Ridder in een doorzonwoning
Een 'pantoffel' met het
effect van een roofdier
'Ik wilde gewoon in de bloemen
Het Gesprek van de Dag
'Top' voorop in Singelloop
WOENSDAG 27 APRIL 1994
(3)
Of u dat nu prettig vindt of
niet, de kleur oranje is
weer terug van wegge
weest. Oranje is de mode
kleur van deze zomer. Er
zijnT-shirts, buttons,
shawls, antenneballetjes,
vlaggen, broeken, pruiken,
speldjes en stickers in die
ldeur. En nog veel meer
snuisterijen. De markt
wordt thans werkelijk
overstroomd met aller
hande attributen. Het WK-
voetbal staat immers voor
de deur en daar ziet de
commercie wel brood in,
vooral als Nederland van
de partij is. Kortom, er
spoelt een oranje golf over
Nederland.
Na de oranje-mayonaise
en de oranje-diskette dit
maal het 'oranje-gevoel'.
Als er één is die het oranje
gevoel cultiveert en dat nog
het liefst zo ver mogelijk
uitdraagt over 's lands gren
zen, is dat Harry Ver-
meegen wel. Ooit was hij
journalist, maar de laatste
jaren werpt hij zich meer en
meer op als entertainer.
Met zijn vaste maat Henk
Spaan nog altijd part-ti
me journalist maakt(e)
hij tv-programma's als Pisa,
Verona en Die Twee. Geënt
op sport, maar bovenal ver
makelijk. Als er een EK of
WK om de hoek komt kij
ken staat steevast Oranje
centraal. Het kleur geven
gebeurt op kolderieke wijze.
Zo liepen ze destijds op het
WK van 1990 in Italië met
molens achter de Argentijn
se sterspeler Maradona aan
en voeren ze ditmaal in hun
wekelijkse programma 'Die
Twee' campagne voor de
jonge Ajacied Edgar Davids.
Die moetvan het duo mee
naar Amerika en daar doen
ze van alles aan om het ook
daadwerkelijk zover te doen
komen. Scherts met af en
toe een serieuze ondertoon,
daar zoeken de heren het
in.
Vermeegen heeft, zo blijkt
nü, in deze sector nog meer
pijlen op zijn boog. Voor
uitgeverij Bruna stelde hij
een pretpakketsamen on
der de noemer 'Het Oranje
gevoel'. Want: „Of je wilt of
niet, straks gaat toth het
oranjehart iets sneller klop
pen", schrijft de bebaarde
humorist op de achterflap
van de 14 gebundelde pos
ters. Die met een mes óf
netjes uitgesneden kunnen
worden, óf die je eventueel
geheel aan flarden kunt
trekken. Net wat je wilt, al
dus Harry.
De teksten op de posters
zijn zonder uitzondering
grappig bedoeld, maar in
die zin niet allemaal even
gelukt. Het stoeien met na
men bijvoorbeeld is nog al
tijd een tamelijk goedkope
manier om aan je gerief te
komen. Dat is niet van van
daag, dat zou Vermeegen
onderhand ook moeten we
ten. Wat te denken bijvoor
beeld van DENNIS BERG
KAMPIOEN 'alleen te ge
bruiken als Dennis scoort)
of MAROK K.O. ('die goed
dienst kan doen rond de
wedstrijd Marokko - Neder
land'). Daar ga je toch niet
spontaan van door de knie-
en.
Wél goed voor een glimlach
daarentegen zijn woord
grapjes als: ORANJE
SCOORT STATES (staat ook
op het bijbehorende-T-
shirt) en WE LOVE OUR
DICK! ('let op de gezichten
van de Amerikanen als je
deze poster ophoudt). POL
LIK ME HOLland, zal het in
België zeker goed doen.
Er zitten in het pakket van
dertig piek behalve poste'rs
en een T-shirt ook nog een
stel stickers met gelijksoor
tige teksten. En een haar
band met opschrift. Om
welk parafernalia, zoals dat
in vakkringen heet, het bij
na tot een rechtszaak kwam
tussen de firma Remia, die
met het ding reclame
maakt, en bondscoach Dick
Advocaat, die zich door de
tekst schijnbaar aangespro
ken voelde.
Pas op het allerlaatste mo
ment werd de zaak in den
minne geschikt. Zal wel met
het oranje-gevoel van doen
hebben. En met geld moge
lijkerwijs. Want die zaken
willen nog wel eens hand in
hand gaan dezer dagen.
AD VAN KAAM
Over meelopers en
standwerkers. Van
zwemmers en stille
kramers. Al eeuwen lang
is de markt niet meer weg
te denken uit het
straatbeeld. En naar
verwachting zal dat zo
blijven ook. Sterker nog,
in diversiteit neemt het
marktwezen alleen maar
toe. Op het Gesprek van
de Dag elke woensdag een
portret van de ambulante
handel in Leiden en
omgeving. Wat doen de
kooplui, waar komen ze
vandaan en waar gaat het
met de handel naar toe.
Ook de neveneffecten
komen aan bod. In
aflevering 5 aandacht
voor Willem Hogeboom.
Deze bloemenkoopman
op de markt in Leiden
Zuid-West, die ook
vroeger al droomde van
kleurige ruikers.
„Het heeft er van kinds af aan al
ingezeten", zegt Willem, de eni
ge in de familie Hogeboom die
op de markt staat. „Ik wilde ge
woon in de bloemen. Ik heb
nooit nagedacht over beroepen
als politie agent of brandweer
man, wat alle jongetjes willen
worden. Nee, bloemen... een le
vend produkt, hartstikke mooi.
Toen ik nog op school zat,
werkte ik al bij een kweker, later
bij de grossier en uiteindelijk
ben ik voor mezelf begonnen.
Op de markt dus."
Hij staat sinds 1973 met zijn
vrouw Ria op de markt. Eerst in
Amsterdam, waar het echtpaar
de hele week door twee mark
ten per dag bezocht, later ver
huisden de twee naar de markt
aan de Rotterdamse Maasha
ven. Maar de tijden zijn veran
derd. Tegenwoordig heeft de fa
milie Hogeboom zich een
beetje teruggetrokken van het
marktwezen. De markten in
Roelofarendsveen en Leiden
Zuid-West zijn de enige twee
die nog bezocht worden. Sinds
1987 is het echtpaar Hogeboom
namelijk ook de trotse eigenaar
van bloemenkiosk Carillon op
het Vijf Meiplein. „De vorige ei
genaar was zeventig jaar, hij
had er niet zo'n zin meer in. En
toen hadden wij het geluk dat
we de tent konden overnemen.
Of we de markten missen? Wat
moet ik daar nu op zeggen.
Nee... We zijn heel tevreden
met wat we nu hebben. Het is
een stukje vastigheid, die
kiosk."
De bloemenhandel van nu is
niet meer te vergelijken met hoe
het twintig jaar geleiden was,
zegt Hogeboom. Toen was het
aanbod seizoensgebonden
slechts een enkele chrysant, een
tulp en een narcis in de winter
maar nu zijn alle bloemen
het hele jaar te koop. „Dat komt
omdat er tegenwoordig ontzet
tend veel wordt geïmporteerd.
Uit Israël, Kenia, Spanje,
Marokko, Turkije... Het aanbod
wordt steeds groter. Wat vroe
ger alleen in het seizoen te krij
gen was, hebben we nu ook
volop in de winter. De Neder
landse kwekers kunnen ook wel
het hele jaar door produceren.
Maar voor die mensen is het ei
genlijk niet meer haalbaar. De
kosten zijn voor hen heel
hoog."
Hogeboom gaat elke ochtend
om vijf uur van huis om in te
kopen bij de bloemenveiling in
Roelofarendsveen. „Daar.heb ik
een eigen boxruimte", zegt hij.
„De veiling begint elke dag om
half zeven maar van te voren
loop ik net als alle andere ko
pers langs de karren. Je moet
goed weten wat het aanbod is.
Als er van één soort weinig op
de veiling staat, weet je dat je er
geld voor moet neertellen. Ie
dereen koopt wel eens te duur
in maar aan de andere kant
soms zit je ook goedkoop.
Maar in het algemeen moet je
ervan uit gaan dat wanneer je
eerste kwaliteit koopt zoals
wij doen de bloemen altijd
aan de prijs zijn. Dat is geen
probleem hoor, de meeste men
sen zitten niet te wachten op
een bosje bloemen dat na twee
dagen dood op tafel staat.
Mooie handel verkoopt zich al
tijd."
Voordringen bij de Singelloop is
er dit jaar niet meer bij. De
nieuwe opzet met aparte start-
niynmers voor wedstrijdatleten
is enorm aangeslagen. De vijftig
nummers die voor atleten van
de drie Leidse atletiekverenigin
gen waren gereserveerd, gingen
in de voorverkoop als warme
broodjes over de toonbank.
Daarom staat iedere deelnemer
aanstaande vrijdag om half acht
's avonds precies op de plaats
waar hij of zij hoort te staan.
Oud-winnaar Theo van der Veer
was er als de kippen bij. De Lei-
derdorpse onderwijzer gaat bij
de achttiende Singelloop ge
tooid met startnummer 1. Huub
Pragt, de winnaar van vorig jaar
in 16 minuten en 10 seconden,
koos voor nummer 40. Ook de
smaakmaker van vorig jaar,
Joost la Lau (21en topatlete Jo
ke Kleyweg (39) behoren aan
staande vrijdag om half acht 's
avonds tot het elitekorps.
Als prins Constantijn de Singel
lopers 'wegschiet' moet blijken
of het voorbeeld van de atleten
massale navolging krijgt. De or
ganisatie van de Leidse Politie
Sport Vereniging en Leidsch
Dagblad verwacht dat ongeveer
3000 sportievelingen zich aan
sluiten in de rij aan de achter
kant van het EWR-gebouw,
waar voor het eerst in de ge
schiedenis start en finish zijn
georganiseerd. Overigens is het
vrijdagavond nog mogelijk om
een startnummer (a vijf gulden
voor het goede doel) te be
machtigen.
De scheiding van wedstrijdatle
ten en andere deelnemers dient
er uitsluitend toe om beide
groepen tot hun recht te laten
komen. Snelle hardlopers ne
men vanwege de entourage
graag deel aan de Singelloop. Zij
hebben echter niets te zoeken
in de meute en krijgen daarom
op vertoon van hun startnum
mer een plaats vooraan. Deel
nemers die de trein niet hoeven
te halen, behoeven zich dit jaar
dus niet te ergeren aan voor
dringers. Want voor de Singel
loop geldt nog steeds, dat ieder
een de 6,3 kilometer door de
Leidse binnenstad in zijn eigen
tempo moet kunnen afleggen.
TIM BROUWER OE KONING
Spandoeken mogen nu ook
Dick van Delft mag zijn span
doeken nu ook officieel laten
hangen. De gemeente Leiden
heeft daar in een brief aan de
Leidse pomphouder gewag
van gemaakt. Tevens bood de
gemeente de door wegwerk
zaamheden gedupeerde Kina-
man zijn verontschuldigingen
aan voor de gebrekkige infor
matie die hij voorafgaande
aan het opbreken van de I.am-
menschansweg had ontvan
gen
Aanvankelijk zou de belangrij
ke verkeersader in Leiden pas
in augustus van een nieuw
wegdek worden voorzien.
Daarover was Van Delft ook
ingelicht. Buiten zijn medewe
ten om vervroegde de ge
meente de werkzaamheden.
Waardoor de benzinepomp
vrijwel onbereikbaar werd
voor het autoverkeer en de on
dernemer geheel onverwacht
de helft van zijn normale in
komsten moest missen.
Om te redden wat er te redden
viel, besloot hij in actie te ko
men. Hing spandoeken op om
de klanten op hét 'onnvegge-
tje' attent te maken, beloofde
hen dubbele spaar/egels en
spuwde in het Leidsch Dag
blad nog eens zijn gal over de
handelwijze van de gemeente.
Prompt sloeg de Stadsschoon-
inspectie terug. Van Delft
moest zijn spandoeken verwij
deren.
Dat pikte hij niet. Van Delft
schakelde een advocaat in die
op zijn beurt in de slag ging
met de gemeente. Met resul
taat. Of hij er veel wijzer van
wordt, dat maakte hem niet
uit. Maar die twee spandoeken
blijven daar hangen.
Over lintjes en medailles
Rien Bergers van de gelijknamige sportwinkel toont het testexemplaar van de Predators. Vermoedelijk dit na
jaar liggen de 'roofdieren' in de schappen. foto loek zuyderduin
Adidas predikt de revolutie. Met
een nieuwe, futuristische voet
balschoen, Predator (roofdier)
genaamd, hoopt het
Frans/Duitse merk de concur
rentie een vernietigende slag
toe te brengen. Een schoen met
vinnen en schubben waarmee
harder, gerichter en effectvoller
geschoten kan worden. Wat wil
de voetballer nog meer.
Jaren is aan het ontwerp ge
werkt. Met name door bedenker
Craig Johnston, een Australiër
die ooit een redelijk succesvol
voetballer was bij de Engelse
topclub Liverpool. Adidas pre
senteerde zijn nieuwe ontwerp
'toevallig' rond de WK-loting in
Las Vegas, in december 1993.
De schoen werd aangeprezen
als een vinding vergelijkbaar
met de gebogen ijshockeystick,
het 'oversized' tennisracket, of,
in een verder verleden, het rub
beren tafeltennisbatje. Allemaal
vernieuwingen met verstrek
kende gevolgen voor de desbe
treffende sport.
Sceptici zagen in de schubben
schoen het zoveelste recla-
mestuntje van het merk met-
de-drie-strepen dat haar tanen
de imago als marktleider op
voetbalgebied probeerde op te
vijzelen. De Predator werd pas
echt serieus genomen toen vori
ge maand het gerenomeerde
Engelse wetenschapsprogram
ma Q.E.D. een tv-uitzending
besteedde aan Johnston en zijn
'vin-ding'.
Volgens Adidas zijn er vijf facto
ren die de voetbalschoen zo bij
zonder maken. Een betere grip
en controle door de 'fins' zor
gen voor nauwkeuriger spel. De
veerkracht van het rubber geeft
meer snelheid, effect en curve.
En tenslotte is daar de geribbel
de zool. Het doordrukken van
de noppen in de voet uitgeslo
ten.
In de afgelopen maanden testte
een aantal vermaarde spelers de
schoen. Onder wie Ronald Koe
man. Hij deed dat in het vriend
schappelijke duel tussen Oranje
en Ierland. Aan een van zijn ge
vreesde vrije trappen kwam 'het
kanon' helaas niet toe. Dus van
het effect was nog even weinig
te merken. Wat dat betreft had
Pierre van Hooijdonk meer ge
luk. Naar verluidt was het de
Predator waarmee de spits van
NAC afgelopen zaterdag de bal
tegen Vitesse fraai langs de
muur krulde.
Adidas hoopt uiteraard bij het
komende WK goede sier te ma
ken met de nieuwe schoen.
Maar het is voor het merk na
tuurlijk niet de bedoeling dat al
leen een handejevol profs de
voordelen van de 'fins' en 'jets'
gaan voelen. Uiteindelijk moe
ten miljoenen amateurs en re
creanten over de hele wereld
zich aangetrokken voelen door
de prestaties van de grote jon
gens en de gang naar de sport
zaak maken om een paar te ko
pen. Die volgens de berichten
rond de 350 gulden moeten
kosten.
Met medewerking van Adidas
Nederland en sporthuis Wout
Bergers mocht het Leidsch Dag
blad alvast een een kleine test
doen met wat 'gewone' recrea
tievoetballers uit de Leidse re
gio. Nico Lakenberg (Warmun-
da 1), Oscar Massee (ASC 2) en
Nanno Benninga (UVS 5) kon
den even 'proeven'. Een beetje
jongleren, wat voorzetjes en een
paar schoten op doel.
Lakenberg, gezegend met een
meer dan gemiddelde techniek,
had moeite de bal hoog te hou
den. „Dat zal onwijs wennen
worden", zei hij. Maar bij het
schieten van afstand vlogen zijn
schoten onafgebroken halfhoog
het doel in. „Deed ik dat? Nou,
ze zitten wel lekker. Maar ik
denk toch niet dat ik ze ga ko
pen, met een normale schoen
moet ie dit ook kunnen."
Benninga was positiever in zijn
oordeel: „Normaal lukken mijn
voorzetten met de buitenkant
bijna nooit en nu komen ze
goed aan. Ik kan nu strakke
wegdraaiende ballen geven. Ik
koop ze wel, zeker als er een
versie komt met vaste noppen."
„Heerlijk", verzuchtte Massee.
„Je hebt duidelijk meer grip.
Dat klopt wel. Je komt wel
moeilijker onder de bal omdat
de schoenen zo hoog zijn maar
voor beperkte voetballers moet
dit een uitkomst zijn. Kortom,
met meer rubber speel je safer."
LOMAN LEEFMANS
Van de kastelen in ons land
staat bijna geen vestingmuur
nog overeind, maar ridders ko
men er steeds meer bij. Ze wo
nen tegenwoordig in doorzon
woningen en flatè. Ja, want al
heb je nog nooit een zwaard in
je hemden gehad, toch kun je
dan ridder worden. Dit dank zij
de lintjesregen, die over enkele
dagen weer tal van Nederlan
ders tranen van geluk in de
ogen zal brengen.
„Bij mij ligt hij op een veilig
plekkie", zegt mevrouw W. van
Rijn-Bamhoom. Vorig jaar
kreeg zij voor haar werk in stu
dentenhuis 't Zwanennest een
bronzen eremedaille. Ze is er
nog steeds erg trots op dat het
Hare Majesteit vorig jaar heeft
behaagd haar deze onderschei
ding toe te kennen. Na haar
dood moet de medaille eigenlijk
weer terug naar de staat, maar
haar kinderen hebben het klein
ood gekocht zodat het in de fa
milie zal blijven. Voor hoeveel?
„Ja, dat is het geheim van de
smid", zegt de gelauwerde.
Persoonlijk
Dominee H. Visser uit Katwijk
viel vorig jaar eveneens in de
prijzen, om het maar even po
pulair te zeggen. Hij werd Rid
der in de Orde van Oranje Nas
sau. „Ik vind het een hele eer
dat ik die onderscheiding heb
gekregen. Het knopje draag ik
dan ook regelmatig. Bij belang
rijke gebeurtenissen of zo. Maar
ik vind het wel iets heel per
soonlijks. Voor mij hoeft die on
derscheiding dan ook niet in de
familie te blijven. Na mijn dood
wordt hij geretourneerd. Kijk,
dit is natuurlijk een menselijk
onderscheiding. De hoogste on
derscheiding krijg je van God.
En dan ook nog voor iets wat je
eigenlijk niet verdient, maar wat
God voor je heeft verdiend. De
hoogste orde is de genade. Die
verdienen we niet, die krijgen
we."
J.J.M. van Gent is zo'n tien jaar
lang bibliothecaris geweest van
de Bibliotheek van de Rijksuni
versiteit Leiden. Hij werd vorig
jaar Officier in de Orde van
Oranje Nassau. Even salueren
en dan maar eens bellen.
Waardigheid
„Ja, toevalligheb ik het knopje
vandaag nog op gehad bij een
prijsuitreiking voor jongelui in
het bibliotheekvak", zegt hij. „Je
moet zo'n onderscheiding na
tuurlijk niet op een zomerkos-
tuum of een t-shirt gaan dra
gen. Er hoort een beetje waar
digheid bij. Een net pak dus.
Dat is een ongschreven wet. Ik
heb een zo'n knopje bijbesteld
Het knopje op de
revers van oud-bi
bliothecaris Van
Gent. Officier in
de Orde van
Oranje Nassau.
foto
HENK BOUWMAN
bij een firma in Den Haag. In
twee van mijn kostuums zit dus
dat knopje. Als die pakken naar
de stomerij gaan, haal ik hel er
zelf uit. Ik beschouw dit als een
traditie die maar moet blijven."
„Mijn kinderen vonden het
prachtig dat ik die onderschei
ding kreeg. Maar wat ik nog wel
het leukste vond, was een tele
gram van Wiegel. Ik heb maar
zo'n tien jaar in Leiden gewerkt.
Voor die tijd werkte ik in Fries
land. Kennelijk heeft Wiegel dat
opgepikt en ik kreeg van hem
dan ook een zeer aardig geluks
telegram. Dat is natuurlijk heel
attent."
Ook de anaesthesist prof. dr. J.
Spierdijk uit Leiderdorp kreeg
vorig jaar een lintje. Hij werd
net als Van Gent Officier in de
Orde van Oranje Nassau. Nog
steeds in de roes van het geluk?
Kwartetten
Jammer, meneer Spierdijk is
niet thuis. Zijn vrouw wel. Wat
vindt zij ervan? „Sorry, maar ik
heb erg weinig tijd. Ik zit net te
kwartetten. Ik zit net in een heel
beeldig stuk. Hoort u wel?" In
derdaad, even dachten we dat
de vrouw van de officier zat te
kaarten, maar nee hoor
plink, plonk, doet de viool. Ach.
ja. het gewone leventje gaat
door. Ook voor officieren, rid
ders en hun prinsessen. Laat de
bui maar komen, koningin!
CEES VAN HOORE
(3-fcKTT
Willem Hogeboom: „Geen politie-agent of brandweerman, wat alle jongetjes willen worden. Nee, in de bloemen... een levend produkt, hartstikke
mooi." FOTO HOL VAST/MARK LAMERS