Israël ontkent deelname
soldaten aan bloedbad
Haken en ogen aan uitbreiding 'Europa'
Kiryat Arba toont
geen medelijden
Feiten &Meningen
Maatregelen
Israël te laat
en te weinig
Oslo en Wenen niet akkoord
Nieuwe wind waait over
Nederlandse Antillen p
Pourier nooit actief
betrokken bij politiek;;
MAANDAG 28 FEBRUAR11994
2
NIEUWSANALYSE
Fr komt een officieel onderzoek, vijf leden
van rechts-extremistische groepen zullen
worden aangehouden en van enkele tiental
len anderen zal de bewegingsvrijheid wor
den beperkt. Achthonderd Palestijnse ge
vangenen worden tien dagen eerder vrijge
laten dan de bedoeling was. Dat zijn in gro
te lijnen de maatregelen die de Israëlische
regering heeft aangekondigd na het bloed
bad in Hebron. Het is te weinigen het komt
De kabinetsreactie zal weinig indruk ma
ken op organisaties als Kach en Kahane
Chai (Kahane Leeft), de erfgenamen van
het geestelijk goed van de drie jaar geleden
vermoorde rabbijn Mcir Kahane. De arts
Baruch Goldstein, die vrijdagochtend het
vuur opende op biddende moslims, was
een fanatiek aanhanger van Kahane. Zo fa
natiek, dat hij tijdens de Israëlische invasie
van Libanon, in 1982, weigerde Arabische
slachtoffers te behandelen. Het verhinderde
de legerleiding niet hem tot majoor te be
vorderen.
Israëlische bewegingen die leuren met
het giftige mengsel van nationalisme en
godsdienstig obscurantisme zullen dat blij
ven doen, zij het misschien minder in de
openhaarheid.
De nederzetting Kiryat Arha, woonplaats
van Goldstein, en de Israëlische kolonie van
Hebron fungeren als open inrichtingen
voor joods geestelijk wrakhout uit de hele
wereld, met name de Verenigde Staten.
Maar daarmee houdt de vergelijking met
een psychiatrische inrichting op. De patiën
ten van Kiryat Arba en Hebron zijn zwaar
bewapend, dienen in het leger en vormen
een ongekend gevaar voor hun omgeving.
Geen regering van een normaal land zou
zo'n situatie tolereren. Maar Israël is een
ideologisch zwaar belaste, bezettende mo
gendheid. Het kabinet-Rabin gaat boven
dien gebukt onder de last van een berg fou
ten van voorgaande kabinetten, van de Li
kud zowel als Arbeid. Het kolonisatiebeleid
is daarvan de belangrijkste.
De nederzettingen in de bezette gebieden
zijn illegaal volgens de Vierde Geneefse
Conventie, die betrekking heeft op de be
scherming van de bevolking in bezet gebied
in tijd van oorlog. Ze zijn gesticht om de
Arabische bevolking via voldongen feiten
duidelijk te maken dat Israël het gebied als
zijn eigendom beschouwt. De I.ikud wilde
bovendien in haar tijd al een situatie schep
pen, waarin toekomstige regeringen van
een andere politieke signatuur niet meer in
staat zouden zijn de klok terug te zetten.
Bij de onderhandelingen in Oslo heeft de
huidige regering (van Arbeid en de links-li
berale Meretz) weten te bedingen dat in de
vijf jaar durende overgangsperiode de ne
derzettingen hoe illegaal ook op hun
plaats zullen blijven. De PLO-onderhande-
iaars zijn van binnen en buiten hun organi
satie gewaarschuwd dat toegeven op dit
punt door Israël zou worden opgevat als
een erkenning van het bestaansrecht van de
nederzettingen. Maar ze hadden weinig
keus toen Israël liet weten dat er anders
geen akkoord zou komen.
PLO-onderhandelaar Nabil Sha'atb zei
het afgelopen weekeinde dat Israël twee
derde van de onderhandelingstijd heeft be
steed aan het afdwingen van veiligheids
concessies voor de kolonisten. Dat is mis
schien wat overdreven, maar het staat vast
dat de Israëlische regering doodsbang is dat
de kolonisten onder het Palestijnse zelfbe
stuur iets overkomt. Niet dat premier Rabin
een liefdesaffaire met hen onderhoudt
de waarheid is dat hij ze wel kan schieten
maar de angst voor de sterke rechtse oppo
sitie lijkt hem bij tijd en wijle te verlammen.
Bovendien is hij vast van plan de nederzet
tingen in de toekomst te gebruiken als ruil
objecten voor Israëlische soevereiniteit in
Oost-Jeruzalem.
Israël zal blijven staan op de strikte uit
voering van de met de PLO gesloten princi
peverklaring. Rabin zei gisteren dat hij zijn
onderhandelingstactiek nooit heeft laten
beïnvloeden door Palestijnse terreur en dat
bij van de Palestijnen dezelfde houding ver
wacht als het gaat om acties van Israëlische
Maar de leider van Arafats Fatah-organi-
satie in de bezette gebieden, Feisal Hussei-
ni, wees er gisteren op dat het bloedbad van
Hebron een nieuwe situatie heeft gescha
pen. Als met een massale aanwezigheid van
liet Israëlische leger Israëlische kolonisten
dergelijke operaties kunnen uitvoeren, wat
hebben de Palestijnen dan te verwachten in
een situatie van zelfbestuur? De Palestijnse
politiemacht mag zelfs niet wijzen naar de
kolonisten. Israël, zei Husseini, laat ons
straks zitten met een tijdbom.
De Palestijnse eis dat Israël alle kolonis
ten ontwapent en alle nederzettingen in de
Gazastrook ontruimt voor het leger vertrekt,
is wel begrijpelijk, maar met het oog op de
al getekende principeverklaring niet realis
tisch. Toch zou Israël er goed aan doen nog
eens te overwegen of er in de Gazastroook
tijdens de overgangsperiode ruimte moet
zijn voor geïsoleerde en moeilijk te bescher
men nederzettingen.
Israël zou die kunnen ontmantelen en de
bewoners kunnen overbrengen naar de
paar grotere blokken. Hen complete schei
ding van Israëli's en Palestijnen moet het
doel zijn, in het belang van de veiligheid
van beide bevolkingsgroepen. Om dezelfde
reden dient de vierhonderd leden tellende
Israëlische kolonie in het centrum van He-
bron te verdwijnen en moet het leger inwo
ners van het naburige Kiryat Arba de toe
gang tot de stad ontzeggen.
JERUZALEM AD BLOEMENDAAL
CORRESPONDENT
JKTwf m
1 Kiryat Arba bekijkt de foto's van de slachtpartij in Hebron in het dagblad Ma'a
De Israëlische legerleiding ontkent dat een deel van de slachtoffers van het bloedbad in Hebron,
afgelopen vrijdag, is geraakt door kogels van militairen. Volgens generaal-majoor Danny Yatom,
de commandant van Israels centrale sector, hebben zijn soldaten alleen in de lucht geschoten. De
dader van de massamoord, de kolonist Baruch Goldstein, zou in totaal 111 patronen hebben afge
vuurd. De lezing van het leger impliceert dat hij daarmee in totaal 119 slachtoffers heeft gemaakt:
39 doden en 80 gewonden.
Yatom bevestigde dat de bewa
king van de Grot van de Aartsva
ders, het gebouw waar Goldstein
de aanslag uitvoerde, onvoldoen
de was bewaakt. Afgelopen vrijdag
waren er vijf soldaten op hun post.
Dat hadden er volgens hem negen
moeten zijn. „Ongeveer vier sol
daten waren afwezig, maar zelfs
als deze wel op hun post waren
geweesl, was het niet mogelijk ge-
weest een actie van een Israëli
sche of Palestijnse gek te voorko
men Generaal Yatom zei ook dat
ten tijde van de aanslag vijftien
joodse gelovigen elders in het ge
bouw, hij het graf van Abraham,
aan het bidden waren.
Yatom: „Goldtcin leegde drie-en-
een-half magazijn in ongeveer
twee minuten. Gisteren heb ik een
experiment laten uitvoeren omdat
ik wilde nagaan hoe lang het legen
van 3,5 magazijn zou duren. Een
soldaat deed het in een halve mi
nuut. Goldstein deed er meer dan
driemaal langer over".
Zodra het schieten begon pro
beerde een luitenant via verschil
lende ingangen de moskee binnen
te dringen. Maar de vluchtende
menigte maakte dat onmogelijk.
Toen het hem uiteindelijk lukte,
was het te laat. Terwijl honderden
Palestijnen probeerden in paniek
de uitgang te bereiken, hebben
volgens Yatom twee soldaten tus
sen de zeven en negen kogels in
de lucht afgevuurd. „Een andere
soldaat die in de buurt was heeft
ook in het plafond geschoten. Het
staat vast dat geen van de vluch
tende Palestijnen is geraakt door
kogels van soldaten".
De Israëlische regering heeft giste
ren vier commissie van onderzoek
ingesteld, die moeten bepalen wat
zich afgelopen vrijdagochtend
precies heeft afgespeeld. De be
langrijkste is een staatscommissie,
waarvan de samenstelling zal wor
den bepaald door opperrechter
Meir Shamgar, de president van
het Hooggerechtshof. Verder is er
een commissie samengesteld door
de Israëlische politie.
De andere twee onderzoeken wor
den uitgevoerd door het leger. Een
groep onder leiding van brigade
generaal David Agmon zal zich
speciaal bezighouden met de or
ganisatorische en politieke achter
grond waartegen Goldstein ope
reerde. Daarbij komen vragen aan
de orde als: waren er handlangers
tijdens de voorbereiding en de uit
voering van de massamoord, wel
ke richtlijnen waren er voor de be
waking van de grot en waren er
soldaten betrokken bij de schiet
partij? Ook zal Agmon het optre
den van het leger kort na het inci
dent moeten beoordelen. Een an
dere militaire subcommissie, on
der leiding van generaal-majoor
Danny Yatom, zal proberen lessen
voor de toekomst te formuleren.
Er zijn nog veel onbeantwoorde
vragen. Zo is is er de kwestie van
het aantal afgeschoten patronen,
gerelateerd aan het aantal slacht
offers. Het staat vast dat er binnen
het gebouw dus binnen de ge
bedsruimte, de gang en de hal
39 doden en 80 gewonden zijn ge
vallen. Een totaal dus van 119
slachtoffers. Het valt moeilijk aan
te nemen dat die allemaal zijn ge
raakt door de 111 kogels uit Gold
steins Galil-geweer.
Een bezoek aan het Makassed-zie
kenhuis in Oost-Jeruzalem, waar
31 van de gewonden worden ver
pleegd, leert dat de meesten door
twee of drie kogels zijn getroffen.
Dat wijst erop dat tenminste en
kele honderden kogels doel heb
ben getroffen. Daarnaast moet
een aantal terecht zijn gekomen in
de vloer en de muren van het ge
bouw. Als Goldstein er niet meer
dan 111 heeft verschoten, dan
moet de rest afkomstig zijn uit de
wapens van de bewakende solda
ten, vooropgesteld tenminste dat
de massamoordenaar geen hand
langers had.
Palestijnse overlevenden melden
zonder uitzondering dat verschei
dene soldaten ze noemen aan
tallen variërend van drie tot vijf
op de menigte hebben geschoten.
Ze leiden daaruit af dat Goldstein
de aanvoerder was van een 'jood
se samenzwering'. Het feit dat hij
zonder probleem de gebedsruimte
binnen kon gaan, heeft bij de Pa
lestijnen die indruk versterkt.
Het is ook het grote aantal doden
en gewonden te verklaren zonder
een samenzweringstheorie. De
bewaking van de grot was mini
maal, zoals het leger heeft toege
geven.
The Jerusalem Post citeerde het af
gelopen weekeinde militaire bron
nen die de mogelijkheid niet uit
sluiten dat de bewakende soldaten
in de chaos na de aanslag uit zelf
verdediging op de Palestijnse me
nigte hebben geschoten. De on
derzoekscommissies zullen dat
zeker nagaan. Ze zullen ook de ve
le getuigenverklaringen moeten
onderzoeken, die melding maken
van schietende soldaten. Als ze
uitsluiten dat Palestijnen zijn ge
raakt door kogels van soldaten,
dan zullen ze toch minsten moe
ten verklaren hoe Baruch Golds
tein met 111 kogels 119 mensen
kon doden en verwonden.
JERUZALEM AD BLOEMENDAAL
CORRESPONDENT
Het klinkt visionair: een Europese Unie
die zich uitstrekt van de Noordkaap tot
Gibraltar en van Helsinki tot Dublin. Maar
de realisatie van de droom bezorgt een le
gertje ministers in Brussel al sinds vrijdag
slapeloze nachten. Want er gaan forse
problemen schuil achter de kleine letter
tjes in het akkoord dat de toetreding van
Noorwegen, Zweden, Finland en Oosten
rijk tot de Europese linie moet bezegelen.
De argumenten voor een uitbreiding van de
Europese Unie met nog eens vier landen
zijn helder. De Scandinaviërs, Finnen en
Oostenrijkers zijn in de loop der tijd met
handen en voeten gebonden geraakt aan de
tienduizenden regeltjes en bepalingen die
Brussel uitvaardigt. De gevolgen van het
schrappen van grenscontroles en handelsb
elemmeringen ondervinden ze al aan den
lijve. Maar hun inspraak is als niet-EU-lid
miniem. Het bedrijfsleven, op zoek naar
grotere afzetmarkten, wil dan ook dolgraag
bij de EU horen.
De toenadering heeft ook een politieke kant. De
traditionele neutraliteit van Zweden, Finland en
Oostenrijk is sinds het einde van de Koude Oorlog
achterhaald. Rond zaken als immigratie, internatio
nale criminaliteit en een gezamenlijke buitenlandse
politiek willen de landen eveneens met Brussel sa
menwerken.
Omgekeerd heeft ook Brussel belang bij hun komst.
Het gaat immers om rijke democratische landen.
Ze kunnen flink mee betalen aan de EU-schatkist
zonder permanent hun hand op te houden, zoals
de laatste binnenkomers, de Grieken, doen.
Maar zo simpel als de Grote Politiek is, zo vervaar
lijk zijn de details. Want alle zestien betrokken lan
den hebben te maken met eisen van het eigen be-
De onderhandelingen over de toetreding van Noorwegen en Oos
tenrijk tot de Europese Unie zijn gisteren in Brussel in een impasse
beland. De twee landen weigeren hun visserij- en landbouwbeleid
aan te passen aan de eisen van Brussel. De onderhandelingen over
een EU-lidmaatschap met Finland en Zweden verlopen daarente
gen wel vrij vlot.
De besprekingen met de vier kandidaat-landen moeten vandaag
voor middernacht zijn afgerond, wil het Europees Parlement nog
op tijd zijn zegen kunnen geven aan de uitbreiding van de EU naar
zestien landen. Als dat niet lukt bestaat de kans dat de vier landen
niet tegelijk op 1 januari 1995 lid worden. Dit najaar wacht de rege
ringen van de 'vier' overigens nog een moeilijke discussie thuis.
Want in alle vier de landen bestaan krachtige anti-Brusselse senti
menten, die bij de voorgeschreven referenda over de toetreding
meespelen. De regering in Oslo neemt alvast geen risico's: nadat de
bevolking in 1972 al nej zei tegen toetreding tot Europa, wil Noor
wegen dit najaar eerst afwachten hoe de referenda in de andere
landen uitvallen voor het opnieuw een volksraadpleging uitschrijft.
'drijfsleven en gevoeligheden van de bevolking. Dat
varieert van drank-monopolies voor de Zweedse
staat tot de Nederlandse wens meer fruit in Finland
te kunnen verkopen.
Vooral de Spanjaarden, steeds meer de spreekbuis
van het zuidelijke blok, vragen een hoge prijs van
de nieuwelingen. Het 'olijvenfront' eist dat de toe
treders een flinke contributie in de EU-kas storten.
Bovendien wil Madrid dat de stemverhoudingen
tussen de zestien niet nadeliger zijn voor Spanje
dan onder de twaalf lidstaten.
Op de achtergrond speelt dat Madrid er zelf zeven
jaar over deed om het lidmaatschap in de wacht te
slepen. De grote Spaanse armada mag tot 2002 niet
in de EU-zeëen vissen. Op zijn beurt eist Spanje
daarom dat de Noorse vloot tot die tijd
wegblijft, öf dat de visrijke fjorden helemaal
open gaan voor de Europese vloot. De
Franse regering, onder druk gezet door
muitende vissers, ziet de Noorse concur
rentie evenmin zitten. Omgekeerd beroept
Oslo zich op de vrije concurrentie, de 're
den van bestaan' van Europa.
Finland op zijn beurt heeft grote moeite
zijn peperdure landbouwpolitiek aan te
passen aan het gangbare Europese peil.
Helsinki geeft boeren gemiddeld twee keer
zoveel steun als het toch evenmin zuinige
Brussel, en vindt dat het niet verplicht kan
worden die subsidies van de ene dag op de
andere af te breken. Het liefst willen Fin
land. Noorwegen en Oostenrijk met Brus
selse hulp hun boeren nog drie zes jaar
blijven steunen.
Gezamenlijk hebben Noorwegen, Zweden
en Finland aangedrongen op Europese
steun voor de nomaden boven de Poolcir
kel. Die uitgestorven gebieden voldoen niet
aan de eisen van het Brusselse regionale
beleid, maar voor hen wordt een speciaal klein
fondsje in het leven geroepen. Spanje, dat de Brus
selse geldstromen het liefst naar het Zuiden ziet
gaan, heeft daar lang moeite mee gehad.
Oostenrijk tenslotte maakt grote problemen rond
het vrachtverkeer door de Alpen, zeker nu buurland
Zwitserland de grote vrachtwagens over tien jaar
volledig wil uitbannen. Wenen wil de oude afspraak
met Brussel handhaven, dat het tot 2004 beperkin
gen kan stellen aan het Europese vrachtverkeer.
Maar de EU wil daar niet van weten: „Als je lid
wordt, is dat inclusief alle lusten en lasten".
THE INDEPENDENT
„Er zijn geen onschuldige Ara
bieren. Deze moorden waren
noodzakelijk en er zijn nog veel
meer doden nodig. Baruch was
een held, een held van alle jo
den. Hij was een perfecte man,
een aardige man en een lieve
man", verklaart een joodse ko
lonist.
Vanaf deze uithoek van de be
zette Westelijke lordaanoever
zijn op een heldere dag de
drukke straten van het oude
deel van de Arabische stad He-
bron te zien. waar het Graf van
de Aartsvaders ligt en waar
Baruch Goldstein zijn aanslag
pleegde.
„Ze hebben allemaal kwaad ge
daan", vervolgt de 34-jarige Sh-
muel Hacohen, een immigrant
uit de Amerikaanse staat Virgi
nia. „Ik heb in Libanon gevoch
ten en gezien hoe de Arabieren
joden hebben vermoord. Het
bloed van de joden kleeft aan
hun handen." Zijn vriend David
Bar Avraham betitelt de islam
als „het gif van de wereld. De is
lamitische imperialisten heb
ben ons land afgepakt. Het was
geen moord, het was wraak.
Was de vernietiging van Hitier
moord?"
In Kiryat Arba is het nieuws
doorgedrongen dat het Israëli
sche kabinet heeft besloten op
te treden tegen een aantal jood
se extremisten. De 'fascist Ra
bin' heeft opdracht gegeven tot
de arrestatie van drie joodse mi
litanten in de nederzetting.
Maar gisteren gold voor de jo
den in Kiryat Arba geen avond
klok. Onder escorte van het le
ger konden ze vrijelijk door He-
bron trekken en hun nederzet
ting met geladen geweren be
waken.
Voor het koffiehuis van Kiryat
Arba begaven met kleine Uzi
machinegeweren gewapende
jonge religieuze studenten zich
tussen de soldaten die in pa
raatheid waren gebracht voor
de begrafenis van Baruch Gold
stein. De wachtende menigte
had gehoord dat het Opperrabi-
naat geen toestemming had
verleend voor het rituele wasser
van het lijk. De kolonisten wa
ren kwaad dat het lichaam 'als
een hond in een park' zou wor
den begraven.
De 'nazi-regering' van Israël
had niet toegestaan dat Golds
tein op de joodse begraafplaats
in het centrum van Hebron
werd begraven. „Flet leger is
bang dat de Arabieren het li
chaam zullen opgraven en aan
stukken rijtenzegt een moe
der van acht kinderen. „Maar
we zijn niet bang voor de Ara
bieren. We hebben geen mede
lijden met hen. Waarom zou
den we? Hebben zij soms me
delijden met de joden die wor
den vermoord?"
Geen enkele Arabier, zelfs geen
Arabier die tijdens het bidden ir
de rug wordt geschoten, kan hei
hart beroeren van de joodse ko
lonisten in Hebron, die sinds de
Arabisch-Israëlische oorlog in
1967 hun nederzettingen heb
ben gebouwd op van de Arabie
ren geconfisceerd land. De
7.000 mensen tellende joodse
gemeenschap in Hebron heeft
de slachtpartij op geen enkele
'eroordeeld.
De pas twee maanden oude Partij voor een Geherstructu
reerde Antillen (PAR) van Miguel Pourier is vrijdag bij de |T
parlementsverkiezingen op de Nederlandse Antillen de
grootste partij geworden in de Staten. De PAR kwam op Cu-
ra^ao vanuit het niets op acht zetels. Curca^ao heeft veertien
afgevaardigden vertegenwoordigd in het 22 zetels tellende £e
Antilliaanse parlement.
Minister Hirsch Ballin (Antilliaanse en Arubaanse zaken) re- rnc
ageerde instemmend op de politieke aardverschuiving op de th;
Antillen. Hij verklaarde dat met de PAR 'een wind van veran- tai
dering' over de eilanden gaat waaien. lai
Op St. Maarten maakte de oppositiepartij SPA een einde aan fcr
ruim veertig jaar alleenheerschappij van de Democratische
Partij van Claude Wathey. De SPA sleepte twee van de drie h I
zetels voor St. Maarten in de Staten in de wacht. De DP wist tot
maar net beslag te leggen op de resterende zetel. I
Miguel Pourier geeft toe dat zijn
leven de laatste vier maanden
'ingrijpend en drastisch' is ver
anderd. Hoewel hij in diverse
kabinetten zitting heeft gehad
en zelfs al premier is geweest,
was hij nooit eerder actief bij de
politiek betrokken.
Door de verkiezingsuitslag van
vrijdag wordt hij opnieuw mi
nister-president van de Neder
landse Antillen. Ditmaal is hij
evenwel niet met de haren erbij
gesleept. Het is een afgewogen
keus geweest 'die ik uitvoerig
met mijn vrouw heb doorgeno-
Zij staat er ook volledig
n die in novem
de beweging
?n afkorting
achter'.
Pourier is de m;
ber verleden jat
PAR oprichtte,
voor de Beweging Herstructure
ring Antillen. Binnen een perio
de van drie weken overtuigde
PAK het Cura<;aose volk van de
noodzaak de Antillen-van-Vijf
in haar huidige vorm te laten
voortbestaan. Eind december,
ruim een week voordat de kan-
didaatslijsten moesten worden
ingediend voor de op 25 februa
ri te houden parlementsverkie
zingen. nam Pourier het besluit,
samen met enkele van zijn pro-
Antillen aanhangers: PAR werd
een politieke partij en Pourier
kwam met een formidabele
kandidatenlijst.
Miguel Archangel Pourier (55) is
op Bonaire geboren. Aan de
Rijksbelastingacademie te Rot
terdam en de Katholieke Hoge
school Tilburg volgde hij met
succes de opleiding in belas-
tingrecht. In 1969 werd hij op
Curasao hoofd van de Belas-
tingdienst. Vanwege zijn opvall^j
lend scherp inzicht werd hij var
1973 tot 1977 minister van Wel)y
vaartszorg en ook een tijdlang
van Financiën. Na opnieuw deDT
portefeuille van Wel vaartszorg!
te hebben beheerd, werd hij mie
nister-president in een in 1979lch
benoemd interim-kabinet. Hodoti
wel hij slechts vier maanden hflen
premierschap bekleedde, heeftan
hij een groot aandeel gehad in Ion
de toen doorgevoerde reorganfen
satie van 's lands financiën. In
In 1992 werd Pourier aangewetaa
zen als voorzitter van de Ondefezt
zoekcommissie St. Maarten, 'aa
Het onder zijn leiding tot stantfen
gekomen rapport leidde tot defclu
beslissing van de koninkrijksreen:
gering een Algemene Maatreg^ge
van Rijksbestuur over St. Maarrin
ten uit te roepen. lee
Pourier was ook sterk betrokktf c
bij de Commissie Integrale So-fcge
ciaal-Economische Aanpak Bo1 Pc
naire. waarin de toekomstige »on
ontwikkelingskoers die het ei- bot
land moet opgaan, werd aangéaa
geven. Zowel minister Hirsch rinl
Ballin (Antilliaanse en Aru- I I
baanse Zaken) als het eilands-Bat
bestuur van Bonaire besloot dieei
aanbevelingen uit het Pourier-ïat
rapport integraal over te ne- ive
men. Érg,
Ikk
WILLEMSTAD ANPflit
CORRESPONDENT EU
