Ridder in een doorzonwoning Een 'pantoffel' met het effect van een roofdier 'Ik wilde gewoon in de bloemen Het Gesprek van de Dag 'Top' voorop in Singelloop WOENSDAG 27 APRIL 1994 (3) Of u dat nu prettig vindt of niet, de kleur oranje is weer terug van wegge weest. Oranje is de mode kleur van deze zomer. Er zijnT-shirts, buttons, shawls, antenneballetjes, vlaggen, broeken, pruiken, speldjes en stickers in die ldeur. En nog veel meer snuisterijen. De markt wordt thans werkelijk overstroomd met aller hande attributen. Het WK- voetbal staat immers voor de deur en daar ziet de commercie wel brood in, vooral als Nederland van de partij is. Kortom, er spoelt een oranje golf over Nederland. Na de oranje-mayonaise en de oranje-diskette dit maal het 'oranje-gevoel'. Als er één is die het oranje gevoel cultiveert en dat nog het liefst zo ver mogelijk uitdraagt over 's lands gren zen, is dat Harry Ver- meegen wel. Ooit was hij journalist, maar de laatste jaren werpt hij zich meer en meer op als entertainer. Met zijn vaste maat Henk Spaan nog altijd part-ti me journalist maakt(e) hij tv-programma's als Pisa, Verona en Die Twee. Geënt op sport, maar bovenal ver makelijk. Als er een EK of WK om de hoek komt kij ken staat steevast Oranje centraal. Het kleur geven gebeurt op kolderieke wijze. Zo liepen ze destijds op het WK van 1990 in Italië met molens achter de Argentijn se sterspeler Maradona aan en voeren ze ditmaal in hun wekelijkse programma 'Die Twee' campagne voor de jonge Ajacied Edgar Davids. Die moetvan het duo mee naar Amerika en daar doen ze van alles aan om het ook daadwerkelijk zover te doen komen. Scherts met af en toe een serieuze ondertoon, daar zoeken de heren het in. Vermeegen heeft, zo blijkt nü, in deze sector nog meer pijlen op zijn boog. Voor uitgeverij Bruna stelde hij een pretpakketsamen on der de noemer 'Het Oranje gevoel'. Want: „Of je wilt of niet, straks gaat toth het oranjehart iets sneller klop pen", schrijft de bebaarde humorist op de achterflap van de 14 gebundelde pos ters. Die met een mes óf netjes uitgesneden kunnen worden, óf die je eventueel geheel aan flarden kunt trekken. Net wat je wilt, al dus Harry. De teksten op de posters zijn zonder uitzondering grappig bedoeld, maar in die zin niet allemaal even gelukt. Het stoeien met na men bijvoorbeeld is nog al tijd een tamelijk goedkope manier om aan je gerief te komen. Dat is niet van van daag, dat zou Vermeegen onderhand ook moeten we ten. Wat te denken bijvoor beeld van DENNIS BERG KAMPIOEN 'alleen te ge bruiken als Dennis scoort) of MAROK K.O. ('die goed dienst kan doen rond de wedstrijd Marokko - Neder land'). Daar ga je toch niet spontaan van door de knie- en. Wél goed voor een glimlach daarentegen zijn woord grapjes als: ORANJE SCOORT STATES (staat ook op het bijbehorende-T- shirt) en WE LOVE OUR DICK! ('let op de gezichten van de Amerikanen als je deze poster ophoudt). POL LIK ME HOLland, zal het in België zeker goed doen. Er zitten in het pakket van dertig piek behalve poste'rs en een T-shirt ook nog een stel stickers met gelijksoor tige teksten. En een haar band met opschrift. Om welk parafernalia, zoals dat in vakkringen heet, het bij na tot een rechtszaak kwam tussen de firma Remia, die met het ding reclame maakt, en bondscoach Dick Advocaat, die zich door de tekst schijnbaar aangespro ken voelde. Pas op het allerlaatste mo ment werd de zaak in den minne geschikt. Zal wel met het oranje-gevoel van doen hebben. En met geld moge lijkerwijs. Want die zaken willen nog wel eens hand in hand gaan dezer dagen. AD VAN KAAM Over meelopers en standwerkers. Van zwemmers en stille kramers. Al eeuwen lang is de markt niet meer weg te denken uit het straatbeeld. En naar verwachting zal dat zo blijven ook. Sterker nog, in diversiteit neemt het marktwezen alleen maar toe. Op het Gesprek van de Dag elke woensdag een portret van de ambulante handel in Leiden en omgeving. Wat doen de kooplui, waar komen ze vandaan en waar gaat het met de handel naar toe. Ook de neveneffecten komen aan bod. In aflevering 5 aandacht voor Willem Hogeboom. Deze bloemenkoopman op de markt in Leiden Zuid-West, die ook vroeger al droomde van kleurige ruikers. „Het heeft er van kinds af aan al ingezeten", zegt Willem, de eni ge in de familie Hogeboom die op de markt staat. „Ik wilde ge woon in de bloemen. Ik heb nooit nagedacht over beroepen als politie agent of brandweer man, wat alle jongetjes willen worden. Nee, bloemen... een le vend produkt, hartstikke mooi. Toen ik nog op school zat, werkte ik al bij een kweker, later bij de grossier en uiteindelijk ben ik voor mezelf begonnen. Op de markt dus." Hij staat sinds 1973 met zijn vrouw Ria op de markt. Eerst in Amsterdam, waar het echtpaar de hele week door twee mark ten per dag bezocht, later ver huisden de twee naar de markt aan de Rotterdamse Maasha ven. Maar de tijden zijn veran derd. Tegenwoordig heeft de fa milie Hogeboom zich een beetje teruggetrokken van het marktwezen. De markten in Roelofarendsveen en Leiden Zuid-West zijn de enige twee die nog bezocht worden. Sinds 1987 is het echtpaar Hogeboom namelijk ook de trotse eigenaar van bloemenkiosk Carillon op het Vijf Meiplein. „De vorige ei genaar was zeventig jaar, hij had er niet zo'n zin meer in. En toen hadden wij het geluk dat we de tent konden overnemen. Of we de markten missen? Wat moet ik daar nu op zeggen. Nee... We zijn heel tevreden met wat we nu hebben. Het is een stukje vastigheid, die kiosk." De bloemenhandel van nu is niet meer te vergelijken met hoe het twintig jaar geleiden was, zegt Hogeboom. Toen was het aanbod seizoensgebonden slechts een enkele chrysant, een tulp en een narcis in de winter maar nu zijn alle bloemen het hele jaar te koop. „Dat komt omdat er tegenwoordig ontzet tend veel wordt geïmporteerd. Uit Israël, Kenia, Spanje, Marokko, Turkije... Het aanbod wordt steeds groter. Wat vroe ger alleen in het seizoen te krij gen was, hebben we nu ook volop in de winter. De Neder landse kwekers kunnen ook wel het hele jaar door produceren. Maar voor die mensen is het ei genlijk niet meer haalbaar. De kosten zijn voor hen heel hoog." Hogeboom gaat elke ochtend om vijf uur van huis om in te kopen bij de bloemenveiling in Roelofarendsveen. „Daar.heb ik een eigen boxruimte", zegt hij. „De veiling begint elke dag om half zeven maar van te voren loop ik net als alle andere ko pers langs de karren. Je moet goed weten wat het aanbod is. Als er van één soort weinig op de veiling staat, weet je dat je er geld voor moet neertellen. Ie dereen koopt wel eens te duur in maar aan de andere kant soms zit je ook goedkoop. Maar in het algemeen moet je ervan uit gaan dat wanneer je eerste kwaliteit koopt zoals wij doen de bloemen altijd aan de prijs zijn. Dat is geen probleem hoor, de meeste men sen zitten niet te wachten op een bosje bloemen dat na twee dagen dood op tafel staat. Mooie handel verkoopt zich al tijd." Voordringen bij de Singelloop is er dit jaar niet meer bij. De nieuwe opzet met aparte start- niynmers voor wedstrijdatleten is enorm aangeslagen. De vijftig nummers die voor atleten van de drie Leidse atletiekverenigin gen waren gereserveerd, gingen in de voorverkoop als warme broodjes over de toonbank. Daarom staat iedere deelnemer aanstaande vrijdag om half acht 's avonds precies op de plaats waar hij of zij hoort te staan. Oud-winnaar Theo van der Veer was er als de kippen bij. De Lei- derdorpse onderwijzer gaat bij de achttiende Singelloop ge tooid met startnummer 1. Huub Pragt, de winnaar van vorig jaar in 16 minuten en 10 seconden, koos voor nummer 40. Ook de smaakmaker van vorig jaar, Joost la Lau (21en topatlete Jo ke Kleyweg (39) behoren aan staande vrijdag om half acht 's avonds tot het elitekorps. Als prins Constantijn de Singel lopers 'wegschiet' moet blijken of het voorbeeld van de atleten massale navolging krijgt. De or ganisatie van de Leidse Politie Sport Vereniging en Leidsch Dagblad verwacht dat ongeveer 3000 sportievelingen zich aan sluiten in de rij aan de achter kant van het EWR-gebouw, waar voor het eerst in de ge schiedenis start en finish zijn georganiseerd. Overigens is het vrijdagavond nog mogelijk om een startnummer (a vijf gulden voor het goede doel) te be machtigen. De scheiding van wedstrijdatle ten en andere deelnemers dient er uitsluitend toe om beide groepen tot hun recht te laten komen. Snelle hardlopers ne men vanwege de entourage graag deel aan de Singelloop. Zij hebben echter niets te zoeken in de meute en krijgen daarom op vertoon van hun startnum mer een plaats vooraan. Deel nemers die de trein niet hoeven te halen, behoeven zich dit jaar dus niet te ergeren aan voor dringers. Want voor de Singel loop geldt nog steeds, dat ieder een de 6,3 kilometer door de Leidse binnenstad in zijn eigen tempo moet kunnen afleggen. TIM BROUWER OE KONING Spandoeken mogen nu ook Dick van Delft mag zijn span doeken nu ook officieel laten hangen. De gemeente Leiden heeft daar in een brief aan de Leidse pomphouder gewag van gemaakt. Tevens bood de gemeente de door wegwerk zaamheden gedupeerde Kina- man zijn verontschuldigingen aan voor de gebrekkige infor matie die hij voorafgaande aan het opbreken van de I.am- menschansweg had ontvan gen Aanvankelijk zou de belangrij ke verkeersader in Leiden pas in augustus van een nieuw wegdek worden voorzien. Daarover was Van Delft ook ingelicht. Buiten zijn medewe ten om vervroegde de ge meente de werkzaamheden. Waardoor de benzinepomp vrijwel onbereikbaar werd voor het autoverkeer en de on dernemer geheel onverwacht de helft van zijn normale in komsten moest missen. Om te redden wat er te redden viel, besloot hij in actie te ko men. Hing spandoeken op om de klanten op hét 'onnvegge- tje' attent te maken, beloofde hen dubbele spaar/egels en spuwde in het Leidsch Dag blad nog eens zijn gal over de handelwijze van de gemeente. Prompt sloeg de Stadsschoon- inspectie terug. Van Delft moest zijn spandoeken verwij deren. Dat pikte hij niet. Van Delft schakelde een advocaat in die op zijn beurt in de slag ging met de gemeente. Met resul taat. Of hij er veel wijzer van wordt, dat maakte hem niet uit. Maar die twee spandoeken blijven daar hangen. Over lintjes en medailles Rien Bergers van de gelijknamige sportwinkel toont het testexemplaar van de Predators. Vermoedelijk dit na jaar liggen de 'roofdieren' in de schappen. foto loek zuyderduin Adidas predikt de revolutie. Met een nieuwe, futuristische voet balschoen, Predator (roofdier) genaamd, hoopt het Frans/Duitse merk de concur rentie een vernietigende slag toe te brengen. Een schoen met vinnen en schubben waarmee harder, gerichter en effectvoller geschoten kan worden. Wat wil de voetballer nog meer. Jaren is aan het ontwerp ge werkt. Met name door bedenker Craig Johnston, een Australiër die ooit een redelijk succesvol voetballer was bij de Engelse topclub Liverpool. Adidas pre senteerde zijn nieuwe ontwerp 'toevallig' rond de WK-loting in Las Vegas, in december 1993. De schoen werd aangeprezen als een vinding vergelijkbaar met de gebogen ijshockeystick, het 'oversized' tennisracket, of, in een verder verleden, het rub beren tafeltennisbatje. Allemaal vernieuwingen met verstrek kende gevolgen voor de desbe treffende sport. Sceptici zagen in de schubben schoen het zoveelste recla- mestuntje van het merk met- de-drie-strepen dat haar tanen de imago als marktleider op voetbalgebied probeerde op te vijzelen. De Predator werd pas echt serieus genomen toen vori ge maand het gerenomeerde Engelse wetenschapsprogram ma Q.E.D. een tv-uitzending besteedde aan Johnston en zijn 'vin-ding'. Volgens Adidas zijn er vijf facto ren die de voetbalschoen zo bij zonder maken. Een betere grip en controle door de 'fins' zor gen voor nauwkeuriger spel. De veerkracht van het rubber geeft meer snelheid, effect en curve. En tenslotte is daar de geribbel de zool. Het doordrukken van de noppen in de voet uitgeslo ten. In de afgelopen maanden testte een aantal vermaarde spelers de schoen. Onder wie Ronald Koe man. Hij deed dat in het vriend schappelijke duel tussen Oranje en Ierland. Aan een van zijn ge vreesde vrije trappen kwam 'het kanon' helaas niet toe. Dus van het effect was nog even weinig te merken. Wat dat betreft had Pierre van Hooijdonk meer ge luk. Naar verluidt was het de Predator waarmee de spits van NAC afgelopen zaterdag de bal tegen Vitesse fraai langs de muur krulde. Adidas hoopt uiteraard bij het komende WK goede sier te ma ken met de nieuwe schoen. Maar het is voor het merk na tuurlijk niet de bedoeling dat al leen een handejevol profs de voordelen van de 'fins' en 'jets' gaan voelen. Uiteindelijk moe ten miljoenen amateurs en re creanten over de hele wereld zich aangetrokken voelen door de prestaties van de grote jon gens en de gang naar de sport zaak maken om een paar te ko pen. Die volgens de berichten rond de 350 gulden moeten kosten. Met medewerking van Adidas Nederland en sporthuis Wout Bergers mocht het Leidsch Dag blad alvast een een kleine test doen met wat 'gewone' recrea tievoetballers uit de Leidse re gio. Nico Lakenberg (Warmun- da 1), Oscar Massee (ASC 2) en Nanno Benninga (UVS 5) kon den even 'proeven'. Een beetje jongleren, wat voorzetjes en een paar schoten op doel. Lakenberg, gezegend met een meer dan gemiddelde techniek, had moeite de bal hoog te hou den. „Dat zal onwijs wennen worden", zei hij. Maar bij het schieten van afstand vlogen zijn schoten onafgebroken halfhoog het doel in. „Deed ik dat? Nou, ze zitten wel lekker. Maar ik denk toch niet dat ik ze ga ko pen, met een normale schoen moet ie dit ook kunnen." Benninga was positiever in zijn oordeel: „Normaal lukken mijn voorzetten met de buitenkant bijna nooit en nu komen ze goed aan. Ik kan nu strakke wegdraaiende ballen geven. Ik koop ze wel, zeker als er een versie komt met vaste noppen." „Heerlijk", verzuchtte Massee. „Je hebt duidelijk meer grip. Dat klopt wel. Je komt wel moeilijker onder de bal omdat de schoenen zo hoog zijn maar voor beperkte voetballers moet dit een uitkomst zijn. Kortom, met meer rubber speel je safer." LOMAN LEEFMANS Van de kastelen in ons land staat bijna geen vestingmuur nog overeind, maar ridders ko men er steeds meer bij. Ze wo nen tegenwoordig in doorzon woningen en flatè. Ja, want al heb je nog nooit een zwaard in je hemden gehad, toch kun je dan ridder worden. Dit dank zij de lintjesregen, die over enkele dagen weer tal van Nederlan ders tranen van geluk in de ogen zal brengen. „Bij mij ligt hij op een veilig plekkie", zegt mevrouw W. van Rijn-Bamhoom. Vorig jaar kreeg zij voor haar werk in stu dentenhuis 't Zwanennest een bronzen eremedaille. Ze is er nog steeds erg trots op dat het Hare Majesteit vorig jaar heeft behaagd haar deze onderschei ding toe te kennen. Na haar dood moet de medaille eigenlijk weer terug naar de staat, maar haar kinderen hebben het klein ood gekocht zodat het in de fa milie zal blijven. Voor hoeveel? „Ja, dat is het geheim van de smid", zegt de gelauwerde. Persoonlijk Dominee H. Visser uit Katwijk viel vorig jaar eveneens in de prijzen, om het maar even po pulair te zeggen. Hij werd Rid der in de Orde van Oranje Nas sau. „Ik vind het een hele eer dat ik die onderscheiding heb gekregen. Het knopje draag ik dan ook regelmatig. Bij belang rijke gebeurtenissen of zo. Maar ik vind het wel iets heel per soonlijks. Voor mij hoeft die on derscheiding dan ook niet in de familie te blijven. Na mijn dood wordt hij geretourneerd. Kijk, dit is natuurlijk een menselijk onderscheiding. De hoogste on derscheiding krijg je van God. En dan ook nog voor iets wat je eigenlijk niet verdient, maar wat God voor je heeft verdiend. De hoogste orde is de genade. Die verdienen we niet, die krijgen we." J.J.M. van Gent is zo'n tien jaar lang bibliothecaris geweest van de Bibliotheek van de Rijksuni versiteit Leiden. Hij werd vorig jaar Officier in de Orde van Oranje Nassau. Even salueren en dan maar eens bellen. Waardigheid „Ja, toevalligheb ik het knopje vandaag nog op gehad bij een prijsuitreiking voor jongelui in het bibliotheekvak", zegt hij. „Je moet zo'n onderscheiding na tuurlijk niet op een zomerkos- tuum of een t-shirt gaan dra gen. Er hoort een beetje waar digheid bij. Een net pak dus. Dat is een ongschreven wet. Ik heb een zo'n knopje bijbesteld Het knopje op de revers van oud-bi bliothecaris Van Gent. Officier in de Orde van Oranje Nassau. foto HENK BOUWMAN bij een firma in Den Haag. In twee van mijn kostuums zit dus dat knopje. Als die pakken naar de stomerij gaan, haal ik hel er zelf uit. Ik beschouw dit als een traditie die maar moet blijven." „Mijn kinderen vonden het prachtig dat ik die onderschei ding kreeg. Maar wat ik nog wel het leukste vond, was een tele gram van Wiegel. Ik heb maar zo'n tien jaar in Leiden gewerkt. Voor die tijd werkte ik in Fries land. Kennelijk heeft Wiegel dat opgepikt en ik kreeg van hem dan ook een zeer aardig geluks telegram. Dat is natuurlijk heel attent." Ook de anaesthesist prof. dr. J. Spierdijk uit Leiderdorp kreeg vorig jaar een lintje. Hij werd net als Van Gent Officier in de Orde van Oranje Nassau. Nog steeds in de roes van het geluk? Kwartetten Jammer, meneer Spierdijk is niet thuis. Zijn vrouw wel. Wat vindt zij ervan? „Sorry, maar ik heb erg weinig tijd. Ik zit net te kwartetten. Ik zit net in een heel beeldig stuk. Hoort u wel?" In derdaad, even dachten we dat de vrouw van de officier zat te kaarten, maar nee hoor plink, plonk, doet de viool. Ach. ja. het gewone leventje gaat door. Ook voor officieren, rid ders en hun prinsessen. Laat de bui maar komen, koningin! CEES VAN HOORE (3-fcKTT Willem Hogeboom: „Geen politie-agent of brandweerman, wat alle jongetjes willen worden. Nee, in de bloemen... een levend produkt, hartstikke mooi." FOTO HOL VAST/MARK LAMERS

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 21