'Het is afgelopen, zodra
ik de ware tegenkom'
L
Rtv show
'Als je even geen platen uitbrengt, heb je afgedaan'
Van Droge niets nieuws
VRIJDAG 1 APRIL 1994
De opgewekte smart van Jan Rot
Zonder verdriet geen leven voor hem. Zelfs de telefoon
zwijgt soms hele dagen. Maar ook wanneer hij moedwil
lig de stekker eruit trekt, beklijft die treurnis over zo veel
eenzaamheid. Hoe Jan Hot ook kunstmatig een rotgevoel
opwekt. „Een vrolijk liedje zegt mij niets. Ik weiger daar
energie in steken."
Het gebouw is luk
raak aan de rand
van de Geuzenstad
neergekwakt. Jan Rot mag weer
eens optreden in een sociaal-
cultureel centrum. De Goote
heel het, wat dal ook moge be
tekenen. Afgaande op de ka-
boenk, kaboenk-geluiden stelt
achter gindse deur een jazzbal-
let pogingen in het werk om in
de pas van de tijdgeest te hup
pelen. Achter een andere deur
volgt het leergierige deel van de
burgerij een of andere cursus.
Dit is dus Brielle. Een uur
voor aanvang van de voorstel
ling neemt de artiest de schade
op in de grote zaal. Hij schuifelt
wat over de bühne en laat zijn
verstand even stilstaan. Zou dat
mismoedige bericht dan echt
kloppen? Hooguit veertig plaat
sen verkocht? De lege stoeltjes
in de zaal grijnzen hem lege-
Geluidstechnicus/rechter-
hand Ruud, boodschapper van
deze onheilspellende kassatij
ding, weet: „Zcewolde was óók
niks. Maar Alphen aan den Rijn
was weer goed: 80, 90 procent
bezet."
De artiest troost zichzelf:
„Wèl een goede piano..." Maar
erg overtuigend klinkt het niet.
Een luide boer welt onweer
staanbaar in hem op. ,,lk ben
liever dood", kreunt hij. Zijn
rechterhand geeft hem geen on
gelijk: ,,Op zo'n dag kan ik me
daar wel iets bij voorstellen."
Vergankelijk
Een droeve week loopt op z'n
einde. Vriendje weg. De zoveel
ste. En zolang hij zich niet voor
de volle 100 procent kan toewij
den aan personen verdomd
lastig, wanneer je voor 60 pro
cent van jongens en voor 40
procent van vrouwen houdt;
met mannen heeft hij niks)
zal het ook niet het laatste af
scheid zijn geweest. Maar dan
komt er wel weer post, een brief
gericht aan mooie, lieve Jan, on
dertekend door 'Pascal, 19 jaar'.
En dan rijdt hij ze, zoals Rot het
uitdrukt, 'een paar keer in':
„Daar heb ik absoluut geen
moeite mee. Het is hun jeugdi
ge onschuld en schoonheid te
gen mijn roem en succes." Een
eerlijk gevecht: „Allebei even
vergankelijk."
Zodra zo'n ontmoeting dan
weer vervliegt, gooit hij hun Po
laroid in een kistje, bij de rest.
Het is een kistje vol herinnerin
gen: ,,Ik heb ze allemaal bezon
gen. Ik wijd een lied aan ze, en
dat troost mij dan weer. Dan is
mijn lijden niet voor niets ge
weest."
Als je alleen bent,
en je heb t ook geen verkering,
kun je blij worden van een stuk
je kaas,
dat je in de koelkast vindt.
Een vrolijk liedje zegt hem
niets. Hij weigert daar energie
in te steken. Er zit er één in het
programma, bij wijze van con
trast. En de mensen vinden dat
dan heel mooi. „Maar ik vind
het niks. Echt niks. Helemaal
niet moeilijk om te maken.
Eaalst had ik al m'n 'vrolijke'
liedjes bij elkaar gezocht. Dan
denk ik: dit slaat commercieel
in, maar je draait het een paar
weken en dan zet je het weer in
de kast. Ik vind niet dat ik dat
moet doen."
Hoe droef een mens niet kan
worden van jaren optreden in
zwaar gesubsidieerde jongeren
centra. Maar al te vaak moest
hij zich moecP indrinken, als
weer zo'n jongmens de kleedka
mer binnenwandelde met de
mededeling dat er nog even ge
wacht moest worden, omdat de
publieke belangstelling voorlo
pig te wensen overliet. En waar
hij het ook zocht, in Tiel, Grouw
of Slochteren, hij kreeg er nooit
genoeg voor terug. „Ik gaf alles,
en het was ze allemaal wel
goed."
De treurigheid kreeg als van
zelf een nieuwe vorm. Rot, ver
veeld door het stramien van
twee keer drie kwartier liedjes
zingen met een bandje, begon
zijn optredens met anekdotes
en conférences te doorspekken.
Het moest dieper. En het thea
ter lonkte.
Over de allereerste keer: „Ik
had er een theaterman bij ge
haald, die zei: je moet alléén,
zonder bandje. Alléén draaien,
en voelen hoe dat is. Daar zat
wel een zekere logica in, want ik
had al gemerkt: als ik daar al
leen sta, met m'n gitaar, of ik zit
achter die piano, en ik vertel er
wat verhaaltjes bij, hangen de
mensen aan m'n lip. Dan kun je
werkelijk ergens naartoe. En
dan pralen we over '91. Dus ik
wat liedjes uitgezocht, en wat
verhalen, en ik dacht: ik zie wel.
Kom ik aan in Deventer, met gi
taar, accordeon, en een tas met
kleren, stap uit de trein, arriveer
ik bij een klein theatertje. Hing
daar een heel klein, wit papier
tje: Vanavond Jan Rot, tussen
haakjes: kleinkunst."
Gelouterd, nu: „Dat is echt
zo'n punt dat je denkt: Dit is de
grootste fout in m'n leven."
Maar dat viel - erg - mee. Het
programma Jan Rot Gaat Nooit
Uit Elkaaf kreeg zelfs een op
volger, Rot Is Liefde.
Dingen zijn als mensen:
geen hart en geen gevoel,
maar trouwer in de omgang.
Verkopen doen zijn plaatjes
amper, maar dat vindt hij met
zo'n imago wel passend. Voor
een goed begrip: de Jan Rot op
het podium is slechts één Jan
Rot. Alleen de melancholieke
uitgave gordt die accordeon
om, om het verdriet te bezin
gen. De artiest Rot denkt niet
aan belastingen, of kwelt zich
niet met de vraag of de katten
vannacht wel te eten hebben
gehad.
„Ik speel mezelf, op het podi
um: een afgestript beeld van
mijn persoonlijkheid. Want ik
vind het alleen de moeite waard
om aandacht en geld te vragen
Jan Rot: „Een vrolijk liedje zegt me niets, daar wil ik geen energie in steken."
voor mijn verdriet en melanch
olie. De rest niet."
Maar zelfs verdriet laat zich'
reguleren. „Het snijdt door je
heen, maar het is ook wel mooi.
Ik kan makkelijk de stekker van
de telefoon eruit trekken en dan
de hele dag denken: er is nie
mand die Ynif belt... En daar
schrijf je dan een lied over."
Hoe Jan Rot smart opwekt.
„Tja, ik weet niet of dat écht
is, of vals. Maar alleen dat ene
kleine detail, dat ik zelf de tele
foon er uit heb getrokken, dat
schakel ik uit. Voor de rest is het
gevoel volledig authentiek. En
oprecht."
Zijn smart, opgewekt of niet,
wordt thans nog gedeeld door
zijn publiek. Maar onderhand
rijst toch wel de vraag of de
Jan Rot op den duur
e worden. Altijd maar
weer die verdrietige liedjes.
„Over vier jaar word ik 40. En
dan ga ik eerst een jaar reizen.
Volgens mij is tegen die tijd ie
dereen wel flauw van mij en
m'n liedjes. En ik zelf misschien
óók wel, vermoedelijk zelfs als
eerste. Voorlopig is dit een
prachtleven. Het is tegelijkertijd
voor mij een uitlaatklep. Ik be
doel, ik kan ook met een psychi
ater gaan praten, dan ben ik er
misschien in drie sessies vanaf,
maar ja: Wat heb ik dan? Wat
moet ik dan gaan doen?"
Geen verdriet zonder hoop:
„Het lijkt me heel geestig dat ik
ineens de ware tegenkom, of zo.
Dan is het ook metéén afgelo
pen. Dan is het klaar."
Mai Tai weer te mg met want U'
CLOSE UP
EINDHOVEN «GPD
Hoewel Mai Tai ooit de
Zilveren Harp en een
Edison won, is de groep
in Nederland in de vergetelheid ge
raakt. Volgens zangeres Jetty Weels is
Nederland wat eigen artiesten betreft
zeer kort van memorie. „Het doet er
niet toe of je je kapot hebt gewerkt of
je een góede staat van dienst hebt. Op
het moment dat je even geen platen
uitbrengt, heb je afgedaan."
Toch hebben Jetty, Caroline de
Windt en Lisa Noya de moed niet op-
gegeven. Na een aan paar magere ja-
ren zijn ze weer terug op de Neder
landse markt. I lun nieuwe single heet
tlJ'.
Nieuw in de groep is zangeres Lisa
Noya. Zij neemt de plaats in van Mild
red Douglas, die volgens Jetty de ratrace
in de popwereld zat was. „En dat kan ik
me heel goed voorstellen. Ik vind het
een besluit dat alle respect verdient. Al
die wonden die je oploopt, het steeds
weer opkrabbelen. Mildred wilde liever
in haar eigen tempo een solo-carrière
opbouwen."
Hoewel Mai Tai het in Nederland en
kele jaren voor gezien hield, is de groep
er in het buitenland maar een jaartje tus
senuit geweest. „In 1992 zijn we weer in
Duitsland gaan optreden. We konden zo
de draad weer oppakken. Het publiek
kende ons nog, waardoor we niet van on
deraan hoefden te beginnen.".
Rustperiode
De min of meer gedwongen rustperiode
heeft Jetty gebruikt voor het opzetten van
een solo-carrière. Ik heb drie solo-singles
uiigcbracht onder mijn artiestennaam Os-
care Weels en daarbij het geluk gehad om
drie keer bij de NOS Plaat der Nederlanden
te worden. Dat is erg goed voor je zelfver
trouwen."
„Ik ben onlangs naar het zuiden ver
huisd en heb daardoor op mijn manier af
stand genomen van de ratrace. Ik ben ein
delijk overtuigd van mijn eigen talent en
dat kan niemand me afnemen. Je hebt af en
toe rust nodig om dergelijke zaken op een
rijtje te zetten."
„Ook om bijvoorbeeld een optelsom te
maken van de dingen die wel goed zijn ge
gaan. De prijzen die we hebben gewonnen,
de gouden plaat die we in Groot-Brittannië
met History haalden. Dat was niet niks. eind
jaren tachtig. Toen gold nog de norm dat je
250.000 exemplaren moest hebben ver
kocht."
Naast zingen is Jetty zich ook gaan toeleg
gen op het schrijven van songteksten. ,,lk
ben op een gegeven moment in contact ge
komen met de Russische componist en pia
nist, Dimitri Malikov. Hij schrijft prachtige,
melodieuze muziek. Daarvan raakte ik zo ge
ïnspireerd dat ik teksten ben gaan schrijven.
Deze samenwerking resulteerde uiteindelijk
in een CD. Kijk, en dat geeft de burger moed.
Ik vind het bovendien fantastisch om te doe
Vooral omdat ik door het schrijven een heel niei
we wereld heb ontdekt."
Jetty is ervan overtuigd dat de 'nieuwe' Mai T
Mai Tai. terug in Nederland: „We hebben geleerd v
den."
nu beter bestand is te
gen eventuele tegenslagen. „We gaan weer hard
aan de slag. Maar we hebben geleerd van het ver
leden. We hebben naast de groep onze eigen be
zigheden en iedereen voelt zich daar wel bij."
de TV-Show van Ivo
Niehe zei hij het nog eens
overduidelijk. „Na een
paar jaar wil ik weer iets anders.
Ik ben gauw verveeld." Gert Jan
Dróge, de man die met zijn
Glamourland in één klap een
TV-persoonlijkheid werd, wilde
het over een totaal andere boeg
gooien.
Na de eerste uitzending van
het nieuwe De wereld volgens
G. B. j .Droge blijkt er van Drö-
ges verlangens maar bar weinig
terechtgekomen. Slechts een fa
cet van zijn wensenpakket is
uitgekomen. Hij hoeft niet lan
ger feesten en partijen af te lo
pen. In het nieuwe programma
zit hij namelijk statisch achter
een bureautje a la een nieuwsle-
Voor het overige lijkt De we
reld volgens., in alles op
Glamourland Het cynische en
humoristische toontje domi
neert opnieuw en ook de feest
jes heeft Dróge niet helemaal
afgezworen.
In de eerste uitzending was
het dan ook meteen raak. Een
door het roddelblad Story ge
sponsord modeshowtje nam
een groot deel van de uitzen
ding in beslag. Alle Nederlan
ders die zich enigszins bekend
wanen, waren aanwezig en ook
de gevestigde namen van Neer-
lands haute couture lieten de
presentatie van de relatieve
nieuwkomer in de branche niet
aan zich voorbijgaan. Ze volg
den de show met veel belang
stelling: Frank Govers zat te
kleppen met een buurman en
Edgar Vos kon een uit zijn te
nen komende geeuw niet on
derdrukken.
Naast partijen en shows
werpt Dróge zich in het nieuwe
programma ook op sport en po
litiek. Op analyses of diepgra
vende reportages hoeven de kij
kers niet te rekenen. Dróge be
handelt beide onderwerpen met
dezelfde luchtigheid als de
feestjes.
Het onderwerp sport werd in
de eerste uitzending afgedaan
met een reportage over het ho
tel waar het Nederlands elftal
tijdens de WK in de Verenigde
Staten zijn intrek zal nemen. Al
thans dat was vaag met de ho
teleigenaar van Nederlandse
origine afgesproken. Hij loopt
echter een heleboel geld en pu
bliciteit mis, want onlangs koos
de KNVB een ander 'pensionne
tje'.
Ook daar waarde de Dróge-
camera rond. Van de goedge
vulde minibar tot het seksfilm-
assortiment op hotelkabel. En
van de tennisbanen in wording
tot de promotiemeisjes die het
elftal zullen bijstaan.
Politiek, het andere nieuwig-
Gert Jan Dróge: elke verandering is nog geen verbetering, foto kippa
heidje, kwam aan bod via een
studiogesprek met plastisch
chirurg A. Molenaar. Dat is de
man bij wie het leger Bekende
Nederlanders wallen, rimpels,
neuzen, buiken, dijen, billen en
borsten laat weghalen danwel
verfraaien. Molenaar, enkele
weken geleden nog in het
nieuws met onthullingen over
gezichtsveranderingen bij cri
minelen, wierp zich nu op an
dere randgroepfiguren: politici.
Aan de hand van meer dan le
vensgrote koppen, liet de vel
en vleeskunstenaar zien wat po
litici aan hun uiterlijk kunnen
verbeteren. Zo kwamen we er
achter dat CDA-voorman Brink
man met een simpele oogcor
rectie kan veranderen van een
diepvriezer tot een magnetron-
netje en dat PvdA-fractieleider
Wöltgens vooral zijn baard
moet houden. Als uitsmijter
werd het uiterlijk van CD-leider
Janmaat besproken. Voor hem
had Molenaar maar liefst twee
correcties. Een kleiner mondje
('want te grote bek nu') en een
Hitler-snorretje ('zodat iedereen
weet met wie men heeft te ma
ken').
Met
De
ereld
Droge zal Dróge geen
fans scoren. Liefhebbers
van Glamourland zullen onge
twijfeld voor de buis zitten als
het nieuwe programma wordt
uitgezonden. Maar degenen bij
wie Glamourland slechts irrita
tie of verbazing opwekte, zullen
ook niet vallen voor De wereld
volgens..
Al met al is Dróge met niets
nieuws gekomen. De succesvol
le koers van Glamourland
wordt gemakshalve voortgezet,
zij het in een poverder jasje. Het
gemis van een op feesten en
parties rondschuivelende Dróge
is voelbaar. Het is te hopen dat
Dröges verveling nu nog sneller
toeslaat, zodat hij echt aan iets
nieuws kan beginnen.
Voor wie toch nieuwsgierig is
geworden, zijn hier de onder
werpen die Dróge morgen be
handelt: een rondgang met
PvdA-topman en minister van
financiën Kok over de huis
houdbeurs (politiek), Amerika
kijkt uit naar Nederlandse voet
ballers (sport), de top vijf van
de belastingparadijzen (info) en
een gesprek met Patty Brard
(eens show, nu niks).
