huis Kt Tuin heeft Manuëla de
•le week haar handen vol. Maandag ver
deren, dinsdag en woensdag op reporta-
donderdag teksten maken en zaterdag
j hele dag opnamen in het studiohuis in
pricum. Elke zaterdagmiddag kijken bijna
i n miljoen mensen naar Eigen Huis Kt
yin. Een verklaring voor het succes van
li programma heeft Manuëla Kemp niet.
„Misschien dat de gezelligheid op de set
doorstraalt in de huiskamers. Het is geen
statisch programma. Dat komt natuurlijk
voor een belangrijk deel omdat we niet in
een studio maar in een echt huis zitten. Ik
vind het heel prettig in die sfeer te werken.
Een studio is zo sereen. Onlangs heb ik een
keer Catherine Keyl vervangen in Koken
met Sterren. Dan heb je een ldeedkamer en
er staan bloemen. Het is allemaal wat bra
ver en strakker geregeld. In Eigen Huis kleed
ik me gewoon in de gang om. „Rot even op,
ik ben bezig', roep ik dan."
Volgens Kemp zit de kracht van het pro
gramma ook in de samenstelling van het
presentatietrio. „We zijn drie hele verschil
lende types. Iedereên herkent zichzelf wel
in één van ons. Nico is een Pietje Precies
die heel gedegen werkt, Rob is niet te stop
pen. Die man zit zo vol met energie. En ik
ben zo iemand die geen geduld heeft. Ik
hang de kastjes al op, terwijl de verf nog
lang niet droog is."
Eigen Huis Tuin richt zich voor een
groot deel op de Nederlander met de kleine"
portemonnee. De redactie laat zien hoe je
met een paar honderd gulden je keuken of
slaapkamer een opknapbeurt geeft. De re
sultaten zijn altijd heel verrassend. „De kij
kers met de lagere inkomens zijn de men
sen die zelf klussen. Het heeft weinig zin
om je met ons programma te richten op kij
kers die heel veel geld hebben. Zij laten in
huis alles doen."
Meidengroep
Het televisieavontuur begon voor Manuëla
Kemp bij loop van den Ende. Manuëla zong
in de meidengroep The Revellettes („Beetje
Bananarama-achtig") en trad regelmatig
op tijdens evenementen en feesten in Aals
meer. De TV-producent vroeg haar auditie
te doen voor de presentatie van Showtime
voor TV 10. Dat feestje ging niet door. Later
klopte RTL 4 bij haar aan om de Nationale
Postcode Loterij te presenteren.
In een zangcarrière had ze op dat mo
ment niet veel trek meer. „Ik h^d het hele
maal gehad in de muziek, was teleurgesteld.
We traden gemiddeld vier keer per week op,
had alle dancings van binnen ge
zien, maar op de radio werden
we niet gedraaid. Zodra ze A'
hoorden dat The Revellettes s
uit Amsterdam kwamen, hoef
de het niet meer. Er heerst hier al
tijd zo'n idee van 'wat je van ver haalt
is lekker'. Ik had behoefte aan erkenning.
We voldeden ook niet aan het beeld van
een meidengroep. We droegen geen korte
strakke rokjes en hoge hakken. Muziek
heeft nog altijd een heel warm plekje in
mijn hart. Ik ga veel naar concerten. Ook
van Nederlandse bands. Er loopt zoveel ta
lent rond, waar je helaas nooit wat van
hoort. Ik vind het nog steeds heerlijk om in
de muziekwereld rond te lopen. Dat crea
tieve sfeertje is fantastisch."
In haar televisiewerk trekt Manuëla Kemp
duidelijk haar grenzen. Een programma als
Gezondheid zou ze nooit meer presenteren.
„Dat ligt me veel minder, omdat de onder
werpen me niet zo interesseren. Een pro
gramma als Lief Leed zou ik ook niet kun
nen doen. Maya doet het perfect, maar ik
ben niet zo geschikt voor die sensationele
programma's. Ik wil helemaal niet weten
hoe vaak iemand het met zijn hond doet. Ik
hou het voorlopig bij Eigen Huis Kt Tuin.
Wellicht krijg ik er nog iets bij. Een echte
lijn voor de toekomst heb ik niet uitgestip
peld. Ik wil helemaal niet weten wat ik over
tien jaar doe."
Manuela Kemp: „Ik ben niet zo
geschikt voor sensationele pro
gramma's." FOTO GPD
