'Niemand heeft me een hand gegeven' 'Je wilt toch steeds iets anders' T c Rtv show 'Onderweg naar Morgen^ CD-raadslid niet langer in 'We rammen onze frequentie erin' WOENSDAG 20 APRIL 1994 Van Breukelen debuteert als TV-commentator HILVFRSUM PSV-doelman Hans van Breuke len maakt vanavond bij RTL5 zijn debuut als co-commentator naast Jan Roelfs, die de oefenin terland Nederland-Ierland van commentaar zal voorzien. Het is de bedoeling dat Van Breuke len in elk geval ook bij de ont moetingen Nederland-Schot land en Nederland-Hongarije als bijzitter zal fungeren, terwijl hij ook voor de FC-Cup Finale Manchester IJnited-Chelsea (14 mei) is gestrikt. Van Breukelen, die 73 maal voor Oranje uitkwam, is geens zins van plan om commentator Jan Roelfs te overstemmen. ,,In geen geval gaan Jan en ik elkaar vliegen afvangen, Ik vul hem aan. Dan moet je denken aan extra informatie, die ik kan ge ven over bijvoorbeeld de kleed kamers van het Wembley-sta- dion. Daar staat, en dat zie je bij geen ander stadion in de we reld, constat een steward voor de spelers klaar. Die ontvangt je voor aanvang van de wedstrijd en begeleidt het team ook." Na dit seizoen zet Van Breu kelen een punt achter zijn voet balloopbaan. De 37-jarige Utrechter gaat hoogstwaar schijnlijk een functie vervullen in het management van zijn vroegere club FC Utrecht. Hans van Willigenburg kijkt terug op 27 jaar KRO lechte Tijden, Goede i Tijden. Hans van Wil- ligenburg kan erover meepraten. Na 27 jaar bij de KRO te hebben gewerkt als om roeper. radio- en TVv-presenta- tor, kreeg hij vorig jaar juni van de ene op de andere dag te ho ren dat er geen plaats meer voor hem was, omdat hij te oud zou zijn. De omroep wilde een 'jon gere' koers gaan varen en in die opzet paste Van Willigenburg niet langer. De presentator, wiens gebronsde gelaat en zijn al even bruine stemgeluid toch jarenlang een begrip bij de KRO waren door programma's als Van twaalf tot Twee, Voor Ach ten, Klassewerk, een Zondag avond met Van Willigenburg, werd zonder pardon de laan uitgestuurd. Zijn dagen vulde hij sindsdien met presentaties in het land. Maar na een afwezigheid van zo'n zeven maanden is hij terug op het scherm. Met Mireille Be- kooy, die een vergelijkbaar tijd perk bij de TROS sleet, presen teert hij voor RTL4 elke werkdag vanuit de studio in Hilversum het live ochtendprogramma Koffietijd De gemiddelde kof- fieleut heeft geen idee van de lastige bijkomstigheden die een dergelijk programma met zich meebrengt: elke ochtend om vijf uur opstaan, vervolgens naar de studio in Hilversum ra zen, de kranten doorspitten, keihard repeteren: „Je moet je hele levenspatroon veranderen. Niet te laat eten, niet meer zo vaak naar het theater." Maar laten we wel wezen: het voormalige KRO-boegbeeld voelt zich als een vis in het wa ter bij zijn nieuwe werkgever. „Als een warm bad", zo om schrijft hij zijn RTL-gevoel. Het was wel even wennen, natuur lijk voor zo'n trouwe dienaar van een publieke omroep. Maar volgens Van Willigenburg is het vooral gewenning in de positie ve zin. „Bij de KRO werd ik ge zien als een meubelstuk. Maar een gewaardéérd meubelstuk, hield ik mezelf altijd voor, iets wat ik achteraf dus ernstig be twijfel. Zeker door mijn ervarin gen hier. De dag nadat ik het contract had getekend, werd ik rondgeleid door het gebouw, en ik ontmoette allerlei mensen die heel enthousiast waren omdat ik bij RTL kwam. Dat soort din gen hoorde je bij de KRO dus nooit, dat ze blij met je waren. Je wordt zó in de watten gelegd. Natuurlijk moet je heel hard werken, maar dat is logisch. Na de eerste uitzending kwamen er boeketten van programmadi recteur Bert van der Veer en producent John de Mol, die de opnamen allebei ook bijwoon den. Dat had ik nooit eerder meegemaakt." Water Die kleine dingen, bijvoorbeeld dat er tijdens de repetities onge vraagd een glaasje water wordt neergezet, mogen dan de ge woonste zaken van de wereld zijn, Van Willigenburg heeft ze nog nooit meegemaakt bij de KRO. Hét afgelopen seizoen presenteerde hij voor die om roep nog 35 wekelijkse talk shows vanuit de studio in Am sterdam. In al die tijd is er vol gens de presentator nóóit ie mand van de KRO-leiding bij de opnamen verschenen. „Ik heb ook nooit gehoord wat ze van het programma vonden. Nooit een compliment, maar ook nooit iets negatiefs. Je bestaat daar blijkbaar niet voor de lei ding. Er is nog nooit een chef of directeur bij een programma geweest. Nooit. Ik vraag me weieens af of ze wisten wanneer het programma werd uitgezon den." Van Willigenburg werd eind februari, vijf weken voor de eer ste uitzending, voor het eerst benaderd door RTL. Op 20 maart werden de contracten ge tekend en op 2 april was het eerste programma te zien. Kof fietijd zal tot de zomerstop, eind mei, elke werkdag om tien uur 's ochtends op het scherm ko men. Na de zomer wordt er ver volgens weer negen maanden non-stop doorgewerkt. „Ja, het programma is min of meer uit de grond gestampt. Het overviel mij ook nogal. Maar ik moet zeggen, het idee beviel me, want zo'n ochtend programma bestaat nog niet. Het is heel Amerikaans en dat spreekt me erg aan. Bovendien is het live. Ook vind ik het pret tig dat het tempo vrij hoog ligt. Natuurlijk moet er nog het een en ander aan het programma veranderd worden, maar ik heb er wel een heel goed gevoel over. Ieder soort onderwerp kón er in en komt er in. Dat bete kent dat we ons op hele ver schillende kijkersgroepen rich ten, niet uitsluitend op huis- Volgens Van Willigenburg moet de toon van het program ma volwassen zijn en zo veel mogelijk mensen aanspreken. Hij wijst op de vele program ma's die hij heeft gepresenteerd op het gebied van theater en kunst, en die naar eigen zeggen aansloegen omdat hij zich richtte op een groot publiek, niet op een kleine groep cul tuurkenners. „Ik heb daar altijd een punt van gemaakt: de goe de toon van een programma. Je Hans van Willigenburg: „Bij de KRO werd ik gezien als e achteraf dus ernstig betwijfel." meubelstuk. Maar e n gewaardéérd meubelstuk, hield ik mezelf altijd voor, iets watl foto roland de bruin/l moet mensen aanspreken, niet wegjagen omdat het toevallig over kunst gaat." Belangstelling Alles dat zich op een filmdoek of op een toneel afspeelt kan zich verheugen in de warme be langstelling van de presentator. Hij bezit dan ook een ongebrei delde kennis van met name musical en film. Daarnaast be zoekt hij met grote regelmaat de hoofdstedelijke theaters. Als hij de kans krijgt reist hij naar New York om daar voorstellingen te zien, zoals over een paar maan den zijn grote idool Barbra St reisand. Tien jaar geleden speelde hij zelfs een niet onver dienstelijke rol in het toneelstuk Stepping Out. De basis voor die theaterlief de werd gelegd toen de in Am sterdam opgegroeide Van Willi genburg nog heel jong was. Zijn ouders, nu beiden halverwege de tachtig, waren gek van mu ziek. Moeder had een prachtige zangstem, vader was pianist. „We hadden het vroeger niet breed, dus er was eigenlijk geen geld voor uitjes. Toch werden mijn zus en ik altijd op zondag middag meegenomen naar de film, vooral als er weer een nieuwe muziekfilm uit was. Als we dan thuiskwamen probeerde mijn vader die liedjes na te spe len. Wij vonden dat fantastisch. Als ik zo'n liedje nu weer terug hoor, komt meteen dat hele beeld weer terug. Ik zie die huiskamer zó weer voor me. Het heeft kennelijk echt een ontzettende indruk gemaakt. Ik wilde als kind jarenlang dirigent van een groot orkest worden. Als jongen stond ik dan bij de radio en dan stond ik druk mee te dirigeren. Als ik nu in een theater zit met een orkestbak waarbij de dirigent goed zicht baar is, moet ik mezelf dwingen om niet steeds naar die man te kijken. Het is kennelijk dus toch een beetje blijven hangen." Toekomst Van Willigenburg verwacht dat hij bij de commerciële zender ook cultureel getinte program ma's gaat presenteren. „Daar over zijn gesprekken gaande, maar ik kan er nu nog niet al te veel over zeggen." Voorlopig heeft hij het echter te druk voor toekomstplannen, laat staan om terug te blikken. De KRO is daarom voor hem een gepass- seerd hoofdstuk. „Ik voel geen wrok meer, geen emotie. Het is voorbij", zegt hij. Toch merkte hij een paar we ken geleden dat er diep in zijn hart wel degelijk een restje io9 terheid is achtergebleven. ,J TROS had voor Mireille Bekq een groot verassingsafschl georganiseerd, als een soort de hoofdrol van Mies Bouwmi Ik was de laatste gast. Ik fj dus twee uur achter de sch men moeten wachten op nj beurt, en alles gevolgd. En b_42 was verpletterend. Al was f Goede Vrijdag, de zaal zat u er waren zo'n driehond^ mensen, waaronder alle dir tieleden van vroeger en nu.| 38 reed naar huis, en ik realiseen 43 me dat niemand me bij de K op mijn laatste dag een han heeft gegeven. Ik liep er de dfl uit alsof ik de volgende q weer zou terugkomen. Van j gedachte raakte ik opeens, h| onverwacht, behoorlijk oj daan." werd beëdigd als lid van de Amsterdamse gemeenteraad. Het castingbureau had slechts zeer sporadisch kleine rollëri \'dPtN. de acteur. Klooster noch Van den Ende was op de hoogte van pc®8dad tieke voorkeur en ambities van de acteur. „We zullen acteurs aan niet scherper screenen liet een woordvoerder van Kloosfecht) dinsdag weten. „Maar als iemand zich als CD-raadslid profile^ eerst wordt hij gewoon niet meer opgeroepen." [end. Klooster verzorgt de casting voor een groot aantal series. Onaf^31 weg naar Morgen is een veel bekeken soap, die Van den Ende v<jestW0| TROS en Veronica maakt. Jeroen Soer: „Onze doelgroep is met d nen als van regionale omroe pen, buitenlandse bladen en de Radionieuwsdienst van het ANP. „Wij willen op onze eigen manier onze luisteraars aan spreken. Nieuws over een eco nomische top in Boston is niet interessant voor onze luiste raars, ontwikkelingen in Bosnië weer wel. We onderscheiden ons ook van anderen door be richten als 'man bijt hond'. Wij weten namelijk precies hoe ons publiek eruit ziet. Daarom we ten wij welk soort nieuws hen raakt. Onze luisteraars zijn ge middeld zo'n veertig jaar. Het gaat om mensen met een baan die niet al te veel verdienen. Zeg maar de brede ondergrond van de bevolking." Soer zit er niet mee dat zijn publiek niet uit de VPRO-hoek komt. Flij maakt een vergelij king met het RTL-publiek. „Een hele bevredigende groep om voor te werken. Voor de elite hebben we nog altijd Concert Radio." Misschien lopen er op dit ogget moment nog mensen rond (|or nooit van Radio 10 Gold hebb gehoord. Vanaf dit voorjaar(nofe dat aantal ongetwijfeld slinkfeuit Allereerst wordt er een lande^tuigi ke billboard- actie Daarnaast start nog maand een nationale buscaiL.EU pagne, terwijl een zomertru nszc van Radio 10 Gold komende 2 nder mer alle grote evenementen]01^ zo'n 50 in getal - zal bezoekt ;f"jm Bovendien kunnen via de pt e zoi gramma's luisteraars meedo »ei ai aan allerlei spelletjes met (du :nsd prijzen, geënt op de frequen ch n 675. Alle spelletjes zullen dir< |,cde|!j te maken hebben met het ge 675. Vooral gezéllige spelletjes iboe: „In principe is ons station >)om vergelijken met een open haa ]nzel 't Is gezellig", zegt Tom Mule die dagelijks van tien tot tw ens{ zijn plaatjes draait en zijn prafcksui jes houdt. „Postzakken vol br 'erh ven krijgen we. En iedereen 1< *)n- z'n problemen bloot. Ik ben 0 ;teNv] een stuk meubel. Maar ze kujchtir nen niets tegen daarom schrijven zi Jazzstandards en Braziliaanse evergreens op nieuwe CD Laura Fygi AALSMEER/AMSTERDAM ANP Een acteur die voor de Centrumdemocraten in de Amsterdamse gemeenteraad zit, mag niet langer in een veel bekeken soapserie spelen. Acteur Jacques Fortune speelde een kleine rol in Onderweg naar Morgen. Joop van den Ende Productions BV heeft besloten hem niet meer te vragen. Fortuné speelde in de editie van vrijdag een rolletje als aartskan keraar. Twee dagen daarvoor zag de eigenaar van zijn castingbu reau, Harry Klooster, de acteur op de televisie in een andere rol. Hij oen ze drie jaar geleden haar eer ste solo-CD had uitgebracht, -M*. sprak Laura Fygi van 'achter grondmuziek'. Ze vond dat het jazzrepertoi re zoals zij hel bracht er heel geschikt voor was. Ze hoefde alleen zichzelf maar na te gaan. „Je hebt gasten, ze blijven eten. Maar wat zet je voor muziek aan? Dat is vaak heel moeilijk, hoor. Vind ik. Wat dat betreft heb ik voorzien in mijn eigen gat in de markt." Het liep natuurlijk anders met die CD In troducing Laura Fygi. Ze kreeg een Edison. Ze kreeg uit de hele wereld uitnodigingen. En niet voor het verzorgen van achter grondmuziek. Er volgde een tweede CD: Be witched En nu? The Lady wants to know heet de derde. En 'The Lady' gaat naar lapan, naar de Verenigde Staten, niet omdat ze iets 'wants to know', maar omdat ze haar daar nog nader willen leren kennen. Het album zelf, een mengeling van jazz standards en Braziliaanse evergreens, hoor je overal. Bij de supermarkt, in winkelcentra en Holland Casino laat de muziek moeite loos harmoniëren met de rinkelmachines. Maar de geachte platenbazen van radio twee maakten het tot CD van de week. Wie je ook om een reactie vraagt, het antwoord is schier onveranderlijk: 'Mooi, zelfs beter dan de vorige.' Kroon „Ze zeggen dat dit album de twee andere naar de kroon steekt. Ik kan me dat wel voorstellen. Dit soort muziek ligt nog dich ter bij me. Dat geldt natuurlijk vooral voor de Braziliaanse nummers." Voor wie het inmiddels nog niet weet: Laura bracht een groot deel van haar jeugd door in Zuid-Amerika en werd beïnvloed door die cultuur, met name door de mu ziek. Ook die uit Brazilië, hoewel ze in te genstelling tot het Spaans, de Portugese taal niet beheerst. Toch klinken nummers als Sabora mi en Triste prachtig. „Ik kende nauwelijks Portugees. Flet is overigens geen toeval dat ik die nummers op deze CD wilde zingen, want ze maken deel uit van de cultuur waarin ik ben opge groeid. Maar dat wil niet zeggen dat ik het Portugees beheerste. Daarvoor heb ik ie mand om assistentie gevraagd die heel lang in Portugal heeft gewoond. De tekst van de liedjes heb ik fonetisch opgeschreven en hij is ook bij de opnamen geweest om me te corrigeren waar ik fouten dreigde te ma ken." Ze wilde graag Zuidamerikaanse liedjes op dit album, samen met standards zoals Dindi, Something about him en Till there was you. „Ja, je wilt toch telkens iets nieuws. Aan herhaling van het repertoire van je vorige CD heeft niemand behoefte. Ik zelf ook niet. Er moet voor mij altijd iets nieuws in zitten. Voor alles wil ik vermijden dat wat je doet routine wordt. Gelukkig heb ik goede mensen om me heen die dat begrijpen." Groten Een van die mensen is Herman van der Zwan. Aan hem heeft Laura deze CD opge dragen. „Ja, ik heb zó veel aan hem te dan ken. Ik wilde hem daarvoor bedanken en ik Radio 10 Gold streeft naar groter bereik Laura Fygi: „Ze zeggen dat dit album de twee andere naar de kroon steekt." foto dijkstra dacht: dat kan je beter doen voordat hij he lemaal weg is. Hij is immers directeur tele visie geworden bij John de Mol jr. Hij was de manager van Centerfold waarin ik des tijds zat. Hij is degene die dat andere talent in me heeft ontdekt en die zich er zo voor heeft ingespannen dat ik daarmee naar bui ten kon treden. Hij heeft de contacten ge legd met de platenmaatschappij, met Ruud Jacobs die ook deze CD weer zo mooi heeft geproduceerd. „Iedere artiest wacht erop ontdekt te worden. Nou, ik heb het geluk dat me dat is overkomen en dan ook nog door zo iemand als Herman. Vandaar dat ik deze CD aan hem heb opgedragen. Hij is trouwens niet weg uit mijn leven, hoor. Ik moet meer al leen doen, dat wel, maar als ik een nieuw album ga maken, kan ik hem altijd bellen. Dat doe ik zeker. Het is bij mij niet: uit het oog, uit het hart." Op haar CD is Laura Fygi als altijd sinds haar solocarrière als jazzzangeres begon omringd door groten uit het vak. Deze keer zijn dat onder anderen Ferdinand Povel, Bart van Lier, Michael Franks (met wie ze een duet zingt) en wegens succes geprolon geerd: Jean 'Toots' Thielemans. Wonderland Ondanks haar succes en de omstandigheid dat haar naam op veler lippen is dezer da gen, voelt ze zich nog altijd een beetje als Alice in Wonderland. „Neem de mensen met wie ik mag samenwerken. Nu Michael Franks weer. Ik verbaas me over dat soort dingen nog steeds. En dan: als je hem ont moet en met hem werkt: hij is zo'n schatje, zo gewoon. Iemand die het erom gaat z'n vak zo goed mogelijk te doen." In de zelfde categorie vallen Jurre Haans tra die de arrangementen weer maakte en The London Studio Orchestra die haar bege leidde. „Eigenlijk", zegt ze, „eigenlijk zou ik al leen maar platenartiest willen zijn. Op de manier waarop Barbra Streisand dat doet, maar dat is dagdromen. Ik begrijp best dat je ook moet optreden." Dat gaat op grote schaal gebeuren. Op 20 september begint Laura Fygi haar theater- toernee, in Amstelveen. Minister d'Ancona van wvc heeft begin dit jaar een aantal FM- en AM-frequenties ver deeld onder commerciële radio stations. Uit de tientallen gega digden mochten er uiteindelijk vijf in de ether. Radio 10 Gold is een van hen. men voor Radio 10 Gold. Dat de meeste Nederlanders zijn ver wend met FM-stereo zegt hem niets. „Onze doelgroep is met de middengolf opgegroeid. Heel veel platen klinken zelfs mooier op de AM. Dat geldt voor een nummer als Ruby's Tuesday van de Rolling Stones. De klank van de middengolf is romantisch. Bovendien, in de auto of op het strand hoor je nauwelijks ver schil tussen FM en AM. De AM- frequentie is anders, niet slech ter of beter." Behalve Tom Mulder (ex- TROS) heeft Radio 10 Gold nog enkele 'prominenten' bij de pu blieke omroepen weggekocht. Mark de Brou wer (ex;VARA), Peter Holland VARA/Veroni- ca), Cas van Iersel (ex- TROS/NOS), Peter Rijsenbrij (ex-NCRV) en Roderik Velo (ex-VARA). Radio 10 Gold draait in ne gentig procent van de geval len oude hits. Met nadruk stelt Soer, dat niet ólle ex-hits lukraak wor den gedraaid. „Het is ook de kunst van het weglaten. Procol Harem heeft bijvoorbeeld diver se hits gemaakt, maar die draai en we niet allerpaal. Sommige vinden we dan niet passen in de klank van Radio 10 Gold." Het moet hard en lekker klin ken in huiskamer, op camping en op het strand, zegt pro grammadirecteur en dj Tom Mulder. Zoals het een commer cieel station betaamt, wordt de luisteraar ook getracteerd op nieuws. Elk half uur een kort overzicht met de hoofdpunten en elk heel uur een uitgebreider bulletin, waarbij zowel gebruik wordt gemaakt van eigen bron- Jeroen Soer doet er alles aan om Radio 10 Gold nóg populairder te maken. „We willen de fre quentie erin rammen", zegt de directeur in stoere bewoordin gen. En het lijkt hem nog aardig te lukken ook, want het com merciële station, dat alleen maar 'gouwe ouwe' muziek draait van de afgelopen veertig jaar, scoort goed. Met een ge middeld marktaandeel van 10 procent (1993) steekt Radio 10 Gold een onderdeel van de Radio 10 Groep met kop en schouders uit boven de concur- En de ver wachting lijkt gerechtvaar digd dat Ra dio 10 Gold alleen maar zal groeien, omdat het station op 28 januari ook nog eens een (zeer sterke) middengolf zender op de frequentie genomen. Daardoor is het station landelijk en zelfs ver daar buiten te ont vangen. „We krijgen zelfs post uit Finland en Luxemburg", zegt Soer. Het station is verder goed te ontvangen in delen van Duitsland, Frankrijk, Groot- Brittannië en België. Geen bezwaar Het commerciële station, dat in Amsterdam is gevestigd, is in heel Nederland op de kabel (in stereo) te ontvangen en sinds januari dus ook op de AM 675. Vierentwintig uur per dag. Soér vindt het absoluut geen be zwaar, dat er voor het landelijke bereik alleen maar een AM-fre- quentie beschikbaar is geko-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 10